Hoe ga je om met "beperkingen" van je lijf?

quote:

Op zondag 9 augustus 2009 19:33 schreef MarMar het volgende:

[..]

Ik ging het even laten om hier op te reageren, maar ik kan het toch niet laten.

Weet je, ik snap best dat het goed en lief bedoeld is, maar ik word er soms heel erg moe van dat mensen opmerken dat het wel beter wordt en dat bijvoorbeeld fietsen over een tijdje wel weer zal gaan.
Het was juist de frustratie van dat ik zelf wel aanvoelde dat het niet een kwestie ging worden van revalideren en het komt weer goed, maar meer een kwestie van revalideren en we komen tegen wat er precies niet goed gaat en daarmee leren leven.
Nu ik een tijdje onderweg ben blijkt dat ook de praktijk te zijn.
Het is niet dat ik pessimistisch was of ben over de toekomst, maar sommige dingen voel je gewoon wel aan.

Als ik hier iets over zei kreeg ik vaak als antwoord "joh, je moet de hoop niet opgeven"
Ik geef de hoop niet op, ik vind mijn leven heel erg tof, het moet alleen wel wennen allemaal op deze manier en heel soms baal ik wel even van wat niet meer kan en niet meer ga kunnen.

Oh ok ik snap, tis geen kwestie van wachten en doorzetten maar van acceptatie, en alles wat meevalt valt mee. Mijn excuses.

Tja lastig, acceptatie lijkt niet bij deze tijd te horen, het lijkt soms wel een nieuw taboe. Helemaal als weinig mensen om je heen zich iets bij je handicap kunnen voorstellen. Als iemand overlijdt die je dierbaar is, lijkt het zelfs voor naasten moeilijk zinnig te reageren. Of om te begrijpen dat je na een jaar ofzo niet gewoon doorgaat met de oude zijn. Lance Armstrong wint de Tour toch ook nadat hij ten dode was opgeschreven? Dat zijn verhalen waar mensen zich graag aan spiegelen. Iemand die been kwijt is hoort bij wijze van spreken nog, het komt wel goed.

Maar dan komt het vooral op je eigen geesteskracht en flexibiliteit aan denk ik. Hoe positief je tijdens je babystapjes kan blijven, of je nieuwe manieren kan ontdekken om lekker in je vel te blijven zitten. En lief voor jezelf zijn. Geduld met je lichaam hebben zonder de moed te verliezen, ook al lijkt het me af en toe moeilijk om geen hekel aan je eigen lijf te krijgen omdat het je in de steek laat. Je in elk geval niet laten opjagen door mensen die er de ballen verstand van hebben, op dit vlak ben jij de expert en het gaat er om wat voor jou geod voelt. En al heb je er 10 jaar voor nodig om daar je weg in te vinden, fuck that dan duurt het maar 10 jaar. Zet hem op iig.

ps sorry als ik niet zo reageer als je bedoelt maar ik leef met je mee!

ik noemde het eerst ook bouwfoutjes enkel die niet helemaal recht aan onderbeen zat noemde ik fout van de gipsmeester. knieschijven die naar binnen staan, heupen die plop zeggen, en mijn spagettivingers

ieh spuiten in de heup! Auwtsch!

quote:

Op vrijdag 7 augustus 2009 20:34 schreef MinderMutsig het volgende:
Hoe ik er mee omga? Op dit moment nogal agressief.
Er is feestweek hier in het dorp en ze hebben alle drie de toegangswegen tot de wijk waar ik woon afgesloten terwijl ik even boodschappen aan het doen was i.v.m. een wandeltocht.
Of ik mijn auto wel even buiten het dorp wilde parkeren en dan met mijn boodschappen 3 km naar huis wilde lopen. Nee, dat wilde ik dus niet.

"Nou u mag er ook niet door. Er zijn nog meer versperringen dus zelfs al laat ik u erdoor dat komt u toch niet voorbij de volgende."
"Maar ik kan niet zo ver lopen, ik moet er wel door."
"Tja dat kan niet. Er komen straks (let op de straks, er liep namelijk nog helemaal niemand) heel veel wandelaars langs en dus mag u er niet langs."
"Hoe stelt u dan voor dat ik thuis moet komen?"
"Dan moet u maar lopen of wachten tot de wandeltocht voorbij is."
"Hoe laat is die wandeltocht dat voorbij?"
"Nou dat kan wel half elf worden hoor."
"Zo lang kan ik niet wachten met boodschappen in mijn auto en ik kan die afstand ook niet lopen."
"Tja er zit toch niets anders op."
Ad infinitum x5

Bij een van de versperringen ben ik na een discussie van 10 minuten gewoon half bij iemand door de tuin langs de versperring gereden.

Ik zou als ik jou was echt even met de gemeente gaan bellen, want dat kan gewoon niet. Er zal heus wel ergens een miniscuul berichtje van twee regels in de lokale krant gestaan hebben waar je bezwaar tegen kon maken/uit kon concluderen dat die straat afgezet zou worden, maar ze hadden op z'n minst behulpzaam kunnen zijn en bijv. je naar huis kunnen begeleiden door de afzetting of zo. Even een hek opzij, zo'n drama kan dat toch niet zijn?

quote:

Op maandag 10 augustus 2009 19:01 schreef Maeghan het volgende:

[..]

Ik zou als ik jou was echt even met de gemeente gaan bellen, want dat kan gewoon niet. Er zal heus wel ergens een miniscuul berichtje van twee regels in de lokale krant gestaan hebben waar je bezwaar tegen kon maken/uit kon concluderen dat die straat afgezet zou worden, maar ze hadden op z'n minst behulpzaam kunnen zijn en bijv. je naar huis kunnen begeleiden door de afzetting of zo. Even een hek opzij, zo'n drama kan dat toch niet zijn?

Dat was ik inderdaad ook nog wel van plan. De wandeltocht wordt ieder jaar gehouden maar normaal gesproken met een route die niet een halve wijk een avond volledig onbereikbaar maakt. Nu hadden ze de ronde ingekort maar er werden wel dezelfde afstanden gelopen al zigzaggend door de wijk. Om bij mijn huis te komen van welke willekeurige kant dan ook moest ik minimaal 3 keer de route van de wandeltocht doorkruisen binnen een straal van 2-3 km en ook wegen rondom de wandelroute waren afgesloten.
Eerdere jaren ging de tocht gedeeltelijk door het buitengebied langs wegen waar op korte afstand een redelijk alternatief voor is.

Volgend jaar dus inderdaad de huis-aan-huis in de gaten houden om herhaling te voorkomen. Al zou je toch denken dat je met enige redelijkheid zoiets wel zou moeten kunnen oplossen in plaats van gelijk naar zwaardere middelen zoals een bezwaar tegen een vergunning te moeten grijpen. Zeker in een klein dorp maak je je daar ook niet bepaald geliefd mee.

Ik heb trouwens vandaag wel mijn excuses aangeboden aan de knul (verkeersregelaar) die ik bijna van zijn sokken heb gereden. Kwam hem tegen bij een andere afzetting waar ik wel makkelijk omheen kon rijden maar ben even gestopt om met hem te praten. Ik vind het nog steeds terecht dat ik langs de afzetting ben gereden maar de manier waarop was niet echt de manier waarop het had gemoeten.
Hij begreep het uiteindelijk wel maar had ook maar opdracht gekregen om alles en iedereen tegen te houden. Leerpuntje voor de organisatie van volgend jaar denk ik. Aan de buitenste afzetting geen knullen van 17 zetten maar volwassenen met iets meer beslissingsbevoegdheden.

@MarMar

Maar wat MinderMutsig beschrijft: wij hadden laatst zoiets in Bergen, mijn pa is invalide, we zaten in de auto en het dorrep was afgezet vanwege braderie, hij moest daar ergens zijn bril ophalen en er stonden een paar jongetjes het verkeer te regelen.

Mijn vader heel lief 'jongens in kan niet lopen ik moet er langs', jongetjes 'ja dat gaat niet' en zo. Dus even dat gehakkel over en weer, en uiteindelijk hebben ze ons er gewoon door gelaten. Anders was ik uitgestapt en had ik het hek zelf open gemaakt. Maar als mijn vader alleen is kan hij dat natuurlijk niet. Volgens mij proberen mensen er wel rekening mee te houden maar dan heb je ook van die types 'ja jammer, befehl is befehl', lijkt me zoo frustrerend. Zou meteen in de pen klimmen.

quote:

Op maandag 10 augustus 2009 19:57 schreef MarMar het volgende:
@MiMu
Ik zou denk ik nog heel kwaad reageren op een manier van "wandeltocht, ik mocht willen dat ik dat kon en NU wil ik er langs!" ofzo.. Het is wel een beetje heel erg ironisch he

Nu je dit zegt valt me pas op dat ik dat dus geen seconde gedacht heb. Ben ik blijkbaar toch weer wat gegroeid in dat acceptatieproces want een jaar geleden had ik dat inderdaad gezegd.

Afgesloten is afgesloten. Jammer dan, of je nou invalide bent of niet. Als wegen worden afgesloten wordt dit van tevoren wel bekend gemaakt, en dan nog moet je het maar accepteren. Dan ga je maar een andere dag, andere locatie of vraag je of iemand anders even een bril wilt ophalen. Moeten we dan maar voor iedereen uitzonderingen maken? Het is juist asociaal dat je alsnog probeert er doorheen te rijden en dat ook gewoon doet. Wat een egoisme. Je zegt zelf ook al dat je weet dat die tocht er komt. Neem dan van te voren maatregelen of vraag om hulp bij de gemeente in plaats van als een asociale dwaas door de versperring te rijden.

Dat soort figuren moeten eens de benen breken ofzo ...

quote:

Op maandag 10 augustus 2009 23:58 schreef MinderMutsig het volgende:

Jij vindt het doodnormaal dat je zomaar door een wegversperring rijdt omdat je boodschapjes moet doen?

Omdat ik naar mijn eigen huis wil. Wel even goed lezen schat.

sommige mensen moeten zelf eerst iets mankeren willen ze weten hoe dat voelt

Het gaat er toch om dat de weg is afgesloten. Dat is al lang van tevoren bekend. Dan kan je er niet zomaar doorheen rijden. Nou stelt het misschien weinig voor om even door een wandelroute te gaan, maar wat als iedereen overal maar doorheen zou proberen te rijden? Onze straat is ook pas geleden afgesloten omdat er rioolwerkzaamheden waren. Je kon er alleen te voet door. Mijn overbuurvrouw is niet goed te been en heeft haar auto verderop moeten parkeren. Toen heeft ze voor een tijdelijke rolstoel gezorgd voor een paar dagen en de gemeente heeft het ook nog eens dik betaald. Kleine moeite en het scheelt voor jezelf een hoop ergernis maar ook voor de mensen die op dat moment de afzetting proberen te handhaven, die voelen zich natuurlijk ook niet echt netjes behandeld als er opeens iemand zich met z'n auto door het parcours probeert te wrikken.

10+ voor het totaal uit zijn verband rukken van het verhaal.

Tja, ik vind het sowieso al debiel dat mensen niet naar hun eigen huis kunnen omdat er zo nodig iemand midden op straat wil kunnen wandelen, laat ze dat maar verbieden. Als de straat open ligt is het iets anders, dat kan niet anders. Wandelen kun je ook prima in het park.

Daarnaast heeft ze zelf ook al gezegd dat het niet netjes was om gewoon om die afzetting te rijden en ging het erom dat die wandeltocht ieder jaar gehouden wordt en er nu opeens andere straten afgezet waren dan normaal - logisch dat je dat niet verwacht toch, als de tocht ieder jaar gehouden wordt en geen problemen oplevert?

Verder is het hier in ieder geval heel normaal dat er dagen zo niet weken voor een evenement al borden in de straten zefl geplaatst worden met wanneer de straat afgesloten zal zijn en welke alternatieve routes er beschikbaar zijn - blijkbaar is dat daar ook niet gebeurd en dat is slordig van de gemeente.

ja in frankrijk is het sowieso veel beter geregeld voor mensen met een handicap, iemand vertelde me dat dat zo is omdat ze daar zoveel oorlogsgewonden hadden

quote:

Op woensdag 12 augustus 2009 00:22 schreef Manono het volgende:
ja in frankrijk is het sowieso veel beter geregeld voor mensen met een handicap, iemand vertelde me dat dat zo is omdat ze daar zoveel oorlogsgewonden hadden

Is dit niet een beetje al te romantisch gedacht?
Nederland is veel beter voor bv. oude mensen dan Frankrijk hoor.

Heb geen idee hoe het in Frankrijk is. Ik denk dat we in Nederland aan een kant wel erg verwend zijn geraakt en té veel op de overheid vertrouwen om alles te regelen (terwijl we veel daarvan zelf kunnen doen). Aan de andere kant merk ik wel dat er toch weinig aandacht is voor ouderen - tenzij door bedrijven die er geld aan denken te kunnen verdienen, maar over het algemeen worden ouderen toch eerder als een naar bijverschijnsel van de samenleving gezien en ouderdom als iets wat je dient te bestrijden.

Neem bijv. reclame's: ouderen zie je in reclames voor kleefpasta's, incontinentieproducten en cremes tegen rimpels en pigmentvlekken. Waarom kan een bejaarde vrouw geen magnums eten in beeld? Waarom zie je nooit een bejaarde man in een shampooreclame (ok, statistisch gezien zijn ze wat vaker kaal, maar niet allemaal!)? Kunnen ouderen niet koken uit pakjes van Conimex, moet dat altijd een 'hippe' moeder zijn? We lijken ouderdom alleen maar te associeren met negatieve dingen.

Qua voorzieningen is het hier misschien wel goed en er zijn hier genoeg stichtingen die bijvoorbeeld in de gaten houden of gebouwen toegankelijk zijn voor rolstoelen en rollators, er zijn genoeg hulpmiddelen te koop of ze worden zelfs gedoneerd door de gemeente, etc. Vervoer op maat (kwaliteit even buiten beschouwing gelaten), aangepast openbaar vervoer (niet overal), invalidenparkeerplaatsen... Goede verzekeringen waarin hulpmiddelen, brillen e.d. meeverzekerd zijn.

Als ik het vergelijk met Engeland, dan denk ik dat ouderen hier veel mobieler zijn. Aan de ene kant zie je in Engeland echt hoogbejaarde opa's en oma's gewoon een stevige heuvel opfietsen of lopen zonder te miepen waar de gemiddelde twintiger onderweg uit moet rusten, aan de andere kant heb je daar toch nog meer stadjes met verschrikkelijk slechte bestrating en ontoegankelijke gebouwen. Wat ik gezien heb op m'n vakantie in Frankrijk (en dat is natuurlijk niet representatief en ook nog eens in een regio waar idd veel gevochten is in WOII) was het allemaal redelijk goed toegankelijk.

Nou goed, dan hebben we het nog over ouderen. De dag dat een invalide of geestelijk gehandicapte Conimex of L'Oreal mag aanprijzen zal ik waarschijnlijk niet meemaken.