Geen partner kunnen krijgen

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 00:29 schreef DragonFire het volgende:
Even terug naar TS.
Het beste wat je kan doen is jouw doelstelling veranderen. Blijkbaar ben je nog niet jouw ware tegengekomen. Dit is niet erg, er zijn zat mensen die genoegen nemen met de eerste die op hun pad komt. En uiteindelijk zijn zij vaak ongelukkiger dan het beeld dat ze naar buiten toe geven. Alleen zijn is niet erg, het kan helpen om jouw zelfstandigheid op te bouwen. Uiteindelijk is er 1 persoon die jouw hele leven bij jou zal zijn, dat ben jij zelf.

Even over het stukje doelstelling waar ik het net over had. Waar kom jij op dit moment vrouwen tegen? Werk/studeer je toevallig in een vooral mannen omgeving? Hoe ziet jouw vriendenkring eruit??
Waarschijnlijk zit je op dit moment niet in een vrouwrijke omgeving. In plaats van de focus te richten op het vinden van jouw partner, zet je focus naar het worden van een sociaal persoon. Hoe groter jouw sociale kring hoe meer kans je hebt om dat meisje te ontmoeten.

Vrouwen welke niet "jouw type" zijn, kunnen misschien wel hele interessante gesprekspartners zijn. Of misschien kunnen ze wel heel goed scrabbelen! Neem elke kans aan om vrienden te maken. Verander jouw houding in het leven. JIJ BENT IEMAND WAAR IEDEREEN VRIENDEN MEE WIL ZIJN.
Zeg deze zin maar elke ochtend tegen jezelf. Geloof het ook echt en wees die persoon. Als vrienden jou vragen om mee te gaan ergens heen. Ga je dan? Kom jij zelf wel eens met het initiatief om wat te gaan ondernemen?

Oke en dan ben je nu actiever en dan? Nou heel simpel: Nieuwe contacten leggen.
Niet iedereen zal een vriend voor het leven worden, niet iedereen zal jou met open armen ontvangen. Dit geeft niet. Je moet wellicht 10 keer op je bek gaan om 1 keer succes te hebben. Zie dit dan ook niet als een negatief punt. Als je naar een klein kind kijkt welke gaat leren kleuren, kleurt dat kind dan meteen netjes binnen de lijntjes? Nee tuurlijk niet, het kind maakt er een zooitje van en keer op keer doet het kind het weer opnieuw, het kind beleefd er zelfs plezier van. Dit is de wijze waar jij ook jouw sociale vaardigeheden mee moet benaderen. Het is niet erg om op je bek te gaan, je leert ervan en de volgende keer doe je het weer net anders en ga je leren wat werkt en wat niet werkt.

Het is laat dus ik kap weer met typen. Succes en ik weet zeker dat ook jij succes kan hebben bij de vrouwen.

Allereerst bedankt voor je (en iedereens) uitvoerige reactie!
In dat ene heb je wel gelijk: ik blijf m'n hele leven bij mezelf, klinkt wat saai misschien maar moet je gelijk geven . Daarom vast ook de zin van "dat je van jezelf moet houden voordat een ander dat kan", maar dat is niet even makkelijk als je niet al te zeker bent van jezelf. Dan zie je vooral de slechtere kanten en houden van iets slechts is (naar mijn idee) wat onnatuurlijk.

Waar ik op dit moment vrouwen tegenkom? Ik werk op kantoor, zo'n 15 mensen, waarvan 10 vrouwen (wel allen bezet, en meeste ouder (30+)). Daarnaast kom ik ook bij klanten en merk bij mezelf gewoon dat ik liever met mannelijke klanten dan met vrouwelijke te maken heb. Al zit hierin wel een punt in dat zich de laatste tijd verbeterd. Door gewoon met vrouwen om te MOETEN gaan, moet ik het wel leren. Als ik klantvriendelijk ben kan ik moeilijk afstandelijk doen, en misschien leer ik daar nog wel heel veel van. Dit is echter nog niet zo lang het geval, dus met zekerheid durf ik niets te zeggen.

Mijn vriendenkring is een groep van zo'n 30 personen, waarvan 20 mannen en 10 vrouwen. Dus dat is ook redelijk vrouwrijk, maar deze vrouwen daar praat ik eigenlijk zelden mee. Ben sowieso vrij rustig, voel me nooit echt lekker in groepen, 1 op 1 heb ik er niet zo'n probleem mee. Misschien ook weer omdat ik dan wel iets "MOET" zeggen en dat dan blijkt dat het wel lukt.

Op die "vriendschappelijke" manier met vrouwen omgaan zit er voor mij nog niet echt in. Ik zit nu sinds een tijdje onder tennis en ga binnenkort gemengd dubbelen. Misschien helpt dat ook wel, is dat wel weer een leering van hoe jij het bedoeld "gewoon zien als partner/vriend om samen iets mee te gaan doen". Wat meer van dat "vrouwen zijn eng" idee afstappen.

Als vrienden me vragen om iets te gaan doen, of er is iets te doen ga ik eigenlijk altijd wel mee. Ik ben graag weg, tussen mensen die ik ken. Initiatief tonen nog niet zo veel. Vaak zijn het beetje de standaarddingen om te doen.

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 02:02 schreef PeoplesFernandez het volgende:
eigenlijk draait het allemaal niet om meisjes of zelfs je uiterlijk, maar alles draait om je karakter en je uitstraling. dit heeft echt niks te maken met meisjes.

zoals je zelf al zegt, je hebt niet veel zelfvertrouwen en dat straal je uit. zelfvertrouwen krijg je ook niet zomaar dat krijg je vooral als je successen boekt, maar ook als je tips krijgt (die je zelf ook kan redeneren als werkende) of mensen in de buurt hebt die je steunen in je tocht naar meer zelfvertrouwen.

probeer gewoon jezelf te veranderen in een meer extrovert type, praat met de buschauffeur als je de bus in stapt, spreek mensen op straat aan als je de tijd niet weet, maak een praatje in de kroeg met een willekeurig persoon (m/v), of whatever.

het punt is dat je leert of in ieder geval een minder angstig gevoel krijgt als je vreemden aanspreekt. dit is natuurlijk niet makkelijk en een simpel iets als de tijd vragen aan een knap meisje kan al doodeng zijn, maar realiseer je dat niemand anders dit doet dan jij en jij de enige bent die op deze manier voortgang boekt en meer zelfvertrouwen krijgt. laat de rest maar boe roepen, jij bent de enige die zichzelf probeert te verbeteren en over de loop van de tijd lukt dit ook.

als het natuurlijker voor je word om met (vreemden)mensen te gaan praten zal het ook makkelijker worden om met meisjes om te gaan, meisjes zijn inderdaad zo ver ik weet een van de meest intimiderende wezens op aarde voor een jongen zeker als je zelden met ze om gaat en ze nog erg knap zijn ook maar je kan door doorzettingsvermogen en veel oefenen en lezen echt ver komen.

ik was eerst ook erg introvert tegenover meisjes maar heb nu veel meer zelfvertrouwen en .. nouja genoeg over mij, dit gaat over jou goodluck!

Met dat zelfvertrouwen heb je gelijk. Door m'n verleden is dat op een dieptepunt geraakt en juist die successen blijven de laatste tijd uit. Helaas zijn er op sociaal vlak laatste tijd niet veel successen en steun van m'n vrienden zit er niet echt in (voor m'n gevoel dan). Merkte in het verleden toen ik het "succes" van een relatie had, dat ik helemaal trots was op mezelf, vertrouwen had en dat op dat moment veel meer vrouwencontact had (of leek dat maar?). Ik kan ook wel op een vrouw afstappen, alleen niet voor mezelf. Wel eens gehad dat een vriend van me een vrouw leuk vond, dan loop ik daar naartoe en probeer wat te regelen (iig een gesprek). Dat maakt me niet uit, maar zodra het voor mezelf is kruip ik in m'n schulp terug.

Over het met vreemden praten (al dat niet vrouwen): hierbi is het zo dat door m'n gebrek aan zelfvertrouwen ik mezelf 9 vd 10 keer al omdraai als iemand tegen me begint. Heb geen zin om voor de gek gehouden/afgezeken te worden, dus negeer het liever. Ja, ik sla me voor m'n kop daarna want wie weet is het wel niet zo, en heb ik zojuist iemand keihard op z'n tenen getrapt, maar het is een soort van "reflex" (die ik af moet leren). Tegen een wildvreemde (man) iets zeggen, vragen ofzo maakt me niets uit, ook bij oudere vrouwen niet, maar juist de "categorie die vor mij bestemd kan zijn" is het moeilijk. Onderbewust iets van "moet mezelf bewijzen, niet voor schut zetten" misschien?

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 16:51 schreef BRooster het volgende:
TS, doe je nog aan sporten of iets van een vereniging ofzo? Misschien is dat een idee, om iets te gaan doen wat je echt leuk vindt. En (meer) gaan sporten wordt je in ieder geval niet lelijker van, dus het kan sowieso geen kwaad
En verder misschien meer met vrienden en gewone vriendinnen omgaan? Als je daar meer lol mee hebt en spontaner tegen wordt is het makkelijker om dat vervolgens ook te doen met onbekende vrouwen.
Wat mij betreft heeft het zeker geholpen in ieder geval

Oh en trouwens een paar keer afgewezen worden maakt geen zak uit. Ik heb geen flauw idee meer hoe vaak ik een 'nee' heb gehoord, het gaat om de keren dat je wel scoort! En sowieso, als je een totaal onbekende vrouw aanspreekt en mee uit vraagt en ze wijst je af maakt dat toch ook niet uit? Je ziet haar toch niet meer.. Probeer trouwens eens te flirten met een vrouw die je niet interessant vindt. Waarschijnlijk ben je dan minder zenuwachtig, en als ze niks van je wil maakt het ook niet uit

Ik sport sinds een half jaartje weer (tennis). Het is inderdaad wel zo dat het met een toernooi ofzo, in de pauzes, erg gezellig kan zijn. Leer je inderdaad nieuwe mensen kennen, maar die zijn er laatste tijd nog niet zoveel geweest.

De tip van het flirten zal ik binnenkort eens gaan proberen. Over een weekje gaan we dag ergens naartoe en daarna stappen waar we never nooit meer komen. Afgelopen zomervakantie ben ik samen met een vriend weggeweest, en ook daar was het van "je ziet ze nooit meer" en daar had ik successen kunnen hebben. Heb daar ook met vrouwen gepraat en dat ging op zich wel lekker, maar signalen verder komen niet door of als ze te dichtbij komen "bescherm" ik mezelf om me niet kwetsbaar of wat dan ook te maken.

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 18:37 schreef KraZj het volgende:
Nou ik denk ik reageer maar es.. ik zie zoveel mensen deze topics openen en zoveel mensen dezelfde fouten maken als ik.. en mensen geven zoveel advies wat ook precies klopt.. maar als je je voelt zoals deze TSers dan zie je het probleem niet zo (het op voetstuk zetten bijvoorbeeld..)

Ik zal je een tip geven, vrouwen komen over het algemeen op jou persoonlijkheid/ karakter af.. niet om hoe je je gedraagt, als jij je niet gedraagt zoals je bent komt een vrouw daarachter en daar schiet je voor geen meter mee op.

Ik herken veel in de verhalen die hier gepost worden, over onzekerheid en hoe mensen niet weten hoe ze met vrouwen moeten praten enzo.. maar als je je dat jezelf al afvraagt zit het eigenlijk al fout..

Ik was zelf ook altijd zo(daarom herken ik het zo) niet zon leuke jeugd gehad, net wat anders dan de rest, soms gepest.. en tja computeren was eigenlijk mijn ding! Ik zoende wel es.. al was dat eens in de 3 jaar ofzo.... meestal zat ik te klagen dat ik sneu was en waarom ik geen vriendin had.. Maar goed.. als je kijkt wat voor iemand ik was
- onsportief, ietswat te vet en een pudding
- geen hobbies, je mn pc!!
- roken en zuipen als een ketter
- ging wel uit, maar stond meestal maar wat serieus voor me uit te kijken en had niet echt lol ofzo
- best negatief over mezelf

En daarnaast een enorme goedzak, en dat ben ik nog steeds. Dit moet je niet veranderen.. je bent zoals je bent en je moet je daar niet voor weglopen! maar goed..

Toen ik een jaartje over 23 was realiseerde ik me ineens van hey.. dat wordt hem niet.. op deze manier ga ik niet de dingen doe die ik wel.. IK ben toen voor een half jaar naar het buitenland gegaan.. Toen ik terug kwam ben ik wat meer met mezelf bezig gegaan, ben me meer gaan verdiepen in muziek, socialer gaan opstellen, sport echt veel en verhuist.. Vooral door het sporten kreeg ik veel zelfvertrouwen en ging ik mezelf steeds beter voelen..kreeg meer vrienden en et was allemaal wel positief om me heen.

En ja toen leerde ik een meisje kennen... ik was echt meteen verliefd, en dat heb ik haar ook meteen gemailt.. je raadt het al boem..dikke afwijzing.. Ik leerde al snel.. nee zo moet het niet.. vervolgens leerde ik weer iemand kenne..nu vertelde ik mezelf niet dat ik niet moest zeggen dat ik verliefd op haar was.. en guess, het was echt gezellig.. alleen duurde het allemaal een beetje lang omdat ik niks ondernam.. maar goed.. friendzone etc Dus dat werd hem ook niet echt.. zo ging dat eigenlijk een jaartje door ik stuntelde wat.. maar het ging eigenlijk steeds beter.. Rond januari was het dan eindelijk goed raak, ik leerde iemand kennen we hebben gedate en het was gewoon dolle pret, ze vond mij echt helemaal geweldig en eigenlijk had ik een soort van relatie.. Helaas moest ik op dit gebied ook nog veel leren en was het na 3 maanden dan ook weer voorbij

Maar goed... nu heb ik het wel even gehad met vrouwen en ben ik veel met mezelf bezig.. en je raadt het al.. ik krijg aandacht van alle kanten van vrouwen.. ik word er zelf een beetje gek van zelfs.. en weet misschien niet eens goed hoe ik me moet opstellen.. Want wees nou eerlijk, als je zolang geen vriendin heb gehad ben je zo zelfstandig als wat.. En ik denk dat vrouwen dat leuker vinden dan van die jojo's die van hun 16e nog nooit zonder vriendin hebben gezeten en een vriendin MOETEN hebben..(zolang et maar een gat heeft mentaliteit).

Wat ik wil zeggen, ga eerst lekker aan jezelf werken, dat je geen vriendin hebt licht 100% aan jezelf, ga jezelf dus lekker confronteren en met dingen bezig die je leuk vindt, stel doelen op in je leven en zie een vrouw als aanvulling, niet als iets dat je MOET hebben.. Ga genieten va het leven en niet negatief onzeker doen want daar vallen vrouwen niet op..

Maar goed.. ik heb zelf ook nog veel te leren hoor! Ik stap ook nog niet graag op meiden af, de meeste meiden die ik ontmoet zijn vage kennissen van anderen..maar ik heb al wel gemerkt dat vrouwen niet helemaal te leren kennen zijn !

Hopelijk hebben jullie hier wat aan, als je vragen hebt ofzo PM je me maar..

Succes iig!

Hopelijk hebben jullie er iets aan, anders staat me PM open..

Ik moet zeggen dat het begin van je verhaal net op een spiegel leek. Ik herken me er zelf helemaal in, en ben ook zo. Ik ga deze onthouden en misschien nog eens een paar keer overlezen, zodat ik zie dat er zelfs voor mensen als ik nog betere tijden zijn