UIO's & Costa's grote dobbelsteenavontuur #3: Het verslag!

quote:

Op zondag 17 mei 2009 18:33 schreef costadibalkoni het volgende:
Goed, weer even een filmpje gemaakt voor bij het eerste stukje van UIO. Zie:

Dobbelsteen avontuur - het begin

Leuk filmpje!

quote:

Op zondag 17 mei 2009 20:15 schreef qu63 het volgende:

[..]

Misschien kan je het topic lezen?

Ze zijn alweer terug
_{Al een week}

Ja, lees dit nu pas !!!!

quote:

Op zondag 17 mei 2009 18:33 schreef costadibalkoni het volgende:
Goed, weer even een filmpje gemaakt voor bij het eerste stukje van UIO. Zie:

Dobbelsteen avontuur - het begin

Bedankt voor de close-ups.

Mooi filmpje geworden, dat wel natuurlijk.

quote:

Op zondag 17 mei 2009 18:42 schreef Isabeau het volgende:
Dit is geweldig! Waarom wist ik niet van het bestaan van dit topic af Niemand vertelt me ooit wat op fok
Ik ga vannacht op mijn werk alles nalezen

En mijn fokshirtje is ook te strak hoor

Sorry, de link staat pas anderhalf jaar in m'n sig. En het topic stond op de weblog.

Dat strakke shirtje van jou wil ik overigens wel eens zien.

quote:

Op zondag 17 mei 2009 19:57 schreef Renesite het volgende:
Bij avignon heb je het dorpje Remoulins waar ook de bekende Pont Du Gard hebt:
[ afbeelding ]

Misschien kan daar wat mee gedaan worden?

We zijn met dank aan de dobbelsteen via Nîmes gegaan en niet via Avignon. Een andere keer misschien.

En dan hierbij een iets te lang en wat minder interessant filmpje over de beklimming van de Alpe d'Huez, van de meer dan 20 minuten film, zijn er toch altijd nog 6 overgebleven.



Met extragratis aan het begin een kort stukje over Grenoble.

Goed werk costa. Ik heb ondertussen het eerste deel van het verslag van de derde dag af. Nu even de foto's online gooien en de linkjes in het verslag zetten en dan kan ik het posten.

quote:

Op zondag 17 mei 2009 21:40 schreef UIO_AMS het volgende:
Goed werk costa. Ik heb ondertussen het eerste deel van het verslag van de derde dag af. Nu even de foto's online gooien en de linkjes in het verslag zetten en dan kan ik het posten.

Die filpmjes zijn niets in vergelijking met het prachtige verslag dacht ik zo. Goed gedaan man!

Maandag 4 mei; Briançon – Le Villard – Marseille #1

Na een snelle douche in de herberg gaan we vroeg op pad. Vandaag wordt een lange dag. We moeten volgens de dobbelsteenopgave 'Bezoek een epicentrum' van Fogel naar de restanten van Le Villard (zo'n 15 km ten zuiden van Briançon) en dan moeten we door naar Marseille volgens de opgave van mijn medemod DutchTrain om daar te slapen in het hotel in het gebouw Unité d'Habitation van ontwerper Le Corbusier. Om in Marseille te komen, kunnen we via de Gorges du Verdon of de Mont Ventoux rijden. Daar kunnen we onderweg de dobbelsteen over laten beslissen.

Briançon blijkt op maandagmorgen gesloten. We komen tenminste geen bakkerij of Salon de Thé tegen. Wel ontwaren we een moderne ruiter te paard:



Dan maar op weg naar Le Villard. Onderweg rijden we door het dorpje Les Vigneaux waar we een café en bakkerij langs de weg zien. Beiden zijn open en bij het café scoren we een thee en kop koffie, in de bakkerij dobbel ik een pain au chocolat voor beiden.

Niet veel verder rijden we Le Villard binnen. Bij het bordje met de plaatsnaam parkeren we de auto:



Zoals beloofd lopen we een rondje door Le Villard op zoek naar duidelijke aanwijzingen van een aardbeving. We vinden geen. Wel het kerkje dat ik al op de kaart zag staan:



Volgens de reisgids is de rit vanaf Vallouise naar Ailefroide een spectaculaire route. Het is alleen wel de verkeerde kant op. Bij het kerkje gooit Costa de dobbelsteen.

1 – 3: We gaan naar Ailefroide.
4 – 6: We gaan niet naar Ailefroide.





Jammer.

Terug bij de auto bedenk ik, dat dit ook wel een goede plek is om te dobbelen voor de te volgen route naar Marseille.

1 – 3: We gaan via de Mont Ventoux
4 – 6: We gaan via de Gorges du Verdon




Via de Gorges du Verdon dus. Op de weg daarheen komen we langs een meer, het Lac de Serre-Poncon. Het oneven getal 5 wijst ons de oostelijke route om het meer heen.




Ik zie nu pas dat de foto op vrijwel exact dezelfde plek is genomen als waar de tekening op het bordje gemaakt. Ik dacht dat we die foto pas kilometers verderop hadden geschoten.

In Digne-les-Bains willen we genieten van een lunch op het centrale plein. Op de kaart staan 5 salades. Net wat we nodig hebben. Als we een 6 gooien nemen we iets anders van de kaart. De 1 wijst ons de salade Perigord toe. En al doet de foto anders vermoeden , ik geniet met volle teugen van de rijk gevulde salade.



De route naar de Gorges du Verdon is een mooie. Daar aangekomen hebben we de keuze:
Eerst de noordkant en dan via de zuidkant terug (even). Andersom (oneven). Ik gooi een 4.

De Gorges du Verdon zijn indrukwekkend.





Het is al vrij laat als we de Gorges du Verdon verlaten. Wederom staan we voor een keuze. Hier een hotel en restaurant zoeken en dan de volgende dag langs de Côte d'Azur naar Marseille gaan, of nog anderhalf uur doorrijden naar Marseille om daar te overnachten in het hotel van Le Corbusier. We gooien een 2 wat doorrijden betekent.

Anderhalf uur later rijden we Marseille binnen. Het is even zoeken, maar hotel Le Corbusier wordt gevonden en heeft ook een kamer voor ons.






Het restaurantbezoek mag wel in een aparte post.

En hoppa, filmpje

quote:

Op zondag 17 mei 2009 22:02 schreef UIO_AMS het volgende:
Maandag 4 mei; Briançon – Le Villard – Marseille #1

Na een snelle douche in de herberg gaan we vroeg op pad. Vandaag wordt een lange dag. We moeten volgens de dobbelsteenopgave 'Bezoek een epicentrum' van Fogel naar de restanten van Le Villard (zo'n 15 km ten zuiden van Briançon) en dan moeten we door naar Marseille volgens de opgave van mijn medemod DutchTrain om daar te slapen in het hotel in het gebouw Unité d'Habitation van ontwerper Le Corbusier. Om in Marseille te komen, kunnen we via de Gorges du Verdon of de Mont Ventoux rijden. Daar kunnen we onderweg de dobbelsteen over laten beslissen.

Briançon blijkt op maandagmorgen gesloten. We komen tenminste geen bakkerij of Salon de Thé tegen. Wel ontwaren we een moderne ruiter te paard:

[ afbeelding ]

Dan maar op weg naar Le Villard. Onderweg rijden we door het dorpje Les Vigneaux waar we een café en bakkerij langs de weg zien. Beiden zijn open en bij het café scoren we een thee en kop koffie, in de bakkerij dobbel ik een pain au chocolat voor beiden.

Niet veel verder rijden we Le Villard binnen. Bij het bordje met de plaatsnaam parkeren we de auto:

[ afbeelding ]

Zoals beloofd lopen we een rondje door Le Villard op zoek naar duidelijke aanwijzingen van een aardbeving. We vinden geen. Wel het kerkje dat ik al op de kaart zag staan:

[ afbeelding ]

Maandag 4 mei; Briançon – Le Villard – Marseille #2

Bij de oude haven vind je in Marseille de meeste restaurants. Om daar te komen kun je de bus of een taxi nemen. De dobbelsteen wijst ons de bus aan.

Aan de zuidkant van de haven lopen we een straatje in dat alleen maar restaurants heeft. Te veel voor de dobbelsteen. . Op een kruispunt waar we aanbeland zijn, zit op elke hoek een restaurant. We nummeren ze met de klok mee 1 tot en met 4, een 5 is opnieuw werpen en een 6 is doorlopen naar het volgende kruispunt. Gelukkig werpen we een 1. Restaurant Paul is de gelukkige.

Een mooie Franse blondine opent voor ons de deur. Dat gaat goed. Of we een tafel voor 2 willen? Daar is geen dobbelsteen voor nodig: Ja. Tot zover loopt de communicatie gesmeerd, maar dan beginnen de misverstanden.
'Roken of niet roken?'
'Niet roken graag.'
'Binnen of het overdekte terras?'
'Het terras.'
We gaan zitten aan het toegewezen tafeltje, maar dan realiseert ze zich dat we in het rookgedeelte zitten.
'Geen probleem.'



De blondine vertrekt weer om snel terug te komen met de kaart. Costa dobbelt á la carte, ik een menu. We willen bij de blondine bestellen, maar ze antwoordt dat dat niet kan, omdat ze geen Engels begrijpt. En wij hebben de Engelse kaart gekregen. Alsof dat de dobbelresultaten zou beïnvloeden. Rare meiden die Françaises.

Een nieuwe mooie serveerster (brunette) die wel Engels begrijpt, komt de bestelling opnemen. Costa dobbelt de rockfish soup (bouillabaise) als vooraf en de gegrilde zeebaars als hoofdgerecht. Ik moet het doen met de foie gras vooraf en de beef in rode wijnsaus als hoofdgerecht. Met de bestelling verdwijnt de brunette.

Een paar minuten later keert ze weer terug naar onze tafel.
'U had de rockfish soup als vooraf?' vraagt ze aan mij.
'Nee hij,' wijs ik Costa aan.
'Ok,' antwoordt ze en verdwijnt weer.
'U wilde wijn?' vraagt ze aan Costa, die bier bestelt heeft.
'Nee, bier.'
Ze knikt en komt even later terug met de drankjes.
'Wat had u als voorgerecht?' vraagt ze aan Costa.
'Rockfish soup.' antwoordt hij.
Niet begrijpend kijkt ze hem aan.
'En als hoofdgerecht ook rockfish soup?'
'Nee,' antwoordt hij, 'de gegrilde zeebaars.'
Kennelijk is haar Engels toch niet zo denderend, maar dat geeft niet. We zien haar graag aan tafel verschijnen.

Uiteindelijk arriveert ze met de juiste voorgerechten. Foie gras met een vijgencompôte en plakjes mango voor mij en een schaal toast met oranje saus voor Costa. Gelukkig blijkt dat een bijgerecht, want snel volgt een enorme schaal visbouillon. Ondanks de niet rijpe mango, smaakt het allemaal best.

Het hoofdgerecht laat even op zich wachten en costa maakt van de gelegenheid gebruik om te zien of we een wifi-verbinding tot stand kunnen brengen. Dat kan. In het topic staat costa's post als laatste post in het topic.
'Vreemd,' zegt hij.
'Is het topic niet gewoon vol?' vraag ik.
'Hoe zie je dat?' vraagt costa.
'Kun je er in reageren?'
'Nee.'
'Voila.'
Het nieuwe topic (deze dus) is snel gevonden. Bedankt Bora-Bora!

Op dat moment komt de serveerster weer met een grote schaal toast met oranje saus voor costa. Dan ziet ze de vorige schaal nog staan.
'U heeft toch bouillabaise?' vraagt ze hem.
'Nee,' antwoordt hij. 'De gegrilde zeebaars.'
'Ah,' zegt ze en loopt terug naar de keuken ons met de schaal toast achterlatend.
Niet veel later komt ze met haar handen vol weer naar ons toe. Costa krijgt een gegrilde vis en mij schotelt ze de rijk gevulde bouillabaise voor.
In m'n beste Frans vertel ik haar dat ik dat niet besteld heb. Niet begrijpend kijkt ze me aan.
'Qu'est-ce que c'est?' probeer ik nogmaals.
'Je sais pas,' antwoordt ze eerlijk. Een serveerster die niet weet wat ze serveert.
'Wilt u het niet?'
'Nee,' antwoord ik, 'de dobbelsteen heeft beslist dat ik beef in rode wijnsaus zal eten.'
Dit maakt het voor haar allemaal niet veel duidelijker, maar ze neemt de bouillabaise toch weer mee terug naar de keuken.



Wederom komt ze met de Engelse kaart terug, maar ik vrees dat dat niet gaat werken.
'Viande au vin rouge,' probeer ik in mijn beste Frans.
' Ah,' roept de uit, 'over 5 minuten heeft u het.'
Costa is inmiddels begonnen, 'lauwe vis is ook niks.'
5 minuten later krijg ik ook daadwerkelijk het juiste gerecht voorgeschoteld. Wederom smaakt het prima.

Het vaste menu geeft me 3 keuzes qua nagerecht. De serveerster noemt ze op en ik gooi een 4. Weer profiteroles. Dan vraagt ze me waarom ik met een dobbelsteen alles beslis. Ik vertel haar over FOK! en het dobbelsteenavontuur en de 6 opties van de weblog.
'Mag ik gooien?' vraagt ze me net wanneer ik haar wil vragen om voor de weblogopties te gooien.

De opties zijn:

quote:

1) Parasailen Puy de Dome
2) In Marseille een taxirit maken met een taxi uit de film "taxi"
3) Bronwater drinken in Vichy (als deze het wordt daarna dobbelen voor het aantal slokken)
4) Aan een Fransoos uitleggen wat FOK! is (als deze het wordt dobbelen voor het aantal Fransen die je lastig moet vallen)
5) De arena van Nimes bezoeken en proberen op het midden terrein te komen
6) Het gebied onder Arles is een mooi moerasachtig gebied met flamingo's, ga hier na toe en ga met een flamingo op de foto.

Een 3. Bronwater drinken in Vichy dus. Daar maar bepalen met de teerling hoeveel slokken het worden.

Vreemd genoeg lijkt de serveerster het dobbelsteenavontuur wel te begrijpen, maar de misverstanden zijn nog niet voorbij. Als ze met de rekening komt, leg ik geld neer en vraag om ¤ 5 retour.
'Dat heb ik niet,' antwoordt ze.
Niet begrijpend kijk ik haar aan. 'Uit de kassa,' zeg ik, 'als fooi voor de service.'
Ze neemt het geld mee en komt terug met het exacte bedrag aan wisselgeld. Nogmaals zeg ik haar dat ik maar ¤ 5 wil. Van de ¤ 13 pakt ze de ¤ 3 aan munten.
'Dat is meer dan voldoende,' zegt ze. .

Costa en ik zitten nog na te tafelen als ze bij ons komt om een sigaret te roken.
'Wat doen jullie hierna?'
Dat gaat de goede kant uit.
'Geen idee, wat valt hier te doen?' open ik de mogelijkheden.
'Als jullie straks weggaan, neem dan gelijk een taxi weg hier. Het is hier gevaarlijk laat op de avond.'
Dat is dan ook gelijk duidelijk. Daar bestaat geen misverstand over. . Ongeveer 100 meter verderop is een taxistandplaats. Onderweg daarheen worden we nagekeken door bepaald niet frisse types. Vergeleken met hen zijn we bepaald niet klein, maar erg veilig voelen we ons niet. Bij de standplaats zien we niet de taxi uit de film, maar onze chauffeur scheurt wel met een rotgang door Marseille naar het hotel waar we voor de deur afgezet worden.

Het was weer een lange dag. Eenmaal in bed val ik zo in slaap.

Leuk restaurantverslag!

En je hebt toch aan een française uit kunnen leggen wat Fok was! (sort of..)

Wat een mooie foto's!
En dat bordje dat precies hetzelfde is als de foto

De serveerster

Wederom mooie verslagen en filmpjes!

_{Volgende keer wel jullie autoruit poetsen jongens.}

Goeie wijn-dobbelsteen-gooiactie!

Mooie foto's, filmpjes zal ik ergens anders kijken, zodat ik tenminste nog een beetje kan volhouden dat ik aan het werk ben.

Maandag 4 mei; Briançon – Le Villard – Marseille, toevoeging bij #1

Wat ik in het verslag nog ben vergeten te melden is dat we in Digne nog hebben gedobbeld voor een bezoek aan de thermische baden.
Even was: we nemen een thermisch bad.
Oneven was: we rijden door.

Helaas gooiden we een 3.

[ Bericht 6% gewijzigd door UIO_AMS op 18-05-2009 14:03:15 ]

quote:

Op maandag 18 mei 2009 13:45 schreef UIO_AMS het volgende:
Wat ik in het verslag nog ben vergeten te melden is dat we in Digne nog hebben gedobbeld voor een bezoek aan de thermische baden.
Even was: we nemen een thermisch bad.
Oneven was: we rijden door.

Helaas gooiden we een 3.

Geen zwembroekfoto's dus?

quote:

Op maandag 18 mei 2009 13:56 schreef Ripley het volgende:
Geen zwembroekfoto's dus?

Wat niet is, kan nog komen. In Vichy hadden ze natuurlijk ook thermische baden. Je kunt die troep drinken, maar je kan er natuurlijk ook in zwemmen. Blijf hopen!

quote:

Op maandag 18 mei 2009 14:00 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Wat niet is, kan nog komen. In Vichy hadden ze natuurlijk ook thermische baden. Je kunt die troep drinken, maar je kan er natuurlijk ook in zwemmen. Blijf hopen!

Goede cliffhanger!

Ik brand een kaarsje vanavond, heren

quote:

Op maandag 18 mei 2009 08:48 schreef Cat22 het volgende:

_{Volgende keer wel jullie autoruit poetsen jongens.}

Zeg dat maar tegen al die kamikaze insecten in Frankrijk. Je kan nog zo goed poetsen, elke 2 seconden klapt er weer zo'n beestje uitelkaar op de voorruit.

quote:

Op maandag 18 mei 2009 15:43 schreef Ripley het volgende:
Ik brand een kaarsje vanavond, heren

Volgende week ben ik weer in Frankrijk, dan aan de atlantische kust bij Bordeaux, daar ben ik zeker in zwembroek te 'bewonderen'

quote:

Op maandag 18 mei 2009 22:57 schreef costadibalkoni het volgende:

[..]

Zeg dat maar tegen al die kamikaze insecten in Frankrijk. Je kan nog zo goed poetsen, elke 2 seconden klapt er weer zo'n beestje uitelkaar op de voorruit.

Ben blij dat het geen kamikaze-elanden zijn

Dinsdag 5 mei; Marseille – Camargue – Nîmes

Met de waarschuwing van de serveerster nog in gedacht ben ik vroeg wakker. Erg vroeg zelfs. Ik probeer de zonsopgang fotografisch vast te leggen.




Het wordt tijd om Marseille te verlaten. Een erg mooie stad is het niet, dus we willen snel weg. Helaas blijken we in het woon – werkverkeer terecht te zijn gekomen. Het duurt een uur voor we de stad uit zijn op weg naar Carry-le-Rouet. Daar vinden we een bakkertje bij de jachthaven dat ons ontbijt verzorgt. Ik dobbel een enorme viennoiserie. Erg lekker en erg veel calorieën.

Na het ontbijt halen we wat stukken fruit in een supermarkt en tanken we de auto vol. We rijden door naar Martigues aan het Étang de Berre. Langs een weggetje tussen twee meren stoppen we bij de ruïne van een kapel op een heuvel. Vanaf de heuvel zien we de grote raffinaderijen die de zuidoosthoek van de Camargue flankeren. De route langs de raffinaderijen is weinig opheffend, maar dan naderen we het pontje dat toegang geeft tot de Camargue. In de kanalen langs de weg zien we veel flamingo's. Dat belooft veel goeds voor weblogoptie 6, ook al hoeven we die niet uit te voeren. In de Camargue gaat dat vast lukken.

Het pontje over de Rhône kost ¤ 5. Een stevige prijs als je gratis pontjes gewend bent. We rijden dwars door de Camargue naar het Centre Ecologique, dat niet een bezoekerscentrum, maar een onderzoekscentrum blijkt te zijn. Daar zien we wel voor het eerst de fameuze Camargue-paarden. We weten de kennelijk schuchtere dieren enigszins vast te leggen met het fototoestel:



Als we bij het echte bezoekerscentrum komen, blijkt deze gesloten. Flamingo's zijn vrijwel niet te zien. Af en toe zien we er een paar op een meter of 100 van de weg, maar daar staan dan vogelspotters met telelensen stil.



We rijden helemaal naar de andere kant van de Camargue en in het toeristische Saintes Maries de la Mer zien we vele paarden, stieren en een paar flamingo's dicht bij de weg staan.



Na de late lunch rijden we over landweggetjes naar Nîmes. We richten onze pijlen direct op het office de tourisme. Aan de dames achter de balie vragen we naar de overnachtingsmogelijkheden in het centrum.
'U kunt Nederlands praten,' zegt de jongste dame met een Vlaams accent.
'Ben je Vlaamse?' vraag ik haar.
'Nee, Belgische,' antwoordt ze. 'Uit Antwerpen.'
'Dus Vlaamse?'
'Ja.'


We krijgen 3 opties in het centrum. Het viersterren Imperator Concorde, waar Hemmingway kennelijk graag verbleef, en de driesterren La Baume en Royal. We dobbelen het Royal en de Vlaamse belt ze voor ons met de vraag of ze een kamer met 2 bedden voor ons hebben. Jammer genoeg zitten ze vol. Dan dobbelen we La Baume en de Vlaamse belt ze op met dezelfde vraag. Gelukkig hebben ze plek voor ons.

De Vlaamse en haar collega's hebben vol belangstelling gekeken naar ons gedobbel. Ze vraagt wat we aan het doen zijn en ik leg het uit. Vervolgens vraag ik haar wat ze die middag zou doen als ze niet hoefde te werken die middag.
'Ik weet niets van het uitgaansleven,' zegt ze verschrikt.
'Ik bedoel als je nú vrij zou zijn, waar zou je dan heen gaan?'
'De Arena, het Maisson Carrée of Le Jardin de la Fontaine.'
Niet toevallig de hoogtepunten van de stad.
'Daar kun je een omnipas voor krijgen die 3 dagen geldig is.'
Ik vraag haar of ze voor ons wil dobbelen welke we de volgende dag als eerste zullen bezoeken. Dat wil ze wel.




Een 4. De tuinen van de fontein dus als eerste. Daar kunnen we de Tour Magne beklimmen en daar heb je dan een mooi uitzicht over de stad, aldus de Vlaamse.

De receptionist van La Baume blijkt de vraag om een kamer met twee aparte bedden niet begrepen te hebben. Het zijn 2 losse bedden die tegen elkaar aan staan.
'Kunnen ze los?' vraag ik.
De receptionist haalt zijn schouders op.
Na wat verbouwwerk onzerzijds blijkt het best mogelijk.


_{Foto vanaf de binnenplaats van Hotel La Baume, een oud herenhuis.}

In het centrum stikt het van de restaurants, maar dat is een zorg voor later. Eerst willen we wat drinken op een rustig terrasje. Dat is snel gevonden op de Place d'Horlogier. Ideaal om even bij te komen van wederom een lange dag met vele indrukken. As de drankjes arriveren komt net een 20-koppige Roma-band de hoek omgelopen om op het plein een concert te geven. Merde.

Bij het inzetten van het 4e of 5e nummer vinden we het welletjes en vluchten we het plein af. Doelloos slenteren we wat rond tot de magen aangeven dat het tijd is voor het diner. Zoals gezegd is aan restaurants geen gebrek, dus gaat de dobbelsteen bepalen het hoeveelste we zullen binnenstappen. Dat blijkt het 4e restaurant, genaamd Michel Belcour 'Le Cuisinier', te zijn. Een prima naam.

Het is er druk en de tafeltjes staan vlak naast elkaar. Michel 'Le Cuisinier' Belcour heet ons persoonlijk welkom, maar zijn vrouw blijft achter haar bureau zitten. Vanuit haar luie stoel overziet ze alles wat gebeurt in het restaurant.

We dobbelen een menu. Ik heb een salade met geitenkaas vooraf en gevogelte als hoofdgerecht. Costa heeft zalmcarpaccio vooraf en hetzelfde hoofdgerecht. De smaak is niet uitzonderlijk goed of slecht. Van Le Cuisinier hadden we meer verwacht om heel eerlijk te zijn. Als nagerecht hebben we allebei de chocolademousse. Niet slecht, maar het zou ook zomaar uit een pak van de supermarkt kunnen komen.

Na het eten slenteren we rustig terug naar het hotel.

Maar Nimes is wel mooi? Over een paar maanden slenter ik er ook rond

quote:

Op dinsdag 19 mei 2009 07:29 schreef Renesite het volgende:
Maar Nimes is wel mooi? Over een paar maanden slenter ik er ook rond

Wij vonden Nîmes één van de mooiste steden die we hebben aangedaan. In het volgende deel van het verslag komt daar meer over terug.

De stukken over dobbelen voor eten zijn het leukst .
Lijkt het net of jullie alleen maar in restaurants hebben gezeten.