W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
28-09-2009
Lancering nieuwe Nederlandse ruimtevaartorganisatie
ESA-astronaut André Kuipers lanceert op 30 september samen met de minister van Economische Zaken Maria van der Hoeven en ESA-directeur generaal Jean-Jacques Dordain de nieuwe Nederlandse ruimtevaartorganisatie Netherlands Space Office (NSO). Op 30 september wordt samen met vier astronauten uit het ruimtevaartproject voor 4 VWO van het Northgo-college uit Noordwijk een 'go for launch' gegeven. De lancering in Den Haag is het slotstuk van een middag die in het teken staat van de toekomst van de Nederlandse ruimtevaart. Op het programma staat onder meer een discussie tussen experts over het belang van ruimtevaart voor wetenschap en samenleving. Nu en in de toekomst. Verschillende concrete voorbeelden van Nederlandse bijdragen aan de ruimtevaart, of Nederlandse toepassingen van ruimtevaart worden getoond en gedemonstreerd.
De kiem voor het Netherlands Space Office werd in oktober vorig jaar gelegd. Toen tekenden het ministerie van Economische Zaken, het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, het ministerie van Verkeer en Waterstaat en de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) het convenant voor de oprichting van het NSO.
Met het NSO heeft Nederland een eigen ruimtevaartorganisatie die in opdracht van de overheid het Nederlandse ruimtevaartprogramma ontwikkelt en uitvoert. Daarnaast vertegenwoordigt het NSO Nederland naar andere nationale en internationale ruimtevaartorganisaties zoals ESA, NASA, DLR en CNES.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl
(allesoversterrenkunde)
Lancering nieuwe Nederlandse ruimtevaartorganisatie
ESA-astronaut André Kuipers lanceert op 30 september samen met de minister van Economische Zaken Maria van der Hoeven en ESA-directeur generaal Jean-Jacques Dordain de nieuwe Nederlandse ruimtevaartorganisatie Netherlands Space Office (NSO). Op 30 september wordt samen met vier astronauten uit het ruimtevaartproject voor 4 VWO van het Northgo-college uit Noordwijk een 'go for launch' gegeven. De lancering in Den Haag is het slotstuk van een middag die in het teken staat van de toekomst van de Nederlandse ruimtevaart. Op het programma staat onder meer een discussie tussen experts over het belang van ruimtevaart voor wetenschap en samenleving. Nu en in de toekomst. Verschillende concrete voorbeelden van Nederlandse bijdragen aan de ruimtevaart, of Nederlandse toepassingen van ruimtevaart worden getoond en gedemonstreerd.
De kiem voor het Netherlands Space Office werd in oktober vorig jaar gelegd. Toen tekenden het ministerie van Economische Zaken, het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, het ministerie van Verkeer en Waterstaat en de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) het convenant voor de oprichting van het NSO.
Met het NSO heeft Nederland een eigen ruimtevaartorganisatie die in opdracht van de overheid het Nederlandse ruimtevaartprogramma ontwikkelt en uitvoert. Daarnaast vertegenwoordigt het NSO Nederland naar andere nationale en internationale ruimtevaartorganisaties zoals ESA, NASA, DLR en CNES.
Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
29-09-2009
Kosmische straling bereikt hoogste intensiteit in 50 jaar
De kosmische straling, de stroom energierijke deeltjes uit de ruimte waarmee de aarde voortdurend wordt bestookt, is de afgelopen jaren duidelijk in hevigheid toegenomen.
De intensiteit van de deeltjesstraling ligt dit jaar al 19 procent hoger dan in 2007/2008. Dat blijkt uit metingen die met de NASA-satelliet ACE zijn gedaan.
De oorzaak van de toename wordt gezocht bij de zon, die momenteel heel inactief is. Hierdoor produceert zij weinig zogeheten zonnewind en is haar magnetische veld zwakker dan normaal. Dat maakt het voor de kosmische deeltjes makkelijker om diep het zonnestelsel binnen te dringen.
Voor het leven op aarde heeft de verhoogde intensiteit geen onmiddellijke gevolgen, omdat de atmosfeer en het magnetische veld van onze planeet voldoende bescherming bieden. Maar voor de bemande ruimtevaart wel: als deze trend doorzet, zullen ruimtecapsules en eventuele bases op de maan een sterkere stralingsbescherming moeten krijgen. Zeker als de intensiteit van de kosmische straling, zoals enkele eeuwen geleden, nog eens een factor twee of drie hoger wordt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Kosmische straling bereikt hoogste intensiteit in 50 jaar
De kosmische straling, de stroom energierijke deeltjes uit de ruimte waarmee de aarde voortdurend wordt bestookt, is de afgelopen jaren duidelijk in hevigheid toegenomen.
De intensiteit van de deeltjesstraling ligt dit jaar al 19 procent hoger dan in 2007/2008. Dat blijkt uit metingen die met de NASA-satelliet ACE zijn gedaan.
De oorzaak van de toename wordt gezocht bij de zon, die momenteel heel inactief is. Hierdoor produceert zij weinig zogeheten zonnewind en is haar magnetische veld zwakker dan normaal. Dat maakt het voor de kosmische deeltjes makkelijker om diep het zonnestelsel binnen te dringen.
Voor het leven op aarde heeft de verhoogde intensiteit geen onmiddellijke gevolgen, omdat de atmosfeer en het magnetische veld van onze planeet voldoende bescherming bieden. Maar voor de bemande ruimtevaart wel: als deze trend doorzet, zullen ruimtecapsules en eventuele bases op de maan een sterkere stralingsbescherming moeten krijgen. Zeker als de intensiteit van de kosmische straling, zoals enkele eeuwen geleden, nog eens een factor twee of drie hoger wordt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-09-2009
Onbekende kracht in heelal ontdekt
Een internationaal team van astronomen heeft mogelijk een nieuwe, nog onbekende kracht in het heelal gevonden die zijn invloed uitoefent op de donkere materie en alle sterrenstelsels. Als zij de kracht precies kunnen benoemen en doorgronden, is wellicht een sleutel gevonden tot het begrijpen van de sterrenstelsels in de geschiedenis van de kosmos.
De astronomen publiceren hun spectaculaire ontdekking donderdag in het gezaghebbende tijdschrift Nature. In het team zit onder meer Hongsheng Zhao, gastmedewerker van de Universiteit Leiden. Hij zegt: ,,Het is alsof we een dierentuin hebben gevonden, die vol staat met dieren die allemaal een even zware schedel hebben. De kracht zou het raadsel van de expansie van het heelal kunnen oplossen.''
(depers.nl)
Onbekende kracht in heelal ontdekt
Een internationaal team van astronomen heeft mogelijk een nieuwe, nog onbekende kracht in het heelal gevonden die zijn invloed uitoefent op de donkere materie en alle sterrenstelsels. Als zij de kracht precies kunnen benoemen en doorgronden, is wellicht een sleutel gevonden tot het begrijpen van de sterrenstelsels in de geschiedenis van de kosmos.
De astronomen publiceren hun spectaculaire ontdekking donderdag in het gezaghebbende tijdschrift Nature. In het team zit onder meer Hongsheng Zhao, gastmedewerker van de Universiteit Leiden. Hij zegt: ,,Het is alsof we een dierentuin hebben gevonden, die vol staat met dieren die allemaal een even zware schedel hebben. De kracht zou het raadsel van de expansie van het heelal kunnen oplossen.''
(depers.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Herschel scans hidden Milky Way
A remarkable view of our galaxy has been obtained by Europe's billion-euro Herschel Space Observatory.
The telescope was put in a special scanning mode to map a patch of sky.
The images reveal in exquisite detail the dense, contorted clouds of cold gas that are collapsing in on themselves to form new stars.
Herschel, which has the largest mirror ever put on an orbiting telescope, was launched in May as a flagship mission of the European Space Agency.
It is tuned to see far-infrared wavelengths of light and is expected to give astronomers significant insights into some of the fundamental processes that shape the cosmos.
Herschel's great advantage is that its sensitivity allows it to see things that are beyond the vision of other space telescopes, such as Hubble.
A prime goal is to understand the mechanisms that control the earliest phases of stellar evolution.
Rich data return
Herschel's special scanning mode means it has to shift its gaze back and forth across an area of sky, which in this case was about 16 times as big as the size of the Moon as viewed from Earth.
The observatory is tuned to see the Universe in the far-infrared
Its 3.5m diameter mirror is the largest ever flown in space
Herschel can probe clouds of gas and dust to see stars being born
It will investigate how galaxies have evolved through time
The mission will end when its helium refrigerant boils off
The telescope was looking towards the plane of our Milky Way Galaxy, in the direction of the Southern Cross constellation.
The scanning mode works with two of Herschel's three instruments operating in tandem.
The UK-led Spire camera responds to longer wavelengths of light (250-500 microns - that is about 500-1,000 times longer than the wavelengths of light we detect with our eyes).
The German-led Pacs camera covers shorter wavelengths (70-170 microns).
Their pictures reveal a chaotic scene of gas and dust, and stars in all stages of development.
The material being observed is very cold - typically less than minus 170C (100 kelvin).
Anomaly investigation
Scientists say the images are information-rich.
"Our wavelength coverage is telling us details about the physics," explained Professor Matt Griffin, of Cardiff University, who is the Spire principal investigator.
"Spire is particularly good at seeing the cold and extended material which might correspond, for instance, to the earliest stages of star formation.
"Pacs is slightly more sensitive to what we would call warmer material, although by any normal standards it is still extremely cold; and that material might be closer to regions where stars have already formed and have been heated up by the young stellar objects."
Herschel intends to study large regions of the Milky Way in its combined Spire-Pacs scanning mode. The instruments will, of course, also work independently.
The mission is due to go into routine operations in the next few weeks. However, its third instrument is currently down after experiencing a fault.
Engineers can switch to a back-up system to reactivate the Heterodyne Instrument for the Far Infrared (HiFi), but they do not intend to do that until they have satisfied themselves the cause the anomaly is properly understood.
The Dutch-led HiFi is a spectrometer that will identify elements and molecules in the clouds of gas and dust which give rise to stars.
Bron: BBC.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
01-10-2009
Nieuw stukje Mercurius gefotografeerd
Afgelopen dinsdag maakte de Amerikaanse ruimtesonde MESSENGER zijn laatste scheervlucht langs Mercurius. De opnamen die bij deze gelegenheid zijn gemaakt, druppelen langzaam binnen. Ze tonen onder meer een deel van het planeetoppervlak dat nog niet eerder in kaart is gebracht, waaronder een 260 kilometer groot inslagbekken.
Helemaal vlekkeloos verliep de scheervlucht overigens niet, want toen MESSENGER de schaduw van Mercurius doorkruiste, werd het contact met de aarde verbroken. De ruimtesonde was om niet geheel duidelijke redenen naar 'veilige modus' overgeschakeld, maar kon later weer gewoon worden opgestart.
MESSENGER zal over anderhalf jaar weer een ontmoeting met Mercurius hebben en wordt dan in een baan om de planeet gebracht.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
De meest recente foto's van Mercurius
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 42% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-10-2009 09:19:16 ]
Nieuw stukje Mercurius gefotografeerd
Afgelopen dinsdag maakte de Amerikaanse ruimtesonde MESSENGER zijn laatste scheervlucht langs Mercurius. De opnamen die bij deze gelegenheid zijn gemaakt, druppelen langzaam binnen. Ze tonen onder meer een deel van het planeetoppervlak dat nog niet eerder in kaart is gebracht, waaronder een 260 kilometer groot inslagbekken.
Helemaal vlekkeloos verliep de scheervlucht overigens niet, want toen MESSENGER de schaduw van Mercurius doorkruiste, werd het contact met de aarde verbroken. De ruimtesonde was om niet geheel duidelijke redenen naar 'veilige modus' overgeschakeld, maar kon later weer gewoon worden opgestart.
MESSENGER zal over anderhalf jaar weer een ontmoeting met Mercurius hebben en wordt dan in een baan om de planeet gebracht.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
De meest recente foto's van Mercurius
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 42% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-10-2009 09:19:16 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-10-2009
Spectaculair: ruimtetelescoop legt ontstaan van sterren vast
De in mei gelanceerd Europese ruimtetelescoop Herschel stelt niet teleur. Herschel heeft bijzondere beelden vastgelegd van ons melkwegstelsel. Op de foto's is in detail te zien hoe dichte, gedraaide wolken van koud gas imploderen om nieuwe sterren te vormen.
Herschel bevindt zich op ongeveer 1,5 miljoen kilometer van de aarde. De grootste telescoop ooit legt de verste sterrenstelsels vast, met een helderheid die eerdere telescopen niet hebben kunnen bereiken.
Miljoenste van een miljoenste
De satelliet is in staat om een miljoenste van een miljoenste van een miljoenste van het licht van een gloeilamp op te vangen.
De nieuwe foto's zijn gemaakt met een speciale techniek, waarbij twee camera's tegelijk opnames maken. De een maakt beelden van ver weg gelegen gebieden, de ander van dichterbij. Daardoor komt een chaotisch ogende afbeelding naar voren waarop sterren in alle fases van ontwikkeling te zien zijn. Herschel moet meer duidelijkheid verschaffen over het ontstaan van sterren en sterrenstelsels. (mvl)
(HLN)
Spectaculair: ruimtetelescoop legt ontstaan van sterren vast
De in mei gelanceerd Europese ruimtetelescoop Herschel stelt niet teleur. Herschel heeft bijzondere beelden vastgelegd van ons melkwegstelsel. Op de foto's is in detail te zien hoe dichte, gedraaide wolken van koud gas imploderen om nieuwe sterren te vormen.
Herschel bevindt zich op ongeveer 1,5 miljoen kilometer van de aarde. De grootste telescoop ooit legt de verste sterrenstelsels vast, met een helderheid die eerdere telescopen niet hebben kunnen bereiken.
Miljoenste van een miljoenste
De satelliet is in staat om een miljoenste van een miljoenste van een miljoenste van het licht van een gloeilamp op te vangen.
De nieuwe foto's zijn gemaakt met een speciale techniek, waarbij twee camera's tegelijk opnames maken. De een maakt beelden van ver weg gelegen gebieden, de ander van dichterbij. Daardoor komt een chaotisch ogende afbeelding naar voren waarop sterren in alle fases van ontwikkeling te zien zijn. Herschel moet meer duidelijkheid verschaffen over het ontstaan van sterren en sterrenstelsels. (mvl)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
even een vervolg op "Onbekende kracht in heelal ontdekt"
30-09-2009
Raadselachtig nieuw licht op donkere materie in sterrenstelsels
Een internationaal team van astronomen, onder wie de in Leiden werkzame dr. Hongsheng Zhao heeft een onverwacht verband gevonden tussen de raadselachtige donkere materie en de zichtbare sterren in sterrenstelsels. Deze ontdekking laat een tot dusver onbekende kant van de donkere materie zien, die verstrekkende gevolgen kan hebben, en zelfs tot herziening van ons huidige begrip van de zwaartekracht zou kunnen leiden. De ontdekking wordt op 1 oktober in Nature gepubliceerd.
De materie in sterrenstelsels wordt bijeengehouden door zwaartekracht. Ongeveer 40 jaar geleden werd echter duidelijk dat de sterren in sterrenstelsels zo snel bewegen, dat een extra kracht nodig is om hen bijeen te houden, namelijk zwaartekracht van een hypothetische halo van onzichtbare, zogenoemde donkere materie. Deze donkere materie oefent zoveel kracht uit dat ze zelfs de totale massa van sterrenstelsels moet domineren.
Astronomen gaan ervan uit dat de donkere materie alleen door zwaartekracht invloed uitoefent op de gewone materie waar wij uit bestaan. De nieuwe waarnemingen wijzen er echter op dat de wisselwerking tussen donkere en gewone materie complexer is dan tot nu toe gedacht. De donkere materie lijkt te “weten” hoe de zichtbare materie is verdeeld.
Volgens computersimulaties bevindt donkere materie zich vooral op plaatsen waar ook veel heldere materie is. Er werd vanuit gegaan dat er geen of weinig wisselwerking is tussen beide, maar dat idee staat nu op losse schroeven.
.Dr. Benoit Famaey (Universiteiten van Bonn en Straatsburg) legt uit: “Donkere en zichtbare materie lijken zodanig samen te werken dat de gemiddelde zwaartekracht van de zichtbare materie binnen een karakteristieke straal van de donkere halo altijd hetzelfde is.”
Dr. Hongsheng Zhao (St. Andrews University, en gastmedewerker aan de Sterrewacht en het Instituut Lorentz van de Universiteit Leiden) merkt op: “Het patroon dat we hebben ontdekt is heel vreemd, alsof je in een dierentuin ontdekt dat dieren van allerlei verschillende soorten allemaal een even zware schedel hebben. Het is mogelijk dat een onbekende nieuwe kracht als een onzichtbare hand van invloed is op de donkere materie, en op alle sterrenstelsels dezelfde vingerafdruk achterlaat. Zo’n kracht zou zelfs het raadsel van de donkere energie, waardoor de expansie van het heelal wordt gedomineerd, kunnen oplossen.”
De meest recente berekeningen vertellen ons dat bijna drie kwart van het heelal uit donkere energie bestaat. Ruim 20% bestaat uit donkere materie, en alleen van de overblijvende 5% hebben we een goed idee wat het is.
.Dr. Famaey voegt hier aan toe: “Een radicalere oplossing bestaat uit een bijstelling van de wetten van de zwaartekracht, zodat het bestaan van donkere materie slechts schijn zou zijn, ten gevolge van een afwijking van de wetten van de zwaartekracht van Newton en Einstein. Maar zulke theorieën hebben weer hun eigen problemen op kosmische schalen.”
Dr. Gianfranco Gentile (Universiteiten van Gent en Brussel), die de samenwerking leidde, concludeert: “Het oplossen van dit raadsel vormt wellicht een van de sleutels tot het begrijpen van de vorming, de evolutie en de structuur van sterrenstelsels in de geschiedenis van onze kosmos.”
(Kennislink)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-10-2009 09:36:10 ]
30-09-2009
Raadselachtig nieuw licht op donkere materie in sterrenstelsels
Een internationaal team van astronomen, onder wie de in Leiden werkzame dr. Hongsheng Zhao heeft een onverwacht verband gevonden tussen de raadselachtige donkere materie en de zichtbare sterren in sterrenstelsels. Deze ontdekking laat een tot dusver onbekende kant van de donkere materie zien, die verstrekkende gevolgen kan hebben, en zelfs tot herziening van ons huidige begrip van de zwaartekracht zou kunnen leiden. De ontdekking wordt op 1 oktober in Nature gepubliceerd.
De materie in sterrenstelsels wordt bijeengehouden door zwaartekracht. Ongeveer 40 jaar geleden werd echter duidelijk dat de sterren in sterrenstelsels zo snel bewegen, dat een extra kracht nodig is om hen bijeen te houden, namelijk zwaartekracht van een hypothetische halo van onzichtbare, zogenoemde donkere materie. Deze donkere materie oefent zoveel kracht uit dat ze zelfs de totale massa van sterrenstelsels moet domineren.
Astronomen gaan ervan uit dat de donkere materie alleen door zwaartekracht invloed uitoefent op de gewone materie waar wij uit bestaan. De nieuwe waarnemingen wijzen er echter op dat de wisselwerking tussen donkere en gewone materie complexer is dan tot nu toe gedacht. De donkere materie lijkt te “weten” hoe de zichtbare materie is verdeeld.
Volgens computersimulaties bevindt donkere materie zich vooral op plaatsen waar ook veel heldere materie is. Er werd vanuit gegaan dat er geen of weinig wisselwerking is tussen beide, maar dat idee staat nu op losse schroeven.
.Dr. Benoit Famaey (Universiteiten van Bonn en Straatsburg) legt uit: “Donkere en zichtbare materie lijken zodanig samen te werken dat de gemiddelde zwaartekracht van de zichtbare materie binnen een karakteristieke straal van de donkere halo altijd hetzelfde is.”
Dr. Hongsheng Zhao (St. Andrews University, en gastmedewerker aan de Sterrewacht en het Instituut Lorentz van de Universiteit Leiden) merkt op: “Het patroon dat we hebben ontdekt is heel vreemd, alsof je in een dierentuin ontdekt dat dieren van allerlei verschillende soorten allemaal een even zware schedel hebben. Het is mogelijk dat een onbekende nieuwe kracht als een onzichtbare hand van invloed is op de donkere materie, en op alle sterrenstelsels dezelfde vingerafdruk achterlaat. Zo’n kracht zou zelfs het raadsel van de donkere energie, waardoor de expansie van het heelal wordt gedomineerd, kunnen oplossen.”
De meest recente berekeningen vertellen ons dat bijna drie kwart van het heelal uit donkere energie bestaat. Ruim 20% bestaat uit donkere materie, en alleen van de overblijvende 5% hebben we een goed idee wat het is.
.Dr. Famaey voegt hier aan toe: “Een radicalere oplossing bestaat uit een bijstelling van de wetten van de zwaartekracht, zodat het bestaan van donkere materie slechts schijn zou zijn, ten gevolge van een afwijking van de wetten van de zwaartekracht van Newton en Einstein. Maar zulke theorieën hebben weer hun eigen problemen op kosmische schalen.”
Dr. Gianfranco Gentile (Universiteiten van Gent en Brussel), die de samenwerking leidde, concludeert: “Het oplossen van dit raadsel vormt wellicht een van de sleutels tot het begrijpen van de vorming, de evolutie en de structuur van sterrenstelsels in de geschiedenis van onze kosmos.”
(Kennislink)
[ Bericht 0% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-10-2009 09:36:10 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Fantastisch!
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:New ring detected around Saturn
By Jonathan Amos
Science reporter, BBC News
Saturn (Nasa)
The outer E-ring on Saturn extends about 240,000km into space
A colossal new ring has been identified around Saturn.
The dusty hoop extends some 13 million km (eight million miles) from the planet, about 50 times further out into space than its more familiar rings.
Scientists tell the journal Nature that the tenuous ring is probably made up of debris kicked off Saturn's moon Phoebe by small impacts.
They think this dust then migrates towards the planet where it is picked up by another Saturnian moon, Iapetus.
The discovery would appear to resolve a longstanding mystery in planetary science: why the walnut-shaped Iapetus has a two-tone complexion, with one side of the moon significantly darker than the other.
"It has essentially a head-on collision. The particles smack Iapetus like bugs on a windshield," said Anne Verbiscer from the University of Virginia, US.
Observations of the material coating the dark face of Iapetus indicate it has a similar composition to the surface material on Phoebe.
The scale of the new ring feature is astonishing. Nothing like it has been seen elsewhere in the Solar System.
The more easily visible outlier in Saturn's famous bands of ice and dust is its E-ring, which encompasses the orbit of the moon Enceladus. This circles the planet at a distance of just 240,000km.
The newly identified torus is not only much broader and further out, it is also tilted at an angle of 27 degrees to the plane on which the more traditional rings sit.
This in itself strongly links the ring's origin to Phoebe, which also takes a highly inclined path around Saturn.
Scientists suspected the ring might be present and had the perfect tool in the Spitzer space telescope to confirm it.
The US space agency observatory is well suited to picking up the infrared signal expected from cold grains of dust about 10 microns (millionths of a metre) in size.
The ring would probably have a range of particle sizes - some bigger than this, and some smaller - and modelling indicates the pressure of sunlight would push the smallest of these grains towards the orbit of Iapetus, which is circling Saturn at a distance of 3.5 million km.
"The particles are very, very tiny, so the ring is very, very tenuous; and actually if you were standing in the ring itself, you wouldn't even know it," Dr Verbiscer told BBC News.
"In a cubic km of space, there are all of 10-20 particles."
Indeed, so feeble is the ring that scientists have calculated that if all the material were gathered up it would fill a crater on Phoebe no more than a kilometre across.
The moon is heavily pockmarked. It is clear that throughout its history, Phoebe has been hit many, many times by objects.
Some will also have been orbiting Saturn; others will have come from deep space.
Bron: BBC.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
quote:Updated SMART-1 Image Of New Target For LCROSS Impact
by Staff Writers
Paris, France (ESA) Oct 08, 2009
New LCROSS impact target Cabeus: Mosaic of 4 images taken by the Advanced Moon Imaging Experiment (AMIE) on board ESA's SMART-1 mission. The SMART-1 images forming the mosaic have been taken at different epochs with different illumination conditions: in January 2005 from a distance of 1037 km and on February 2006 from a distance of 622 km. The SMART-1 AMIE mosaic size is 100 km. The dots at the center of the image indicate the impact points for the LCROSS Centaur stage and shepherd spacecraft well placed within the shadowed area. Image credit: B.Grieger, B.H. Foing and ESA/SMART-1/ AMIE team
The European Space Agency's SMART-1 team has released an updated image of the future impact site of NASA's Lunar Crater Observation and Sensing Satellite (LCROSS), after the LCROSS team announced a new target last week. LCROSS will search for water ice on the Moon by making two impacts into a crater named Cabeus at the lunar South Pole. The impacts are scheduled for 11:31:19 UTC and 11:35:45 UTC on 9 October 2009.
Bjoern Grieger, the liaison scientist for SMART-1's AMIE camera, and Bernard Foing, ESA SMART-1 Project Scientist, have searched through SMART-1's database for images of Cabeus, taken four years ago. The SMART-1 images are at high resolution as the spacecraft was near its closest distance of 500 km from the South Pole.
The SMART-1 images of LCROSS potential targets were discussed on 18 September at lunar sessions of European Planetary Science Congress (EPSC) in Potsdam, Germany.
The Cabeus crater interior is permanently shadowed, so ice lying inside the crater could be protected from the Sun's harsh rays. LCROSS will send the upper stage Centaur rocket crashing into Cabeus and a shepherd spacecraft will fly into the plume of dust generated and measure its properties before making a second impact with the lunar surface. Astronomers will observe both impacts using ground and space-based telescopes.
The SMART-1 spacecraft also concluded its mission with a controlled bouncing impact on 3 September 2006. The event was observed with ground-based telescopes (a "dry run" for LCROSS), and the flash from the impact was detected at infrared wavelengths.
"The Cabeus topographic features as observed by SMART-1 vary greatly during the lunar rotation and the yearly seasons due to the polar grazing illumination conditions", said Foing.
"The floor of Cabeus near LCROSS targets shows a number of small craters and seems old enough to have accumulated water ice delivered from comets and water-rich asteroids, and might have kept it frozen in its shadowed area."
"These ESA SMART-1 observations of the Cabeus crater can help in the final planning and interpretation of LCROSS impact observations", he added.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
08-10-2009
Oceaan van Jupitermaan Europa bevat voldoende zuurstof voor leven
De ondergrondse oceaan van de Jupitermaan Europa bevat honderd keer zoveel vrije zuurstof als tot nu toe werd gedacht. Dat beweert planeetdeskundige en geoloog Richard Greenberg van de Universiteit van Arizona. Daardoor is er volgens Greenberg leven mogelijk in de Europa-oceaan, mogelijk zelfs in de vorm van grote, complexe organismen.
Europa heeft een bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een oceaan schuil van vloeibaar water - minstens twee keer zo veel als al het water in de aardse oceanen. Tot nu toe werd aangenomen dat die oceaan weinig vrije zuurstof bevat. Zuurstof wordt aan het oppervlak wel geproduceerd door de inwerking van energierijke deeltjes uit het heelal. Onduidelijk was of dat zuurstof gemakkelijk in de ondergrondse oceaan terecht kon komen.
Metingen van ruimtesondes hebben echter uitgewezen dat het Europa-oppervlak erg jong is - hooguit vijftig miljoen jaar. Het wordt kennelijk voortdurend ververst door verschillende geologische processen. Volgens modelberekeningen van Greenberg worden er bij al die processen grote hoeveelheden zuurstof in de oceaan afgeleverd.
Greenberg presenteert zijn conclusies vrijdag op de 41e bijeenkomst van de Division of Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Fajardo, Puerto Rico.
(allesoversterrenkunde)
Oceaan van Jupitermaan Europa bevat voldoende zuurstof voor leven
De ondergrondse oceaan van de Jupitermaan Europa bevat honderd keer zoveel vrije zuurstof als tot nu toe werd gedacht. Dat beweert planeetdeskundige en geoloog Richard Greenberg van de Universiteit van Arizona. Daardoor is er volgens Greenberg leven mogelijk in de Europa-oceaan, mogelijk zelfs in de vorm van grote, complexe organismen.
Europa heeft een bevroren oppervlak, maar daaronder gaat een oceaan schuil van vloeibaar water - minstens twee keer zo veel als al het water in de aardse oceanen. Tot nu toe werd aangenomen dat die oceaan weinig vrije zuurstof bevat. Zuurstof wordt aan het oppervlak wel geproduceerd door de inwerking van energierijke deeltjes uit het heelal. Onduidelijk was of dat zuurstof gemakkelijk in de ondergrondse oceaan terecht kon komen.
Metingen van ruimtesondes hebben echter uitgewezen dat het Europa-oppervlak erg jong is - hooguit vijftig miljoen jaar. Het wordt kennelijk voortdurend ververst door verschillende geologische processen. Volgens modelberekeningen van Greenberg worden er bij al die processen grote hoeveelheden zuurstof in de oceaan afgeleverd.
Greenberg presenteert zijn conclusies vrijdag op de 41e bijeenkomst van de Division of Planetary Sciences (DPS) van de American Astronomical Society in Fajardo, Puerto Rico.
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:ESA schort Mars-missie op
Van onze verslaggever Peter van Ammelrooy
Gepubliceerd op 13 oktober 2009 12:37, bijgewerkt op 13 oktober 2009 14:41
AMSTERDAM - De Europese ruimtevaartorganisatie ESA past zijn ambities aan het budget aan en gaat later naar Mars – met hulp van de Amerikanen.
Tijdens een vergadering in Parijs is besloten om ExoMars, een expeditie naar de rode planeet, met twee jaar uit te stellen, tot 2018, meldt de BBC. De missie zal worden uitgevoerd in samenwerking met de Verenigde Staten. De wijzigingen waren eerder dit jaar al voorgesteld door de ESA omdat de ministers van de lidstaten in november onvoldoende geld beschikbaar stelden voor het project.
Met ExoMars wil de ESA een kunstmaan in een baan om Mars brengen en een robotkarretje op het oppervlak van de planeet laten landen. Deze rover is voorzien van een boor die tot twee meter diep in de bodem kan boren. Net als de NASA-robotjes Spirit en Opportunity moet de missie uitwijzen of er leven op Mars is of is geweest.
In november vorig jaar besloten de ministers van de lidstaten van de ESA 850 miljoen euro opzij te zetten voor ExoMars. Dat is te weinig om de missie te bekostigen.
Geldgebrek
Ook de aangepaste plannen moeten nog door de politieke molen. ExoMars zit al een jaar of vijf in de pijplijn. Oorspronkelijk zouden sonde, landingsvaartuig en robot in 2011 worden gelanceerd. Maar omdat de grootste financier van het project, Italië, zijn toezeggingen niet nakwam is de missie al drie keer uitgesteld.
De nieuwe plannen voorzien wel in een kleinschalige, voorbereidende missie met een kunstmaan die om Mars draait en een kleine, vaste sonde die op de planeet landt. Die verkenner zou in 2016 worden gelanceerd.
De Verenigde Staten willen in 2013 een nieuwe robot, Curiosity (die tot mei dit jaar als de Mars Science Laboratory MSL bekend stond), naar Mars sturen. Ook dat is al weer twee jaar later dan gepland. Die missie wordt daarmee waarschijnlijk 400 miljoen dollar duurder – een stijging die bovenop de geraamde kosten van 2 miljard dollar komt.
Bron: De Volkskrant.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
quote:European commands space station
Belgian astronaut Frank De Winne has spoken of his pride at taking command of the International Space Station.
The European Space Agency astronaut is the first national outside of the US and Russia to lead a crew on the orbiting platform.
De Winne took the role at the weekend when the previous commander, Gennady Padalka, left to return to Earth.
The Belgian told reporters on Tuesday that his appointment was a great moment for the European Astronaut Corps.
"I have always been proud to be European and the Europeans of course have a big heritage as explorers; and so, therefore, for me, it is a big honour to be the first European to be a commander of the space station," he said.
De Winne made his remarks during a live link-up with the ISS. He took questions while floating inside the Columbus module, Europe's science lab attached to the platform.
The Esa astronaut launched to the station in May. He will stay aboard the platform until December when he is due to fly back to Earth in a Soyuz capsule.
Bron: BBC, lees meer…
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
Net een meteoor geizien
[ Bericht 2% gewijzigd door -CRASH- op 13-10-2009 23:01:53 ]
quote:[UPD] Meteoor boven Nederland ontploft
Volgens Twitter is ons land zojuist aan een ramp ontsnapt. Vele Twitteraars werden rond zeven uur vanavond opgeschrikt door een meteoor. Deze is onder andere gesignaleerd boven Zwolle, Ede, Breda, Huizen en Arnhem.
Volgens sommige gebruikers zijn we nog niet van de problemen af. De vuurbal zou zijn neergestort in de Noordzee. [Knip]
UPDATE
Veel Nederlanders hebben vanavond rond zeven uur een vuurbol in de lucht gezien. De Groningse sterrenkundige Theo Jurriens bevestigde dat het om een zeer heldere meteoor ging die op een gegeven moment in drie stukken uiteenspatte.
Jurriens zei uit heel Nederland ongeveer honderd meldingen te hebben ontvangen van mensen die de vuurbol hebben gezien. Het KNMI meldde ook een behoorlijk aantal telefoontjes te hebben ontvangen.
Foto Credit Jan de Vries
[ Bericht 2% gewijzigd door -CRASH- op 13-10-2009 23:01:53 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
quote:Een heuse tsunami zou ons land nu bedreigen. We houden ons hart vast, het is dan ook al bijna 2012.
Echt onzin talk... Zal het ff weghalenquote:
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
quote:Op dinsdag 13 oktober 2009 23:01 schreef -CRASH- het volgende:
[..]
Echt onzin talk... Zal het ff weghalen
Cool!
Heeft iemand de meteoor gezien?
Heeft iemand de meteoor gezien?
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-10-2009
Hubble fotografeert botsende sterrenstelsels
Met de Advanced Camera for Surveys aan boord van de Hubble Space Telescope is een spectaculaire opname gemaakt van twee sterrenstelsels die met elkaar in botsing zijn gekomen en bezig zijn te versmelten tot één reuzenstelsel. Door de onderlinge zwaartekrachtswerking zijn langgerekte slierten gas uit de stelsels gerukt, waarin vele tientallen jonge sterrenhopen zijn ontstaan.
De botsende stelsels staan samen bekend als NGC 2623. Ze bevinden zich op 250 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Kreeft. Door de hoge stervormingsactiviteit produceren de stelsels veel infrarode straling - het zijn zogeheten Luminous Infra-Red Galaxies (LIRG's). De Hubble-waarnemingen maken deel uit van het GOALS-project ( Great Observatories All-sky LIRG Survey ), waarin deze bijzondere stelsels op alle denkbare golflengten worden bestudeerd door ruimtetelescopen.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Hubble fotografeert botsende sterrenstelsels
Met de Advanced Camera for Surveys aan boord van de Hubble Space Telescope is een spectaculaire opname gemaakt van twee sterrenstelsels die met elkaar in botsing zijn gekomen en bezig zijn te versmelten tot één reuzenstelsel. Door de onderlinge zwaartekrachtswerking zijn langgerekte slierten gas uit de stelsels gerukt, waarin vele tientallen jonge sterrenhopen zijn ontstaan.
De botsende stelsels staan samen bekend als NGC 2623. Ze bevinden zich op 250 miljoen lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Kreeft. Door de hoge stervormingsactiviteit produceren de stelsels veel infrarode straling - het zijn zogeheten Luminous Infra-Red Galaxies (LIRG's). De Hubble-waarnemingen maken deel uit van het GOALS-project ( Great Observatories All-sky LIRG Survey ), waarin deze bijzondere stelsels op alle denkbare golflengten worden bestudeerd door ruimtetelescopen.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Meteoor gezien boven Nederland en Belgiëquote:
Cool!
Heeft iemand de meteoor gezien?
Er is een heel topic over met FOK!ers die het gezien hebben.
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.
quote:Op dinsdag 13 oktober 2009 23:39 schreef Iblis het volgende:
[..]
Meteoor gezien boven Nederland en België
Er is een heel topic over met FOK!ers die het gezien hebben.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
13-10-2009
Geplande crash op maan 'geslaagd'; nu nog ijs vinden
Plaats van inslag van de rakettrap (Centaur) en de ruimtesonde (SSC) in de Cabeuskrater op de maan, met temperatuurschaal. Foto NASA
Vrijdag eindigde de LCROSS-ruimtemissie met een geplande crash op de maan. Het puinspektakel stelde teleur, maar de NASA hoopt dat het opwaaiend stof water bevat.
Wat de wetenschappelijke instrumenten allemaal geregistreerd hebben – en óók: wat niet – dat zullen we pas over een paar weken weten. Maar de LCROSS-missie is geslaagd, vonden vrijdag de onderzoekers van het Ames-instituut van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
Met een welgemikte zwiep hadden zij die dag twee projectielen, zo groot als een bus en een Smart-personenauto, regelrecht de Cabeus-krater op de zuidpool van de maan in laten duiken. Op meer dan 370.000 kilometer van de aarde sloegen de twee met een vaart van ruim 9.000 kilometer per uur te pletter in de krap honderd kilometer brede krater. Eerst de een, en vier minuten later de ander.
Bij het Ames-instituut volgden honderden mensen die gebeurtenis. Elders moesten live-beelden laten zien hoe de inslag maanstof omhoog blies, waarvan de samenstelling met infraroodapparatuur vastgesteld zou worden. Met als prangende vraag: zit er water in?
Maar de verwachte tien kilometer hoge pluim van opstuivend stof en misschien zelfs waterijs, bleef uit. Toch zijn er volgens de onderzoekers van het LCROSS-project (53 miljoen euro) honderden tonnen maanmateriaal omhoog gewerkt. Een mogelijke verklaring voor het uitblijven van een hoge stofwolk is, zeggen zij, dat de projectielen een rotsachtige helling of een glooiend gebied in de krater hebben getroffen waardoor het stof niet hoog genoeg oprees om het zonlicht te bereiken.
Het LCROSS-vaartuig (ofwel: Lunar Crater Observation and Sensing Satellite) was de reisgenoot van de Lunar Reconaissance Orbiter, een satelliet die het maanoppervlak nauwkeurig in kaart brengt. Beide gingen op 18 juni dit jaar omhoog met dezelfde ATLAS-raket. De twee ton zware tweede rakettrap die normaal gesproken zou zijn geëindigd als ruimtepuin, werd in het LCROSS-project gebruikt als projectiel.
Daarvoor werd de trap in een wijde baan om de aarde gebracht, onder de hoede van het aangekoppelde LCROSS-ruimtevaartuig. Toen vier maanden later die baan het pad van de maan op de berekende plek kruiste, werden de twee boven het maanoppervlak ontkoppeld en de krater in geslingerd.
In de vier minuten tussen de twee inslagen legden de infraroodinstrumenten aan boord van het LCROSS-vaartuig de inslag van de rakettrap vast en stuurden ze hun gegevens op de valreep nog naar aarde.
De analyse van die gegevens moet nu uitwijzen wat er in de kraterbodem zit. En dus vooral: of zich daar ook waterijs bevindt. De ijzige kraterbodems op de zuidpool van de maan werden na metingen eerder dit jaar door NASA uitgeroepen tot de koudste plek van het zonnestelsel. Metingen met de Indiase Chandrayaan-satelliet wezen bovendien uit dat zich in de bovenste millimeters van het maanoppervlak minieme hoeveelheden watermoleculen bevinden. Die moleculen ontstaan vermoedelijk als waterstofkernen uit de zonnewind op de maan inslaan en verdampen daarna alweer snel.
De diepe ijskoude kraters zouden mogelijk een reservoir zijn waarin dat water zich, niet blootgesteld aan zonlicht, als ijs heeft opgehoopt. En zulke reservoirs zouden volgens NASA weer belangrijk zijn voor eventuele toekomstige bemande maanmissies.
De maan zelf heeft volgens de onderzoekers weinig schade ondervonden van de menselijke agressie. De inslagkrater was ongeveer twintig meter in diameter en vier meter diep, en volgens hen was het effect op de gehele maan een miljoen keer kleiner dan dat van een wimper van een passagier die tijdens de vlucht op de vloer van een Boeing 747 valt.
Eerdere inslagen op de maan – in totaal zijn er een stuk of twintig geweest – hebben overigens nooit ijs kunnen aantonen.
(nrc)
Geplande crash op maan 'geslaagd'; nu nog ijs vinden
Plaats van inslag van de rakettrap (Centaur) en de ruimtesonde (SSC) in de Cabeuskrater op de maan, met temperatuurschaal. Foto NASA
Vrijdag eindigde de LCROSS-ruimtemissie met een geplande crash op de maan. Het puinspektakel stelde teleur, maar de NASA hoopt dat het opwaaiend stof water bevat.
Wat de wetenschappelijke instrumenten allemaal geregistreerd hebben – en óók: wat niet – dat zullen we pas over een paar weken weten. Maar de LCROSS-missie is geslaagd, vonden vrijdag de onderzoekers van het Ames-instituut van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
Met een welgemikte zwiep hadden zij die dag twee projectielen, zo groot als een bus en een Smart-personenauto, regelrecht de Cabeus-krater op de zuidpool van de maan in laten duiken. Op meer dan 370.000 kilometer van de aarde sloegen de twee met een vaart van ruim 9.000 kilometer per uur te pletter in de krap honderd kilometer brede krater. Eerst de een, en vier minuten later de ander.
Bij het Ames-instituut volgden honderden mensen die gebeurtenis. Elders moesten live-beelden laten zien hoe de inslag maanstof omhoog blies, waarvan de samenstelling met infraroodapparatuur vastgesteld zou worden. Met als prangende vraag: zit er water in?
Maar de verwachte tien kilometer hoge pluim van opstuivend stof en misschien zelfs waterijs, bleef uit. Toch zijn er volgens de onderzoekers van het LCROSS-project (53 miljoen euro) honderden tonnen maanmateriaal omhoog gewerkt. Een mogelijke verklaring voor het uitblijven van een hoge stofwolk is, zeggen zij, dat de projectielen een rotsachtige helling of een glooiend gebied in de krater hebben getroffen waardoor het stof niet hoog genoeg oprees om het zonlicht te bereiken.
Het LCROSS-vaartuig (ofwel: Lunar Crater Observation and Sensing Satellite) was de reisgenoot van de Lunar Reconaissance Orbiter, een satelliet die het maanoppervlak nauwkeurig in kaart brengt. Beide gingen op 18 juni dit jaar omhoog met dezelfde ATLAS-raket. De twee ton zware tweede rakettrap die normaal gesproken zou zijn geëindigd als ruimtepuin, werd in het LCROSS-project gebruikt als projectiel.
Daarvoor werd de trap in een wijde baan om de aarde gebracht, onder de hoede van het aangekoppelde LCROSS-ruimtevaartuig. Toen vier maanden later die baan het pad van de maan op de berekende plek kruiste, werden de twee boven het maanoppervlak ontkoppeld en de krater in geslingerd.
In de vier minuten tussen de twee inslagen legden de infraroodinstrumenten aan boord van het LCROSS-vaartuig de inslag van de rakettrap vast en stuurden ze hun gegevens op de valreep nog naar aarde.
De analyse van die gegevens moet nu uitwijzen wat er in de kraterbodem zit. En dus vooral: of zich daar ook waterijs bevindt. De ijzige kraterbodems op de zuidpool van de maan werden na metingen eerder dit jaar door NASA uitgeroepen tot de koudste plek van het zonnestelsel. Metingen met de Indiase Chandrayaan-satelliet wezen bovendien uit dat zich in de bovenste millimeters van het maanoppervlak minieme hoeveelheden watermoleculen bevinden. Die moleculen ontstaan vermoedelijk als waterstofkernen uit de zonnewind op de maan inslaan en verdampen daarna alweer snel.
De diepe ijskoude kraters zouden mogelijk een reservoir zijn waarin dat water zich, niet blootgesteld aan zonlicht, als ijs heeft opgehoopt. En zulke reservoirs zouden volgens NASA weer belangrijk zijn voor eventuele toekomstige bemande maanmissies.
De maan zelf heeft volgens de onderzoekers weinig schade ondervonden van de menselijke agressie. De inslagkrater was ongeveer twintig meter in diameter en vier meter diep, en volgens hen was het effect op de gehele maan een miljoen keer kleiner dan dat van een wimper van een passagier die tijdens de vlucht op de vloer van een Boeing 747 valt.
Eerdere inslagen op de maan – in totaal zijn er een stuk of twintig geweest – hebben overigens nooit ijs kunnen aantonen.
(nrc)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
