Toen ik nog bij mijn ouders woonde had ik echt de beste buren ooit!
Mijn ouders zijn er gaan wonen toen de wijk net gebouwd was, net als de buren. Ik was toen net een half jaar oud. Mijn buren hebben mij dus echt zien opgroeien.
Mijn ouders waren in de zomer altijd een aantal maanden op de camping en als ik dat gewild had, dan had mijn buurvrouw al mijn was gedaan. De was heb ik toch maar zelf gedaan, maar de strijk ging naar de buurvrouw

Tijdens die zomers zat ik ook vaak gezellig buiten een biertje te drinken bij mijn buren. Altijd hele goede gesprekken kunnen voeren, ondanks een leeftijdsverschil van bijna 50 jaar.
Wij hebben thuis nooit huisdieren gehad, maar toch hadden we altijd huisdieren. Onze buren hebben door de jaren heen 2 poedels gehad, een teckel, een Husky en nu weer een poedel.
De dieren komen regelmatig (meerdere keren per week) bij ons over de vloer.
Het mooiste was de teckel. Die lag echt bijna de hele dag bij ons in huis. 's Morgens vroeg kwam ze aangelopen en blafte als ze bij de achterdeur was (er is een doorgaan tussen de beide tuinen).
Deur werd dan opengemaakt en ze ging bij ons lekker op de bank verder slapen.
Toen ik mijn buurvrouw 3 jaar geleden vertelde dat ik het ouderlijk huis ging verlaten, begon ze ontzettend te huilen... Ze vond het niet leuk dat ik weg ging en dacht zelfs dat mijn ouders dan ook gingen verhuizen, wat uiteraard niet zo was.
Als ik nu bij mijn ouders kom ga ik meestal ook wel even bij de buren aan. We kennen elkaar zo lang en zo goed dat het meer als familie voelt.
In mijn huidige woning (appartementencomplex met 6 appartementen) heb ik ook niets te klagen.
Hier is het gewoon een kwestie van geven en nemen. Mijn buurman heeft wel eens luidruchtig feestje, maar daar zul je mij niet over horen klagen, doet hij ook niet als ik weer eens een feestje heb.
't Sjunste óp de welt, wat der Herjod had jemaad, dat is ós Kirchroa, went 't zingt en laacht.