W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
19-10-2009
Ligt er een reuzenkrater voor de kust van India?
Een raadselachtig bekken voor de kust van India zou wel eens een reusachtige inslagkrater kunnen zijn. Dat zeggen Sankar Chatterjee van de Texas Tech University en zijn mede-onderzoekers.
De kom in de aardkorst, die bekendstaat als het Shiva-bekken, ligt ten westen van India en is een rijke vindplaats van aardolie en aardgas. De buitenste rand van het bekken vormt een kring met een middellijn van ruwweg 500 kilometer, die grotendeels in zee ligt. In het middelpunt van de kring bevindt zich een centrale piek, Bombay High, die ongeveer 5 kilometer boven de zeebodem uitsteekt.
Om aan te kunnen tonen dat het Shiva-bekken inderdaad een inslagkrater is, zullen later dit jaar boringen worden verricht in het centrale deel ervan. Als de kratertheorie juist blijkt te zijn, is het Shiva-bekken verreweg de grootste in zijn soort op aarde. Om een 'gat' van deze omvang te veroorzaken, moet zich een ongeveer 40 kilometer grote planetoïde in de aardkorst hebben geboord.
Volgens de onderzoekers is het denkbaar dat deze inslag de echte oorzaak is van het uitsterven van de dinosauriërs en vele andere dier- en plantensoorten, ongeveer 65 miljoen jaar geleden. Tot nog toe werd dit massale uitsterven veelal toegeschreven aan een iets minder reusachtige inslag voor de kust van het Mexicaanse schiereiland Yucatán.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Ligt er een reuzenkrater voor de kust van India?
Een raadselachtig bekken voor de kust van India zou wel eens een reusachtige inslagkrater kunnen zijn. Dat zeggen Sankar Chatterjee van de Texas Tech University en zijn mede-onderzoekers.
De kom in de aardkorst, die bekendstaat als het Shiva-bekken, ligt ten westen van India en is een rijke vindplaats van aardolie en aardgas. De buitenste rand van het bekken vormt een kring met een middellijn van ruwweg 500 kilometer, die grotendeels in zee ligt. In het middelpunt van de kring bevindt zich een centrale piek, Bombay High, die ongeveer 5 kilometer boven de zeebodem uitsteekt.
Om aan te kunnen tonen dat het Shiva-bekken inderdaad een inslagkrater is, zullen later dit jaar boringen worden verricht in het centrale deel ervan. Als de kratertheorie juist blijkt te zijn, is het Shiva-bekken verreweg de grootste in zijn soort op aarde. Om een 'gat' van deze omvang te veroorzaken, moet zich een ongeveer 40 kilometer grote planetoïde in de aardkorst hebben geboord.
Volgens de onderzoekers is het denkbaar dat deze inslag de echte oorzaak is van het uitsterven van de dinosauriërs en vele andere dier- en plantensoorten, ongeveer 65 miljoen jaar geleden. Tot nog toe werd dit massale uitsterven veelal toegeschreven aan een iets minder reusachtige inslag voor de kust van het Mexicaanse schiereiland Yucatán.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Altijd reuze interessant, vandaar deze tvp.
Perhaps you've seen it, maybe in a dream.
A murky, forgotten land.
A murky, forgotten land.
13-01-2010
Roeide inslag nabij India de dino's uit?
Een mysterieus bassin voor de kust van India zou 's werelds grootste impactkrater zijn. Sankar Chatterjee van de Texas Tech University gooide samen met een team wetenschappers een ondergedompelde blik nabij het massieve onderwater Shiva-bassin ten westen van India. In het Shiva-bassin worden grote hoeveelheden olie en gas gewonnen waarvan sommige kraters de productiefste
koolwaterstoffenbronnen van de hele planeet zijn.
Sankar Chatterjee: "Als we het juist hebben dan is dit de grootste krater die onze planeet kent. Een meteoriet van wel 40 kilometer in diameter kan deze tektoniek veroorzaakt hebben. De meteoriet die insloeg nabij Yucatan en waarvan men denkt dat hij verantwoordelijk is voor het uitsterven van de dinosaurussen was maar 8 tot 10 kilometer groot."
We kunnen ons onmogelijk zo'n cataclysme voorstellen, maar als het team van Chatterjee de waarheid in pacht heeft dan moet de meteorietimpact van Shiva de aardkorst in de wijde omgeving gevaporiseerd hebben en een ultrahete materiaalmassa doen opwellen. Het is meer dan waarschijnlijk dat de impact de lont was voor de vulkanische uitbarstingen in Deccan Traps, dat het tegenwoordige Hoogland van Dekan in West-Indië vormt. De Shiva-impact heeft ook nog de Sechellen van de Indiase tektonische plaat gerukt en hen richting Afrika laten driften.
Het geologische bewijsmateriaal van de Shiva-impact is ontzagwekkend. De buitenrand van de Shivakrater vormt een ruwe, verschoven ring van circa 500 kilometer in diameter die de centrale pieken omringen. Deze pieken staan te boek als de 'Bombay High' en rijzen van de oceaanbodem zo'n 4,8 kilometer hoog op. Het grootste gedeelte van de Shivakrater ligt onder water op het continentaal plat van India, maar op de plaatsen waar hij boven water komt ziet men lange klippen, actieve scheuren en heetwaterbronnen. De meteorietinslag zou ook nog verantwoordelijk zijn voor bros deformeren en vernietigen van het grootste gedeelte van een 50 kilometer dikke granietlaag aan de westkust van India.
Chatterjee en zijn team zullen nog naar India reizen om in het centrum van de vermeende krater te gaan boren in de hoop aanwijzingen te vinden die bewijzen dat het mysterieuze Shiva-bassin door een gigantische meteorietinslag gevormd werd: "Het gesteente op de bodem bevat de geschiedenis van de Shivakrater. We willen weten of er breccie, 'schocked' kwarts en een iridiumanomalie te vinden is. Iridiumconcentraties zijn namelijk de vingerafdrukken van een meteorietinslag."
(Grenswetenschap))
Roeide inslag nabij India de dino's uit?
Een mysterieus bassin voor de kust van India zou 's werelds grootste impactkrater zijn. Sankar Chatterjee van de Texas Tech University gooide samen met een team wetenschappers een ondergedompelde blik nabij het massieve onderwater Shiva-bassin ten westen van India. In het Shiva-bassin worden grote hoeveelheden olie en gas gewonnen waarvan sommige kraters de productiefste
koolwaterstoffenbronnen van de hele planeet zijn.
Sankar Chatterjee: "Als we het juist hebben dan is dit de grootste krater die onze planeet kent. Een meteoriet van wel 40 kilometer in diameter kan deze tektoniek veroorzaakt hebben. De meteoriet die insloeg nabij Yucatan en waarvan men denkt dat hij verantwoordelijk is voor het uitsterven van de dinosaurussen was maar 8 tot 10 kilometer groot."
We kunnen ons onmogelijk zo'n cataclysme voorstellen, maar als het team van Chatterjee de waarheid in pacht heeft dan moet de meteorietimpact van Shiva de aardkorst in de wijde omgeving gevaporiseerd hebben en een ultrahete materiaalmassa doen opwellen. Het is meer dan waarschijnlijk dat de impact de lont was voor de vulkanische uitbarstingen in Deccan Traps, dat het tegenwoordige Hoogland van Dekan in West-Indië vormt. De Shiva-impact heeft ook nog de Sechellen van de Indiase tektonische plaat gerukt en hen richting Afrika laten driften.
Het geologische bewijsmateriaal van de Shiva-impact is ontzagwekkend. De buitenrand van de Shivakrater vormt een ruwe, verschoven ring van circa 500 kilometer in diameter die de centrale pieken omringen. Deze pieken staan te boek als de 'Bombay High' en rijzen van de oceaanbodem zo'n 4,8 kilometer hoog op. Het grootste gedeelte van de Shivakrater ligt onder water op het continentaal plat van India, maar op de plaatsen waar hij boven water komt ziet men lange klippen, actieve scheuren en heetwaterbronnen. De meteorietinslag zou ook nog verantwoordelijk zijn voor bros deformeren en vernietigen van het grootste gedeelte van een 50 kilometer dikke granietlaag aan de westkust van India.
Chatterjee en zijn team zullen nog naar India reizen om in het centrum van de vermeende krater te gaan boren in de hoop aanwijzingen te vinden die bewijzen dat het mysterieuze Shiva-bassin door een gigantische meteorietinslag gevormd werd: "Het gesteente op de bodem bevat de geschiedenis van de Shivakrater. We willen weten of er breccie, 'schocked' kwarts en een iridiumanomalie te vinden is. Iridiumconcentraties zijn namelijk de vingerafdrukken van een meteorietinslag."
(Grenswetenschap))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ta Prohm temple, Combodia
Ik betwijfel het!
- Maybe O.D.B My Long Distance Family -
"Computer says: no.."
"Laat hen gaan, blinden zijn zij, die blinden leiden. Indien een blinde een blinde leidt, zullen zij beiden in een put vallen". (Matteüs 15:14)
"Computer says: no.."
"Laat hen gaan, blinden zijn zij, die blinden leiden. Indien een blinde een blinde leidt, zullen zij beiden in een put vallen". (Matteüs 15:14)
Je TT is een beetje misleidend, als je die leest zou je zeggen dat de meeste dino's doodgingen van ouderdom,honger, dorst, vechtpartijtjes en te woeste vrijpartijen of kannibalistische soortgenoten.quote:Op donderdag 30 april 2009 08:50 schreef laforest het volgende:
Wellicht zijn ze wel overleden aan een virus dat zich massaal verspreidde?
maar jij bedoelt alleen de laatste dino-generatie die op aarde rondgelopen heeft
Mijn foto's op Flickr!
[b]Op 15-09-2006 10:28 schreef Hans_Gielus[/b]
Namens Fryslân hoop ik dat je van een berg afkukelt _O-
[b]Op 15-09-2006 10:28 schreef Hans_Gielus[/b]
Namens Fryslân hoop ik dat je van een berg afkukelt _O-
Hup, in je hok, terug naar TRU jijquote:Op woensdag 20 januari 2010 17:32 schreef Ticker het volgende:
[ afbeelding ]
Ta Prohm temple, Combodia
Ik betwijfel het!
[ afbeelding ]
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
weet het niet zeker meer maar volgens mij heb ik ooit een filmpje gezien waarin de dino's in 3 fases hebben geleefd?
gespreid of wel 30 miljoen jaar, tussen die fases zijn ze bijna of helemaal uitgeroeid.
tot 65 miljoen jaar geleden 95% definitief uitstorf.
volgens mij was dat in zo'n Horizon BBC docu, zeer boeiend.
gespreid of wel 30 miljoen jaar, tussen die fases zijn ze bijna of helemaal uitgeroeid.
tot 65 miljoen jaar geleden 95% definitief uitstorf.
volgens mij was dat in zo'n Horizon BBC docu, zeer boeiend.
Nu lees ik net ( zie Evolutie in het nieuws ) dat de primaten hoogstwaarschijnlijk in het Jura tijdperk zijn onstaan, toen Pangea nog net niet uit elkaar was gevallen. Hoera onze voorouders hebben het wel overleefd..... maar eh... dat spreekt voor zich want anders hadden we nu niet bestaan.
Huidige trend atmosf. CO2 Mauna Loa: 411 ppm ,10 jaar geleden: 387 ppm , 25 jaar geleden: 358 ppm
04-02-2010
Kometen niet verantwoordelijk voor massale uitroeiing
Hoeveel keer in de geschiedenis was het massaal uitsterven van het leven op aarde het gevolg van de inslag van een meteoriet of komeet? Over het antwoord op deze vraag discussieerden een hele verzameling wetenschappers, en de meesten waren het er over eens dat de inslag van 65 miljoen jaar geleden aan de Golf van Mexico tot het massaal uitsterven van de dinosaurussen leidde. Waren er nog andere inslagen van hemellichamen op aarde die leidden tot massaal uitsterven, of blijft het bij die ene?
Astronomen weten dat het binnenste gedeelte van ons zonnestelsel voor een gedeelte beschermd is tegen meteorieten en kometen door de aanwezigheid van Saturnus en Jupiter. De zwaartekrachtsvelden van deze planeten kunnen er voor zorgen dat kometen de interstellaire ruimte ingestuurd worden of op de enorme planeten crashen. Nog niet zo lang geleden (20 juli 2009) wees een plots opgedoken reusachtig litteken op de oppervlakte van Jupiter er op dat er vermoedelijk een komeet gecrasht was.
Een nieuw onderzoek van de universiteit van Washington wijst er op dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat kometen om het even welk massaal uitsterven hebben kunnen veroorzaken en zelfs niet verantwoordelijk zijn voor meer dan één van de kleinere. Het onderzoek toont ook aan dat veel kometen met lange omlooptijden die de baan van de aarde kruisen voortkomen uit een gebied komen waarvan astronomen lang dachten dat daar geen observeerbare kometen konden ontstaan. Een komeet met een lange omlooptijd doet er 200 jaar tot tientallen miljoenen jaren over om een volledige baan rond de zon te maken.
(Jupiter en Saturnus)
Nathan Kaib, doctoraatsstudent astronomie aan de universiteit van Washington in het vakblad Science: "Men heeft lang gedacht dat de kometen met lange omlooptijden die we kunnen zien ons enkel iets vertellen over het buitenste gedeelte van de Oortwolk, maar in werkelijkheid geven ze ons een duister beeld van de volledige Oortwolk. De Oortwolk is een restant van de nevels en gaswolken nevel waaruit het zonnestelsel zich 4,5 miljard jaar geleden vormde. De Oortwolk kan miljarden kometen bevatten, maar de meeste zijn zo klein en zo ver weg dat ze nooit worden waargenomen.
Er zijn ongeveer 3.200 kometen met een lange omlooptijd bekend. Eén van de best gekende is de komeet Hale-Bopp die in 1996 en 1997 met het blote oog te zien was. Hale-Bopp was trouwens een van de helderste kometen uit de twintigste eeuw. De komeet Halley - die binnen 75 jaar terugkomt - is misschien wel de bekendste komeet, maar heeft een korte omlooptijd. Men denkt dat de komeet Halley afkomstig is uit de Kuipergordel, een ander gedeelte van ons zonnestelsel.
(Kuipergordel)
Astronomen geloofden dat bijna alle kometen met een lange omlooptijd waarvan hun omloop de baan van de aarde kruist, afkomstig waren uit het buitenste gedeelte van de Oortwolk. De banen van de kometen kunnen veranderen wanneer ze door de invloed van de zwaartekracht van een ster verschoven worden of als ze langs het zonnestelsel scheren. Men ging er van uit dat deze invloed van de zwaartekracht enkel van toepassing was op objecten in de buitenste gedeelte van de Oortwolk.
Astronomen geloofden ook nog dat de binnenste objecten van de Oortwolk enkel de baan van de aarde zouden kunnen kruisen door de invloed van een zeldzame doortocht van een zeer nabij gekomen ster, die dan ook nog een regen van kometen zou veroorzaken. Maar later bleek dat zelfs zonder de doortocht van een ster, kometen met een lange omlooptijd uit het binnenste van de Oortwolk door de beschermende barrière kunnen glijden. De aanwezigheid van Jupiter en Saturnus kan de kometen uit het binnenste gedeelte van de Oortwolk ook in een omloop sturen die de baan van de aarde kan kruisen.
Voor het nieuwe onderzoek gebruikten Kaib en Thomas Quinn, medeauteur van de studie en professor astronomie bij dezelfde universiteit, computermodellen om de evolutie van kometenregens in het zonnestelsel - over een periode van 1,2 miljard jaar - te simuleren. Ze ontdekten dat zelfs buiten de perioden met kometenregens het binnenste van de Oortwolk de belangrijkste bron was voor kometen met een lange omlooptijd die de baan van de aarde zouden kunnen kruisen.
Door aan te nemen dat het binnenste gedeelte van de Oortwolk de enige bron was van kometen met een lange omlooptijd konden ze het hoogst mogelijk aantal kometen in het binnenste van de Oortwolk schatten. Het daadwerkelijke aantal is echter niet gekend. Maar door gebruik te maken van het hoogst mogelijke aantal kometen konden ze bepalen dat maximaal 2 of 3 kometen, gedurende - van wat men aanneemt - de krachtigste kometenregen van de laatste 500 miljoen jaar, konden inslaan op aarde.
Thomas Quinn: "Tijdens de afgelopen 25 jaar werd het binnenste gedeelte van de Oortwolk beschouwd als een geheimzinnig, niet waarneembaar gebied van het zonnestelsel dat in staat was om objecten uit te braken die occasioneel het leven op aarde zouden kunnen uitroeien. Wij hebben aangetoond dat de al ontdekte kometen eigenlijk gebruikt kunnen worden om in te schatten wat de bovenste limiet is van het aantal objecten in dit reservoir."
Met drie belangrijke inslagen die bijna gelijktijdig plaatsvonden, dacht men dat het kleinere uitsterven van ongeveer 40 miljoen jaar geleden het gevolg was van een kometenregen. Het onderzoek van Kaib en Quinn toont aan dat als dat kleinere uitsterven het gevolg was van een kometenregen, het waarschijnlijk een van de meest intensieve kometenregens van het hele fossiele bestand geweest is. "Het vertelt ons dat de meest krachtigste kometenregens kleiner uitsterven tot gevolg hadden en andere kometenregens minder erg waren. Dus zijn kometenregens waarschijnlijk niet de oorzaak van massaal uitsterven.", aldus Kaib.
Kaib merkt ook nog op dat het onderzoek er van uit ging dat het zonnestelsel in de laatste 500 miljoen jaar zo goed als onveranderd gebleven is, maar het is niet duidelijk of dat in werkelijkheid het geval is. Het is wel duidelijk dat de aarde profiteerde van Jupiter en Saturnus die als wachters met enorme vangnetten klaarstonden om kometen te laten afwijken of te absorberen die anders op aarde zouden kunnen gecrasht zijn. Kaib en Quinn laten zien dat Jupiter en Saturnus geen perfecte vangers zijn en dat sommige kometen uit het binnenste gedeelte van de Oortwolk kunnen doorglippen. Maar de meeste niet.
(Grenswetenschap)
Kometen niet verantwoordelijk voor massale uitroeiing
Hoeveel keer in de geschiedenis was het massaal uitsterven van het leven op aarde het gevolg van de inslag van een meteoriet of komeet? Over het antwoord op deze vraag discussieerden een hele verzameling wetenschappers, en de meesten waren het er over eens dat de inslag van 65 miljoen jaar geleden aan de Golf van Mexico tot het massaal uitsterven van de dinosaurussen leidde. Waren er nog andere inslagen van hemellichamen op aarde die leidden tot massaal uitsterven, of blijft het bij die ene?
Astronomen weten dat het binnenste gedeelte van ons zonnestelsel voor een gedeelte beschermd is tegen meteorieten en kometen door de aanwezigheid van Saturnus en Jupiter. De zwaartekrachtsvelden van deze planeten kunnen er voor zorgen dat kometen de interstellaire ruimte ingestuurd worden of op de enorme planeten crashen. Nog niet zo lang geleden (20 juli 2009) wees een plots opgedoken reusachtig litteken op de oppervlakte van Jupiter er op dat er vermoedelijk een komeet gecrasht was.
Een nieuw onderzoek van de universiteit van Washington wijst er op dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat kometen om het even welk massaal uitsterven hebben kunnen veroorzaken en zelfs niet verantwoordelijk zijn voor meer dan één van de kleinere. Het onderzoek toont ook aan dat veel kometen met lange omlooptijden die de baan van de aarde kruisen voortkomen uit een gebied komen waarvan astronomen lang dachten dat daar geen observeerbare kometen konden ontstaan. Een komeet met een lange omlooptijd doet er 200 jaar tot tientallen miljoenen jaren over om een volledige baan rond de zon te maken.
(Jupiter en Saturnus)
Nathan Kaib, doctoraatsstudent astronomie aan de universiteit van Washington in het vakblad Science: "Men heeft lang gedacht dat de kometen met lange omlooptijden die we kunnen zien ons enkel iets vertellen over het buitenste gedeelte van de Oortwolk, maar in werkelijkheid geven ze ons een duister beeld van de volledige Oortwolk. De Oortwolk is een restant van de nevels en gaswolken nevel waaruit het zonnestelsel zich 4,5 miljard jaar geleden vormde. De Oortwolk kan miljarden kometen bevatten, maar de meeste zijn zo klein en zo ver weg dat ze nooit worden waargenomen.
Er zijn ongeveer 3.200 kometen met een lange omlooptijd bekend. Eén van de best gekende is de komeet Hale-Bopp die in 1996 en 1997 met het blote oog te zien was. Hale-Bopp was trouwens een van de helderste kometen uit de twintigste eeuw. De komeet Halley - die binnen 75 jaar terugkomt - is misschien wel de bekendste komeet, maar heeft een korte omlooptijd. Men denkt dat de komeet Halley afkomstig is uit de Kuipergordel, een ander gedeelte van ons zonnestelsel.
(Kuipergordel)
Astronomen geloofden dat bijna alle kometen met een lange omlooptijd waarvan hun omloop de baan van de aarde kruist, afkomstig waren uit het buitenste gedeelte van de Oortwolk. De banen van de kometen kunnen veranderen wanneer ze door de invloed van de zwaartekracht van een ster verschoven worden of als ze langs het zonnestelsel scheren. Men ging er van uit dat deze invloed van de zwaartekracht enkel van toepassing was op objecten in de buitenste gedeelte van de Oortwolk.
Astronomen geloofden ook nog dat de binnenste objecten van de Oortwolk enkel de baan van de aarde zouden kunnen kruisen door de invloed van een zeldzame doortocht van een zeer nabij gekomen ster, die dan ook nog een regen van kometen zou veroorzaken. Maar later bleek dat zelfs zonder de doortocht van een ster, kometen met een lange omlooptijd uit het binnenste van de Oortwolk door de beschermende barrière kunnen glijden. De aanwezigheid van Jupiter en Saturnus kan de kometen uit het binnenste gedeelte van de Oortwolk ook in een omloop sturen die de baan van de aarde kan kruisen.
Voor het nieuwe onderzoek gebruikten Kaib en Thomas Quinn, medeauteur van de studie en professor astronomie bij dezelfde universiteit, computermodellen om de evolutie van kometenregens in het zonnestelsel - over een periode van 1,2 miljard jaar - te simuleren. Ze ontdekten dat zelfs buiten de perioden met kometenregens het binnenste van de Oortwolk de belangrijkste bron was voor kometen met een lange omlooptijd die de baan van de aarde zouden kunnen kruisen.
Door aan te nemen dat het binnenste gedeelte van de Oortwolk de enige bron was van kometen met een lange omlooptijd konden ze het hoogst mogelijk aantal kometen in het binnenste van de Oortwolk schatten. Het daadwerkelijke aantal is echter niet gekend. Maar door gebruik te maken van het hoogst mogelijke aantal kometen konden ze bepalen dat maximaal 2 of 3 kometen, gedurende - van wat men aanneemt - de krachtigste kometenregen van de laatste 500 miljoen jaar, konden inslaan op aarde.
Thomas Quinn: "Tijdens de afgelopen 25 jaar werd het binnenste gedeelte van de Oortwolk beschouwd als een geheimzinnig, niet waarneembaar gebied van het zonnestelsel dat in staat was om objecten uit te braken die occasioneel het leven op aarde zouden kunnen uitroeien. Wij hebben aangetoond dat de al ontdekte kometen eigenlijk gebruikt kunnen worden om in te schatten wat de bovenste limiet is van het aantal objecten in dit reservoir."
Met drie belangrijke inslagen die bijna gelijktijdig plaatsvonden, dacht men dat het kleinere uitsterven van ongeveer 40 miljoen jaar geleden het gevolg was van een kometenregen. Het onderzoek van Kaib en Quinn toont aan dat als dat kleinere uitsterven het gevolg was van een kometenregen, het waarschijnlijk een van de meest intensieve kometenregens van het hele fossiele bestand geweest is. "Het vertelt ons dat de meest krachtigste kometenregens kleiner uitsterven tot gevolg hadden en andere kometenregens minder erg waren. Dus zijn kometenregens waarschijnlijk niet de oorzaak van massaal uitsterven.", aldus Kaib.
Kaib merkt ook nog op dat het onderzoek er van uit ging dat het zonnestelsel in de laatste 500 miljoen jaar zo goed als onveranderd gebleven is, maar het is niet duidelijk of dat in werkelijkheid het geval is. Het is wel duidelijk dat de aarde profiteerde van Jupiter en Saturnus die als wachters met enorme vangnetten klaarstonden om kometen te laten afwijken of te absorberen die anders op aarde zouden kunnen gecrasht zijn. Kaib en Quinn laten zien dat Jupiter en Saturnus geen perfecte vangers zijn en dat sommige kometen uit het binnenste gedeelte van de Oortwolk kunnen doorglippen. Maar de meeste niet.
(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
ik weet welke docu je bedoeld.quote:Op woensdag 20 januari 2010 23:44 schreef rednitro het volgende:
weet het niet zeker meer maar volgens mij heb ik ooit een filmpje gezien waarin de dino's in 3 fases hebben geleefd?
gespreid of wel 30 miljoen jaar, tussen die fases zijn ze bijna of helemaal uitgeroeid.
tot 65 miljoen jaar geleden 95% definitief uitstorf.
volgens mij was dat in zo'n Horizon BBC docu, zeer boeiend.
Ze zijn niet overleden, ondertussen zijn het vogels 
Zonnepanelen 28 * 290 = 8120 Wp - W - 11° hellingshoek
04-03-2010
Inslag is meest waarschijnlijke oorzaak massa-uitsterving
Het is zeer waarschijnlijk dat de inslag van een ongeveer 12 kilometer grote planetoïde de oorzaak is geweest van de massa-uitsterving die zich ruim 65 miljoen jaar geleden op aarde afspeelde. Dat is de conclusie van een panel van 41 wetenschappers na een uitvoerige inventarisatie van oude en nieuwe gegevens, die in het eerste maartnummer van Science is gepubliceerd.
Dertig jaar geleden opperden wetenschappers, onder wie de Nederlander Jan Smit, dat de dinosauriërs en vele andere soorten op aarde 65 miljoen jaar geleden waren uitgestorven door de inslag van een groot object uit de ruimte. Dat idee baseerden zij op de ontdekking van een dunne afzettingslaag, verrijkt met het op aarde verder weinig voorkomende element iridium, die op veel plaatsen in gesteenten was aangetroffen. In 1991 werd voor de kust van het Mexicaanse schiereiland Yucatán ook een 200 kilometer grote inslagkrater van de juiste leeftijd aangetroffen.
Hoewel veel wetenschappers de inslagtheorie inmiddels onderschrijven, is nog niet iedereen overtuigd. Dat er 65,5 miljoen jaar geleden een massa-uitsterving heeft plaatsgevonden, staat vast. Maar volgens sommige onderzoekers wijzen dateringen van glasachtig sediment rond de krater erop dat de inslag 300.000 jaar eerder heeft plaatsgevonden. Uit nadere beschouwing blijkt echter dat de sedimenten ter plaatse, die op het oog het resultaat zijn van een keurig, honderdduizenden jaren durend afzettingsproces, stevig zijn omgewoeld en in heel korte tijd als één dik pakket zijn afgezet. Daarmee lijkt het fundament onder de te-vroege-inslagtheorie te zijn weggeslagen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Inslag is meest waarschijnlijke oorzaak massa-uitsterving
Het is zeer waarschijnlijk dat de inslag van een ongeveer 12 kilometer grote planetoïde de oorzaak is geweest van de massa-uitsterving die zich ruim 65 miljoen jaar geleden op aarde afspeelde. Dat is de conclusie van een panel van 41 wetenschappers na een uitvoerige inventarisatie van oude en nieuwe gegevens, die in het eerste maartnummer van Science is gepubliceerd.
Dertig jaar geleden opperden wetenschappers, onder wie de Nederlander Jan Smit, dat de dinosauriërs en vele andere soorten op aarde 65 miljoen jaar geleden waren uitgestorven door de inslag van een groot object uit de ruimte. Dat idee baseerden zij op de ontdekking van een dunne afzettingslaag, verrijkt met het op aarde verder weinig voorkomende element iridium, die op veel plaatsen in gesteenten was aangetroffen. In 1991 werd voor de kust van het Mexicaanse schiereiland Yucatán ook een 200 kilometer grote inslagkrater van de juiste leeftijd aangetroffen.
Hoewel veel wetenschappers de inslagtheorie inmiddels onderschrijven, is nog niet iedereen overtuigd. Dat er 65,5 miljoen jaar geleden een massa-uitsterving heeft plaatsgevonden, staat vast. Maar volgens sommige onderzoekers wijzen dateringen van glasachtig sediment rond de krater erop dat de inslag 300.000 jaar eerder heeft plaatsgevonden. Uit nadere beschouwing blijkt echter dat de sedimenten ter plaatse, die op het oog het resultaat zijn van een keurig, honderdduizenden jaren durend afzettingsproces, stevig zijn omgewoeld en in heel korte tijd als één dik pakket zijn afgezet. Daarmee lijkt het fundament onder de te-vroege-inslagtheorie te zijn weggeslagen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
De dinosauriërs leven gewoon nog onder de grond, samen met alle andere "overleden" beroemdheden zoals Elvis Presley, Curt Cobain, Michael Jackson e.d. Ze leven allemaal in een super geheime grot.
Maar die informatie is uiteraard geheim.
Maar die informatie is uiteraard geheim.
Penrue,
FOK! Forum lid!
FOK! Forum lid!
Denk je dat alle dinosaurussen zijn veranderd in vogels? Het is waarschijnlijk een soort geweest die de voorouder was van alle vogels die er nu rondvliegen.quote:Op vrijdag 5 februari 2010 17:24 schreef Herkauwer het volgende:
Ze zijn niet overleden, ondertussen zijn het vogels
Toch wel geinig dat zonder deze inslag wij er niet waren geweest. Hoe zou de wereld er dan hebben uitgezien?
1 Inslag kan voldoende zijn voor een enorme verandering in klimaat.
Door het inslaan van 1 grote komeet, vinden er grote drukverschillen onder de aardkorst plaats, waardoor wereldwijd erupties plaatsvinden.
Dit is volgens mij schoonvader terug te zien in de boormonsters die ze bij de Shell doen. Alle boormonsters (wereldwijd) laten in hetzelfde tijdvak een laagje as zien.
Wellicht zijn de dino's niet direct om het leven gekomen door een inslag, maar door de gevolgen van 1 grote inslag lijkt mij best aannemelijk.
Door het inslaan van 1 grote komeet, vinden er grote drukverschillen onder de aardkorst plaats, waardoor wereldwijd erupties plaatsvinden.
Dit is volgens mij schoonvader terug te zien in de boormonsters die ze bij de Shell doen. Alle boormonsters (wereldwijd) laten in hetzelfde tijdvak een laagje as zien.
Wellicht zijn de dino's niet direct om het leven gekomen door een inslag, maar door de gevolgen van 1 grote inslag lijkt mij best aannemelijk.
Van ongelukken op de achterbank komen kinderen. Van kinderen op de achterbank komen ongelukken.
Dino's hebben nooit bestaan, dat weet toch iedereen, de fossielen zijn door God neergelegd om ons geloof te testen
Lurf is the message and the message is Lurf
Iemand mammoetvlees proberen en erachter komen wat je verre voorouders aten?
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)rische-toendra.dhtml
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)rische-toendra.dhtml
"Strange times are these in which we live
when old and young are taught in falsehoods school.
And the one man that dares to tell the truth is called at once a lunatic and fool"
when old and young are taught in falsehoods school.
And the one man that dares to tell the truth is called at once a lunatic and fool"
volgens onderzoekers heeft zich ongeveer het volgende afgespeeld: de directe schok en hitte van de inslag zou alle leven binnen een straal van ruwweg 1500 kilometer direct hebben gedood. Tientallen meters hoge tsoenami’s (vloedgolven) zouden vervolgens korte metten hebben gemaakt met het kustleven langs de Atlantische oceaan: uit geologisch onderzoek op de Caribische eilanden blijkt dat de tsoenami’s plaatselijk meer dan 500 kilometer het land op denderden. Maar de grootste gevolgen hadden het puin en stof dat bij de inslag de atmosfeer in werd geblazen. Maanden- of misschien zelfs jarenlang bleef het aardoppervlak goeddeels verstoken van zonlicht, wat funest was voor vele planten en tot een enorme verstoring van de voedselketens leidde. Slechts ongeveer de helft van alle soorten op aarde, waaronder de kleine zoogdieren, wisten de ramp te overleven.
Het is dus niet zo zeer de inslag zelf die het leven op onze planeet kan nekken, als wel de indirecte gevolgen ervan. Maar hoe vaak treedt zo’n inslag eigenlijk op? Op aarde zijn ongeveer 140 kraters bekend, waarvan de meeste veel kleiner zijn dan Chicxulub. Dat lijkt erg weinig, en bovendien lijkt het ontstaan van de meeste van deze kraters weinig of geen grootschalige gevolgen te hebben gehad. Gebaseerd op de aantallen kraters op (vooral) de maan en de andere hemellichamen van ons zonnestelsel en het aantal planetoïden dat dicht in de buurt van de aarde kan komen, zijn schattingen gemaakt van de gemiddelde frequentie van grote en minder grote inslagen op aarde. Daaruit blijkt dat de zwaarste categorie – de inslag van een planetoïde groter dan 10 km – slechts eens per 100 miljoen tot 1 miljard jaar voorkomt. Maar inslagen van objecten van een kilometer of twee komen al veel vaker voor: misschien eens per 1 miljoen jaar. En een ‘kleine’ inslag van een object van enkele tientallen meters komt gemiddeld wel enkele malen per eeuw voor. Ook de afgelopen eeuw zijn er van die kleine inslagen geweest: in 1908 ontplofte er een ongeveer 60 meter groot exemplaar op acht kilometer boven de Siberische Toengoeska-rivier, waarbij meer dan 3000 vierkante kilometer bos werd geveld, en in 1930 vond iets soortgelijks plaats boven het oerwoud van het Braziliaanse Amazone-gebied. Dat deze gebeurtenissen niet in het geheugen van de mens gegrift zijn, is enkel en alleen te danken aan het feit dat ze boven vrijwel onbewoond gebied plaatsvonden. Als zo’n planetoïde boven ons land zou ontploffen, zouden de gevolgen ervan niet te overzien zijn.
http://www.eddyechternach.nl/artikelen/klap.html
Het is dus niet zo zeer de inslag zelf die het leven op onze planeet kan nekken, als wel de indirecte gevolgen ervan. Maar hoe vaak treedt zo’n inslag eigenlijk op? Op aarde zijn ongeveer 140 kraters bekend, waarvan de meeste veel kleiner zijn dan Chicxulub. Dat lijkt erg weinig, en bovendien lijkt het ontstaan van de meeste van deze kraters weinig of geen grootschalige gevolgen te hebben gehad. Gebaseerd op de aantallen kraters op (vooral) de maan en de andere hemellichamen van ons zonnestelsel en het aantal planetoïden dat dicht in de buurt van de aarde kan komen, zijn schattingen gemaakt van de gemiddelde frequentie van grote en minder grote inslagen op aarde. Daaruit blijkt dat de zwaarste categorie – de inslag van een planetoïde groter dan 10 km – slechts eens per 100 miljoen tot 1 miljard jaar voorkomt. Maar inslagen van objecten van een kilometer of twee komen al veel vaker voor: misschien eens per 1 miljoen jaar. En een ‘kleine’ inslag van een object van enkele tientallen meters komt gemiddeld wel enkele malen per eeuw voor. Ook de afgelopen eeuw zijn er van die kleine inslagen geweest: in 1908 ontplofte er een ongeveer 60 meter groot exemplaar op acht kilometer boven de Siberische Toengoeska-rivier, waarbij meer dan 3000 vierkante kilometer bos werd geveld, en in 1930 vond iets soortgelijks plaats boven het oerwoud van het Braziliaanse Amazone-gebied. Dat deze gebeurtenissen niet in het geheugen van de mens gegrift zijn, is enkel en alleen te danken aan het feit dat ze boven vrijwel onbewoond gebied plaatsvonden. Als zo’n planetoïde boven ons land zou ontploffen, zouden de gevolgen ervan niet te overzien zijn.
http://www.eddyechternach.nl/artikelen/klap.html
"Strange times are these in which we live
when old and young are taught in falsehoods school.
And the one man that dares to tell the truth is called at once a lunatic and fool"
when old and young are taught in falsehoods school.
And the one man that dares to tell the truth is called at once a lunatic and fool"
quote:Op maandag 8 maart 2010 12:14 schreef lurf_doctor het volgende:
Dino's hebben nooit bestaan, dat weet toch iedereen, de fossielen zijn door God neergelegd om ons geloof te testen
die heb ik nog niet eerder gehoord, maar dat zou zomaar een argument kunnen zijn van een gelovige ja 
Lambo of Rekt
Dit is toch een veel gebruikt argumentquote:Op maandag 8 maart 2010 13:59 schreef EggsTC het volgende:
[..]
Van ongelukken op de achterbank komen kinderen. Van kinderen op de achterbank komen ongelukken.
Ja, zo kan ik ook een religie in stand houden.quote:Op maandag 8 maart 2010 15:27 schreef PeeJay1980 het volgende:
[..]
Dit is toch een veel gebruikt argument
Jullie bestaan overigens allemaal niet, ik verzin jullie maar. Alles zit in mijn hoofd.
Lambo of Rekt
05-03-2010
"Dinosauriërs stierven wel degelijk uit door meteorieteninslag"
Dinosauriërs stierven 65 miljoen jaar geleden wel degelijk uit als gevolg van een reusachtige meteorieteninslag. De theorie werd 30 jaar geleden voor het eerst gelanceerd, maar wordt nog steeds gecontesteerd door sommige wetenschappers.
Een 40-tal onderzoekers, waaronder Prof. Philippe Claeys (VUB) en Robert Speijer (KUL), leveren in een nieuw artikel in het vaktijdschrift Science, dat nieuwe en reeds gepubliceerde gegevens bundelt, het bewijs dat dit wel degelijk het geval was.
Meteoriet had diameter van 10 a 15 km
De meteoriet had een diameter van 10 a 15 km en sloeg in met een snelheid tussen 20 en 72 km/seconde in de omgeving van Chicxulub in Mexico. De volledige opgevulde krater, die een doorsnede heeft van 200 km, werd 20 jaar geleden ontdekt. Uit modelnabootsingen blijkt dat bij de inslag energie vergelijkbaar met 5 miljard Hiroshima-atoombommen vrijgekomen moet zijn.
De inslag moet materiaal met hoge snelheid rond de wereld hebben doen slingeren en gepaard zijn gegaan hebben met aardbevingen met een sterkte groter dan 12 op de schaal van Richter, ineenstortingen van de continentale rand, aardverschuivingen en tsunami's.
De opeenvolging van fossielen toont volgens de groep onderzoekers, onder leiding van de Duitse hoogleraar Peter Schulde (Universiteit van Erlangen), overduidelijk aan dat het wereldwijde massa-uitsterven van de dinosauriërs exact samenvalt met de wereldwijd aangetroffen gesteentelaag die voor een deel bestaat uit resten van de meteoriet en deels uit het uitgeworpen kratermateriaal.
Alternatieve hypothesen zijn volgens de onderzoekers niet toereikend om het abrupte massale uitsterven te verklaren.(belga/mvdb)
(HLN)
"Dinosauriërs stierven wel degelijk uit door meteorieteninslag"
Dinosauriërs stierven 65 miljoen jaar geleden wel degelijk uit als gevolg van een reusachtige meteorieteninslag. De theorie werd 30 jaar geleden voor het eerst gelanceerd, maar wordt nog steeds gecontesteerd door sommige wetenschappers.
Een 40-tal onderzoekers, waaronder Prof. Philippe Claeys (VUB) en Robert Speijer (KUL), leveren in een nieuw artikel in het vaktijdschrift Science, dat nieuwe en reeds gepubliceerde gegevens bundelt, het bewijs dat dit wel degelijk het geval was.
Meteoriet had diameter van 10 a 15 km
De meteoriet had een diameter van 10 a 15 km en sloeg in met een snelheid tussen 20 en 72 km/seconde in de omgeving van Chicxulub in Mexico. De volledige opgevulde krater, die een doorsnede heeft van 200 km, werd 20 jaar geleden ontdekt. Uit modelnabootsingen blijkt dat bij de inslag energie vergelijkbaar met 5 miljard Hiroshima-atoombommen vrijgekomen moet zijn.
De inslag moet materiaal met hoge snelheid rond de wereld hebben doen slingeren en gepaard zijn gegaan hebben met aardbevingen met een sterkte groter dan 12 op de schaal van Richter, ineenstortingen van de continentale rand, aardverschuivingen en tsunami's.
De opeenvolging van fossielen toont volgens de groep onderzoekers, onder leiding van de Duitse hoogleraar Peter Schulde (Universiteit van Erlangen), overduidelijk aan dat het wereldwijde massa-uitsterven van de dinosauriërs exact samenvalt met de wereldwijd aangetroffen gesteentelaag die voor een deel bestaat uit resten van de meteoriet en deels uit het uitgeworpen kratermateriaal.
Alternatieve hypothesen zijn volgens de onderzoekers niet toereikend om het abrupte massale uitsterven te verklaren.(belga/mvdb)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik vind het soms zo jammer dat er geen filmpjes zijn van die tijd... ik zou dat best ns willen zien, een meteoor inslag en dan zulke aardbevingen en tsunami's... natuurgeweld 
Lambo of Rekt
|
|
