ADD & ADHD - Deel 18

_{en toch vond ik de OP van de wiki mooier}

TVP

tvp

Tvp

TVP

quote:

Op vrijdag 15 mei 2009 12:25 schreef Murmeli het volgende:

[..]

die ken ik niet???? ik heb braaf geklikt waar je de OP kon vinden volgens de vorige OP

Had ik een tijd terug gemaakt... Staat (als het goed is) ook wel een paar topics terug genoemd. Weinig zin om nu ff een linkje te zoeken. Kga ff roken

TVP

tvp.

quote:

Op vrijdag 15 mei 2009 15:24 schreef Murmeli het volgende:
even een vraagje: heeft het niet stil kunnen zitten als je ADHD hebt te maken met dat je dan bijv zit en dan zit het al snel niet meer lekker en dan moet je dus gaan verzitten omdat het niet lekker zit. en dat gaat zeg maar heel de tijd zo door? of is het anders? en hetzelfde met staan...

Bij al die vragenlijstjes namelijk van of je niet goed kan stilzitten/staan vul ik altijd nee in omdat ik altijd denk: ja maar dat doet pijn/voelt naar om stil te zitten/staan dus dat heeft iedereen, dus het is bij mij niet abnormaal.
Maar nu had ik het er net over met een collega die ADHD heeft en die zei dat het bij hem hetzelfde is als bij mij. dus toen vroeg ik me af of het dus toch iets met ADHD te maken heeft dat ik dan moet gaan bewegen.
Hoe zit dat bij jullie?
(voor degenen die het nog niet weten: ik ben niet gediagnosticeerd met ADD of ADHD, zit nog in het traject, over 2 weken heb ik gesprek)

Er zijn een hoop verse AD(H)D-ers hier geloof ik
Ik kan stilzitten doorgaans beter dan stilstaan..
Maar dat heeft misschien meer met situaties te maken.. als ik op het werk of op het station lang stil moet staan loop ik de halve winkel/perron honderd keer door omdat ik niets om handen heb maar wel 'scherp' moet blijven.. Wanneer ik zit, bijv in de trein of thuis op de bank, kan ik soms al dagdromend toch nog wel ontspannnen..
Op vragen als 'sta je vaak op terwijl je nog moet blijven zitten' antwoordde ik wel 'nee'. Het kost me heel veel moeite, maar als ik echt moet blijven zitten sta ik niet zomaar op ofzo...

@Murmeli: ik denk dat het er deels wel mee te maken heeft. Als ik om me heen kijk, zie ik dat ik vaker ga verzitten dan collega's bijvoorbeeld en ook dat ik vaker met mijn benen zwaai of ergens aan zit te frunnikken.

Als je volwassen bent is het natuurlijk niet meer zo dat je rondjes gaat rennen door het kantoor ofzo

quote:

Op vrijdag 15 mei 2009 15:24 schreef Murmeli het volgende:
even een vraagje: heeft het niet stil kunnen zitten als je ADHD hebt te maken met dat je dan bijv zit en dan zit het al snel niet meer lekker en dan moet je dus gaan verzitten omdat het niet lekker zit. en dat gaat zeg maar heel de tijd zo door? of is het anders? en hetzelfde met staan...

Bij al die vragenlijstjes namelijk van of je niet goed kan stilzitten/staan vul ik altijd nee in omdat ik altijd denk: ja maar dat doet pijn/voelt naar om stil te zitten/staan dus dat heeft iedereen, dus het is bij mij niet abnormaal.
Maar nu had ik het er net over met een collega die ADHD heeft en die zei dat het bij hem hetzelfde is als bij mij. dus toen vroeg ik me af of het dus toch iets met ADHD te maken heeft dat ik dan moet gaan bewegen.
Hoe zit dat bij jullie?
(voor degenen die het nog niet weten: ik ben niet gediagnosticeerd met ADD of ADHD, zit nog in het traject, over 2 weken heb ik gesprek)

Ik ben niet gediagnosticeerd als AD(H)D'er, zit namelijk nog in het traject, maar wat ik heb is dat ik het zitten na een poosje vervelend begint te vinden. Ik ga dan even staan of lopen of als ik moet blijven zitten, begin ik met m'n benen te wiebelen. Best irritant, want colleges volgen is echt een ramp voor mij en in de bieb zitten om te kunnen studeren kan ik al helemaal niet. Ik heb ook al heel snel dat ik niet lekker zit, dat bijvoorbeeld je achterwerk niet lekker zit of zo ( ), dan ga ik ook even verzitten.

TVP

Gisteren eindelijk dan het intake gesprek gehad bij PsyQ. Eerst anderhalf uur doorgezaagd worden alleen met de psychologe (en haar stagaire) en vervolgens nog eens extra doorgezaagd te worden samen met mijn moeder en mijn beste vriendin erbij.

Best pijnlijk af en toe, kwamen toch wel dingen naar boven die ik niet wist. Had mn moeder en mn vriendin ook gevraagd zo eerlijk mogelijk te zijn. Nu is het afwachten, over anderhalve week heb ik weer een afspraak en dan gaan we kijken of het ADHD is, zo niet, wat er dan wel aan de hand is en wat we er aan gaan doen..

Overigens alle respect voor de klantvriendelijkheid en de proffesionaliteit van PsyQ, zonder het gevoel te geven dat je tegenover een dokter zit. De psygologe vroeg erg door, maar niet op een manier dat ik me oncomfortabel begon te voel. Heb er een erg goed gevoel over en ben heel blij dat ik de stap gezet heb.

quote:

Op vrijdag 15 mei 2009 18:55 schreef TumTum het volgende:
Gisteren eindelijk dan het intake gesprek gehad bij PsyQ. Eerst anderhalf uur doorgezaagd worden alleen met de psychologe (en haar stagaire) en vervolgens nog eens extra doorgezaagd te worden samen met mijn moeder en mijn beste vriendin erbij.

Best pijnlijk af en toe, kwamen toch wel dingen naar boven die ik niet wist. Had mn moeder en mn vriendin ook gevraagd zo eerlijk mogelijk te zijn. Nu is het afwachten, over anderhalve week heb ik weer een afspraak en dan gaan we kijken of het ADHD is, zo niet, wat er dan wel aan de hand is en wat we er aan gaan doen..

Overigens alle respect voor de klantvriendelijkheid en de proffesionaliteit van PsyQ, zonder het gevoel te geven dat je tegenover een dokter zit. De psygologe vroeg erg door, maar niet op een manier dat ik me oncomfortabel begon te voel. Heb er een erg goed gevoel over en ben heel blij dat ik de stap gezet heb.

Tsja, dat het confronterend zal gaan worden ben ik ook "bang" voor. Kom ik ineens niet meer uit m'n woorden en zo. Maar ik ga die stap toch echt wel zetten. Nu ik over de eerste drempel ben gegaan wil ik de rest ook koste wat kost nemen.

Ik heb nu echt een temporary up dat ik dit toch maar mooi in gang heb gezet, is ook wel relaxed

quote:

Op vrijdag 15 mei 2009 18:57 schreef Murmeli het volgende:

[..]

hee Tof!!!
wat was er zo confronterend bijvoorbeeld?

Was al bang voor die vraag.

Maar vooral kleine dingetjes. Zo vertelde mijn moeder over hoe emotioneel en huilerig ik vroeger was en hoeveel ik gepest werd. En hoe moeilijk zij het als moeder gehad heeft daarmee. Extra pijnlijk omdat ik mijn moeder wel eens verweten had dat ze er nooit iets aan gedaan had en ik het gevoel had dat ik aan mn lot over gelaten werd.

Het was ook minder leuk om te horen van mijn beste vriendin dat ze vind dat ik veranderd ben in de afgelopen maanden van een leuke sociale jongen in een depressieve, knul die bijna alleen nog maar loopt te zeuren. Nooit gerealiseerd dat ik zo overkwam en wil daar echt wat aan gaan doen. Een echte wakeup call om mn beste vriendin niet te verliezen zeg maar.

Allemaal niet leuk, maar toch heel belangrijk dat ze erbij waren, want op sommige vragen gaven ze toch andere antwoorden dan ik zelf deed. (heb je moeite met financieën bijvoorbeeld.)

Overigens best grappig, zowel de pysgologe als de staigare moesten lachen bij de vraag "heb je moeite met stilzitten'. Hoefde ik niet echt antwoord op te geven.

quote:

Op vrijdag 15 mei 2009 20:15 schreef Thrackan het volgende:

[..]

Tsja, dat het confronterend zal gaan worden ben ik ook "bang" voor. Kom ik ineens niet meer uit m'n woorden en zo. Maar ik ga die stap toch echt wel zetten. Nu ik over de eerste drempel ben gegaan wil ik de rest ook koste wat kost nemen.

Ik heb nu echt een temporary up dat ik dit toch maar mooi in gang heb gezet, is ook wel relaxed

Daar hoef je niet bang voor te zijn. Ben echt onder de indruk van de aanpak van de psygologe. Heel veel geduld en ze bleef doorvragen als ze doorhad dat ik maar een antwoord gaf om onder de vraag uit te komen (onbewust).

Wat dat laatste betreft, heb je natuurlijk alle recht om trots op jezelf te zijn. Iets doen aan jezelf is altijd goed.

Tvp, volgens mij ga ik me heel erg herkennen/thuisvoelen in deze topics .