De kunst van het loslaten van je ex.. deeltje 77

Oké, de verwerking is écht begonnen
Ik begin nu steeds meer te merken dat ik me mateloos kan irriteren aan dingen die ze doet en zegt.
En dat er veeeel meer van mijn kant kwam dan van haar kant.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 20:02 schreef mstr het volgende:
Oké, de verwerking is écht begonnen
Ik begin nu steeds meer te merken dat ik me mateloos kan irriteren aan dingen die ze doet en zegt.
En dat er veeeel meer van mijn kant kwam dan van haar kant.

Ah gefeliciteerd, dat is weer een stapje voorwaards in het verwerkingsproces. Ik weet dat ik meer gaf dan haar enzo in de relatie maar ik kan er niet boos om worden, ik vergeef het haar elke keer maar weer... Ach nog 2 dagen en dan vakantie

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 20:29 schreef dreamzk het volgende:

[..]

Ah gefeliciteerd, dat is weer een stapje voorwaards in het verwerkingsproces. Ik weet dat ik meer gaf dan haar enzo in de relatie maar ik kan er niet boos om worden, ik vergeef het haar elke keer maar weer... Ach nog 2 dagen en dan vakantie

Ik ben er ook nooit boos om geworden.
Maar achteraf zie je in, dat je eigenlijk gek geweest bent. Blind.
Je had het ook vanuit jezelf meer uit haar moeten laten komen.
Niet altijd maar het voortouw nemen, maar soms ook afwachten.

quote:

Op donderdag 25 juni 2009 11:16 schreef MdMa98 het volgende:
De kunst van het verlaten van je ex:

Na een relatie van acht! jaar, twee weken later er achter komen dat je ex al een andere zaaddonor heeft gevonden. Vervolgens tegen de hele wereld liegt, en pas na drie! maanden haar ouders verteld dat ze net pas een leuke jongen heeft ontmoet.

how sad such a girl... en dan ben je 27...

Goh,hoe herkenbaar ...........

quote:

Op dinsdag 30 juni 2009 16:36 schreef Chev het volgende:
Pff.. waarom leeft die ex van mij nou niet haar eigen leven in plaats van allerlei leugens over mij te verzinnen
Laat haar a.u.b. oprotten

Herkenbaar,van alles beloven (bv dat de boedelscheiding zo afgehandeld is),bied haar een heel mooi convenant aan,gaat ze nog dwars liggen.In november vorig jaar de scheiding uitgesproken,in december de scheiding ingeschreven,nu bijna 7 maanden later de boedelscheiding nog niet rond omdat zij overal dwars in moet liggen.
En ondertussen op dit forum zielig lopen doen over van alles en nog wat,terwijl de kenners weten dat 80% leugens en aandacht vragen is.
Ik heb mn leven weer opgepakt,en dit keer zonder leugens en bedrog van mijn (ex)partner,en heb maar van 1 ding spijt,en dat is dat we niet eerder uit elkaar zijn gegaan.

Die ene dag, ik kreeg het door.
Het was zover: het vergeten.

Je ergeren aan dingen die je eerder niet waren opgevallen.
Dat zegt genoeg.
Die mooie roze wolk is niet meer.
Zo ver weg.

Een nieuwe roze wolk, nog niet te zien aan de horizon.
Moet ik op zoek gaan? Moet ik afwachten?

Zal het ooit allemaal weer goedkomen?
Zal ik mijzelf weer kunnen geven zoals ik gedaan heb en waarbij ik gekwets ben?
De tijd zal het antwoord op die vraag moeten geven.

Het voelt alsof je alles weer opnieuw moet leren.
Het versieren, het verliefd worden en het houden van.
Ooit zo bekend, nu zo vaag.

De tijd, de tijd zal het leren.
Ooit komt er een dag, waarop je jezelf weer net zo zal voelen als de eerste keer met dat ene meisje dat je nu bijna vergeten bent.
Alleen nog de mooie herinneringen die door je gedachten gaan.

Die mooie dag, die ooit weer komt..
Maar wanneer, dat is de vraag..

Btw,ik troost mij met de gedachte,dat terwijl mijn (financiéle) ellende nu bijna ten einde is,haar (financiéle) ellende in het kwadraat begint te groeien (al heeft dat zelf waarschijnlijk nog niet eens door).
Had ook niet gehoeven als ze gewoon het convenant getekend had.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 20:39 schreef SoaringCondor het volgende:

[..]

Goh,hoe herkenbaar ...........

Ik zou haar vanmiddag gestallkt hebben op msn. ik heb haar bedreigt zegt ze. ben immers de hele dag weggeweest. Stuurt ze me e.o.a msn log. Ik negeer het maar. volgens mij zit er momenteel een draadje los bij haar.

Sommige verhalen, hoe herkenbaar

Zelf ook relatie van 7+ jaar achter de rug. Zelf uitgemaakt (of doorgedrukt) omdat het voor mijn gevoel niet meer ging. Eerste maand (ongeveer) dacht ik echt de juiste keuze gemaakt te hebben. Daarna begint het toch te knagen en nu 3a4 maanden later denk ik gewoon dat ik de fout van me leven heb gemaakt.

Best kut, om het zo te zeggen. Ex heeft aangegeven verder te willen met haar leven (wat begrijpbaar is) en dat ze rust wilt. De eerste 1,5 maand zat zij vaak contact met mij te zoeken waar ik niet echt op in ging (ook al zag ik haar nog wel 1x om de 10 dagen ofzo ). Voor mijn gevoel ging het weer goed en hadden het ook erover dat we gewoon rustig aan deden. Ik vond het wel best.
Op een gegeven moment wilde ze minder afspreken, wat bij mij ietwat vaag overkwam. Ik probeerde juist alles weer op te bouwen terwijl zij bijna geen tijd meer had. Dus ik stuur dat ik met ''rustig aan'' bedoel dat we opzich weer bij elkaar waren, maar het gewoon rustiger aan deden. Zij dacht daar anders over en toen drong het goed door bij mij. Was er (toen pas helaas) echt kapot van.
Concentratie problemen op werk etc. Nog nooit zo kut gevoeld zeg.
Ben nooit iemand van de ''emoties'' tonen geweest (was niet stoer ofzo weet ik nu), maar damn. Als ik haar zag kreeg ik gewoon spontaan tranen in me ogen. Op werk ook eerder naar huis gegaan omdat het gewoon niet ging. Kon echt maar aan 1 ding denken, aan haar.

Afijn, nu zijn we 3 of 4 maanden verder en heb ik zoveel dingen geleerd. Neem mezelf zoveel kwalijk, maar moet misschien zaken beter gaan relativeren. Iedereen zegt tegen me dat er meer vissen in de zee zijn enzo, alleen is mijn (helaas) ex het visje dat ik wil. Aargh, neem mezelf echt kwalijk dat ik dacht dat uitmaken de oplossing was. Waren ook rustig aan naar een huisje aan het kijken enzo, maar gaat m niet meer worden (bewust afgehouden eerst omdat ik mijn studie wilde afmaken. Dat is pas oktober vorig jaar gebeurd).

Ze zeggen dat ik de hoop moet laten varen, maar hoe fucking moeilijk is dat zeg. Hoop dat ik er ooit mee kan leven met de fouten die ik gemaakt hebt. Maar af en toe troost ik mij met de gedachte, ik heb het uitgemaakt om een reden. Daar haal ik dan maar wat hoop uit. Verder bevalt het alleen zijn mij toaal niet , ik heb ook een tijd gedacht dat ik gewoon het alleen zijn haat en daardoor graag mijn ex terugwilde. Maar ik mis gewoon mijn ex (terugdenkend aan dingen die me eerst irriteerde aan haar, zou ik er nu heel anders mee omgaan zodat het niet uitloopt in irritatie)

^{Zal wel een vaag verhaal geworden zijn, maar misschien dat je sommige delen herkend.}

Bijna elke keer als ik een lange douche neem, dwalen mn gedachten af naar mn ex, net weer gebeurd. Denk ik aan alle tijden dat we samen lachten en onze momentjes hadden. Het deed me zo intens veel pijn daarnet dat ik bijna mn tranen moest wegvegen, het kwam zo opeens opzetten. Nu zit ik hier achter mn laptop, wetende dat dit weer een dag word besteed aan het missen van haar... En ik stond met zo een goed humeur op, helemaal weg nu

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 20:02 schreef mstr het volgende:
Oké, de verwerking is écht begonnen
Ik begin nu steeds meer te merken dat ik me mateloos kan irriteren aan dingen die ze doet en zegt.
En dat er veeeel meer van mijn kant kwam dan van haar kant.

Heel herkenbaar..
Toen het bij mij 2 jaar geleden uitging (door haar) vond ik t eerst moeilijk en vervolgens ging ik me aan haar irriteren, hoe ze weer een vriend had en er zo makkelijk overdeed terwijl ik al wist dat ze niet eens lang zonder me zou kunnen.
Vervolgens wou ze zelf wel contact houden, maar omdat ik al snel mijn eigen leven had (hoe veel ik ook van haar hield) vond ze dat moeilijk, kon ze er niet tegen dat ik handelde dat ze het dan maar zelf moest weten, mijn eigen leven weer snel oppakte en kregen we irritaties en ruzie.. Vervolgens bijna een jaar niet gesproken, wel vaak tegengekomen. Na die tijd kwam het er ineens allemaal uit en gaf ze toe dat ze zich met hem nooit gelukkig voelde als met mij.. en na een paar maanden.. je raad het al..

Naar mijn mening is het het allerbelangrijkst om je eigen ding te doen en bezig te houden met jezelf. Uiteindelijk is niemand het waard om jezelf zo ongelukkig te voelen. Helemaal niet als zij de oorzaak van de breuk is. Als iemand toch niet zonder je kan komt ze vanzelf weer bij je terug en dan is het aan jou of je het dan allemaal nog waard vindt.. Maar dit kan alleen als je jezelf toegeeft aan t feit dat het loopt zoals het loopt en het zeker niet helpt als je je krampachtig aan haar en de herinneringen blijft vastklampen..

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 20:58 schreef SoaringCondor het volgende:
Btw,ik troost mij met de gedachte,dat terwijl mijn (financiéle) ellende nu bijna ten einde is,haar (financiéle) ellende in het kwadraat begint te groeien (al heeft dat zelf waarschijnlijk nog niet eens door).
Had ook niet gehoeven als ze gewoon het convenant getekend had.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 21:11 schreef MdMa98 het volgende:

[..]

Ik zou haar vanmiddag gestallkt hebben op msn. ik heb haar bedreigt zegt ze. ben immers de hele dag weggeweest. Stuurt ze me e.o.a msn log. Ik negeer het maar. volgens mij zit er momenteel een draadje los bij haar.

Wees gerust mensen jullie zijn echt niet de enige, jullie verhalen lijken op die van mij en anderen

Op een of andere manier willen sommige ex-en een smaad oorlog starten als het uit gaat om hunzelf af te schilderen als het slachtoffer terwijl ze dondersgoed weten dat dat niet zo is.

De mensen die klakkeloos informatie en aannemingen overnemen van anderen en niet beide kanten van het verhaal WILLEN checken die zijn het niet waard om je druk om te maken, ook al schaden ze je reputatie als een eerlijk mens.

MPJT heeft wel gelijk, sommige dingen kan je beter accepteren zoals het is, niet alle roddels zijn de waarheid, en lang niiet alles wat jullie beiden hebben gezegt hebben slechte intenties.

Alleen doen ze wel pijn na een tijdje zal het minder lang pijn doen, en hopelijk word het op een gegeven moment gewoon desintresse

Ik vraag me alleen af MPJT heeft jou ex huidige vriendin , ook slechte dingen over jou gezegt toen ze met haar 'rebounder' was?

quote:

Op maandag 6 juli 2009 22:49 schreef agentstarling het volgende:
[knip]al vind ik het nog steeds zo'n gek idee dat het voorbij is voor altijd.[knip]

Dat is het lastige denk dat dat alleen over gaat als je een nieuwe liefde vind.

Tot die tijd ga lekker aan jezelf werken, er zullen genoeg momenten zijn dat je van gedachten wisseld, geluk, verdriet, wel relatie, lekker vrij zijn, spijt, opluchting en ga zo maar door.

Het enige wat je kan doen is lekker doorgaan, leuke dingen doen VOOR JEZELF, plan iets in om naar uit te kijken en hou je bezig met iets, sporten bijvoorbeeld om je hoofd leeg te houden.

Succes

[ Bericht 4% gewijzigd door Chev op 08-07-2009 16:21:49 ]

quote:

Op woensdag 8 juli 2009 13:16 schreef MPJT het volgende:

[..]

Heel herkenbaar..
Toen het bij mij 2 jaar geleden uitging (door haar) vond ik t eerst moeilijk en vervolgens ging ik me aan haar irriteren, hoe ze weer een vriend had en er zo makkelijk overdeed terwijl ik al wist dat ze niet eens lang zonder me zou kunnen.
Vervolgens wou ze zelf wel contact houden, maar omdat ik al snel mijn eigen leven had (hoe veel ik ook van haar hield) vond ze dat moeilijk, kon ze er niet tegen dat ik handelde dat ze het dan maar zelf moest weten, mijn eigen leven weer snel oppakte en kregen we irritaties en ruzie.. Vervolgens bijna een jaar niet gesproken, wel vaak tegengekomen. Na die tijd kwam het er ineens allemaal uit en gaf ze toe dat ze zich met hem nooit gelukkig voelde als met mij.. en na een paar maanden.. je raad het al..

Naar mijn mening is het het allerbelangrijkst om je eigen ding te doen en bezig te houden met jezelf. Uiteindelijk is niemand het waard om jezelf zo ongelukkig te voelen. Helemaal niet als zij de oorzaak van de breuk is. Als iemand toch niet zonder je kan komt ze vanzelf weer bij je terug en dan is het aan jou of je het dan allemaal nog waard vindt.. Maar dit kan alleen als je jezelf toegeeft aan t feit dat het loopt zoals het loopt en het zeker niet helpt als je je krampachtig aan haar en de herinneringen blijft vastklampen..

Het begin van het verhaal klinkt me echt bekend in de oren. Dat zij er zo laks over kan doen en dat ik er helemaal kapot van ben. En idd, zij is het waarschijnlijk niet waard om er zo kapot om te gaan, maar toch blijft ze in mn hoofd. En dat jullie terug bij elkaar zijn gekomen, geeft mij weer hoop, want ik weet bijna zeker dat ze er later spijt van gaat hebben (we hadden tijdens onze relatie al spijt dat we elkaar zo vroeg hebben leren kennen) omdat we nu in een verschillende levensfase zitten. Eerst haar maar negeren en haar maar naar mij laten terugkruipen

Net komen we op de een of andere manier op het gesprek waarom ik niks spontaans meer doe.
Sorry hoor, maar ik ga niets spontaans doen als ik het gevoel heb dat ik het voor Jan Lul doe.

Ik ben er nu al een tijdje overheen. Was een tijd terug foto's aan het bekijken en kon mezelf wel voor m'n hoofd slaan, snap niet dat ik er nog zo mee bezig was toen. Natuurlijk denk ik er nog wel op terug wat er is gebeurd en waarom het nu echt afgelopen is.
Gelukkig denk ik ook aan de mooie moment terug ( die er toch heel erg veel waren ) die we hadden, dat lijkt me een goed teken. Vooralsnog zit ik met heel veel haat, maar dat lijkt me normaal als iemand vreemdgaat en na 2 maanden samenwoont met die persoon. Vraag me alleen af wanneer ik weer in staat ben om mensen te gaan vertrouwen, dat is nu compleet weg.
Iedereen succes, je komt er vanzelf wel.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 21:14 schreef eurodance het volgende:
Sommige verhalen, hoe herkenbaar

Zelf ook relatie van 7+ jaar achter de rug. Zelf uitgemaakt (of doorgedrukt) omdat het voor mijn gevoel niet meer ging. Eerste maand (ongeveer) dacht ik echt de juiste keuze gemaakt te hebben. Daarna begint het toch te knagen en nu 3a4 maanden later denk ik gewoon dat ik de fout van me leven heb gemaakt.

Best kut, om het zo te zeggen. Ex heeft aangegeven verder te willen met haar leven (wat begrijpbaar is) en dat ze rust wilt. De eerste 1,5 maand zat zij vaak contact met mij te zoeken waar ik niet echt op in ging (ook al zag ik haar nog wel 1x om de 10 dagen ofzo ). Voor mijn gevoel ging het weer goed en hadden het ook erover dat we gewoon rustig aan deden. Ik vond het wel best.
Op een gegeven moment wilde ze minder afspreken, wat bij mij ietwat vaag overkwam. Ik probeerde juist alles weer op te bouwen terwijl zij bijna geen tijd meer had. Dus ik stuur dat ik met ''rustig aan'' bedoel dat we opzich weer bij elkaar waren, maar het gewoon rustiger aan deden. Zij dacht daar anders over en toen drong het goed door bij mij. Was er (toen pas helaas) echt kapot van.
Concentratie problemen op werk etc. Nog nooit zo kut gevoeld zeg.
Ben nooit iemand van de ''emoties'' tonen geweest (was niet stoer ofzo weet ik nu), maar damn. Als ik haar zag kreeg ik gewoon spontaan tranen in me ogen. Op werk ook eerder naar huis gegaan omdat het gewoon niet ging. Kon echt maar aan 1 ding denken, aan haar.

Afijn, nu zijn we 3 of 4 maanden verder en heb ik zoveel dingen geleerd. Neem mezelf zoveel kwalijk, maar moet misschien zaken beter gaan relativeren. Iedereen zegt tegen me dat er meer vissen in de zee zijn enzo, alleen is mijn (helaas) ex het visje dat ik wil. Aargh, neem mezelf echt kwalijk dat ik dacht dat uitmaken de oplossing was. Waren ook rustig aan naar een huisje aan het kijken enzo, maar gaat m niet meer worden (bewust afgehouden eerst omdat ik mijn studie wilde afmaken. Dat is pas oktober vorig jaar gebeurd).

Ze zeggen dat ik de hoop moet laten varen, maar hoe fucking moeilijk is dat zeg. Hoop dat ik er ooit mee kan leven met de fouten die ik gemaakt hebt. Maar af en toe troost ik mij met de gedachte, ik heb het uitgemaakt om een reden. Daar haal ik dan maar wat hoop uit. Verder bevalt het alleen zijn mij toaal niet , ik heb ook een tijd gedacht dat ik gewoon het alleen zijn haat en daardoor graag mijn ex terugwilde. Maar ik mis gewoon mijn ex (terugdenkend aan dingen die me eerst irriteerde aan haar, zou ik er nu heel anders mee omgaan zodat het niet uitloopt in irritatie)

^{Zal wel een vaag verhaal geworden zijn, maar misschien dat je sommige delen herkend.}

Heftig verhaal! WAarom had je het uitgemaakt? Bindingsangst? Het gevoel dat het toch nit alles was?

quote:

Op woensdag 8 juli 2009 23:08 schreef Summerscreen het volgende:
[..]
Heftig verhaal! WAarom had je het uitgemaakt? Bindingsangst? Het gevoel dat het toch nit alles was?

Opzich is het best een gecompliceerd verhaal. Maar een aantal zaken liepen gewoon niet lekker. Voor sommige dingen was ik te koppig, voor sommige dingen zij weer. Daarnaast had ik ook last van het ''gras is groener'' syndroom. Wat natuurlijk vaak niet zo is.
Misschien idealiseer ik haar wel teveel. Was beide onze eerste lange relatie dus qua ervaring was het nog niet veel. Ik heb het idee dat je af en toe moet ''weten'' dat je het goed hebt. Maar dit ligt bij iedereen anders (zal ook wel door de opvoeding komen). Ik nam haar eigenlijk een beetje voor ''granted''. Ik weet nu achteraf dat dat stom is geweest, maar ik wist niet beter. Laat ik het maar een plaat voor me kop noemen.

Het blijft een lastige situatie, die ik achteraf gezien had kunnen voorkomen door gewoon dingen beter uit te praten en op een rijtje te zetten. Toch denk ik dat ik mezelf misschien nu teveel verwijten maak, zij had zelf ook beter haar best kunnen doen om de relatie weer naar een hoger niveau te tillen.
Opzich denk ik niet dat ik bindingsangst heb, maar af en toe het gevoel dat we bij elkaar waren omdat we niet anders gewend waren. Klinkt misschien vaag/cru om het zo te zeggen, maar zo zag ik het soms. En als je dan in ene goed kan opschieten met een andere meid (nooit vreemd gegaan ofzo) dan denk ik van, met mijn ex zou dit een stuk minder leuk zijn omdat ze niet zo spontaan was met mij. Volgens mij is/was ze op haar werk een stuk spontaner (of wilde ze dan gewoon geen nee zeggen, ik weet het niet).

^{Zo, zal nu vast duidelijker zijn ( of niet )}

Ik kom net in bad tot de volgende conclusie.
Ik mis m'n ex vanwege de sex en het doel voor mijn liefde.

Nu nog even bedenken wat ik met deze conclusie moet.

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 21:08 schreef Miesjel het volgende:
Ik kom net in bad tot de volgende conclusie.
Ik mis m'n ex vanwege de sex en het doel voor mijn liefde.

Nu nog even bedenken wat ik met deze conclusie moet.

Vind een neukertje en neem een hond

Net weer met mn ex afgesproken en het was heel fijn Hij heeft er vrede mee dat het uit is en ik ook, dus de vriendschap kan beginnen

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 21:59 schreef Inu het volgende:

[..]

Vind een neukertje en neem een hond

Net weer met mn ex afgesproken en het was heel fijn Hij heeft er vrede mee dat het uit is en ik ook, dus de vriendschap kan beginnen

whehehe.
Ik ben het 50% met je eens.. ik heb geen ruimte voor een hond.

Zo ontzettend knap dat jullie gewoon contact kunnen houden, dat is me nog nooit gelukt. Ik zou best wel even contact willen hebben, maar ik ben bang haar toch weer terug te willen.

Of (weer) ruzie te krijgen

quote:

Op vrijdag 10 juli 2009 09:51 schreef SuperrrTuxxx het volgende:
Waarom zie ik zo laat pas in dat ik zo veel deed en er vrijwel niets voor terugkreeg. En ook niet ga krijgen.

Omdat, op dat moment je er tevreden me was Tux het was genog voor je.
Geven en nemen hoeven niet altijd 1 op 1 te zijn als het maar genoeg is en niet té zwaar uit balans raken.

En denk dat we dat allemaal meegemaakt hebben, ik heb geen spijt van wat ik gegeven heb destijds, omdat het uit liefde gegeven is, , en het beetje dat ze gaf was toen genoeg, nu zeker niet meer .

Zie er ook het voordeel van in, je hebt nu geleerd dat je meer wilt ontvangen dan je deed, en zal ook minder geven in een volgende relatie met wie dan ook, zodat de balans wel blijft bestaan.

Ik begin onderhand echt misselijk te worden van wat er allemaal gebeurd.
Er zit iemand mijn ex te zieken. Alleen het vreemde is dat alles onder mijn email en msn gebeurd.
Ik zou haar een dreigmail hebben gestuurd. En nu heb ik ook nog een bedreigend msn gesprek met haar gehad. (heeft ze naar mij toegemaild).Het vreemde is, ik ben op het moment van het gesprek niet thuis geweest. Er is ook niemand hier in mijn appartement geweest. Wat heb ik straks gedaan? Haar verkracht ofzo? Verder wil ik immers niks meer met haar te maken hebben. Ze heeft gelogen, klaar. Opvallend is hoe kinderlijk ze haar hyves <--echt hyves ) volspamt met lieve woordjes, gedichten over haar nieuwe relatie. Ik kan het niet meer dan kinderachtig vinden van een meid van 27. Op dit moment heb ik sowieso alle contact verbroken. Zelfs een nieuw .live adres aangemaakt. Ik heb haar nog wel meerdere malen gemeld het probleem in haar eigen hoek te zoeken. Immers is er niemand die ik ken, wie haar op e.o.a. manier daarvoor wilt stalken. Haar nieuwe vriend heeft zelfs zijn dansschool laten bewaken, want ik zou gesignaleerd zijn `s nachts bij het pand. Alle vrienden die ze heeft, verteld ze nu hoe slecht ik ben, en hoe goed haar nieuwe vriend wel niet is na hem vier maanden te kennen. (ter info: we hadden acht jaar een relatie! Ik baal hier zo van! Ik wil onderhand verder met mijn leven. Ik ontmoet een leuke meid(26), en heb goed contact met een leuke collega! (18, wel wat jong).

Ik ben door mijn ex nog uitgemaakt voor schizofreen ook. Ik twijffel enorm aan haar eigen gesteldheid, Ze is al langer overspannen. Ik laat het maar haar eigen probleem zijn.

Laat dit vooral een les zijn, Voor mij, maar wie weet ook voor iemand anders.