R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nouja in die gesprekken die volgden hebben ze natuurlijk allerlei zaken voorgelegd, bekeken of en in welke mate ik er last van had en dat waren nogal wat dingen waar ik 'ja' op had te antwoorden.quote:Op woensdag 15 april 2009 16:12 schreef Re het volgende:
[..]
Medicatie is natuurlijk alleen te overwegen als je zoveel last hebt van je ADHD dat het je dagelijkse functioneren negatief aantast. en volgens mij vind jij je huidige dagelijkse functioneren prima
Van een boel dingen heb ik inderdaad geen last, hooguit op bepaalde momenten en van andere dingen zit er nog teveel ingebakken dat het gewoon iets 'eigen' is wat erin is geslopen en om zoiets dan medicinaal te onderdrukken voelt gewoon vreemd.
Ik heb bijvoorbeeld ook al sinds m'n geboorte de afwijking staar, waardoor ik dus amper/niets zie met een van beiden ogen en dit kan inmiddels verholpen worden, ook daarbij heb ik dat vreemde gevoel omdat ik het altijd al had.
Wat je niet hebt, kun je ook niet missen is hier denk ik het motto voor. Als je de pilletjes niet probeert, zul je het effect ook niet kennen.quote:Op woensdag 15 april 2009 16:17 schreef Lastpost het volgende:
[..]
Nouja in die gesprekken die volgden hebben ze natuurlijk allerlei zaken voorgelegd, bekeken of en in welke mate ik er last van had en dat waren nogal wat dingen waar ik 'ja' op had te antwoorden.
Van een boel dingen heb ik inderdaad geen last, hooguit op bepaalde momenten en van andere dingen zit er nog teveel ingebakken dat het gewoon iets 'eigen' is wat erin is geslopen en om zoiets dan medicinaal te onderdrukken voelt gewoon vreemd.
Ik heb bijvoorbeeld ook al sinds m'n geboorte de afwijking staar, waardoor ik dus amper/niets zie met een van beiden ogen en dit kan inmiddels verholpen worden, ook daarbij heb ik dat vreemde gevoel omdat ik het altijd al had.
Ikzelf had ook de angst om te veranderen in iets wat ik niet ben. Echter helpen de pillen mij in mijn functioneren.
De jaren hiervoor had ik minder last van mn ADHD, dus ook geen behoefte om er iets aan te doen.
Uiteindelijk ben ik nog degene die beslist of ik die dag wel of geen pil slik, dus de vrijheid om helemaal puur natuur te zijn blijft
.Enkel mijn visie op het geheel
.
Weer ww vergeten van mn kl00n :$
Nee, ik ga het vanavond ook nog even bij mn groepstherapie ter sprake brengen en ik heb me nu al via internet aangemeld, dus ik wacht netjes af tot vrijdag. heb er nou ook weer niet zoveel haast mee dat het hangt op 2 dagen en op zich ben i khet ook pas een paar weken aan het uitstellen dus dat mag ik nog even van mezelfquote:
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Heyhoi
Ik meld me weer even. Ik ga vrijdag beginnen met psychotherapie. Ik heb een tijd op de wachtlijst gestaan, maar nu kan ik eindelijk hiermee beginnen. Ze vroegen wat ik wilde van de therapie, maar ik weet het eigenlijk niet zo goed. Om gaan met ADD en met mezelf lijkt me wel belangrijk, maar ik weet niet of zij me iets nieuws kan vertellen. Ik zie wel wat er gaat gebeuren, maar ik vind het vooral belangrijk om te gaan omdat alléén medicijnen slikken mij niet echt een oplossing lijkt.
AD(H)D is geen ziekte die je maar kunt onderdrukken met medicijnen, het is iets waar je mee moet leren leven voor mij. Juist datgene is waar ik advies/tips over wil.
Samenvatting: Ik ben benieuwd!
Overigens. Ik moest assessment voor school inhalen (al 2 jaar), iets waar ik enorm tegen op zag en wat ik dus immer uit stelde. Ik was vandaag eindelijk begonnen (met de hulp van een vriend) maar ik keek op mijn cijferlijst en ik had dus al 16 ECTS gekregen schijnbaar, terwijl ik dacht dat ik er pas 2 had. Ik kan nu dus gewoon met mijn stage beginnen, terwijl ik dacht dat ik eerst van alles moest inhalen! Goede dag dus wel!
Ik meld me weer even. Ik ga vrijdag beginnen met psychotherapie. Ik heb een tijd op de wachtlijst gestaan, maar nu kan ik eindelijk hiermee beginnen. Ze vroegen wat ik wilde van de therapie, maar ik weet het eigenlijk niet zo goed. Om gaan met ADD en met mezelf lijkt me wel belangrijk, maar ik weet niet of zij me iets nieuws kan vertellen. Ik zie wel wat er gaat gebeuren, maar ik vind het vooral belangrijk om te gaan omdat alléén medicijnen slikken mij niet echt een oplossing lijkt.
AD(H)D is geen ziekte die je maar kunt onderdrukken met medicijnen, het is iets waar je mee moet leren leven voor mij. Juist datgene is waar ik advies/tips over wil.
Samenvatting: Ik ben benieuwd!
Overigens. Ik moest assessment voor school inhalen (al 2 jaar), iets waar ik enorm tegen op zag en wat ik dus immer uit stelde. Ik was vandaag eindelijk begonnen (met de hulp van een vriend) maar ik keek op mijn cijferlijst en ik had dus al 16 ECTS gekregen schijnbaar, terwijl ik dacht dat ik er pas 2 had. Ik kan nu dus gewoon met mijn stage beginnen, terwijl ik dacht dat ik eerst van alles moest inhalen! Goede dag dus wel!
Mensen die thee drinken plassen zittend.
Ik meld me hier ook maar even. Ik heb heel sterke vermoedens van AD(H)D. Er zit een heel verhaal achter, wat ik nu niet ga vertellen. En de typische AD(H)D probleempjes zijn op dit moment ook niet de grootste problemen in mijn leven. Maar het verklaart wel heel veel voor mij.
Ik ben nu in behandeling voor sociale angst. Maar door wat opmerkingen van de psycholoog over "achterliggende problematiek" een tijdje geleden was ik weer volop in de "wat is er mis met me?" mode geschoten. En dat blijft eigenlijk maar in mijn gedachten doorrazen, ondanks dat ik met de psych afgesproken heb dat ik helemaal nog niet klaar ben voor zulke moeilijke stempels.
Ik ben nu in behandeling voor sociale angst. Maar door wat opmerkingen van de psycholoog over "achterliggende problematiek" een tijdje geleden was ik weer volop in de "wat is er mis met me?" mode geschoten. En dat blijft eigenlijk maar in mijn gedachten doorrazen, ondanks dat ik met de psych afgesproken heb dat ik helemaal nog niet klaar ben voor zulke moeilijke stempels.
Okay, vooruit dan maar.quote:Op woensdag 15 april 2009 17:44 schreef Murmeli het volgende:
[..]
Nee, ik ga het vanavond ook nog even bij mn groepstherapie ter sprake brengen en ik heb me nu al via internet aangemeld, dus ik wacht netjes af tot vrijdag. heb er nou ook weer niet zoveel haast mee dat het hangt op 2 dagen en op zich ben i khet ook pas een paar weken aan het uitstellen dus dat mag ik nog even van mezelf
Maar je doet dus ook aan groepstherapie begrijp ik? Ik neem aan niet voo adhd? (gewoon nieuwsgierig)
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Wat voor mij helpt is jezelf realiseren dat er niet iets mis is met je, je steekt hooguit iets anders in elkaar. Vervolgens is het zaak om uit te zoeken hoe je er mee kom kan gaan.quote:Op woensdag 15 april 2009 23:23 schreef Howl het volgende:
Ik meld me hier ook maar even. Ik heb heel sterke vermoedens van AD(H)D. Er zit een heel verhaal achter, wat ik nu niet ga vertellen. En de typische AD(H)D probleempjes zijn op dit moment ook niet de grootste problemen in mijn leven. Maar het verklaart wel heel veel voor mij.
Ik ben nu in behandeling voor sociale angst. Maar door wat opmerkingen van de psycholoog over "achterliggende problematiek" een tijdje geleden was ik weer volop in de "wat is er mis met me?" mode geschoten. En dat blijft eigenlijk maar in mijn gedachten doorrazen, ondanks dat ik met de psych afgesproken heb dat ik helemaal nog niet klaar ben voor zulke moeilijke stempels.
Wat mij lekker lijkt voor jouw is dat je kennelijk al bij een psyg loopt, die stap is voor mij het grootst, hulp accepteren.
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Ik ben gestopt met de medicatie.quote:Op woensdag 15 april 2009 09:09 schreef rvlaak_werk2 het volgende:
[..]
Slik jij medicatie, of doe je het helemaal zelf?
ik heb het wel heel lang gebruikt.
maar omdat ik me nooit aan vaste tijden hield of gewoon vergat in te nemen werd me gedrag alleen maar erger.
Ik ben gestopt omdat ik wou laten zien dat het ook zonder medicatie moet lukken.
en sindsdien ben ik heel erg verbeterd.
op school had ik wel heel erg last van concentratie problemen.
uiteindelijk toen ik naar een vervolg opleiding ging zijn we het toch maar weer gaan proberen met ritalin.
het had geen effect op mij ik werd er alleen maar drukker van. en zat meer om me heen te kijken dan dat ik bezig was met de les.
Ik ben nu al zo'n 5 a 6 jaar gestopt met medicatie en het gaat super !
Ik heb nog wel een aantal dingen waar ik tegen aanloop maar dat zal altijd wel zo blijven.
Ik ben nu veel rustiger dan in mijn middelbare leeftijd en basisschool leeftijd toen vlogen de stoelen altijd door de klas en noem maar op.
Prioriteiten stellen heb ik heel erg problemen mee. maar daar kan iemand anders mij niet bij helpen.
Ik probeer zoveel mogelijk op de dingen te letten waar ik tegen aanloop.
En mezelf daardoor te verbeteren.
Zeer herkenbaar dit en zwaar irritant !quote:Op woensdag 15 april 2009 12:24 schreef Rikketik het volgende:
[..]
Initiatief als in: ergens aan beginnen. Dat kan huiswerk maken zijn, maar ook klusjes in het huis of zelfs ontspanning. Het is een soort laksheid, ik heb bij alles het idee: 'ach, dat kan later ook nog wel.' Maar medicatie kan dat niet wegnemen, het kan alleen de drempel lager maken wellicht.
De tweede soort initiatief die je noemt herken ik ook veel van mezelf in. Ik vind het bijvoorbeeld leuk om verhalen te schrijven en zo nu en dan ruim ik een hele avond in om er mee bezig te gaan. Het lukt me dan wel om er aan te beginnen, maar verder dan een paar regeltjes kom ik echter niet. Het is dan geen gebrek aan ideeën, maar een overvloed! Alsof mijn vingers de gedachtenstroom in mijn hoofd niet bij kunnen houden. Heel frustrerend, want aan het eind van de rit heb ik toch het idee dat ik mijn tijd vergooid heb omdat niets op papier staat.
Ik heb pas mijn opleiding niet gehaald omdat ik te laks was met huiswerk maken.
terwijl ik heel graag die opleiding in mijn zak wil hebben omdat het werk wat ik nu doet het enige werk is wat ik tot nu toe leuk vind.
Maar als ik huiswerk heb begin ik hier niet aan of ik stel het alleen maar uit tot het laatste moment.
En dan achteraf kan ik mezelf voor me kop slaan omdat ik een onvoldoende heb gehaald.
Dit is bij mij een groot probleem waar ik veel moeite mee hebt.
En wat me me toekomst kan kosten .
Pff het is gewoon eng om te zien de dingen die jij beschrijft zo ben ik ook precies.quote:
Waar ik nu last van heb waardoor ik ben gaan zoeken naar een mogelijke oorzaak is bijv :
-ik heb last met mijzelf te ontspannen. Zoals iemand hierboven al beschreef is het een soort storm in mijn hoofd. Het is lastig te omschrijven wat je nou precies bedoeld, maar ik ben altijd bezig in mijn gedachten. Daardoor kan ik soms afwezig lijken en op het moment dat ik iets volg of in mij opneem kan ik als iemand wat tegen mij zegt de eerste paar woorden wel in mij opnemen, maar de rest van de zin komt niet tot mij aan.
-gevolg van dat van hierboven is dat ik mij snel verveel. Ik MOET bezig zijn. Als is het met iets kleins. Film kijken heb ik bijvoorbeeld geen last van. Maar wanneer bijvoorbeeld ik 's avonds rustig op de bank zit met mijn vriendin en er niets op de tv is, dan kan ik niet meer gewoon gezellig op de bank blijven zitten, maar dan gaat mijn drang om iets anders te doen overnemen. Erg vervelend. Merk dit nu vooral sinds ik per september ben gaan samenwonen en ook met nog iemand rekening moet houden. Als je op jezelf bent, heb je er niet zo'n last van omdat je het gewoon kan doen.
Maar als ik op vakantie ben, kan ik mij wel weer op een handdoekje positioneren in de zon en lekker liggen. Raar..
-verder heb ik een discussie-drang. Ik denk heel erg in logica en in oplossingen en neem aan de hand daarvan een standpunt waaraan ik vasthou. Ik ga vervolgens redelijk snel een discussie aan als dit nodig is en blijf net zo lang doorgaan met het weerleggen van andermans argumenten totdat de ander of overtuigd is van mijn gelijk of dat ze mijn standpunt hebben kunnen weerleggen. Heeft zo een + en een - puntje. Ben daar al wel mee bezig om mij te beheersen en dat het niet altijd nodig is om mijn gelijk te krijgen.
-Ik ben erg goed in het maken van een rotzooi thuis. Bureau, huiskamer, 'rommel'kamer (ironisch) maakt niet uit. Als ik ergens klaar mee ben, kan ik het gewoon zo laten liggen of het zo opzij leggen dat het voor mij in ieder geval niet meer in de weg ligt. Zo ga ik ook om met mijn rekeningen. Dat stel ik altijd uit tot het laatste moment en soms zelfs dat ik er herinneringen over krijg.. , sinds ik samenwoon en nog iemand heb die hierop let, is dat probleem wel verholpen. Maar ik voel mij soms af en toe wel schuldig omdat ik soms het idee krijg dat ze meer doet in het huishouden dan mij, terwijl ik toch wel goed mijn best doe en het in mijn opzicht op dat moment toch echt wel opgeruimd is. Mijn moeder noemde dat gewoon de rommel zo verschuiven dat het een ge-ordend rotzooitje is.
Zo kan ik nog even doorgaan.
Nu is het echter zo dat mocht ik een diagnose willen, ik naar een psychiater/huisarts/arts moet gaan. En om voor dit probleem naar zoiemand te gaan, is voor mij een erg grote stap die ik misschien nu zou nemen, maar als het erop aankomt toch liever niet zou nemen..
Ik weet niet of het een beetje duidelijk verwoord is, of dat het bekend klinkt.
Vooral met je gedachte afdwalen pff wat is dat irritant zeg. daardoor heb ik veel slaap problemen.
en neem ik van een gesprek ook maar 3 woorden op en derest vergeet ik.
Ik neem vaak genoeg me ma mee als ik ergens een gesprek heb. (echt triest eigenlijk en zeker voor een gozer die bijna 21 is) maj als ik ergens geweest ben en me ma vraagt thuis wat hebben ze allemaal gezegd kan ik het niet uitleggen omdat ik alles vergeten ben.
Zijn allemaal dingen waarmee je meot leren leven.
Ik heb trouwens een vraag aan de AD(H)D'ers met een auto.
Ik kan nergens normaal rijden. ik vind auto rijden hardstikke leuk en laat me er helemaal in op gaan.
Ik rij overal me eigen snelheid waardoor ik in 2 jaar tijd al meer dan 2000 euro aan boetes heb ontvangen.
+ politie al een keer voor de deur gehad vanwege me rijstijl
Ik rij alsof ik op het circuit ben. ik neem bochten altijd van buiten naar binnen en probeer er zo hard mogelijk doorheen te gaan.
Ik maak acties mee waarvan ik daarna denkt van kanker debiel waar ben je mee bezig. Dit had je dood kunnen zijn.
En de volgende dag stap je weer vrolijk in je auto en doe je hetzelfde
Door dit weggedrag heb ik mijn auto anderhalve week geleden total los gereden op een parkeerplaats waar ik aan het stunten was. Ik nam een domme beslissing en dacht niet na over de gevolgen.
Ik heb hier wel van geleerd maar ik weet zeker over een half jaar ben ik weer net zo dom bezig.
Hoe zijn jullie in je weggedrag ??
Ik kan nergens normaal rijden. ik vind auto rijden hardstikke leuk en laat me er helemaal in op gaan.
Ik rij overal me eigen snelheid waardoor ik in 2 jaar tijd al meer dan 2000 euro aan boetes heb ontvangen.
+ politie al een keer voor de deur gehad vanwege me rijstijl
Ik rij alsof ik op het circuit ben. ik neem bochten altijd van buiten naar binnen en probeer er zo hard mogelijk doorheen te gaan.
Ik maak acties mee waarvan ik daarna denkt van kanker debiel waar ben je mee bezig. Dit had je dood kunnen zijn.
En de volgende dag stap je weer vrolijk in je auto en doe je hetzelfde
Door dit weggedrag heb ik mijn auto anderhalve week geleden total los gereden op een parkeerplaats waar ik aan het stunten was. Ik nam een domme beslissing en dacht niet na over de gevolgen.
Ik heb hier wel van geleerd maar ik weet zeker over een half jaar ben ik weer net zo dom bezig.
Hoe zijn jullie in je weggedrag ??
Toen ik net mn B papiertje had was ik extreem netjes. Handjes op 10 voor 2, netjes aan de snelheid houden (op de teller). Extreem balen als ik per ongeluk een regel overtrad. Tot grote irritatie van mn vriendin. Dit is later bijgetrokken en dreigde om dezelfde kant op te gaan als dat jij beschrijft.quote:Op donderdag 16 april 2009 02:23 schreef NLvice het volgende:
Ik heb trouwens een vraag aan de AD(H)D'ers met een auto.
Ik kan nergens normaal rijden. ik vind auto rijden hardstikke leuk en laat me er helemaal in op gaan.
Ik rij overal me eigen snelheid waardoor ik in 2 jaar tijd al meer dan 2000 euro aan boetes heb ontvangen.
+ politie al een keer voor de deur gehad vanwege me rijstijl
Ik rij alsof ik op het circuit ben. ik neem bochten altijd van buiten naar binnen en probeer er zo hard mogelijk doorheen te gaan.
Ik maak acties mee waarvan ik daarna denkt van kanker debiel waar ben je mee bezig. Dit had je dood kunnen zijn.
En de volgende dag stap je weer vrolijk in je auto en doe je hetzelfde
Door dit weggedrag heb ik mijn auto anderhalve week geleden total los gereden op een parkeerplaats waar ik aan het stunten was. Ik nam een domme beslissing en dacht niet na over de gevolgen.
Ik heb hier wel van geleerd maar ik weet zeker over een half jaar ben ik weer net zo dom bezig.
Hoe zijn jullie in je weggedrag ??
Toen ben ik motor gaan rijden.
Bij het lessen voor mn A brevet werd er bijzonder veel gehamerd op het risico dat je loopt als motorrijder. Het grootste risico is zelfoverschatting, op heel weinig aftand gevolgd door idioten in blik die niet verder kijken dan het dashbord of hun voorganger. Zodra dat erin geramd was, ben ik veel netter gaan rijden.
Echter heb ik nu totaal lak aan de snelheidsbeperkingen. Ik rij op de snelheid die ik veilig acht. Daarentegen is dat meestal niet meer dan 20 te hard. Moet op mn puntjes en portemonnee blijven letten
.Moet wel zeggen dat ik motor rij puur voor het plezier dat ik daar mee krijg. Dus dat gaat wat rustiger. Ligt natuurlijk ook aan de motor die ik heb. Een hele mooie chopper
Ik heb helemaal geen problemen met rijden, en krijg vaak complimenten over mijn soepele rijstijl. Vaak als ik bij iemand in de auto zit merk ik juist dat ik dingen veel eerder zie dan anderen, maar dat ik ook meer zie. Ik merk elke voetganger en fietser op ook al heb ik er verder niet mee van doen, gek genoeg leid dit allemaal me niet af en kan ik bij rijden mijn aandacht heel lang vast houden.quote:
Ik heb trouwens een vraag aan de AD(H)D'ers met een auto.
Het enige dat niet goed is is mijn richting gevoel, ik ben heel slecht in wegen en de weg vinden, ik verdwaal nog als ik iets al 5 keer gereden heb met iemand anders die me de weg wijst.
Weggedrag heeft dus niets met ADHD te maken 
.
Een vriend van mij met ADHD rijdt altijd erg vlot door en heeft een perfect richtingsgevoel.
.Een vriend van mij met ADHD rijdt altijd erg vlot door en heeft een perfect richtingsgevoel.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Het gaat bij ADHD dan ook niet om kunnen rijden en richtingsgevoel...quote:
Weggedrag heeft dus niets met ADHD te maken
Een vriend van mij met ADHD rijdt altijd erg vlot door en heeft een perfect richtingsgevoel.
Het gaat om het (eventueel) nemen van onverantwoorde risico's\ negeren van verkeersregels.
Ik zie dat PSYQ daar een leuk artikeltje over heeft...quote:Op donderdag 16 april 2009 10:25 schreef _Ophelia_ het volgende:
[..]
Het gaat bij ADHD dan ook niet om kunnen rijden en richtingsgevoel...
Het gaat om het (eventueel) nemen van onverantwoorde risico's\ negeren van verkeersregels.
Overigens zat ik dit weekend bij die vriend in de auto.. 180 op de snelweg en diverse keren rechts inhalen
.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik vind autorijden heerlijk Ik ben geen extreme snelheidsduivel en neem geen onverantwoorde risico's. Ik rijd wel wat te hard, maar goed, wie niet en ik hou het echt wel binnen de perken.
Ik heb iets meer dan 11 jaar mijn rijbewijs en nog nooit een ongeluk gehad. Mijn allereerste schade heb ik enkele weken geleden opgelopen: een paaltje niet gezien bij achteruit wegrijden.
Ik ben dus geen gevaar op de weg. Vind ik
Ik ben geen extreme snelheidsduivel en neem geen onverantwoorde risico's. Ik rijd wel wat te hard, maar goed, wie niet en ik hou het echt wel binnen de perken. Ik heb iets meer dan 11 jaar mijn rijbewijs en nog nooit een ongeluk gehad. Mijn allereerste schade heb ik enkele weken geleden opgelopen: een paaltje niet gezien bij achteruit wegrijden.
Ik ben dus geen gevaar op de weg. Vind ik
natuurlijk, maar hij heeft ADHD en gebruikt geen medicatie daarvoor.quote:Op donderdag 16 april 2009 10:49 schreef DrD00m het volgende:
ook niet-ADHD'ertjes kunnen snelheidsduivels en wegpiraten zijn
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Dat klopt, want volgens ons lieve CBR is een ADHD'er pas een gevaar op de weg als hij medicatie gebruikt, zonder is geen enkel probleemquote:
[..]
natuurlijk, maar hij heeft ADHD en gebruikt geen medicatie daarvoor.
Ik heb nu rijles en heb wel heeeel erg moeten leren concetreren op het kijken en de zaken binnen de auto filteren.
Nu gaat dat eigenlijk best wel goed
Maar ben ook wel een tijd bezig
Nu gaat dat eigenlijk best wel goed
Maar ben ook wel een tijd bezig
Voices tell me I'm the shit.
Vraag de rijinstructeur of ie mee een banoffee ijsje gaat eten voor de rijles. Da's goed voor de concentratie!quote:Op donderdag 16 april 2009 11:08 schreef melanie_the_miss het volgende:
Ik heb nu rijles en heb wel heeeel erg moeten leren concetreren op het kijken en de zaken binnen de auto filteren.
Nu gaat dat eigenlijk best wel goed
Maar ben ook wel een tijd bezig
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Nee dan stuiter ik de auto uitquote:
[..]
Vraag de rijinstructeur of ie mee een banoffee ijsje gaat eten voor de rijles. Da's goed voor de concentratie!
Voices tell me I'm the shit.
En ik maar denken dat ijs rustgevend was!quote:Op donderdag 16 april 2009 11:13 schreef melanie_the_miss het volgende:
[..]
Nee dan stuiter ik de auto uit
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik probeer het kort en overzichtelijk te houden ;-)
Enkele weken geleden: “Shit, zou het door AD(H)D zijn dat alles steeds fout gaat in mijn leven?” (véél gelezen, o.m. hier, in het begin hartstochtelijk gehuild om zoveel (h)erkenning)
Vrije raadpleging psychiatrische kliniek: “Er zijn inderdaad aanwijzingen daartoe. Helaas: tenzij je je laat opnemen, kom je voor diagnose en behandeling terecht op een maandenlange wachtlijst.”
Terug thuis: antidepressiva en kalmeringspillen in de virtuele vuilbak gegooid (ben aan het afbouwen). Met de cannabis wacht ik nog even. Als het niet anders kan, wil ik medicijnen nemen, maar dan wél de juiste graag.
Levenslange problemen: extreme wanorde in huis, hoofd en hart, niet in staat tot routines (vb. slapen, eten, wassen, hobbies), alles vergeten, achter de feiten aan lopen, meegesleept worden in gedachtenstroom en daardoor niet in staat een taak te volbrengen, overenthousiast of motivatiegebrek, ‘geen zin’ of ‘ik wil het nú’, explosief of apatisch, véél meer woorden en voornemens dan daden.
Dat eeuwige gevoel: wat is er toch mis met me?!?!
Levensloop: Teruggetrokken, angstige kindertijd. Wilde puberteit. Uiteindelijk toch een goed diploma gehaald, zij het met bloed, zweet, tranen en 4 jaar vertraging. Elke twee jaar van job veranderd, zelfstandige geworden (tekstschrijver nog wel).
Huidige toestand: 35 jaar, al zes maanden niet aan het werk, zwaar relatie- en huishoudenprobleem, supermeisje van 4 dat veel aandacht vraagt, veel willen, niks doen, besluiteloos.
Instelling: door me te realiseren dat het ADD zou kunnen zijn – desnoods een andere afwijking – is de jarenlang opgebouwde berg schuldgevoelens, angsten, minderwaardigheidsgevoelens, frustraties,... enigszins ‘geneutraliseerd’. Ik zie mezelf en mijn persoon nu losser van ‘het resultaat’. Ik zie nu dat ik al 35 jaar elke dag moet vechten voor de gewoonste dingen, waar veel energie naartoe gaat. En dat ik al even lang probeer te doen alsof ik volkomen normaal ben. Het ergste is dat ik daar bijzonder goed in geslaagd ben.
Een zin die steeds door mijn hoofd spookt: “Als een ander het kan, waarom zou jij het dan niet kunnen?” – sinds mijn geboorte mijn moeder’s favoriete motivatiezin. Ik heb het gevoel dat ik nu eindelijk weet dat ik het effectief niet kan zoals een ander het doet. Dat ik elke keer opnieuw mijn eigen strategie zal moeten verzinnen. In plaats van mijn energie in het verstoppen te stoppen, en in pogingen een geregeld leven te leiden (zoals het hoort...).
Toekomstvisie: ??? Ik doe al maanden niks omdat ik mijn dagelijks gevecht compleet beu geworden was. Ik hoop nu enigszins te kunnen aanvaarden. En dat ik zin krijg om mijn leven opnieuw op te pakken. Ik hoop dat ik dingen vind die me effectief ondersteunen. Coaching, tips&tricks, medicatie?
Daarnet afspraak gemaakt met neuropsychiater Werner vd Bergh (België/Lubbeek), hij werkt met neurofeedback. Volgende week woensdag al!
Over ADHD’ers achter het stuur... Hoe ik het nu zie, zul je er hebben die graag en (dus?) goed met de auto rijden, en anderen die er heel veel moeite moeten voor doen en (dus?) nooit briljante chauffeurs worden. Ik hou veel van autorijden, en rijd heel vlot. Soms wat te sportief, en ik krijg af en toe een snelheids- of parkeerboete in de bus. Maar autorijden is echt mijn ding.
Ik heb vooral altijd bijzonder veel moeite gehad om mijn dagelijkse leven geleefd te krijgen. De meest praktische dingen eerst. Verder staan mijn emoties – en de wisseling ervan - heel vaak op de voorgrond. Sombere buien, woedeaanvallen, euforische blijheid, frustrerende verveling,...
In het begin dat ik ADD vermoedde (uiterlijk ben ik meestal de rust zelve, naast extreem nagelbijten, roken en beenwippen), barstte ik vaak luidop in lachen uit als ik bijvoorbeeld dacht aan de dingen die ik maar niet lijk te kunnen leren (organisatorisch vooral), of aan mijn moeder die steeds weer komt met de wonderoplossing “regelmaat, meer slaap en niet zoveel nadenken”.
ADD... potentieel de grap van mijn leven.
Dat eeuwige gevoel: wat is er toch mis met me?!?!
Een zin die steeds door mijn hoofd spookt: “Als een ander het kan, waarom zou jij het dan niet kunnen?” – sinds mijn geboorte mijn moeder’s favoriete motivatiezin. Ik heb het gevoel dat ik nu eindelijk weet dat ik het effectief niet kan zoals een ander het doet. Dat ik elke keer opnieuw mijn eigen strategie zal moeten verzinnen. In plaats van mijn energie in het verstoppen te stoppen, en in pogingen een geregeld leven te leiden (zoals het hoort...).
Daarnet afspraak gemaakt met neuropsychiater Werner vd Bergh (België/Lubbeek), hij werkt met neurofeedback. Volgende week woensdag al!
Over ADHD’ers achter het stuur... Hoe ik het nu zie, zul je er hebben die graag en (dus?) goed met de auto rijden, en anderen die er heel veel moeite moeten voor doen en (dus?) nooit briljante chauffeurs worden. Ik hou veel van autorijden, en rijd heel vlot. Soms wat te sportief, en ik krijg af en toe een snelheids- of parkeerboete in de bus. Maar autorijden is echt mijn ding.
Ik heb vooral altijd bijzonder veel moeite gehad om mijn dagelijkse leven geleefd te krijgen. De meest praktische dingen eerst. Verder staan mijn emoties – en de wisseling ervan - heel vaak op de voorgrond. Sombere buien, woedeaanvallen, euforische blijheid, frustrerende verveling,...
In het begin dat ik ADD vermoedde (uiterlijk ben ik meestal de rust zelve, naast extreem nagelbijten, roken en beenwippen), barstte ik vaak luidop in lachen uit als ik bijvoorbeeld dacht aan de dingen die ik maar niet lijk te kunnen leren (organisatorisch vooral), of aan mijn moeder die steeds weer komt met de wonderoplossing “regelmaat, meer slaap en niet zoveel nadenken”.
ADD... potentieel de grap van mijn leven.
