TTK LPT Deel ...

Das Leben der Anderen is overigens ook zo leuk omdat Sebastian Koch erin speelt.



Maar dat natuurlijk terzijde.

quote:

Op maandag 20 juli 2009 14:53 schreef Z het volgende:
Ik ben benieuwd hoe de heren en dames theoretici vergaat als ze een echt kind in hun handen hebben.

Dan komen de prioriteiten héél ergens anders te liggen. Maar goed, je moet het eerst ervaren hebben. Idealen zijn ook goed. Voordat het echte leven begint.

quote:

Op maandag 20 juli 2009 14:53 schreef Z het volgende:
Daar had eigenlijk een knipoog PI moeten staan maar die weiger ik te gebruiken.

En terecht.

quote:

Op maandag 20 juli 2009 14:43 schreef mane het volgende:
Aha, nu is het 't inderdaad duidelijker. Het bevechten van je individualiteit. Dat vind ik een mooie. Wat betekent het mens te zijn? Ik vond dat zo prachtig in de film Das leben der Anderen. Dat gaat heel erg over de vraag wat het betekent een autonoom mens te zijn en wat het is om een goed mens te zijn. Pas in lastige situaties, waarin je essentiële keuzes moet maken, zul je jezelf in dat opzicht echt leren kennen. Een collega op mijn vorige school vond die film zo goed dat hij 't bij het vak Levensbeschouwing aan leerlingen laat zien.

Trouwens, het is een klein wereldje zodiakk. Niet alleen kunnen we elkaar onverhoeds tegen het lijf lopen op het Plein, mijn ex blijkt jou te kennen. Hij is woordvoerder op jouw ministerie en tevens je naamgenoot. .

Helaas zijn die films doorgaans verspild aan die leerlingen.

quote:

Op maandag 20 juli 2009 09:32 schreef Claudia_x het volgende:
Volgens mij groeien de meeste mensen op in hun eigen relatief beperkte wereldje. Niets mis mee.

"Individualisme is een geruststellend gevoel dat iedere burger de neiging geeft zichzelf te isoleren van zijn medeburgers en zich terug te trekken in de kliek van familie en vrienden; met dit kleine gezelschap gevormd naar zijn smaak, laat hij met plezier de grote samenleving aan zichzelf. (…) Egoïsme onderdrukt de zaden van alle deugden: individualisme vernietigt alleen de deugden van het publieke leven, maar op den duur vernietigt het alle deugden en verliest zij zichzelf in zelfzucht"

Waar het in dit citaat om gaat is dat als de leden niet deelnemen aan het publieke domein als burgers, maar zichzelf definiëren in private termen als bourgeois, zij dan als vanzelfsprekend egoïstisch worden. Ten tweede, dat het 'individu' is geboren uit de burger. Het 'individu' wordt geboren wanneer de leden in staat worden gesteld zich te emanciperen uit het publieke domein in de privésfeer, zodat van hem niet langer wordt verwacht dat hij zijn publieke rol als burger actief vervult. Hiermee is het 'individu' dan ook de 'de vijand van de burger'.

Verrek!

quote:

Op maandag 20 juli 2009 14:53 schreef Z het volgende:
Ik ben benieuwd hoe de heren en dames theoretici vergaat als ze een echt kind in hun handen hebben.

Volgens mij kun je daar maar het beste niet al te lang over nadenken. Ik zou bij god niet weten hoe ik een kind moet opvoeden. Ik ben typisch iemand die een kind in de auto laat liggen uit pure vergeetachtigheid.
Overigens heb ik wel ogen in mijn achterhoofd, ik voel feilloos aan of kindertjes:
- ergens vanaf gaan vallen;
- naar iets breekbaars/brandbaars of kostbaars gaan graaien;
- ze honger gaan krijgen;
- ze een schone luier nodig gaan hebben binnen nu en tien minuten.

Maar dat kan niet voldoende zijn!

Overigens prijs ik het kind gelukkig dat de projectie van Claudia's knullige levensvisie weinig zal uithalen, studies wijzen uit dat nature van veel grotere invloed is dan nurture. Je kunt iemand niet aanleren kritisch te denken. Ik krijg er een beetje dit idee bij:

Als iemand niet kritisch kunt leren denken, dan kun je de universiteiten wel afschaffen.

quote:

Op maandag 20 juli 2009 19:41 schreef Thisbe het volgende:

[..]

Volgens mij kun je daar maar het beste niet al te lang over nadenken. Ik zou bij god niet weten hoe ik een kind moet opvoeden. Ik ben typisch iemand die een kind in de auto laat liggen uit pure vergeetachtigheid.
Overigens heb ik wel ogen in mijn achterhoofd, ik voel feilloos aan of kindertjes:
- ergens vanaf gaan vallen;
- naar iets breekbaars/brandbaars of kostbaars gaan graaien;
- ze honger gaan krijgen;
- ze een schone luier nodig gaan hebben binnen nu en tien minuten.

Maar dat kan niet voldoende zijn!

Dat lijkt me al heel wat, Thisbe! En met ogen in je achterhoofd moet je wel heel oenig zijn om je kind in de auto achter te laten.

Een kind in de auto laten liggen is een minder acute situatie dan ergens vanaf vallen.
Ik heb altijd zo'n medelijden met die ouders die hun kind per ongeluk in de auto laten, waarna het vervolgens overlijdt.

Heb je neefjes of nichtjes, T?

De universiteit staat in deze tijd ten dienst van de meritocratie. En de meritocratie...

Terwijl in de premoderne, aristocratische gemeenschap sociale posities werden bezet via erfelijke overdracht en privileges, wordt in het individualiseringsproces het selectiecriterium van (standgebonden) afkomst vervangen voor dat van intelligentie, individueel talent en verdienste. De meritocratie bestaat niet uit een aristocratische stand die zich organiseert rondom de aristocratische waarden van eer en noblesse oblige, maar bestaat uit een nieuwe burgerlijke bovenklasse van gediplomeerden, manager en professionals, die zichzelf handhaaft en de niet-getalenteerden, die zich maar weinig verdienstelijk kunnen maken, van toegang tot de bestuursposities uitsluit.

In de meritocratie is de lagere klasse niet alleen zonder bezit, maar ook nog eens dom en lui en heeft zij niemand anders dan zichzelf te beschuldigen. Deze vernedering, uitzichtloosheid en structurele bestaansonzekerheid waar velen nu mee worden geconfronteerd, creëert een maatschappelijk onbehagen dat juist populisten, die de massa weten te bespelen, kunnen mobiliseren.

De meritocratie integreert de sociale klassen niet, maar segregeert ze juist. Zij staat geen sociale mobiliteit tussen de sociale klassen toe, maar sorteert de leden uit op basis van hun verdienste aan het gezelschap. Deze sortering vindt vooral plaats door de institutie onderwijs, dat in de meritocratie niet wordt opgevat als een vormend doel op zich, maar als een entreebewijs voor een carrière - een machtsmiddel voor verwerven van een maatschappelijke positie. De meritocraat gelooft in zijn eigen voortreffelijkheid, dat hij al die beloningen, bonussen en prestige daadwerkelijk verdient.

Ossewaarde (2006). Maatschappelijke organisaties. Boom.

Is daar iets mis mee Mainport? Het is hetzelfde eeuwenoude verhaal, alleen zijn de voorwaarden om toegelaten te worden tot een 'hogere' klasse anders dan die van pakweg vijftig jaar geleden.
Het is niet anders, gelukkig maar.

quote:

Op maandag 20 juli 2009 19:43 schreef Mainport het volgende:
Overigens prijs ik het kind gelukkig dat de projectie van Claudia's knullige levensvisie weinig zal uithalen, studies wijzen uit dat nature van veel grotere invloed is dan nurture. Je kunt iemand niet aanleren kritisch te denken.

Dat is inmiddels alweer volkomen achterhaald. De 'nieuwste' rage is fenomenologie. Ik zou zeggen: kom eens een middagje bij Pedagogiek langs om kennis te maken met het onderzoek van mijn collega's.

quote:

Op maandag 20 juli 2009 20:34 schreef Thisbe het volgende:
Is daar iets mis mee Mainport?

Nou, inderdaad! Geselecteerd worden op basis van intelligentie, individueel talent en verdienste, veel schandaliger moet het niet worden.

Het valt me op dat in dit soort slecht geschreven stukjes altijd dezelfde mythes terugkomen:
- het individu staat machteloos omdat hij geselecteerd wordt (door wie is nooit helemaal duidelijk);
- mensen uit de onderklasse zijn veroordeeld tot die klasse omdat ze geen talenten hebben die van belang zijn in de moderne samenleving.

Maar wat nu Claudia als het helemaal niet zo'n genie blijkt te zijn? Dat het met bijpoten net de HAVO kan behalen? En dat het liever voetbalt dan leest? Ben je dan teleurgesteld?

Het kind is nog niet groter dan een voetbal en de verwachtingen zijn al hoog gespannen. Denk je niet dat een kind primair onvoorwaardelijke liefde nodig heeft in plaats van een veeleisende moeder?

Mijn ervaring is dat kinderen waarvan te veel verwacht wordt op een zeker moment zich hier zo tegen gaan afzetten dat ze precies de andere kant opgaan. Maar goed.

Het lijkt me heel gezond als ouders 'hoog gespannen' (sic) verwachtingen hebben van hun kind, wat deze ook willen worden als ze later groot zijn. Trouwens, de suggestie dat Claudia een 'veeleisende' moeder zou worden in tegenstelling tot een liefdevolle moeder vind ik niet fraai, LXIV. Who the fuck are you?

quote:

Op maandag 20 juli 2009 22:58 schreef zodiakk het volgende:
Het lijkt me heel gezond als ouders 'hoog gespannen' (sic) verwachtingen hebben van hun kind, wat deze ook willen worden als ze later groot zijn. Trouwens, de suggestie dat Claudia een 'veeleisende' moeder zou worden in tegenstelling tot een liefdevolle moeder vind ik niet fraai, LXIV. Who the fuck are you?

Iemand die heel goed tussen de regels door kan lezen. Waarbij ik overigens nergens beweer dat Claudia niet liefdevol zal zijn. Enkel dat onvoorwaardelijke liefde het allerbelangrijkste is. En dat ze veeleisend zal zijn, ja dat denk ik zeker wel.

Wat een geoudehoer toch weer zeg, godverdomme. Pagina's en pagina's keuvelen jullie maar vol. Wie wordt daar een beter en/of gelukkiger mens van? Niemand. Helemaal niemand. Hooguit worden de mensen er slechter en triestiger van. Houd er gewoon mee op. Bah, .

Verblijd ons dan met een schrijfsel JAM! Dan kunnen we lezen en onze mond houden.

quote:

Op maandag 20 juli 2009 22:58 schreef zodiakk het volgende:
Het lijkt me heel gezond als ouders 'hoog gespannen' (sic) verwachtingen hebben van hun kind, wat deze ook willen worden als ze later groot zijn. Trouwens, de suggestie dat Claudia een 'veeleisende' moeder zou worden in tegenstelling tot een liefdevolle moeder vind ik niet fraai, LXIV. Who the fuck are you?

Ik ken die kinderen waarvan te veel verwacht wordt, ik werk immers met leerlingen in het vmbo die net niet mee kunnen komen. Het mag geen toeval heten dat ik voor die groep heb gekozen. In de eerste jaren van de middelbare school zie je dat ze zelfstandig denkende wezens worden die zich over het algemeen vooral miskend voelen. Hun ouders willen dat ze advocaat of dokter worden, hun leraren willen dat ze hun mond houden en zich onvoorwaardelijk aan de regels houden. Ik sprak onlangs met een Turkse jongen van 14 hierover die gezien wordt als de herrieschopper van zijn leerjaar. Hij zei: "Op school wordt van me verwacht dat ik zo stil als een muis ben, maar mevrouw... ik ben geen muis." Veel beter had hij het niet kunnen verwoorden. Dan breekt je hart wel even, omdat zo'n jongen in het keurslijf van een school wordt gedwongen waar hij niet bepaald een gelukkiger of beter mens van wordt. (Als je een pleidooi tegen meritocratie wilt houden, kun je het beter over deze boeg gooien.)

Wat ik maar wil zeggen is dat ik vooral hooggespannen verwachtingen van mezelf heb. Hadden meer ouders dat maar. Het lijkt me de normaalste zaak van de wereld dat je jezelf afvraagt wat voor soort ouder je wilt zijn en of je zo'n ouder kunt zijn voor je aan kinderen begint. Dat je je vervolgens aan moet passen aan de praktijk van het opvoeden doet daar geen afbreuk aan.

Overigens werd ik net wakker terwijl ik in mijn eigen kots aan het stikken was. Misschien dat dat je interesseert, JAM? Even dacht ik ook: zo moet het dus zijn om als JAM door het leven te gaan.

Afijn, het was best beangstigend. Als ik JAM was geweest had ik nog een biertje achterover geslagen. In plaats daarvan heb ik maar een bak ijs opgegeten.

quote:

Op maandag 20 juli 2009 22:40 schreef Claudia_x het volgende:
Het valt me op dat in dit soort slecht geschreven stukjes

Sociologie voor eerstejaars. Het is niet zo solide als Ayn Rand, maar dat is meer voor gevorderde academici denk ik.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2009 01:55 schreef Claudia_x het volgende:
Overigens werd ik net wakker terwijl ik in mijn eigen kots aan het stikken was. Misschien dat dat je interesseert, JAM? Even dacht ik ook: zo moet het dus zijn om als JAM door het leven te gaan.

Afijn, het was best beangstigend. Als ik JAM was geweest had ik nog een biertje achterover geslagen. In plaats daarvan heb ik maar een bak ijs opgegeten.

Ik heb daarnet tegen twee mensen die ik nog niet zo goed ken, op de kamer van een van hen, mijn visie op de mensheid verkondigd, en ik moet het morgen maar even gaan rechtzetten, en uitleggen: "zo negatief ben ik helemaal niet!", maar misschien ben ik eigenlijk wel zo negatief en was het gewoon mijn ware ik.

Maar vervolgens heb ik in ultieme positiviteit allemaal Vierdaagselopers die aan het starten waren met een gelukzalige blik "veel succes!" gewenst.

Maar gaat het weer een beetje Claudia?

Af en toe lees ik weer over zo'n onderzoek waaruit dan is gebleken dat pubers simpelweg neurologisch niet in staat zijn om zich tegelijkertijd sociaal en intellectueel te ontwikkelen en dan ook nog eens vroeg op te staan.

Een onderwijsstop tussen pakweg 14 en 20, misschien is dat iets. En daarna weer extra gemotioveerd verder.

quote:

Op maandag 20 juli 2009 14:43 schreef mane het volgende:
Das leben der Anderen.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2009 01:55 schreef Claudia_x het volgende:
Overigens werd ik net wakker terwijl ik in mijn eigen kots aan het stikken was. Misschien dat dat je interesseert, JAM? Even dacht ik ook: zo moet het dus zijn om als JAM door het leven te gaan.

Afijn, het was best beangstigend. Als ik JAM was geweest had ik nog een biertje achterover geslagen. In plaats daarvan heb ik maar een bak ijs opgegeten.

quote:

Op dinsdag 21 juli 2009 05:27 schreef ShadyLane het volgende:
Maar gaat het weer een beetje Claudia?

quote:

Op dinsdag 21 juli 2009 05:27 schreef ShadyLane het volgende:
Maar gaat het weer een beetje Claudia?

Ja hoor, gewoon te laat en te veel gegeten. Dat is niet zo verstandig, aangezien de baby m'n maag als trampoline gebruikt.

Ik kijk overigens met veel plezier naar dat programma van BNN waarin jonge mensen een baby op proef krijgen. Afgelopen keer moesten de meisjes een dag met een zwangere buik lopen. Jammergenoeg konden de makers van het programma er niet de rugpijn, misselijkheid, verdrukking van organen en constante stroom van maagzuur bij simuleren!

PdE-5, mensen!

Picos de Europa minus vijf. Het aftellen is begonnen.

Ik had op zich óók wel zin in een vakantie-in-Amsterdam. Het is nu al zo heerlijk rustig in de stad.

Ik tel niet echt af, maar heb zojuist voor de gelegenheid berekend dat ik over acht dagen in Italïe ben.

[ Bericht 0% gewijzigd door NoCigar op 21-07-2009 10:16:04 ]

quote:

Op dinsdag 21 juli 2009 10:02 schreef NoCigar het volgende:
Ik tel niet echt af, maar heb zojuist voor de gelgenheid berekend dat ik over acht dagen in Italïe ben.

En ik over zestig dagen in Peking.

In Parijs had je ook altijd zo'n rustige fase, eind juli, begin augustus. Natuurlijk, het centrum is altijd even druk, maar net daarbuiten: .

[ Bericht 1% gewijzigd door Gellius op 21-07-2009 10:27:47 ]