Trouwen, hoe ben jij gevraagd/heb jij het aanzoek gedaan?

* Koffie inschenkt *

-Zeg lief?

* Krantenpagina omslaat *

Hm?

* Zaterdagbijlage confisceert *

-We motten echt dat erfrecht eens gaan regelen bij de notaris.

* Zucht *

Gedoe, kan dat niet simpeler?

* Nadenkt *

-Mja, gratis trouwen.

* Krant dichtslaat en kat onder de kin kriebelt

Nou, opgelost toch.

En jij Mir?

die van mij..

waren aan het stoeien zei ik ineens: ik vind je nooit meer lief.. nu moet je het goed maken..
Mijn verloofde zei is goed..

Ik: dan ga ik naar de wc en als ik terug kom hoor ik wel hoe je het goed gaat maken
ik kom terug
Verloofde: ga in eens zitten..
dus ik ga zitten
verloofde: zit je goed??
Hij gaat op zijn knietjes tovert een ring te voorschijn en vraagt wil je met me trouwen??
Ja natuurlijk... en de tranen biggelde over mijn wangen

Ik kan nu nooit meer zeggen ik vind je niet meer lief natuurlijk

Mijn vriend vroeg me toen we samen een lang weekend in Duitsland waren. We zouden die dag gaan winkelen in het centrum van Marburg en hij besloot toen meteen ook even het kasteel daar te bezoeken. We waren daar anderhalf jaar eerder ook al eens samen geweest om even tussen wat problemen thuis uit te zijn. Het kasteel daar ligt hoger dan de rest van de stad, dus je kijkt er heel mooi uit over alle huizen en winkels etc. Dus we stonden daar te kijken naar waar ons hotel ergens moest liggen en toen heeft hij me gevraagd. Hij had er zelfs een ring bij!

tvp

We laten in bed, en waren erg verdrietig omdat de dag erna we de katjes naar hun nieuwe adres moesten brengen.

Ik lag de helft van de tijd te huilen, en toen ik dacht 'misschien word ik vrolijker van seks!' maar daar had meneer geen zin in dus ik draaide me maar om en ging weer proberen te slapen / verder huilen

Mr.MoBlo werd erdoor aangestoken en even later lagen we samen te huilen

Toen zei ik dat ik hem echt noooooooooit meer kwijt wilde en dat ik zo blij was dat ik 'm had en meer van dat soort zoetsappige shizzle

En toen was 't even stil en keek hij heel serieus door de tranen heen. Dus ik dacht 'oh dear, er is iets mis '

dus ik 'wat is er???'

en hij zo van 'ja, dit klinkt misschien heel raar...' *stilte*
en ik weer 'wat is er????'

en toen zei hij

'ik wil jou ook nooit meer kwijt, wil je met me trouwen??? *snotter* '

en ik 6 keer vragen 'serieus!? '

en hij 6 keer 'ja! écht!'


en toen heb ik maar ja gezegd

We gingen samen een weekendje naar Ameland. Het was begin april en het was nog best koud. Eenmaal op het eiland hebben we de gehuurde fietsen gepakt en zijn we naar het strand gefietst. Mijn vriend wilde perse zijn tas meenemen waar zijn zwem spullen in zouden zitten. Ik vond het vreemd, maar ja ach hij heeft wel vaker gekke trekjes.
Op het strand is het niet echt druk, ik loop rustig het strand op. Mijn vriend rent het strand op en ik snap hem niet echt. Vlak bij het water heeft hij zijn tas op de grond gegooid, en is hij erin aan het rommelen. Ik zie het als ik naar hem toe loop. Als ik vlak bij hem ben hoor ik “ons” nummer. (alles is liefde van Blof).
Ik vind het erg toevallig . Eenmaal bij hem draait hij zich om en gaat hij op de knieën. Hij vraagt of ik zijn vrouw wil worden. Ja d0h, tuurlijk wil ik dat.
We zijn samen in het zand geploft en hebben de meegebrachte champagne opgedronken.

We waren 5 jaartjes bij elkaar en gingen een weekend naar Groningen om dat te vieren Hotelletje enzo, beetje de stad verkennen, gezellig eten, etc.
Ik had van te voren een ring uitgezocht: titanium met witgoud, echt supermooi Het was helaas wel een dummy omdat ik zijn maat niet wist en echt niks wilde verklappen. _{Later natuurlijk wel de goeie maat voor 'm uitgezocht.}
We hadden allebei kadootjes voor elkaar omdat we dus 5 jaar hadden, hij had ook wat voor mij en ik had dus het aanzoek met de ring. Het was 's ochtends in bed, voor het ontbijt. Ik zei dat hij eerst maar zijn kado moest geven Een heel mooi horloge btw dat supergoed paste! (heb heel dunne polsen dus komt niet zo vaak voor dat een horloge me goed past)
Ohja, nog even een tussendoor; ik ging dus naar de juwelier om die ring te halen, zei tegen die verkoopster dat ik een ring wilde voor mijn vriend omdat ik hem ten huwelijk wilde vragen. Nadat ze 5 minuten aan het brabbelen was ("jij? jij wil je vriend ten huwelijk vragen? jij. ja? echt? oke. ja? echt?" etc. ) kon ik er dus 1 uitzoeken
Magoed, we lagen in bed dus. De ring was zorgvuldig verpakt zodat hij niet meer te herkennen was als een ring-doosje (raar groot stuk karton eromheen enzo ) en toen hij het eenmaal had uitgepakt en het doosje opendeed zei ik: Wil je met me trouwen?
Hij keek me even met een mengeling van aan en zei toen heel overtuigend 'JA!'
Echt heel leuk. En hij vond het helemaal jammer dat het een dummy was en hij de ring niet gelijk om kon doen

Magoed, zeer geslaagd weekend dus
Mensen zijn tegenwoordig nog steeds verbaasd dat ik 'm als vrouw ten huwelijk heb gevraagd, ik snap niet waarom dat zo raar is. Waarom al die tradities, het kan toch ook anders? Als dat voor jou werkt natuurlijk Maar voor ons zeker wel

We waren uit gaan eten omdat we 3 jr bij elkaar waren en zaten daarna in het parkje bij het water waar vaak zaten toen we elkaar net kende.
Gezellig met zn tweetjes zonsondergang kijken

Zegt ie: "ik heb nog iets voor je"
>tovert een doosje tevoorsvchijn, mooi ingepakt

Ik >* jubeldejubel een kadootje*
Maak t open, zit er een mooie ring in

Pakt ie t doosje van me over, haalt de ring eruit en gaat op zn knieen
En toen vroeg ie of ik met m wilde trouwen

Ik> Ja...stommerd je maakt me aan t huilen in t openbaar

Ik wacht al heeeeeel lang op een aanzoek. Ik was laatst met manlief op duikvakantie, en was toevallig jarig. Gaat hij naast me zitten aan het strand (voor de duidelijkheid, het was net iets TE perfect: fakkels, champagne, ondergaande zon...) en toen zou ik mijn cadeau krijgen. Ik zag een klein doosje en dacht: nu komt het. Ik maak het open: wit gouden ring met 5 diamanten. Ging bijna hyperventileren! Zegt manlief doodleuk: "Nou schatje, gefeliciteerd met je verjaardag!"

.......



_{Superdesuperschattig natuurlijk dat hij zo zijn best heeft gedaan op mijn verjaardagscadeau, maar toch een beetje een anticlimax... Daarom teer ik maar op deze verhalen en is dit een ordinair tvp'tje}

Aaahw French

Ja En dan toch een beetje blij doen omdat hij zo zijn best heeft gedaan om wat moois voor me te kopen... Maar ik was niet blij.

Maar nu weer leuke verhaaltjes waar ik dit weekend op kan teren! (+ de komende 5 jaar ofzo )

quote:

Op vrijdag 29 mei 2009 22:49 schreef Mirjam het volgende:

[..]

still going strong at nothing

Herkenbaar.

Onze relatie was "al" aan z'n 25e dag bezig, we hadden net onze verliefdheid goed op elkaar gebotvierd in bed toen hij ineens uit bed stapte en in z'n koffertje ging zitten rommelen. Ik was helemaal verbaasd en vroeg wat hij zocht. Zegtie:"zakdoekjes, die heb ik zometeen nodig!". Ik natuurlijk nog verbaasder...

Hij kruipt weer naast me in bed, geeft me dat pak zakdoekjes en zegt:"Goed vasthouden he!" Ik snapte d'r helemaaaal niks meer van. Hij weer uit bed, naast het bed op één knie, ik ga toch maar overeind zitten want dit wordt steeds raarder... "Wil je met me trouwen?" Heb nog nooit zo hard gegild, de buren kwamen zelfs aankloppen of alles wel goed was
En die zakdoekjes hebben we allebei nodig gehad

*denk* goh... da's alweer ruim 10 jaar geleden... en we zijn nog altijd gelukkig met elkaar

quote:

Op vrijdag 29 mei 2009 23:13 schreef French het volgende:
Ik wacht al heeeeeel lang op een aanzoek. Ik was laatst met manlief op duikvakantie, en was toevallig jarig. Gaat hij naast me zitten aan het strand (voor de duidelijkheid, het was net iets TE perfect: fakkels, champagne, ondergaande zon...) en toen zou ik mijn cadeau krijgen. Ik zag een klein doosje en dacht: nu komt het. Ik maak het open: wit gouden ring met 5 diamanten. Ging bijna hyperventileren! Zegt manlief doodleuk: "Nou schatje, gefeliciteerd met je verjaardag!"

.......



_{Superdesuperschattig natuurlijk dat hij zo zijn best heeft gedaan op mijn verjaardagscadeau, maar toch een beetje een anticlimax... Daarom teer ik maar op deze verhalen en is dit een ordinair tvp'tje}

Maar dat is toch fantastisch? Een huwelijksaanzoek op die manier was vele malen voor de hand liggender geweest, als ik je goed beluister. Geweldig hoe hij jouw verjaardag heeft gevierd en ik snap de teleurstelling niet. Alsof hij nou nooit iets kan doen dat een eventueel aanzoek zou overtreffen, wat jammer!

French; als je zo graag wilt trouwen dan vraag jij hem toch?

ik wist toevallig dat mijn vent 't wel zeker ooit zou doen, maar als niet, dan zou ik 't zelf regelen. Het is 2009, dat kan allemaal hoor!

Verder wel een beetje wat dude zegt

quote:

Op vrijdag 29 mei 2009 22:05 schreef droomvrouwtje het volgende:
die van mij..

waren aan het stoeien zei ik ineens: ik vind je nooit meer lief.. nu moet je het goed maken..
Mijn verloofde zei is goed..

Ik: dan ga ik naar de wc en als ik terug kom hoor ik wel hoe je het goed gaat maken
ik kom terug
Verloofde: ga in eens zitten..
dus ik ga zitten
verloofde: zit je goed??
Hij gaat op zijn knietjes tovert een ring te voorschijn en vraagt wil je met me trouwen??
Ja natuurlijk... en de tranen biggelde over mijn wangen

Ik kan nu nooit meer zeggen ik vind je niet meer lief natuurlijk

Bij ons ging het heel knuddig ..

Wij hadden wel eens gekeken naar geregistreerd partnerschap..
En eigenlijk vonden we dat best prijzig..
Maar ja, we wilden toch iets, waarmee we toch wat zekerheid hadden voor elkaar en later..

Totdat we op vakantie waren en er 1 riep..
"Jullie gaan toch nog wel een keer trouwen, we hebben zin in een feestje" ..

Paar weekjes later tijdens de "afwas" jaaaa, echt waar, toch maar besloten om te trouwen..
Met een feestje met alles derop en deran.. Dat is nu over 22 dagen!

Hmmpf.. trouwverhalen .

Ahhh wat schattig de verhalen hier!

Nou, mijn lief had motorexamen. Ik wist hoe laat hij ongeveer terug zou zijn bij de rijschool. Ik daar dus heen rijden. Ik denk: Als het niet goed is, dan troost ik hem. Als het wel goed is, dan gaan we dat gelijk vieren . Nou het was dus goed, dus we hebben daar midden op straat een tijd lang staan springen en lachen van geluk .

Anyway, ik reed alvast naar huis na een tijdje en hij ging zijn pak uit doen en nog even een bak koffie drinken met zijn instructeur. Ik was al een tijd lang thuis en ik dacht: Waar blijft ie toch??
Komt ie na een uur aan rijden ofoz, met een bos bloemen.
Dus ik vraag hem doodleuk: Zijn die voor oma? Want die was de volgende dag jarig.

Nou, hij deed zijn jas uit en had een trui op waarop de vraag stond of ik met hem wilde trouwen. En hij ging op zijn knieen.. gaf me die bloemen... kon natuurlijk alleen maar 'ja' zeggen

10 September is de grote dag en we hebben er onwijs veel zin in!