Zwanger, en dan?

abortus

ik wil geen kinderen, vriend wil geen kinderen, we hebben het er wel 's over gehad en dit is de conclusie

we wachten met *snap* tot we het 10000% zeker weten (bepaalde leeftijd), maar we zijn zeer voorzichtig dus de kans dat het onverwacht gebeurt is gelukkig vrij klein

Ik zou het mijn vriend zeker wel vertellen, maar hij zou verder geen inspraak meer hebben. Hij weet dat ik voor een abortus zou kiezen, omdat ik totaal geen kinderwens heb. Hij zou dat waarschijnlijk wel moeilijk vinden, daar hebben we het al eens over gehad, maar ik ga geen kind dat ik niet wil dragen, baren en groot brengen omdat hij een abortus lastig vindt.
Ik vind het trouwens in een relatie zeer nuttig om dit onderwerp op een vroeg punt samen te bespreken, zodat beide partijen weten waar ze aan toe zijn, en dan vooral de man, aangezien die op het moment dat er sprake is van een zwangerschap zich moet schikken naar de vrouw. Als een man zwaar tegen abortus is, maar de vrouw aangeeft die toch te laten uitvoeren in het geval van zwangerschap dan kan hij besluiten maar niet te neuken, en als hij juist geen kind wil, maar zij aangeeft niet te weten of ze wel een abortus zou willen, dan hetzelfde verhaal, of extra bescherming in de vorm van een condoom.

quote:

Op donderdag 4 juni 2009 18:29 schreef BrokenBond het volgende:

[..]

Wat zijn we weer lekker zelfstandig...

Wat heeft zelfstandigheid er mee te maken? Een kind maak je en verzorg je toch met z'n tweetjes? (Van dit laatste maken veel mensen tegenwoordig een zooitje dus dat gaat ook niet altijd meer op. Maar wat mij betreft verzorg je in principe je een kind met z'n tweëen.)

En sowieso, je zit in een relatie met iemand, dan deel je toch dit soort dingen? Dan hoef je toch niet zelfstandig te zijn? Mijn vriendin heeft het ook niet zo breed en ik werk en heb het atm wel voor over om haar eten te betalen, etc. etc.

quote:

Op vrijdag 5 juni 2009 10:55 schreef NoktetMort het volgende:

[..]

Wat heeft zelfstandigheid er mee te maken? Een kind maak je en verzorg je toch met z'n tweetjes? (Van dit laatste maken veel mensen tegenwoordig een zooitje dus dat gaat ook niet altijd meer op. Maar wat mij betreft verzorg je in principe je een kind met z'n tweëen.)

En sowieso, je zit in een relatie met iemand, dan deel je toch dit soort dingen? Dan hoef je toch niet zelfstandig te zijn? Mijn vriendin heeft het ook niet zo breed en ik werk en heb het atm wel voor over om haar eten te betalen, etc. etc.

nou ja, op het moment dat ik aan kinderen zou beginnen, zou ik wel willen dat elke ouder opzich in z'n eentje het kind zou kunnen verzorgen mocht er iets in de relatie mis gaan, of mocht er iets gebeuren waardoor een van beide ouders niet meer kan werken (ongeval met handicap of dood tot gevolg).

maargoed, ik stel veel te hoge eisen aan het ouderschap. Volgens mijn redenering (die ik overigens alleen voor mijzelf stel en nooit een ander op zou (proberen te) leggen) zou het gros van de mensen dat nu kinderen heeft of overweegt deze niet moeten mogen nemen, dus let vooral niet op mij

mja, dat is ook precies wat ik bedoelde met: maken de meeste mensen een zooitje van.

Tevens heeft mijn tante op d'r 25e haar eerste dochter gehad (per ongeluk) en ze zijn nog steeds bij elkaar, geen ruzie, hartstikke fijn gezin. Vandaar dat ik dus keek naar de situatie van PinkCake, die is ongeveer vergelijkbaar met de situatie van mijn tante toen.

ik bedoel dat ik vind dat je niet financieel afhankelijk van je vriend moet zijn op het moment dat je de zorg van een kind op je neemt..

Wij hebben beiden geen kinderwens, en we zijn rond de 35, dus die zal er hoogstwaarschijnlijk ook niet meer komen. Om dit zo te houden gebruiken we anticonceptie, mijn vriendin de pil, en bij tijdelijke onbetrouwbaarheid (zeg bij diarree of een antibiotica kuurtje) doe ik even een condoom om.

Mocht het echter zo zijn dat ze/we wel zwanger raken, dan komt een abortus nicht im frage, we kunnen een kleine zeker een stabiele toekomst & omgeving bieden, dus dan zullen we er verschrikkelijk blij mee zijn. Sommige mensen vertalen overigens het geen kinderwens hebben 1 op 1 met een hekel aan kinderen hebben, dat is dus pertinent niet zo.

Wat algemener zijn wij beiden niet principieel tegen abortus, ondanks het feit dat ik gelovig ben, wij zien het echter wel als een extreme maatregel voor extreme omstandigheden, zeg 12 jarige verkrachte meisjes of dwingende medische omstandigheden, en dus zeker niet als integraal onderdeel van een relatie/carrière planning.

je hebt geen kinderwens? maar als je zwanger wordt laat je het niet weghalen en zul je er liefdevol voor zorgen?

ik snap dat niet....

Het zou hier een lastig verhaal worden in ieder geval, mijn vriendin wil nu absoluut nog geen kids en daar kan ik me prima in vinden, desondanks zou ze het ook niet weghalen mocht ze onverhoopt toch zwanger raken.
Zou de boel er niet makkelijker op maken en vast wel wat druk op onze relatie leggen, dat kan haast niet anders en dan heb ik het nog niet eens over toekomstplannen, financieel aspect, huisvesting enz.

quote:

Op vrijdag 5 juni 2009 11:12 schreef motorbloempje het volgende:
ik bedoel dat ik vind dat je niet financieel afhankelijk van je vriend moet zijn op het moment dat je de zorg van een kind op je neemt..

Ik werk nu tijdelijk fulltime. Ik heb een flexibele baan waarbij je ook zwangerschapverlof etc. op kan nemen en mag kiezen of je parttime of fulltime werkt. Dan las ik natuurlijk geen pauze in in mijn opleiding, maar start gewoon later een nieuwe in deeltijd. Als het kind naar de basisschool gaat ofzo. Dan zou de situatie als volgt worden:

Vriend werkt een uur of 30, ik werk zodra ik dat kan een dag per week.

Maar goed, het was maar een brainstorm. Ik moet nog 2 jaar naar school en neem de pil elke dag netjes in. Erg kleine kans dat ik inderdaad zwanger raak (ja, wellicht als ik een jaar of 28 ben en een vaste baan heb etc. Maar dat is dan met opzet.)

quote:

Op vrijdag 5 juni 2009 11:29 schreef motorbloempje het volgende:
je hebt geen kinderwens? maar als je zwanger wordt laat je het niet weghalen en zul je er liefdevol voor zorgen?

ik snap dat niet....

Hoezo? We willen dan wel geen kinderen, echter zijn wij beiden van mening dat mocht het zover komen door een ongelukje oid, we er liefdevol voor zullen zorgen. We zijn beiden normaal stabiele volwassenen ( ja echt waar) met fatsoenlijke opleidingen en ditto salaris, dus er staat in principe ons niks in de weg om een kind op te voeden, mocht dit ons onverhoopt overkomen. We zijn beiden dus ook van mening dat abortus een no-go is in onze specifieke situatie, aangezien er geen praktische belemmeringen zijn, en of er medische zijn is pas te bezien als het zover ooit komt.

Wat mogelijk wel onze mening hierover beïnvloed is dat we beiden couveuse kinderen zijn, mijn vriendin met haar 3 pond 2 ons geboortegewicht was echt kantje boord, en met mijn hartafwijking waren de eerste 3 levensjaren ook aardig spannend, dat geeft misschien toch net een andere kijk op het afbreken van een zwangerschap, en haalt ook meteen een deel van die roze wolk/nevel om het krijgen van een kind weg, dat is niet in alle gevallen alleen maar mooi en lief en leuk. Maar dit zijn toch erg persoonlijke dingen, waar veel factoren in mee spelen, om dat goed uit te leggen is een forum als dit nou niet echt een geschikte plek.

ik snap 't nog steeds niet, maar ieder z'n keus

ongeplanned is idd niet per definitie ongewenst, maar, geen kinderwens hebben en dan wel zwanger worden klinkt mij als 'in principe ongewenst' in de oren..

Stel dat je pas over 3 jaar aan kinderen wilt denken en je wordt onverhoopt nu zwanger, dan kan ik de keus (vanuit mijzelf gezien) begrijpen: waarom nu een kind weg laten halen als je ze toch graag wilt maar stiekem niet perse NU. Maar als je uberhaupt niet (echt) kinderen wilt, dan de verantwoordelijkheid, zoals men dat noemt, nemen, daar ben ik als pro-abortus-stemmer dan weer niet helemaal mee in het reine

Ik heb het meegemaakt en toen ik zwanger raakte hadden mijn vriend en ik ook geen kinderwens.
Wij kozen eerst voor abortus maar die afspraak heb ik een dag van te voren afgezegd omdat ik het niet aankon. Het niet hebben van een directe kinderwens, dat wil niet zeggen dat je er niet met alle liefde van de wereld voor kan zorgen.
Daarbuiten vind ik een perfecte situatie niet zo belangrijk, wat dat zou betekenen dat ik zelf geen kind had mogen krijgen. (ik was 18 toen ik zwanger raakte, net 9 maanden een relatie en ik zat op school)
Ik vind het veel belangrijker dat je naar die perfecte situatie streeft en dat je kijkt naar wat jouw kind nodig heeft en daar op inspringt.
Je kan de situatie zo goed voor elkaar hebben, maar er kan altijd wat mis gaan.

Allereerst ben ik ervan overtuigd dat dit mij niet zal overkomen (ik ben geen tokkie ).

Maar mocht het toch gebeuren heb ik het liefst abortus. Hoewel ik later wel kinderen wil, heb ik daar nu nog geen zin in. Ik heb zelfs al moeite met serieuze relaties waar ik veel met haar rekening moet houden, laat staan dat ik op dit moment een goede vader zou kunnen zijn met al die verantwoordelijkheden (al kan ik wel goed met kinderen om gaan , zolang ze geen poepluiers hebben ).

Maar uiteindelijk draagt zij het kind en zijn het vaak de vrouwen die het moeilijk vinden om abortus te plegen of later er spijt van zullen krijgen. En aangezien ik dat helemaal niet zou willen, ben ik er wel voor om haar zoveel mogelijk informatie te laten vergaren over de voor- en nadelen van abortus, en als ze het kind wil houden dan vind ik wel dat ik ook moet helpen te verzorgen. Ik ben dan vooral benieuwd of mijn bindingsangst hierdoor zal verdwijnen (omdat je dan toch moet doorzetten en er misschien zo over heen komt) of dat het zich nog veel erger gaat uitten zonder dat ik durf een eind aan de relatie te maken.

Adoptie lijkt mij helemaal niets. Ik maak me, ondanks mijn asociale houdingen in relaties (wat een zelfkritiek), me heel snel zorgen om anderen, en zeker om een eigen kind. Dan zou ik de hele tijd willen weten hoe het met hem/haar gaat en of die nieuwe ouders wel goed voor hem zijn. Geen optie dus.

Het beste voor mijzelf lijkt mij abortus.

quote:

Op vrijdag 5 juni 2009 12:17 schreef appelsap het volgende:

Je kan de situatie zo goed voor elkaar hebben, maar er kan altijd wat mis gaan.

helaas is het wel zo dat je in deze materialistische en economisch georienteerde samenleving dan nog wel meer de kans hebt om dingen die mis gaan op te vangen

quote:

Op vrijdag 5 juni 2009 12:19 schreef Dirty-Little-Monkey het volgende:
Allereerst ben ik ervan overtuigd dat dit mij niet zal overkomen (ik ben geen tokkie ).
knip

Helaas kennen de statistieken over de betrouwbaarheid van de pil en condooms geen verschil in opleiding, je zal maar nét eentje van die 1% zijn..

quote:

Op vrijdag 5 juni 2009 14:12 schreef saaw het volgende:

[..]

Bij goed gebruik is de pil 99,5 tot 99,9 % betrouwbaar. Maar in de praktijk wordt per jaar ongeveer 3% van de vrouwen die de pil slikt toch zwanger. Dit ligt niet aan de pil maar door de vrouwen die fouten maken bij het gebruiken ervan.

Het verschil tussen 0,5 a 0,1 % en 1% is vrij fors in dit geval.

Ik meende 99%, naja, je snapt wel wat ik bedoel, toch?

quote:

Op vrijdag 5 juni 2009 14:09 schreef fruityloop het volgende:

[..]

Helaas kennen de statistieken over de betrouwbaarheid van de pil en condooms geen verschil in opleiding, je zal maar nét eentje van die 1% zijn..

ok, dan wordt het een paar jaar zonder seks ... Totdat ik kinderen wil. Bedankt nog!

Van mij mag ze het laten komen. Ik zou er zelf geen moeite mee hebben als het zou gebeuren, maar ik wil liever nog even wachten.
Huis waar ik woon is te klein en zij woont nu nog thuis. Geen ideale situatie dus.

Heb zelf geen kinderwens , maar mocht het gebeuren
zal ik het met liefde verzorgen (er vanuit gaande dat mijn vriendin van dat moment het natuurlijk ook wil)

Btw, abortus raad ik iedereen af , niet vanwege overtuiging , maar vanwege geestelijke gezondheid v/d vrouw.
mijn ex vriendin heeft een abortus gehad (een relatie voor mij btw)
10 jaar later zat het haar nog dwars, dus...

dat het haar dwars zat, zegt niet dat er geen mensen zijn die wel vrede met hun besluit kunnen hebben

quote:

Op zondag 7 juni 2009 14:15 schreef fraggie1975 het volgende:
Heb zelf geen kinderwens , maar mocht het gebeuren
zal ik het met liefde verzorgen (er vanuit gaande dat mijn vriendin van dat moment het natuurlijk ook wil)

Btw, abortus raad ik iedereen af , niet vanwege overtuiging , maar vanwege geestelijke gezondheid v/d vrouw.
mijn ex vriendin heeft een abortus gehad (een relatie voor mij btw)
10 jaar later zat het haar nog dwars, dus...

denk niet dat dat bij iedereen zo hoeft te zijn. Lijkt me heel erg persoonlijk hoe je daarmee om gaat en ook het hoe en waarom.

quote:

Op zondag 7 juni 2009 14:17 schreef motorbloempje het volgende:
dat het haar dwars zat, zegt niet dat er geen mensen zijn die wel vrede met hun besluit kunnen hebben

offtopic
office space fan

/offtopic