R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Allereerst wil ik even zeggen dat ik dit forum al langer bezoek, maar ik lees dan ook alleen, dit is m'n enige account.
Geen zin om dit alles te lezen? Scroll dan door naar -----
Het verhaal
Ik ben altijd al een stil en verlegen persoon geweest, maar sinds ik in de 3e klas ging betalen voor het spel RuneScape (
) is het helemaal niks meer.
Zo had ik eerst een goeie vriend waarmee het altijd dollen was, maar op een gegeven moment begon ik gamen belangrijker te vinden dan vrienden en school.
Die vriend ben ik zolangzamer hand kwijtgeraakt en op school ben ik ook steeds minder gaan doen (ben nooit blijven zitten overigens).
Ergens in de 4e klas was m'n enigste ontsnapping aan de realiteit nog RuneScape, ik ging steeds minder doen aan school. Om 6 uur 's ochtends ging de wekker zodat ik nog even kon gamen, vervolgens dacht ik de hele tijd aan wat ik vanmiddag weer ging doen op het spel en als ik 's middags thuiskwam ging gelijk de computer aan.
'S avonds kwam ik nooit eten en als ik dan toch kwam was het allang al koud; boze ouders. Vaak zetten ze de knop van de internetverbinding om en kwam ik woest de trap afstormen, ik heb zelfs een keer de hele meterkastdeur uit het kozijn weten te halen. Ik had dan weer m'n zin en dan kon ik weer tot een uurtje of half 12 gamen, en huiswerk? 'Heb ik niet'.
Vrienden had ik toen al helemaal niet meer, ik had eigenlijk alleen maar die ene goeie vriend, maar daar had ik ook al maanden geen contact meer mee gehad, alleen op school was het vlug even 'hey'.
M'n mentor kreeg toen ook in de gaten dat ik op school eigenlijk met niemand contact had en nodigde me uit voor een gesprek. Ik heb toen wel gezegd dat het allemaal klopt dat ik stil en verlegen ben en dat ik met bijna niemand contact had, maar helemaal niks over m'n computerverslaving (ja, zo noem ik het nu).
M'n mentor had dus geadviseerd om hulp te zoeken, maar ik schaamde me er toen voor en heb toen dus niks gedaan.
Ik ben dat schooljaar met redelijke cijfers overgegaan naar de 5e, maar ik wist van mezelf dat ik véél beter kon, maar ik had totaal geen motivatie, ik werd wakker met RuneScape en ik ging weer slapen met RuneScape.
In de 5e is het nog erger geworden, ik kwam in een klas met 2 jongens en 26 meiden, die andere jongen kon gewoon goed contact met iedereen maken, maar ik was het natuurlijk allang verleerd, als er al een meisje wat tegen me zei, kreeg ik een knalrode kop. En ik wist sowieso niks terug te zeggen, ik was verlegen en had / wist helemaal niks te vertellen, het enige wat ik deed was gamen, helemaal niks geen uitgaan voor mij, ik had helemaal niemand.
Omdat ik in de klas alleen maar voor me uit zat te staren, aan dat spel zat te denken en er bijna alleen maar meisjes in de klas zaten, kreeg ik nóg meer tijd om na te denken.
En dat gebeurde, dit had een positieve en een negatieve kant.
Positief:
Ik begon eindelijk een klein beetje in te zien dat ik helemaal niks bereikte met dit spel, ik sloot me alleen maar meer af van de buitenwereld.
Ook begon ik in te zien dat ik m'n school aan het verneuken was, op deze manier ging ik het niet halen.
Negatief:
Ik begon me nu ook serieus te realiseren dat ik eigenlijk helemaal geen vrienden had (daarvoor niet, gamen gamen gamen zei dat stemmetje in m'n hoofd).
Ik begon ietsje te minderen met gamen, maar ik had nu tijd over, wat nu? Ik weet niks te doen.
Ja, school, maar daar kon ik nog totaal geen motivatie voor opbrengen.
En jahoor, daar ging ik weer, ik zat op YouTube filmpjes te kijken over RuneScape, maar de moitvatie om het spel te spelen werd wel minder.
Richting de eind-examens:
Ik hield er wel een beetje rekening mee dat ik misschien wel ging zakken, omdat ik nog steeds niks aan school deed, matige examencijfers, nooit huiswerk gemaakt en nooit iets geleerd, maar vaak wist ik er nog net wel even een voldoentje uit te slepen.
Voor de examens kon ik dus ook totaal geen motivatie vinden om te beginnen met leren, ik zat de hele dag filmpjes te kijken en dacht 'dat leren komt morgen wel'.
Nou, neehoor, eigenlijk bijna niet geleerd voor de examens en ik moest her-examen doen, godzijdank heb ik hier wel voor geleerd en heb ik het dus uiteindelijk op het nippertje gehaald.
Ik had me ingeschreven voor een opleiding, had al een baantje geregeld voor in de zomervakantie en was al een tijdje niet ingelogd op RuneScape
Goed geregeld dacht ik, hierdoor groeide m'n zelfvertrouwen een beetje.
Maar neehoor, het mocht niet zo zijn. De opleiding ging zomaar opeens niet door, het werk was opzich wel leuk met een paar bekenden van school, maar zodra ik thuiskwam gelijk de computer aan en zat ik urenlang op YouTube filmpjes te kijken.
Het is me helaas niet gelukt om nog een andere opleiding te vinden, een jaartje werken dan maar?
Ik mocht full-time aan de slag bij het bedrijf waar ik in de zomervakantie had gewerkt, al wetende dat er helemaal niks aan zou zijn tussen al die onbekenden en laag-opgeleide mensen.
Het beviel me totaal niet, maar had niet de motivatie om ander werk te zoeken (op mijn niveau), dus ben ik maar gebleven, ik werk er tot op de dag van vandaag nog.
Ik heb bijna geen contact met m'n collega's en in de pauze zit ik daar maar aan die tafel voor me uit te staren, ik krijg veel te veel tijd om na te denken over m'n 0,0 sociale contacten en wilde vanaf het eerste moment weer terug naar school, een vak leren.
Ik ben op m'n werk sinds dag 1 totaal in mezelf gekeerd en denk alleen maar na over m'n sociale falen, als een collega iets tegen me zegt sla ik dicht en weet ik me geen houding te geven, dit verergert mijn gedachtegang alleen maar.
Ik ben totaal niet mezelf buitenshuis, en op m'n werk al helemaal niet, ik merk dit gelijk als ik 's ochtends binnenkom, 'dit wordt weer zo'n saaie dag'.
Ik heb godzijdank een paar maanden geleden de moed bij elkaar gezocht om tegen m'n ouders te vertellen wat er allemaal met me mis is (ze weten wel dat ik geen vrienden heb en het werk niet leuk vind, maar dat ik er zo erg veel over nadenk niet). Ik heb toen ook maar verteld dat ik eigenlijk hulp wilde, het kon zo niet langer, dit verdiende ik niet.
Wat een opluchting was dat zeg
Het hoge woord was eruit.
Ik krijg nu sinds een aantal maanden 1x in de week hulp, een gesprek met een soort coach, en ik denk dat het wel een beetje helpt, maar echt verandering zie ik zo 123 niet, ik ben nog steeds vooral op het werk niet mezelf. Thuis weet ik overal wat op te zeggen en ik weet van mezelf dat ik een gezonde dosis humor heb, maar het komt er buitenshuis gewoon niet uit
Ik sla gewoon dicht, m'n leidinggevende weet sinds kort ook dat ik (een beetje) hulp krijg en vind het ook knap van me.
Hij ziet vanaf het begin al dat ik altijd stil ben en is is zelf ook erg verlegen geweest zei hij, dat maakte het ook wat makkelijker voor me.
Situatie nu:
Ik word iedere ochtend wakker en ga met tegenzin naar m'n werk, ik weet van te voren al dat het wéér zo'n lange dag gaat worden, dat ik weer niet de ware ik naar boven kan brengen.
Als ik 's middags thuiskom zet ik eigenlijk altijd de computer aan en zit ik de hele dag een beetje hier op Fok rond te neuzen, ik heb niks anders te doen
Als er nu iemand zou zijn om te vragen of ik wat leuks zou willen doen, dan zet ik zo de computer uit, dat weet ik zo wel, ik zou per direct meegaan.
Als ik zaterdagavond tv zit te kijken, denk ik vaak 'ik hoor hier niet te zitten, ik hoor in de kroeg te staan met een glas bier in m'n hand'.
Wat ik trouwens als een lichtpuntje zie is dat ik er wel zo'n beetje uit ben welke opleiding ik wil gaan doen vanaf september, ik heb voor mezelf al bedacht dat ik dan een nieuwe start ga maken, niemand die me daar kent of vooroordelen over me heeft
En ik denk ook dat ik me vanaf het eerste moment beter op m'n plek zal voelen, mensen met hetzelfde opleidingsniveau en dezelfde interesses.
Ik denk dat ik van mezelf wel kan zeggen dat het al wat beter met me gaat, ik ben gestopt met gamen (ik zit weliswaar nog erg vaak achter de computer, maar ik game niet meer) en ik ben zelf gekomen met het idee om hulp te zoeken. Het helpt wel wat, maar het gaat me niet snel genoeg.
Ik heb ook gevraagd of er nog meer hulp te krijgen is , maar zo'n assertiviteitscursus geven ze pas op z'n vroegst in september weer, en dat duurt me veel te lang.
Ik denk er ook aan om te stoppen met de coaching die ik krijg, ik twijfel een beetje aan of het me nog wel meer zal helpen.
Eigenlijk wil ik het liefste zaterdag in de kroeg staan met een stel vrienden, maar ik realiseer me wel dat datzo vlug nog niet kan, dat dat op z'n vroegst in september zal gebeuren (als ik weer naar school ga).
Hebben jullie nog tips/ideeën voor me? of bemoedigende woorden, jullie zouden me hier erg bij kunnen helpen
Bedankt voor het lezen van mijn levensverhaal, wat een verhaal is het geworden zeg
Ik ben trouwens 18 jaar oud.
-----
Even een samenvatting:
-TS computert veel te veel, verliest zijn eigenlijk enige vriend en sluit zich totaal af van de buitenwereld
-School verwaarloost, maar het evengoed op het nippertje kunnen halen
-Vervolgopleiding gaat niet door --> full-time werken bij een bedrijf waar niks aan is
-Totaal niet mezelf, ik krijg veel teveel tijd om na te denken en heb bijna geen contact met collega's
-Ouders verteld en zelf gekomen met het idee voor hulp, gaat maar langzaam
-Ik denk een nieuwe start te maken als ik weer naar school ga
[ Bericht 1% gewijzigd door pennedop op 19-05-2009 20:15:00 ]
Geen zin om dit alles te lezen? Scroll dan door naar -----
Het verhaal
Ik ben altijd al een stil en verlegen persoon geweest, maar sinds ik in de 3e klas ging betalen voor het spel RuneScape (
) is het helemaal niks meer.Zo had ik eerst een goeie vriend waarmee het altijd dollen was, maar op een gegeven moment begon ik gamen belangrijker te vinden dan vrienden en school.
Die vriend ben ik zolangzamer hand kwijtgeraakt en op school ben ik ook steeds minder gaan doen (ben nooit blijven zitten overigens).
Ergens in de 4e klas was m'n enigste ontsnapping aan de realiteit nog RuneScape, ik ging steeds minder doen aan school. Om 6 uur 's ochtends ging de wekker zodat ik nog even kon gamen, vervolgens dacht ik de hele tijd aan wat ik vanmiddag weer ging doen op het spel en als ik 's middags thuiskwam ging gelijk de computer aan.
'S avonds kwam ik nooit eten en als ik dan toch kwam was het allang al koud; boze ouders. Vaak zetten ze de knop van de internetverbinding om en kwam ik woest de trap afstormen, ik heb zelfs een keer de hele meterkastdeur uit het kozijn weten te halen. Ik had dan weer m'n zin en dan kon ik weer tot een uurtje of half 12 gamen, en huiswerk? 'Heb ik niet'.
Vrienden had ik toen al helemaal niet meer, ik had eigenlijk alleen maar die ene goeie vriend, maar daar had ik ook al maanden geen contact meer mee gehad, alleen op school was het vlug even 'hey'.
M'n mentor kreeg toen ook in de gaten dat ik op school eigenlijk met niemand contact had en nodigde me uit voor een gesprek. Ik heb toen wel gezegd dat het allemaal klopt dat ik stil en verlegen ben en dat ik met bijna niemand contact had, maar helemaal niks over m'n computerverslaving (ja, zo noem ik het nu).
M'n mentor had dus geadviseerd om hulp te zoeken, maar ik schaamde me er toen voor en heb toen dus niks gedaan.
Ik ben dat schooljaar met redelijke cijfers overgegaan naar de 5e, maar ik wist van mezelf dat ik véél beter kon, maar ik had totaal geen motivatie, ik werd wakker met RuneScape en ik ging weer slapen met RuneScape.
In de 5e is het nog erger geworden, ik kwam in een klas met 2 jongens en 26 meiden, die andere jongen kon gewoon goed contact met iedereen maken, maar ik was het natuurlijk allang verleerd, als er al een meisje wat tegen me zei, kreeg ik een knalrode kop. En ik wist sowieso niks terug te zeggen, ik was verlegen en had / wist helemaal niks te vertellen, het enige wat ik deed was gamen, helemaal niks geen uitgaan voor mij, ik had helemaal niemand.
Omdat ik in de klas alleen maar voor me uit zat te staren, aan dat spel zat te denken en er bijna alleen maar meisjes in de klas zaten, kreeg ik nóg meer tijd om na te denken.
En dat gebeurde, dit had een positieve en een negatieve kant.
Positief:
Ik begon eindelijk een klein beetje in te zien dat ik helemaal niks bereikte met dit spel, ik sloot me alleen maar meer af van de buitenwereld.
Ook begon ik in te zien dat ik m'n school aan het verneuken was, op deze manier ging ik het niet halen.
Negatief:
Ik begon me nu ook serieus te realiseren dat ik eigenlijk helemaal geen vrienden had (daarvoor niet, gamen gamen gamen zei dat stemmetje in m'n hoofd).
Ik begon ietsje te minderen met gamen, maar ik had nu tijd over, wat nu? Ik weet niks te doen.
Ja, school, maar daar kon ik nog totaal geen motivatie voor opbrengen.
En jahoor, daar ging ik weer, ik zat op YouTube filmpjes te kijken over RuneScape, maar de moitvatie om het spel te spelen werd wel minder.
Richting de eind-examens:
Ik hield er wel een beetje rekening mee dat ik misschien wel ging zakken, omdat ik nog steeds niks aan school deed, matige examencijfers, nooit huiswerk gemaakt en nooit iets geleerd, maar vaak wist ik er nog net wel even een voldoentje uit te slepen.
Voor de examens kon ik dus ook totaal geen motivatie vinden om te beginnen met leren, ik zat de hele dag filmpjes te kijken en dacht 'dat leren komt morgen wel'.
Nou, neehoor, eigenlijk bijna niet geleerd voor de examens en ik moest her-examen doen, godzijdank heb ik hier wel voor geleerd en heb ik het dus uiteindelijk op het nippertje gehaald.
Ik had me ingeschreven voor een opleiding, had al een baantje geregeld voor in de zomervakantie en was al een tijdje niet ingelogd op RuneScape
Goed geregeld dacht ik, hierdoor groeide m'n zelfvertrouwen een beetje.Maar neehoor, het mocht niet zo zijn. De opleiding ging zomaar opeens niet door, het werk was opzich wel leuk met een paar bekenden van school, maar zodra ik thuiskwam gelijk de computer aan en zat ik urenlang op YouTube filmpjes te kijken.
Het is me helaas niet gelukt om nog een andere opleiding te vinden, een jaartje werken dan maar?
Ik mocht full-time aan de slag bij het bedrijf waar ik in de zomervakantie had gewerkt, al wetende dat er helemaal niks aan zou zijn tussen al die onbekenden en laag-opgeleide mensen.
Het beviel me totaal niet, maar had niet de motivatie om ander werk te zoeken (op mijn niveau), dus ben ik maar gebleven, ik werk er tot op de dag van vandaag nog.
Ik heb bijna geen contact met m'n collega's en in de pauze zit ik daar maar aan die tafel voor me uit te staren, ik krijg veel te veel tijd om na te denken over m'n 0,0 sociale contacten en wilde vanaf het eerste moment weer terug naar school, een vak leren.
Ik ben op m'n werk sinds dag 1 totaal in mezelf gekeerd en denk alleen maar na over m'n sociale falen, als een collega iets tegen me zegt sla ik dicht en weet ik me geen houding te geven, dit verergert mijn gedachtegang alleen maar.
Ik ben totaal niet mezelf buitenshuis, en op m'n werk al helemaal niet, ik merk dit gelijk als ik 's ochtends binnenkom, 'dit wordt weer zo'n saaie dag'.
Ik heb godzijdank een paar maanden geleden de moed bij elkaar gezocht om tegen m'n ouders te vertellen wat er allemaal met me mis is (ze weten wel dat ik geen vrienden heb en het werk niet leuk vind, maar dat ik er zo erg veel over nadenk niet). Ik heb toen ook maar verteld dat ik eigenlijk hulp wilde, het kon zo niet langer, dit verdiende ik niet.
Wat een opluchting was dat zeg
Het hoge woord was eruit.Ik krijg nu sinds een aantal maanden 1x in de week hulp, een gesprek met een soort coach, en ik denk dat het wel een beetje helpt, maar echt verandering zie ik zo 123 niet, ik ben nog steeds vooral op het werk niet mezelf. Thuis weet ik overal wat op te zeggen en ik weet van mezelf dat ik een gezonde dosis humor heb, maar het komt er buitenshuis gewoon niet uit
Ik sla gewoon dicht, m'n leidinggevende weet sinds kort ook dat ik (een beetje) hulp krijg en vind het ook knap van me.Hij ziet vanaf het begin al dat ik altijd stil ben en is is zelf ook erg verlegen geweest zei hij, dat maakte het ook wat makkelijker voor me.
Situatie nu:
Ik word iedere ochtend wakker en ga met tegenzin naar m'n werk, ik weet van te voren al dat het wéér zo'n lange dag gaat worden, dat ik weer niet de ware ik naar boven kan brengen.
Als ik 's middags thuiskom zet ik eigenlijk altijd de computer aan en zit ik de hele dag een beetje hier op Fok rond te neuzen, ik heb niks anders te doen
Als er nu iemand zou zijn om te vragen of ik wat leuks zou willen doen, dan zet ik zo de computer uit, dat weet ik zo wel, ik zou per direct meegaan.
Als ik zaterdagavond tv zit te kijken, denk ik vaak 'ik hoor hier niet te zitten, ik hoor in de kroeg te staan met een glas bier in m'n hand'.
Wat ik trouwens als een lichtpuntje zie is dat ik er wel zo'n beetje uit ben welke opleiding ik wil gaan doen vanaf september, ik heb voor mezelf al bedacht dat ik dan een nieuwe start ga maken, niemand die me daar kent of vooroordelen over me heeft
En ik denk ook dat ik me vanaf het eerste moment beter op m'n plek zal voelen, mensen met hetzelfde opleidingsniveau en dezelfde interesses.Ik denk dat ik van mezelf wel kan zeggen dat het al wat beter met me gaat, ik ben gestopt met gamen (ik zit weliswaar nog erg vaak achter de computer, maar ik game niet meer) en ik ben zelf gekomen met het idee om hulp te zoeken. Het helpt wel wat, maar het gaat me niet snel genoeg.
Ik heb ook gevraagd of er nog meer hulp te krijgen is , maar zo'n assertiviteitscursus geven ze pas op z'n vroegst in september weer, en dat duurt me veel te lang.
Ik denk er ook aan om te stoppen met de coaching die ik krijg, ik twijfel een beetje aan of het me nog wel meer zal helpen.
Eigenlijk wil ik het liefste zaterdag in de kroeg staan met een stel vrienden, maar ik realiseer me wel dat datzo vlug nog niet kan, dat dat op z'n vroegst in september zal gebeuren (als ik weer naar school ga).
Hebben jullie nog tips/ideeën voor me? of bemoedigende woorden, jullie zouden me hier erg bij kunnen helpen
Bedankt voor het lezen van mijn levensverhaal, wat een verhaal is het geworden zeg
Ik ben trouwens 18 jaar oud.
-----
Even een samenvatting:
-TS computert veel te veel, verliest zijn eigenlijk enige vriend en sluit zich totaal af van de buitenwereld
-School verwaarloost, maar het evengoed op het nippertje kunnen halen
-Vervolgopleiding gaat niet door --> full-time werken bij een bedrijf waar niks aan is
-Totaal niet mezelf, ik krijg veel teveel tijd om na te denken en heb bijna geen contact met collega's
-Ouders verteld en zelf gekomen met het idee voor hulp, gaat maar langzaam
-Ik denk een nieuwe start te maken als ik weer naar school ga
[ Bericht 1% gewijzigd door pennedop op 19-05-2009 20:15:00 ]
Ok nou allereerst wil ik even zeggen dat ik er echt respect voor heb dat je er hulp voor gezocht hebt 
Het wordt vaak gezegd, maar dat is toch echt de moeilijkste stap, het erkennen, ik bedoel hoe kun je een probleem oplossen wat niet bestaat.
En verder snap ik dat je het 'herstel' langzaam vind gaan maar iets waar je langzaam aan in bent getrokken kom je niet in een klap weer uit.
Ik ben geen deskundige en heb geen ervaring met computerverslaving maar zou het sowieso niet verstandig zijn de computer wat vaker uit te laten?
Ik bedoel ik snap dat je je dan de de tering gaat vervelen waarschijnlijk, maar dat wingt je dan juist dingen te ondernemen
Het wordt vaak gezegd, maar dat is toch echt de moeilijkste stap, het erkennen, ik bedoel hoe kun je een probleem oplossen wat niet bestaat.
En verder snap ik dat je het 'herstel' langzaam vind gaan maar iets waar je langzaam aan in bent getrokken kom je niet in een klap weer uit.
Ik ben geen deskundige en heb geen ervaring met computerverslaving maar zou het sowieso niet verstandig zijn de computer wat vaker uit te laten?
Ik bedoel ik snap dat je je dan de de tering gaat vervelen waarschijnlijk, maar dat wingt je dan juist dingen te ondernemen
Heul erg anti-heul!
Klinkt misschien een beetje maf, maar waarom ga je niet gewoon alleen naar de kroeg toe en een beetje socializen, beetje tegen vreemden aan lullen.quote:Op maandag 18 mei 2009 20:52 schreef pennedop het volgende:
Eigenlijk wil ik het liefste zaterdag in de kroeg staan met een stel vrienden, maar ik realiseer me wel dat zo vlug nog niet kan, dat dat op z'n vroegst in september zal gebeuren (als ik weer naar school ga).
Misschien hou je er daardoor nog wat contacten aan over.
En heb je niet nog een buurjongen/vriend/familielid die je misschien kan meevragen?
Op dinsdag 9 augustus 2011 23:01 schreef SuperrrTuxxx het volgende:
Ik hou zoveel van jou, ik doe alles voor je! O+
Ik hou zoveel van jou, ik doe alles voor je! O+
De belangrijkste stap heb je al gezet, en dat is erkennen en hulp zoeken. Op die nieuwe opleiding moet het wel lukken joh, gewoon voor mensen openstaan. Sommige mensen moeten dat bewust doen omdat t niet onbewust gaat.
Het beste drmee.
Het beste drmee.
Ik weet dat ik in de kroeg bekenden zal tegenkomen en dat die dan over me gaan roddelen 'wtf doet hij hier nou weer', niet iedereen was altijd even aardig tegen me.quote:Op maandag 18 mei 2009 21:05 schreef Juicyhil het volgende:
[..]
Klinkt misschien een beetje maf, maar waarom ga je niet gewoon alleen naar de kroeg toe en een beetje socializen, beetje tegen vreemden aan lullen.
Misschien hou je er daardoor nog wat contacten aan over.
En heb je niet nog een buurjongen/vriend/familielid die je misschien kan meevragen?
En ik heb niet iemand om mee te vragen, ik denk dat de stap 'ga gewoon de kroeg in' iets te hoog gegrepen is.
En jij ook bedankt HeldenHart, snelle reacties gelijk.
Alleen is wel een hele stap hoor.quote:Op maandag 18 mei 2009 21:05 schreef Juicyhil het volgende:
[..]
Klinkt misschien een beetje maf, maar waarom ga je niet gewoon alleen naar de kroeg toe en een beetje socializen, beetje tegen vreemden aan lullen.
Misschien hou je er daardoor nog wat contacten aan over.
En heb je niet nog een buurjongen/vriend/familielid die je misschien kan meevragen?
Maar inderdaad als je iemand mee kan vragen, altijd doen.
mag ik vragen hoe oud je nu bent.. misschien had dat voor die tijd allemaal toch ook een beetje te maken met volwassen worden.. toen durfde je ook niet zoveel.. misschien ook niet. ,maar eigenlijk is dat het ergste wat je gewoon kunt mee maken.. vooral als je gewoon een goede vriend verliest.. Ik wens je gewoon het allerbeste toe.
Dit, of ga eens op een zaterdagavond met iemand mee die wel vrienden heeft.quote:Op maandag 18 mei 2009 21:05 schreef Juicyhil het volgende:
[..]
Klinkt misschien een beetje maf, maar waarom ga je niet gewoon alleen naar de kroeg toe en een beetje socializen, beetje tegen vreemden aan lullen.
Misschien hou je er daardoor nog wat contacten aan over.
En heb je niet nog een buurjongen/vriend/familielid die je misschien kan meevragen?
Als je toch wanhopig bent wat dat betreft, wat belet je om leeftijdsgenoten van je te zoeken, die dat spel ook doen, maar die in een andere stad wonen? Ga er eens langs, weekendje lannen, gewoon om aan je communicatieskillz IRL te werken!!!
Vergeet niet dat elke individu zijn/haar eigen kwaliteiten heeft. Het gaat er om dat je met mensen om gaat die jouw humor/kwaliteiten/skillz (h)erkennen. Mensen die negatief doen, zijn het niet waard om levensenergie aan te verspillen.
Wat zal helpen bij het maken van nieuwe contacten straks bij je nieuwe studie is op kamers gaan. De meeste mensen die op kamers gaan kennen nog weinig mensen in hun nieuwe stad, en zijn op zoek naar nieuwe contacten, niks geks aan. In veel studentensteden heb je organisaties waarbij je je kan inschrijven voor een wachtlijst om een kamer te krijgen... Het kan geen kwaad je je daar nu alvast voor in te schrijven
Welkom in mijn leven, + 18 jaar gepest te zijn, dus dat was mijn out om van de realiteit te ontsnappen.
Tja, wat ik nu gedaan heb sindskort is gewoon opnieuw beginnen, gewoon lekker op kamers gaan dus, in een gezellige stad, en toch proberen om je aan te melden bij een vervolgopleiding op een school.
Ik weet het, het is een grote zet, en je moet je moeder vragen hoe ik een wasje draai en hoe je moet strijken enzo, maar uiteindelijk denk ik wel dat het heel erg leuk kan zijn. kun je ook meteen een andere baan zoeken die je wel bevalt.
Je blijft op deze manier maar in die negatieve omgeving hangen, en geloof mij maar, als je daar in blijft hangen dan duurt het nog wel een paar jaar voordat je eruit bent.
Tja, wat ik nu gedaan heb sindskort is gewoon opnieuw beginnen, gewoon lekker op kamers gaan dus, in een gezellige stad, en toch proberen om je aan te melden bij een vervolgopleiding op een school.
Ik weet het, het is een grote zet, en je moet je moeder vragen hoe ik een wasje draai en hoe je moet strijken enzo, maar uiteindelijk denk ik wel dat het heel erg leuk kan zijn. kun je ook meteen een andere baan zoeken die je wel bevalt.
Je blijft op deze manier maar in die negatieve omgeving hangen, en geloof mij maar, als je daar in blijft hangen dan duurt het nog wel een paar jaar voordat je eruit bent.
OOO
En owja, ik weet echt 100% precies in wat voor situatie je bevind. Ik heb ook aan een andere oplossing zitten te denken voor dit probleem maar dat heb ik nooit ondernomen. Vrijwillegerswerk in een arm land, afrika, azie, etc. Van dat soort ervaringen leer je heel erg veel.
dit is de website http://www.siw.nl/
Misschien is dat wel iets voor je aan je nieuwe opleiding gaat beginnen.
dit is de website http://www.siw.nl/
Misschien is dat wel iets voor je aan je nieuwe opleiding gaat beginnen.
OOO
Beetje herkenbaar(wel in mindere mate).. het gamen dan.. ik had nog wel een redelijk sociaal leven dan.. maar goed niet zoals het hoort, door die fokking games! Heb wel een mooie gametijd gehad.. maar goed.. je mist toch wel wat doordat je de hele fokking dag met die klote games bezig bent!
Op een gegeven moment was ik er zelf wel klaar mee, dat gamen(clangaming en wow).. Je moet er wel wat voor de plaats vinden.. anders val je in zon gat omdat je je energie niet kwijt kan. Ga sporten ofzo, of lekker naar het buitenland voor een tijdje.. dat hielp voor mij.. zetten wat dingen op de kaart die je graag wil bereiken.. Bevalt mij nu wel goed zonder dat gamen, speel soms nog wel wat.. maar niet 10 uur per dag Sport veel, ben socialer, meer vrienden, meer vrouwen 
Op een gegeven moment was ik er zelf wel klaar mee, dat gamen(clangaming en wow).. Je moet er wel wat voor de plaats vinden.. anders val je in zon gat omdat je je energie niet kwijt kan. Ga sporten ofzo, of lekker naar het buitenland voor een tijdje.. dat hielp voor mij.. zetten wat dingen op de kaart die je graag wil bereiken.. Bevalt mij nu wel goed zonder dat gamen, speel soms nog wel wat.. maar niet 10 uur per dag
Sport veel, ben socialer, meer vrienden, meer vrouwen
TS, cool dat je actie hebt ondernomen en ook hier je verhaal durft te doen enzo (ook al is het alsnog heel anoniem). Meer tips dan die al gegeven zijn kan ik nu niet echt bedenken, dus van mij vooral bemoedigende woorden
En waarom is er geen knuffel-smiley? Zoals waar je op msn mee doodgegooid wordt
Edit: nee, toch 1 tip: niet te snel met die coaching stoppen, denk ik... Het lijkt misschien weinig uit te halen, maar het kan toch geen kwaad om het voorlopig nog maar gewoon aan te houden, toch? Misschien dat het onbewust toch best veel invloed heeft, en om daar achteraf achter te komen, lijkt me niet relaxt..
En waarom is er geen knuffel-smiley? Zoals waar je op msn mee doodgegooid wordt
Edit: nee, toch 1 tip: niet te snel met die coaching stoppen, denk ik... Het lijkt misschien weinig uit te halen, maar het kan toch geen kwaad om het voorlopig nog maar gewoon aan te houden, toch? Misschien dat het onbewust toch best veel invloed heeft, en om daar achteraf achter te komen, lijkt me niet relaxt..
*Think outside the box*
quote:Op dinsdag 19 mei 2009 00:05 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
En waarom is er geen knuffel-smiley? Zoals waar je op msn mee doodgegooid wordt
sterretje, puntkomma
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Uhm..nee dat is geen knuffelsmiley. Dat is 'n verliefdheids/liefdes-smiley. Ik bedoel een knuffel, 2 figuren die elkaar omhelzen.quote:
*Think outside the box*
Ik zou toch ook een ander baantje gaan zoeken als ik jou was. Dit is dan al vast een deel van je nieuwe start. Want op je huidige werk kent iedereen je al als een stille jongen, en daardoor is het nog moeilijker om sociaal contact te maken. Een baantje waar je bijvoorbeeld met klanten om gaat en met andere collega's samenwerkt zou goed voor je zijn. Ik denk dat dit je sociale skills snel een boost zal geven. Maar als je eenmaal een nieuw baantje gevonden heb, probeer je dan wat socialer te presenteren ten opzichte van je collega's. Praat gewoon veel over het werk en het dagelijkse leven met ze. Dit is nog makkelijker als je dus samen met iemand werkt. Als je snel bent, heb je hier ook voordeel mee met de studie die in september begint. Dan zijn je sociale skills namelijk al weer wat verbeterd en wordt het weer wat makkelijker om die nieuwe start van je leven te maken.
[ Bericht 30% gewijzigd door Sombreros op 19-05-2009 17:00:35 ]
[ Bericht 30% gewijzigd door Sombreros op 19-05-2009 17:00:35 ]
Die goede start is goed! Maar verwacht er aub niet teveel van. Het zijn inderdaad wel slimmere mensen, maar vaak ook nog zonder richting of sturing, het eerste jaar zeker.
En moet je accepteren dat je niet de sociaalste bent, de cocky'ste. Begin gewoon langzaam, start gewoon vanaf nu!
Maak een praatje met zo'n lager opgeleid. Tip: mik op foute auto's of chikies neuken. Misschien moet je jezelf ook wel een plat accent aanmeten, of zels een 'matje'.
En moet je accepteren dat je niet de sociaalste bent, de cocky'ste. Begin gewoon langzaam, start gewoon vanaf nu!
Maak een praatje met zo'n lager opgeleid. Tip: mik op foute auto's of chikies neuken. Misschien moet je jezelf ook wel een plat accent aanmeten, of zels een 'matje'.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Als je gewoon je bek dicht houdt, is er niets aan de hand!
Als je gewoon je bek dicht houdt, is er niets aan de hand!
Ik hoop dat je dit niet serieus meent. Hier gaat 't 'm echt niet in zitten. Je moet niet je identiteit proberen te forceren, te veranderen. Dan lijkt er aan de oppervlakte iets veranderd te zijn, maar daar wordt echt niemand beter van.quote:
Die goede start is goed! Maar verwacht er aub niet teveel van. Het zijn inderdaad wel slimmere mensen, maar vaak ook nog zonder richting of sturing, het eerste jaar zeker.
En moet je accepteren dat je niet de sociaalste bent, de cocky'ste. Begin gewoon langzaam, start gewoon vanaf nu!
Maak een praatje met zo'n lager opgeleid. Tip: mik op foute auto's of chikies neuken. Misschien moet je jezelf ook wel een plat accent aanmeten, of zels een 'matje'.
*Think outside the box*
Zeer knap van je dat je zelf hulp hebt gezocht . Ook goed dat je een frisse nieuwe start begint, misschien toch proberen daar contacten te leggen zodat je met mensen op stap kunt gaan of eens wat afspreken om wat te gaan doen. Je bent al ver gekomen dus nu moet je het ook afmaken .
. Ook goed dat je een frisse nieuwe start begint, misschien toch proberen daar contacten te leggen zodat je met mensen op stap kunt gaan of eens wat afspreken om wat te gaan doen. Je bent al ver gekomen dus nu moet je het ook afmaken .
Op zaterdag 28 april 2012 00:09 schreef Klinkerbotsing het volgende:
Lieve jongeman ben jij. :@
Op woensdag 8 juli 2020 18:58 schreef PoezeligDing het volgende:
:* My one and only, master, king , whatever. THE ZER! O+
Lieve jongeman ben jij. :@
Op woensdag 8 juli 2020 18:58 schreef PoezeligDing het volgende:
:* My one and only, master, king , whatever. THE ZER! O+
man goed verteld. Ik voel door je verhaal helemaal met je mee 
Ga op sport ofzo. Daar kom je ook met anderen in aanraking en het is geweldig voor je zelfvertrouwen. Ga jezelf in ieder geval niet proberen te veranderen. Iedereen op deze wereld is uniek en daar ben jij net als ik één van.
Vergeet verder één ding niet. Er is altijd iemand die je ziet en dat is Allah. Zoek je toevlucht tot Hem. Hij zal je helpen.
Ga op sport ofzo. Daar kom je ook met anderen in aanraking en het is geweldig voor je zelfvertrouwen. Ga jezelf in ieder geval niet proberen te veranderen. Iedereen op deze wereld is uniek en daar ben jij net als ik één van.
Vergeet verder één ding niet. Er is altijd iemand die je ziet en dat is Allah. Zoek je toevlucht tot Hem. Hij zal je helpen.
Met iemand mee die wel vrienden heeft gaat een beetje moeilijk, aangezien ik zelf niemand weet waarmee ik mee kan gaan, en dat spel speel ik al niet meer, dus dat gaat ook niet op.quote:Op maandag 18 mei 2009 21:15 schreef Salvad0R het volgende:
[..]
Dit, of ga eens op een zaterdagavond met iemand mee die wel vrienden heeft.
Als je toch wanhopig bent wat dat betreft, wat belet je om leeftijdsgenoten van je te zoeken, die dat spel ook doen, maar die in een andere stad wonen? Ga er eens langs, weekendje lannen, gewoon om aan je communicatieskillz IRL te werken!!!
Vergeet niet dat elke individu zijn/haar eigen kwaliteiten heeft. Het gaat er om dat je met mensen om gaat die jouw humor/kwaliteiten/skillz (h)erkennen. Mensen die negatief doen, zijn het niet waard om levensenergie aan te verspillen.
En daar heb je gelijk in ja, bedankt voor je reactie
Ik zou op kamers kunnen gaan ja, m'n bankrekening kan het iig wel aan, alleen is het niet persé nodig, aangezien ik iedere dag met de trein heen en weer zou kunnen reizen.quote:Op maandag 18 mei 2009 21:21 schreef _dirkjan_ het volgende:
Wat zal helpen bij het maken van nieuwe contacten straks bij je nieuwe studie is op kamers gaan. De meeste mensen die op kamers gaan kennen nog weinig mensen in hun nieuwe stad, en zijn op zoek naar nieuwe contacten, niks geks aan. In veel studentensteden heb je organisaties waarbij je je kan inschrijven voor een wachtlijst om een kamer te krijgen... Het kan geen kwaad je je daar nu alvast voor in te schrijven
126 toen ik stopte.quote:Op maandag 18 mei 2009 23:11 schreef Vetklep het volgende:
welke lvl ben je op runescape als ik vragen mag?
Bedankt voor je reactiequote:Op maandag 18 mei 2009 23:22 schreef OOO het volgende:
Welkom in mijn leven, + 18 jaar gepest te zijn, dus dat was mijn out om van de realiteit te ontsnappen.
Tja, wat ik nu gedaan heb sindskort is gewoon opnieuw beginnen, gewoon lekker op kamers gaan dus, in een gezellige stad, en toch proberen om je aan te melden bij een vervolgopleiding op een school.
Ik weet het, het is een grote zet, en je moet je moeder vragen hoe ik een wasje draai en hoe je moet strijken enzo, maar uiteindelijk denk ik wel dat het heel erg leuk kan zijn. kun je ook meteen een andere baan zoeken die je wel bevalt.
Je blijft op deze manier maar in die negatieve omgeving hangen, en geloof mij maar, als je daar in blijft hangen dan duurt het nog wel een paar jaar voordat je eruit bent.
En owja, ik weet echt 100% precies in wat voor situatie je bevind. Ik heb ook aan een andere oplossing zitten te denken voor dit probleem maar dat heb ik nooit ondernomen. Vrijwillegerswerk in een arm land, afrika, azie, etc. Van dat soort ervaringen leer je heel erg veel.
dit is de website http://www.siw.nl/
Misschien is dat wel iets voor je aan je nieuwe opleiding gaat beginnen.
Hier kan ik zeker wat mee, hoe bevalt het je? Merk je veel verschil? Maak je nu makkelijker contact?Naar Afrika ofzo lijkt me wel wat, heb hier al een klein beetje over nagedacht, of een jongerenreis ofzo, ik zal eens kijken op de site, bedankt.
Ik denk nu precies hetzelfde als jou over games, ik begin er never nooit meer aanquote:Op maandag 18 mei 2009 23:48 schreef KraZj het volgende:
Beetje herkenbaar(wel in mindere mate).. het gamen dan.. ik had nog wel een redelijk sociaal leven dan.. maar goed niet zoals het hoort, door die fokking games! Heb wel een mooie gametijd gehad.. maar goed.. je mist toch wel wat doordat je de hele fokking dag met die klote games bezig bent!
Op een gegeven moment was ik er zelf wel klaar mee, dat gamen(clangaming en wow).. Je moet er wel wat voor de plaats vinden.. anders val je in zon gat omdat je je energie niet kwijt kan. Ga sporten ofzo, of lekker naar het buitenland voor een tijdje.. dat hielp voor mij.. zetten wat dingen op de kaart die je graag wil bereiken.. Bevalt mij nu wel goed zonder dat gamen, speel soms nog wel wat.. maar niet 10 uur per dag
Maar ik had idd ook last van 'wat moet ik nu in godsnaam doen met m'n tijd', en dan ik zat evengoed de hele dag op de computer.En naar het buitenland lijkt me dus zoals eerder al gezegd wel wat, toch een hele ervaring ja en dan heb je een goed gespreksonderwerp lijkt me.
Leuk om te lezen dat het je goed afgaat, hier heb ik zelf ook zeker wat aan, dat bevestigd een beetje dat het gewoon kan.
Ja, ik heb tegen m'n leidinggevende dus al gezegd dat ik denk dat ik het ga stopzetten, maar heb me vandaag bedacht omdat ik denk dat m'n coach toch nog wel genoeg nieuwe invalshoeken heeft, en het zou idd jammer zijn als je daar na een paar jaar pas achter komt.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 00:05 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
TS, cool dat je actie hebt ondernomen en ook hier je verhaal durft te doen enzo (ook al is het alsnog heel anoniem). Meer tips dan die al gegeven zijn kan ik nu niet echt bedenken, dus van mij vooral bemoedigende woorden
En waarom is er geen knuffel-smiley? Zoals waar je op msn mee doodgegooid wordt
Edit: nee, toch 1 tip: niet te snel met die coaching stoppen, denk ik... Het lijkt misschien weinig uit te halen, maar het kan toch geen kwaad om het voorlopig nog maar gewoon aan te houden, toch? Misschien dat het onbewust toch best veel invloed heeft, en om daar achteraf achter te komen, lijkt me niet relaxt..
Dankjewel
Dit zeiden m'n ouders idd ook al, ander werk. Maar als ik nog naar het buitenland wil (wat me echt wel leuk lijkt), dan weet ik niet of het wel zoveel zin heeft.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 16:54 schreef Sombreros het volgende:
Ik zou toch ook een ander baantje gaan zoeken als ik jou was. Dit is dan al vast een deel van je nieuwe start. Want op je huidige werk kent iedereen je al als een stille jongen, en daardoor is het nog moeilijker om sociaal contact te maken. Een baantje waar je bijvoorbeeld met klanten om gaat en met andere collega's samenwerkt zou goed voor je zijn. Ik denk dat dit je sociale skills snel een boost zal geven. Maar als je eenmaal een nieuw baantje gevonden heb, probeer je dan wat socialer te presenteren ten opzichte van je collega's. Praat gewoon veel over het werk en het dagelijkse leven met ze. Dit is nog makkelijker als je dus samen met iemand werkt. Als je snel bent, heb je hier ook voordeel mee met de studie die in september begint. Dan zijn je sociale skills namelijk al weer wat verbeterd en wordt het weer wat makkelijker om die nieuwe start van je leven te maken.
En m'n collega's die gaan idd voorzichtig met me om, iedereen kent (nouja, kennen) me als die stille jongen, sommigen weten dat ik weer naar school ga, dat moedigen ze me dan ook aan en eentje heeft er heel eerlijk verteld dat hij er erg veel spijt van heeft dat hij ooit met school is gestopt, hij moet toch wel aardig op z'n centjes letten zegt hij.
Maar ander werk zoeken ga ik sowieso in september doen, iets wat bij mijn niveau past het liefste.
Ik heb al geaccepteerd dat nu eenmaal zo is gelopen, ik kan immers niet de klok terugzetten, ik kijk dan ook niet teveel naar wat anderen allemaal wel niet hebben, niemand kan die omstandigheden veranderen. Hierdoor zou ik mezelf alleen maar meer naar beneden halen.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 17:06 schreef DoimeN het volgende:
Die goede start is goed! Maar verwacht er aub niet teveel van. Het zijn inderdaad wel slimmere mensen, maar vaak ook nog zonder richting of sturing, het eerste jaar zeker.
En moet je accepteren dat je niet de sociaalste bent, de cocky'ste. Begin gewoon langzaam, start gewoon vanaf nu!
Maak een praatje met zo'n lager opgeleid. Tip: mik op foute auto's of chikies neuken. Misschien moet je jezelf ook wel een plat accent aanmeten, of zels een 'matje'.
En zoals ECDF al zegt, ik heb geen zin om me anders voor te doen dan ik ben, dat past totaal niet bij me, en ik zie mezelf al met een matje rondlopen hoor
Dankjewelquote:Op dinsdag 19 mei 2009 17:51 schreef Zeroku het volgende:
Zeer knap van je dat je zelf hulp hebt gezocht
Zo denk ik er dus ongeveer ook over, ik heb er vertrouwen in dat dit vanaf het begin al makkelijker zal gaan, slechter dan op m'n werk zal ik me dan niet meer voelen denk ik, alleen beter.Dankjequote:Op dinsdag 19 mei 2009 19:47 schreef GreyWolf het volgende:
man goed verteld. Ik voel door je verhaal helemaal met je mee
Ga op sport ofzo. Daar kom je ook met anderen in aanraking en het is geweldig voor je zelfvertrouwen. Ga jezelf in ieder geval niet proberen te veranderen. Iedereen op deze wereld is uniek en daar ben jij net als ik één van.
Vergeet verder één ding niet. Er is altijd iemand die je ziet en dat is Allah. Zoek je toevlucht tot Hem. Hij zal je helpen.
Ik wist niet dat ik zo goed kon schrijven 
Het enige wat ik wil is mezelf zijn, dus zoals ik al eerder zei, me niet anders voordoen dan ik ben, ik denk niet dat ik daar gelukkiger van wordt. Ik weet van mezelf dat ik een gezonde dosis humor heb en dat dat me ver kan brengen, ik weet dat mensen om me kunnen lachen, met die goeie vriend was het altijd lachen
En in Allah of God geloof ik niet zo erg, als ik in mezelf geloof, geloof ik al genoeg denk ik
[ Bericht 0% gewijzigd door pennedop op 19-05-2009 20:56:46 ]
Dat matje en accent was een grapje natuurlijk. Wat ik bedoel te zeggen is dat je nu moet beginnen. Dus nu al meer gaan praten met die sjappen van je werk. Laat maar zien dat je kan veranderen en verbaas ze met de nieuwe jij.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Als je gewoon je bek dicht houdt, is er niets aan de hand!
Als je gewoon je bek dicht houdt, is er niets aan de hand!
Ik heb enkele tips voor je. Niet erg origineel, maar misschien heb je er iets aan:
- Dat computeren, dat zit gewoon tussen je oren. Je hebt het niet nodig, en dat weet je. Het ergste is dat stemmetje in je hoofd dat vertelt - "Ah komop, eventjes maar" - en dat je vervolgens de hele nacht achter de computer zit. Tevens helpt het feit dat je een gebrekkig sociaal leven hebt natuurlijk ook niet mee. Wat je moet doen is jezelf dwingen. Dit kun je bijvoorbeeld doen door de internetconnectie eruit te trekken (geef het aan je ouders bijvoorbeld). Je kunt tegen ze zeggen "hier heb je m'n internetkabel. Verstop hem, en geef het niet terug voor overmorgen". Ook kun je handmatig enkele websites blokkeren (PM maar als je wilt weten hoe dat moet), of dat spel gewoon helemaal verwijderen. Natuurlijk is het geen waterdicht systeem, maar het helpt voorkomen dat je binnen 2 muisklikken weer in je oude patroon vervalt.
- Daarnaast moet je natuurlijk gewoon actiever worden. Ga een teamsport doen. Deze tip zal je wel honderd keer krijgen, maar het helpt écht. Gewoon iets doen buitenshuis. Het maakt niet eens uit wat. Zorg dat je mensen ontmoet, en dat je weblijft bij die computer. Zo had ik vroeger een goede vriend. Hij had niet echt een sociaal leven. Sinds hij op atletiek zit, heeft hij zelfs nauwelijks meer tijd voor mij! Hij heeft bijna elke dag wel feestjes, training, wedstrijden, en nog meer feestjes. Ook een leukere baan - het gaat vooral om de collega's - kan een opluchting zijn. Een andere vriend van mij werkt bijvoorbeeld bij de Albert Heijn (nou niet echt de meest toffe baan natuurlijk), maar hij heeft hele leuke collega's, waar hij buiten het werk ook veel mee omgaat. Wat je ook doet, zorg gewoon dat die computer uitblijft. De aantrekkingskracht van dat apparaat is - hoe gek het voor buitenstanders ook klinkt - vaak sterker dan jij zelf.
Een 'nieuwe start' klinkt vaak erg goed in de oren, maar valt in de praktijk tegen. Ik ga komend studiejaar ook met een nieuwe studie beginnen en denk dat dan allemaal een stuk leuker wordt. Dat ligt echter niet aan je studie, het ligt aan jezelf. Je moet het zelf doen.
- Dat computeren, dat zit gewoon tussen je oren. Je hebt het niet nodig, en dat weet je. Het ergste is dat stemmetje in je hoofd dat vertelt - "Ah komop, eventjes maar" - en dat je vervolgens de hele nacht achter de computer zit. Tevens helpt het feit dat je een gebrekkig sociaal leven hebt natuurlijk ook niet mee. Wat je moet doen is jezelf dwingen. Dit kun je bijvoorbeeld doen door de internetconnectie eruit te trekken (geef het aan je ouders bijvoorbeld). Je kunt tegen ze zeggen "hier heb je m'n internetkabel. Verstop hem, en geef het niet terug voor overmorgen". Ook kun je handmatig enkele websites blokkeren (PM maar als je wilt weten hoe dat moet), of dat spel gewoon helemaal verwijderen. Natuurlijk is het geen waterdicht systeem, maar het helpt voorkomen dat je binnen 2 muisklikken weer in je oude patroon vervalt.
- Daarnaast moet je natuurlijk gewoon actiever worden. Ga een teamsport doen. Deze tip zal je wel honderd keer krijgen, maar het helpt écht. Gewoon iets doen buitenshuis. Het maakt niet eens uit wat. Zorg dat je mensen ontmoet, en dat je weblijft bij die computer. Zo had ik vroeger een goede vriend. Hij had niet echt een sociaal leven. Sinds hij op atletiek zit, heeft hij zelfs nauwelijks meer tijd voor mij! Hij heeft bijna elke dag wel feestjes, training, wedstrijden, en nog meer feestjes. Ook een leukere baan - het gaat vooral om de collega's - kan een opluchting zijn. Een andere vriend van mij werkt bijvoorbeeld bij de Albert Heijn (nou niet echt de meest toffe baan natuurlijk), maar hij heeft hele leuke collega's, waar hij buiten het werk ook veel mee omgaat. Wat je ook doet, zorg gewoon dat die computer uitblijft. De aantrekkingskracht van dat apparaat is - hoe gek het voor buitenstanders ook klinkt - vaak sterker dan jij zelf.
Een 'nieuwe start' klinkt vaak erg goed in de oren, maar valt in de praktijk tegen. Ik ga komend studiejaar ook met een nieuwe studie beginnen en denk dat dan allemaal een stuk leuker wordt. Dat ligt echter niet aan je studie, het ligt aan jezelf. Je moet het zelf doen.
Primum non nocere
goed verhaal, je zal echt moeten leren om contact te maken met anderen, je bent door je gameverslaving depri en contactgestoord geworden.
Ik denk je wat meer prof hulp nodig hebt.
Ik denk je wat meer prof hulp nodig hebt.
TS: Zou je een meet willen hebben met mensen die jou (denken te) begrijpen?
"People that use Fiat currency as a store of value.
There is a name for it:
We call them Poor"
There is a name for it:
We call them Poor"
Kan je ook terug zien hoeveel uren je Runescape je hebt gespeeld?quote:
Maar je bent goed op weg TS, wel doorzetten nu!
............................
Bent goed op weg TS, nu nog volhouden.
Stapje voor stapje en je komt er wel.
Stapje voor stapje en je komt er wel.
To be conscious that you are ignorant is a great step to knowledge.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Imagination is the one weapon in the war against reality.
Respect man! In ieder geval super dat je met je ouders ben gaan praten, moet een flinke stap geweest zijn. Ik kan me een klein beetje in je probleem herkennen (voornamelijk het te veel gamen en niets ondernemen). Maar bij mij is het meer met buien, vooral veel in de vakantie.
Ik zou de film 'Yes man' eens bekijken, misschien wel een interessant experiment voor je
* TimVerfbom zet de computer uit en gaat ff bij de buurjongen in de tuin hangen (zit weer veel te lang achter de pc te niksen)
Ik zou de film 'Yes man' eens bekijken, misschien wel een interessant experiment voor je
* TimVerfbom zet de computer uit en gaat ff bij de buurjongen in de tuin hangen (zit weer veel te lang achter de pc te niksen)
If abortion is murder, then masturbation is genocide and a blowjob is cannibalism
Dat spel speel ik al een tijdje niet meer, dus dat valt mee, ik zit overigens telkens 's avonds een tijdje buiten, heerlijk met dit weer, even m'n kop leeg.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 21:40 schreef Florian_ het volgende:
Ik heb enkele tips voor je. Niet erg origineel, maar misschien heb je er iets aan:
- Dat computeren, dat zit gewoon tussen je oren. Je hebt het niet nodig, en dat weet je. Het ergste is dat stemmetje in je hoofd dat vertelt - "Ah komop, eventjes maar" - en dat je vervolgens de hele nacht achter de computer zit. Tevens helpt het feit dat je een gebrekkig sociaal leven hebt natuurlijk ook niet mee. Wat je moet doen is jezelf dwingen. Dit kun je bijvoorbeeld doen door de internetconnectie eruit te trekken (geef het aan je ouders bijvoorbeld). Je kunt tegen ze zeggen "hier heb je m'n internetkabel. Verstop hem, en geef het niet terug voor overmorgen". Ook kun je handmatig enkele websites blokkeren (PM maar als je wilt weten hoe dat moet), of dat spel gewoon helemaal verwijderen. Natuurlijk is het geen waterdicht systeem, maar het helpt voorkomen dat je binnen 2 muisklikken weer in je oude patroon vervalt.
- Daarnaast moet je natuurlijk gewoon actiever worden. Ga een teamsport doen. Deze tip zal je wel honderd keer krijgen, maar het helpt écht. Gewoon iets doen buitenshuis. Het maakt niet eens uit wat. Zorg dat je mensen ontmoet, en dat je weblijft bij die computer. Zo had ik vroeger een goede vriend. Hij had niet echt een sociaal leven. Sinds hij op atletiek zit, heeft hij zelfs nauwelijks meer tijd voor mij! Hij heeft bijna elke dag wel feestjes, training, wedstrijden, en nog meer feestjes. Ook een leukere baan - het gaat vooral om de collega's - kan een opluchting zijn. Een andere vriend van mij werkt bijvoorbeeld bij de Albert Heijn (nou niet echt de meest toffe baan natuurlijk), maar hij heeft hele leuke collega's, waar hij buiten het werk ook veel mee omgaat. Wat je ook doet, zorg gewoon dat die computer uitblijft. De aantrekkingskracht van dat apparaat is - hoe gek het voor buitenstanders ook klinkt - vaak sterker dan jij zelf.
Een 'nieuwe start' klinkt vaak erg goed in de oren, maar valt in de praktijk tegen. Ik ga komend studiejaar ook met een nieuwe studie beginnen en denk dat dan allemaal een stuk leuker wordt. Dat ligt echter niet aan je studie, het ligt aan jezelf. Je moet het zelf doen.
En sporten ja, dat zei m'n coach dus ook al, m'n broertje hardloopt wel eens, ik ga gewoon een keertje mee, kijken wat ik er aan heb. Gelijk op een club vond m'n coach een te grote stap, ze zegt dat ik daar nog niet klaar voor ben. Maar atletiek zou me eventueel wel boeien, heb ik vroeger ook een paar jaar op gezeten.
En ik moet het zelf doen ja, daar ben ik me wel van bewust, bedankt voor je reactie
Depressief ben ik denk ik niet, ondanks dat ik niks heb ben ik evengoed positief ingesteld (ik voel me eigenlijk bijna nooit slecht, weet niet precies hoe ik dat moet formuleren), ik wil wel eens weten hoe goed ik mezelf wel niet voel als ik gewoon overal mezelf kan zijnquote:Op dinsdag 19 mei 2009 23:26 schreef THEFXR het volgende:
goed verhaal, je zal echt moeten leren om contact te maken met anderen, je bent door je gameverslaving depri en contactgestoord geworden.
Ik denk je wat meer prof hulp nodig hebt.
Ik PM je wel even.quote:Op dinsdag 19 mei 2009 23:47 schreef capricia het volgende:
TS: Zou je een meet willen hebben met mensen die jou (denken te) begrijpen?
Veel te veel in ieder geval en ik ben er dan ook totaal niet trots op ofzo, en bedanktquote:Op woensdag 20 mei 2009 00:31 schreef sander89 het volgende:
[..]
Kan je ook terug zien hoeveel uren je Runescape je hebt gespeeld?
Maar je bent goed op weg TS, wel doorzetten nu!
Dankjequote:Op woensdag 20 mei 2009 13:36 schreef Mukie het volgende:
Bent goed op weg TS, nu nog volhouden.
Stapje voor stapje en je komt er wel.
Ik zal eens kijken of ik die kan vinden, als er boeken over dit soort dingen zijn, dan hoor ik het ook graag, of ergens een link naar een desbetreffend topic ofzo.quote:Op woensdag 20 mei 2009 16:06 schreef TimVerfbom het volgende:
Respect man! In ieder geval super dat je met je ouders ben gaan praten, moet een flinke stap geweest zijn. Ik kan me een klein beetje in je probleem herkennen (voornamelijk het te veel gamen en niets ondernemen). Maar bij mij is het meer met buien, vooral veel in de vakantie.
Ik zou de film 'Yes man' eens bekijken, misschien wel een interessant experiment voor je
* TimVerfbom zet de computer uit en gaat ff bij de buurjongen in de tuin hangen (zit weer veel te lang achter de pc te niksen)
Oioi,
Ik heb heel je "levensverhaal" gelezen en kan goed begrijpen hoe jij je voelt.
Allereerst wil ik zeggen dat ik het knap vind van je om een coach om hulp te vragen. En ik raad je aan om hem of haar te blijven raadplegen.
Zoals je namelijk zelf zegt ben je nog lang niet bij je doel. (Sociaal leven)
Ik volg een opleiding Toegepaste Psychologie, dus ik weet ongeveer waar ik het over heb en zal je wat praktische tips geven die ik terug krijg in mijn lessen. Ze zijn volgens de theorie die opleiding behandeld. Als iemand hier andere ideeën over heeft kan dit gewoon, maar misschien heb je er wat aan
Allereest is het belangrijk om niet al je troeven op september te zetten. Zeker in het begin zul je je nieuwe klasgenoten alleen maar in de lessen zien. Een zaterdagavond in de kroeg kan nog lang duren aangezien het bij een opleiding het geval is dat iedereen uit andere regio's komt.
Sociale contacten moet je op de goede manier kunnen ontwikkelen. Men wil gewaardeert worden door anderen. Daarin is het belangrijk om je zelf niet te veel te verheffen boven anderen. Hiermee doel ik op "roddelen."
Ga niet roddelen over andere mensen als de rest dit wel doet om op die manier aardig gevonden te worden. Dit kan een averechts effect hebben.
Ook is het belangrijk om niet overdreven sociaal te gaan worden. September is zoals je zei een nieuwe stap waarin je sociale contacten kunt werven.
Overdreven sociaal doen, bijvoorbeeld aan mensen slijmen en te hard van stapel lopen, zijn niet goed. Af en toe je humor loslaten en een klein complimentje is al voldoende. Onthoud altijd dat die ander ook de behoefte heeft om aardig gevonden te worden.
Wil je slim en snel een sociale omgeving kweken is het van belang om een ingang in een groep te vinden. Probeer met iemand contact te zoeken waarvan je weet dat hij of zij in een bepaalde vriendengroep zit. Praat er wat mee over msn en het kan zelfs een gamemaatje worden. (als je nog ooit in die verleiding komt)
Diegene heeft een sociaal leven dus weet de balans te behouden en wanneer je elkaar goed genoeg kent zal hij je meevragen naar iets. Ga dan mee!
Het is niet erg als het niet meteen klikt. Gewoon de aanwijzingen volgen die ik net heb beschreven en het dus niet "too much" maken en uiteindelijk komt het wel goed.
Als het uiteindelijk niet klikt, laat het dan bij een "contact" en ga op zoek naar iemand anders.
Belangrijk is het om te weten "hoe" je contact met iemand moet maken die je niet kent en waar je wel veel mee om moet gaan.
Humor is goed om mee te beginnen. Maak een grappige opmerking oid waardoor de attitude van de ander positiever wordt t.o.v. jou.
Vraag hem bijvoorbeeld wat hij kijkt voor tv-serie ofzo, vind daar een grappig filmpje op op Youtube en stuur hem dat via msn.
Zo heb je een ingang voor contact en met de humor beïnvloed je zijn attitude.
Dit is slechts een voorbeeld die nu bij me op komt. Iets waarvan jij denkt dat beter werkt kan natuurlijk altijd.
Hij gaat je mogelijk zelfs "relaxt" vinden. Onthoud wel dat het in kleine stapjes moet, dus ga geen kruisverhoor houden bij het eerste contact.
Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Grz
Ik heb heel je "levensverhaal" gelezen en kan goed begrijpen hoe jij je voelt.
Allereerst wil ik zeggen dat ik het knap vind van je om een coach om hulp te vragen. En ik raad je aan om hem of haar te blijven raadplegen.
Zoals je namelijk zelf zegt ben je nog lang niet bij je doel. (Sociaal leven)
Ik volg een opleiding Toegepaste Psychologie, dus ik weet ongeveer waar ik het over heb
en zal je wat praktische tips geven die ik terug krijg in mijn lessen. Ze zijn volgens de theorie die opleiding behandeld. Als iemand hier andere ideeën over heeft kan dit gewoon, maar misschien heb je er wat aan Allereest is het belangrijk om niet al je troeven op september te zetten. Zeker in het begin zul je je nieuwe klasgenoten alleen maar in de lessen zien. Een zaterdagavond in de kroeg kan nog lang duren aangezien het bij een opleiding het geval is dat iedereen uit andere regio's komt.
Sociale contacten moet je op de goede manier kunnen ontwikkelen. Men wil gewaardeert worden door anderen. Daarin is het belangrijk om je zelf niet te veel te verheffen boven anderen. Hiermee doel ik op "roddelen."
Ga niet roddelen over andere mensen als de rest dit wel doet om op die manier aardig gevonden te worden. Dit kan een averechts effect hebben.
Ook is het belangrijk om niet overdreven sociaal te gaan worden. September is zoals je zei een nieuwe stap waarin je sociale contacten kunt werven.
Overdreven sociaal doen, bijvoorbeeld aan mensen slijmen en te hard van stapel lopen, zijn niet goed. Af en toe je humor loslaten en een klein complimentje is al voldoende. Onthoud altijd dat die ander ook de behoefte heeft om aardig gevonden te worden.
Wil je slim en snel een sociale omgeving kweken is het van belang om een ingang in een groep te vinden. Probeer met iemand contact te zoeken waarvan je weet dat hij of zij in een bepaalde vriendengroep zit. Praat er wat mee over msn en het kan zelfs een gamemaatje worden. (als je nog ooit in die verleiding komt)
Diegene heeft een sociaal leven dus weet de balans te behouden en wanneer je elkaar goed genoeg kent zal hij je meevragen naar iets. Ga dan mee!
Het is niet erg als het niet meteen klikt. Gewoon de aanwijzingen volgen die ik net heb beschreven en het dus niet "too much" maken en uiteindelijk komt het wel goed.
Als het uiteindelijk niet klikt, laat het dan bij een "contact" en ga op zoek naar iemand anders.
Belangrijk is het om te weten "hoe" je contact met iemand moet maken die je niet kent en waar je wel veel mee om moet gaan.
Humor is goed om mee te beginnen. Maak een grappige opmerking oid waardoor de attitude van de ander positiever wordt t.o.v. jou.
Vraag hem bijvoorbeeld wat hij kijkt voor tv-serie ofzo, vind daar een grappig filmpje op op Youtube en stuur hem dat via msn.
Zo heb je een ingang voor contact en met de humor beïnvloed je zijn attitude.
Dit is slechts een voorbeeld die nu bij me op komt. Iets waarvan jij denkt dat beter werkt kan natuurlijk altijd.
Hij gaat je mogelijk zelfs "relaxt" vinden. Onthoud wel dat het in kleine stapjes moet, dus ga geen kruisverhoor houden bij het eerste contact.
Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Grz
Wait till tomorrow...
Je stelt je aan TS.
Alsof je op zaterdag naar het café moet
Hoeveel getrouwde/samenwonende stellen zijn er, die elke zaterdagavond samen op de bank Rayman is laat en Weekendmiljonairs zitten te kijken.
Alsof je op zaterdag naar het café moet
Hoeveel getrouwde/samenwonende stellen zijn er, die elke zaterdagavond samen op de bank Rayman is laat en Weekendmiljonairs zitten te kijken.
Op zondag 21 juni 2009 14:23 schreef steeg het volgende:
haha als je BED in kleine letters schrijft... bed dan lijkt het ook op een bed! wooooowwwww!
haha als je BED in kleine letters schrijft... bed dan lijkt het ook op een bed! wooooowwwww!
Veel.quote:Op vrijdag 22 mei 2009 02:09 schreef B.E.D het volgende:
Je stelt je aan TS.
Alsof je op zaterdag naar het café moet
Hoeveel getrouwde/samenwonende stellen zijn er, die elke zaterdagavond samen op de bank Rayman is laat en Weekendmiljonairs zitten te kijken.
Alleen het gaat erom wat je ZELF wil.
Als hij het gevoel heeft dat hij wat mist, dan moet ie er wat aan doen.
En vrienden of iig kennissen zoeken, is het makkelijkste wat er is.
Gewoon je mobieltje pakken, en iemand die je niet gesproken hebt, maar weer zou willen zien opbellen, en in de gaten houden wie nog meer behoefte heeft aan een kennis erbij.
En het hoeven er niet veel te zijn, met 4 of 5 leuke kennissen kun je best veel doen.
En iedere dag weg, gaat gewoon niet... (..wat ik zelf erg jammer vind, want ik zou het maar al te graag doen, als constante afleiding van andere zorgen..)
Ach ik denk dat TS gewoon wat positiever naar de wereld moet kijken, en met plezier naar zijn werk moet gaan.
Als je 's ochtens opstaat met 'he bah ik heb geen zin' , tsjah dan wordt het natuurlijk niks.
Als je opstaat en voor de spiegel een glimlach opzet en 'TJAKKAAAAAAAA' roept, (serieus) of desnoods: 'JIPPIEEEEEEEEEEEEE' en zegt dat het een fantastisch dag is, en dat het nog veel beter gaat worden, moet jij eens opletten wat voor mooie momenten die dag biedt.
Je moet er voor openstaan, en het leven op een positieve manier tot je laten komen, en overal het beste en mooie in zien.
En waarom zou je in je pauze niet met je collega's willen/kunnen kletsen? Het zijn ook maar mensen zoals jij en ik.
Als je 's ochtends gelijk je bokkenpruik opzet, dan helpt geen enkele therapie of coach tegen.
Sowieso geloof ik totaal niet in dat soort dingen.
Jij bent degene die het moet doen.
Gewoon de boel de boel laten en je van de rest niks aantrekken. Tot op zekere hoogte natuurlijk.
Als je 's ochtens opstaat met 'he bah ik heb geen zin' , tsjah dan wordt het natuurlijk niks.
Als je opstaat en voor de spiegel een glimlach opzet en 'TJAKKAAAAAAAA' roept, (serieus) of desnoods: 'JIPPIEEEEEEEEEEEEE' en zegt dat het een fantastisch dag is, en dat het nog veel beter gaat worden, moet jij eens opletten wat voor mooie momenten die dag biedt.
Je moet er voor openstaan, en het leven op een positieve manier tot je laten komen, en overal het beste en mooie in zien.
En waarom zou je in je pauze niet met je collega's willen/kunnen kletsen? Het zijn ook maar mensen zoals jij en ik.
Als je 's ochtends gelijk je bokkenpruik opzet, dan helpt geen enkele therapie of coach tegen.
Sowieso geloof ik totaal niet in dat soort dingen.
Jij bent degene die het moet doen.
Gewoon de boel de boel laten en je van de rest niks aantrekken. Tot op zekere hoogte natuurlijk.
Op zondag 21 juni 2009 14:23 schreef steeg het volgende:
haha als je BED in kleine letters schrijft... bed dan lijkt het ook op een bed! wooooowwwww!
haha als je BED in kleine letters schrijft... bed dan lijkt het ook op een bed! wooooowwwww!
..goed dat je dat erbij zet, want hij moet natuurlijk niet zoals mij worden. Ik ben tegenwoordig gewoon TE erg. Mensen in mijn omgeving denken dat ik borderline heb ofzo, ik overdrijf het met alles, spring overal in, zelfs al gaat het nergens over, en neem pas een verstandige stap terug als het al te laat is.quote:Op vrijdag 22 mei 2009 02:34 schreef B.E.D het volgende:
Tot op zekere hoogte natuurlijk.
Gematigd positief lijkt me idd verstandiger.
Ha TS, ik heb een relatief vergelijkbaar probleem gehad. Veel PC'en, en weinig omgaan met de buitenwereld. Pas aan het eind van mijn zestiende levensjaar is daar verandering in gekomen. Ik had wel vrienden, maar ik was altijd erg stil.
Het vervelende voor jou, is dat contacten leggen vrij kut is als het noodzakelijk is, en makkelijk wanneer je het niet perse nodig hebt. Mensen zien het aan je wanneer jij gelukkig met jezelf bent en zullen dus ook eerder geneigd zijn om bijvoorbeeld een praatje out of the blue te beginnen, wanneer je zelfverzekerd overkomt - en ik vrees dat zelfvertrouwen op dit moment niet in je woordenboek voorkomt
Daarnaast zul jij ook moeite hebben om gesprekken met onbekenden of zelfs bekenden lang vol te houden. Zoals je zelf aangeeft; je hebt een lange tijd 'geen leven' gehad en je zult waarschijnlijk dan ook het gevoel hebben dat je totaal niks zinnigs te melden hebt, idem dito voor de persoon waarmee je praat
Genoeg inleiding tot zo ver, ik zal even kort, voordat ik weer een heel essay schrijf, te vertellen wat ik heb gedaan om uit de neerwaartse spiraal te komen;
- Sporten, het maakt helemaal niks uit wat voor sport. Ik ben zelf bij een basketbalvereniging gegaan omdat ik mij lengte mee had; en ja, het is waar. Sport verbroedert. Ben later over gestapt op fitness (is wel wat meer op jezelf georienteerd, ik raad je aan met een teamsport te beginnen)
- Werken aan je uiterlijk, zoek de zon vaak op om van dat mooie witte PC-nerdkleurtje af te komen, een nieuwe gardarobe aangeschaft & zoals hierboven; sporten boost je uiterlijk enorm.
- In het openbaar mensen aanspreken, het kan werkelijk overal. Bij de supermarkt maak je even snel een praatje met de cassiere. In het openbaar vervoer praat je even tegen het meisje wat tegenover je zit, niks te doen omdat ze net als jij een uur moet wachten voordat ze eindelijk thuis is. Je buurman omdat hij bezig is met z'n tuin. etc etc
- waar ik ook veel aan heb gehad is het boek 'how to become an alpha male'. google het maar, is ook wel te *kuch*downloaden*kuch*, vertelt veel over de houding die je kunt aannemen enzo
Verwacht geen spectaculaire resultaten in no-time.. Zoiets heeft tijd, maanden, jaren nodig voordat je echt op het punt zit waar je wil zitten
Het vervelende voor jou, is dat contacten leggen vrij kut is als het noodzakelijk is, en makkelijk wanneer je het niet perse nodig hebt. Mensen zien het aan je wanneer jij gelukkig met jezelf bent en zullen dus ook eerder geneigd zijn om bijvoorbeeld een praatje out of the blue te beginnen, wanneer je zelfverzekerd overkomt - en ik vrees dat zelfvertrouwen op dit moment niet in je woordenboek voorkomt
Daarnaast zul jij ook moeite hebben om gesprekken met onbekenden of zelfs bekenden lang vol te houden. Zoals je zelf aangeeft; je hebt een lange tijd 'geen leven' gehad en je zult waarschijnlijk dan ook het gevoel hebben dat je totaal niks zinnigs te melden hebt, idem dito voor de persoon waarmee je praat
Genoeg inleiding tot zo ver, ik zal even kort, voordat ik weer een heel essay schrijf, te vertellen wat ik heb gedaan om uit de neerwaartse spiraal te komen;
- Sporten, het maakt helemaal niks uit wat voor sport. Ik ben zelf bij een basketbalvereniging gegaan omdat ik mij lengte mee had; en ja, het is waar. Sport verbroedert. Ben later over gestapt op fitness (is wel wat meer op jezelf georienteerd, ik raad je aan met een teamsport te beginnen)
- Werken aan je uiterlijk, zoek de zon vaak op om van dat mooie witte PC-nerdkleurtje af te komen, een nieuwe gardarobe aangeschaft & zoals hierboven; sporten boost je uiterlijk enorm.
- In het openbaar mensen aanspreken, het kan werkelijk overal. Bij de supermarkt maak je even snel een praatje met de cassiere. In het openbaar vervoer praat je even tegen het meisje wat tegenover je zit, niks te doen omdat ze net als jij een uur moet wachten voordat ze eindelijk thuis is. Je buurman omdat hij bezig is met z'n tuin. etc etc
- waar ik ook veel aan heb gehad is het boek 'how to become an alpha male'. google het maar, is ook wel te *kuch*downloaden*kuch*, vertelt veel over de houding die je kunt aannemen enzo
Verwacht geen spectaculaire resultaten in no-time.. Zoiets heeft tijd, maanden, jaren nodig voordat je echt op het punt zit waar je wil zitten
Your only limit is your imagination
Kun je niet gaan reizen in de tijd die je nu nog hebt voordat je weer naar school gaat? Reizen is namelijk voor bijna iedereen goed, je leert ontzettend veel nieuwe mensen kennen (als je ervoor openstaat natuurlijk) en je groeit zelf ook erg. Bovendien is het misschien goed om al zelfstandig te worden zodat je in september op kamers kan ofzo. Ik heb een halfjaar lang gereisd, en kon daarna echt niet meer bij mijn ouders wonen. Omdat ik grotendeels alleen reisde had ik sowieso veel aanspraak, en omdat ik in hostels verbleef waren er altijd mensen waarmee ik leuke dingen kon doen. Ook leuk om mensen uit andere delen van de wereld te leren kennen!
Ook kun je zelf als het mooi weer is bijvoorbeeld, ipv binnen hangen lekker naar een park, of als het geen mooi weer is naar een koffietentje met een boek ofzo. Als mijn vrienden niet kunnen afspreken zorg ik gewoon dat ik mezelf vermaak, en dat kun je op andere manieren doen dan achter je computer te hangen
En inderdaad ook sporten...het is lekker om te doen, je voelt je beter en je leert vaak ook andere mensen kennen. In ieder geval actief zijn dus, volgens mij komt het dan wel goed. Veel succes in ieder geval!
Ook kun je zelf als het mooi weer is bijvoorbeeld, ipv binnen hangen lekker naar een park, of als het geen mooi weer is naar een koffietentje met een boek ofzo. Als mijn vrienden niet kunnen afspreken zorg ik gewoon dat ik mezelf vermaak, en dat kun je op andere manieren doen dan achter je computer te hangen
En inderdaad ook sporten...het is lekker om te doen, je voelt je beter en je leert vaak ook andere mensen kennen. In ieder geval actief zijn dus, volgens mij komt het dan wel goed. Veel succes in ieder geval!
Florian_ heeft het mijns inzien juist.quote:
Ik heb enkele tips voor je. Niet erg origineel, maar misschien heb je er iets aan:
- Dat computeren, dat zit gewoon tussen je oren. Je hebt het niet nodig, en dat weet je. Het ergste is dat stemmetje in je hoofd dat vertelt - "Ah komop, eventjes maar" - en dat je vervolgens de hele nacht achter de computer zit. Tevens helpt het feit dat je een gebrekkig sociaal leven hebt natuurlijk ook niet mee. Wat je moet doen is jezelf dwingen. Dit kun je bijvoorbeeld doen door de internetconnectie eruit te trekken (geef het aan je ouders bijvoorbeld). Je kunt tegen ze zeggen "hier heb je m'n internetkabel. Verstop hem, en geef het niet terug voor overmorgen". Ook kun je handmatig enkele websites blokkeren (PM maar als je wilt weten hoe dat moet), of dat spel gewoon helemaal verwijderen. Natuurlijk is het geen waterdicht systeem, maar het helpt voorkomen dat je binnen 2 muisklikken weer in je oude patroon vervalt.
- Daarnaast moet je natuurlijk gewoon actiever worden. Ga een teamsport doen. Deze tip zal je wel honderd keer krijgen, maar het helpt écht. Gewoon iets doen buitenshuis. Het maakt niet eens uit wat. Zorg dat je mensen ontmoet, en dat je weblijft bij die computer. Zo had ik vroeger een goede vriend. Hij had niet echt een sociaal leven. Sinds hij op atletiek zit, heeft hij zelfs nauwelijks meer tijd voor mij! Hij heeft bijna elke dag wel feestjes, training, wedstrijden, en nog meer feestjes. Ook een leukere baan - het gaat vooral om de collega's - kan een opluchting zijn. Een andere vriend van mij werkt bijvoorbeeld bij de Albert Heijn (nou niet echt de meest toffe baan natuurlijk), maar hij heeft hele leuke collega's, waar hij buiten het werk ook veel mee omgaat. Wat je ook doet, zorg gewoon dat die computer uitblijft. De aantrekkingskracht van dat apparaat is - hoe gek het voor buitenstanders ook klinkt - vaak sterker dan jij zelf.
Een 'nieuwe start' klinkt vaak erg goed in de oren, maar valt in de praktijk tegen. Ik ga komend studiejaar ook met een nieuwe studie beginnen en denk dat dan allemaal een stuk leuker wordt. Dat ligt echter niet aan je studie, het ligt aan jezelf. Je moet het zelf doen.
Je moet jezelf volplannen. Die AH-tip is een hele goede, die van een teamsport ook. Wat je dan weer niet moet doen is in je eentje naar een kroeg gaan en tegen mensen aan gaan praten. Ook niet doen in het openbaar, want dat is meestal erg geforceerd en mensen hebben dan zoiets van:
. Zelf meegemaakt, een of andere nerd begon tegen mij in de bus een saai verhaal op te hangen.Verder in het nieuwe schooljaar gewoon positief opstellen, maar niet afhankelijk en geforceerd vrienden willen maken. Gebeurt vanzelf wel als je niet in je 1je vooraan in de zaal gaat zitten en tijdens pauzes met je broodtrommel aan een eigen tafel gaat zitten. Die mensen willen vaak ook nieuwe vrienden maken. Op kamers gaan zou je ook goed helpen, als die mogelijkheid er is.
zwakken overleven moeilijk, sterken zitten in de wolken
Zoals Francois de la Rochefoucauld ooit zie:
"Je bent nooit zo ongelukkig als je denkt,
en nooit zo gelukkig als je hoopt te worden."
"Je bent nooit zo ongelukkig als je denkt,
en nooit zo gelukkig als je hoopt te worden."
Op zondag 21 juni 2009 14:23 schreef steeg het volgende:
haha als je BED in kleine letters schrijft... bed dan lijkt het ook op een bed! wooooowwwww!
haha als je BED in kleine letters schrijft... bed dan lijkt het ook op een bed! wooooowwwww!
Wat betreft dat in je eentje uitgaan: als je daar geforceerd mee omgaat, is dat inderdaad geen goed idee. Maar ik bevind me wel eens in een vergelijkbare situatie, this is how I handle it:
Ik ga regelmatig naar een kroeg/danstent waarvan ik zo goed als zeker weet dat er bekenden zullen zijn. Maar ik ben er wel eens te vroeg, en dan is er eigenlijk nog niemand behalve het personeel en een paar in zichzelf gekeerde einzelgangers. Dan bestel ik gewoon een biertje en blijf bijvoorbeeld in m'n eentje aan de bar zitten, of ga op het trapje zitten of bij een tafeltje staan, gewoon naar andere mensen kijken, naar de muziek luisteren, etc. Ik denk dat ik op dat moment een open houding heb, maar daar ben ik me niet echt bewust van.... Maar ik heb in elk geval geen gedachten als: "wat zit ik hier nou in m'n eentje... iedereen valt het op dat ik hier alleen ben... iedereen vindt me raar... ik wou dat er nu een bekende binnenkwam zodat ik iemand had om mee te praten... etc"; ik drink gewoon mijn biertje en zie wel wat er op me afkomt, wat er gebeurt - dat kan dus ook iets zijn dat ik zelf doe, bv. met een barjongen of -meisje gaan praten omdat dat op dat moment goed voelt.
Als het je lukt om zo'n instelling aan te nemen, en als je er écht achter staat dat het niet uitmaakt als je een uur alleen maar zit of staat en kijkt en luistert en denkt, of dat je misschien wel voor lul staat in andermans ogen, of dat het saai is, als dat je echt allemaal niets uitmaakt en het gewoon op je af kunt laten komen... Dan zou ik het vooral proberen. Desnoods begin je voorzichting door even met je telefoon te gaan rommelen, dat het er misschien uitziet alsof je met iemand afgesproken hebt die er nog niet is en waarmee je smst hoe laat hij/zij er zal zijn... Maar op 'n gegeven moment stop je je telefoon dan vanzelf weg, en bedenk je waarschijnlijk wel dat het een belachelijk idee is dat men op je let, en dat je gewoon van je biertje kunt genieten... Je hoeft je niet te verdedigen over het feit dat je daar alleen bent, het is jouw ding.
Het verschil met mijn situatie is misschien dat er in mijn geval ook daadwerkelijk zat (meestal..) mensen komen die ik ken. Maar dat maakt alleen maar dat ik er na dat uur dat ik heb zitten 'wachten' langer blijf. Als er in jouw geval dus niemand komt, dan ga je na dat uur (bv), toch gewoon weer weg? Als je bang bent dat het mensen opvalt dat je alleen bent binnengekomen en ook kort daarna weer alleen weggaat... dat is toch niet jouw probleem?
En als het saai was, dan weet je dat. Maar je kunt het altijd proberen.
(ik dacht 'even reageren'... wat een tekst weer )
Ik ga regelmatig naar een kroeg/danstent waarvan ik zo goed als zeker weet dat er bekenden zullen zijn. Maar ik ben er wel eens te vroeg, en dan is er eigenlijk nog niemand behalve het personeel en een paar in zichzelf gekeerde einzelgangers. Dan bestel ik gewoon een biertje en blijf bijvoorbeeld in m'n eentje aan de bar zitten, of ga op het trapje zitten of bij een tafeltje staan, gewoon naar andere mensen kijken, naar de muziek luisteren, etc. Ik denk dat ik op dat moment een open houding heb, maar daar ben ik me niet echt bewust van.... Maar ik heb in elk geval geen gedachten als: "wat zit ik hier nou in m'n eentje... iedereen valt het op dat ik hier alleen ben... iedereen vindt me raar... ik wou dat er nu een bekende binnenkwam zodat ik iemand had om mee te praten... etc"; ik drink gewoon mijn biertje en zie wel wat er op me afkomt, wat er gebeurt - dat kan dus ook iets zijn dat ik zelf doe, bv. met een barjongen of -meisje gaan praten omdat dat op dat moment goed voelt.
Als het je lukt om zo'n instelling aan te nemen, en als je er écht achter staat dat het niet uitmaakt als je een uur alleen maar zit of staat en kijkt en luistert en denkt, of dat je misschien wel voor lul staat in andermans ogen, of dat het saai is, als dat je echt allemaal niets uitmaakt en het gewoon op je af kunt laten komen... Dan zou ik het vooral proberen. Desnoods begin je voorzichting door even met je telefoon te gaan rommelen, dat het er misschien uitziet alsof je met iemand afgesproken hebt die er nog niet is en waarmee je smst hoe laat hij/zij er zal zijn... Maar op 'n gegeven moment stop je je telefoon dan vanzelf weg, en bedenk je waarschijnlijk wel dat het een belachelijk idee is dat men op je let, en dat je gewoon van je biertje kunt genieten... Je hoeft je niet te verdedigen over het feit dat je daar alleen bent, het is jouw ding.
Het verschil met mijn situatie is misschien dat er in mijn geval ook daadwerkelijk zat (meestal..) mensen komen die ik ken. Maar dat maakt alleen maar dat ik er na dat uur dat ik heb zitten 'wachten' langer blijf. Als er in jouw geval dus niemand komt, dan ga je na dat uur (bv), toch gewoon weer weg? Als je bang bent dat het mensen opvalt dat je alleen bent binnengekomen en ook kort daarna weer alleen weggaat... dat is toch niet jouw probleem?
En als het saai was, dan weet je dat. Maar je kunt het altijd proberen.
(ik dacht 'even reageren'... wat een tekst weer
)
*Think outside the box*
tvp
Celebrities walk on red carpet because they are famous, I walk on toilet paper because I'm the shit
5 Xbox360 spellen: Halo 3 , Fable 2 ,Saints Row 2 , Pure en Virtua Tennis 3 te koop!
5 Xbox360 spellen: Halo 3 , Fable 2 ,Saints Row 2 , Pure en Virtua Tennis 3 te koop!
hallo ts,
het mijne is mischien grotendeels een herhaling als alles hierboven en heb ook nog niet alles gelezen. Ik moet zeggen het lijkt erg veel op mijn leven tot een aantal jaren terug. En het is knap dat je hulp hebt kunnen zoeken. Iets wat ik zelf nooit heb gedurfd en gedaan.
Ik moet zeggen mijn leven leek erg op dat van jou, behalve dat ik niet deed aan gamen, ik zat altijd achter de pc, te lezen, film(s/pjes) te kijken en te niksen.
Op bepaald moment werd het zo erg, dat ik besefde dat er iets aan gedaan moest worden, het zelfde als bij jou. Ik was een persoon die introvert was, noooit iets zei, en de eenling overal waar ik ging. Beetje per beetje probeerde ik te socializen.
Bij mij heeft het bijna 3 jaar geduurd en nu gaat het beter.Met mn ma heb ik altijd een super goede relatie gehad, en zocht niks anders.
Ik wist dat ik familie had in het buitenland, en op een dag zei ik ik ga daarheen, voor een tijd.
En hier ben ik....al bijna 6 maanden hier...en toen ik hier kwam kende ik niemand buiten de familie om, en nu..heb ik al wat bekenden...maar om die te krijgen moet je toch moeite doen, tot nu toe kende ik alleen mensen virtueel..en zo van halo/dag...nu ben ik met een opleiding begonnen,.....en ben wat losgekomen...praat wat meer met mensen. Maar ik zit als enig meisje tussen 24 jongens...en geloof de aansluiting is lastig...zij gaan in groep stappen en dingen doen..maar ik word niet uitgenodigd...
dus heb ik een maand geleden de stoute schoenen aangedaan en ben alleen naar een disco/bar gegaan en heb met jan en allemaal geluld, en nu heb ik al een bekende...waar ik soms mee chat..en het is kwestie van durven en proberen,...en weer contact te zoeken, en mischien lukt het 8 van de 10 keer niet...maar ooit moet het lukken.
Nu ga ik ff verder lezen...
het mijne is mischien grotendeels een herhaling als alles hierboven en heb ook nog niet alles gelezen. Ik moet zeggen het lijkt erg veel op mijn leven tot een aantal jaren terug. En het is knap dat je hulp hebt kunnen zoeken. Iets wat ik zelf nooit heb gedurfd en gedaan.
Ik moet zeggen mijn leven leek erg op dat van jou, behalve dat ik niet deed aan gamen, ik zat altijd achter de pc, te lezen, film(s/pjes) te kijken en te niksen.
Op bepaald moment werd het zo erg, dat ik besefde dat er iets aan gedaan moest worden, het zelfde als bij jou. Ik was een persoon die introvert was, noooit iets zei, en de eenling overal waar ik ging. Beetje per beetje probeerde ik te socializen.
Bij mij heeft het bijna 3 jaar geduurd en nu gaat het beter.Met mn ma heb ik altijd een super goede relatie gehad, en zocht niks anders.
Ik wist dat ik familie had in het buitenland, en op een dag zei ik ik ga daarheen, voor een tijd.
En hier ben ik....al bijna 6 maanden hier...en toen ik hier kwam kende ik niemand buiten de familie om, en nu..heb ik al wat bekenden...maar om die te krijgen moet je toch moeite doen, tot nu toe kende ik alleen mensen virtueel..en zo van halo/dag...nu ben ik met een opleiding begonnen,.....en ben wat losgekomen...praat wat meer met mensen. Maar ik zit als enig meisje tussen 24 jongens...en geloof de aansluiting is lastig...zij gaan in groep stappen en dingen doen..maar ik word niet uitgenodigd...
dus heb ik een maand geleden de stoute schoenen aangedaan en ben alleen naar een disco/bar gegaan en heb met jan en allemaal geluld, en nu heb ik al een bekende...waar ik soms mee chat..en het is kwestie van durven en proberen,...en weer contact te zoeken, en mischien lukt het 8 van de 10 keer niet...maar ooit moet het lukken.
Nu ga ik ff verder lezen...
TS:
Wat een verhaal!! En wat een respect heb ik voor je zeg!! Natuurlijk omdat je hulp durft te vragen maar vooral omdat je zo goed weet wat je wilt, waar je wil komen en omdat je helemaal uit jezelf al zo ver bent gekomen!!
In alle reacties heb ik al de tips gelezen die ik wilde geven (sporten, reizen ed.) dus die hoef ik niet meer allemaal te herhalen.
Ik vind het top dat je zo duidelijk de keus maakt dat je wil zijn wie je bent, hou dat vol!!
Ik wens je heel erg veel succes! Moet jij zien hoever je komt als je zo doorgaat!!
groetjes!!
Wat een verhaal!! En wat een respect heb ik voor je zeg!! Natuurlijk omdat je hulp durft te vragen maar vooral omdat je zo goed weet wat je wilt, waar je wil komen en omdat je helemaal uit jezelf al zo ver bent gekomen!!
In alle reacties heb ik al de tips gelezen die ik wilde geven (sporten, reizen ed.) dus die hoef ik niet meer allemaal te herhalen.
Ik vind het top dat je zo duidelijk de keus maakt dat je wil zijn wie je bent, hou dat vol!!
Ik wens je heel erg veel succes! Moet jij zien hoever je komt als je zo doorgaat!!
groetjes!!
Het enige risico dat je loopt als je een band met katten aangaat is dat je er rijker van wordt.
Ik ben het hier helemaal mee eens moet ik zeggen. Ik ben zelf een tijd geleden voor het eerst helemaal alleen uitgegaan, in een "vreemd land" als vrouw in een machistisch land waar ik alleen wat gezichten ken. En iedereen doet moeilijk als je als vrouw alleen laat op straat loopt. En in het begin zat ik daar maar..en dronk mn biertje rustig op..en op een gegeven moment raaktje het zo vol, dat 2 personen mij vroegen of ze bij me aan tafel konden zitten..en een praatje..etc..etc..telefoonnummers uitgewisseld en gelijk wat bekenden gemaakt.quote:Op vrijdag 22 mei 2009 15:05 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
Wat betreft dat in je eentje uitgaan: als je daar geforceerd mee omgaat, is dat inderdaad geen goed idee. Maar ik bevind me wel eens in een vergelijkbare situatie, this is how I handle it:
Ik ga regelmatig naar een kroeg/danstent waarvan ik zo goed als zeker weet dat er bekenden zullen zijn. Maar ik ben er wel eens te vroeg, en dan is er eigenlijk nog niemand behalve het personeel en een paar in zichzelf gekeerde einzelgangers. Dan bestel ik gewoon een biertje en blijf bijvoorbeeld in m'n eentje aan de bar zitten, of ga op het trapje zitten of bij een tafeltje staan, gewoon naar andere mensen kijken, naar de muziek luisteren, etc. Ik denk dat ik op dat moment een open houding heb, maar daar ben ik me niet echt bewust van.... Maar ik heb in elk geval geen gedachten als: "wat zit ik hier nou in m'n eentje... iedereen valt het op dat ik hier alleen ben... iedereen vindt me raar... ik wou dat er nu een bekende binnenkwam zodat ik iemand had om mee te praten... etc"; ik drink gewoon mijn biertje en zie wel wat er op me afkomt, wat er gebeurt - dat kan dus ook iets zijn dat ik zelf doe, bv. met een barjongen of -meisje gaan praten omdat dat op dat moment goed voelt.
Als het je lukt om zo'n instelling aan te nemen, en als je er écht achter staat dat het niet uitmaakt als je een uur alleen maar zit of staat en kijkt en luistert en denkt, of dat je misschien wel voor lul staat in andermans ogen, of dat het saai is, als dat je echt allemaal niets uitmaakt en het gewoon op je af kunt laten komen... Dan zou ik het vooral proberen. Desnoods begin je voorzichting door even met je telefoon te gaan rommelen, dat het er misschien uitziet alsof je met iemand afgesproken hebt die er nog niet is en waarmee je smst hoe laat hij/zij er zal zijn... Maar op 'n gegeven moment stop je je telefoon dan vanzelf weg, en bedenk je waarschijnlijk wel dat het een belachelijk idee is dat men op je let, en dat je gewoon van je biertje kunt genieten... Je hoeft je niet te verdedigen over het feit dat je daar alleen bent, het is jouw ding.
Het verschil met mijn situatie is misschien dat er in mijn geval ook daadwerkelijk zat (meestal..) mensen komen die ik ken. Maar dat maakt alleen maar dat ik er na dat uur dat ik heb zitten 'wachten' langer blijf. Als er in jouw geval dus niemand komt, dan ga je na dat uur (bv), toch gewoon weer weg? Als je bang bent dat het mensen opvalt dat je alleen bent binnengekomen en ook kort daarna weer alleen weggaat... dat is toch niet jouw probleem?
En als het saai was, dan weet je dat. Maar je kunt het altijd proberen.
(ik dacht 'even reageren'... wat een tekst weer
Dus je moet gewoon een open houding hebben..
En je moet je niks aantrekken van wat andere kunnen denken..het gaat om hetgene dat jij probeert te bereiken...en de manier die voor jou het meest effectief is...jij
TS, was goed dat je hulp bent gaan zoeken. Het is een hele stap om toe te geven aan jezelf dat het neit goed gaat, maar het toegeven aan anderen, vooral je ouders, is nog moeilijker. Goed gedaan!
Voor de rest wens ik je veel succes wensen bij de opleiding die je vanaf september gaat volgen. Je staat nu anders in het leven als eerder, dus zal je sociale leven er ook wel op vooruit gaan. Ik begrijp dat dat het voornaamste is waar je mee tobt.
Tips? Misschien; wat je uitstraalt trek je aan.
Als je opstaat en denkt: 'Deze dag suckt. Mijn sociale leven is kut' dan zal het ook niet veel meer worden met die dag. Probeer het positief te starten.
Voor de rest wens ik je veel succes wensen bij de opleiding die je vanaf september gaat volgen. Je staat nu anders in het leven als eerder, dus zal je sociale leven er ook wel op vooruit gaan. Ik begrijp dat dat het voornaamste is waar je mee tobt.
Tips? Misschien; wat je uitstraalt trek je aan.
Als je opstaat en denkt: 'Deze dag suckt. Mijn sociale leven is kut' dan zal het ook niet veel meer worden met die dag. Probeer het positief te starten.
(Un)masking for the greater good.
dat wat je zegt over als je 's ochtends al opstaat met dan van deze dag suckt...dan is het zo....quote:Op maandag 25 mei 2009 20:23 schreef Natalie het volgende:
Tips? Misschien; wat je uitstraalt trek je aan.
Als je opstaat en denkt: 'Deze dag suckt. Mijn sociale leven is kut' dan zal het ook niet veel meer worden met die dag. Probeer het positief te starten.
dat weet ik uit eigen ervaring..en tuurlijk je gaat zulke dagen hebben..maar alles hangt af van je houding t.o.v. de dag...en je motivatie..
dus gewoon 100% ervoor gaan!
En na regen komt zonneschijn...
Bedankt voor alle reacties dames en heren 
Heb er echt heel veel aan, ik word er nu alleen maar zekerder van dat het me gaat lukken, alleen op het werk verandert er niet veel, maar dat laat ik maar varen, over een paar maanden zie ik al die mensen toch nooit meer.
Ik heb van de week mezelf verplicht een keuze te maken:
-Of ik ga ander werk doen, waarbij ik veel met mensen in contact kom (in een winkel)
-Of ik ga naar Afrika, vrijwilligerswerk doen
Dus mijn keuze gemaakt en ik ben nu serieus aan het overwegen om naar Afrika te gaan voor vrijwilligerswerk, dat lijkt me echt een hele zinvolle ervaring. Ik kan dan ook een beetje bruin worden
Ik wil dan graag in juli gaan (een maand) zodat ik in augustus klaar voor school ben, dit zou betekenen dat ik nog maximaal anderhalve maand - 2 maanden dit werk zou moeten doen Dat lijk me wel wat
Verder moet ik morgen weer naar m'n coach, eens zien wat er dan allemaal weer uitkomt.
Nogmaals bedankt voor de reacties, ik heb er echt veel aan, keep them coming.
EDIT: Als iemand nog goeie boeken weet waar ik posititviteit (zo noem ik het maar even) uit kan halen, of die nieuwe invalshoeken geven die mijn kijk op dingen kunnen veranderen, zeg het dan maar.
Dan blijf ik tenminste van de computer af.
[ Bericht 1% gewijzigd door pennedop op 28-05-2009 17:52:08 ]
Heb er echt heel veel aan, ik word er nu alleen maar zekerder van dat het me gaat lukken, alleen op het werk verandert er niet veel, maar dat laat ik maar varen, over een paar maanden zie ik al die mensen toch nooit meer.Ik heb van de week mezelf verplicht een keuze te maken:
-Of ik ga ander werk doen, waarbij ik veel met mensen in contact kom (in een winkel)
-Of ik ga naar Afrika, vrijwilligerswerk doen
Dus mijn keuze gemaakt en ik ben nu serieus aan het overwegen om naar Afrika te gaan voor vrijwilligerswerk, dat lijkt me echt een hele zinvolle ervaring. Ik kan dan ook een beetje bruin worden
Ik wil dan graag in juli gaan (een maand) zodat ik in augustus klaar voor school ben, dit zou betekenen dat ik nog maximaal anderhalve maand - 2 maanden dit werk zou moeten doen
Dat lijk me wel wat Verder moet ik morgen weer naar m'n coach, eens zien wat er dan allemaal weer uitkomt.
Nogmaals bedankt voor de reacties, ik heb er echt veel aan, keep them coming.
EDIT: Als iemand nog goeie boeken weet waar ik posititviteit (zo noem ik het maar even) uit kan halen, of die nieuwe invalshoeken geven die mijn kijk op dingen kunnen veranderen, zeg het dan maar.
Dan blijf ik tenminste van de computer af.
[ Bericht 1% gewijzigd door pennedop op 28-05-2009 17:52:08 ]
Blij te horen dat je vooruitgang merktquote:Op donderdag 28 mei 2009 17:42 schreef pennedop het volgende:
Bedankt voor alle reacties dames en heren
Ik heb van de week mezelf verplicht een keuze te maken:
-Of ik ga ander werk doen, waarbij ik veel met mensen in contact kom (in een winkel)
-Of ik ga naar Afrika, vrijwilligerswerk doen
Dus mijn keuze gemaakt en ik ben nu serieus aan het overwegen om naar Afrika te gaan voor vrijwilligerswerk, dat lijkt me echt een hele zinvolle ervaring. Ik kan dan ook een beetje bruin worden
Ik wil dan graag in juli gaan (een maand) zodat ik in augustus klaar voor school ben, dit zou betekenen dat ik nog maximaal anderhalve maand - 2 maanden dit werk zou moeten doen
Verder moet ik morgen weer naar m'n coach, eens zien wat er dan allemaal weer uitkomt.
Nogmaals bedankt voor de reacties, ik heb er echt veel aan, keep them coming.
EDIT: Als iemand nog goeie boeken weet waar ik posititviteit (zo noem ik het maar even) uit kan halen, of die nieuwe invalshoeken geven die mijn kijk op dingen kunnen veranderen, zeg het dan maar.
Dan blijf ik tenminste van de computer af.
het klinkt misschien stom maar er is een boek van dokter Phil (ja ik weet het
) wat mij persoonlijk heel erg aansprak.Het heet 'Leer te leven' en het legt vooral de nadruk op hoe je zelf verantwoordelijk bent voor hoe het je vergaat.
Je hebt heel veel in je leven dan misschien zelf wel niet onder controle maar je hebt wel onder controle hoe je er op reageerd.
Heul erg anti-heul!
Heb je die oude vriend, die je was kwijtgeraakt door je gamen, weer eens ontmoet? Als je zo eerlijk tegen hem bent als dat je hier op FOK bent dan heb je die zo weer terug. Als je wilt natuurlijk..
Vrijwilligerswerk in Afrika is fantastisch. Wat je ook zou kunnen doen is gaan backpacken in asie ofzo. Ontzettend veel backpackers reizen alleen en kontakt maken is daar het makkelijkste wat er is.
Vrijwilligerswerk in Afrika is fantastisch. Wat je ook zou kunnen doen is gaan backpacken in asie ofzo. Ontzettend veel backpackers reizen alleen en kontakt maken is daar het makkelijkste wat er is.
Mooi om te lezen dat je echt ook actie gaat ondernemen.... anderen laten dat namelijk nog wel eens achterwege! Gewoon doen man, dat werk in Afrika of reizen naar waar dan ook!! Volgend schooljaar aan een nieuwe studie beginnen, je hoeft niet eens perse op kamers als je dat niet wil, maar wordt dan gewoon lid van een sport vereniging of wat voor een vereniging dan ook! Succes! Alleen jij kan je leven veranderen!
Het maakt in dit geval wel enorm uit of je man of vrouw bent. Als vrouw in een kroeg zullen er veel sneller mensen op je af komen.quote:Op vrijdag 22 mei 2009 15:05 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
[Lange lap tekst die neer komt op: El_Chica_Del_Fuego gaat in haar eentje een biertje drinken en door haar open houding krijgt ze contact]
[ Bericht 0% gewijzigd door dyna18 op 31-05-2009 22:25:10 ]
Als dit zo makkelijk is (volgens jou), waarom hebben er dan zoveel mensen moeite mee?quote:Op vrijdag 22 mei 2009 02:18 schreef Lamon het volgende:
vrienden of iig kennissen zoeken, is het makkelijkste wat er is.
Gewoon je mobieltje pakken, en iemand die je niet gesproken hebt, maar weer zou willen zien opbellen, en in de gaten houden wie nog meer behoefte heeft aan een kennis erbij.
Vrienden krijgen is voor veel mensen (mijzelf inclusief) echt iets wat moeilijk is.
Dat klopt wel, maar het is niet waar het om ging. Ook je samenvatting gaat daar net iets aan voorbij. Het gaat juist niet om contact krijgen door een open houding.. Maar gewoon om je beter, fijner voelen, in de omgeving, en je geen zorgen maken over "als ik maar z.s.m. contact maak"...quote:
[..]
Het maakt in dit geval wel enorm uit of je man of vrouw bent. Als vrouw in een kroeg zullen er veel sneller mensen op je af komen.
As I said, ik zat juist niet te wachten op contact. En er zijn ook, ondanks dat ik een vrouw ben, niet enorm veel mensen op me afgekomen... Maar dat gaf niet. Daar gaat imo meer om.
*Think outside the box*
Ik heb je verhaal gelezen maar de reacties niet dus het kan zo zijn dat dit spuit 11 is, maar heb je serieus geen enkele collega die je ff kan mee uitvragen? Het is net als met vrouwen, je moet een hoop moeite doen maar het resultaat is zalig! Initiatief nemen!
'houd je bek is joh, als je zulke grote kk praatjes heb moet je is naar Tiel komen.'
„Je bent ’n keronje! Je mag zelf ’n zoogdier wezen, jy en je zoon, dat zeg ik je!”
„Je bent ’n keronje! Je mag zelf ’n zoogdier wezen, jy en je zoon, dat zeg ik je!”
Protip: Verzorg jezelf volgens de mainstream mode-gewoontes. Gooi te kleine kleding weg en doe een lekker luchtje op.
'houd je bek is joh, als je zulke grote kk praatjes heb moet je is naar Tiel komen.'
„Je bent ’n keronje! Je mag zelf ’n zoogdier wezen, jy en je zoon, dat zeg ik je!”
„Je bent ’n keronje! Je mag zelf ’n zoogdier wezen, jy en je zoon, dat zeg ik je!”
Hoi TS,
Met alle respect voor wat je ook aan het doen bent natuurlijk;
Ik denk dat je het allemaal te negatief bekijkt. Als je denkt dat je als student alleen
maar buiten hoort te zijn met je vrienden, denk je verkeerd.
Het enige dat je mist is contact met anderen en al helemaal met het ander geslacht.
Het is niet nodig om je leven drastisch te veranderen ofzo, je kan net zo goed af en toe gamen
en een computerdude zijn en tegelijkertijd super sociaal zijn, met vrienden die jou echt mogen.
Misschien is het handig als je je uitstraling veranderd, zodat je confident overkomt, ik merk namelijk
dat 'gamers' niet veel om hun uiterlijk geven, alsof ze zonder haren te doen ofzo naar school gaan enzo.
Zorg voor meer zelfvertrouwen, iets meer style, ga met meer mensen om... al denk je dat je dicht zal slaan. Ga op mensen af, blijf in contact met ze... i.p.v. afwachten totdat JIJ een keer uitgenodigd word
voor iets kan je zelf mensen uitnodigen voor weet ik veel.. potje poolen ofzo?
Ik wil je alleen maar duidelijk maken dat het allemaal tussen je oren zit, er is niets aparts aan jou.
Jij denkt dat mensen je niet zullen accepteren, terwijl ze dat wel zullen als je een paar kleine veranderingen toepast ;
Praat met zelfvertrouwen
Kijk in de ogen van je gesprekspartner ipv hier en daar en naar het plafond
Geef meer om je uiterlijk en uitstraling
Probeer meer vrouwen in je vrienden te hebben dan mannen, want vrouwen zijn confident boosters
En ten slotte
Ga er vanuit dat je GEWOON hetzelfde bent als ieder ander
Met alle respect voor wat je ook aan het doen bent natuurlijk;
Ik denk dat je het allemaal te negatief bekijkt. Als je denkt dat je als student alleen
maar buiten hoort te zijn met je vrienden, denk je verkeerd.
Het enige dat je mist is contact met anderen en al helemaal met het ander geslacht.
Het is niet nodig om je leven drastisch te veranderen ofzo, je kan net zo goed af en toe gamen
en een computerdude zijn en tegelijkertijd super sociaal zijn, met vrienden die jou echt mogen.
Misschien is het handig als je je uitstraling veranderd, zodat je confident overkomt, ik merk namelijk
dat 'gamers' niet veel om hun uiterlijk geven, alsof ze zonder haren te doen ofzo naar school gaan enzo.
Zorg voor meer zelfvertrouwen, iets meer style, ga met meer mensen om... al denk je dat je dicht zal slaan. Ga op mensen af, blijf in contact met ze... i.p.v. afwachten totdat JIJ een keer uitgenodigd word
voor iets kan je zelf mensen uitnodigen voor weet ik veel.. potje poolen ofzo?
Ik wil je alleen maar duidelijk maken dat het allemaal tussen je oren zit, er is niets aparts aan jou.
Jij denkt dat mensen je niet zullen accepteren, terwijl ze dat wel zullen als je een paar kleine veranderingen toepast ;
En ten slotte
Ja, maarquote:
Je stelt je aan TS.
Alsof je op zaterdag naar het café moet
Hoeveel getrouwde/samenwonende stellen zijn er, die elke zaterdagavond samen op de bank Rayman is laat en Weekendmiljonairs zitten te kijken.
dan heb je wel iedere avond sex!
Leer werkwoorden vervoegen, vlerk!
Bedankt voor de tip.quote:Op woensdag 20 mei 2009 16:06 schreef TimVerfbom het volgende:
Ik zou de film 'Yes man' eens bekijken, misschien wel een interessant experiment voor je
Ik wist niet dat Jim Carrey ook films maakte met een serieuze boodschap.
Dit wordt een kick van een maand, ik weet het, maar ik heb niet stilgezeten de laatste tijd en wat tips zijn misschien wel handig
Naar Afrika ging helaas niet meer, te weinig tijd voor inentingen, misschien volgend jaar dan maar.
Maar ik ga dus wel vrijwilligerswerk doen (met kinderen), heb hiervoor ook al een kennismakeingsweekend gehad.
Meer meisjes als jongens, maar wel een paar leuke jongens (iets jonger als mij) waar ik gewoon bij kon zitten, maar ik was niet echt mezelf, ik was te serieus, normaal gebruik ik veel meer humor.
Ik kon wel een gesprek voeren, maar ik was mezelf constant aan het analyseren en gebruikte eigenlijk totaal geen humor (iets waar ik wel goed in ben, droge humor vooral).
Ik was teveel bezig met het gesprek op gang te houden, echt relaxt voelde ik me niet.
Ik luisterde wel goed, hierdoor kon ik (redelijk) goeie vragen stellen, maar ik moest wel eerst nadenken, terwijl ik thuis of tegen m'n broertje gewoon alles eruit flap wat er in me opkomt, en dan is het gesprek veel vrolijker en voel ik me ook een stuk beter als er om me gelachen wordt (zelfvertrouwen-boost), hierdoor wordt ik nóg gevatter, en ja, dan weet ik gewoon dat het goed zit.
Nu had ik dat niet, constant dat analyseren (ook van anderen, als ze bv. een grap maakte, 'die kon ik ook wel verzinnen), ik stond te lang stil bij wat ik allemaal zei en bij wat er allemaal werd gezegd.
En telkens dacht ik 'de rest zou eens moeten weten wat er op dit moment allemaal door me heen gaat, in hoeverre hebben zij dit?', veel teveel met psychologie bezig dus.
Beter dus dat ik stappen onderneem en dat ik lekker 3 weken niet hoef te werken na morgen, daarna nog 10 dagen werken en de introductieweek van school begint Ik ga nog wel op zaterdag werken, dan zijn er alleen maar scholieren, ik weet nog niet hoe dit allemaal gaat uitpakken, maar daar hou ik me gelukkig niet mee bezig (met alles wat fout kan gaan). Eerst deze paar weken maar even afwachten Misschien gaat het dan alweer een stuk beter.
Ik snap trouwens echt niet hoe ik het een jaar heb volgehouden, dat werk, maar heb het maar wel even gedaan, een jaar iets doen wat je totaal niet bevalt.
Maar waar het me dus vooral omgaat is de omgang met de anderen, ik ben te serieus, ik kan beter, maar vanaf het eerste moment dat ik dat terrein opga ben ik teveel bezig (wel minder dan voorheen) met 'als ik dat zeg, lachen ze dan wel, of vinden ze me dan dom', 'ik moet het gesprek op gang houden, anderen praten veel meer als mij', 'ik moet iets zeggen, straks denken ze dat ik raar ben'.
En nee, dan lukt het niet, dus hebben jullie nog tips of adviezen voor me zodat ik wat relaxter ben en de omgang met de anderen wat makkelijker gaat, zodat mensen mij wél leren kennen?
En ik hoef echt niet de grootste mond te hebben ofzo of met iedereen contact moeten hebben, maar die humor, die moet gewoon boven komen drijven, dat ik alles zonder na te denken kan zeggen en mensen om me kunnen lachen.
Dat 'Het is een aardige jongen, aleen hij zegt niet zoveel', daar hoop ik toch wel een beetje vanaf te komen de komende weken, dat ik in ieder geval kan zeggen dat ik er wat aan heb gehad.
En ja, ik denk dat het wel iets beter gaat, op het werk kan ik ook wel een beetje humor toepassen, maar ik ben er nog lang niet, het zijn maar kleine stapjes.
Het is wel weer een heel verhaal geworden zeg, maar het komt er dus op neer dat ik graag adviezen/tips wil om wat relaxter te zijn en wat humor toe te kunnen passen, wat omdat ik zelf ook wel begrijp dat ik niet in een paar weken helemaal mezelf zal zijn.
Naar Afrika ging helaas niet meer, te weinig tijd voor inentingen, misschien volgend jaar dan maar.
Maar ik ga dus wel vrijwilligerswerk doen (met kinderen), heb hiervoor ook al een kennismakeingsweekend gehad.
Meer meisjes als jongens, maar wel een paar leuke jongens (iets jonger als mij) waar ik gewoon bij kon zitten, maar ik was niet echt mezelf, ik was te serieus, normaal gebruik ik veel meer humor.
Ik kon wel een gesprek voeren, maar ik was mezelf constant aan het analyseren en gebruikte eigenlijk totaal geen humor (iets waar ik wel goed in ben, droge humor vooral).
Ik was teveel bezig met het gesprek op gang te houden, echt relaxt voelde ik me niet.
Ik luisterde wel goed, hierdoor kon ik (redelijk) goeie vragen stellen, maar ik moest wel eerst nadenken, terwijl ik thuis of tegen m'n broertje gewoon alles eruit flap wat er in me opkomt, en dan is het gesprek veel vrolijker en voel ik me ook een stuk beter als er om me gelachen wordt (zelfvertrouwen-boost), hierdoor wordt ik nóg gevatter, en ja, dan weet ik gewoon dat het goed zit.
Nu had ik dat niet, constant dat analyseren (ook van anderen, als ze bv. een grap maakte, 'die kon ik ook wel verzinnen), ik stond te lang stil bij wat ik allemaal zei en bij wat er allemaal werd gezegd.
En telkens dacht ik 'de rest zou eens moeten weten wat er op dit moment allemaal door me heen gaat, in hoeverre hebben zij dit?', veel teveel met psychologie bezig dus.
Beter dus dat ik stappen onderneem en dat ik lekker 3 weken niet hoef te werken na morgen, daarna nog 10 dagen werken en de introductieweek van school begint
Ik ga nog wel op zaterdag werken, dan zijn er alleen maar scholieren, ik weet nog niet hoe dit allemaal gaat uitpakken, maar daar hou ik me gelukkig niet mee bezig (met alles wat fout kan gaan). Eerst deze paar weken maar even afwachten Misschien gaat het dan alweer een stuk beter.Ik snap trouwens echt niet hoe ik het een jaar heb volgehouden, dat werk, maar heb het maar wel even gedaan, een jaar iets doen wat je totaal niet bevalt.
Maar waar het me dus vooral omgaat is de omgang met de anderen, ik ben te serieus, ik kan beter, maar vanaf het eerste moment dat ik dat terrein opga ben ik teveel bezig (wel minder dan voorheen) met 'als ik dat zeg, lachen ze dan wel, of vinden ze me dan dom', 'ik moet het gesprek op gang houden, anderen praten veel meer als mij', 'ik moet iets zeggen, straks denken ze dat ik raar ben'.
En nee, dan lukt het niet, dus hebben jullie nog tips of adviezen voor me zodat ik wat relaxter ben en de omgang met de anderen wat makkelijker gaat, zodat mensen mij wél leren kennen?
En ik hoef echt niet de grootste mond te hebben ofzo of met iedereen contact moeten hebben, maar die humor, die moet gewoon boven komen drijven, dat ik alles zonder na te denken kan zeggen en mensen om me kunnen lachen.
Dat 'Het is een aardige jongen, aleen hij zegt niet zoveel', daar hoop ik toch wel een beetje vanaf te komen de komende weken, dat ik in ieder geval kan zeggen dat ik er wat aan heb gehad.
En ja, ik denk dat het wel iets beter gaat, op het werk kan ik ook wel een beetje humor toepassen, maar ik ben er nog lang niet, het zijn maar kleine stapjes.
Het is wel weer een heel verhaal geworden zeg, maar het komt er dus op neer dat ik graag adviezen/tips wil om wat relaxter te zijn en wat humor toe te kunnen passen, wat omdat ik zelf ook wel begrijp dat ik niet in een paar weken helemaal mezelf zal zijn.
Well iedereen heeft al gezegd wat ze hoeven zeggen, en hebben prima advies gegeven. Dus ik dacht ik bied nog een dan aan. Wil je misschien een MSN vriend?
Ik kom dit zomer weer naar nederland toe en ik ken niet zoveel mensen natuurlijk. Ik zeg niet dat we meteen moeten ontmoeten en uitgaan enzo, maar misschien kan je zo beginnen? Ik vertel je wat over mezelf, jij vertelt wat over jou zelf en misschien kunnen na een tijdje ergens ontmoeten enzo? Dat is een goeie manier om een vriend te maken toch?
Mijn MSN is chester.navarro@hotmail.com
Ik kom dit zomer weer naar nederland toe en ik ken niet zoveel mensen natuurlijk. Ik zeg niet dat we meteen moeten ontmoeten en uitgaan enzo, maar misschien kan je zo beginnen? Ik vertel je wat over mezelf, jij vertelt wat over jou zelf en misschien kunnen na een tijdje ergens ontmoeten enzo? Dat is een goeie manier om een vriend te maken toch?
Mijn MSN is chester.navarro@hotmail.com
A true man is the best man in his world and a good enough man for any world.
Woon je nog bij je ouders? Op jezelf gaan wonen kan misschien wel 'n ontwikkeling bieden.quote:Op donderdag 28 mei 2009 17:42 schreef pennedop het volgende:
Bedankt voor alle reacties dames en heren
Ik heb van de week mezelf verplicht een keuze te maken:
-Of ik ga ander werk doen, waarbij ik veel met mensen in contact kom (in een winkel)
-Of ik ga naar Afrika, vrijwilligerswerk doen
Dus mijn keuze gemaakt en ik ben nu serieus aan het overwegen om naar Afrika te gaan voor vrijwilligerswerk, dat lijkt me echt een hele zinvolle ervaring. Ik kan dan ook een beetje bruin worden
Ik wil dan graag in juli gaan (een maand) zodat ik in augustus klaar voor school ben, dit zou betekenen dat ik nog maximaal anderhalve maand - 2 maanden dit werk zou moeten doen
Verder moet ik morgen weer naar m'n coach, eens zien wat er dan allemaal weer uitkomt.
Nogmaals bedankt voor de reacties, ik heb er echt veel aan, keep them coming.
EDIT: Als iemand nog goeie boeken weet waar ik posititviteit (zo noem ik het maar even) uit kan halen, of die nieuwe invalshoeken geven die mijn kijk op dingen kunnen veranderen, zeg het dan maar.
Dan blijf ik tenminste van de computer af.
Qua boeken, meh, geen keiharde zaken die ik kan aanraden. Zijn allemaal een beetje hetzelfde.Als je moeite hebt met mensen aanspreken, geef een vriend/collega/jezelf 200 euro en laat hem/haar je 20 euro geven elke keer dat je een groep of persoon aanspreekt.
"Een acteur is iemand die glazig voor zich uit kijkt wanneer het gesprek niet meer over hem gaat."
Ga je op kamers TS als je gaat studeren? De introductieweek van je hogeschool/universiteit is dé manier om mensen te leren kennen in je nieuwe stad!
You gotta learn to live
and live and learn
and live and learn
Op kamers ga ik misschien wel doen, lange wachttijden in A'dam, maar een familielid heeft jaren op kamers gewoont in A'dam, heeft er veel contacten en woont er nog steeds. Die ging kijken of 'ie wat voor me kon regelen misschien.
Op kamers is iets wat me wel aanstaat als m'n school ook bevalt.
En om te gaan vertellen lijkt me niet zo'n goed idee, straks ken je me nog En het voegt verder niet veel toe aan het topic.
Maar zijn er nog mensen die misschien basistips hebben ofzo, of simpele dingen waar ik wat aan kan hebben vanaf morgen (dan ben ik eerst een week weg).
Op kamers is iets wat me wel aanstaat als m'n school ook bevalt.
En om te gaan vertellen lijkt me niet zo'n goed idee, straks ken je me nog
En het voegt verder niet veel toe aan het topic.Maar zijn er nog mensen die misschien basistips hebben ofzo, of simpele dingen waar ik wat aan kan hebben vanaf morgen (dan ben ik eerst een week weg).
Dit zodat ik je kan meenemen. Kans is klein dat iemand je kent, er zijn zoveel mensen. Dude, heb eens lefquote:Op vrijdag 17 juli 2009 04:12 schreef Richel het volgende:
pennedop, waar woon je eigenlijk? Een serieuze vraag trouwens.
.
Ik woon een paar honderd kilometer ver van Tilburg.quote:Op vrijdag 17 juli 2009 17:10 schreef Richel het volgende:
[..]
Dit zodat ik je kan meenemen. Kans is klein dat iemand je kent, er zijn zoveel mensen. Dude, heb eens lef
Hij is tegen zijn broertje wel open en kan grappen maken ed. Dat komt omdat Pennedop dan in een vertrouwde omgeving is en niet zo hoeft na te denken waardoor het gesprek niet loopt.quote:Op vrijdag 17 juli 2009 17:31 schreef Richel het volgende:
Kijk, je zult niet zo gauw een sociaal leven hebben, omdat je niet echt open bent.
En dat Pennedop in een groep van jonge kerels daar wat meer moeite mee heeft? So what? Kun je dan geen sociaal leven hebben? Dat gaat later echt wel beter met het groeien van zelfvertrouwen. Soms al dezelfde avond als het een leuke groep is. Pennedop moet wel blijven proberen. Misschien ook in andere groepen met een lager testateron gehalte.
Sorry voor de kick na 141 dagen, maar ik wil even een update geven en heb een vraag. Ik post trouwens nu onder pennedop2 omdat ik op de originele pennedop niet meer kan inloggen.
Ik heb dus dat vrijwilligerswerk gedaan en het ging wel, ik was blij dat het achter de rug was maar ook trots op dat ik het wel had gedaan.
Ik was tegen die tijd gestopt met coaching omdat ik verwachtte (of hoopte) dat alles in september helemaal goed zou komen. Maar het is niet helemaal vlekkeloos gegaan.
De klas vond ik helemaal niet leuk en ik ben daarom gaan kijken naar een andere school omdat de opleiding me wel gewoon leuk leek.
Dat is dus gelukt en het bevalt me hier veel beter! Ik heb niet zo veel gedaan aan school, maar heb alle tentamens gewoon gehaald en ben deze periode veel serieuzer bezig.
Maar waar het vooral om gaat is dat ik sociaal veel lekkerder in m'n vel zit. Ik kan het goed vinden met een paar klasgenoten van me, hier ben ik erg blij mee! Maar dat is niet helemaal in m'n eentje gegaan, ik krijg cognitieve gedragstherapie. Dit slaat erg aan
Maar ik ga met plezier naar school en heb altijd wel mensen waar ik bij kan zitten als we even niks te doen hebben. Ook komt mijn humor steeds meer tot zijn recht en heb steeds minder het gevoel dat ik 'iets MOET zeggen', ik ontspan me veel meer.
Maar nu komt het dus: Ik volg een maatschappelijke opleiding. Persoonlijke dingen zijn hier goed bespreekbaar en ik heb in de klas dan ook verteld (met een brok in m'n keel) dat ik computerverslaafd ben geweest en dat ik op dit momtent cognitieve therapie krijg. We zijn nu bezig met verslavingszorg en dat spreekt me erg aan. Het gaat eigenlijk (best) goed met me.
(Best) goed omdat ik nog steeds niet tevreden ben over mijn 'manier van leven'. Hardlopen heb ik maar 2 keer gedaan, ik ben dagelijks van plan het te doen maar dan doe ik het dus uiteindelijk niet. Ook ga ik altijd eerst computeren en daarna pas (te laat) huiswerk maken.
Ook zit ik op de zaterdagavond nog steeds thuis, maar daar zit ik nu een stuk minder mee. Ik heb hier niks te verliezen en wil op langere termijn wel op kamers.
Thuis word ik gewoon gek, het is altijd ruzie. Gisteravond heb ik nog met wc-rollen en stoelen door het huis lopen gooien omdat ik boos was. M'n moeder begint dan weer te zeuren over dat ik eerst mijn opdracht voor school moet afmaken en praat me dan de grond in. Ik ben fucking 19 jaar, ze denk volgens mij dat ik 12 ben ofzo. In zo'n situatie verlies ik al mijn zin binnen 1 minuut en word ik erg boos (stemmingswisselingen). Dit komt denk ik voornamelijk omdat ik niet sport en dus m'n energie niet kwijt kan.
Maarja, dan ga ik dus naar buiten of zet ik de radio keihard en vergeet ik alles weer. Dat valt dan gelukkig nog mee. Maar uitgangspunt is dus op kamers gaan en vooral voor nu: Hardlopen.
Ik denk ook dat als ik op kamers ga en daar op een vereniging ga, ik vanzelf wel in contact kom met de mensen.
Maar er is nog een ding waar ik behoefte aan heb omdat mijn ouders (en dan vooral mijn moeder) me niet begirijpen: Een 'lotgenotengroep'. Ik heb behoefte om met mensen te praetn die hetzelfde als ik hebben doorgemaakt om ervaringen / kennis uit te wisselen. Het is fijn om met iemand te praten die echt gewoon weet hoe het is. Aan een psycholoog mijn verhaal doen vind ik erg fijn, maar je kunt hier niet uitgebreid de tijd voor nemen natuurlijk.
Ik heb al wat gegoogled, maar ik kom voornamelijk uit op discussies op game-forums. Ik wil eigenlijk gewoon naar een algemeen 'gameverslavings-forum' waar lotgenoten zitten die hun ervaringen en kennis uitwisselen. Misschien dat er mensen zijn die weten waar ik terecht kan?
Daarbuiten lijkt het me ook erg leuk om voorlichting ofzo te geven aan jongeren op de middelbare school bijvoorbeeld. Wat ik allemaal doormaak (en nog steeds eigenlijk, maar wel veel minder) gun ik helemaal niemand, hiervoor wil ik jongeren behoeden.
Maar laat ik niet te ver op de zaken vooruitlopen
Maar wat ik nog wel kwijtwil is dat ik misschien in de verslavingszorg wil gaan werken, de opleiding bevalt me goed. De verslavingszorg kent ook allemaal verschillende kanten, dus wat ik precies wil gaan doen weet ik nog niet. Ik zie wel wat er op mijn pad komt
Bedankt voor het lezen van dit lange verhaal weer, het was niet de bedoeling dat ik het zo lang zou maken
[ Bericht 0% gewijzigd door pennedop2 op 05-12-2009 20:55:41 ]
Ik heb dus dat vrijwilligerswerk gedaan en het ging wel, ik was blij dat het achter de rug was maar ook trots op dat ik het wel had gedaan.
Ik was tegen die tijd gestopt met coaching omdat ik verwachtte (of hoopte) dat alles in september helemaal goed zou komen. Maar het is niet helemaal vlekkeloos gegaan.
De klas vond ik helemaal niet leuk en ik ben daarom gaan kijken naar een andere school omdat de opleiding me wel gewoon leuk leek.
Dat is dus gelukt en het bevalt me hier veel beter! Ik heb niet zo veel gedaan aan school, maar heb alle tentamens gewoon gehaald en ben deze periode veel serieuzer bezig.
Maar waar het vooral om gaat is dat ik sociaal veel lekkerder in m'n vel zit. Ik kan het goed vinden met een paar klasgenoten van me, hier ben ik erg blij mee! Maar dat is niet helemaal in m'n eentje gegaan, ik krijg cognitieve gedragstherapie. Dit slaat erg aan
Maar ik ga met plezier naar school en heb altijd wel mensen waar ik bij kan zitten als we even niks te doen hebben. Ook komt mijn humor steeds meer tot zijn recht en heb steeds minder het gevoel dat ik 'iets MOET zeggen', ik ontspan me veel meer.
Maar nu komt het dus: Ik volg een maatschappelijke opleiding. Persoonlijke dingen zijn hier goed bespreekbaar en ik heb in de klas dan ook verteld (met een brok in m'n keel) dat ik computerverslaafd ben geweest en dat ik op dit momtent cognitieve therapie krijg. We zijn nu bezig met verslavingszorg en dat spreekt me erg aan. Het gaat eigenlijk (best) goed met me.
(Best) goed omdat ik nog steeds niet tevreden ben over mijn 'manier van leven'. Hardlopen heb ik maar 2 keer gedaan, ik ben dagelijks van plan het te doen maar dan doe ik het dus uiteindelijk niet. Ook ga ik altijd eerst computeren en daarna pas (te laat) huiswerk maken.
Ook zit ik op de zaterdagavond nog steeds thuis, maar daar zit ik nu een stuk minder mee. Ik heb hier niks te verliezen en wil op langere termijn wel op kamers.
Thuis word ik gewoon gek, het is altijd ruzie. Gisteravond heb ik nog met wc-rollen en stoelen door het huis lopen gooien omdat ik boos was. M'n moeder begint dan weer te zeuren over dat ik eerst mijn opdracht voor school moet afmaken en praat me dan de grond in. Ik ben fucking 19 jaar, ze denk volgens mij dat ik 12 ben ofzo. In zo'n situatie verlies ik al mijn zin binnen 1 minuut en word ik erg boos (stemmingswisselingen). Dit komt denk ik voornamelijk omdat ik niet sport en dus m'n energie niet kwijt kan.
Maarja, dan ga ik dus naar buiten of zet ik de radio keihard en vergeet ik alles weer. Dat valt dan gelukkig nog mee. Maar uitgangspunt is dus op kamers gaan en vooral voor nu: Hardlopen.
Ik denk ook dat als ik op kamers ga en daar op een vereniging ga, ik vanzelf wel in contact kom met de mensen.
Maar er is nog een ding waar ik behoefte aan heb omdat mijn ouders (en dan vooral mijn moeder) me niet begirijpen: Een 'lotgenotengroep'. Ik heb behoefte om met mensen te praetn die hetzelfde als ik hebben doorgemaakt om ervaringen / kennis uit te wisselen. Het is fijn om met iemand te praten die echt gewoon weet hoe het is. Aan een psycholoog mijn verhaal doen vind ik erg fijn, maar je kunt hier niet uitgebreid de tijd voor nemen natuurlijk.
Ik heb al wat gegoogled, maar ik kom voornamelijk uit op discussies op game-forums. Ik wil eigenlijk gewoon naar een algemeen 'gameverslavings-forum' waar lotgenoten zitten die hun ervaringen en kennis uitwisselen. Misschien dat er mensen zijn die weten waar ik terecht kan?
Daarbuiten lijkt het me ook erg leuk om voorlichting ofzo te geven aan jongeren op de middelbare school bijvoorbeeld. Wat ik allemaal doormaak (en nog steeds eigenlijk, maar wel veel minder) gun ik helemaal niemand, hiervoor wil ik jongeren behoeden.
Maar laat ik niet te ver op de zaken vooruitlopen
Maar wat ik nog wel kwijtwil is dat ik misschien in de verslavingszorg wil gaan werken, de opleiding bevalt me goed. De verslavingszorg kent ook allemaal verschillende kanten, dus wat ik precies wil gaan doen weet ik nog niet. Ik zie wel wat er op mijn pad komt
Bedankt voor het lezen van dit lange verhaal weer, het was niet de bedoeling dat ik het zo lang zou maken
[ Bericht 0% gewijzigd door pennedop2 op 05-12-2009 20:55:41 ]
Ik herken mezelf behoorlijk in jou verhaal. Het liep bij mij wel iets anders(ik sloot mij niet specifiek sociaal af. maar gewoon voor alles, moedwillig niks doen op school. maar dan ook letterlijk niks, niets invullen bij toetsen etc(damn you diablo 2)). Maar je verhaal kwam wel heel erg overeen met wat ik heb meegemaakt. Alhoewel de problemen als gevolg van mijn game verslaving misschien wel anders zijn dan die van jou.quote:
Van wat ik kan opmaken uit jou post's ben je intelligent en volgens mij heb je best aanleg om heel sociaal te worden, omgang met mensen is iets waar je aan zult moeten wennen. En dat kost gewoon tijd. Maak je er vooral niet druk om en ontspan als je met andere mensen bent.
Ik had ook hetzelfde gevoel toen ik met mijn opleiding begon(nieuwe start) en dat heeft mij ook heel erg veranderd(alhoewel op andere vlakken dan sociaal zijn). Verder heb ik misschien geluk gehad dat ik bij mijn woonplaats bij een vriendengroep zat waar ik met de nodige alcohol mijn sociale skills toch wel flink heb aangescherpt. Dat wil ik je dan ook aanraden. Misschien heb je al wat mensen waarmee je omgaat op je opleiding? Kijk of je een keer met hun naar de kroeg kan, drink wat bier, en relax. Alcohol neemt ontremt je, en ik denk dat je hier wel baat bij zult hebben.
Verder heb je volgens mij weinig meer om je echt druk over te maken. Je bent heel zelfbewust en vastbesloten om wat aan je problemen te doen. En als ik je post's mag geloven gaat dat je best goed af.
P.S. Heb niet alle posts hier doorgelezen. Dus misschien is niet alles wat ik schrijf nog van toepassing
Je bent pas 18 jaar dus nog alle tijd om een sociale kring op de bouwen een opleiding te volgen. Ik weet niet op welk niveau je nu zit en wat je wil, maar je kunt nog prima een mbo en daarna hbo opleiding doen. Daar kun je dan vrienden maken. Je zal er er natuurlijk wel zelf wat voor moeten doen en misschien ernaar toe proberen te werken. Anders maak je hier misschien straks een topic aan over het feit dat het niet lukt om vrienden te maken.
Als je misschien niet zeker weet wat je voor opleiding wilt doen kun je uitgebreide beroepentesten laten doen.
Persoonlijk zou ik absoluut niet in m''n eentje uitgaan. Lijkt me echt zwaar kut. Dan maar even wachten en straks met vrienden uitgaan denk ik. geeft een veel beter gevoel dan dat je daar in je eentje staat. Ik weet niet hoe zelfverzekerd je bent maar als je je kut voelt omdat je daar in je eentje bent dan straal je dat wel uit denk ik.
En het eerste wat ik dacht toen ik je verhaal las was gelijk, je moet idd weer naar school. Dus ik zou het gewoon doen. Het geeft je inderdaad die nieuwe start. Zo heb ik dat in het verleden ook ervaren.
Als je misschien niet zeker weet wat je voor opleiding wilt doen kun je uitgebreide beroepentesten laten doen.
Persoonlijk zou ik absoluut niet in m''n eentje uitgaan. Lijkt me echt zwaar kut. Dan maar even wachten en straks met vrienden uitgaan denk ik. geeft een veel beter gevoel dan dat je daar in je eentje staat. Ik weet niet hoe zelfverzekerd je bent maar als je je kut voelt omdat je daar in je eentje bent dan straal je dat wel uit denk ik.
En het eerste wat ik dacht toen ik je verhaal las was gelijk, je moet idd weer naar school. Dus ik zou het gewoon doen. Het geeft je inderdaad die nieuwe start. Zo heb ik dat in het verleden ook ervaren.
@ TS: Volgens mij denk je veel te veel na en maak je je teveel zorgen. Zoek eens een leuke bezigheid om je gedachten af te leiden. Ga bijvoorbeeld eens een spelletje doen, ik heb gehoord dat RuneScape wel leuk is! 
Je kan een sport doen TS. Kan je wel vrienden maken en jullie komen allemaal voor hetzelfde.. Ik doe sinds een paar maandjes krav maga maar dat bevalt erg goed Leuke mensen en je kan je agressie goed kwijt. Ook altijd nuttig voor op straat...
Je merkt dat men erg gezellig en sociaal is. Wij doen samen de sport en wij gaan er ook gezamenlijk voor bij het examen. Heel anders dan in een kutsportschool waar allemaal paupers (lees: buitenlanders) in groepen zitten die allemaal hangen en denken dat ze sterk zijn
Leuke mensen en je kan je agressie goed kwijt. Ook altijd nuttig voor op straat...Je merkt dat men erg gezellig en sociaal is. Wij doen samen de sport en wij gaan er ook gezamenlijk voor bij het examen. Heel anders dan in een kutsportschool waar allemaal paupers (lees: buitenlanders) in groepen zitten die allemaal hangen en denken dat ze sterk zijn
quote:Op zondag 6 december 2009 22:10 schreef mafkees01 het volgende:
Je kan een sport doen TS. Kan je wel vrienden maken en jullie komen allemaal voor hetzelfde.. Ik doe sinds een paar maandjes krav maga maar dat bevalt erg goed
Je merkt dat men erg gezellig en sociaal is. Wij doen samen de sport en wij gaan er ook gezamenlijk voor bij het examen. Heel anders dan in een kutsportschool waar allemaal paupers (lees: buitenlanders) in groepen zitten die allemaal hangen en denken dat ze sterk zijn
!!!
En op de vechtkampen is het zeker ook gezellig.quote:Op zondag 6 december 2009 22:10 schreef mafkees01 het volgende:
Je kan een sport doen TS. Kan je wel vrienden maken en jullie komen allemaal voor hetzelfde.. Ik doe sinds een paar maandjes krav maga maar dat bevalt erg goed
Je merkt dat men erg gezellig en sociaal is. Wij doen samen de sport en wij gaan er ook gezamenlijk voor bij het examen. Heel anders dan in een kutsportschool waar allemaal paupers (lees: buitenlanders) in groepen zitten die allemaal hangen en denken dat ze sterk zijn
fan van Putin, Baudet, Jorge Lorenzo en Assad
quote:Op zondag 6 december 2009 22:10 schreef mafkees01 het volgende:
Je kan een sport doen TS. Kan je wel vrienden maken en jullie komen allemaal voor hetzelfde.. Ik doe sinds een paar maandjes krav maga maar dat bevalt erg goed
Je merkt dat men erg gezellig en sociaal is. Wij doen samen de sport en wij gaan er ook gezamenlijk voor bij het examen. Heel anders dan in een kutsportschool waar allemaal paupers (lees: buitenlanders) in groepen zitten die allemaal hangen en denken dat ze sterk zijn
!!!!OT: Succes TS. Je komt hier iig over als een gezellige gozer waar de meeste mensen prima een biertje mee zouden kunnen drinken. Komt wel goed!
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
Nou...quote:Op maandag 7 december 2009 19:31 schreef Zapato het volgende:
OT: Succes TS. Je komt hier iig over als een gezellige gozer waar de meeste mensen prima een biertje mee zouden kunnen drinken. Komt wel goed!
"Zouden kunnen" ja... Met jou zouden wij dat ook kunnen... Maar of we dat willen is een ander verhaalquote:Op maandag 7 december 2009 19:31 schreef Zapato het volgende:
[..]
OT: Succes TS. Je komt hier iig over als een gezellige gozer waar de meeste mensen prima een biertje mee zouden kunnen drinken. Komt wel goed!
't Hoeft niet. k heb in tegenstelling tot TS wel vrienden om dat mee te doen. Maar soms lees je posts van mensen die echt duidelijk gewoon mongolen zijn. Deze TS komt op mij over als iemand die (inmiddels) prima weet dat ie fouten heeft gemaakt, en dat ie ze nu gaat oplossen. Daarom.quote:Op maandag 7 december 2009 22:20 schreef mafkees01 het volgende:
[..]
"Zouden kunnen" ja... Met jou zouden wij dat ook kunnen... Maar of we dat willen is een ander verhaal
A man said to the universe: 'Sir, I exist.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
'However', replied the universe. 'This fact has not created in me a sense of obligation.'
|
|
