Zowel bewust als onbewust ben ik de laatste tijd weer erg bezig met bv. Ik droom erover en kan er soms zomaar ineens heeeeeel erg naar verlangen. Vooral als ik een vrouw zie voeden in het openbaar, ik zwijmel er dan helemaal bij weg.
2 weken terug voelde mijn borst ineens heel zwaar en gespannen aan, alsof het de hoogste voedtijd was ofzo. Voor de grap ontblootte ik hem en zei tegen Devin "wil je drinken bij mama?" en hij hapte aan
Helaas helemaal verkeerd en de zuigbeweging die hij maakte voelde heel vreemd en echt niet zoals ik me herinnerde van een paar maanden terug. Hij is het helemaal verleerd en terwijl hij het grappig vond en nog een paar keer aanhapte, liepen de tranen me over de wangen. Ach, die hormonen ook
Hierbij nog even een

voor alle mama's die voeden, of dat nou makkelijk gaat of niet.
Het is zo speciaal, zo bijzonder... En tegelijk de normaalste zaak van de wereld. Dat "de buitenwereld" die mening niet altijd deelt is helaas niet te veranderen, maar daar moet je je maar niks van aantrekken!
Ik heb Devin zo'n 18 maanden gevoed en ben gestopt omdat ik zwanger raakte en (dus?) niet meer genoeg (lekkere) melk had waardoor hij de interesse verloor. Het grote voordeel dat het opleverde (niet meer wakker worden voor de aangewende nachtvoedingen) vond ik niet opwegen tegen de nadelen van bv-mama af zijn.
Maar ja, over een paar maanden mag ik weer vol aan de bak
.... met gevoel voor drama....