Hier moet ik het mee doen, mijn enige spreekbuis naar buiten toe.
De tweede nacht is voorhanden. Tot die tijd hebben we niet stilgezeten. We hadden een voorstelronde op de eerste avond en al vrij gauw kwam de eerste opdracht. 48 uur een kom water op je buik houden terwijl je in een grafkist ligt. Lekker geestdodende opdracht dus. De vier mensen die deze opdracht moest oplossen waren Amber, Jeroen, Peter en Renate. Ik heb voor zover mogelijk Renate en Peter wakker gehouden.
Als je de bak water liet vallen, dan was het twee dagen niet douchen. Lukte het ons wel, dan kregen we per persoon per dag 2 minuten warm water. Goed de moeite waard dus.
Jeroen beet meteen het spits af als het gaat om het spel spelen. Waar er tot nu toe nog een gezamenlijke "overlevingsslag" werd gestreden, was er nu de eerste onderhandeling. Na, Renate, Peter en Amber ging Jeroen in de kist liggen en begon met een onderhandeling. "Waarom zou ik dit eigenlijk doen?" Zijn eis was meer bier in ruil voor samenwerking (als we überhaupt bier te zien krijgen hier). Ik heb me kostelijk vermaakt om deze actie. De andere overlevers waren toch een tikkeltje van slag, maar ik heb er erg om kunnen lachen. Heb ik ook maar een enkel benul van het psychologische spelletje dat Jeroen mij / ons in mee gaat slepen?
Ik ging helemaal kapot van het lachen toen Jeroen zijn zin kreeg met z'n onderhandeling en vervolgens in slaap viel. Geen stromend water de komende twee dagen dus.
Ik heb het ontzettend naar m'n zin en knap erg op van de bergen verveling die ik hier beleef. Zo zonder stress en verplichtingen.
Ik heb totaal geen idee of mijn vrienden en familie mij een beetje volgen en hoe veel. Wel raar om totaal afgesneden te zijn van de buitenwereld. De NS-omroepster van het nabijgelegen station vertelt ons hoe laat het is.
Tot de volgende entry!
Signing off,
Bobby
om welke station gaat het?