R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik mag binnenkort beginnen. Maar natuurlijk hoeven ze het niet te weten, lijkt me niet dat ik er slechter door rijden zal 
Ik ben pas bij de huisarts geweest voor die eigen verklaring (heb ook problemen met gezichtsvermogen; zie met een oog veel minder dan met de ander dus moeite met diepte zien dat soort dingen). Hij had wel een 'ja' ingevuld op de vraag over behandeling gehad voor psychische problematiek, maar op de achterkant erbij gezet "geen bijzonderheden", dus ik neem aan dat dat verder dan geen problemen geeft.
Ik heb het wel gewoon ingevuldquote:Op vrijdag 10 juli 2009 00:23 schreef Jotcha het volgende:
Ik mag binnenkort beginnen. Maar natuurlijk hoeven ze het niet te weten, lijkt me niet dat ik er slechter door rijden zal
Het enige wat er dan gebeurd is dat je een rijtest moet doen. Dan komt er een deskundige in de auto zitten, en dan moet je gewoon een rondje rijden. Die kijkt dan of je gewoon goed rijdt, of je geen moeite hebt met het schakelen (en tegelijkertijd opletten), of het niet te druk voor je is, al dat verkeer enzo. Ik vond het juist wel fijn
't Was net een soort proef-examen.. Bovendien, als je dat dan niet invult, en je krijgt later een ongeluk, o.i.d. dan ben je niet verzekerd. Al vraag ik me af hoe die verzekeringsmaatschappij er dan achter komt.
Er gaat niets boven Groningen
Sorry dat ik zo binnen kom vallen, maar dit leek mij de goede topic om mijn vraag te stellen.
Ik verdenk mezelf ervan dat ik een autistische stoornis heb, maar ik wil dit graag laten onderzoeken voordat ik het mijn ouders vertel. Iets van een eerste diagnose voordat ik ze nog meer stress bezorg (na een gefaalde studie en nu niet weten wat ik moet dan hebben ze al wel genoeg lijkt mij).
Probleem is dat ik in het noorden van het land op kamers zit, en ik heb hier nog geen huisarts gevonden. Mijn eigen huisarts zit 4 uur reizen hier vandaan in het zuiden, en het is onmogelijk om bij hem een verwijsbriefje te gaan halen zonder mijn ouders het te laten weten.
Is er een andere manier om in de diagnosemolen te stappen, waarbij je de huisarts overslaat. Alle informatie die ik tot nu toe heb zegt dat instantie x mij alleen binnen laat als ik naar hen ben doorverwezen door instantie y die ook alleen verwijsbriefjes aanneemt. De huisarts lijkt tot nu toe de eerste stap, maar er moet toch ook een andere manier zijn (beetje idealistisch, ik weet het
).
Alvast bedankt voor de reacties
Ik verdenk mezelf ervan dat ik een autistische stoornis heb, maar ik wil dit graag laten onderzoeken voordat ik het mijn ouders vertel. Iets van een eerste diagnose voordat ik ze nog meer stress bezorg (na een gefaalde studie en nu niet weten wat ik moet dan hebben ze al wel genoeg lijkt mij).
Probleem is dat ik in het noorden van het land op kamers zit, en ik heb hier nog geen huisarts gevonden. Mijn eigen huisarts zit 4 uur reizen hier vandaan in het zuiden, en het is onmogelijk om bij hem een verwijsbriefje te gaan halen zonder mijn ouders het te laten weten.
Is er een andere manier om in de diagnosemolen te stappen, waarbij je de huisarts overslaat. Alle informatie die ik tot nu toe heb zegt dat instantie x mij alleen binnen laat als ik naar hen ben doorverwezen door instantie y die ook alleen verwijsbriefjes aanneemt. De huisarts lijkt tot nu toe de eerste stap, maar er moet toch ook een andere manier zijn (beetje idealistisch, ik weet het
). Alvast bedankt voor de reacties
Ik weet van mezelf dat ik blindelings kan schakelen en opletten tegelijk, ik verwacht dan ook niet dat ik er iets van merk tijdens het rijdenquote:Op vrijdag 10 juli 2009 13:08 schreef sander-3 het volgende:
[..]
Ik heb het wel gewoon ingevuld
Ik vond het juist wel fijn
waarom bel je niet een locale huisartspost of ze nog plek hebben en daarna je oude huiisarts vragen of ze het dossier fdoor willen sturen?quote:Op vrijdag 10 juli 2009 13:13 schreef Manatee het volgende:
Sorry dat ik zo binnen kom vallen, maar dit leek mij de goede topic om mijn vraag te stellen.
Ik verdenk mezelf ervan dat ik een autistische stoornis heb, maar ik wil dit graag laten onderzoeken voordat ik het mijn ouders vertel. Iets van een eerste diagnose voordat ik ze nog meer stress bezorg (na een gefaalde studie en nu niet weten wat ik moet dan hebben ze al wel genoeg lijkt mij).
Probleem is dat ik in het noorden van het land op kamers zit, en ik heb hier nog geen huisarts gevonden. Mijn eigen huisarts zit 4 uur reizen hier vandaan in het zuiden, en het is onmogelijk om bij hem een verwijsbriefje te gaan halen zonder mijn ouders het te laten weten.
Is er een andere manier om in de diagnosemolen te stappen, waarbij je de huisarts overslaat. Alle informatie die ik tot nu toe heb zegt dat instantie x mij alleen binnen laat als ik naar hen ben doorverwezen door instantie y die ook alleen verwijsbriefjes aanneemt. De huisarts lijkt tot nu toe de eerste stap, maar er moet toch ook een andere manier zijn (beetje idealistisch, ik weet het
Alvast bedankt voor de reacties
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Mijn rijleraar weet dat ik Asperger heb. Heb nog geen EV hoeven invullen, maar dat moet je wel doen als je praktijkexamen gaat doen ofzo?quote:Op vrijdag 10 juli 2009 00:23 schreef Jotcha het volgende:
Ik mag binnenkort beginnen. Maar natuurlijk hoeven ze het niet te weten, lijkt me niet dat ik er slechter door rijden zal
Children of the night. What music they make.
Je moet altijd een EV invullen. Alleen, als je dan al klaar bent met rijlessen, en je vult hem dan pas in, en het CBR zegt van 'je moet een rijtest doen', dan kom je weer op een lange wachtlijst (en soms moet je er zelfs 2 doen), of je mag je rijbewijs niet halen, dan heb je die lessen voor jan met de korte achternaam gedaan.quote:
[..]
Mijn rijleraar weet dat ik Asperger heb. Heb nog geen EV hoeven invullen, maar dat moet je wel doen als je praktijkexamen gaat doen ofzo?
Bij mij ging het ook om medicijngebruik.
Meer info: http://www.cbr.nl/1101.pp
Er gaat niets boven Groningen
Als de rijleraar vindt dat jij kan afrijden zal je die eventuele test ook wel doorstaan. Als jij niet geschikt was om te kunnen rijden had je dat nu al geweten.quote:Op vrijdag 10 juli 2009 18:25 schreef DeHovenier het volgende:
[..]
Mijn rijleraar weet dat ik Asperger heb. Heb nog geen EV hoeven invullen, maar dat moet je wel doen als je praktijkexamen gaat doen ofzo?
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
bij een eerstelijnspsycholoog kun je terecht zonder verwijsbriefje vd huisarts maar het kan zijn dat je verzekering dan wel moeilijk gaat doen ivm declaraties. En niet elke psych is gespecialiseerd in ASS maar dat kan juist ook nuttig zijn (minder last van tunnelvisie).quote:Op vrijdag 10 juli 2009 13:13 schreef Manatee het volgende:
Is er een andere manier om in de diagnosemolen te stappen, waarbij je de huisarts overslaat. Alle informatie die ik tot nu toe heb zegt dat instantie x mij alleen binnen laat als ik naar hen ben doorverwezen door instantie y die ook alleen verwijsbriefjes aanneemt. De huisarts lijkt tot nu toe de eerste stap, maar er moet toch ook een andere manier zijn (beetje idealistisch, ik weet het
Mee eensquote:
Hou 'ns op met trollen, F04. Sorry dat ik ff "minimod" speel maar ik zit me te ergeren.
Je bent geen minimod als je zoiets zegt 
Alhoewel het wel interessante vraag is. Als er tenmiste serieus op wordt gereageerd.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Watquote:Op zondag 12 juli 2009 12:46 schreef sempron2400 het volgende:
In 2010 gaat een nieuwe Wajong-regeling in. Studenten ontvangen dan nog 25% van het minimumjeugdloon met behoud van studiebeurs. Wie gaat werken, krijgt een aanvulling naar 75 tot 100% van het minimumloon (afhankelijk van het aantal gewerkte uren). Veel lonender is om in een iets aangepaste functie aan de slag te gaan met een CAO-loon.
Het minimumjeugdloon in Nederland behoort trouwens tot de laagste van West-Europa (4,46 euro per uur voor een 19-jarige, in Frankrijk gewoon 8,83 euro: dat is het dubbele).
Als ik een scholing via het REA college zou gaan doen ontvang ik geen studiefinanciering.
Vanwege het feit dat de meesten geen diploma halen en/of dat ook niet per se een richtlijn is, ze begeleiden je daar immers naar werk.
OV kaart is ook uit den boze.
Stufi is toch weer in de 200 euro, uitwonend.
En dan gaat de wajong omlaag huh?
Studenten is wel een ruim begrip trouwens
Ik heb hier maar de quote neergezet, leek me wat overzichtelijker, en sempron2400 zie ik hier ook regelmatig voorbij komen
Heb het ff opgezocht en het gaat om een voorstel, erg gul zijn ze weer niet hoor
Die krijgen 75 procent van het minimum(jeugd)loon en een reïntegratietraject waaraan zij geacht worden mee te werken. Je wordt dus niet direct voor 80-100% afgekeurd.quote:
Kun je van mensen met autisme verwachten dat ze met bepaalde dingen rekening houden?
Van mijn auti-vriend hoor ik zo vaak: zo ben ik nu eenmaal, autisme is een deel van mij. Hij heeft niet zoveel contacten; dan is het toch logisch dat hij probeert zich een klein beetje aan te passen aan de NT-normen?
B.v. niet gaan vragen waarom ik het zo druk heb, als ik "pas" voor eind juli met hem wil afspreken.
Mooi, dan veranderd er geloof ik niks voor mij, want ik kreeg al minder dan het minimum loon.quote:
[..]
Die krijgen 75 procent van het minimum(jeugd)loon en een reïntegratietraject waaraan zij geacht worden mee te werken. Je wordt dus niet direct voor 80-100% afgekeurd.
Kun je van mensen met autisme verwachten dat ze met bepaalde dingen rekening houden?
Van mijn auti-vriend hoor ik zo vaak: zo ben ik nu eenmaal, autisme is een deel van mij. Hij heeft niet zoveel contacten; dan is het toch logisch dat hij probeert zich een klein beetje aan te passen aan de NT-normen?
B.v. niet gaan vragen waarom ik het zo druk heb, als ik "pas" voor eind juli met hem wil afspreken.
Er gaat niets boven Groningen
Vandaag weer een gesprek gehad met het reïntergratiebureau. Blijkt mijn behandelaar nog geen gegevens over mijn diagnose te hebben verstuurd. 
Die gegevens zijn nodig voor de aanvraag voor mijn traject bij dat bureau.
Dus heb ik mijn behandelaar een email gestuurd.
Het rapport met mijn diagnose heb ik ook nog niet. En zoals het er nu naar uit ziet krijg ik dat de komende maanden ook niet.
Frusterend als het lot van mij in de handen van andere ligt en ik daar niks aan kan veranderen.
Nu hoop ik dat die aanvraag nog deze maand gedaan kan woorden zodat ik begin september als alles goed gaat een traject kan beginnen bij dat bureau.
Die gegevens zijn nodig voor de aanvraag voor mijn traject bij dat bureau. Dus heb ik mijn behandelaar een email gestuurd.
Het rapport met mijn diagnose heb ik ook nog niet. En zoals het er nu naar uit ziet krijg ik dat de komende maanden ook niet.
Frusterend als het lot van mij in de handen van andere ligt en ik daar niks aan kan veranderen.
Nu hoop ik dat die aanvraag nog deze maand gedaan kan woorden zodat ik begin september als alles goed gaat een traject kan beginnen bij dat bureau.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Dat is wel minder
Die gang van zaken maakt eventuele acceptatie van autisme moeilijker. Ik kan me voorstellen dat je zult denken: waarom moet het nou zo lopen, en met smart naar passend werkt verlangt.
Daar komt waarschijnlijk nog bij dat bedrijven geen premie (zoals een risicoloze polis) kunnen krijgen als je geen Wajong-status hebt. Terwijl autisme in principe een arbeidshandicap is.
Die gang van zaken maakt eventuele acceptatie van autisme moeilijker. Ik kan me voorstellen dat je zult denken: waarom moet het nou zo lopen, en met smart naar passend werkt verlangt.
Daar komt waarschijnlijk nog bij dat bedrijven geen premie (zoals een risicoloze polis) kunnen krijgen als je geen Wajong-status hebt. Terwijl autisme in principe een arbeidshandicap is.
Ik wist eigenlijk al dat ik ASS had. Alleen nu heb een bevestiging dat ik het ook daadwerkelijk heb. Maar nu moet ik het nog wel een plekje geven inderdaad.quote:Op dinsdag 14 juli 2009 18:42 schreef sempron2400 het volgende:
Dat is wel minder
Die gang van zaken maakt eventuele acceptatie van autisme moeilijker. Ik kan me voorstellen dat je zult denken: waarom moet het nou zo lopen, en met smart naar passend werkt verlangt.
Daar komt waarschijnlijk nog bij dat bedrijven geen premie (zoals een risicoloze polis) kunnen krijgen als je geen Wajong-status hebt. Terwijl autisme in principe een arbeidshandicap is.
Dat is waar. Maar zo zie ik het niet. Ik kan misschien bepaalde dingen niet maar dat hoeft toch geen belemmering te zijn om mijn aan te nemen. Helaas werkt het in de praktijk niet zo. Ik zie wel wat de toekomst brengt. Mij daar druk over maken is toch zinloos.
De email die ik gisteren gestuurd heb naar mijn behandelaar heeft gewerkt
De papieren voor de aanvraag komen morgen via de post binnen Als het goed kan de aanvraag dan nog deze week de deur uit.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Hier een binnekomertje via het ADD/ADHD topic. Zal even proberen zo kort mogelijk uit de doeken te doen hoe mijn situatie in elkaar steekt.
Ik ben na lang tobben met somberheidsklachten en concentratieproblemen een tijdje terug naar PsyQ gestapt voor onderzoek. In eerste instantie was de focus hierbij alleen op ADD gericht, aangezien ik dat zelf had aangedragen.
Na 4 "sessies" verder te zijn heb ik vandaag de eerste gerichte tests voor het "autistisch spectrum" afgelegd. Hoop vragenlijstjes natuurlijk, maar dat is op zich geen probleem. Ik heb wel gemerkt dat de vragenlijsten richting autisme me veel meer aansprekende vragen voorschotelden dan de vragenlijsten voor ADD deden.
Nu is het daarbij ook nog eens zo dat ik, zoals ik eerder zei, met somberheidsklachten zit. Voorlopig is daar een werktitel "dysthyme stoornis" aan gegeven door PsyQ en gaan ze (in ieder geval vrijdag nog) eerst verder zoeken binnen de andere kanten.
Tot zo ver het behandelingsverhaal, daarnaast heb ik gister nog een situatie meegemaakt die volgens mij wel enigzins tekenend is.
Na een lange tijd met veel gesleep en moeizaamheid hebben mijn vriendin en ik besloten dat het verstandig is om ermee te stoppen. Ik heb de grootste moeite om haar aandacht te geven, daar denk ik meestal niet eens aan omdat ik met andere dingen (voor mezelf) bezig ben. Nu is het absoluut zonde om een relatie van 3 jaar stop te zetten, maar ze kon er echt niet meer tegen. Ik kan ook niks anders zeggen dan dat dit de meest logische beslissing is geweest.
Ik vind het alleen zo "raar" dat ik daar eigenlijk amper moeite mee had, zolang het voor haar maar het beste was. Voor mij is het sowieso "fijn" om mijn eigen gang te gaan en niet nog ergens ver in mijn achterhoofd te weten dat er nog iemand is die ook een beetje aandacht van me wil.
Ben gister ook tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk, heel basaal gezien, alleen maar dingen zonder moeite kan doen (dus uit vrije wil zeg maar) als ik er zelf wat aan heb. Nou is het niet zo dat ik te beroerd ben om iemand geld te lenen of wat dan ook, maar alle activiteiten die ik onderneem lijken puur en alleen ondernomen te worden als het voor mij wat met zich meebrengt. Of dat nou voldoening is of daadwerkelijk fysiek voordeel maakt niet uit.
Voor degenen die dit stuk hebben kunnen doorlezen: zou je hier je mening over willen ventileren? Zeker de bovenstaande situatie lijkt me typerend voor een stoornis in het autistisch spectrum namelijk.
Ik ben na lang tobben met somberheidsklachten en concentratieproblemen een tijdje terug naar PsyQ gestapt voor onderzoek. In eerste instantie was de focus hierbij alleen op ADD gericht, aangezien ik dat zelf had aangedragen.
Na 4 "sessies" verder te zijn heb ik vandaag de eerste gerichte tests voor het "autistisch spectrum" afgelegd. Hoop vragenlijstjes natuurlijk, maar dat is op zich geen probleem. Ik heb wel gemerkt dat de vragenlijsten richting autisme me veel meer aansprekende vragen voorschotelden dan de vragenlijsten voor ADD deden.
Nu is het daarbij ook nog eens zo dat ik, zoals ik eerder zei, met somberheidsklachten zit. Voorlopig is daar een werktitel "dysthyme stoornis" aan gegeven door PsyQ en gaan ze (in ieder geval vrijdag nog) eerst verder zoeken binnen de andere kanten.
Tot zo ver het behandelingsverhaal, daarnaast heb ik gister nog een situatie meegemaakt die volgens mij wel enigzins tekenend is.
Na een lange tijd met veel gesleep en moeizaamheid hebben mijn vriendin en ik besloten dat het verstandig is om ermee te stoppen. Ik heb de grootste moeite om haar aandacht te geven, daar denk ik meestal niet eens aan omdat ik met andere dingen (voor mezelf) bezig ben. Nu is het absoluut zonde om een relatie van 3 jaar stop te zetten, maar ze kon er echt niet meer tegen. Ik kan ook niks anders zeggen dan dat dit de meest logische beslissing is geweest.
Ik vind het alleen zo "raar" dat ik daar eigenlijk amper moeite mee had, zolang het voor haar maar het beste was. Voor mij is het sowieso "fijn" om mijn eigen gang te gaan en niet nog ergens ver in mijn achterhoofd te weten dat er nog iemand is die ook een beetje aandacht van me wil.
Ben gister ook tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk, heel basaal gezien, alleen maar dingen zonder moeite kan doen (dus uit vrije wil zeg maar) als ik er zelf wat aan heb. Nou is het niet zo dat ik te beroerd ben om iemand geld te lenen of wat dan ook, maar alle activiteiten die ik onderneem lijken puur en alleen ondernomen te worden als het voor mij wat met zich meebrengt. Of dat nou voldoening is of daadwerkelijk fysiek voordeel maakt niet uit.
Voor degenen die dit stuk hebben kunnen doorlezen: zou je hier je mening over willen ventileren? Zeker de bovenstaande situatie lijkt me typerend voor een stoornis in het autistisch spectrum namelijk.
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Misschien moet je wat meer vertellen.quote:Op dinsdag 14 juli 2009 20:05 schreef Thrackan het volgende:
Hier een binnekomertje via het ADD/ADHD topic. Zal even proberen zo kort mogelijk uit de doeken te doen hoe mijn situatie in elkaar steekt.
Ik ben na lang tobben met somberheidsklachten en concentratieproblemen een tijdje terug naar PsyQ gestapt voor onderzoek. In eerste instantie was de focus hierbij alleen op ADD gericht, aangezien ik dat zelf had aangedragen.
Na 4 "sessies" verder te zijn heb ik vandaag de eerste gerichte tests voor het "autistisch spectrum" afgelegd. Hoop vragenlijstjes natuurlijk, maar dat is op zich geen probleem. Ik heb wel gemerkt dat de vragenlijsten richting autisme me veel meer aansprekende vragen voorschotelden dan de vragenlijsten voor ADD deden.
Nu is het daarbij ook nog eens zo dat ik, zoals ik eerder zei, met somberheidsklachten zit. Voorlopig is daar een werktitel "dysthyme stoornis" aan gegeven door PsyQ en gaan ze (in ieder geval vrijdag nog) eerst verder zoeken binnen de andere kanten.
Tot zo ver het behandelingsverhaal, daarnaast heb ik gister nog een situatie meegemaakt die volgens mij wel enigzins tekenend is.
Na een lange tijd met veel gesleep en moeizaamheid hebben mijn vriendin en ik besloten dat het verstandig is om ermee te stoppen. Ik heb de grootste moeite om haar aandacht te geven, daar denk ik meestal niet eens aan omdat ik met andere dingen (voor mezelf) bezig ben. Nu is het absoluut zonde om een relatie van 3 jaar stop te zetten, maar ze kon er echt niet meer tegen. Ik kan ook niks anders zeggen dan dat dit de meest logische beslissing is geweest.
Ik vind het alleen zo "raar" dat ik daar eigenlijk amper moeite mee had, zolang het voor haar maar het beste was. Voor mij is het sowieso "fijn" om mijn eigen gang te gaan en niet nog ergens ver in mijn achterhoofd te weten dat er nog iemand is die ook een beetje aandacht van me wil.
Ben gister ook tot de conclusie gekomen dat ik eigenlijk, heel basaal gezien, alleen maar dingen zonder moeite kan doen (dus uit vrije wil zeg maar) als ik er zelf wat aan heb. Nou is het niet zo dat ik te beroerd ben om iemand geld te lenen of wat dan ook, maar alle activiteiten die ik onderneem lijken puur en alleen ondernomen te worden als het voor mij wat met zich meebrengt. Of dat nou voldoening is of daadwerkelijk fysiek voordeel maakt niet uit.
Voor degenen die dit stuk hebben kunnen doorlezen: zou je hier je mening over willen ventileren? Zeker de bovenstaande situatie lijkt me typerend voor een stoornis in het autistisch spectrum namelijk.
Hoe gaat sociaal contact je af? Bijvoorbeeld.
ADD kan trouwens best in combinatie met ASS.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Heb je een puntquote:Op dinsdag 14 juli 2009 20:12 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Misschien moet je wat meer vertellen.
Hoe gaat sociaal contact je af? Bijvoorbeeld.
ADD kan trouwens best in combinatie met ASS.
Meteen de vragenlijst die me het meest aansprak vandaag er maar bij pakken. DIe lijst bestond uit een aantal sociale situaties, waarbij ik moest aangeven hoe gespannen ik me erbij zou voelen als het gebeurt, en hoe vaak ik daadwerkelijk die actie zou ondernemen.
Voorbeeldje: "Er iets van zeggen als iemand voordringt in de rij." Ik erger me eerst dood, waarna ik een spanning voel opkomen om er wat van te zeggen, maar uiteindelijk zeg ik er nooit wat van (letterlijk nooit gedaan).
Zo zat die lijst echt vól, heb maar 2 of 3 van de situaties aangekruist als "Helemaal geen spanning". Vond de lijst typerend voor mezelf in het openbaar.
Sociale contacten in de vorm van vrienden verwateren elke keer. Meestal heb ik een soort van gevoel dat "de groep niet de kant op gaat die ik wil" en dan haak ik na een tijdje af omdat het me gaat tegenstaan.
Ik ben afgelopen weekend voor het eerst niet naar mijn (rustige) stamkroeg geweest omdat ik geen zin had in het geouwehoer van een paar personen. Die personen mocht ik eerst wel, maar op de een of andere manier knapt zo'n band als ik teveel verschillen van denkwijze merk.
In dit geval door een (door hem vriendelijk bedoeld) gesprekje waarin een van die lui daar waar ik al jaren mee omga, op het moment dat ik het tipje "psychiater" optil, begint over de belachelijkheid van psychiaters en echt een emmer stereotypen uitstort waar ik totaal niks mee kon behalve me eraan ergeren.
Dat soort dingen blijven bij mij hangen en zorgen ervoor dat ik die mensen liever niet meer spreek, ook al weet ik dat dat overtrokken is.
Sociaal met collega's ben ik op zich wel, maar dat is echt aangeleerd gedrag en heeft niks te maken met hoe ik mezelf voel op dat moment. Basically schakel ik om naar "werknemer" en dan ben ik regelmatig de stemmingmaker op de afdeling (grapjes, opmerkingen, dat soort dingen).
Datzelfde gedrag heb ik ook in de vriendengroepen (dus niet in de rustige kroeg) en ook daar gebruik ik het eigenlijk om met zo min mogelijk conflicten een avond door te komen.
Als ik op die manier met mensen omga is sociaal contact absoluut geen probleem. Het probleem is alleen dat mensen mij leren kennen als iemand die ik niet ben, waardoor vervolgens elke vorm van diepgang ontbreekt. Bijkomend probleem is als iemand je wél leert kennen (zie vriendin in vorige post) dat echt op alle verschillende manieren af kan lopen.
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Ik heb ook weinig vrienden en nieuwe contacten maak ik nauwelijks. Althans niet voor de lange termijn. De meeste contacten die ik heb zijn erg oppervlakkig.quote:
[..]
Heb je een punt
Meteen de vragenlijst die me het meest aansprak vandaag er maar bij pakken. DIe lijst bestond uit een aantal sociale situaties, waarbij ik moest aangeven hoe gespannen ik me erbij zou voelen als het gebeurt, en hoe vaak ik daadwerkelijk die actie zou ondernemen.
Voorbeeldje: "Er iets van zeggen als iemand voordringt in de rij." Ik erger me eerst dood, waarna ik een spanning voel opkomen om er wat van te zeggen, maar uiteindelijk zeg ik er nooit wat van (letterlijk nooit gedaan).
Zo zat die lijst echt vól, heb maar 2 of 3 van de situaties aangekruist als "Helemaal geen spanning". Vond de lijst typerend voor mezelf in het openbaar.
Sociale contacten in de vorm van vrienden verwateren elke keer. Meestal heb ik een soort van gevoel dat "de groep niet de kant op gaat die ik wil" en dan haak ik na een tijdje af omdat het me gaat tegenstaan.
Ik ben afgelopen weekend voor het eerst niet naar mijn (rustige) stamkroeg geweest omdat ik geen zin had in het geouwehoer van een paar personen. Die personen mocht ik eerst wel, maar op de een of andere manier knapt zo'n band als ik teveel verschillen van denkwijze merk.
In dit geval door een (door hem vriendelijk bedoeld) gesprekje waarin een van die lui daar waar ik al jaren mee omga, op het moment dat ik het tipje "psychiater" optil, begint over de belachelijkheid van psychiaters en echt een emmer stereotypen uitstort waar ik totaal niks mee kon behalve me eraan ergeren.
Dat soort dingen blijven bij mij hangen en zorgen ervoor dat ik die mensen liever niet meer spreek, ook al weet ik dat dat overtrokken is.
Sociaal met collega's ben ik op zich wel, maar dat is echt aangeleerd gedrag en heeft niks te maken met hoe ik mezelf voel op dat moment. Basically schakel ik om naar "werknemer" en dan ben ik regelmatig de stemmingmaker op de afdeling (grapjes, opmerkingen, dat soort dingen).
Datzelfde gedrag heb ik ook in de vriendengroepen (dus niet in de rustige kroeg) en ook daar gebruik ik het eigenlijk om met zo min mogelijk conflicten een avond door te komen.
Als ik op die manier met mensen omga is sociaal contact absoluut geen probleem. Het probleem is alleen dat mensen mij leren kennen als iemand die ik niet ben, waardoor vervolgens elke vorm van diepgang ontbreekt. Bijkomend probleem is als iemand je wél leert kennen (zie vriendin in vorige post) dat echt op alle verschillende manieren af kan lopen.
14 SHADES OF GREY
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
Nothing is black or white. Nothing is wrong or right. But everything is 14 shades of grey.
