Bulls, Bears & Bucks #57: ING 793 miljoen verlies & Duitse 'bad-bank'

quote:

When speaking about the banking sector, many people mention a “subprime crisis” or a "financial crisis” as if recent write-downs and losses are caused by external events. Where some see coincidence, I see consequence. At Deutsche Bank, I consider our poor results to be a “management debacle,” a natural outcome of unfettered risk-taking, poor incentive structures and the lack of a system of checks and balances.

In my opinion, we took too much risk, failed to manage this risk and broke too many laws and regulations.

For more than two years, I have been working internally to improve the inadequate governance structures and lax internal controls within Deutsche Bank. I joined the firm in 2006 in one of its foreign subsidiaries, and my due diligence revealed management failures as well as inconsistencies between our internal actions and our external statements.

Beginning in late 2006, my conclusions were disseminated internally on a number of occasions, and while not always eloquently stated, my concerns were honest. Unfortunately, raising concerns internally is like trying to clap with one hand. The firm retaliated, and this raises the question: Is it possible to question management’s performance without being marginalized, even when this marginalization might be a violation of law? Two years later, our mounting losses are gaining attention, and I offer my experiences and my thoughts in the hopes of contributing to the shareholder and public policy debate.

Background

Born and raised in Toledo, Ohio, I was infused with Midwestern values of hard work, individual responsibility, honesty, quiet integrity and fiscal prudence. After careers in New York City and Menlo Park, Calif., I moved to Tokyo in 2005 to pursue investments in corporate restructurings and distressed assets. At the time, the Japanese market offered unique opportunities.

I joined Deutsche Bank in 2006 to build an investment business within its commercial real estate lending operation, and I was generally surprised by the aggressive sales culture within our firm. While many people consider the banking sector’s problems to be caused by residential lending, I witnessed multibillion-dollar loan proposals for commercial property.

With funds provided at more than 90 percent loan-to-value, these loans were “priced to perfection” and assumed that property prices and rental rates would continue to rise. For perspective, a single billion-dollar commercial real estate loan is equivalent to 2,000 residential loans of $500,000.

In general, my colleagues are hard-working, decent people, but the system of incentives encourages people to take risks. I have seen honest, high-integrity people lose themselves in this cowboy culture, because more risk-taking generally means better pay. Bizarrely, this risk comes with virtually no liability, and this system of O.P.M. (Other People’s Money) insures that the firm absorbs any losses from bad trades.

As these losses have grown, taxpayers are being forced to absorb these losses. As an example, my firm recently received nearly $12 billion from American International Group (which has effectively been nationalized with $180 billion in taxpayer funds). Essentially, every American household sent my firm a check for $105. The reason for this payment: my firm bought credit default swaps from A.I.G. In plain-speak, we bought unregulated “insurance” from A.I.G. to cover losses from bad trades. What did taxpayers get in return?

Nothing. Taxpayers simply paid an I.O.U. triggered by our gambling losses. (Note: This $12 billion payment was more than 50 percent of our market capitalization at the time of its disclosure).

Solution

While shareholders (and taxpayers) are becoming angry, I think they should be furious. Our management has eviscerated the concept of moral hazard by systematically adopting pay schemes that reward excessive risk-taking despite its long-term implications. If governments have decided to socialize our losses, governments are implicitly saying that the banking industry is fundamentally sound. In effect, governments would be voting in favor of the status quo. In my opinion, the status quo does not work, and we need to address the core issues of structure and compensation. Capping executive compensation is a first step, but as a solution, it is insufficient.

While I am on the “inside” at Deutsche Bank, much of my career has been within partnership structures, and I continue to advocate a partnership-like structure for our firm. With collective liability, partnerships provide a proper alignment of incentives between management and its stakeholders. In a partnership, bonuses are paid from co-investments and profits, not revenues. Losses are shared, and these losses introduce an appropriate penalty for excessive risk-taking. If profits are overstated in one-year, the already-paid bonuses are clawed-back (returned to the partnership).

Conclusion

Our asymmetric incentive structure is fundamental to our problems. The question remains: Do we maintain the status quo and naively hope for better results, or do we begin to implement structural reforms in order to align the incentives? If taxpayers are forced to pay for the losses from bad trades, this socialization of risk adds to the moral hazard problem. This socialization of risk actually encourages more aggressive behavior in the future.

The call-option bonus structure has led to the ascendency of sales over risk management. Maintaining the status quo is not a smart bet, and we cannot afford to ignore the fundamental issues of structure and compensation. We need to introduce personal responsibility into the system, because accountability is glaringly absent. The collective liability aspect of partnerships achieves this goal; collective liability is the most powerful way to align incentives and encourage rational risk-taking.

As an employee and as a shareholder, I am doing my part to build a better firm. Unfortunately, the political landscape within our firm finds it difficult to assimilate any criticism of management’s leadership. To my fellow employees, I ask that you resist the incentives that reward groupthink. To my fellow shareholders, I ask that you implement the changes needed to address our asymmetric incentive structures.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 12:38 schreef SeLang het volgende:
Een brief van Deepak Moorjani die werkzaam was bij Deutsche Bank.
Een lange tekst, maar het lezen waard. Hij slaat de spijker op zijn kop imo.

quote:

In my opinion, we took too much risk, failed to manage this risk and broke too many laws and regulations.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 12:53 schreef Basp1 het volgende:
Of te wel hij pleit voor meer regeltjes en regulering.

quote:

he is clearly right in his assesment of too much risk taking. but the solution he gives is plainly wrong.
more regulation will do nothing - just that lawyers and insiders will have to work harder on circumventing them. instead - these companies should be allowed to fail, so that the shareholders who have not supervised the management well enough suffer the losses.

besides inadequate oversight of management by the shareholders, there is also another reason for these excesses - cheap money. If proper risk mangement was so good in the past, why have all the banks been taking so much risks? because they were pushed by their competitors and by shareholders seeking higher returns. If interest rates (and hence the funding cost) were higher, the investments in all the riky real estate would not have been profitable enough. Mortgages would have to be priced higher to generate the same return and with higher priced mortgages, there would not be so many people willing to take them.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 13:14 schreef Perrin het volgende:
Strengere regeltjes zal vooral leiden tot slimmere ontduiking en meer overhead, ben ik bang. De echte oplossing zou zijn om geen enkel bedrijf 'too big to fail' te laten worden.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 13:51 schreef Basp1 het volgende:

[..]

En wanneer gaan we dan een bedrijf to big to fail noemen.

Als we lokaal kijken zouden we bijvoorbeeld kunnen betogen dat een bank bedrijf niet meer dan 10% van de markt zou mogen bezitten. De marktdoctrine is paradoxaal gezien precies het omgekeerde, dat men door groter te worden minder overhead zou krijgen en efficienter zou werken, hoe wil je dan die markt reguleren zonder regeltjes te maken?

quote:

Since then, derivative trades have grown exponentially, until now they are larger than the entire global economy. The Bank for International Settlements recently reported that total derivatives trades exceeded one quadrillion dollars – that's 1,000 trillion dollars. How is that figure even possible? The gross domestic product of all the countries in the world is only about 60 trillion dollars. The answer is that gamblers can bet as much as they want. They can bet money they don't have, and that is where the huge increase in risk comes in.

Credit default swaps (CDS) are the most widely traded form of credit derivative. CDS are bets between two parties on whether or not a company will default on its bonds. In a typical default swap, the "protection buyer" gets a large payoff from the "protection seller" if the company defaults within a certain period of time, while the "protection seller" collects periodic payments from the "protection buyer" for assuming the risk of default. CDS thus resemble insurance policies, but there is no requirement to actually hold any asset or suffer any loss, so CDS are widely used just to increase profits by gambling on market changes. In one blogger's example, a hedge fund could sit back and collect $320,000 a year in premiums just for selling "protection" on a risky BBB junk bond. The premiums are "free" money – free until the bond actually goes into default, when the hedge fund could be on the hook for $100 million in claims.

And there's the catch: what if the hedge fund doesn't have the $100 million? The fund's corporate shell or limited partnership is put into bankruptcy; but both parties are claiming the derivative as an asset on their books, which they now have to write down. Players who have "hedged their bets" by betting both ways cannot collect on their winning bets; and that means they cannot afford to pay their losing bets, causing other players to also default on their bets.

The dominos go down in a cascade of cross-defaults that infects the whole banking industry and jeopardizes the global pyramid scheme. The potential for this sort of nuclear reaction was what prompted billionaire investor Warren Buffett to call derivatives "weapons of financial mass destruction." It is also why the banking system cannot let a major derivatives player go down, and it is the banking system that calls the shots. The Federal Reserve is literally owned by a conglomerate of banks; and Hank Paulson, who heads the U.S. Treasury, entered that position through the revolving door of investment bank Goldman Sachs, where he was formerly CEO.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 13:14 schreef Perrin het volgende:
Strengere regeltjes zal vooral leiden tot slimmere ontduiking en meer overhead, ben ik bang. De echte oplossing zou zijn om geen enkel bedrijf 'too big to fail' te laten worden.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 14:09 schreef Bolkesteijn het volgende:

[..]

Precies, strikte regulering is onmogelijk zonder draconisch in te grijpen in ondernemingen. Je staat als toezichthouder met 1000 man tegenover een markt waar misschien wel 10 miljoen even slimme mensen werken, dan zul je als regelgever en controleur altijd het onderspit delven.

quote:

De correctie moet vanuit de markt zelf komen, want dat is het meest krachtige instrument dat er bestaat omdat men zich daar niet aan kan onttrekken door slim te handelen. Er moet gekeken worden naar factoren in de markt die er toe tenderen dat financieele instellingen 'too big to fail' worden. Ik zie daar voor twee manieren, voorkomen dat financiele instellingen een bepaalde omvang en verwevenheid met elkaar bereiken (hierbij denk ik vooral aan het fractioneel reserve bankieren dat banken potentieel gevoelig maakt voor sentimentsveranderingen en afhankelijkheid van de banken onderling) en/of het verlagen van de afhankelijkheid van reeele economie van banken/kredietverstrekking (een factor die ik hier ondermeer van belang acht is het terugbrengen van de achtelijk hoge leverage financiering van kapitaal, (als in productiemiddelen in ondernemingen)).

quote:

Op maandag 11 mei 2009 14:47 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
het cynische is dat deze crisis in eerste instantie door de FED c.s. bestreden is door financiele instellingen te laten overnemen door andere financiele instellingen (Countrywide, Bear Stearns etc. etc.) waardoor nog veel grotere molochen ontstaan zijn. Even bigger to fail dus.

quote:

En de oplossing van PPIP (of hoe heet dat idiote plan om government geleveragde spv's rommelkredieten te laten kopen van financiele instellingen) is helemaal gebaseerd op het principe van leverage.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 14:47 schreef Dinosaur_Sr het volgende:

ik werk in dit veld, en zonder cynisch te willen doen is de kwaliteit van toezichthouder om te janken. Het veld van financieel specialisten is niet echt bezaaid met mensen met ideele doelen, en dat maakt dat de toezichthouder niet echt wervingskracht op talent heeft. Als ik het minder netjes zeg: voor het beleidswerk zullen ze nog wel krenten uit de pap krijgen, maar voor het veldwerk alleen de kruimeltjes. Het is een papieren tijger. Qua bemensing kunnen ze niet concurreren, en dan bedoel salarissen en daadkracht. Ze hebben wel de mensen om leuke plannen te bedenken, maar geen mensen die streetwise of handig zijn en met hun klauwen in de modder staan

quote:

het cynische is dat deze crisis in eerste instantie door de FED c.s. bestreden is door financiele instellingen te laten overnemen door andere financiele instellingen (Countrywide, Bear Stearns etc. etc.) waardoor nog veel grotere molochen ontstaan zijn. Even bigger to fail dus.
En de oplossing van PPIP (of hoe heet dat idiote plan om government geleveragde spv's rommelkredieten te laten kopen van financiele instellingen) is helemaal gebaseerd op het principe van leverage.

Ik ben het eens met je analyse, maar toe nu gebeurd exact het omgekeerde.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 15:06 schreef Basp1 het volgende:

[..]

De toezichthouders hoeven geen papieren tijger te zijn als de straffen maar hoog genoeg zouden zijn dan houden hopelijk de organisaties zich wel aan de door de toezichthouder gestelde regeltjes. Dat deze regels met medeweten van velen binnen de organisatie overtreden worden, dat is toch te triest voor woorden. Het geeft in ieder geval wel de dubbele moraal binnen veel organisaties aan. Voor de buitenwereld doen alsof ze allemaal het braafste jongetje van de klas zijn, maar stiekum de grootste criminelen.

Ben ik wereldvreemd als ik zeg dat het buiten de regels opereren zou moeten opvallen bij de accounts die de jaarpapieren opmaken. Maar deze zelfde accounts gaan antuurlijk dat niet meldne ander verleizen ze een grote klant doordat een conculage van hun het wel door de vingers zal zien.

Helaas is onze maatschappij al zo verrrot geworden dat ik niet verwacht dat deze kankergezwellen nog op een normale manier te genezen zijn. (dan heb ik het niet alleen over financiele instellingen, maar ook bijvoorbeeld bouwbedrijven die gewoon doorgaan met prijsafspraken te maken, enz... )
[..]

Tijd zal het gaan leren wat nu precies de effecten zijn van de bedachte maatregelen.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 15:17 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
Wat ik zou doen? Weg met het procesdenken. Trek de portemonnaie open voor de tien grootste financiele talenten, en geef die carte blanche en zet ze op de tien grootste financiele instellingen. Niks protocollen, laat ze maar eens ongebreideld en niet gestoord door politieke spelletjes een half jaar frobelen door de cijfers en vooral de gang van zaken daarachter.
Het gevaarlijkste voor een controleinstantie zijn namelijk blinde vlekken door vaste procedes en procedures. Dat is helaas de norm geworden, waardoor die witte olifant in de kamer helemaal niet meer opvalt.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 15:17 schreef Dinosaur_Sr het volgende:
Het meest ontnuchterende is dat het waarschijnlijk niet helemaal onwil is, maar vooral onbenul.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 15:34 schreef Basp1 het volgende:

[..]

Daar wil ik dan wel op ingaan. Dat zijn dus meerendeels die mensen die zeggen dat ze echt wel recht hebben op die hoge salarissen vanwege de standaardriedeltjes (marktwaarde/ weinig aanbod goede mensen/ veel verantwoordelijkheid enz...) . Die kennen dus alleen de standaard riedeltjes om hun eigen marktwaarde tot in de hemel omhoog te praten maar weten dus totaal niet wat men qau uitvoering nu de gehele dag aan doen is.

Ps dat gebeurd niet alleen bij financiele instellingen hoor, ik ben werkzaam in een productie bedrijf en daar zitten ook op verschillende cruciale plaatsen mensen die totaal niet weten wat we nu eigenlijk doen, en wat het doel zou moeten zijn van dit bedrijf (mijns zinziens zou het doel in ieder geval moeten zijn: zo effciente mogelijk een product maken waarop de klant zit te wachten) . Dat er zoveel flapdrollen binnen organistaties rondslingeren is soms ook wel makkelijk want ook mijn integriteit is natuurlijk niet onvatbaar voor normvervaging waardoor ik vandaag eingelijk al weer teveel tijd hier op fok heb rond geslingerd terwijl ik beter wel iets voor de baas zou hebben kunnen doen. Ik heb voor mezelf het idee dat ik bij sommige topics op fok meer leer dan dat ik ooit van docenten zou kunnen horen.

Om maar even een annecdote over incompetentie op cruciale plaatsen. We hadden een presentatie van onze jaarcijfers, 4% winst gemaakt. Zegt de financieel directeur dat dat niet goed is, en we beter het geld op een rekening hadden kunnen zetten. Begin ik een verhaal over het geld wat we niet hebben en dat we een toegevoegde waarde creeren vervolgens dat voor een productie bedrijf een winstmarge van rond de 5% helemaal niet slecht is als we naar de productiemarkt kijken. Daarna kon hij allen nog maar wat blozen en niets meer zeggen.

quote:

'Nieuwe beurscrash nabij om dollar te steunen'

De Illuminati-bankiers hoeven alleen nog maar op de knop de drukken, en de nieuwe geplande beurscrash is een feit.

De dollarindex zakte afgelopen vrijdag onder de psychologisch belangrijke 82.50 puntengrens, die al enige tijd door analisten gemarkeerd wordt als het begin van hyperinflatie. Volgens Bob Chapman (Global Research) stuurt de elite nu aan op een aanstaande nieuwe beurscrash, waardoor beleggers wederom hun toevlucht zullen zoeken tot de dollar, zodat deze weer zal gaan stijgen. Na 75 jaar is de op krediet gebaseerde economie echter uitgeput, en is het uiteenvallen van de het wereldwijde financiėle systeem onhoudbaar in gang gezet.

Chapman vroeg zich op 9 mei af tot welk niveau de elite de dollarindex zal laten zakken, voordat ingegrepen wordt met een nieuwe beurscrash. Vandaag, 11 mei, zijn de eerste tekenen van dit ingrijpen al zichtbaar: de beurzen staan in de min, de enorme sprong van de goudkoers afgelopen week kalft af, en de dollar wordt inderdaad weer omhoog geforceerd.

Een nieuwe crash is 'nodig', om zo beleggers weer terug te krijgen naar de dollar en Amerikaanse staatsobligaties, die eveneens in elkaar gestort zijn. De rente op schatkistpapieren stijgt weer, ondanks talloze miljardenaankopen van de FED. De gefingeerde stresstest van de Amerikaanse banken kan de prullenbak in, nu de situatie veel ernstiger blijkt te zijn, dan 'verwacht'.

Het nepherstel van de beurzen in dit voorjaar en de nu door het PPT (Plunge Protecton Team) geplande aanstaande nieuwe crash is niets anders dan het spannen en loslaten van een katapult, bedoeld om de dollar weer omhoog te krijgen. Het moment van deze nieuwe instorting is zorgvuldig gepland door de Illuminati-insiders, die onverminderd doorgaan met het plunderen van de welvaart, ter verheerlijking van hun almaar groeiende berg valselijk verkregen winsten.

Ook het recente herstel, dat gebaseerd was op gemanipuleerde financiėle statistieken, sprookjesachtige verzinsels van topmannen en politici, en fascistische injecties van monopoliegeld in de economie, was slechts bedoeld om de gedupeerde beleggers mee te zuigen, zodat deze dienst kunnen blijven doen als geldbron voor de insiders en een middel om de stervende dollar zo lang mogelijk overeind te houden.

Zodra het PPT de wereldwijde ondersteuning van de aandelenmarkten intrekt, zullen deze instorten, waardoor massaal aandelen verkocht zullen worden. Als laatste 'veilige' vluchthaven worden zoals gebruikelijk de Amerikaanse staatsobligaties gezien. Omdat deze in dollars moeten worden aangekocht, zal de vraag naar dollars enorm gaan stijgen, wat de koers van de munt weer omhoog zal duwen.

Het advies van Chapman aan alle beleggers is dan ook: verkoop nś, voordat je geroosterd wordt door de laserstraal van de Illuminati, die gericht is op de arme, nietsvermoedende schaapjes, die blijven denken en hopen dat het ergste van de recessie voorbij is, en hun geld weer in aandelen steken. Daarnaast is een nieuwe crash mede bedoeld om de FED te helpen met misschien wel haar belangrijkste taak: de goudprijs zo laag mogelijk houden.

Bodem nog lang niet bereikt
Net als in 1933 zijn de beurzen na de instorting vorig jaar zo'n 30% gestegen. En net als in 1933 wordt ons door de authoriteiten en de financiėle topmannen verteld, dat de bodem bereikt is, en we het ergste van de recessie gehad hebben. In 1933 moest echter het ergste nog komen, en dat is ook nu het geval.

In de VS ligt het aantal in aanbouw genomen nieuwe huizen 80,4% lager dan 3 jaar terug. De huizenprijzen zijn 20% of meer gedaald, en de gemiddelde daling kan uiteindelijk wel eens 40% worden. Aan het eind van dit jaar zullen er in het gunstigste geval 3 miljoen banen verdwenen zijn (11% officiėle werkeloosheid). Experts houden het echter op 7,8 miljoen verloren banen. De werkelijke werkeloosheid bedraagt nu al 15,8%, en de Amerikaanse industriėle produktie zal nog eens 17% verder zakken. De economie moet er echter iedere maand 125.000 banen bij scheppen, om alleen al de nieuwe toestroom op de arbeidsmarkt te kunnen opvangen. Dat betekent dat het op zijn minst zes jaar gaat duren, voordat de werkgelegenheid in de VS weer gaat stijgen - en dat alleen, als alles meezit, onder de best denkbare omstandigheden.

De wereldhandel is inmiddels met 35% gekrompen. Zo'n 1000 schepen, waaronder enorme olietankers en containerschepen, velen groter dan de Titanic, wacht de sloop.

De depressie is daarom nu al een feit, en de elite weet dat. Zij blijven enorme hoeveelheden geld tegen het probleem aangooien, maar na 75 jaar kredietverstrekking en bijbehorende inflatie, is de rek er definitief uit.

Negatieve rente = idioterie
Sommige economen komen nu met het krankzinnige advies om negatieve rentetarieven in te stellen. De voormalige topeconoom van het Witte Huis, Gregory Mankiw, stelt een rente van -3% voor. Dat betekent dat als je $ 100 leent, er maar $ 97 terug hoeft te betalen. Dit zou inflatie aanwakkeren, waardoor het geld steeds minder waard wordt en de mensen wel geld móeten gaan uitgeven, voordat je er niets meer mee kunt kopen. En dat zou dan de economie weer op gang moeten helpen!

Maar zelfs deze idioterie zal, indien in werking gesteld, niet gaan werken, omdat de mensen hun snel in waarde dalende dollars (en euro's) veel beter kunnen (en zullen) steken in waardevaste metalen, zoals goud en zilver. Want zelfs al zouden de koersen van goud en zilver niet gaan stijgen, dan nog behouden de metalen toch hun waarde. En dat kan van de dollar beslist niet gezegd worden.

Alle huidige problemen kunnen herleid worden tot te lage rentetarieven en ongebreideld geld lenen en uitgeven. Op de lange termijn verergert dit de problemen en veroorzaakt dit patroon het monetariseren van de schuldenlast, zoals nu in gang is gezet. Daarom zakte de dollarindex tot onder de 82.50, en daarom moest het PPT ingrijpen, om het onmiddellijke instorten van de dollar te voorkomen.

Krediettijdperk is definitief voorbij
Kortom: het tijdperk van makkelijk lenen en makkelijk geld uitgeven is definitief voorbij. Ook de vastgoedmarkt zal nooit meer tot op het oude niveau herstellen. De enige manier om de onvermijdelijke dood van het huidige systeem uit te stellen, is wat nu al maanden aan de gang is: het pompen van gigantische hoeveelheden geld in het systeem. En dat betekent over hooguit twee of drie jaar, maar mogelijk (veel) eerder: hyperinflatie. De ingezakte dollarindex afgelopen vrijdag, tot onder de 82.50, was daar het eerste signaal van.

De triljoenen die de banken reeds ontvingen hebben de kredietmarkt niet opnieuw op gang weten te helpen. Waarom niet? Waarom zijn de banken nog steeds huiverig met het verstrekken van leningen en krediet? Omdat zij voor ongelooflijke bedragen waardeloos geworden financiėle produkten in hun boeken hebben staan. Negatieve rentetarieven, nul procent rente en gigantische geld- en kredietexpansie zorgen voor verarming, omdat degenen die onze welvaart in stand zouden kunnen houden, geen risico's meer willen nemen, en in goud en zilver gaan beleggen.

Alle extra overheidsfondsen in de VS worden de komende jaren gebruikt om de Illuminati-bankiers uit te kopen en overeind te houden. Ondertussen is het Amerikaanse volk meegedeeld, dat er de komende twee jaar geen geld bij kan voor de gezondheidszorg en de sociale zekerheid - iets dat echter wel broodnodig is.

'Black Swan' auteur Nassim Nicholas Taleb verklaarde afgelopen zaterdag op een conferentie in Singapore: 'Dit is de moeilijkste periode waar de mensheid ooit doorheen is gegaan, omdat de overheden er geen controle over hebben.' Er komt dan ook geen spoedig economisch herstel, wat de massamedia u ook willen doen geloven. Dit zal door sommigen doemdenkerij worden genoemd, maar door anderen worden opgevat als een reėele waarschuwing om zich schrap te zetten voor de storm, die over de wereld komen zal, en voorlopig alleen maar in kracht zal toenemen.

Xander

Bron: The Market Oracle

quote:

Op maandag 11 mei 2009 17:54 schreef pberends het volgende:
Complot, maar wel leuk:

[ afbeelding ]
[..]

http://xandernieuws.punt.nl/?id=515864&r=1&tbl_archief=&

quote:

Op maandag 11 mei 2009 18:38 schreef Dinosaur_Sr het volgende:

[..]

eigenlijk wist ik al zonder te scrollen waar dit bericht vandaan kwam

quote:

Op maandag 11 mei 2009 18:57 schreef pberends het volgende:

[..]

http://www.marketoracle.net/Article10575.html

quote:

Hitler’s freedom from International Debt Slavery

It is always difficult to have a discussion on the topic of WW II Germany, and Hitler, without having emotions run high.And Understandably so. We do not believe that there is a world plot in place by those of the Jewish faith to dominate the world. We do however suspect that there is a plot in place by the major financiers and financial institutions, to control.

History is written by the victors” - W. Churchill

An interesting perspective on World War II, and the players involved.

Many people take joy in saying Wall Street and Jewish bankers “financed Hitler.” There is plenty of documented evidence that Wall Street and Jewish bankers did indeed help finance Hitler at first, partly because it allowed the bankers to get rich (as I will describe below) and partly in order to control Stalin. However, when Germany broke free from the bankers, the bankers declared a world war against Germany.

When we look at all the facts, the charge that “Jews financed Hitler” becomes irrelevant. Los Angeles Attorney Ellen Brown discusses this topic in her book Web of Debt…

When Hitler came to power, Germany was hopelessly broke. The Treaty of Versailles had imposed crushing reparations on the German people, demanding that Germans repay every nation’s costs of the war. These costs totaled three times the value of all the property in Germany. Private currency speculators caused the German mark to plummet, precipitating one of the worst runaway inflations in modern times. A wheelbarrow full of 100 billion-mark banknotes could not buy a loaf of bread. The national treasury was empty. Countless homes and farms were lost to speculators and to private banks. Germans lived in hovels. They were starving.

Nothing like this had ever happened before - the total destruction of the national currency, plus the wiping out of people’s savings and businesses. On top of this came a global depression. Germany had no choice but to succumb to debt slavery under international bankers until 1933, when the National Socialists came to power.

At that point the German government thwarted the international banking cartels by issuing its own money. World Jewry responded by declaring a global boycott against Germany. Hitler began a national credit program by devising a plan of public works that included flood control, repair of public buildings and private residences, and construction of new roads, bridges, canals, and port facilities. All these were paid for with money that no longer came from the private international bankers.

The projected cost of these various programs was fixed at one billion units of the national currency. To pay for this, the German government (not the international bankers) issued bills of exchange, called Labor Treasury Certificates. In this way the National Socialists put millions of people to work, and paid them with Treasury Certificates. Under the National Socialists, Germany’s money wasn’t backed by gold (which was owned by the international bankers). It was essentially a receipt for labor and materials delivered to the government. Hitler said, “For every mark issued, we required the equivalent of a mark’s worth of work done, or goods produced.” The government paid workers in Certificates. Workers spent those Certificates on other goods and services, thus creating more jobs for more people. In this way the German people climbed out of the crushing debt imposed on them by the international bankers.

Within two years, the unemployment problem had been solved, and Germany was back on its feet. It had a solid, stable currency, with no debt, and no inflation, at a time when millions of people in the United States and other Western countries (controlled by international bankers) were still out of work. Within five years, Germany went from the poorest nation in Europe to the richest. Germany even managed to restore foreign trade, despite the international bankers’ denial of foreign credit to Germany, and despite the global boycott by Jewish-owned industries. Germany succeeded in this by exchanging equipment and commodities directly with other countries, using a barter system that cut the bankers out of the picture. Germany flourished, since barter eliminates national debt and trade deficits. (Venezuela does the same thing today when it trades oil for commodities, plus medical help, and so on. Hence the bankers are trying to squeeze Venezuela.)

Germany’s economic freedom was short-lived; but it left several monuments, including the famous Autobahn, the world’s first extensive superhighway. Hjalmar Schacht, a Rothschild agent who was temporarily head of the German central bank, summed it up thus… An American banker had commented, “Dr. Schacht, you should come to America. We’ve lots of money and that’s real banking.” Schacht replied, “You should come to Berlin. We don’t have money. That’s real banking.” (Schacht, the Rothschild agent, actually supported the private international bankers against Germany, and was rewarded by having all charges against him dropped at the Nuremberg trials.)

This economic freedom made Hitler extremely popular with the German people. Germany was rescued from English economic theory, which says that all currency must be borrowed against the gold owned by a private and secretive banking cartel — such as the Federal Reserve, or the Central Bank of Europe — rather than issued by the government for the benefit of the people. Canadian researcher Dr. Henry Makow (who is Jewish himself) says the main reason why the bankers arranged for a world war against Germany was that Hitler sidestepped the bankers by creating his own money, thereby freeing the German people. Worse, this freedom and prosperity threatened to spread to other nations. Hitler had to be stopped!

Makow quotes from the 1938 interrogation of C. G. Rakovsky, one of the founders of Soviet Bolshevism and a Trotsky intimate. Rakovsky was tried in show trials in the USSR under Stalin. According to Rakovsky, Hitler was at first funded by the international bankers, through the bankers’ agent Hjalmar Schacht. The bankers financed Hitler in order to control Stalin, who had usurped power from their agent Trotsky. Then Hitler became an even bigger threat than Stalin when Hitler started printing his own money. (Stalin came to power in 1922, which was eleven years before Hitler came to power.)

Rakovsky said:

“Hitler took over the privilege of manufacturing money, and not only physical moneys, but also financial ones. He took over the machinery of falsification and put it to work for the benefit of the people. Can you possibly imagine what would have come if this had infected a number of other states?” (Henry Makow, “Hitler Did Not Want War,” March 21, 2004).

Economist Henry C K Liu writes of Germany’s remarkable transformation:

“The Nazis came to power in 1933 when the German economy was in total collapse, with ruinous war-reparation obligations and zero prospects for foreign investment or credit. Through an independent monetary policy of sovereign credit and a full-employment public-works program, the Third Reich was able to turn a bankrupt Germany, stripped of overseas colonies, into the strongest economy in Europe within four years, even before armament spending began.” (Henry C. K. Liu, “Nazism and the German Economic Miracle,” Asia Times (May 24, 2005).

In Billions for the Bankers, Debts for the People (1984), Sheldon Emry commented:

“Germany issued debt-free and interest-free money from 1935 on, which accounts for Germany’s startling rise from the depression to a world power in five years. The German government financed its entire operations from 1935 to 1945 without gold, and without debt. It took the entire Capitalist and Communist world to destroy the German revolution, and bring Europe back under the heel of the Bankers.”

These facts do not appear in any textbooks today. What does appear is the disastrous runaway inflation suffered in 1923 by the Weimar Republic, which governed Germany from 1919 to 1933. Today’s textbooks use this inflation to twist truth into its opposite. They cite the radical devaluation of the German mark as an example of what goes wrong when governments print their own money, rather than borrow it from private cartels.

In reality, the Weimar financial crisis began with the impossible reparations payments imposed at the Treaty of Versailles. Hjalmar Schacht [who was never a Nazi Party member either and now it appears clear why that was the case] – the Rothschild agent who was currency commissioner for the Republic — opposed letting the German government print its own money…
“The Treaty of Versailles is a model of ingenious measures for the economic destruction of Germany. Germany could not find any way of holding its head above the water, other than by the inflationary expedient of printing bank notes.”

Schacht echoes the textbook lie that Weimar inflation was caused when the German government printed its own money. However, in his 1967 book The Magic of Money, Schacht let the cat out of the bag by revealing that it was the PRIVATELY-OWNED Reich bank, not the German government, that was pumping new currency into the economy. Thus, the PRIVATE BANK caused the Weimar hyper-inflation.

Like the U.S. Federal Reserve, the Reich bank was overseen by appointed government officials, but was operated for private gain. What drove the wartime inflation into hyperinflation was speculation by foreign investors, who sold the mark short, betting on its decreasing value. In the manipulative device known as the short sale, speculators borrow something they don’t own, sell it, and then “cover” by buying it back at the lower price.

Speculation in the German mark was made possible because the PRIVATELY OWNED Reich bank (not yet under Nazi control) made massive amounts of currency available for borrowing. This currency, like U.S. currency today, was created with accounting entries on the bank’s books. Then the funny-money was lent at compound interest. When the Reich bank could not keep up with the voracious demand for marks, other private banks were allowed to create marks out of nothing, and to lend them at interest. The result was runaway debt and inflation.

Thus, according to Schacht himself, the German government did not cause the Weimar hyperinflation. On the contrary, the government (under the National Socialists) got hyperinflation under control. The National Socialists put the Reich bank under strict government regulation, and took prompt corrective measures to eliminate foreign speculation. One of those measures was to eliminate easy access to funny-money loans from private banks. Then Hitler got Germany back on its feet by having the public government issue Treasury Certificates.

Schacht , the Rothschild agent, disapproved of this government fiat money, and wound up getting fired as head of the Reich bank when he refused to issue it. Nonetheless, he acknowledged in his later memoirs that allowing the government to issue the money it needed did not produce the price inflation predicted by classical economic theory, which says that currency must be borrowed from private cartels.

What causes hyper-inflation is uncontrolled speculation. When speculation is coupled with debt (owed to private banking cartels) the result is disaster. On the other hand, when a government issues currency in carefully measured ways, it causes supply and demand to increase together, leaving prices unaffected. Hence there is no inflation, no debt, no unemployment, and no need for income taxes.

Naturally this terrifies the bankers, since it eliminates their powers. It also terrifies the internationalists, since their control of banking allows them to buy the media, the government, and everything else.

quote:

Zakelijk vliegverkeer Europa ingeklapt

11 mei 2009, 19:13 | ANP
GENEVE (AFN) - In het eerste kwartaal van dit jaar is het Europese luchtverkeer met 8 procent afgenomen ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Dat maakte Eurocontrol maandag bekend.

Het zakelijke vliegverkeer zakte zelfs met bijna 20 procent in. Juist die passagiers zorgden de afgelopen jaren voor de grootste groei in het luchtverkeer. ,,De afname in het vliegverkeer toont weinig tekenen van herstel'', aldus Eurocontrol.

In maart voorspelde Eurocontrol nog dat het aantal vliegbewegingen dit jaar als gevolg van de recessie met 5 procent zou dalen. De Europese organisatie voor luchtvaartveiligheid verwacht nu pas op zijn vroegst herstel in het voorjaar van 2010.

quote:

Op maandag 11 mei 2009 20:43 schreef pberends het volgende:

[..]

http://www.poketheeye.org/?p=210

Interessant. Zouden de bankiers weer achter het verdwijnen van Hitler op het toneel zitten?