R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Tof, een topic met lotgenoten 
Hier een ADD-er.
Heb nu ongeveer een half jaar de diagnose, zit (officieel) op 55mg ritalin per dag nu, maar ben er wat creatief in.
Blijf dit topic een beetje volgen, begin binnenkort met een cursus omgaan met. bij het ggz (ben ik nu ook voor andere klachten al in behandeling) maar vind het wel fijn om een plek te hebben om wat begrip te krijgen in plaats van altijd gewezen te worden om mijn tekortkomingen
Hier een ADD-er.
Heb nu ongeveer een half jaar de diagnose, zit (officieel) op 55mg ritalin per dag nu, maar ben er wat creatief in.
Blijf dit topic een beetje volgen, begin binnenkort met een cursus omgaan met. bij het ggz (ben ik nu ook voor andere klachten al in behandeling) maar vind het wel fijn om een plek te hebben om wat begrip te krijgen in plaats van altijd gewezen te worden om mijn tekortkomingen
-
sorry, ik zie het leven zwarter in dan het isquote:
O wacht verkeerde topique!
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Ik denk dat ik ook ADD heb, net heb ik mij aangemeld voor een intakegesprek bij PSYQ. Dit is iets waar ik al ruim een half jaar tegenop loop te hikken.
Ik ben als de dood voor een degelijk gesprek, hou er helemaal niet van om zo diep in mijn eigen doen en laten te wroeten.
Hopelijk bellen ze morgen terug.
Ik ben als de dood voor een degelijk gesprek, hou er helemaal niet van om zo diep in mijn eigen doen en laten te wroeten.
Hopelijk bellen ze morgen terug.
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Even (vooral voor mezelf) opsommen waar ik tegen aanloop
Negatief
-Heel veel moeite met beginnen met iets. Of het nu een planning maken is, stukje tekst schrijven. Maakt niet uit wat het is, zodra ik halverwege de eerste regel ben bedenk ik me al dat het waarschijnlijk ook beter kan
-Veel lullige spelfouten maken, totaal niet kloppende zinnen en het zelf totaal niet zien
-Afgeleid als er iets gebeurd om me heen
- Uitstellen
- Emotioneel heel erg wisselend
Positief
- Creatief. Het is mij en mijn omgeving al meerdere keren opgevallen dat ik bepaalde dingen vanuit bijzondere hoeken kan bekijken
- Enorm gepassioneerd over iets zijn als iets mij echt intreseerd.
- Ondanks dat ik dat gevoel zelf vaak niet heb krijg ik van mijn omgeving te horen dat ik een heel sociaal persoon ben
- perfectionistisch (dit zou ook bij negatief kunnen
Negatief
-Heel veel moeite met beginnen met iets. Of het nu een planning maken is, stukje tekst schrijven. Maakt niet uit wat het is, zodra ik halverwege de eerste regel ben bedenk ik me al dat het waarschijnlijk ook beter kan
-Veel lullige spelfouten maken, totaal niet kloppende zinnen en het zelf totaal niet zien
-Afgeleid als er iets gebeurd om me heen
- Uitstellen
- Emotioneel heel erg wisselend
Positief
- Creatief. Het is mij en mijn omgeving al meerdere keren opgevallen dat ik bepaalde dingen vanuit bijzondere hoeken kan bekijken
- Enorm gepassioneerd over iets zijn als iets mij echt intreseerd.
- Ondanks dat ik dat gevoel zelf vaak niet heb krijg ik van mijn omgeving te horen dat ik een heel sociaal persoon ben
- perfectionistisch (dit zou ook bij negatief kunnen
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Ik heb bijna dezelfde positieve en negatieve eigenschappen (behalve de spelfouten en moeite met het beginnen met iets) maar ik heb geen ADHDquote:Op dinsdag 14 april 2009 21:33 schreef TumTum het volgende:
Even (vooral voor mezelf) opsommen waar ik tegen aanloop
Negatief
-Heel veel moeite met beginnen met iets. Of het nu een planning maken is, stukje tekst schrijven. Maakt niet uit wat het is, zodra ik halverwege de eerste regel ben bedenk ik me al dat het waarschijnlijk ook beter kan
-Veel lullige spelfouten maken, totaal niet kloppende zinnen en het zelf totaal niet zien
-Afgeleid als er iets gebeurd om me heen
- Uitstellen
- Emotioneel heel erg wisselend
Positief
- Creatief. Het is mij en mijn omgeving al meerdere keren opgevallen dat ik bepaalde dingen vanuit bijzondere hoeken kan bekijken
- Enorm gepassioneerd over iets zijn als iets mij echt intreseerd.
- Ondanks dat ik dat gevoel zelf vaak niet heb krijg ik van mijn omgeving te horen dat ik een heel sociaal persoon ben
- perfectionistisch (dit zou ook bij negatief kunnen
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Daar ben ik inderdaad altijd al een beetje bang voor geweest. Het is natuurlijk erg makkelijk om bepaalde symptomen toe te schrijven aan je eigen disfunctioneren en vervolgens een ziekte de schuld te geven. Eigenlijk is voornamelijk dat waarom ik het zo lang uitgesteld heb om hulp te gaan zoeken.quote:Op dinsdag 14 april 2009 22:05 schreef Maanvis het volgende:
[..]
Ik heb bijna dezelfde positieve en negatieve eigenschappen (behalve de spelfouten en moeite met het beginnen met iets) maar ik heb geen ADHD
Ik heb bij mijn vrienden wel eens een balletje opgegooid over bepaalde symptomen, gewoon om te zien hoe anderen bepaalde dingen beleven en meestal kwam er inderdaad uit van, joh, dat heb ik ook. Ik vraag me alleen af ik wat voor mate het een belemmering in je functioneren gaat worden.
Ik ben bijvoorbeeld nu aan het afstuderen en één van mijn begeleiders gaf mij vorige week een aantal pointers hoe ik mijn onderzoek moest aanpakken. Op het moment dat hij wegliep was ik die pointers al kwijt.
Een klasgenoot zat er naast. Die had niets meegekregen van ons gesprek. Iets wat voor mij compleet onmogelijk is, een gesprek voeren naast mij zonder er iets van mee te krijgen.
Het laatste wat ik wil is een stempel. Ik wil niet zielig gevonden worden, of aan de medicijnen. Het is niets voor niets een hele grote stap om hulp te zoeken. Het enige wat ik wil is mijzelf concentreren zoals anderen dan kunnen en ik vermoed dat een proffesional mij daar beter in kan helpen dan de mensen om mij heen.
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Allereerst de disclaimer: Ben geen expert, enkel ervaringsdeskundige 
Mijn ervaring is dat mensen mij niet zielig gaan vinden wanneer ik hen informeer over de ADHD. Ze nemen het enkel ter kennisgeving aan tegenwoordig (
Concerta) en daarvoor waren de reactie vaan in de trant van "verklaart een hoop".
Zoals ook in één of meerder van de vorige topics te lezen staat, wilde ik ook per sé niet aan de medicijnen. Op sterk aanraden van de psychiater en als een diagnose-middel heb ik concerta een kans gegeven. Er ging een wereld voor me open.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-04-2009 23:08:07 ]
Voor zover mijn kennis gaat, is AD(H)D geen ziekte, maar een afwijking in de hersenen. Deze functioneren anders.quote:Op dinsdag 14 april 2009 22:57 schreef TumTum het volgende:
[..]
Daar ben ik inderdaad altijd al een beetje bang voor geweest. Het is natuurlijk erg makkelijk om bepaalde symptomen toe te schrijven aan je eigen disfunctioneren en vervolgens een ziekte de schuld te geven. Eigenlijk is voornamelijk dat waarom ik het zo lang uitgesteld heb om hulp te gaan zoeken.
Hoe kan een verheldering van de oorzaak van je gedrag een belemmering worden? Die snap ik ff niet.quote:Ik heb bij mijn vrienden wel eens een balletje opgegooid over bepaalde symptomen, gewoon om te zien hoe anderen bepaalde dingen beleven en meestal kwam er inderdaad uit van, joh, dat heb ik ook. Ik vraag me alleen af ik wat voor mate het een belemmering in je functioneren gaat worden.
Erg herkenbaar.quote:Ik ben bijvoorbeeld nu aan het afstuderen en één van mijn begeleiders gaf mij vorige week een aantal pointers hoe ik mijn onderzoek moest aanpakken. Op het moment dat hij wegliep was ik die pointers al kwijt.
Een klasgenoot zat er naast. Die had niets meegekregen van ons gesprek. Iets wat voor mij compleet onmogelijk is, een gesprek voeren naast mij zonder er iets van mee te krijgen.
Met een stempel is niets mis. Je kan er namelijk voor kiezen om het "label" voor jezelf te houden en de conclusie met niemand te delen. Die keuze is aan jou en niemand anders.quote:Het laatste wat ik wil is een stempel. Ik wil niet zielig gevonden worden, of aan de medicijnen. Het is niets voor niets een hele grote stap om hulp te zoeken. Het enige wat ik wil is mijzelf concentreren zoals anderen dan kunnen en ik vermoed dat een proffesional mij daar beter in kan helpen dan de mensen om mij heen.
Mijn ervaring is dat mensen mij niet zielig gaan vinden wanneer ik hen informeer over de ADHD. Ze nemen het enkel ter kennisgeving aan tegenwoordig (
Concerta) en daarvoor waren de reactie vaan in de trant van "verklaart een hoop".Zoals ook in één of meerder van de vorige topics te lezen staat, wilde ik ook per sé niet aan de medicijnen. Op sterk aanraden van de psychiater en als een diagnose-middel heb ik concerta een kans gegeven. Er ging een wereld voor me open.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 14-04-2009 23:08:07 ]
Ik zeg tegen de meeste mensen dat ik een concentratieprobleem heb, dan weten ze eigenlijk alles al wat ze moeten weten. Dat is dan toch die stempel waar ik bang voor ben, of eerder het mogelijke onbegrip wat er uit volgt.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
Erg herkenbaar, daarom heb ik ook gewacht met hulp zoeken. Ieder mens herkent wel iets in de symptomen van AD(H)D, maar het grote verschil tussen AD(H)D'ers en niet-AD(H)D'ers is denk ik dat het bij AD(H)D'ers een pakketje van problemen is, en niet iets afzonderlijks als alleen maar het uitstellen van rekeningen betalen of zo. De problemen van AD(H)D'ers hebben mijns inziens ook veel met elkaar te maken.quote:Op dinsdag 14 april 2009 22:57 schreef TumTum het volgende:
[..]
Daar ben ik inderdaad altijd al een beetje bang voor geweest. Het is natuurlijk erg makkelijk om bepaalde symptomen toe te schrijven aan je eigen disfunctioneren en vervolgens een ziekte de schuld te geven. Eigenlijk is voornamelijk dat waarom ik het zo lang uitgesteld heb om hulp te gaan zoeken.
Ik heb bij mijn vrienden wel eens een balletje opgegooid over bepaalde symptomen, gewoon om te zien hoe anderen bepaalde dingen beleven en meestal kwam er inderdaad uit van, joh, dat heb ik ook. Ik vraag me alleen af ik wat voor mate het een belemmering in je functioneren gaat worden.
Ik ben bijvoorbeeld nu aan het afstuderen en één van mijn begeleiders gaf mij vorige week een aantal pointers hoe ik mijn onderzoek moest aanpakken. Op het moment dat hij wegliep was ik die pointers al kwijt.
Een klasgenoot zat er naast. Die had niets meegekregen van ons gesprek. Iets wat voor mij compleet onmogelijk is, een gesprek voeren naast mij zonder er iets van mee te krijgen.
Het laatste wat ik wil is een stempel. Ik wil niet zielig gevonden worden, of aan de medicijnen. Het is niets voor niets een hele grote stap om hulp te zoeken. Het enige wat ik wil is mijzelf concentreren zoals anderen dan kunnen en ik vermoed dat een proffesional mij daar beter in kan helpen dan de mensen om mij heen.
I HATE MUSIC
Goed alternatief voor aandachtsstoornis idd.quote:Op dinsdag 14 april 2009 23:19 schreef Rikketik het volgende:
Ik zeg tegen de meeste mensen dat ik een concentratieprobleem heb, dan weten ze eigenlijk alles al wat ze moeten weten. Dat is dan toch die stempel waar ik bang voor ben, of eerder het mogelijke onbegrip wat er uit volgt.
I HATE MUSIC
Check.quote:Op dinsdag 14 april 2009 23:07 schreef RvLaak het volgende:
Allereerst de disclaimer: Ben geen expert, enkel ervaringsdeskundige
Dat heb ik ook gelezen, ik gebruikte de verkeerde woorden er voor. Mijn excuses.quote:Voor zover mijn kennis gaat, is AD(H)D geen ziekte, maar een afwijking in de hersenen. Deze functioneren anders.
Nu ik het teruglees begrijp ik dat je het niet begrijpt, beetje raar opgeschreven.quote:Hoe kan een verheldering van de oorzaak van je gedrag een belemmering worden? Die snap ik ff niet.
Ik bedoel hiermee dat de meeste mensen zich wel zullen kunnen vinden in een groot aantal ADD symptomen zonder dat ze er last van hebben. Maanvis zei al dat hij ook zich wel herkend in een aantal symptomen, maar dat hij geen AD(H)D heeft.
Ik vermoed dat een heleboel mensen wel dezelfde symptomen hebben, bijvoorbeeld snel afgeleid, maar dat ze daarmee minder beperkt worden in hun dagelijkse functioneren.
Maar hoe ga je dan om met onbegrip? Ik bedoel, een ADHDer kunnen mensen herkennen, die heeft immers opvallende, uiterlijke kenmerken. Voor mijn gevoel vinden mensen ADDers maar aanstellers, die een excuus zoeken voor het feit dat ze eigenlijk lui zijn.quote:Met een stempel is niets mis. Je kan er namelijk voor kiezen om het "label" voor jezelf te houden en de conclusie met niemand te delen. Die keuze is aan jou en niemand anders.
Mijn ervaring is dat mensen mij niet zielig gaan vinden wanneer ik hen informeer over de ADHD. Ze nemen het enkel ter kennisgeving aan tegenwoordig (
Zoals ook in één of meerder van de vorige topics te lezen staat, wilde ik ook per sé niet aan de medicijnen. Op sterk aanraden van de psychiater en als een diagnose-middel heb ik concerta een kans gegeven. Er ging een wereld voor me open.
De enige die ik het zou willen vertellen zouden bijvoorbeeld leidinggevenden zijn, zodat ze bijvoorbeeld weten dat het als ik iets niet opvang het niet uit desintresse is als ik iets niet opvang of begrijp maar dat het een andere oorzaak is.
Wat betreft medicijnen: Daar denk ik nog niet eens over na. Eerst maar eens een diagnose krijgen. Misschien komt daar wel uit dat ik mezelf gewoon een aandoening aangepraat heb.
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Een concentratieprobleem heb ik, dat is een feit. Mijn irritantiepuntje is alleen dat als ik dat probeer uit te leggen aan mensen ze meteen met zaken komen als, ja, dat heb ik ook, daarom maak ik aantekeningen.quote:Op dinsdag 14 april 2009 23:19 schreef Rikketik het volgende:
Ik zeg tegen de meeste mensen dat ik een concentratieprobleem heb, dan weten ze eigenlijk alles al wat ze moeten weten. Dat is dan toch die stempel waar ik bang voor ben, of eerder het mogelijke onbegrip wat er uit volgt.
Mijn reactie is meestal dat ik OF kan luisteren, OF schrijven en niet alle twee en daarbij stuit ik al op onbegrip.
Ik speel nu met de gedachte om voicerecorders in te zetten bij vergaderingen/meetings, maar ik vraag me af wat daar de reactie op zal zijn. Ik kan me heel goed voorstellen dat veel mensen daar geen zin in hebben.
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Nog een vraagje:quote:[b]Op dinsdag 14 april 2009 23:07
Met een stempel is niets mis. Je kan er namelijk voor kiezen om het "label" voor jezelf te houden en de conclusie met niemand te delen. Die keuze is aan jou en niemand anders.
Mijn ervaring is dat mensen mij niet zielig gaan vinden wanneer ik hen informeer over de ADHD. Ze nemen het enkel ter kennisgeving aan tegenwoordig (
Zoals ook in één of meerder van de vorige topics te lezen staat, wilde ik ook per sé niet aan de medicijnen. Op sterk aanraden van de psychiater en als een diagnose-middel heb ik concerta een kans gegeven. Er ging een wereld voor me open.
Ik begrijp dus dat jij concerta gebruikt, maar hoe 'fucntioneer' jij zonder medicijnen? Ben je echt onmogelijk of ben je eigenlijk vooral jezelf tot last?
Begrijp me niet verkeerd, ik vraag me alleen af of men al overgaat tot medicatie als je slecht 'lichte' AD(H)D hebt.
Oja, en hoe presies ging die wereld voor je open?
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
npquote:Op dinsdag 14 april 2009 23:29 schreef TumTum het volgende:
[..]
Dat heb ik ook gelezen, ik gebruikte de verkeerde woorden er voor. Mijn excuses.
Veel mensen hebben inderdaad de symptomen. Dat maakt dit dan ook een aandoening die je absoluut niet zelf zou moeten gaan diagnosticeren. Doet iedereen, maar goedquote:[..]
Nu ik het teruglees begrijp ik dat je het niet begrijpt, beetje raar opgeschreven.
Ik bedoel hiermee dat de meeste mensen zich wel zullen kunnen vinden in een groot aantal ADD symptomen zonder dat ze er last van hebben. Maanvis zei al dat hij ook zich wel herkend in een aantal symptomen, maar dat hij geen AD(H)D heeft.
Ik vermoed dat een heleboel mensen wel dezelfde symptomen hebben, bijvoorbeeld snel afgeleid, maar dat ze daarmee minder beperkt worden in hun dagelijkse functioneren.
.Het grootste probleem met het zo generiek zijn van de symptomen, is dat veel kinderen de diagnose gesteld krijgen. Naar mijn mening onterecht. Dit heeft een stigma gelegd op het hele AD(H)D verhaal.
Feit is wel dat de "normale" mensen inderdaad minder beperkt zijn in hun functioneren dan wij.
Dat is niet mijn probleem. Mensen die geen begrip op kunnen brengen voor iemand die hulpmiddelen nodig heeft, kunnen wat mij betreft het lel inquote:[..]
Maar hoe ga je dan om met onbegrip? Ik bedoel, een ADHDer kunnen mensen herkennen, die heeft immers opvallende, uiterlijke kenmerken. Voor mijn gevoel vinden mensen ADDers maar aanstellers, die een excuus zoeken voor het feit dat ze eigenlijk lui zijn.
Zeer terechtquote:De enige die ik het zou willen vertellen zouden bijvoorbeeld leidinggevenden zijn, zodat ze bijvoorbeeld weten dat het als ik iets niet opvang het niet uit desintresse is als ik iets niet opvang of begrijp maar dat het een andere oorzaak is.
Ook niets mis mee, dan weet je dat. Dat ik meteen concerta voorgeschreven kreeg, kwam denk ik vooral doordat ik al een diagnose in mijn verleden heb gekregen van het RIAGG. Die papieren kan niemand echter terugvinden en ik had ook geen vertrouwen in die diagnose. Mede daarom ben ik bij de huisarts gaan vragen voor een doorverwijzing om een nieuwe diagnose te krijgen. Zodoende zou ik de problemen die ik tegenkwam beter kunnen aanpakken.quote:Wat betreft medicijnen: Daar denk ik nog niet eens over na. Eerst maar eens een diagnose krijgen. Misschien komt daar wel uit dat ik mezelf gewoon een aandoening aangepraat heb.
Ook schijn ik zo veel van de symptomen te vertonen dat mijn psych eigenlijk wel wist dat ik ADHD heb en dat 100% zeker wilde weten dmv de concerta. Of dit een goede methode is, valt te betwijfelen. Als hij dat enkel doet bij soortgelijke gevallen, no problem. Maar als hij dat altijd doet, lijkt me dat niet verstandig. Speed schijnt namelijk rare dingen te doen met niet-ADHD'ers
Onmogelijk niet, maar ik kan zo goed als geen details onthouden. Concentreren is ernstig moeilijk. Aan dingen beginnen gebeurt gewoon niet. De nerveuze energie uit zich vooral in veel bewegen en tikken op dingen (ik drum), wat vooral mijn omgeving heel erg irriteert.quote:Nog een vraagje:
Ik begrijp dus dat jij concerta gebruikt, maar hoe 'fucntioneer' jij zonder medicijnen? Ben je echt onmogelijk of ben je eigenlijk vooral jezelf tot last?
Dat ligt geheel aan je psychiater/psycholoog. Ik hoor daar heel verschillende verhalen over.quote:Begrijp me niet verkeerd, ik vraag me alleen af of men al overgaat tot medicatie als je slecht 'lichte' AD(H)D hebt.
Zie de zaken hierboven hoe ik "functioneer" zonder de medicatiequote:Oja, en hoe presies ging die wereld voor je open?
. Vooral het zelfstandig aan dingen beginnen en deze daadwerkelijk afmaken is één van de dingen waar ik het meest van geniet 
.[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 15-04-2009 00:16:05 ]
Over dat initiatief nemen: Mijn therapeut drukte me op het hart dat medicatie daar niet voor zou zorgen, althans niet direct. Het is wel zo dat ik me beter kan concentreren met medicatie en dat ik daardoor makkelijker aan zaken begin. Ik weet immers dat ik met mijn gedachten erbij kan blijven in plaats van dat ik na tien minuten afhaak. En aangezien ik erg doelgericht ben (ik wil meteen het resultaat zien, anders doe ik het niet), vond ik die tien minuten het nooit waard.
On a side note: Ik ben een week geleden begonnen met het innemen van Ritalin en ben sindsdien eigenlijk steeds 'onder invloed' geweest. Nu ik vanavond bewust geen tablet heb genomen, merk ik dat ik opeens enorm onrustig ben in mijn lichaam. Een teken dat de medicatie werkt, me dunkt? Ik heb in elk geval vrijdag een afspraak met de psych, dus dan zal ik dit zeker aanstippen.
On a side note: Ik ben een week geleden begonnen met het innemen van Ritalin en ben sindsdien eigenlijk steeds 'onder invloed' geweest. Nu ik vanavond bewust geen tablet heb genomen, merk ik dat ik opeens enorm onrustig ben in mijn lichaam. Een teken dat de medicatie werkt, me dunkt? Ik heb in elk geval vrijdag een afspraak met de psych, dus dan zal ik dit zeker aanstippen.
Charlie, listen to me. Kill the kid, torch the house, we gotta get out of here.
ik zag dat je uit 1981 komt.quote:Op dinsdag 14 april 2009 21:09 schreef TumTum het volgende:
Even (vooral voor mezelf) opsommen waar ik tegen aanloop
Negatief
-Heel veel moeite met beginnen met iets. Of het nu een planning maken is, stukje tekst schrijven. Maakt niet uit wat het is, zodra ik halverwege de eerste regel ben bedenk ik me al dat het waarschijnlijk ook beter kan
-Veel lullige spelfouten maken, totaal niet kloppende zinnen en het zelf totaal niet zien
-Afgeleid als er iets gebeurd om me heen
- Uitstellen
- Emotioneel heel erg wisselend
Positief
- Creatief. Het is mij en mijn omgeving al meerdere keren opgevallen dat ik bepaalde dingen vanuit bijzondere hoeken kan bekijken
- Enorm gepassioneerd over iets zijn als iets mij echt intreseerd.
- Ondanks dat ik dat gevoel zelf vaak niet heb krijg ik van mijn omgeving te horen dat ik een heel sociaal persoon ben
- perfectionistisch (dit zou ook bij negatief kunnen
snap niet dat je nu pas hulp zoekt.
Dat had je moeten doen toen je nog jonger was.
de dingen die jij omschrijft zul je altijd blijven houden. En daar zal je mee moeten leven.
het enige wat je kan doen is nadenken en weten wat je doet.
Als je nu nog gesprekken moet gaan voeren is het zonde van je tijd.
Oi
[ Bericht 17% gewijzigd door NLvice op 15-04-2009 06:15:09 ]
tuurlijk is het geen zonde van tijd. Ikzelf ben het afgelopen kwartaal ook voor het eerst zelf in het hele hulptraject gestapt. Voordien heb ik nooit medicatie gehad of enige vorm van behandeling.quote:Op woensdag 15 april 2009 06:02 schreef NLvice het volgende:
[..]
ik zag dat je uit 1981 komt.
snap niet dat je nu pas hulp zoekt.
Dat had je moeten doen toen je nog jonger was.
de dingen die jij omschrijft zul je altijd blijven houden. En daar zal je mee moeten leven.
het enige wat je kan doen is nadenken en weten wat je doet.
Als je nu nog gesprekken moet gaan voeren is het zonde van je tijd.
Oi
Moet zeggen dat ik er heel veel baat bij gehad heb. Ik ben van hetzelfde bouwjaar, 1981.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 15-04-2009 06:31:26 ]
Ja dat kan ik begrijpen.
Nu gaat het misschien even goed om dat je positief ben.
en zelf er echt wat aan wilt doen.
bij mij ging het na elk gesprek 3 weken goed en dan viel ik weer terug.
Ik ben uiteindelijk gestopt omdat ik elke keer weer met dezelfde problemen terug kwam. en zo ging het vanaf kleins af aan al.
het hele circeltje begon iedere keer weer opnieuw.
Sinds ik gestopt ben gaat het een stuk beter.omdat ik zelf wil laten zien dat het ook zonder hulp kan. maar er zijn dingen waar ik nog steeds tegen aanloopt.
Maar die heb ik maar te accepteren adhd'er ben je vanaf jegeboorte en je gaat er mee dood.
Het enige wat ik kan doen is proberen er op te letten.
Nu gaat het misschien even goed om dat je positief ben.
en zelf er echt wat aan wilt doen.
bij mij ging het na elk gesprek 3 weken goed en dan viel ik weer terug.
Ik ben uiteindelijk gestopt omdat ik elke keer weer met dezelfde problemen terug kwam. en zo ging het vanaf kleins af aan al.
het hele circeltje begon iedere keer weer opnieuw.
Sinds ik gestopt ben gaat het een stuk beter.omdat ik zelf wil laten zien dat het ook zonder hulp kan. maar er zijn dingen waar ik nog steeds tegen aanloopt.
Maar die heb ik maar te accepteren adhd'er ben je vanaf jegeboorte en je gaat er mee dood.
Het enige wat ik kan doen is proberen er op te letten.
Slik jij medicatie, of doe je het helemaal zelf?quote:Op woensdag 15 april 2009 06:47 schreef NLvice het volgende:
Ja dat kan ik begrijpen.
Nu gaat het misschien even goed om dat je positief ben.
en zelf er echt wat aan wilt doen.
bij mij ging het na elk gesprek 3 weken goed en dan viel ik weer terug.
Ik ben uiteindelijk gestopt omdat ik elke keer weer met dezelfde problemen terug kwam. en zo ging het vanaf kleins af aan al.
het hele circeltje begon iedere keer weer opnieuw.
Sinds ik gestopt ben gaat het een stuk beter.omdat ik zelf wil laten zien dat het ook zonder hulp kan. maar er zijn dingen waar ik nog steeds tegen aanloopt.
Maar die heb ik maar te accepteren adhd'er ben je vanaf jegeboorte en je gaat er mee dood.
Het enige wat ik kan doen is proberen er op te letten.
Weer ww vergeten van mn kl00n :$
aangezien ik de H-variant heb, kan ik het niet met zekerheid zeggen, maar het schijnt dat medicatie ongeveer hetzelfde effect zou hebben mbt de concentratie ed.quote:Op woensdag 15 april 2009 09:27 schreef DrD00m het volgende:
Wat zou medicatie kunnen helpen in een situatue als ADD?
Weer ww vergeten van mn kl00n :$
Wat voor jou geldt, hoeft niet voor andere mensen zo te zijn (gelukkig).quote:Op woensdag 15 april 2009 06:47 schreef NLvice het volgende:
Ja dat kan ik begrijpen.
Nu gaat het misschien even goed om dat je positief ben.
en zelf er echt wat aan wilt doen.
bij mij ging het na elk gesprek 3 weken goed en dan viel ik weer terug.
Ik ben uiteindelijk gestopt omdat ik elke keer weer met dezelfde problemen terug kwam. en zo ging het vanaf kleins af aan al.
het hele circeltje begon iedere keer weer opnieuw.
Sinds ik gestopt ben gaat het een stuk beter.omdat ik zelf wil laten zien dat het ook zonder hulp kan. maar er zijn dingen waar ik nog steeds tegen aanloopt.
Maar die heb ik maar te accepteren adhd'er ben je vanaf jegeboorte en je gaat er mee dood.
Het enige wat ik kan doen is proberen er op te letten.
I HATE MUSIC
De reden dat ik nu pas hulp ga zoeken is heel simpel, ik weet pas sinds kort van ADD af. Als kind zijnde zijn er ooit symptomen van ADHD vastgesteld, maar meer onderzoek is er nooit naar gedaan. Toen ik wat ouder was heb ik dat als onzin af gedaan, want ik ben lichamelijk veels te rustig om een ADHDer te zijn.quote:Op woensdag 15 april 2009 06:02 schreef NLvice het volgende:
[..]
ik zag dat je uit 1981 komt.
snap niet dat je nu pas hulp zoekt.
Dat had je moeten doen toen je nog jonger was.
de dingen die jij omschrijft zul je altijd blijven houden. En daar zal je mee moeten leven.
het enige wat je kan doen is nadenken en weten wat je doet.
Als je nu nog gesprekken moet gaan voeren is het zonde van je tijd.
Oi
Pas zeg een jaar geleden ben ik ooit op het begrip ADD gestuit, me wel er in herkend, maar het voor jezelf erkennen heeft tijd nodig.
Ik kan niet geloven dat het zonde van mijn tijd is, ik ben nog steeds student en dus lerend, dus ik kan ook leren hoe ik met (een eventueel, want nog steeds niet vastgesteld) mijn ADD om moet gaan. Ik moet alleen weten hoe
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Hoe zie je dat initiatief nemen precies? Ik zie namelijk twee soorten initiatief waar ik 'moeite' mee heb. Beide gaat om het beginnen met iets, maar soms komt het gewoon voor uit luiheid, uit geen zin om te beginnen, maar ik heb ook dat ik vol energie aan iets wil gaan beginnen om vervolgens te blokkeren zodra ik het lege blaadje voor mijn neus krijg.quote:Op woensdag 15 april 2009 00:21 schreef Rikketik het volgende:
Over dat initiatief nemen: Mijn therapeut drukte me op het hart dat medicatie daar niet voor zou zorgen, althans niet direct. Het is wel zo dat ik me beter kan concentreren met medicatie en dat ik daardoor makkelijker aan zaken begin. Ik weet immers dat ik met mijn gedachten erbij kan blijven in plaats van dat ik na tien minuten afhaak. En aangezien ik erg doelgericht ben (ik wil meteen het resultaat zien, anders doe ik het niet), vond ik die tien minuten het nooit waard.
On a side note: Ik ben een week geleden begonnen met het innemen van Ritalin en ben sindsdien eigenlijk steeds 'onder invloed' geweest. Nu ik vanavond bewust geen tablet heb genomen, merk ik dat ik opeens enorm onrustig ben in mijn lichaam. Een teken dat de medicatie werkt, me dunkt? Ik heb in elk geval vrijdag een afspraak met de psych, dus dan zal ik dit zeker aanstippen.
Dat tweede lijkt me overkomenlijk, want ik merk dat ik blokkeer omdat ik op 5 verschillende manier tegelijk wil beginnen. Dat eerste is natuurlijk gewoon iets wat in je zit, ik denk dat iedereen wel eens lui is en geen zin heeft om te werken. Ik kan me wel voorstellen dat het minder word als je doorkrijgt dat het je allemaal wat makkelijker af gaat.
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
