Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders # 79

Maar als partner van de mama is het ook wel zo dat het soms lastig is om te weten wat de mama wil hoor. Net als met dat aankleden, of dingen uit jezelf doen... Je weet dat mama dat in haar hoofd heeft, maar wat wilde ze ook alweer? Moest het nou zus, of zo? Je wilt het toch "goed" doen.
Kan me voorstellen dat je als partner (meestal dus de papa maar in mijn geval dus ikke) daar best wel onzeker van wordt. Ik wel in ieder geval. Hoe weet je nou wat mama in haar hoofd heeft? Dat moederinstinct heb je toch in een andere vorm als je het kindje niet zelf op de wereld hebt gezet. Denk ik. *bloost onzeker*

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 14:35 schreef Pandora73 het volgende:
Maar als partner van de mama is het ook wel zo dat het soms lastig is om te weten wat de mama wil hoor. Net als met dat aankleden, of dingen uit jezelf doen... Je weet dat mama dat in haar hoofd heeft, maar wat wilde ze ook alweer? Moest het nou zus, of zo? Je wilt het toch "goed" doen.
Kan me voorstellen dat je als partner (meestal dus de papa maar in mijn geval dus ikke) daar best wel onzeker van wordt. Ik wel in ieder geval. Hoe weet je nou wat mama in haar hoofd heeft? Dat moederinstinct heb je toch in een andere vorm als je het kindje niet zelf op de wereld hebt gezet. Denk ik. *bloost onzeker*

Ik denk dat dat in jouw geval nog weer anders is dan in het geval waarin een stel samen voor een kindje gekozen heeft.
Heel cru gezegd ben jij natuurlijk niet eens helemaal officicieel mee-mama.
Jouw vriendin heeft ooit besloten dat ze een kindje wilde en ergens toen dat kindje in de maak was kwam jij om de hoek kijken.
Vind ik een ander uitgangspunt dan mijn vent die in mijn ogen net zoveel recht heeft op zijn zegje mbt kleertjes, eten, tandenpoetsen, bedtijd, baddertijd etc. etc.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 11:49 schreef Brighteyes het volgende:
Er loopt in SEX een heel topic over Suzanna: Nuvaring ervaringen uitwisselen deel IX

Ik las Nuvaringen uitwisselen.

Over de taken delen... Tja, ik ben ook niet zo goed in los laten. En ik vind dan ook dat mijn man recht heeft op weekend, ff lekker niks. Met als consequentie dat ik nooit nikstijd heb. En ik merk nu dat me dat gaat opbreken. Dat ik kortaf word en niks meer kan hebben. Dus dat moet even anders. Tja, ik werk dan wel niet betaald maar doe wel heel veel op een dag. Dus nu probeer ik me niet schuldig te voelen als hubs een keer extra naar boven moet.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 14:28 schreef Brighteyes het volgende:
En niet alleen de eerste maanden.

Wij proberen nu, Sasha is anderhalf, hier en daar wat dingen in te voeren die het voor zowel Sasha als ons wat duidelijker kunnen maken op sommige momenten. Bijv. bad en slaaprituelen. Of bij drama's op de commode.

Niet omdat dat dan per se op mijn manier moet, maar meer om ervoor te zorgen dat consequent zijn (dus bijv. ook bij 'straffen' of 'nee zeggen') door beide op dezelfde manier gebeurt want anders is het nog dweilen met de kraan open. Maar dat is wel een kwestie van overleggen, 'ik probeer het nu zus of zo te doen, vind jij dat ook een goed idee' ipv 'het moet zus of zo'.

Ja precies, dat krijgen wij nu ook. Mannetje is bijna 1 ( , ) en het opvoeden moet/gaat nu beginnen. En daar moeten we nu afspraken over gaan maken. Ben benieuwd in hoeverre we daar op 1 lijn zitten en hoe we er voor zorgen dat die lijn dan ook doorgevoerd wordt...moeilijk hoor! Met "verzorgen" is dat misschien nog wel makkelijker.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 14:52 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Ik las Nuvaringen uitwisselen.

Over de taken delen... Tja, ik ben ook niet zo goed in los laten. En ik vind dan ook dat mijn man recht heeft op weekend, ff lekker niks. Met als consequentie dat ik nooit nikstijd heb. En ik merk nu dat me dat gaat opbreken. Dat ik kortaf word en niks meer kan hebben. Dus dat moet even anders. Tja, ik werk dan wel niet betaald maar doe wel heel veel op een dag. Dus nu probeer ik me niet schuldig te voelen als hubs een keer extra naar boven moet.

Buuf, heel begrijpelijk hoor.
Wij hadden vorige jaar een soortgelijk gesprek met vrienden, althans toch wel anders, maar toch wel een beetje gelijk.
We hadden met een groep vrienden een huis gehuurd voor een weekje vakantie. Erg leuk vond iedereen, behalve mijn vriendinnetje die geen werk heeft. Voor haar was het hetzelfde als altijd, namelijk zorgen voor het huishouden, de kinderen, het eten etc. etc.
Daar hadden wij nooit bij stil gestaan, maar het feit dat het voor ons werkenden sowieso al anders is om helemaal niet naar je werk te hoeven maakt dat voor ons al vakantie (althans, voor de meesten, er waren er ook wel 1 of 2 die het liever naar een all inclusive paradijs waren gegaan) maar voor haar draaide het gewoon door, alleen op een andere locatie.

Dus ondanks dat jouw man recht heeft op weekend heb jij dat ook. En dat hoeft niet te zeggen dat hij het hele weekend voor de kinderen en weetikwat moet gaan zorgen, maar een paar uurtjes vrije tijd voor jou hoort er wel bij te zitten hoor!

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 14:52 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Ik las Nuvaringen uitwisselen.

Over de taken delen... Tja, ik ben ook niet zo goed in los laten. En ik vind dan ook dat mijn man recht heeft op weekend, ff lekker niks. Met als consequentie dat ik nooit nikstijd heb. En ik merk nu dat me dat gaat opbreken. Dat ik kortaf word en niks meer kan hebben. Dus dat moet even anders. Tja, ik werk dan wel niet betaald maar doe wel heel veel op een dag. Dus nu probeer ik me niet schuldig te voelen als hubs een keer extra naar boven moet.

Toen ik nog verlof had had ik dat ook, maar toen heeft mijn man aangegeven dat het helemaal niet zo erg is en dat hij bijvoorbeeld veel beter tegen gebroken nachten kan. Dus ging hij de nachtvoedingen doen. Ik vind dat je allebei wel eens recht hebt op 'nikstijd'. dat is ook gewoon erg belangrijk.

Mijn man werkt ook meer dan ik, en hoeft daarom ook meer behoefte aan "rust" in het weekend. Ik probeer dat op te lossen door in het weekend het echte zorgen (luiers, eten, badje, aankleden) te doen, en mijn man doet dan de "leuke" dingen (spelen, wandelen, fietsen, boodschappen ofzo). Zo heb ik dan even "nikstijd" als zij weg zijn, en de mannen hebben quality time met elkaar...zou dat voor jullie kunnen werken debuurvrouw?

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 14:45 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ik denk dat dat in jouw geval nog weer anders is dan in het geval waarin een stel samen voor een kindje gekozen heeft.
Heel cru gezegd ben jij natuurlijk niet eens helemaal officicieel mee-mama.
Jouw vriendin heeft ooit besloten dat ze een kindje wilde en ergens toen dat kindje in de maak was kwam jij om de hoek kijken.
Vind ik een ander uitgangspunt dan mijn vent die in mijn ogen net zoveel recht heeft op zijn zegje mbt kleertjes, eten, tandenpoetsen, bedtijd, baddertijd etc. etc.

Natuurlijk heb je gelijk met betrekking tot het recht hebben op zeggenschap, en dat dat in mijn geval heel anders ligt.
Maar het ging mij meer om het instinct, het automatisch weten wat je wilt, wat er moet gebeuren of wat de bedoeling is. Zeg maar: de mama "weet" het meer uit zichzelf, de papa "denkt" erover en doet het dan.

Mijn man werkt niet, die zegt altijd dat zijn werk meer hobby is. Dus dan mag hij thuis mooi werken Ik vind dus echt niet dat hij met vijf dagen werken en ik drie werken en twee dagen thuis dat hij meer werkt. Huishouden in combinatie met een baby is namelijk behoorlijk hard werken. Sterker nog ik ga naar mijn werk om uit te rusten.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 11:01 schreef Nijna het volgende:
Dat verschil tussen mannen en vrouwen logica of hoe je het ook noemen wilt...
Ik heb dat als we weg gaan nog wel eens, ben ik druk met alles bij elkaar rapen enzo en dan ben ik eindelijk klaar om te gaan en dan zegt hij: ja, ik sta al die tijd al op je te wachten... . Ze zien het blijkbaar niet ofzo.

Owwww . . .

Ik begin tegenwoordig als hij "snel" weg wil al vantevoren met het keuze menu. Dat ie mag kiezen of hij het kind aan wil kleden, of haar boterhammen en drinken klaar wil zetten om mee te nemen. En dat de keuze "op de reet zitten" geen optie is zolang ik ook niet op mijn reet zit. Gaat steeds beter .

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 15:50 schreef peterfan het volgende:
Mijn man werkt ook meer dan ik, en hoeft daarom ook meer behoefte aan "rust" in het weekend. Ik probeer dat op te lossen door in het weekend het echte zorgen (luiers, eten, badje, aankleden) te doen, en mijn man doet dan de "leuke" dingen (spelen, wandelen, fietsen, boodschappen ofzo). Zo heb ik dan even "nikstijd" als zij weg zijn, en de mannen hebben quality time met elkaar...zou dat voor jullie kunnen werken debuurvrouw?

Zo lossen wij het ook op en dat werkt prima! En dan komt weer dat loslaten om de hoek, want hij gaat dan gerust met haar naar een wedstrijd hondenafrichting in de zeikregen (met paraplu en kaplaarzen) en dan krjgt ze een frikandel, een slushpuppie en weet ik wat... En ze komen allebei stralend terug, hebben een toptijd gehad en ik heb dan ook even lekker kunnen zitten met een boekje.

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 14:06 schreef PurpleSky het volgende:
Ik ben wel benieuwd vanaf hoeveel weken na de bevalling men gemiddeld weer sex heeft en of het ook goed verloopt. Wij hebben het een aantal keer geprobeerd na 6 weken, maar het is nog niet gelukt... te pijnlijk. En nu durf ik er eigenlijk niet meer aan te beginnen en inmiddels is onze baby 11 weken oud. Kennen meer vrouwen dit of gaat het bij de meesten gelijk allemaal super makkelijk? Of past deze vraag niet in dit topic?

Nou dat duurde hier wel even ja.

PurpleSky, na de eerste lukte het hier ook niet, maar toen bleek ik verkeerd gehecht te zijn en moest ik geopereerd worden (na 4 maanden). Hou je lichaam in de gaten en als het pijn blijft doen, ga dan gewoon naar de dokter, hoe vervelend dat ook kan zijn. Misschien is er wel gewoon iets lichamelijks. En de angst voor de pijn doet je ook al verkrampen, he.

Jeetje Memmel, das ook naar Ik kan me nog ff niks voorstellen bij seks, het voelt allemaal nog zo pijnlijk.

Mijn Lief is ook goed in rare combinaties kwa kleertjes, ruitjes broek met streepjes shirtje enzo. Vind het wel wat schattigs hebben eigenlijk. Vooral als hij het zelf wel heel mooi vind staan

Hier trouwens dramadag vandaag...Lief was vannacht mijn verjaardag vergeten (wij doen dat hier altijd om 12 uur, maar hij ging om 10 voor 12 naar bed..), en toen was ik weer hormonaal boos, en vanmorgen dood en dood moe en toen moest ik ook ineens nog huilen om dat drama gebeuren bij de bevalling enzo.. Uiteindelijk heeft Lief zich maar ziekgemeld, en heb ik de hele middag lekker bij kunnen slapen. Dat was wel ff fijn, al voel ik me nog wel zo:

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 15:50 schreef peterfan het volgende:
Mijn man werkt ook meer dan ik, en hoeft daarom ook meer behoefte aan "rust" in het weekend. Ik probeer dat op te lossen door in het weekend het echte zorgen (luiers, eten, badje, aankleden) te doen, en mijn man doet dan de "leuke" dingen (spelen, wandelen, fietsen, boodschappen ofzo). Zo heb ik dan even "nikstijd" als zij weg zijn, en de mannen hebben quality time met elkaar...zou dat voor jullie kunnen werken debuurvrouw?

Nou, wij hebben niet echt een baby meer hè, dus nee. Onze jongens zijn 5, (bijna) 8 EN (bijna) 10. Dat vergt andere zorg. En hij gaat met ze mee op zaterdag naar het voetbalveld (gelukkig) en brengt ze naar judoles. Maar evengoed blijft er dan wel een bult werk over. die ik dan in die nikstijd doe. Maar het is meer tussen mijn oren, dat ik vind dat hij al zo hard werkt en ik "niks"doe dan dat het echt een probleem is denk ik nu.

Ach jeetje Tessie. Het is ook wel wat zo'n bevalling en een half metertje mens wat zomaar alles op z'n kop zet. Gelukkig even bijgeslapen. Sterkte. En gefeliciteerd met je verjaardag!

Tessie, van harte gefeliciteerd en dat het maar een prachtig jaar mag worden!

Tessie, wat zijn die hormonen heftig en vervelend he? Maar ik hoop dat je vanavond een gezellig verjaardagsfeestje hebt

LL, dat is volgens mij ook heel emotioneel, de eerste verjaardag! Ik hoop dat jullie een fijne dag hebben morgen en een huilende mama hoort er ook een beetje bij , als je maar een beetje discreet bent

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 13:57 schreef Sugar het volgende:
Oeke, hoe gaat het nu met je? Lekker van dat etentje laatst.
Maar red je het allemaal een beetje?

dankjewel!
Het gaat aardig. Overschakelen op complete BV is heel intens wel en Kobus heeft veel last van krampjes. Dat maakt het wel zwaar, veel huilen en dan uren pinken en niet slapen.

Vandaag bij de dokter geweest en 2 zogenaamd oplosbare hechtingen laten verwijderen. Dat was niet leuk. Maar nu voelt het ineens zoveel beter. Ik had helemaal niet door dat er nog zoveel spanning op stond.

Dit weekend gaan we naar Vlissingen. moet werken op een festival daar en we hebben een hotel. Ik vind het heel spannend! Ik hoop dat alles goed gaat....

Oeke dat zou ik ook spannend vinden . Hopelijk gaat het helemaal goed. .

_{Ik vind dat trouwens nogsteeds spannend , ergens gaan slapen met den Stella. Kost me altijd veel energie, terwijl mijn dametje het kamperen met Pinksteren bijvoorbeeld 's nachts heel goed deed .}

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 19:02 schreef LovelyLady het volgende:
En die van mij wordt morgen 1 en ik loop nu al mijn tranen weg te stoppen.
Niemand wil toch een jankende moeder op zijn verjaardag...

herkenbaar! Ik moest op dr verjaardag zelf gewoon werken en heb de hele dag met een brok in mijn keel gelopen. En toen een collega kwam binnenlopen en vroeg "hoe gaat het met mama" heb ik echt zo'n moeite moeten doen om mijn tranen te bedwingen.

Alvast gefeliciteerd! en maak er een leuke dag van

Ik vind mezelf vandaag geen leuke moeder. Reageer me af op Amber en die verdiend dat niet. Het vele en intense huilen van Tess begint me op te breken... Morgen de ka bellen, zo kan het niet langer. Tess verrot van de pijn aan iets... Ze mogen uit gaan zoeken WAT dat is.

Ik leef op ibuprofen momenteel...

[ Bericht 7% gewijzigd door Vicky op 30-06-2009 21:30:19 ]

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 16:29 schreef Memmel het volgende:
PurpleSky, na de eerste lukte het hier ook niet, maar toen bleek ik verkeerd gehecht te zijn en moest ik geopereerd worden (na 4 maanden). Hou je lichaam in de gaten en als het pijn blijft doen, ga dan gewoon naar de dokter, hoe vervelend dat ook kan zijn. Misschien is er wel gewoon iets lichamelijks. En de angst voor de pijn doet je ook al verkrampen, he.

Toch nog een reactie... dankjewel! Wat vervelend voor je dat ze verkeerd hadden gehecht zeg! En dat je nog een operatie hebt moeten ondergaan.

Inderdaad de angst voor pijn doet verkrampen. Dus ik probeer er zo ontspannen mogelijk mee omgaan. En als het na verloop van tijd nog steeds pijnlijk is... dan maar naar de dokter. Alleen daar ben ik de afgelopen weken al 3x geweest, dus ik durf er niet snel opnieuw heen... want dadelijk hoef ik mijn achternaam niet meer te vertellen aan de assistentes .

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 21:23 schreef Vicky het volgende:
Ik vind mezelf vandaag geen leuke moeder. Reageer me af op Amber en die verdiend dat niet. Het vele en intense huilen van Tess begint me op te breken... Morgen de ka bellen, zo kan het niet langer. Tess verrot van de pijn aan iets... Ze mogen uit gaan zoeken WAT dat is.

Ik leef op ibuprofen momenteel...

Vicky wat ontzettend klote, bah!
Ik hoop dat ze snel iets gevonden hebben zodat ze er iets aan kunnen doen

Vicky, meisje.... let goed op jezelf. ik herken zoveel in jouw posten van toen Maud zo klein was en ook constant aan het huilen was. reageerde me ook onterecht op Fleur af, had dan weer spijt, ging weer zelf huilen enz. enz. enz. Ga inderdaad naar KA, maar ook naar de HA. Heb gewoon even het lef om te zeggen 'ik trek het niet'. Een paar nachten goed slapen met evt. wat hulp van medicijnen kan echt wonderen doen. Een hele dikke En mijn PM staat open voor je.

Tessie, alsnog gefeliciteerd. Hopelijk heeft je lief het toch nog een beetje goed kunnen maken met je!

LL, een jankende moeder is misschien niet het meest gewilde verjaardagscadeau, maar wel het meest ontroerende. Heel veel plezier morgen.

PS, sex na de bevalling. Na Fleur duurde het langer. Inderdaad ook hier last van de hechtingen. Deed te veel pijn. Heeft vrij lang geduurd. Na Maud ging het beter. Rond de 6 weken, maar toen was ik vaak te moe om zin te hebben of te maken.

En hier zit ik te janken om een auto.... hoe stom kun je zijn. Mijn renaultje was voor mij van mijn zus en daarvoor van mijn moeder. Er heeft er een deuk in gereden en morgen wordt ie aan de inspectie van de expert onderworpen. Ik weet nu al dat ie total-loss verklaard gaat worden. Hopelijk keren ze het geld uit. Ik wil niet op deze manier afscheid nemen van dit lieve wagentje dat me zo aan mama doet denken.