Liefde blijft, ondanks harpoen door het hoofd![]()
Eric V. (40), de man die twee jaar geleden met een harpoen door het hoofd geschoten werd, zint niet op wraak tegenover de daders. Zijn vriendin, Muriel Hauwaerts (38), beraamde de moordpoging samen met haar minnaar Alain Verhaegen (42). Toch bezoekt Eric zijn vriendin vijf keer per week in de gevangenis.
Het assisenproces gaat de laatste rechte lijn in. Vandaag weten Muriel en Alain wellicht hoelang zij de gevangenis in moeten voor hun moordpoging op Eric. Ze riskeren tot dertig jaar cel. 'Ik voel me leeg', zegt Eric na zijn getuigenis in een exclusief gesprek met deze krant. 'Ik hoop dat ik de juryleden aan het twijfelen heb gebracht.'
Waarom? Muriel zat toch mee achter het plan om u te vermoorden?
Eric V.: 'Er is tot dusver een zeer negatief beeld van Muriel opgehangen. Dat is verkeerd. Wat zij samen met Alain gedaan heeft, is uiteraard zeer erg. En daar moeten zij allebei voor gestraft worden. Maar de harpoenaanval heeft ook een goede kant gehad. Ik heb me afgevraagd hoe het zover is kunnen komen. Ik ben tot het besluit gekomen dat ik niet helemaal vrijuit ga in de aanloop naar de feiten.'
Hoezo?
'Ik was veel afwezig en was erg prikkelbaar. Ik was vooral bijzonder streng voor de kinderen, zeker voor de zoon die Muriel overhield aan een eerste huwelijk. Tja, er is geen school die je leert hoe je een goede ouder wordt. Je eigen verleden bepaalt voor een groot stuk hoe je kinderen opvoedt. Ik heb zelf een harde jeugd gehad. Ik wou voorkomen dat de zoon van Muriel de verkeerde weg zou inslaan. Dat pikte ze niet. Ik had goede bedoelingen, maar een verkeerde methode. Ik ben blind gebleven voor de tekenen die het einde van onze verstandhouding aankondigden. Uit vrees voor een tweede scheiding, want bij mijn eerste scheiding ben ik door de hel gegaan.'
Soms had de koffie een rare smaak. Muriel en Alain hebben verscheidene keren geprobeerd u te vermoorden. 'Ach, wie zet eens geen slechte koffie? Nooit gedacht dat ze er een slaapmiddel in had gedaan.
Ik heb nooit iets geweten van de pogingen om lucht in mijn aders te blazen en zo een hartstilstand te veroorzaken. Tot ik het dossier las. Maar in de logica van hun moordplan is het normaal dat zij tot het bittere eind zijn blijven proberen. Ik heb geluk gehad. Ik zeg vaak dat ik al mijn lottogeluk heb opgebruikt door deze aanslag te overleven.'
U brengt Muriel vijf keer per week een bezoek in de gevangenis. Wilt u haar graag terug?
'De toekomst zal uitwijzen of Muriel wil terugkomen. Wij zijn er in elk geval na de aanslag in geslaagd om opnieuw de dialoog aan te knopen. Ik ben veranderd, maar ik wil haar vooral haar natuurlijke moederrol niet ontzeggen. Dus ga ik vaak met een of meer van de kinderen op bezoek. Dan spenderen we heel wat tijd aan het regelen van het huishouden en de kinderen. Muriel en ik zijn allebei bang voor de toekomst. Als ze ooit terugkomt, dan zit ze natuurlijk in een lastig parket tegenover de kinderen.
Tegenover haar oudste zoon, die ze gevraagd heeft om aan een van de moordpogingen deel te nemen. Tegenover onze kinderen die, in geval van onenigheid, haar het verwijt naar het hoofd kunnen slingeren dat zij ooit getracht heeft mij om zeep te helpen. Ik begrijp dat ze daarover wil nadenken voor ze een besluit neemt.'
Herinnert u zich iets van de feiten zelf?
'Slechts flarden. Zoals een vrouwelijke stem die mij tot kalmte aanmaande en die vertelde dat ik zou verzorgd worden. Maar dat ik Alain (die de harpoen afvuurde, nvdr.) een sigaret heb gevraagd of mijn gsm om de hulpdiensten te bellen, dat heb ik allemaal uit het dossier vernomen. Hoe een mens toch in mekaar zit, hé?'