Zwanger, en dan?

quote:

Op zondag 7 juni 2009 14:15 schreef fraggie1975 het volgende:
Heb zelf geen kinderwens , maar mocht het gebeuren
zal ik het met liefde verzorgen (er vanuit gaande dat mijn vriendin van dat moment het natuurlijk ook wil)

Btw, abortus raad ik iedereen af , niet vanwege overtuiging , maar vanwege geestelijke gezondheid v/d vrouw.
mijn ex vriendin heeft een abortus gehad (een relatie voor mij btw)
10 jaar later zat het haar nog dwars, dus...

Tja, dat kind zou me nog wel wat langer dan 10 jaar dwars zitten hoor.

"Dus stel dat jij/je partner/je scharrel zwanger blijkt te zijn. Wat doe je dan?"
Dan was jij HEEL dom geweest om geen condoom te gebruiken. KLAAR.
Jij mag dus niet meer klagen. Volgende keer iets meer volwassen doen.

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 00:16 schreef the_witch het volgende:
"Dus stel dat jij/je partner/je scharrel zwanger blijkt te zijn. Wat doe je dan?"
Dan was jij HEEL dom geweest om geen condoom te gebruiken. KLAAR.
Jij mag dus niet meer klagen. Volgende keer iets meer volwassen doen.

huh? en 'jij' niet omdat je hem zonder condoom in je liet komen??

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 09:26 schreef Psychonikeo het volgende:

[..]

huh? en 'jij' niet omdat je hem zonder condoom in je liet komen??

QFT

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 00:16 schreef the_witch het volgende:
"Dus stel dat jij/je partner/je scharrel zwanger blijkt te zijn. Wat doe je dan?"
Dan was jij HEEL dom geweest om geen condoom te gebruiken. KLAAR.
Jij mag dus niet meer klagen. Volgende keer iets meer volwassen doen.

Wie zegt dat het komt doordat er geen condoom is gebruikt? Het kan ook gescheurd zijn oid.

Ik heb pas net iemand ontmoed.
Ik zou het nu niet kunnen of willen, maar met mijn ex had ik in elk geval er over gepraat. Nu zou ik niks zeggen.

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 10:37 schreef lichtekooi het volgende:
Ik heb pas net iemand ontmoed.
Ik zou het nu niet kunnen of willen, maar met mijn ex had ik in elk geval er over gepraat. Nu zou ik niks zeggen.

Verklaar je nader? Je zou je zwangerschap verhullen voor je scharrel of .. ?

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 10:38 schreef Bootje84 het volgende:

[..]

Verklaar je nader? Je zou je zwangerschap verhullen voor je scharrel of .. ?

Ik heb nu nog niet eens seks gehad
Als ik pas met iemand ken, vindt ik niet dat ik hem daar mee hoef op te zadelen. Ik denk toch niet dat ik nu een baby zou willen, dus dan zou ik het weg laten halen. Ik wil dan niet dat hij zich zorgen maakt. Of ermee bemoeit.
Dat is wel zwart wit gezegd, maar ik vind het meer mijn probleem dan het zijne als onze band (nog)niet emotioneel is.

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 11:03 schreef lichtekooi het volgende:

[..]

Ik heb nu nog niet eens seks gehad
Als ik pas met iemand ken, vindt ik niet dat ik hem daar mee hoef op te zadelen. Ik denk toch niet dat ik nu een baby zou willen, dus dan zou ik het weg laten halen. Ik wil dan niet dat hij zich zorgen maakt. Of ermee bemoeit.
Dat is wel zwart wit gezegd, maar ik vind het meer mijn probleem dan het zijne als onze band (nog)niet emotioneel is.

Tja, blijkbaar duik je dus in bed met mannen waar je nog weinig emotionele band mee hebt.. Maar goed, wat nu als je wél een emotionele band hebt.. Welke stem weegt zwaarder..?

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 11:36 schreef Bootje84 het volgende:

[..]

Tja, blijkbaar duik je dus in bed met mannen waar je nog weinig emotionele band mee hebt.. Maar goed, wat nu als je wél een emotionele band hebt.. Welke stem weegt zwaarder..?

Ik zeg net dat ik GEEN seks met hem heb gehad. Maar jij had het over een scharrel.
Als ik wel een band met iemand heb, wil ik er wel over praten met hem, maar waarschijnlijk weet ik dan wel hoe hij het ziet.

Het zou kunnen dat ik het verzweig als ik weet dat hij het wel zou willen.
omdat ik het echt niet wil nu.

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 10:37 schreef Luxuria het volgende:

[..]

Wie zegt dat het komt doordat er geen condoom is gebruikt? Het kan ook gescheurd zijn oid.

Tuurlijk, maar de vrouw kan ook de pil gebruiken od andere dingen gebruiken om ongewenste zwangerschap te voorkomen.

quote:

Op donderdag 11 juni 2009 13:51 schreef the_witch het volgende:

[..]

Tuurlijk, maar de vrouw kan ook de pil gebruiken od andere dingen gebruiken om ongewenste zwangerschap te voorkomen.

waarom zeg je dan net zelf dat je heel dom bent geweest om geen condoom te gebruiken? Er is in ieder geval geen touw vast te knopen aan je opmerkingen..

Dan moeten we maar eens gaan kijken waar we op kunnen bezuinigen zodat we genoeg geld hebben ervoor. Weg laten halen zouden we niet doen. Dat hebben we besproken, omdat we alleen op de pil vertrouwen en ik een aandoening heb waardoor ik regelmatig diarree heb. In theorie is de pil daardoor iets minder betrouwbaar (maar ik ben na 10 jaar nog steeds niet zwanger erdoor, dus het zal wel meevallen).

We zijn sowieso van plan er over 3 jaar voor te gaan, we doen het nog niet omdat ik eerst mn diploma wil hebben zodat we gewoon genoeg geld hebben om lekker te leven, ook met een baby er bij. Nu zouden we echt moeite moeten doen rond te komen van alleen zijn inkomen (tenzij we verhuizen, wat vervelend zou zijn maar natuurlijk wel kan). En het is natuurlijk lastiger voor mij om mn studie af te maken als er eenmaal een kind is.

Maar ja als het raak is is het raak en de nadelen wegen wat ons betreft niet zo zwaar dat we er een baby om weg laten halen.

Dit is een vraag die mij ook weleens door het hoofd schiet. Ik gebruik anticonceptie die op zich betrouwbaar zou moeten zijn, dus ik hoef niet bij ieder pijntje naar de zwangerschapstesten te grijpen
Ik heb niet het gevoel dat ik toeben aan kinderen, en misschien komt dat wel nooit. Maar anderzijds herken ik me hier ook wel in:

quote:

Op vrijdag 5 juni 2009 11:52 schreef fruityloop het volgende:
Hoezo? We willen dan wel geen kinderen, echter zijn wij beiden van mening dat mocht het zover komen door een ongelukje oid, we er liefdevol voor zullen zorgen. We zijn beiden normaal stabiele volwassenen ( ja echt waar) met fatsoenlijke opleidingen en ditto salaris, dus er staat in principe ons niks in de weg om een kind op te voeden, mocht dit ons onverhoopt overkomen. We zijn beiden dus ook van mening dat abortus een no-go is in onze specifieke situatie, aangezien er geen praktische belemmeringen zijn, en of er medische zijn is pas te bezien als het zover ooit komt.

Ik denk niet dat ik een abortus over m'n hart zou kunnen krijgen

Ik ben momenteel getrouwd (bijna 7 jaar samen, bijna 1 jaar getrouwd), 23 jaar, maar doe nog een opleiding. Liever geen kinderen op het moment dus, het is gewoon geen goede timing vind ik. Maar als het gebeurd en ik raak zwanger, so be it Dan is het welkom en dealen we met de situatie. Mijn man denkt er hetzelfde over. Liever niet nu, maar als het zo is dan geeft het niet, dan is het net zo welkom.
Het is lastig; vroeger wist ik wat ik zou doen; abortus. Een paar jaar geleden ook nog wel, maar naarmate ik ouder werd begon ik steeds meer te twijfelen. Ik ben gezond, volwassen, heb een stabiele relatie, een huis, mijn man heeft een vaste baan en ik ben bijna klaar.. Dan is het niet zo realistisch om het weg te halen vind ik, en ook steeds moeilijker omdat ik wel gewoon kinderen wil. Maargoed, sommige dingen plan je niet

Goed onderwerp. Ik ben nu bezig met 2 jaar bedenk tijd voor een vasectomie, dus over een tijdje speelt het niet meer, maar nu nog wel.

Ik wil echt totaal GEEN kinderen op de wereld (laten) zetten door mijn zaad. Als het wel fout gaat, dan, als het aan mij ligt, wordt er abortus gepleegd. En daar wringt de schoen. Je kunt als man nog zo hard een abortus eisen, de vrouw besluit. Als zij het kind wil houden, kun je daar helemaal niks aan doen (andersom geldt hetzelfde).

Geinig detail, ook al wil de man nog zo graag een abortus, als de vrouw dat niet wil en het kind baart, is de man wel iig financieel verantwoordelijk.

Nou goed, om dat soort situaties te voorkomen (en omdat de wereld vol genoeg is, zelfs zonder mijn kinderen), neem ik geen kinderen en wil ik een abortus laten uitvoeren als het fout gaat.

Nog zo'n 1,5 jaar, dan heb ik als het goed is geen levende zaadcellen meer

Ik heb het hier ook wel eens over gehad met mijn vriend en vroeger was ik hier altijd standvastig in: ik wil een abortus. Maar ik denk dat als ik zwanger zou raken, ik er niet zo makkelijk over zou kunnen denken.

Mijn vriend zou me steunen in beide gevallen, hij ziet zelfs liever dat ik geen abortus zou plegen. Het zou wel erg moeilijk zijn, wetende dat we beide nog op school zitten en ik ga nu pas naar mijn 1e jaar HBO en hij naar het 2e. We zijn nog jong, wonen niet samen en hebben geen van beiden een vaste baan.

quote:

Op donderdag 23 juli 2009 16:19 schreef stbabylon het volgende:
Goed onderwerp. Ik ben nu bezig met 2 jaar bedenk tijd voor een vasectomie, dus over een tijdje speelt het niet meer, maar nu nog wel.

Ik wil echt totaal GEEN kinderen op de wereld (laten) zetten door mijn zaad. Als het wel fout gaat, dan, als het aan mij ligt, wordt er abortus gepleegd. En daar wringt de schoen. Je kunt als man nog zo hard een abortus eisen, de vrouw besluit. Als zij het kind wil houden, kun je daar helemaal niks aan doen (andersom geldt hetzelfde).

Geinig detail, ook al wil de man nog zo graag een abortus, als de vrouw dat niet wil en het kind baart, is de man wel iig financieel verantwoordelijk.

Nou goed, om dat soort situaties te voorkomen (en omdat de wereld vol genoeg is, zelfs zonder mijn kinderen), neem ik geen kinderen en wil ik een abortus laten uitvoeren als het fout gaat.

Nog zo'n 1,5 jaar, dan heb ik als het goed is geen levende zaadcellen meer

Waarom die 2 jaar bedenk tijd?

quote:

Op donderdag 23 juli 2009 16:19 schreef stbabylon het volgende:

Geinig detail, ook al wil de man nog zo graag een abortus, als de vrouw dat niet wil en het kind baart, is de man wel iig financieel verantwoordelijk.

Niet helemaal waar. Alleen op het moment dat jij als man zijnde het kind erkend, kan de vrouw aanspraak maken op alimentatie, anders zal zij eerst voor het gerecht een verzoek tot vaderschapsactie (voor het 5de levensjaar van het kind) moeten indienen, waarbij een DNA-test wordt gedaan. Als dan blijkt dat je werkelijk de biologische vader bent wordt je in de MEESTE gevallen verplicht alimentatie te betalen.. Na deze periode zijn haar kansen dus hoe dan ook verkeken.

OT: Vorig jaar ben ik (toen net 19) zelf na een relatie van 6 maanden zwanger geraakt. We woonden van het begin af aan al samen, hadden een koopwoning, een stabiele relatie, bedrijf in opstartfase, daarnaast beide een vaste baan, beiden gek op kinderen... Eigenlijk was er voor ons geen reden denkbaar, die abortus goed zou keuren.
Eind vorig jaar bevallen van een lief babe'je & inmiddels uit elkaar. We gingen van start met veel gerechterlijke procedures mbt omgangsregeling/alimentatie enz. Maar zijn nu tot de conclusie gekomen elkaar nog steeds prima te liggen en dus is hij vaak bij ons thuis te vinden, en gaan we vaak met zijn 3-tjes op pad. Maar zelfs als alleenstaand moeder heb ik geen moment spijt gehad van mijn keuze.. Nog steeds heb ik dezelfde woning, een leuke/goede baan enz. En ook mijn studie nederlands recht hervat ik binnenkort weer.

Wij wisten van het begin af aan dat als onze relatie goed zou blijven we graag kinderen wilde. Abortus heb ik wel serieus overwogen, maar ik denk niet dat ik mezelf dat ooit had kunnen vergeven. Daarbij is het voor hem hoe dan ook nooit een punt van aandringen geweest "Het is jouw keuze, en welke keuze je ook zult maken. Ik zal er voor je/jullie zijn."

quote:

Op donderdag 23 juli 2009 16:19 schreef stbabylon het volgende:
Goed onderwerp. Ik ben nu bezig met 2 jaar bedenk tijd voor een vasectomie, dus over een tijdje speelt het niet meer, maar nu nog wel.

Ik wil echt totaal GEEN kinderen op de wereld (laten) zetten door mijn zaad. Als het wel fout gaat, dan, als het aan mij ligt, wordt er abortus gepleegd. En daar wringt de schoen. Je kunt als man nog zo hard een abortus eisen, de vrouw besluit. Als zij het kind wil houden, kun je daar helemaal niks aan doen (andersom geldt hetzelfde).

Geinig detail, ook al wil de man nog zo graag een abortus, als de vrouw dat niet wil en het kind baart, is de man wel iig financieel verantwoordelijk.

Nou goed, om dat soort situaties te voorkomen (en omdat de wereld vol genoeg is, zelfs zonder mijn kinderen), neem ik geen kinderen en wil ik een abortus laten uitvoeren als het fout gaat.

Nog zo'n 1,5 jaar, dan heb ik als het goed is geen levende zaadcellen meer

Waarom zou je dat willen als je nog geen kinderen hebt. Je kan toch ook gewoon anticonceptie gebruiken. Als je het mij vraagt ben je gewoon heel bang te worden genaaid

Mij is het gebeurd en dat heeft niets met tokkie-zijn te maken.
Ik had een relatie met hem, een paar maanden. Ik maakte het uit om diverse redenen en na een aantal weken dacht ik: euh wanneer had ik ongi moeten worden???
En toen bleek ik zwanger.

Hij liet de keus aan mij, verder vond iedereen dat ik 'het' weg moest laten halen, deed ik niet en nu zou ik mn zoontje voor geen goud meer willen missen!

quote:

Op vrijdag 24 juli 2009 23:44 schreef Wazeggie het volgende:

[...]

euh wanneer had ik ongi moeten worden???

[...]

Rillingen krijg ik van dat woord voor ongesteld.

Ontopic: ik en m'n vriend moesten er zelf eens hard over nadenken toen ik flink over tijd was. Wat zouden we doen als de test een blije smile zou laten zien. Ik had eerst altijd gezegd dat de kans groot was dat ik voor abortus zou kiezen, maar op dat moment kon ik het niet over mijn hart verkrijgen die beslissing ook echt te nemen als het erop aan kwam. Ik vind ons beide te jong, we zijn financieel niet onafhankelijk, wonen niet samen en zijn beiden nog aan de studie. Ik was zielsgelukkig toen het loos alarm bleek. Want ik zou het echt niet weten. Nu neem ik nog meer voorzorgsmaatregelen dan voorheen, ik wil gewoon niet onverwacht met die keuze geconfronteerd worden.

Ik zou het houden.. ik heb toch nooit seks met idoten dus is het welkom

Gewoon zorgen dat het niet gebeurt zeg ik altijd maar. Daarom zou ik ook niet weten wat ik zou doen als het wel gebeurt.

quote:

Op zaterdag 25 juli 2009 10:13 schreef Cat_Tank het volgende:

Ontopic: ik en m'n vriend moesten er zelf eens hard over nadenken toen ik flink over tijd was. Wat zouden we doen als de test een blije smile zou laten zien. Ik had eerst altijd gezegd dat de kans groot was dat ik voor abortus zou kiezen, maar op dat moment kon ik het niet over mijn hart verkrijgen die beslissing ook echt te nemen als het erop aan kwam. Ik vind ons beide te jong, we zijn financieel niet onafhankelijk, wonen niet samen en zijn beiden nog aan de studie. Ik was zielsgelukkig toen het loos alarm bleek. Want ik zou het echt niet weten. Nu neem ik nog meer voorzorgsmaatregelen dan voorheen, ik wil gewoon niet onverwacht met die keuze geconfronteerd worden.

Dat is ook een andere situatie, ik had op dat moment al 2 kinderen, dus ik hoefde mijn leven er niet drastisch voor om te gooien. Maar voor mij persoonlijk zou abortus gewoon nooit een optie zijn, dus dan wordt t gewoon roeien met de riemen die je hebt

Heb het al eens meegemaakt, met m'n toenmalige vriendin. We waren ongeveer 2 jaar bij elkaar toen en zij wilde het opzich wel houden, maar ik heb dit tegen gewerkt. Achteraf een goede beslissing. De relatie is op de klippen gelopen, zoals zoveel gebeurt, en daar zou het kindje alleen maar de dupe van zijn geworden.

Omdat ik lesbies ben, zou ik verkracht (want ik ben tegen vreemd gaan) zijn wanneer ik zwanger word. Dus dat is abortus. Maar als mijn lief zwanger is wil ik niet voor het kind zorgen. Als ze dan verkracht is, steun ik haar. Is ze vreemd gegaan, weet ze de deur te vinden.

tsja, qua timing zou het nu niet helemaal goed uitkomen (allebei nog aan het studeren), maar ik weet zeker dat ik een abortus niet zou kunnen... Heb een stabiele relatie en een kinderwens, dus ik denk dat we er voor zouden gaan.

ik zou nooit abortus plegen, al stond ik er alleen voor.