Oh...ik zie dit topic nu. Dat is heel erg klote TS. Mijn vader heeft kanker en als dat wordt medegedeeld van 'u heeft kanker' dan slaat dat in als een bom. Je hele wereld stopt met draaien. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik weet hoe je je voelt, want dat weet ik niet. Ik weet wel hoe ik me voelde toen ik het hoorde.
Het is gewoon ontzettend kut. Het is moeilijk om wat te zeggen. Voor mij helpt 't als ik er over praat. Wij weten het nu dan bijna 4 jaar (en hij leeft nog) dus dat is al heel anders dan de eerste dagen nadat je het nieuws gekregen hebt, maar...sjonge..
Ik herken wel wat je zegt, dat je vermoedens hebt, etc etc, maar je gaat je vanalles in je kop halen. Daarmee wil ik niet zeggen dat je vermoedens niet waar kunnen zijn helaas, maar je zet alles ook heel sterk aan. Hmm, ik vind het lastig om te reageren, omdat het nu lijkt alsof ik bagatelliseer wat je zegt.
Laat ik maar gewoon zeggen dat ik herken wat ik denk te lezen uit je post. Ik kan dat gevoel nog goed voor me halen, sterker nog, ik heb een soortgelijk gevoel (pure machteloosheid, verdriet) nu om wat anders.
Ik kan alleen maar zeggen: heel erg veel sterkte. Misschien lucht het op om hier af en toe wat te posten. Gewoon doen waar je je goed bij voelt. Niets moet, alles mag