PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 17

Ik vind echt dat je er veel te zwaar aan trekt, sempron. Maar het is een beetje een kip en ei probleem he. Word je vaker met jezelf geconfronteerd omdat je er veel te bewust van bent dat je autisme hebt of raak je er zo bewust van dat je autisme hebt omdat je zovaak met jezelf geconfronteerd wordt? In ieder geval, misschien helpt het je om er niet zo nadrukkelijk bij stil te staan..

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 18:54 schreef tijnbrein het volgende:
Vragen om een second opinion?

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 21:47 schreef EchtGaaf het volgende:
Een aantal dingetjes die je hier noemt, zouden inderdaad indicaties kunnen zijn voor Asperger of PDD-nos. Het is echter niet genoeg om puur op basis van dit conclusies te trekken.

Als je het wilt weten, dan kan je beste naar de huisarts gaan die je kan doorverwijzen voor evt verdere diagnostiek.

Op zich een mogelijkheid, heb het dus al een keer gedaan, toen kwam DIE diagnose van OCD met wat narcisme uit.
Het volgende heb ik in gedachten toen ik met opluchting wist dat ik het "officieel" niet heb en het "officieel" liever niet wil hebben.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 22:48 schreef sempron2400 het volgende:
Het is echt NIET leuk om bevestigd te hebben/krijgen dat je autistisch bent. Autisme is een aandoening die in de regel je hele persoonlijkheid en manier van leven beïnvloedt. Als je het hebt, zul je je waarschijnlijk steeds afvragen: komt probleem X of gedrag Y het nou door autisme, of is het vrij normaal? Misschien ga je over dingen lezen, en denken: hey, misschien heb ik dat ook. Dat is tenminste mijn ervaring, en die van mijn kennis/"lotgenootje".

Ik ben er al jaren mee bezig, maar dan wel met wisselende interesse.
Ik begrijp heus wel dat een autismediagnose ook veel nadelen heeft, daarom dat ik ook blij ben dat ik die niet heb gekregen.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 22:48 schreef sempron2400 het volgende:
Normaal is bijvoorbeeld:
* Je hebt vrienden en kan redelijk met mensen omgaan.
* Je raakt niet overprikkeld. Gefeliciteerd, want overprikkeling schijnt echt verschrikkelijk te zijn!
* Vooral van trance houden vind ik vrij normaal. Die muziek is voor jou dan tijdloos.

Klopt, maar wat is normaal...?
- Vrienden van mij zijn zelf ook wel wat aparte gevalletjes, sommigen met officiele diagnoses van het een en ander.
- Soms kan ik overgefrusteerd raken door teveel aan mijn hoof of teveel irritatie/tegenslagjes en doordraaien. Meestal bijt of sla ik mezelf dan als stoomklep, maar ik ben best in staat dan iemand kapot te maken, al wil ik het niet.
- Effe duidelijker, ik luister bijna exclusief naar trance.

Ik zeg niet dat mijn gedrag perse in het autismespectrum valt, maar dat ik wel denk dat het wel het geval zou kunnen zijn en dat ik meer duidelijkheid wil hebben, eigenlijk zonder officieel etiket.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 23:20 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Dit herken ik wel, maar of dit autisme/pdd is? Geen idee, ik kan me er wat bij voorstellen als het wel zo zou zijn, maar evengoed ook als het niet zo zou zijn.

Ik denk dat dat reactie vanuit mijn personlijke geschiedenis is, of nu wel of niet door een afwijking gekleurd.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 23:20 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]


Idem.
Oh boy

Waarvoor het "Oh boy "?
Pijnlijke herkenning?

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 23:20 schreef Stupendous76 het volgende:
[..]

Ik zeg niets, maar is feest der herkenning.
Heb je het hele onderzoekslijstje voorgeschoteld gekregen? Dus gesprekken, testen, vragenlijsten?
Belangrijke vraag denk ik: is je IQ gemeten (of bekend)? _{Vooral voor mijzelf belangrijk, ik vermoed dat daar een boel 'eigenaardigheden' bij mijzelf vandaan komen}

Eerlijk gezegd weet ik dat niet meer zo goed.
Gesprekken, vragenlijsten en een gesprek met een goede vriendin van me toen.
IQ nooit officieel gemeten, maar het is hoog, ik denk met gemak boven de 130, maar niet hoeveel.
Ik zou dus in ook gewoon hoogbegaafd kunnen zijn of wat dan ook.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 23:26 schreef Stupendous76 het volgende:
Ik herken heel veel in zijn eerste post hier (maar goed, ook veel in die van jullie ) Ik weet van mijzelf redelijk goed waar ik tegen aan loop. Ik weet ook dat dat sec niet onder autisme zou vallen (conform de diagnose die ze eigenlijk niet konden stellen en er toen maar een waarschijnlijkheidsdiagnose van hebben gemaakt) Toch zie ik voor mijzelf heel veel overeenkomsten tussen autisme (en met name Asperger) en 'mijn problemen'.

Wat is sec?
Bij mij is het wisselvallig, ik zie zowel overeenkosmten als ook verschillen met Asperger en hoe ik ben.
Daarom vraag ik het me ook af hoe het zit.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 23:26 schreef Stupendous76 het volgende:
En ik zie nergens een echte aanwijzing van bijvoorbeeld hulp of zoiets. Het meeste (eigenlijk alles) wat ik als vooruitgang van mijzelf zie komt van mijzelf af. Met enige regelmaat wel dankzij hulp, maar dan is het meer 'het wijzen in een richting' waar ik vervolgens zelf mee verder ga.

Ik heb weleens hulp van vrienden, maar op zich verander ik uit eigen wil.
Mij wordt tegelmatig gezegd dat ik veranderd ben, meestal behoorlijk positief.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 23:26 schreef Stupendous76 het volgende:Het kan o zo mooi zijn om letterlijk anders te denken, anders te kijken. Maar het levert je zo veel problemen op omdat 'de ander' het of niet ziet of niet wil zien (waarbij dat laatste pas echt irritant is, maar ach, geluk zij met hen en hun bekrompen leven )

Herken ik ook, zowel de zegen als de vloek van het anders zijn.
Maar ik heb besloten om me weinig van mensen aan te trekken die nauwelijks in mijn leven wat uitmaken.
Waarom zou ik me op een bepaalde manier voor tieners en jeugd gedragen als ik ruim ouder dan hen ben?
Screw them, i have my freedom.

quote:

Op dinsdag 26 mei 2009 23:35 schreef sempron2400 het volgende:
Ik lees dat vaker: 'feest der herkenning', en vooral als het over autisme gaat.

Wat is er eigenlijk feestelijk aan?

LOL, feest als in uitbundig.
"feest der herkenning" heb ik geleerd als uitbundige herkenning te interpreteren.

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 00:06 schreef sempron2400 het volgende:
Dat is precies de reden waarom ik het eigenlijk niet mooi vind: de problemen. Ook bij mezelf.

En?
Wat wil je dan doen met die problemen?

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 00:06 schreef sempron2400 het volgende:
Over eventuele problemen heb ik me voorgenomen niet meer met vrienden te praten. Ik wil de indruk wekken sterk in mijn schoenen te staan. Alsof het autisme er niet is. Het in je hele wezen anders zijn (daar komt het eigenlijk op neer) spreekt me gewoon niet aan.

Vind ik zwak van je.
Net alsof je een kreupele voet hebt, maar de pijn doorstaat om normaal proberen te lopen en zonder zwakte over te komen.
Erken dat je iets hebt dat je belemmert en leer er mee leven in plaats het te negeren.
Ook ik heb wat ik heb en ik negeer het niet, maak er handig gebruik van.
Tuurlijk moet je je persoonlijke problemen niet iedere vreemde in de schoot werpen, maar eens het over je autisme met je beste vrienden zal je helpen, althans daar ga ik van uit.

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 00:06 schreef sempron2400 het volgende:
Mijn lotgenootje zei eens: "Je wordt continu met jezelf geconfronteerd. Dat komt door autisme."
Nu wordt de soep zelden zo heet gegeten als ze wordt opgediend, maar het geeft wel aan dat geluk soms ver te zoeken is.

Is toch goed!
Betekent dat je veel meer kansen dan anderen krijgt om dingen aan jezelf te veranderen.
Genoeg mensen zijn blind voor hun eigen fouten en zullen al heel snel anderen op hun foutjes wijzen.
Jij kent jezelf dus ook beter en hoe je bent en reageert, net als ik ook.
Je weet wat en waar de problemen zijn en nu nog het goeie gereedschap vinden en er iets aan doen.
Doe niet ZO pessimistisch.

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 10:40 schreef EchtGaaf het volgende:
Sensory overload, moeite met het pakken van grappen, de vasthoudende gewoontes, snel gefrustreerd en kennelijk makkelijk afgeleid op het werk etc.....kunnen wel indicaties zijn.

Hostiliteit naar maatschappij/omgeving kan een gevolg zijn dat hij sociaal gehandicapt en zich onbegrepen voelt.

Dat OCD kan de helft van een comorbiditeit zijn van PDD. Komt niet zelden met autisme voor. Narcisme-eigenschappen kunnen ook een uitvloeisel zijn van autisme.

Sterke vaste gewoontes en mogelijk fieps (zeer specifieke interesse met vrouwen met brillen etc....).

Indicaties zie ik wel, maar dat maakt iemand nog niet tot PDD-er.

Daarom vraag ik rond en probeer ik zelf eerst goed door te krijgen hoe en wat.
Kijk, het hoeft dus ook niet in het autismespectrum te zitten.

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 10:40 schreef EchtGaaf het volgende:
Maar het beste kan hij - als hij dat wilt- een diagnostisch traject ingaan.

Ja en nee.
Ja voor het erachterkomen en hopelijk passende hulp.
Nee omdat je dan wel in NL moet blijven en zekers een sticker opgeplakt krijgt die er moeilijk af gaat.
Da's dus een afweging van kosten en baten.
Voor mij wegen kosten zwaarder.
Ik heb al vele problemen zelf overwonnen, dus denk ik dat het beter is om leven te leven zoals het is en mijn problemen onder ogen te zien en te confronteren.

Ergens ben je ook wel een beetje afhankelijk van externe omstandigheden. Soms heb je gewoon wat geluk nodig om verder te komen. Een soort trigger.

Bijvoorbeeld: wel/niet aangenomen worden na een sollicitatie. Een positief resultaat kan je leven ineens een positieve wending geven, waardoor misschien wel veel problemen zouden verdwijnen. Bijvoorbeeld nieuwe baan betekent nieuw mensen ontmoeten waarmee het wellicht beter klikt vanwege de interesses.

Maar om daar over mee te kunnen praten, zou ik het eerst een keer moeten meemaken. Eén keer slechts...

Als ik aangenomen word, dan wil ik een paar herhalingslessen gaan nemen; ik heb al jaren niet gereden. Blijf ik echter in de Wajong, dan kan ik dat wel vergeten. Om even een voorbeeld te noemen hoe een bepaald probleem kan blijven of verdwijnen.

[ Bericht 18% gewijzigd door sempron2400 op 27-05-2009 12:39:40 ]

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 11:49 schreef Barachem het volgende:
Is toch goed!
Betekent dat je veel meer kansen dan anderen krijgt om dingen aan jezelf te veranderen.
Genoeg mensen zijn blind voor hun eigen fouten en zullen al heel snel anderen op hun foutjes wijzen.
Jij kent jezelf dus ook beter en hoe je bent en reageert, net als ik ook.
Je weet wat en waar de problemen zijn en nu nog het goeie gereedschap vinden en er iets aan doen.
Doe niet ZO pessimistisch.

Het mooiste vind ik het geval dat je nauwelijks hoeft te veranderen. Dat je reeds bent zoals je zou willen. Lekker knallen en genieten zoals het meeste volk doet. Blind zijn voor eigen fouten bestaat, maar dan denk ik meer aan een niet-sociale houding (waar anderen last van hebben). Dat is iets anders dan geen noemenswaardige of belemmerende problemen hebben.

Mijn werkelijke probleem is trouwens van financiële aard.

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 11:49 schreef Barachem het volgende:

[..]


Ik denk dat dat reactie vanuit mijn personlijke geschiedenis is, of nu wel of niet door een afwijking gekleurd.
[..]

Waarvoor het "Oh boy "?
Pijnlijke herkenning?

Niet pijnlijk.

quote:

[..]

Eerlijk gezegd weet ik dat niet meer zo goed.
Gesprekken, vragenlijsten en een gesprek met een goede vriendin van me toen.
IQ nooit officieel gemeten, maar het is hoog, ik denk met gemak boven de 130, maar niet hoeveel.
Ik zou dus in ook gewoon hoogbegaafd kunnen zijn of wat dan ook.

Voor een diagnose zijn verschillende gesprekken met psychologen/psychiaters nodig, krijg je een vragenlijsten, etc.
In mijn geval zat er een IQ-test bij (standaard?)

quote:

[..]

Wat is sec?

Franse woord voor droog; als in: puur of enkel.

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 19:40 schreef tijnbrein het volgende:
Zou ik op mijn werk vertellen dat ik getest ben op autisme? En zou ik vertellen wat de uitslag is?
Ik twijfel of het verstandig is.

Als het nu goed gaat op je werk, zeker niet doen. Anders kan ik het je ook niet aanraden. Autisme wordt lang niet door iedereen begrepen.

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 19:51 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik was het eigenlijk ook niet van plan. Waarom zou ik. Ik ben toch maar een uitzendkracht.

Zolang je geen uitslag hebt zeker niet doen. Daarna kan je altijd nog zien.

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 19:40 schreef tijnbrein het volgende:
Zou ik op mijn werk vertellen dat ik getest ben op autisme? En zou ik vertellen wat de uitslag is?
Ik twijfel of het verstandig is.

Ga er verstandig mee om. Het heeft sowieso geen zin om te speculeren als er geen uitslag is.

Mocht je de diagnose hebben, dan is de kwestie misschien nog wel het lastigste van alles. Wie vertel je het en wie vertel je het niet...

Als het niet nodig of niet relevant is (werk) zou ik er maar zeer zuinig op zijn. Het geeft wel degelijk een STIGMA


Vergeet 1 ding niet, in regio Eindhoven stikt het mensen met Asperger etc...... Weten het soms zelfs niet, zeker als het een lichte mate betreft...

Pas op, Tijnbrein. Ik ben soms bang dat de kwestie jou overheerst. Laat je ook niet door het onderwerp gijzelen, maar ga er verstandig mee om.

Mijn baas weet dat ik Asperger heb, maar dat is vooral omdat ik aan die baan ben gekomen met behulp van een jobcoach, die ook is meegeweest toen ik moest solliciteren. Voor haar heeft het ook voordelen voor als ik ziek wordt, dus dat is voor haar ook handig om te weten.

Geen van mijn collega's weet het, is ook niet echt belangrijk dat ze het weten want tot nu toe gaat het prima.

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 12:29 schreef sempron2400 het volgende:
Ergens ben je ook wel een beetje afhankelijk van externe omstandigheden. Soms heb je gewoon wat geluk nodig om verder te komen. Een soort trigger.

Bijvoorbeeld: wel/niet aangenomen worden na een sollicitatie. Een positief resultaat kan je leven ineens een positieve wending geven, waardoor misschien wel veel problemen zouden verdwijnen. Bijvoorbeeld nieuwe baan betekent nieuw mensen ontmoeten waarmee het wellicht beter klikt vanwege de interesses.

Maar om daar over mee te kunnen praten, zou ik het eerst een keer moeten meemaken. Eén keer slechts...

Als ik aangenomen word, dan wil ik een paar herhalingslessen gaan nemen; ik heb al jaren niet gereden. Blijf ik echter in de Wajong, dan kan ik dat wel vergeten. Om even een voorbeeld te noemen hoe een bepaald probleem kan blijven of verdwijnen.

Het zal een grote verandering voor je zijn....

Vandaag een gesprek gehad met een psycholoog. Zij was blijkbaar overtuigd. Ze vond dat ik maar een psychologisch onderzoek moest doen. Of het Asperger zou zijn wist ze niet, maar op deze manier zouden we te weten komen wat er precies mis is. Dat er iets niet in de haak was was ze met me eens.

Kan iemand me meer vertellen over dit soort onderzoeken? Wat kan ik verwachten, ongeveer?

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 18:06 schreef JJ.Johnson het volgende:
Vandaag een gesprek gehad met een psycholoog. Zij was blijkbaar overtuigd. Ze vond dat ik maar een psychologisch onderzoek moest doen. Of het Asperger zou zijn wist ze niet, maar op deze manier zouden we te weten komen wat er precies mis is. Dat er iets niet in de haak was was ze met me eens.

Kan iemand me meer vertellen over dit soort onderzoeken? Wat kan ik verwachten, ongeveer?

Psychologische test: iq-test, persoonlijkheidstesten, gesprekken met psycholoog. evt ook gesprekken met ouders/familie.

Beschrijvende diagnostiek----> classificerende diagnostiek (DSM IV).

Sterkte en succes.

[ Bericht 0% gewijzigd door EchtGaaf op 28-05-2009 18:32:42 ]

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 11:11 schreef teirnon het volgende:
Mijn baas weet dat ik Asperger heb, maar dat is vooral omdat ik aan die baan ben gekomen met behulp van een jobcoach, die ook is meegeweest toen ik moest solliciteren. Voor haar heeft het ook voordelen voor als ik ziek wordt, dus dat is voor haar ook handig om te weten.

Geen van mijn collega's weet het, is ook niet echt belangrijk dat ze het weten want tot nu toe gaat het prima.

Mooi dat je een mooi "midden' hebt .......Immers waarom zou iedereen het moeten weten?

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 11:49 schreef Barachem het volgende:

[..]


[..]

Op zich een mogelijkheid, heb het dus al een keer gedaan, toen kwam DIE diagnose van OCD met wat narcisme uit.
Het volgende heb ik in gedachten toen ik met opluchting wist dat ik het "officieel" niet heb en het "officieel" liever niet wil hebben.

Dat laatste is ook best confronterend. Overigens betekent een officiële diagnose voor OCD en narcisme niet dat deze Asperger uitsluit..... Integendeel, het komt vaak als comorbiditeit voor. Vooral bij niet-kinderen is het stellen van een diagnose voor Asperger/HFA bijzonder lastig omdat de persoon in kwestie vaak in staat is om onbewust zich te camoufleren. Een onderzoeker moet echt gericht naar het syndroom zoeken. Het komt iha niet zomaar bovendrijven bij een "algemeen" psychologisch onderzoek.

quote:

Ik ben er al jaren mee bezig, maar dan wel met wisselende interesse.

Ik begrijp heus wel dat een autismediagnose ook veel nadelen heeft, daarom dat ik ook blij ben dat ik die niet heb gekregen.
[..]

Er zijn hier en daar op internet wel wat testjes te vinden als je het stiekum toch wil weten maar liever geen officiële stempel wil. Het is goed om te vergewissen of je het wilt weten of juist niet....

quote:

Klopt, maar wat is normaal...?
- Vrienden van mij zijn zelf ook wel wat aparte gevalletjes, sommigen met officiele diagnoses van het een en ander.

Ik zal niet overdrijven, maar ik denk dat iedereen wel een of meer trekjes heeft van een autist, maar dat maakt niet iedereen autistisch.

quote:

- Soms kan ik overgefrusteerd raken door teveel aan mijn hoof of teveel irritatie/tegenslagjes en doordraaien. Meestal bijt of sla ik mezelf dan als stoomklep, maar ik ben best in staat dan iemand kapot te maken, al wil ik het niet.

Tja, kan met autisme samenhangen, maar hoeft niet.

quote:

- Effe duidelijker, ik luister bijna exclusief naar trance.

Op zich is een specifieke interesse niet direct een indicatie voor een fiep als kenmerk van een vorm van autisme.

quote:

Ik zeg niet dat mijn gedrag perse in het autismespectrum valt, maar dat ik wel denk dat het wel het geval zou kunnen zijn en dat ik meer duidelijkheid wil hebben, eigenlijk zonder officieel etiket.
[..]

Op internet is heel veel info over PDD te vinden. Ik denk dat jij als AIO-er best instaat zal zijn om zelfonderzoek te doen. Maar vergeet niet, het is subjectief. Je kan hooguit PDD signaleren maar nooit diagnosticeren. Het gevaar is dus dat je jezelf onterecht officieus een stempel oplegt.... Ook weer een nadeel van "doe het zelven ".....

quote:

Eerlijk gezegd weet ik dat niet meer zo goed.
Gesprekken, vragenlijsten en een gesprek met een goede vriendin van me toen.
IQ nooit officieel gemeten, maar het is hoog, ik denk met gemak boven de 130, maar niet hoeveel.
Ik zou dus in ook gewoon hoogbegaafd kunnen zijn of wat dan ook.
[..]

Goed punt. Je bent AIO, je IQ zal ongetwijfeld erg hoog zijn. En inderdaad lijkt HB best veel op Asperger, al zijn er duidelijke verschillen.

Zie hiervoor dit:

http://www.pasnederland.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=124&catid=37&Itemid=87

Wat is AIO?

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 19:04 schreef sander-3 het volgende:
Wat is AIO?

Assistent In Opleiding. Betreft een tweede fase opleiding van het Wetenschappelijk Onderwijs. (universitair onderwijs).

Als AIO ben je een dienst van de universiteit. Je doet wetenschappelijk onderzoek ten behoeve promotie. (je draagt doorgaans ook bij tot het onderwijs op de uni) De bedoeling is dat je deze afsluit met een proefschrift (dissertatie) dat je moet verdedigen waarop je (als het goed is) promoveert tot Doctor.

Doorgaans duurt dit vier jaar.

Je moet als academicus sterk in je schoenen staan....

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 20:08 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik denk eigenlijk dat het niet nodig dat ik het vertel op mijn werk. Aangezien ik toch maar tijdelijk daar werk en ik mijn werkzaamheden zonder problemen kan uitvoeren.
En het kan ook negatieve kanten hebben maar ook positieve als je het verteld. Wat dit in geval wijsheid is dat weet ik niet.

Het is ook erg moeilijk. Het is ook iets erg persoonlijk om het wel of niet vertellen. Ik denk dat het altijd goed is om vooraf de voors en tegen af te wegen.

Het is een zeer groot dilemma.

Nou voor jou mag het wel 3 juni worden, niet?

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 21:20 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Alcolist Alcoholist st in opleiding

Dat jij nou weer direct aan alcohol denkt

Het heeft wel iets Freudiaans bij je

tvp

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 21:26 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ja, je hebt gelijk. Het is iets waar je zorgvuldig over moet nadenken.
Ja ik wil de uitslag graag hebben inderdaad.
[..]

Het wordt een spannende week voor je ... Je ouders zullen ook wel benieuwd zijn..

quote:

Hoezo? Ik drink nooit alcohol Ik ben straight-edge.

Verstandig. Ik drink ook geen alcohol.

quote:

Dit heb ik trouwens bedacht tijdens mij stage. Ik vond het wel een leuke betekennis.

Ow. Wat ben je ook eerlijk dat je het niet adhoc bedacht

tvp

quote:

Op vrijdag 29 mei 2009 16:58 schreef sempron2400 het volgende:
tvp

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 18:09 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Psychologische test: iq-test, persoonlijkheidstesten, gesprekken met psycholoog. evt ook gesprekken met ouders/familie.

Beschrijvende diagnostiek----> classificerende diagnostiek (DSM IV).

Sterkte en succes.

Veel vragenlijstjes die je moet invullen, honderden vragen dus
En er worden gesprekken gevoerd met je naaste verwanten waar je soms wel of niet bijzit.

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 10:41 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik vind echt dat je er veel te zwaar aan trekt, sempron. Maar het is een beetje een kip en ei probleem he. Word je vaker met jezelf geconfronteerd omdat je er veel te bewust van bent dat je autisme hebt of raak je er zo bewust van dat je autisme hebt omdat je zovaak met jezelf geconfronteerd wordt? In ieder geval, misschien helpt het je om er niet zo nadrukkelijk bij stil te staan..

Ik denk dat laatste. Wellicht is dat op korte termijn voor de verandering eens grotendeels voorbij.

Ik ben namelijk aangenomen en ga over een paar weken werken als statistisch onderzoeker

Dat betekent dat ik aan nieuwe mensen niet meer hoef uit te leggen dat er een groot verschil is tussen mijn werk en opleiding en hoe dat verschil is ontstaan.

quote:

Op vrijdag 29 mei 2009 21:26 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Ik denk dat laatste. Wellicht is dat op korte termijn voor de verandering eens grotendeels voorbij.

Ik ben namelijk aangenomen en ga over een paar weken werken als statistisch onderzoeker

Dat betekent dat ik aan nieuwe mensen niet meer hoef uit te leggen dat er een groot verschil is tussen mijn werk en opleiding en hoe dat verschil is ontstaan.

Gefeliciteerd. Veel succes

Maar het geeft vooral een stukje rust dat er weer een stijgende lijn in mijn leven zit met nieuwe uitdagingen en kansen. En dat ik mijn kwaliteiten kan benutten! Eens in de zoveel tijd is het mijns inziens gewoon nodig dat er een andere wind gaat waaien.

quote:

Op donderdag 28 mei 2009 21:20 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Het is ook erg moeilijk. Het is ook iets erg persoonlijk om het wel of niet vertellen. Ik denk dat het altijd goed is om vooraf de voors en tegen af te wegen.

Het is een zeer groot dilemma.

Nou voor jou mag het wel 3 juni worden, niet?

Hij geeft al aan zijn werk goed te kunnen uitvoeren. Als hij ook redelijk (of goed) met zijn collega’s kan opschieten, waarom het dan vertellen? In mijn ogen geeft het vooral stress en confrontaties. Maar je kunt er ook op vooruit gaan. Als je het aan iemand vertelt die ervoor open staat, kan het zijn dat je een interessant gesprek krijgt. Dat is mijn ervaring.

Op mijn nieuwe werk ga ik het in ieder geval niet of niet onnodig vertellen. Maar dat komt vooral omdat ik autisme niet als een deel van mijzelf zie.

Bij mij is een tijdje geleden geconstateerd dat ik Asperger heb, ik heb een relatie maar het lijkt wel alsof alles nu juist erger is geworden.
Het gevoel bij me is nu juist dat alles mijn schuld is, ik kan er niet mee omgaan, mijn vriendin kwets ik op de meest lullige tijden en plekken zonder dat ik het doorheb, sterker, ik kan het niet snappen.
Thuis geldt de regel van 8 lijkt het wel, 7 dagen geen geruzie/woorden/gezeik en dan weer wel, en om niks eigenlijk.
Ik ga van tevoren al uit dat ze boos wordt, en ik dan denk ik gelijk 2 stappen vooruit, over hoe het gaat gebeuren en wat er gaat gebeuren.
Ik ben bang voor de toekomst, vannacht was het weer een uitbarsting, alleen maar omdat ik half slaapdronken iets vroeg en in 1 keer sloeg de vlam in de pan, en ik KAN het maar niet snappen!
Gewoon het gevoel dat ik bang aan het worden ben voor alles en de consequenties en ik voel me zo dom en lomp, uit eten durf ik niet, weggaan op vakantie hebben we in al geen jaren gedaan en ik neem zo de schuld op me, leuke dingen probeer ik wel, maar ik focus me zo dat alles maar goed gaat.
Soms wel het gevoel dat ik aan het blauwhelmen ben in mijn eigen relatie, wat kan ik eraan doen, begin steeds meer onzekerder te voelen en wanhopiger...

misschien idd gewoon je gevoel opschrijven en het haar laten lezen, dit omdat je tijdens een discussie toch te ver doordraait en als je het opschrijft je niet in discussie hoeft...

quote:

Op vrijdag 29 mei 2009 21:26 schreef sempron2400 het volgende:
Ik ben namelijk aangenomen en ga over een paar weken werken als statistisch onderzoeker

Gefeliciteerd

En nu kan ik me richten op een invulling van de zaterdag.

Zijn er hier mensen die hun werk minder goed kunnen uitvoeren door eenzaamheid in de vrije tijd?

quote:

Op zaterdag 30 mei 2009 17:24 schreef sempron2400 het volgende:
En nu kan ik me richten op een invulling van de zaterdag.

Zijn er hier mensen die hun werk minder goed kunnen uitvoeren door eenzaamheid in de vrije tijd?

Nee, even mezelf afsluiten, evt met een jointje en muziek, helpt me vaak om de dag erna weer hard er tegen aan te gaan.

quote:

Op zaterdag 30 mei 2009 18:59 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Nee, ik krijg juist stress door mij werk. En daardoor kan ik mijn priveleven niet goed uitvoeren.

Ik merk de laatste tijd ook wel iets meer stress. In maart zijn we overgegaan op een andere ruimte, waardoor iedereen beneden werkt (werk nu in een groothandel). Blijkbaar ben ik toch net iets gevoeliger voor geluiden en regelmatig in- en uitlopende mensen dan gemiddeld en aan het einde van de werkdag wat vermoeider.

Maar over een maand kom ik in een rustigere omgeving te werken met ook minder prikkels. Ik ben een beetje een fascinatie gaan ontwikkelen voor alles wat met prikkels te maken heeft...

quote:

Op zaterdag 30 mei 2009 21:05 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Ik merk de laatste tijd ook wel iets meer stress. In maart zijn we overgegaan op een andere ruimte, waardoor iedereen beneden werkt (werk nu in een groothandel). Blijkbaar ben ik toch net iets gevoeliger voor geluiden en regelmatig in- en uitlopende mensen dan gemiddeld en aan het einde van de werkdag wat vermoeider.

Maar over een maand kom ik in een rustigere omgeving te werken met ook minder prikkels. Ik ben een beetje een fascinatie gaan ontwikkelen voor alles wat met prikkels te maken heeft...

Werk je in een groothandel voor cactussen?

[ Bericht 0% gewijzigd door sander-3 op 30-05-2009 21:15:51 ]

quote:

Op zaterdag 30 mei 2009 21:07 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Werk je in een groothandel voor cactussen?

Nee, en dat zit er voorlopig ook niet in. Ik heb wel vacatures gezien (heel goed salaris), maar niet op gereageerd. In een omgeving met cactussen krijg ik angsten, angst dat ik overprikkeld raak.

Zo... niets gebeurd in zeer lange tijd. Zou iedereen in dit draadje vandaag de weg naar Dunya hebben gevonden? Ik heb er in ieder geval van genoten, en voor de verandering was het er lekker weer.

quote:

Op maandag 1 juni 2009 00:02 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Ik heb niet gegenoten vandaag.

Waarom niet?