WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
Ja, maar dan moet je wel zeker weten dat écht alle klanten weg zijn.quote:Op donderdag 16 april 2009 14:08 schreef karr-1 het volgende:
[..]
Na sluitingstijd gingen wij van alles omroepen door dat ding, met bijpassende geluiden. Was ook best grappig.
De deur was op slot, dus echt iedereen was weg.quote:Op donderdag 16 april 2009 22:09 schreef Gwywen het volgende:
[..]
Ja, maar dan moet je wel zeker weten dat écht alle klanten weg zijn.
Op zondag 22 november 2015 20:44 schreef Bart2002 het volgende:
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
"Je bent wel een ongelooflijk eigenwijs pijpje drop."
Ik werk(te tot deze week) bij een woningcorporatie in 't oosten van 't land, in een dorp 
Belde er vorige week een vrouw op, met het verhaal:
"ja, de buurvrouw van die en die is gisteren overleden, en ik wil haar huis. Ik kan alles wat er in zit zoals vloeren enzo overnemen en ik denk dat de familie daar wel blij mee is en er niets voor hoeft te hebben"
dus ik
! ! Mens was nog niet eens koud.
Kan het blijkbaar nog erger, zei mijn collega, die vertelde dat er ook wel eens iemand had gebeld over iemand die in het ziekenhuis was opgenomen de dag ervoor. "Die zou écht niet meer terug komen", dus of ze dat huis over mocht nemen 
Belde er vorige week een vrouw op, met het verhaal:
"ja, de buurvrouw van die en die is gisteren overleden, en ik wil haar huis. Ik kan alles wat er in zit zoals vloeren enzo overnemen en ik denk dat de familie daar wel blij mee is en er niets voor hoeft te hebben"
dus ik
! ! Mens was nog niet eens koud.Kan het blijkbaar nog erger, zei mijn collega, die vertelde dat er ook wel eens iemand had gebeld over iemand die in het ziekenhuis was opgenomen de dag ervoor. "Die zou écht niet meer terug komen", dus of ze dat huis over mocht nemen
Ja doei.
De vraag is... Heeft ze het huis gekregen?quote:Op zondag 19 juni 2011 17:42 schreef motorbloempje het volgende:
Ik werk(te tot deze week) bij een woningcorporatie in 't oosten van 't land, in een dorp
Belde er vorige week een vrouw op, met het verhaal:
"ja, de buurvrouw van die en die is gisteren overleden, en ik wil haar huis. Ik kan alles wat er in zit zoals vloeren enzo overnemen en ik denk dat de familie daar wel blij mee is en er niets voor hoeft te hebben"
dus ik
Kan het blijkbaar nog erger, zei mijn collega, die vertelde dat er ook wel eens iemand had gebeld over iemand die in het ziekenhuis was opgenomen de dag ervoor. "Die zou écht niet meer terug komen", dus of ze dat huis over mocht nemen
Dan weten we of deze hardheid loont of niet.
Iemand die ik ken had eens een baas die homo was: op zich niets mis mee. Die baas had 't aangepapt met een ondergeschikte. Dat zou op zich niet eens zo heel merkwaardig zijn, ware het niet dat die ondergeschikte bij ieders beste weten geen homoseksueel was... Het is maar hoe graag je carrière maakt?
Ik werkte bij een vleesverwerkend bedrijf, in de produktie. Voor het werk moest je een witte overall aan, en witte kunststof klompen. De vaste medewerkers hadden kluisjes om hun spullen in op te bergen, de losse (waaronder ik) moesten de spullen gewoon in de kleedkamer bewaren. Ikzelf had al tijden een leegstaand kastje dat niet meer op slot kon in gebruik.
Er werd 4x9 uur gewerkt, zodat iedereen wel een dag vrij had in de week.
's Morgens stond ik extra vroeg op, om een lekker lunchpakket te maken. Ommelet op brood, of zelfgemaakte tonijnsalade, hartige taart enz. Dan kon ik me de hele morgen verheugen op het lekkere eten straks in de pauze, en dan bleek dat al mijn brood gepikt was
. Dit gebeurde 3 dagen achter elkaar. Boos werd ik daarom, iemand was te lam om brood te smeren en stal dan gewoon mijn brood waardoor ik 9 uur moest werken zonder eten.
Op een dag was ik net een dag vrij geweest, en mijn werkklompen bleken verdwenen te zijn. Dus ik boos op mijn gewone schoenen dóór de ontsmettende waterbak (daar kon je niet omheen, verplicht door het water) zo de fabriek in. Ik had namelijk achterop de schoenen mijn initialen gezet, en ben alle medewerkers gaan controleren net zolang tot ik mijn schoenen gevonden had.
Uiteindelijk een Ghanese uitzendkracht betrapt met mijn klompen aan, en net zolang stennis staan maken tot hij ze ter plekke uit deed. Heb hem ook gewaarschuwd dat als hij nog een keer met z'n gore poten aan m'n brood durfde te zitten, ik hem wist te vinden.
Zó, kon hij lekker op zijn sokken door die waterbak heen
.
Er werd 4x9 uur gewerkt, zodat iedereen wel een dag vrij had in de week.
's Morgens stond ik extra vroeg op, om een lekker lunchpakket te maken. Ommelet op brood, of zelfgemaakte tonijnsalade, hartige taart enz. Dan kon ik me de hele morgen verheugen op het lekkere eten straks in de pauze, en dan bleek dat al mijn brood gepikt was
. Dit gebeurde 3 dagen achter elkaar. Boos werd ik daarom, iemand was te lam om brood te smeren en stal dan gewoon mijn brood waardoor ik 9 uur moest werken zonder eten.Op een dag was ik net een dag vrij geweest, en mijn werkklompen bleken verdwenen te zijn. Dus ik boos op mijn gewone schoenen dóór de ontsmettende waterbak (daar kon je niet omheen, verplicht door het water) zo de fabriek in. Ik had namelijk achterop de schoenen mijn initialen gezet, en ben alle medewerkers gaan controleren net zolang tot ik mijn schoenen gevonden had.
Uiteindelijk een Ghanese uitzendkracht betrapt met mijn klompen aan, en net zolang stennis staan maken tot hij ze ter plekke uit deed. Heb hem ook gewaarschuwd dat als hij nog een keer met z'n gore poten aan m'n brood durfde te zitten, ik hem wist te vinden.
Zó, kon hij lekker op zijn sokken door die waterbak heen
.
Waar ik vroeger werkte hadden ze een videobewakingssysteem. Het beeldscherm hiervan stond onder de balie, zodat je er vanaf je bureau af en toe een blik op kon werpen. 's Nachts nam het systeem de beelden op op een videoband.
Een collega vroeg zich af of je er ook gewone video's op kon afspelen. Hij had een HP video meegenomen om dat uit te proberen. Alleen had hij niet in de gaten dat het beeldscherm in de ruit achter hem weerspiegelde en de klanten ook konden meegenieten.
Een collega vroeg zich af of je er ook gewone video's op kon afspelen. Hij had een HP video meegenomen om dat uit te proberen. Alleen had hij niet in de gaten dat het beeldscherm in de ruit achter hem weerspiegelde en de klanten ook konden meegenieten.
quote:
Ah, pornovideo's, altijd leuk. Wij hadden het beeldscherm voor de bewakingscamera's onder de balie staan, elke avond moesten we de video daarvan aanzetten zodat eventualiteiten 's nachts gefilmd werden.
Op een dag legde een collega de link. Videoband? Videoband! En stopte voor de gein een pornoband in dat ding.
Nou moet je weten dat zo'n bewakingsding alles op vier keer de normale snelheid afspeelt.
Dat was op zich al erg grappig natuurlijk, met zo'n film.
Maar dat het beeldschermpje in de ruit achter de balie spiegelde en de klanten óók mee konden genieten, was natuurlijk helemaal een verhaal dat het later op personeelsfeestjes goed bleef doen.
quote:
Waar ik vroeger werkte hadden ze een videobewakingssysteem. Het beeldscherm hiervan stond onder de balie, zodat je er vanaf je bureau af en toe een blik op kon werpen. 's Nachts nam het systeem de beelden op op een videoband.
Een collega vroeg zich af of je er ook gewone video's op kon afspelen. Hij had een HP video meegenomen om dat uit te proberen. Alleen had hij niet in de gaten dat het beeldscherm in de ruit achter hem weerspiegelde en de klanten ook konden meegenieten.
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Op
En waarom ben jij daar weggegaan?quote:
Ik werk(te tot deze week) bij een woningcorporatie in 't oosten van 't land, in een dorp
Belde er vorige week een vrouw op, met het verhaal:
"ja, de buurvrouw van die en die is gisteren overleden, en ik wil haar huis. Ik kan alles wat er in zit zoals vloeren enzo overnemen en ik denk dat de familie daar wel blij mee is en er niets voor hoeft te hebben"
dus ik
Kan het blijkbaar nog erger, zei mijn collega, die vertelde dat er ook wel eens iemand had gebeld over iemand die in het ziekenhuis was opgenomen de dag ervoor. "Die zou écht niet meer terug komen", dus of ze dat huis over mocht nemen
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
Haha, had ik die al geplaatst?
Kan ik me mooi gaan schamen
Is er een apart topic over practical jokes op het werk of mogen die ook hier? Want dan heb ik nog wel een paar smeuïge verhalen voor jullie.
Kan ik me mooi gaan schamen
Is er een apart topic over practical jokes op het werk of mogen die ook hier? Want dan heb ik nog wel een paar smeuïge verhalen voor jullie.
Mag altijd hier!
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
ook eens meegemaakt. Later heb ik laxeermiddel door de boter gemengd. Zo ben ik er ook achter gekomen welke " collega " het nodig vond om mijn eten te stelen.quote:
Ik werkte bij een vleesverwerkend bedrijf, in de produktie. Voor het werk moest je een witte overall aan, en witte kunststof klompen. De vaste medewerkers hadden kluisjes om hun spullen in op te bergen, de losse (waaronder ik) moesten de spullen gewoon in de kleedkamer bewaren. Ikzelf had al tijden een leegstaand kastje dat niet meer op slot kon in gebruik.
Er werd 4x9 uur gewerkt, zodat iedereen wel een dag vrij had in de week.
's Morgens stond ik extra vroeg op, om een lekker lunchpakket te maken. Ommelet op brood, of zelfgemaakte tonijnsalade, hartige taart enz. Dan kon ik me de hele morgen verheugen op het lekkere eten straks in de pauze, en dan bleek dat al mijn brood gepikt was
Op een dag was ik net een dag vrij geweest, en mijn werkklompen bleken verdwenen te zijn. Dus ik boos op mijn gewone schoenen dóór de ontsmettende waterbak (daar kon je niet omheen, verplicht door het water) zo de fabriek in. Ik had namelijk achterop de schoenen mijn initialen gezet, en ben alle medewerkers gaan controleren net zolang tot ik mijn schoenen gevonden had.
Uiteindelijk een Ghanese uitzendkracht betrapt met mijn klompen aan, en net zolang stennis staan maken tot hij ze ter plekke uit deed. Heb hem ook gewaarschuwd dat als hij nog een keer met z'n gore poten aan m'n brood durfde te zitten, ik hem wist te vinden.
Zó, kon hij lekker op zijn sokken door die waterbak heen
Slim! Zo snugger was ik (toen nog) niet. Had het inderdaad hartstikke vies moeten maken, dan was het meteen afgelopen geweestquote:
[..]
ook eens meegemaakt. Later heb ik laxeermiddel door de boter gemengd. Zo ben ik er ook achter gekomen welke " collega " het nodig vond om mijn eten te stelen.
.
Ik was toen opsporingsambtenaar. Gebeurde gewoon op het politieburo.quote:
Collega's die je eten stelen.. zo erg heb ik het niet meegemaakt gelukkig.
Gebeurd bij veel bedrijven volgens mij.quote:
Collega's die je eten stelen.. zo erg heb ik het niet meegemaakt gelukkig.
Bij ons werkte een kerel al bijna 40 jaar. Had altijd netjes een pakketje bij, maar schoepte van iedereen wel iets. Of een sultana, of een appel mwhehehehee
Ja, van die gasten die gewoon pakken wat er in de koelkast van de kantine ligt. En dan gewoon doodleuk beweren dat dat een algemene plek is, of dat er geen naam op stond. Ik ken ze helaas ook.
Ik had vroeger een collega die de hele dag oude zeemansliederen zat te zingen. Ik vond dat wel mooi, hij heeft er nog wel eens een paar voor me uitgetikt, briljante teksten.
Soms haalden we de stekker van zijn toetsenbord los en dan ging hij de computerlui bellen omdat de boel niet meer werkte.
In die tijd kon je nog best wat verdienen aan oud ijzer, dus moesten wij de nietjes uit alle documentatie halen die we in de ordners opborgen, en in een grote bak verzamelen.
Ik heb dat jaren gedaan en heb die neiging nog steeds een beetje.
Ik ben ook een keer 6000 gulden kwijtgeraakt van het werk. Ik had de kas opgemaakt en moest even van mijn plek, ik had het geld zolang in mijn la gelegd en toen ik terugkwam was het weg. Ik was zo bang dat ik niks durfde te zeggen, tot m'n chef me bij zich riep en me vroeg waarom ik 6000 gulden in m'n la had liggen. Ik kon 'm wel wurgen.
De man die het geld van het hele bedrijf altijd naar de bank bracht is een keer overvallen, buit rondom een ton. Bleek later dat een collega een maat had gebeld die bij de bank stond te wachten. "Hij komt er NU aan". Die werkte er de volgende dag dus niet meer.
Ik had trouwens een collega die sprekend op deze man leek:
De eerste keer dat ik die foto hier zag dacht ik echt even dat-ie het was.
Hij was een van de eersten op de zaak die een draadloze telefoon kreeg (daarmee bedoel ik begin jaren '90, een draadloze dus waarmee je maximaal 50 meter van je werkplek met je telefoon kon rondlopen). Sindsdien moest hij al z'n zaken ineens lopend afwikkelen, vond-ie machtig interessant, zo'n mobiel aan z'n oor
We hadden een keer een klant die eruit zag als een zwerver en twee stationwagens kwam bestellen (autobedrijf). Bleek de directeur van een bedrijfje. Mijn collega kreeg van z'n chef een compliment dat hij die man zo beleefd had behandeld want nu hadden ze mooi in één klap twee wagens verkocht.
Die kerel is nooit meer komen opdagen
O, het waren gele stations. Aan de straatstenen niet kwijt te raken.
Er was ook een keer een kerel die in het zwarte geld zat en bij ons kwam witwassen. Hij pakte de folder met de duurste auto en zei, precies zo moet-ie worden. Dus mijn collega (diezelfde van die gele bestelcombo's, nu ik erover nadenk) vult de bestelling in, auto van een ton of zo, "precies zoals in de folder" paar weken later staat de zilveren wagen keurig opgepoetst in de showroom, komt die man 'm ophalen... "Maar ik had hem in het zwart besteld!" Met een vette knipoog trouwens, want "hee, alles aan mij is toch zwart!" (een Surinamer met zwart geld die daar zelf de humor van in zag, klassevent!)
Toen had mijn baas ineens een hele sjieke demo.
We hadden een keer een gozer die eruitzag als een junk/zwerver, maar die altijd cash betaalde met een stapel verfrommelde duizendjes in de zak van z'n trainingsbroek. Hij liet altijd van die hele foute dingen aan z'n wagen doen, parelmoerwitte velgen en zo. Op een dag is hij in de showroom gaan zitten in een auto en heeft die van binnenuit op slot gedaan, en is hij gaan slapen. Toen het sluitingstijd was kwamen de verkopers erachter dat er nog een klant in zat, en dat die met geen mogelijkheid wakker te krijgen was.
Als ik tijd heb post ik nog wel wat dingen.
Ik had vroeger een collega die de hele dag oude zeemansliederen zat te zingen. Ik vond dat wel mooi, hij heeft er nog wel eens een paar voor me uitgetikt, briljante teksten.
Soms haalden we de stekker van zijn toetsenbord los en dan ging hij de computerlui bellen omdat de boel niet meer werkte.
In die tijd kon je nog best wat verdienen aan oud ijzer, dus moesten wij de nietjes uit alle documentatie halen die we in de ordners opborgen, en in een grote bak verzamelen.
Ik heb dat jaren gedaan en heb die neiging nog steeds een beetje.
Ik ben ook een keer 6000 gulden kwijtgeraakt van het werk. Ik had de kas opgemaakt en moest even van mijn plek, ik had het geld zolang in mijn la gelegd en toen ik terugkwam was het weg. Ik was zo bang dat ik niks durfde te zeggen, tot m'n chef me bij zich riep en me vroeg waarom ik 6000 gulden in m'n la had liggen. Ik kon 'm wel wurgen.
De man die het geld van het hele bedrijf altijd naar de bank bracht is een keer overvallen, buit rondom een ton. Bleek later dat een collega een maat had gebeld die bij de bank stond te wachten. "Hij komt er NU aan". Die werkte er de volgende dag dus niet meer.
Ik had trouwens een collega die sprekend op deze man leek:
De eerste keer dat ik die foto hier zag dacht ik echt even dat-ie het was.
Hij was een van de eersten op de zaak die een draadloze telefoon kreeg (daarmee bedoel ik begin jaren '90, een draadloze dus waarmee je maximaal 50 meter van je werkplek met je telefoon kon rondlopen). Sindsdien moest hij al z'n zaken ineens lopend afwikkelen, vond-ie machtig interessant, zo'n mobiel aan z'n oor
We hadden een keer een klant die eruit zag als een zwerver en twee stationwagens kwam bestellen (autobedrijf). Bleek de directeur van een bedrijfje. Mijn collega kreeg van z'n chef een compliment dat hij die man zo beleefd had behandeld want nu hadden ze mooi in één klap twee wagens verkocht.
Die kerel is nooit meer komen opdagen
O, het waren gele stations. Aan de straatstenen niet kwijt te raken.
Er was ook een keer een kerel die in het zwarte geld zat en bij ons kwam witwassen. Hij pakte de folder met de duurste auto en zei, precies zo moet-ie worden. Dus mijn collega (diezelfde van die gele bestelcombo's, nu ik erover nadenk) vult de bestelling in, auto van een ton of zo, "precies zoals in de folder" paar weken later staat de zilveren wagen keurig opgepoetst in de showroom, komt die man 'm ophalen... "Maar ik had hem in het zwart besteld!" Met een vette knipoog trouwens, want "hee, alles aan mij is toch zwart!" (een Surinamer met zwart geld die daar zelf de humor van in zag, klassevent!)
Toen had mijn baas ineens een hele sjieke demo.
We hadden een keer een gozer die eruitzag als een junk/zwerver, maar die altijd cash betaalde met een stapel verfrommelde duizendjes in de zak van z'n trainingsbroek. Hij liet altijd van die hele foute dingen aan z'n wagen doen, parelmoerwitte velgen en zo. Op een dag is hij in de showroom gaan zitten in een auto en heeft die van binnenuit op slot gedaan, en is hij gaan slapen. Toen het sluitingstijd was kwamen de verkopers erachter dat er nog een klant in zat, en dat die met geen mogelijkheid wakker te krijgen was.
Als ik tijd heb post ik nog wel wat dingen.
quote:
Ik heb bij een autobedrijf gewerkt en daar kwam telkens een klant die niet helemaal honderd was. Ik weet helaas z'n naam niet meer maar dat was zo'n bijpassende naam waardoor je het eigenlijk meteen al wist.
Hij had altijd zo'n stapel verfrommelde honderdjes in de zak van z'n trainingsbroek en daar betaalde hij - dat dan weer wel - keurig mee.
Op een dag was hij de showroom ingelopen en was hij in een van de auto's gaan zitten. De verkopers, nogal hautain volk bij die garage, bezagen het met lede ogen en gingen verder met hun 'werk'.
En toen werd het zes uur en wilden de verkopers naar huis.
Maar wat was er gebeurd: meneer had de auto van binnenuit afgesloten (centrale vergrendeling, sleutels destijds nog in het contact van de showroomauto's; we spreken hier over begin jaren '90, whaha).
Dat was op zich nog niet zo erg, ware het niet dat hij op een gegeven moment de bestuurdersstoel maar in de ligstand legde en is gaan slapen.
Laten we het erop houden dat de verkopers niet op tijd voor het eten thuis waren, die avond.
quote:
We hadden een keer een gozer die eruitzag als een junk/zwerver, maar die altijd cash betaalde met een stapel verfrommelde duizendjes in de zak van z'n trainingsbroek. Hij liet altijd van die hele foute dingen aan z'n wagen doen, parelmoerwitte velgen en zo. Op een dag is hij in de showroom gaan zitten in een auto en heeft die van binnenuit op slot gedaan, en is hij gaan slapen. Toen het sluitingstijd was kwamen de verkopers erachter dat er nog een klant in zat, en dat die met geen mogelijkheid wakker te krijgen was.
Als ik tijd heb post ik nog wel wat dingen.
|
|
