R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Vader ongeneeslijk ziek - en nog maar kort te leven
Dus.
Helaas was de slokdarmkanker toch niet zo weg als gedacht werd en zijn er nu weer nieuwe uitzaaiingen gevonden in de lever - waardoor er kennelijk niets meer aan te doen is. Levensverwachting, enkele maanden tot (met geluk) een half jaar.
Godverdomme
Zojuist gehoord en het besef dat mijn dochter haar favoriete opa kwijtraakt dringt nog niet helemaal door. Hoe vertel je een kind van bijna drie wat er met opa gebeurt en waarom opa er straks niet meer is?
Net als je denkt dat je leven enigzins een positieve draai krijgt...
Helaas was de slokdarmkanker toch niet zo weg als gedacht werd en zijn er nu weer nieuwe uitzaaiingen gevonden in de lever - waardoor er kennelijk niets meer aan te doen is. Levensverwachting, enkele maanden tot (met geluk) een half jaar.
Godverdomme
Zojuist gehoord en het besef dat mijn dochter haar favoriete opa kwijtraakt dringt nog niet helemaal door. Hoe vertel je een kind van bijna drie wat er met opa gebeurt en waarom opa er straks niet meer is?
Net als je denkt dat je leven enigzins een positieve draai krijgt...
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Sterkte! 
Ga je mee buiten spelen?
Soms verdwaal ik in een draak
101 doelen omdat het kan
en iets met een loodgieter..
Soms verdwaal ik in een draak
101 doelen omdat het kan
en iets met een loodgieter..
Ik denk dat het sowieso al lastig is om het je dochter te vertellen, omdat zij het niet zal snappen. Maak er nog een mooie tijd van, en heel veel sterkte toegewenst.
Waardeloos 
heel veel sterkte.
En wat rene zegt idd... Probeer te genieten met je dochter van de tijd die jullie nog hebben.
heel veel sterkte.En wat rene zegt idd... Probeer te genieten met je dochter van de tijd die jullie nog hebben.
lolwut
Gewoon niet vertellen. Ze begrijpt het toch niet en de laatste maanden worden dan alleen maar lastiger.
Sterkte, ik zou het ook niet weten als ik een kind zou hebben. Heel veel sterkte, en geniet van de tijd die je nog met je vader kan hebben!
Cause I'm a motherlover,
You're a motherlover.
We should fuck each others mothers
You're a motherlover.
We should fuck each others mothers
Klote ! , Sterkte in deze periode ! en geniet van elke keer dat je elkaar ziet.
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
Dank allen.. Mijn vader is 62, over vier maanden mocht hij met vervroegd pensioen..
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Sterkte. Was hij roker?quote:Op maandag 6 juli 2009 21:09 schreef SadKingBilly het volgende:
Dank allen.. Mijn vader is 62, over vier maanden mocht hij met vervroegd pensioen..
Wat me nog het meest verdriet doet is dat ze nog zo jong is dat ze over een aantal jaar zich niks meer van haar opa zal herinneren Hij is - of was tot hij aan de sondevoeding moest - altijd met haar op stap, altijd samen spelen, samen voetballen.. Stapelgek op haar. Hem iedere keer in tranen zien uitbarsten als hij naar haar kijkt snijdt echt door je ziel
Nee, geen roker (als 30 jaar niet meer), altijd redelijk gezond geleefd, regelmatig sporten etc.
Hij is - of was tot hij aan de sondevoeding moest - altijd met haar op stap, altijd samen spelen, samen voetballen.. Stapelgek op haar. Hem iedere keer in tranen zien uitbarsten als hij naar haar kijkt snijdt echt door je zielNee, geen roker (als 30 jaar niet meer), altijd redelijk gezond geleefd, regelmatig sporten etc.
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Nu het nog kan de momenten vastleggen voor later. Kan je nog terugvertellen hoe leuk ze samen was met opa.quote:Op maandag 6 juli 2009 21:13 schreef SadKingBilly het volgende:
Wat me nog het meest verdriet doet is dat ze nog zo jong is dat ze over een aantal jaar zich niks meer van haar opa zal herinneren
Nee, geen roker (als 30 jaar niet meer), altijd redelijk gezond geleefd, regelmatig sporten etc.
Dan komt zoiets natuurlijk totaal onverwachtsquote:Op maandag 6 juli 2009 21:13 schreef SadKingBilly het volgende:
Wat me nog het meest verdriet doet is dat ze nog zo jong is dat ze over een aantal jaar zich niks meer van haar opa zal herinneren
Nee, geen roker (als 30 jaar niet meer), altijd redelijk gezond geleefd, regelmatig sporten etc.
Kortgeleden soort gelijk iets meegemaakt, niet in mijn directe familiekring. De vader van mijn tante. Gaan we ook goed mee om (keer samen op de camping gestaan) en dan is het heel lastig om te zien als iets bekend wordt, het binnen zeven weken voorbij kan gaan. Geloof me, ook op achtjarige leeftijd is het lastig voor kinderen om te beseffen.
Het is gewoon een erg nare situatie, en ook als ouder lijkt me. Je kan niet in dat koppie van je dochter kijken om te zien wat er in om gaat, en hoe je het haar duidelijk moet maken. Er is ook geen instructiehandleiding voor, dus volg je gevoel.
Het is gewoon een erg nare situatie, en ook als ouder lijkt me. Je kan niet in dat koppie van je dochter kijken om te zien wat er in om gaat, en hoe je het haar duidelijk moet maken. Er is ook geen instructiehandleiding voor, dus volg je gevoel.
Wat een sloper is het toch..dat rotkanker (ik weet er alles van 
)
Heel veel kracht en sterkte de komende tijd
)Heel veel kracht en sterkte de komende tijd
Jezus.... wat zeg je op zoiets..... Maar het topic zomaar weer wegklikken kan ik ook niet. TS, onwijs veel sterkte komende periode. Maak een feestje van iedere dag die je nog van elkaar mag genieten..... Maak alle mooie herinneringen die je later wilt hebben.
I had a signature once. It was awful.
Heel veel sterkte de komende tijd, weet helaas uit ervaring met mjn vader (longkanker) dat het een moeilijke tijd is en zal blijven.
Optimist tot in de kist
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Miniem's internetvriendinnetje :P
Bij vlagen briljant, helaas is het momenteel windstil
Damn, slokdarmkanker. Mijn oom is er aan overleden en liet een zoontje van toen 5 jaar achter.
Heel veel sterkte de komende tijd voor jou en je familie.
Heel veel sterkte de komende tijd voor jou en je familie.
Sterkte man. Kan er over meepraten en het is een onzekere tijd.
Doe wat je kunt doen en maak er een hulpzame tijd van
Doe wat je kunt doen en maak er een hulpzame tijd van
Als je geen kop hebt kan je niet uit het raam kijken.
Heel veel sterkte, het heeft mij de afgelopen 2 jaar helemaal kapot gemaakt toen mijn vader longkanker kreeg, ik kon en wilde er niet mee omgaan om iemand op die manier te zien gaan, het is echt een hel.
Ik hoop dat je sterker bent dan ik was, want ik kon er niet mee omgaan, en het haalt zoveel meer naar boven, en de nasleep is ook veel zwaarder dan ik van tevoren gedacht had...
En sterkte doet het niet, niets helpt, totdat je het verwerkt nu en opnieuw als het moment er is, ik hoop alleen voor jou dat je vader minder dapper is dan de mijne was, want hij is veel te ver gegaan, voordat hij net op het laatst nog euthanasie kreeg, die hij maanden eerder had moeten krijgen. Die dag staat in mijn geheugen gegrift, en ik krijg het er niet meer uit.
Pas toen merkte ik hoe slap ik wel niet was, dat ik mijn leven zo overhoop had laten gooien, door iets waar sommige andere mensen zo dapper mee om lijken te kunnen gaan.
Pas nu ben ik een klein beetje op de weg terug, maar het gaat langzaam.
Ik hoop dat je sterker bent dan ik was, want ik kon er niet mee omgaan, en het haalt zoveel meer naar boven, en de nasleep is ook veel zwaarder dan ik van tevoren gedacht had...
En sterkte doet het niet, niets helpt, totdat je het verwerkt nu en opnieuw als het moment er is, ik hoop alleen voor jou dat je vader minder dapper is dan de mijne was, want hij is veel te ver gegaan, voordat hij net op het laatst nog euthanasie kreeg, die hij maanden eerder had moeten krijgen. Die dag staat in mijn geheugen gegrift, en ik krijg het er niet meer uit.
Pas toen merkte ik hoe slap ik wel niet was, dat ik mijn leven zo overhoop had laten gooien, door iets waar sommige andere mensen zo dapper mee om lijken te kunnen gaan.
Pas nu ben ik een klein beetje op de weg terug, maar het gaat langzaam.
Mijn moeder is 15 maart geleden overleden aan uitgezaaide borstkanker, ook zij was stapelgek op mijn zoontje (nu 2,5) en deed de leukste dingen met hem. Het is idd niet wrs dat kinderen op zo'n jonge leeftijd nog zeer concrete herinneringen hebben later aan hun opa of oma. Wat ik wel doe als mijn zoontje naar oma vraagt is zeggen dat zij nu in de hemel is maar dat ze heel veel van hem houdt, ook heeft mijn moeder een DVD nagelaten waarin ze over haar leven verteld en een recordertje waarop ze liedjes zingt met mijn zoontje. Dat wil ik hem later allemaal laten horen en zien, zodat ie toch nog een beel dervan heeft wie zij was.
Maar het blijft natuurlijk ronduit klote dat ze hem later nooit op woensdagmiddag op kan halen uit school om (semi)stiekem taartjes te gaan eten en zulks.
Wat wij wel hebben gedaan is toch zoveel mogelijk eerlijk vertellen dat oma ziek was en naar de hemel zou gaan (om het enigszins begrijpelijk te houden voor zo'n kleintje). Ze pakken dingen vaak veel vanzelfsprekender op dan wij dat doen. In OUD staat ook een topic over kinderen en rouw, misschien heb je daar wat ook wat aan.
Wb je vader, je kan hem daarin niet opbeuren en geef hem ook gewoon de ruimte om zijn verdriet te uiten, ook over het feit dat hij je kindje niet zal zien opgroeien. Het is logisch dat hij verdriet heeft en probeer dat vooral niet onbder het vloerkleed te vegen of te bagataliseren omdat hij zich dan alleen maar nóg eenzamer zal voelen in het proces wat hij doormaakt. Wat op zich natuurlijk al een heel eenzaam proces is. Huil samen als het zo uitkomt, ook dat kan helend zijn, ook voor "later".
Verder wil ik je heel veel sterkte wensen, ook al heb je *gelukkig* nog de tijd om alles uit te spreken t.o.v. je vader, het gemis zal er niet minder om zijn en het afscheid komt altijd te snel.
Maar het blijft natuurlijk ronduit klote dat ze hem later nooit op woensdagmiddag op kan halen uit school om (semi)stiekem taartjes te gaan eten en zulks.
Wat wij wel hebben gedaan is toch zoveel mogelijk eerlijk vertellen dat oma ziek was en naar de hemel zou gaan (om het enigszins begrijpelijk te houden voor zo'n kleintje). Ze pakken dingen vaak veel vanzelfsprekender op dan wij dat doen. In OUD staat ook een topic over kinderen en rouw, misschien heb je daar wat ook wat aan.
Wb je vader, je kan hem daarin niet opbeuren en geef hem ook gewoon de ruimte om zijn verdriet te uiten, ook over het feit dat hij je kindje niet zal zien opgroeien. Het is logisch dat hij verdriet heeft en probeer dat vooral niet onbder het vloerkleed te vegen of te bagataliseren omdat hij zich dan alleen maar nóg eenzamer zal voelen in het proces wat hij doormaakt. Wat op zich natuurlijk al een heel eenzaam proces is. Huil samen als het zo uitkomt, ook dat kan helend zijn, ook voor "later".
Verder wil ik je heel veel sterkte wensen, ook al heb je *gelukkig* nog de tijd om alles uit te spreken t.o.v. je vader, het gemis zal er niet minder om zijn en het afscheid komt altijd te snel.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Mijn zoon was ruim twee jaar toen mijn vader overleed en dit is bijna een jaar geleden.
Ik heb hem gewoon, niet te kinderachtig, verteld dat opa J. overleden was en dat hij hem nooit meer zou zien. Niks verteld over engeltjes of over de hemel, want ik ben niet gelovig. Tijdens de plechtigheid heb ik hem gewoon zijn gang laten gaan, na een tijdje zat hij vlak voor de kist met een auto te spelen, hij was behoorlijk op zijn gemak ondanks alle huilende mensen.
Het belangrijkste vond ik dat hij niet bang zou worden, dus ik ben gewoon heel eerlijk geweest en verteld dat dit ook bij het leven hoort. Mijn vader was wel al lang ziek en dat heb ik mijn zoon ook steeds uitgelegd. Overigens heb ik ook een dochter van (toen) een jaar en die was bij die gesprekken wel steeds aanwezig, maar het betekende voor haar natuurlijk nog niet zoveel.
Die herinneringen aan je vader kun je haar natuurlijk gewoon meegeven d.m.v. foto's en verhalen. Mijn oma heeft een boek geschreven over haar leven met mijn opa en ik vind dat geweldig om te lezen, het maakt sommige dingen zoals karaktertrekjes ineens heel duidelijk. Misschien kun je zoiets doen? Is voor jezelf ook goede therapie.
Ik praat ook veel met mijn kinderen over mijn vader en we gaan geregeld nog naar opa J. om met de auto's te spelen (vriendin van opa woont nog in hun huis).
Na een jaar roept hij nog steeds tegen elke zwarte Volvo V70: 'Kijk! Een opa J.-auto!'. Ik zou me dus over het geheugen van zo'n peuter geen zorgen maken.
Tot slot heel veel sterkte met alles.
Ik heb hem gewoon, niet te kinderachtig, verteld dat opa J. overleden was en dat hij hem nooit meer zou zien. Niks verteld over engeltjes of over de hemel, want ik ben niet gelovig. Tijdens de plechtigheid heb ik hem gewoon zijn gang laten gaan, na een tijdje zat hij vlak voor de kist met een auto te spelen, hij was behoorlijk op zijn gemak ondanks alle huilende mensen.
Het belangrijkste vond ik dat hij niet bang zou worden, dus ik ben gewoon heel eerlijk geweest en verteld dat dit ook bij het leven hoort. Mijn vader was wel al lang ziek en dat heb ik mijn zoon ook steeds uitgelegd. Overigens heb ik ook een dochter van (toen) een jaar en die was bij die gesprekken wel steeds aanwezig, maar het betekende voor haar natuurlijk nog niet zoveel.
Die herinneringen aan je vader kun je haar natuurlijk gewoon meegeven d.m.v. foto's en verhalen. Mijn oma heeft een boek geschreven over haar leven met mijn opa en ik vind dat geweldig om te lezen, het maakt sommige dingen zoals karaktertrekjes ineens heel duidelijk. Misschien kun je zoiets doen? Is voor jezelf ook goede therapie.
Ik praat ook veel met mijn kinderen over mijn vader en we gaan geregeld nog naar opa J. om met de auto's te spelen (vriendin van opa woont nog in hun huis).
Na een jaar roept hij nog steeds tegen elke zwarte Volvo V70: 'Kijk! Een opa J.-auto!'. Ik zou me dus over het geheugen van zo'n peuter geen zorgen maken.
Tot slot heel veel sterkte met alles.
Dan zal zo de straatverlichting wel aan gaan...
Allen nogmaals dank..
Lamon, bedankt voor de waarschuwing, ik zal het in mijn achterhoofd houden.
Vivi, super bedankt voor je goede suggestie, die dvd zal er zeker komen. Heel nuttige reactie verder, ik zal proberen meer op mijn gevoel af te gaan vanaf nu.
En uitspreken, ik ga nu in de auto stappen en naar hem toerijden.
Lamon, bedankt voor de waarschuwing, ik zal het in mijn achterhoofd houden.
Vivi, super bedankt voor je goede suggestie, die dvd zal er zeker komen. Heel nuttige reactie verder, ik zal proberen meer op mijn gevoel af te gaan vanaf nu.
En uitspreken, ik ga nu in de auto stappen en naar hem toerijden.
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Iedereen verwerkt het op zijn eigen manier. Er is ook moeilijk mee om te gaan maar het overkomt je.quote:
Je moet er mee dealen of je wilt of niet, je hebt geen keus.
Jij ook sterkte, het zal ongetwijfeld wel wat meer 'slijten' (rotwoord) en weet uit ervaring dat de leuke herinneringen mettertijd toenemen.
Als je geen kop hebt kan je niet uit het raam kijken.
wat erg!
Niets wat ik of anderen zeggen kan het beter maken, dus wens ik je slechts sterkte met het op een mooie en goede manier afscheid van elkaar nemen... geniet van hem zolang het kan, maar dat doe je vast al 
Niets wat ik of anderen zeggen kan het beter maken, dus wens ik je slechts sterkte met het op een mooie en goede manier afscheid van elkaar nemen...
geniet van hem zolang het kan, maar dat doe je vast al
Ja doei.
Mijn oma heeft hetzelfde gehad. Toen ze het aan haar lever had, ging het echt megasnel...
Het klinkt onrealistisch, en dat is het ook, maar wanneer je lever niet goed werkt wordt je vader helemaal geel. Dit wordt steeds erger. Wanneer de oogballen echt geel zijn is het bijna afgelopen...
Toen het toesloeg was het na 1.5 week gebeurd. Ik zou dus nog veel tijd door brengen nu dit nog allemaal kan.
Het is echt onwerkelijk als je het ziet gebeuren, want zo ken je een mens niet. Maak er het beste van en veel sterkte gewenst natuurlijk. Ik zou er kapot van zijn....
Het klinkt onrealistisch, en dat is het ook, maar wanneer je lever niet goed werkt wordt je vader helemaal geel. Dit wordt steeds erger. Wanneer de oogballen echt geel zijn is het bijna afgelopen...
Toen het toesloeg was het na 1.5 week gebeurd. Ik zou dus nog veel tijd door brengen nu dit nog allemaal kan.
Het is echt onwerkelijk als je het ziet gebeuren, want zo ken je een mens niet. Maak er het beste van en veel sterkte gewenst natuurlijk. Ik zou er kapot van zijn....
Ik ben ook niet gelovig maar ik vond het wel iets "liefs"hebben om tegen mijn zoontje te zeggen dat oma nu over hem waakt vanuit de hemel, maar dat is geheel persoonlijk natuurlijkquote:Op maandag 6 juli 2009 21:55 schreef PanPan het volgende:
Mijn zoon was ruim twee jaar toen mijn vader overleed en dit is bijna een jaar geleden.
Ik heb hem gewoon, niet te kinderachtig, verteld dat opa J. overleden was en dat hij hem nooit meer zou zien. Niks verteld over engeltjes of over de hemel, want ik ben niet gelovig. Tijdens de plechtigheid heb ik hem gewoon zijn gang laten gaan, na een tijdje zat hij vlak voor de kist met een auto te spelen, hij was behoorlijk op zijn gemak ondanks alle huilende mensen.
Het belangrijkste vond ik dat hij niet bang zou worden, dus ik ben gewoon heel eerlijk geweest en verteld dat dit ook bij het leven hoort. Mijn vader was wel al lang ziek en dat heb ik mijn zoon ook steeds uitgelegd. Overigens heb ik ook een dochter van (toen) een jaar en die was bij die gesprekken wel steeds aanwezig, maar het betekende voor haar natuurlijk nog niet zoveel.
Die herinneringen aan je vader kun je haar natuurlijk gewoon meegeven d.m.v. foto's en verhalen. Mijn oma heeft een boek geschreven over haar leven met mijn opa en ik vind dat geweldig om te lezen, het maakt sommige dingen zoals karaktertrekjes ineens heel duidelijk. Misschien kun je zoiets doen? Is voor jezelf ook goede therapie.
Ik praat ook veel met mijn kinderen over mijn vader en we gaan geregeld nog naar opa J. om met de auto's te spelen (vriendin van opa woont nog in hun huis).
Na een jaar roept hij nog steeds tegen elke zwarte Volvo V70: 'Kijk! Een opa J.-auto!'. Ik zou me dus over het geheugen van zo'n peuter geen zorgen maken.
Tot slot heel veel sterkte met alles.
. (Even terzijde; zeg iig NOOIT dat opa "slaapt" en nooit meer wakker wordt, dat kan ernstige slaapproblemen veroorzaken bij zulke ukkies).
Wij hebben ervoor gekozen mijn zoontje niet mee te nemen naar de uitvaart omdat we vonden dat hij met een hele hoop verdriet geconfronteert zou worden wat hij misschien nog helemaal niet zou begrijpen, én omdat we zelf niet afgeleid wilden worden tijdens het afscheid, maar ook dat is natuurlijk een geheel persoonlijke overweging, doe wat "goed"voelt (voor zover je daarvan kan spreken in zo'n situatie natuurlijk). We hebben hem overigens wel nog naar het ziekenhuis meegenomen en hij had dondersgoed in de gaten dat oma ziek was dus het was wel een enigszins te volgen proces denk ik voor hem.
Als je vader het (emotioneel zowel als fysiek) op kan brengen kan je misschien dit boek aan hem geven om in te laten vullen voor je meisje. Of je stelt de vragen als een soort interview en neemt dat op..mijn partner heeft zoiets gedaan met mijn moeder en die band mochten we pas na ons overlijden bekijken en is me zeer dierbaar.
En idd, flarden blijven her en der zeker hangen bij die kleintjes, maar of ze beklijven als echte herinneringen, ik weet het niet. Ik hoop het iig wel.
Heeft je vader trouwens *iets* geregeld? Mijn moeder had ook metastases in de lever en het lullige is dat je daardoor op het laatst ook nogal verward van kan raken (iets met de zouten in je bloed die uit balans raken oid )en je daardoor niet als handelsbekwaam wordt gezien. Misschien niet erg tactvol om dit nu ter berde te brengen maar ik wil je er toch even op attenderen omdat dat bij ons voor nogal vervelende situaties heeft gezorgd en als ik ook maar iets kan doen om een ander dat te besparen...
[ Bericht 4% gewijzigd door Vivi op 06-07-2009 22:23:14 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat geel worden heb ik ook gezien, ik dacht toen dat ik wel even heel stoer de mensen die hem op moesten halen, op kon vangen.quote:Op maandag 6 juli 2009 22:05 schreef mafkees01 het volgende:
Het klinkt onrealistisch, en dat is het ook, maar wanneer je lever niet goed werkt wordt je vader helemaal geel. Dit wordt steeds erger. Wanneer de oogballen echt geel zijn is het bijna afgelopen...
Toen het toesloeg was het na 1.5 week gebeurd. Ik zou dus nog veel tijd door brengen nu dit nog allemaal kan.
En daar ging hij, nog maar een kwart van wat hij ooit woog, 1 oog helemaal dicht door de uitzaaiingen in zijn hoofd, het was zo eng moment, ik was ook heel erg bang dat ik ervan ging dromen, wat gelukkig niet gebeurd is, maar zo'n laatste beeld maakt het zo moeilijk om mooie momenten nog te kunnen herinneren.
Kanker is echt het ergste wat er bestaat, en ik schrik iedere keer weer als ik hoor dat iemand het weer mee moet gaan maken..
Het gebeurt in mijn omgeving echt vaak de laatste tijd, en dan komt alles weer terug.
Nu ook weer..
Het idee dat deze man zijn kleinkinderen nooit zal zien opgroeien, en dat hij het van tevoren weet is ook zoiets griezeligs. We weten dat we vroeg of laat allemaal gaan, maar als je weet wanneer ongeveer, en op welke manier....
Ik kan er gewoon niet bij, dat dit hoort bij het leven.
De dag dat niemand dit meer mee moet maken en er echt een genezing komt, is de dag dat we met zijn allen echt naar buiten moeten om massaal feest te vieren, in plaats van als er een voetbalclub gewonnen heeft, of er een koningin jarig is.
Dat zou echt de grootste feestdag zijn die we ooit gaan meemaken.
Ik hoop dat het nog gaat gebeuren en we erbij kunnen zijn..
De horrorverhalen mogen wel wat minder imo..lijkt me niet echt prettig voor TS.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Daar kan ik ook wel inkomen, maar ik heb het gewoon "droog" gehouden, slechts informatie. Grappig is wel dat hij er nu zelf regelmatig over begint dat opa J. op hem let... Kinderenquote:Op maandag 6 juli 2009 22:15 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ik ben ook niet gelovig maar ik vond het wel iets "liefs"hebben om tegen mijn zoontje te zeggen dat oma nu over hem waakt vanuit de hemel, maar dat is geheel persoonlijk natuurlijk
Daar ben ik het mee eens.quote:(Even terzijde; zeg iig NOOIT dat opa "slaapt" en nooit meer wakker wordt, dat kan ernstige slaapproblemen veroorzaken bij zulke ukkies).
Dan zal zo de straatverlichting wel aan gaan...
Veel sterkte en ik zou het je dochtertje gewoon nog niet vertellen, begrijpt ze niet. Terzijde hoor, maar waarom wil je dit in vredesnaam met mensen op Fok delen?
I feel kinda Locrian today
mensen delen een hoop op Fok!.
Om lotgenoten te vinden, hun hart te luchten en ideeen op te doen..
zegt niet dat jij het moet doen, maar voor TS is 't blijkbaar een fijne manier om het kwijt te kunnen
Om lotgenoten te vinden, hun hart te luchten en ideeen op te doen..
zegt niet dat jij het moet doen, maar voor TS is 't blijkbaar een fijne manier om het kwijt te kunnen
Ja doei.
quote:Op maandag 6 juli 2009 22:30 schreef starla het volgende:
Veel sterkte en ik zou het je dochtertje gewoon nog niet vertellen, begrijpt ze niet.
Hoeveel kinderen heb jij eigenlijk?
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Mag je iemand niet voorbereiden op wat er gaat gebeuren?quote:Op maandag 6 juli 2009 22:25 schreef Vivi het volgende:
De horrorverhalen mogen wel wat minder imo..lijkt me niet echt prettig voor TS.
Ik had het wel prettig gevonden als ik had geweten wat ik mee zou maken, nu was ik totaal onvoorbereid..
Het is niet iets wat je constant van te voren in je hoofd moet hebben als het nog niet zover is, maar als het moment daar is, kun je zelf kijken hoe je daarmee omgaat.
Moet je dan alleen maar zeggen, geniet van de tijd die je nog hebt samen?
Natuurlijk gaat iemand dat doen, maar daarna komt er iets anders, wat niets geen horror is, maar echt.
Moet je dat negeren, tot dat je er ineens mee overvallen wordt, en het erin knalt als een bom?
Ik vind zoiets moeilijk te beoordelen, ik kan dat niet zo makkelijk relativeren..
Het gebeurt wel.
Natuurlijk is er niets mis met "Geniet nog van elkaar..", "Zeg wat je wilt zeggen..", "Zoek mooie momenten op", en foto's en filmpjes maken zijn ook belangrijk, absoluut!
Maar het is geen film, en het is ook hard, koud, en al doe je nog zo je best, het wordt geen netjes afgesloten moment met fijne muziek eronder.
Ik zou zeggen, daar mag je best een beetje op voorbereid zijn, al hoeft het nog niet constant door je hoofd te spoken.
Ik weet het eigenlijk niet, er bestaat geen absolute wijsheid bij dit soort dingen...
Nou ja, zet anders de minder leuke details in een spoiler ofzo, kan hij zelf kiezen of hij 't wil lezen..
Ja doei.
Ik denk dat TS genoeg reality-sense heeft om zelf te bedenken dat het geen picknick in the park is met een strijkje op de achtergrond. Ik denk dat ie nu al genoeg te verstouwen heeft zonder dat goedbedoelende zielen hem gaan voorbereiden op plastische beschrijvingen van mogelijke sterfscenario's. Ook ik was er niet op voorbereid en nee, prettig is het niet, dat is het nooit, maar de wetenschap vooraf had daarin niets uitgemaakt, dat maakt het zien sterven van een geliefde niet makkelijker. Net zoals het gemis niet minder is omdat je vantevoren wist dat iemand zou gaan sterven. En daar is hij nu nog mee bezig, met het afscheid, de zorgen om het sterfproces komen op hun eigen moment.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
SKB, wat verschrikkelijk.
Dit is trouwens het topic in OUD waar Vivi het over had: Kinderen en rouwverwerking
Mss staan daar nog dingen in waar je wat aan hebt.
Sterkte ermee!
Dit is trouwens het topic in OUD waar Vivi het over had: Kinderen en rouwverwerking
Mss staan daar nog dingen in waar je wat aan hebt.
Sterkte ermee!
***
Wat een vreselijk bericht TS, heel veel sterkte voor jou, je gezin en de andere familieleden/naasten Ik hoop dat jullie in ieder geval een mooi afscheid gegund wordt.
En ik weet niet hoe oud je dochter is, maar Nijntje heeft ook een boekje over dat (ik meen) de oma van Nijntje doodgaat. Dat vertelt op een hele rustige maar begrijpelijke manier wat er gebeurd als iemand overlijdt en wat dat met de mensen om de persoon heen doet. Ik weet dat een vriendin van mij dit gebruikt heeft voor haar dochter toen diens oma overleed, en dat was erg fijn van wat ik begreep.
Hoe dan ook, ontzettend veel sterkte.
Ik hoop dat jullie in ieder geval een mooi afscheid gegund wordt.En ik weet niet hoe oud je dochter is, maar Nijntje heeft ook een boekje over dat (ik meen) de oma van Nijntje doodgaat. Dat vertelt op een hele rustige maar begrijpelijke manier wat er gebeurd als iemand overlijdt en wat dat met de mensen om de persoon heen doet. Ik weet dat een vriendin van mij dit gebruikt heeft voor haar dochter toen diens oma overleed, en dat was erg fijn van wat ik begreep.
Hoe dan ook, ontzettend veel sterkte.
Come on now, you knew you were lost
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
But you carried on anyway
Oh come on now, you knew you had no time
But you let the day drift away
Dat boekje heb ik ook idd, het heet "Lieve oma Pluis". Klikquote:Op maandag 6 juli 2009 22:52 schreef Marijkezwolle het volgende:
Wat een vreselijk bericht TS, heel veel sterkte voor jou, je gezin en de andere familieleden/naasten
En ik weet niet hoe oud je dochter is, maar Nijntje heeft ook een boekje over dat (ik meen) de oma van Nijntje doodgaat. Dat vertelt op een hele rustige maar begrijpelijke manier wat er gebeurd als iemand overlijdt en wat dat met de mensen om de persoon heen doet. Ik weet dat een vriendin van mij dit gebruikt heeft voor haar dochter toen diens oma overleed, en dat was erg fijn van wat ik begreep.
Hoe dan ook, ontzettend veel sterkte.
Je hebt ook nog "Kikker en het vogeltje".
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Wat erg. Ik heb een zoon van drie en ik zou denk ik ook niet weten hoe er mee om te gaan.
Ik heb dan ook geen raad voor je maar wil je wel heel veel sterkte wensen.
Vraag eens aan een professional hoe er mee om te gaan.
Ik heb dan ook geen raad voor je maar wil je wel heel veel sterkte wensen.
Vraag eens aan een professional hoe er mee om te gaan.
Een dag niet gemopperd is een dag niet geleefd.
Sterkte TS, heel veel sterkte! Kanker is a bitch.
Enneh Lamon, heel herkenbaar verhaal, ik vind het juist moedig dat je jouw ervaring en gevoel in al hun rotheid en naarheid opschrijft, veel succes met verder een plek geven!
En voor Lamon is het ook een fijne manier om zijn verhaal kwijt te kunnen.
Een forum is een plek waar mensen hun verhaal en gevoelens kunnen en mogen delen, in al hun lelijkheid als het onderwerp lelijk is. Een reageerder als Lamon net zo goed als de TS. Ik vind het jammer dat mensen willen dat ie zijn verhaal bedekt, dat vind ik nou weer niet netjes richting zijn (!) gevoelens.
Enneh Lamon, heel herkenbaar verhaal, ik vind het juist moedig dat je jouw ervaring en gevoel in al hun rotheid en naarheid opschrijft, veel succes met verder een plek geven!
quote:Op maandag 6 juli 2009 22:31 schreef motorbloempje het volgende:
mensen delen een hoop op Fok!.
Om lotgenoten te vinden, hun hart te luchten en ideeen op te doen..
zegt niet dat jij het moet doen, maar voor TS is 't blijkbaar een fijne manier om het kwijt te kunnen
En voor Lamon is het ook een fijne manier om zijn verhaal kwijt te kunnen.
Een forum is een plek waar mensen hun verhaal en gevoelens kunnen en mogen delen, in al hun lelijkheid als het onderwerp lelijk is. Een reageerder als Lamon net zo goed als de TS. Ik vind het jammer dat mensen willen dat ie zijn verhaal bedekt, dat vind ik nou weer niet netjes richting zijn (!) gevoelens.
Ik pak mijn brommer en ik ga.
Waarom ik mijn verhaal hier doe, ten eerste om (schaamteloos, eh) wat medeleven te krijgen bij de eerste verwerking van deze schok. Gelukkig zijn er ondertussen tientallen mensen die me dat geven en het helpt, zelfs van volslagen vreemden.
Ten tweede doe ik het voor dingen als de raad van Vivi waardoor ik zojuist een behoorlijk opluchtend gesprek met mijn pa / ouders heb gehad (na eerst een half uur als een klein kind bij hem te liggen janken). We weten nu allemaal waar we aan toe zijn en nu kan ik dingen gaan proberen als (nogmaals van Vivi) een soort film maken van en met hem, voor haar voor als ze opa mist.
Ten derde wist ik dat mijn verhaal "horrorverhalen" van anderen zou losmaken en geloof het of niet, ik lees ze zodat ik een klein beetje leer wat ik kan verwachten (zoals bijvoorbeeld geel oogwit). En alle suggesties hoe ermee om te gaan met mijn dochter (zoals de boekjes van Nijntje, dank je wel, alwéér Vivi) zijn van harte welkom.
Daarnaast nog is het makkelijker om mijn hart volledig bloot te leggen hier op het forum waar ik een groffe opmerking kan negeren als zijnde een onvolwassen user; ik ben er zelf nog niet helemaal klaar voor mijn verdriet te delen met mijn vrouw en dochter.
Ten tweede doe ik het voor dingen als de raad van Vivi waardoor ik zojuist een behoorlijk opluchtend gesprek met mijn pa / ouders heb gehad (na eerst een half uur als een klein kind bij hem te liggen janken). We weten nu allemaal waar we aan toe zijn en nu kan ik dingen gaan proberen als (nogmaals van Vivi) een soort film maken van en met hem, voor haar voor als ze opa mist.
Ten derde wist ik dat mijn verhaal "horrorverhalen" van anderen zou losmaken en geloof het of niet, ik lees ze zodat ik een klein beetje leer wat ik kan verwachten (zoals bijvoorbeeld geel oogwit). En alle suggesties hoe ermee om te gaan met mijn dochter (zoals de boekjes van Nijntje, dank je wel, alwéér Vivi
) zijn van harte welkom.Daarnaast nog is het makkelijker om mijn hart volledig bloot te leggen hier op het forum waar ik een groffe opmerking kan negeren als zijnde een onvolwassen user; ik ben er zelf nog niet helemaal klaar voor mijn verdriet te delen met mijn vrouw en dochter.
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
Ik kan natuurlijk niet voor TS spreken maar ik weet wel dat ik het zelf destijds niet had kunnen waarderen als iemand me ongevraagd had vergast op dit soort details. Het is al emotioneel genoeg allemaal. Los daarvan is het ook nog niet eens ontopic.
Maar het staat Lamon natuurlijk hardstikke vrij om zijn verhaal te doen in een eigen topic .
(MIJN mening he).
[ Bericht 76% gewijzigd door Mordreth op 06-07-2009 23:36:45 ]
Maar het staat Lamon natuurlijk hardstikke vrij om zijn verhaal te doen in een eigen topic .
(MIJN mening he).
[ Bericht 76% gewijzigd door Mordreth op 06-07-2009 23:36:45 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Gaat lekker Vivi? 
(heb die dubbele verwijderd 
).
En zullen we de discussie over of het wel of niet gepast is wat Lamon hier neerzet hier niet verder voeren? TS gaf zelf al aan dat hij zulke posts al verwachtte.
Anyway: heel veel sterkte SadKingBilly...
(heb die dubbele verwijderd ).En zullen we de discussie over of het wel of niet gepast is wat Lamon hier neerzet hier niet verder voeren? TS gaf zelf al aan dat hij zulke posts al verwachtte.
Anyway: heel veel sterkte SadKingBilly...
Fijn dat je er wat aan hebtquote:Op maandag 6 juli 2009 23:30 schreef SadKingBilly het volgende:
Waarom ik mijn verhaal hier doe, ten eerste om (schaamteloos, eh) wat medeleven te krijgen bij de eerste verwerking van deze schok. Gelukkig zijn er ondertussen tientallen mensen die me dat geven en het helpt, zelfs van volslagen vreemden.
Ten tweede doe ik het voor dingen als de raad van Vivi waardoor ik zojuist een behoorlijk opluchtend gesprek met mijn pa / ouders heb gehad (na eerst een half uur als een klein kind bij hem te liggen janken). We weten nu allemaal waar we aan toe zijn en nu kan ik dingen gaan proberen als (nogmaals van Vivi) een soort film maken van en met hem, voor haar voor als ze opa mist.
Ten derde wist ik dat mijn verhaal "horrorverhalen" van anderen zou losmaken en geloof het of niet, ik lees ze zodat ik een klein beetje leer wat ik kan verwachten (zoals bijvoorbeeld geel oogwit). En alle suggesties hoe ermee om te gaan met mijn dochter (zoals de boekjes van Nijntje, dank je wel, alwéér Vivi
Daarnaast nog is het makkelijker om mijn hart volledig bloot te leggen hier op het forum waar ik een groffe opmerking kan negeren als zijnde een onvolwassen user; ik ben er zelf nog niet helemaal klaar voor mijn verdriet te delen met mijn vrouw en dochter.
.En het maken van zo'n DVD levert wrs nog hele mooie gesprekken op, koester het! En probeer idd je verdriet niet weg te stoppen..dat was mijn "fout" ook, ik probeerde alles te relativeren, ten opzichte van mezelf, omdat ik niet wilde dat mijn moeder mijn verdriet zag, en ten opzichte van haar, omdat ik haar niet wilde zien lijden (of dat nu fysiek of emotioneel was). Maar juist dát dreigde een wig te drijven, gelukkig heeft mijn moeder me erop geattendeerd dat ik haar veel meer hielp door haar en mijn eigen verdriet te erkennen en het er te laten zijn, hoe geitenwollensokkerig dat ook mag klinken
. Daarna konden we weer heel close zijn, als je het gewoon allebei even flink kut kan vinden en dat ook kan delen![ Bericht 0% gewijzigd door Vivi op 06-07-2009 23:56:40 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik was zelf ook al bezig, mijn laptop bleef hangenquote:Op maandag 6 juli 2009 23:39 schreef Mordreth het volgende:
Gaat lekker Vivi?
En zullen we de discussie over of het wel of niet gepast is wat Lamon hier neerzet hier niet verder voeren? TS gaf zelf al aan dat hij zulke posts al verwachtte.
Anyway: heel veel sterkte SadKingBilly...
!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
|
|
Vader ongeneeslijk ziek - en nog maar kort te leven
