Livelink, dat lijkt me nogal slikken inderdaad als je dit te horen krijgt. Aan de andere kant hadden jullie zelf waarschijnlijk ook wel het idee dat het eraan zat te komen, maar dan nog.
Maar als het goed is werkt het in zijn voordeel uiteindelijk.
Mijn neefje is een HSP-kind met licht (heeeel licht) autistische trekjes. Na jaren kwakkelen is er voor hem eindelijk 'een plan'.
Nu gaat hij na de zomervakantie 3x per week naar een bijzonde bso waar hij o.a. leert om te gaan met zijn buien, maar vooral leert te begrijpen waarom iets wel kan en waarom niet. Dus dat het niet een 'kunstje' is wat hij doet (het is een bijzonder begaafde jongen, dus pienter genoeg om sociaal wenselijk te handelen), maar dat hij bewust handelt.
Ook hij is nl. echt een schat van een jongen, maar kan heel moeilijk omgaan met zijn emoties (kan ook slecht tegen onrecht). Of dit plan voor hem gaat werken, ik heb geen idee.
Maar misschien is er voor Job ook wel zoiets.
Succes.
Moussy, goed te horen dat Cas weer op de been is. Hoop dat de pijn ook snel wegtrekt.
(je had het over een tuitje. onze Cas heeft dat ook, veel meer dan zijn broer. maar verder geen plasproblemen ofzo. toch iets om in de gaten te houden?)
quote:
Op dinsdag 10 maart 2009 10:24 schreef Rewimo het volgende:Wat leuk Hestria, ze zal zich wel heel speciaal hebben gevoeld

dutch, hoe is het met de zwemlessen?
Nou, zet je schrap!

Nee gaat al weer wat beter hoor. Maandag gingen ze dus voor het eerst zonder de ouders.
Eerst weer de clown uithangen en toen mochten alle kinderen naar het bad gaan. Zonder de ouders, die moesten wachten in de kleedkamer.
Even later kwam hij weer terug, huilend.

Hij moest plassen (alweer). De juf kwam er achteraan en zei dat hij daar toch niet om hoefde te huilen, want dat was helemaal geen probleem. Op de w.c. nog even snikken: "Ik wil naar huis."
Maar ik heb hem toch weer terug gestuurd.
Vervolgens is hij niet meer terug gekomen en toen ik stiekum keek 'zwom' hij met een grote grijns van de ene naar de andere kant.

De vorige keer was er een ander jongentje die de hele les heeft gehuild en weigerde mee te doen (zelfs het bad uit was geglipt toen zijn vader hem los liet en wilde echt niet meer terug komen).
Dat jongentje heeft dus deze les weer gehuild, gegild en is keer op keer uit het bad geklommen.
Dan zit je in de kleedkamer met alle ouders en dan hoor je dat. Alsof ze hem afmaken. Vréselijk!
De moeder zat tegenover mij zgn. een boekje te lezen, maar ze bleef op 1 bladzijde hangen.
Op een gegeven moment (zo'n zwembad versterkt de geluiden natuurlijk enorm) hoorde je de juf tegen hem uitvallen. Ik schrok daar best van, maar volgens mij kon je niet tot hem doordringen anders. Hij was er nog eens uit geglipt en naar de kleedkamer gerend. Naar de w.c. en alleen maar gillen. Moeder heeft hem wel weer terug gedaan, maar wat zal zij het warm hebben gehad zeg. Het ging mij ook aan het hart.
Dat ventje loopt gewoon een trauma op van zo'n les.
En waarom, geen idee.
Het enige wat ik kan bedenken is dat ze het eng vinden dat ze geen bodem onder de voeten hebben. Er is nl. geen aflopend gedeelte. Het is plons en succes dan maar.
Ik heb Léon nog gepeild wat hij daarvan vond en of hij geschrokken was van de juf.
Gelukkig niet, hij snapte dat ze niet boos op hen was maar op het jongentje. Dat kon hij dus wel los van elkaar zien.
Dus voor Léon

, maar ik vind het wel rot om een ander kind zo te zien.