quote:
Op maandag 1 juni 2009 10:57 schreef Arn0 het volgende:[..]
Dan zal ik wel eens wat Purple Chick downloads (in MP3) downloaden

Zit er dan ook soms studiotalk(wat me wel interessant lijkt) bij oid, of enkel nummers?
Maar natuurlijk! Als je de Purple Chick's deluxe-edities van de albums te pakken krijgt, heb je elke ooit op bootleg verschenen seconde van het studio-werk van The Beatles. Inclusief afgekeurde mixen, internationale mixen, complete sessies, studio-talk, oefeningen, etc. En dat is een heleboel materiaal, en dan te bedenken dat dit natuurlijk nog maar het topje van de ijsberg is van wat EMI in hun archieven heeft. Al is er zo veel mooi materiaal te vinden.
quote:
Op maandag 1 juni 2009 10:58 schreef Arn0 het volgende:[..]
Tja, misschien zijn bootlegs gewoon iets waar je 1x naar luistert en daarna nooit meer

Alhoewel ik A toot and a snore in 74 wel verschillende keren gedraaid heb.
Er zijn zat bootleg-tracks die ik op regelmatige basis draai. Ik heb de complete Purple Chick-series (live, studio, begin-periode) en soortgelijke series met thuis-demo's en solo-werk op m'n iPod gepompt, dus ik selecteer gewoon wat ik wel en niet vaker wil horen. Vanzelfsprekend heb ik alle huidige CD-versies vervangen met de naar mijn smaak best klinkende needledrops van DESS of anderen. Zo gaat dat tegenwoordig, als de bazen niet mee willen werken

.
Een paar van mijn favoriete bootleg-opnames zijn bijvoorbeeld: De unieke studio-opnames uit 1961 van The Beatles als begeleidingsband van Tony Sheridan met een net 18-jarige Harrison op "Cry For A Shadow", of een jaar later die strakke ritme-sectie en herkenbare Beatles-harmonieën op "Sweet Georgia Brown". Van de Decca auditie kan ik ook genieten van McCartney's zang op "Like Dreamers Do" en "Love Of The Loved". Of natuurlijk Harrison op "Three Cool Cats". Onuitgebrachte compositie "Catswalk" uit de Cavern of de eerste repetities van "I Saw Her Standing There" uit de Cavern, "Red Hot" uit de Star Club. Andere historische opnames zoals de dag dat McCartney en Lennon elkaar ontmoette.
Take 11 van "What You're Doing". Mijlen beter dan de uitgebrachte versie op Beatles For Sale. Take 5 van "Run For Your Life" en de eerste takes van "I Feel Fine" en "I'm A Loser", met droge Lennon-vocalen zonder double-tracking. De jam-sessie op take 5 van "She's A Woman", de snelle takes van "That Means A Lot" zonder overmatige galm. De complete sessie van "One After 909" uit '63, waarop McCartney z'n plectrum vergeten is en Ringo de zwarte piet toegespeeld krijgt. De "Thank You Girl"-sessies waarop Ringo de drumfill maar niet goed krijgt, of de "A Hard Day's Night"-sessies waarop Harrison telkens de solo op de song van nog geen halve dag oud begrijpelijk nog niet helemaal in de vingers heeft. Zeer interessante kijkjes in de evolutie van songs.
Home demo's van "We Can Work It Out" en "Eleanor Rigby" (fragmenten), of "You Know My Name" en "Good Morning, Good Morning" en nooit in de studio opgenomen gems als "Bad To Me" en "I'm In Love". En natuurlijk al die thuis-demo's voor The White Album. Ik heb ook veel favoriete live-momenten, zoals de vele opnames van "If I Fell" waarop Lennon en McCartney amper kunnen zingen van het lachen, of de energievolle versies van "Boys", de getergde live-versies van "If I Needed Someone" en de vele nergens anders gespeelde covers uit de BBC-sessies zoals "Lend Me Your Comb", "Soldier Of Love", "Lonesome Tears", "Too Much Monkey Business". Of wat dacht je van de BBC live-versie van "The Night Before"!
Veel van de White Album-sessies is te gek. Zoals de ongebruikte overdubs op "I'm So Tired", of de X-rated versies van "Sexy Sadie". En de ongeknipte versies van songs op Abbey Road zoals de jams op "Something" en "You Never Give Me Your Money" zijn ook genieten. Veel toffe guitar-licks en vocalen-uithalen die later gecut zijn. Of de één-sporige a capella "Because" zonder galm. Er is zo veel...
Ook veel wat later is uitgebracht op Anthology, take 2 van "Yes It Is" en de demo's van de Abbey Road-nummers, "Not Guilty", "Come And Get It", en take 6 van "You Can't Do That" of take 16 van "Hello, Goodbye" etc. blijven prachtig.
Ik heb ook veel favoriete niet-reguliere mixen. "Paperback Writer" in de Engelse mono-mix, of juist de Anthology DVD mix, om maar een voorbeeldje te noemen. En natuurlijk de mono-versie van Sgt. Pepper, of de afgekeurde mono-mix van "Tomorrow Never Knows" met andere geluidseffecten. En de home-made stereo-mixen van Dr. Ebbetts van de eerste 2 studio-albums en "Rubber Soul", zodat de stereo-mix een beetje beluisterbaar is op een koptelefoon. De superieure Anthology DVD-mixen van "I Am Walrus", "For No One", "In My Life", "Things We Said Today", "Twist And Shout", enz.
En zo is er nog wel meer

!
Wat een opsomming is dit geworden
!