volledige vertwijfeling

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!

weet niet goed wat ik moet zeggen... sterkte met alles

Sterkte!
En geef de moed niet op. Er zijn best veel mogelijkheden om kanker te genezen.

Je ergste nachtmerrie waaruit je niet wakker kan worden sterkte en ik hoop op een goede uitslag

Knokken voor je vrouwtje . Even je eigen emoties en gedachten afzijdig houden en je vrouw + kids zoveel mogelijk ontzien. Daarnaast zie boven. Kanker betekend zeker niet per definitie het het einde.

Blijf positief en geniet van wat je hebt. Uitgaande van het meest vreselijke en je partner komt te overlijden zijn dit jullie laatste maanden , Die zijn zo voorbij en kunnen gevuld worden met tranen en sombere gedachten of kwailiteit. Maar dat is aan jouw.

Sterkte met alles in de komende tijd!

Heel veel sterkte idd.

Kijk anders eens op dit forum: http://fora.diagnosekanker.nl/lotgenoten/ Speciaal voor lotgenoten. Denk dat je daar meer feedback krijgt waar je iets mee kunt dan (met alle respect) op dit forum.

Sterkte.
Hopelijk geef je niet op.

Wat afschuwelijk voor je gezinnetje!
Heel veel sterkte en hopelijk komt er een (relatief) positieve prognose.

Sterkte!

hopen op een positieve uitslag en anders sterkte en hopen dat je die uitlaatklep ergens kan vinden door je niet helemaal ondtersteboven te werken op de zaak maar er gewoon geheel voor je vrouw en kinderen kan zijn

Erg veel sterkte de komende tijd. Hopelijk een positieve uitslag .

Oh...ik zie dit topic nu. Dat is heel erg klote TS. Mijn vader heeft kanker en als dat wordt medegedeeld van 'u heeft kanker' dan slaat dat in als een bom. Je hele wereld stopt met draaien. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik weet hoe je je voelt, want dat weet ik niet. Ik weet wel hoe ik me voelde toen ik het hoorde.

Het is gewoon ontzettend kut. Het is moeilijk om wat te zeggen. Voor mij helpt 't als ik er over praat. Wij weten het nu dan bijna 4 jaar (en hij leeft nog) dus dat is al heel anders dan de eerste dagen nadat je het nieuws gekregen hebt, maar...sjonge..

Ik herken wel wat je zegt, dat je vermoedens hebt, etc etc, maar je gaat je vanalles in je kop halen. Daarmee wil ik niet zeggen dat je vermoedens niet waar kunnen zijn helaas, maar je zet alles ook heel sterk aan. Hmm, ik vind het lastig om te reageren, omdat het nu lijkt alsof ik bagatelliseer wat je zegt.

Laat ik maar gewoon zeggen dat ik herken wat ik denk te lezen uit je post. Ik kan dat gevoel nog goed voor me halen, sterker nog, ik heb een soortgelijk gevoel (pure machteloosheid, verdriet) nu om wat anders.

Ik kan alleen maar zeggen: heel erg veel sterkte. Misschien lucht het op om hier af en toe wat te posten. Gewoon doen waar je je goed bij voelt. Niets moet, alles mag

Sterkte.

Veel sterkte.

Ik besef dat het ontzettend moeilijk is, maar probeer bij de dag te leven en te genieten van het NU. Nadenken over de toekomst en eventueel slechte uitslagen en behandeltrajecten, dat verandert toch niets aan de situatie. Waarmee ik natuurlijk niet wil zeggen dat je je ogen moet sluiten voor de realiteit. En het is lastig daarin een balans te vinden, dat heeft ook tijd nodig.

Maar toen mijn vader kanker kreeg heeft deze manier ons ontzettend geholpen om toch door te kunnen. 100% genieten van het positieve, als het goed gaat, dan gaat het gewoon lekker goed en als er een slechte uitslag komt zetten we met z'n allen de schouders eronder om die samen met de medici om te buigen naar een goede uitslag.

Heel veel sterkte.

tvp, een vriendin van mij heeft baarmoederhalskanker gehad. Na anderhalf jaar zeuren bij de huisarts eindelijk doorverwezen en stadium 3B geconstateerd. Na een enorm zware behandelinsperiode is ze "genezen" verklaard. Let wel: niet schoon, wel genezen. Schoon wordt je pas na 5 jaar verklaard.

Als je meer info wilt hebben, kan je pm-en.

Overigens, ik lees je post nog een keer, en ik zie nu de laatste zin. Je word juist gek vanwege het feit dat je geen prognose hebt denk ik. Tenminste, zo was het bij ons (Ja, ik refereer steeds maar naar mezelf..). Je haalt je vanalles in je kop, je blijft malen, en je kunt 't niet stop zetten. Je weet niets, je kunt niets, en dat is wat je gek maakt.

Jij bent bang voor de prognose, en dat is helemaal niet gek, maar als je die straks hebt, dan heb je ergens, hoe vreemd dat nu misschien ook lijkt voor je, toch ergens een klein beetje rust. Iets weten, hoe kut ook, is beter dan niets weten. Probeer er voor elkaar te zijn, maar probeer ook je ei kwijt te kunnen bij iemand anders dan je vrouw. Vrienden ofzo. Krop het in ieder geval niet op (sommige mensen doen dat) want dat gaat uiteindelijk toch niet goed, het moet er toch uit.

quote:

Op maandag 6 april 2009 11:12 schreef zwaaibaai het volgende:
tvp, een vriendin van mij heeft baarmoederhalskanker gehad. Na anderhalf jaar zeuren bij de huisarts eindelijk doorverwezen en stadium 3B geconstateerd. Na een enorm zware behandelinsperiode is ze "genezen" verklaard. Let wel: niet schoon, wel genezen. Schoon wordt je pas na 5 jaar verklaard.

Als je meer info wilt hebben, kan je pm-en.

Andersom toch

Je wordt schoon verklaard maar pas na 5 jaar genezen?

Die onzekerheid is enorm, dat snap ik ook wel. Maar CoolGuy heeft wel een punt inderdaad. Stop met naar de consequenties kijken, doe het stap voor stap. Niet meteen naar de horizon kijken, maar 10 meter vooruit.

quote:

Op maandag 6 april 2009 11:48 schreef Pacmaniac het volgende:

[..]

Andersom toch

Je wordt schoon verklaard maar pas na 5 jaar genezen?

Ik kan ook in de war zijn, ik kan het niet concreet vinden op het internet idd.

quote:

Op maandag 6 april 2009 11:49 schreef zwaaibaai het volgende:
Die onzekerheid is enorm, dat snap ik ook wel. Maar CoolGuy heeft wel een punt inderdaad. Stop met naar de consequenties kijken, doe het stap voor stap. Niet meteen naar de horizon kijken, maar 10 meter vooruit.

Je hebt gelijk. Maar dat is moeilijk. Er gaat tijd overheen voor je de dingen op die manier kunt benaderen. Daarom is contact met lotgenoten cruciaal. Mensen die zoiets niet van dichtbij hebben meegemaakt weten niet waarover ze praten.