[Centraal] Medicatie bij psychische klachten #10

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 09:26 schreef MaJo het volgende:
Met mij gaat het ook goed afgelopen twee dagen gewerkt, vandaag en morgen ook. Lekker centjes verdienen

alleen door mijn overmoedige ADD gedrag wel steeds veel te laat gaan slapen ben dus behoorlijk kapot. Dat wordt zondag lekker lang bijslapen

owww lekker slaaapen!!! ik ga vannacht ook bijslapen. vriendje heeft vannacht weer teveel herrie liggen maken en nou ben ik gaar. Ik slaap echt alleen maar in volledige stilte zo onhandig!

Ik ga zeer waarschijnlijk aan de medicatie, ik voel me de laatste maanden steeds meer depressief worden en ben bij een punt aanbeland dat ik bij het wakkerworden ik het liefst weer wilde dat deze dag weer voorbij was. Ik moet me ook echt door een dag heen slepen. HEEL veel denken, sterk minderwaardigheidsgevoel en constant gevoel van onrust etc.

Vooral het gevoel dat 'niemand mij snapt'. Klinkt cliché maar het is wel zo dat sommige 'vrienden' liever niet met me omgaan of naar mijn problemen willen luisteren als ik in een depressieve staat ben. Dat is waarschijnlijk gedeeltelijk een van mijn 1000en hersenspinsels maar het helpt mijn gevoel niet bepaald mee. Gevolg is dat ik me ga gedragen naar iets wat ik niet ben, mijn hele gevoel overspoelen met een emotie die al mijn emotie opslokt en als ik dan naar huis fiets en thuis zit keert dat blije (nep)gevoel zich om in intense depressieve gevoelens en ga ik maar een beetje lusteloos achter de computer zitten of tv kijken.

Ik heb zo een afspraak met een psycholoog en een psychiater (RIAGG), om het er over te hebben. Ik hoop dat ik eindelijk eens mijn hart kan luchten waar ik altijd veel moeite mee heb, omdat ik me denk ik erg schaam voor mijn gevoel en ik gewoon 'normaal' wil zijn. Ik zal evt tranen ook niet proberen te stoppen, als ik écht mijn hart lucht komen die al voordat ik begin met vertellen, merk ik bij mijn ouders en een goede vriend.

Ik hoop iig dat medicatie en therapie me weer overeind kunnen houden. Welk middel ik zou krijgen weet ik dan nog niet, mijn oude psych had het over dat het eigenlijk een kwestie van 'iene-miene-mutte' is omdat hij bij mij niet zou weten welk middel het beste zou werken.

Als ik even zo brutaal mag zijn heb ik een aantal vraagjes voor diegene die momenteel aan de antidepressiva zijn of zijn geweest.

Zelf ben ik vrij introvert qua karakter, en ik ben daar eigenlijk best trots op. Het heeft natuurlijk zijn voor- en nadelen. Voordeel bij mij is dat ik vaak goed en helder kan nadenken, goed kan concentreren en vol zit met creativiteit. Nu ben ik bang dat door het gebruik van antidepressiva je karakter als het ware veranderd naar een extravert karakter, iets wat ik juist helemaal niet wil, en vrees daardoor ook mijn creativiteit verlies.

Iemand ervaring hiermee?

_{De aanleiding dat ik hoogstwaarschijnlijk AD's ga slikken is niet omdat ik depressief ben, maar meer als ondersteuning bij de gesprekken die ik heb met het verwerken van bepaalde dingen.}

Ik heb het gesprek gehad en begin maandag aan Citalopram (20mg) in combinatie met oxazepam (10mg). Ik hoop dat hierbij mijn dieptepunt aan zijn einde komt . Mijn ouders staan ook volledig achter me en voor mijn vader hebben dergelijke middelen al meer dan 15 jaar succes geboekt.

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 18:24 schreef F04 het volgende:
-knip-

Ik heb het idee dat je de termen introvert en extravert omkeert. Introvert betekent naar binnen gekeerd en extravert dat je spontaan bent en meer open. Of bedoel je dit ook? Door het gebruik van AD raak je vaak wat afgevlakt en ik ben er rustiger en dus introverter door geworden. Nou is het niet zo dat je karakter er echt helemaal door verandert hoor. Het is meer een extra steuntje in de rug

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 19:50 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik heb het gesprek gehad en begin maandag aan Citalopram (20mg) in combinatie met oxazepam (10mg). Ik hoop dat hierbij mijn dieptepunt aan zijn einde komt . Mijn ouders staan ook volledig achter me en voor mijn vader hebben dergelijke middelen al meer dan 15 jaar succes geboekt.

wat goed dat je deze stap hebt gezet, dat is niet makkelijk. Ik herken me heel erg in je verhaal. Vooral dat je je vrolijk voelt bij anderen maar als je thuiskomt het nep aanvoelt.

wat die vrienden betreft: denk je dat je ze 'lastig valt' met je depressie of weet je dat zij dat vinden? In het laatste geval zijn het geen echte vrienden... Het kan echter ook zijn dat jij dat denkt maar zij dat helemaal niet zo voelen. Vraag het anders eens, dan weet je ook waar je aan toebent

succes

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 18:24 schreef F04 het volgende:
Als ik even zo brutaal mag zijn heb ik een aantal vraagjes voor diegene die momenteel aan de antidepressiva zijn of zijn geweest.

Zelf ben ik vrij introvert qua karakter, en ik ben daar eigenlijk best trots op. Het heeft natuurlijk zijn voor- en nadelen. Voordeel bij mij is dat ik vaak goed en helder kan nadenken, goed kan concentreren en vol zit met creativiteit. Nu ben ik bang dat door het gebruik van antidepressiva je karakter als het ware veranderd naar een extravert karakter, iets wat ik juist helemaal niet wil, en vrees daardoor ook mijn creativiteit verlies.

Iemand ervaring hiermee?

_{De aanleiding dat ik hoogstwaarschijnlijk AD's ga slikken is niet omdat ik depressief ben, maar meer als ondersteuning bij de gesprekken die ik heb met het verwerken van bepaalde dingen.}

je karakter verandert niet door ad hoor, zo drastisch werkt het allemaal niet.
misschien zorgt het er wel voor dat je wat makkelijker kunt communiceren met anderen, maar meer zal het ook echt niet doen denk ik.

ik wacht zelf nog op resultaat van ad op mijn sociale skills, slik het nog niet zo lang.
ben er in elk geval nog niet enorm extravert van geworden en denk ook niet dat dat gaat gebeuren.
vind ik zelf ook wel fijn dat dat introverte wel blijft.
om ineens een extraverte persoon te worden past absoluut niet bij me en lijkt me heeel erg naar eigenlijk.

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 18:24 schreef F04 het volgende:
Als ik even zo brutaal mag zijn heb ik een aantal vraagjes voor diegene die momenteel aan de antidepressiva zijn of zijn geweest.

Zelf ben ik vrij introvert qua karakter, en ik ben daar eigenlijk best trots op. Het heeft natuurlijk zijn voor- en nadelen. Voordeel bij mij is dat ik vaak goed en helder kan nadenken, goed kan concentreren en vol zit met creativiteit. Nu ben ik bang dat door het gebruik van antidepressiva je karakter als het ware veranderd naar een extravert karakter, iets wat ik juist helemaal niet wil, en vrees daardoor ook mijn creativiteit verlies.

Iemand ervaring hiermee?

_{De aanleiding dat ik hoogstwaarschijnlijk AD's ga slikken is niet omdat ik depressief ben, maar meer als ondersteuning bij de gesprekken die ik heb met het verwerken van bepaalde dingen.}

Als het aanslaat, zal het je doorgaans meer zelfvertrouwen geven en dat kan tot wat meer extravert ogend gedrag leiden. Maar eerlijk gezegd vraag ik me af of je wel zoveel aan AD hebt als je niet depressief bent. Ik baal bijvoorbeeld ook met AD nog van dingen waar een normaal mens van hoort te balen. Het is geen grote "happy pill" zoals mensen wel eens denken. Persoonlijk denk ik dat AD je niet zullen helpen, integendeel zelfs, als je niet ook echt behoorlijk iets mankeert wat de stofwisseling in je hersenen betreft.

Het zijn geen snoepjes natuurlijk, en al helemaal geen wondermiddel.

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 20:23 schreef MaJo het volgende:

[..]

Ik heb het idee dat je de termen introvert en extravert omkeert. Introvert betekent naar binnen gekeerd en extravert dat je spontaan bent en meer open. Of bedoel je dit ook? Door het gebruik van AD raak je vaak wat afgevlakt en ik ben er rustiger en dus introverter door geworden. Nou is het niet zo dat je karakter er echt helemaal door verandert hoor. Het is meer een extra steuntje in de rug

Ik heb dat idee helemaal niet dat hij dingen door elkaar haalt. Waarom zouden ze anders bepaalde SSRI voorschrijven bij iets als sociale fobie? Nog introverter worden helpt daar niet echt bij Het is helemaal niet raar dat hij AD koppelt aan meer extraverter worden als ze deze medicatie ook voorschrijven bij zo'n psychische stoornis.

En voor een depressie helpt het nog altijd beter om je hele leven eens kritisch te gaan bekijken en daar veranderingen in aan te brengen. Want een depressie is vaak niet meer dan een onvrede met de situatie zoals die nu is. Het verleden kun je niks meer aan veranderen, het heden en de toekomst is echter een hele andere zaak (vooral als je 'jong' bent en in de Westerse samenleving bent opgegroeid). Maar AD kan je helpen om deze stappen te zetten of juist niet en gewoon ook nog 15 jaar zo door te gaan.

[ Bericht 1% gewijzigd door TheVotary op 14-03-2009 00:51:17 ]

quote:

Op vrijdag 13 maart 2009 20:27 schreef MaJo het volgende:

[..]

wat goed dat je deze stap hebt gezet, dat is niet makkelijk. Ik herken me heel erg in je verhaal. Vooral dat je je vrolijk voelt bij anderen maar als je thuiskomt het nep aanvoelt.

wat die vrienden betreft: denk je dat je ze 'lastig valt' met je depressie of weet je dat zij dat vinden? In het laatste geval zijn het geen echte vrienden... Het kan echter ook zijn dat jij dat denkt maar zij dat helemaal niet zo voelen. Vraag het anders eens, dan weet je ook waar je aan toebent

succes

Ik weet het niet, en ik durf het ook niet echt te vragen. Ik heb ook vaak het gevoel dat mensen mij negeren om een of andere reden of dat ze me er alleen bij willen voor gezelligheid of als ze niemand hebben etc.

Ik was net bij een een kennis (weet niet of ik hem een vriend moet noemen, zie hem niet heel vaak maar we chillen wel eens) en met nog iemand anders. Ik twijfelde om het te vertellen maar vertelde toch maar dat ik aan de medicatie zou gaan. Ze reageerden negatief en zeiden dat je van medicatie een ander persoon wordt en dat ik zelf mijn problemen onder ogen moet komen te zien.

Maar ik héb mijn problemen al zovaak proberen zelf te handelen en dat kan ik gewoon niet meer aan. De laatste maanden heb ik zoveel energie gemaakt om mezelf overeind te houden dat de energie gewoon is opgeraakt. Als zo weinig mensen me steunen blijf ik maar malen over de gedachte of ik me niet gewoon aanstel en dat ik het zelf zou moeten kunnen handelen. Maar dit probeer ik al zo lang.

Zielig verhaal, maar het is gewoon frustrerend weinig steun te krijgen

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 01:39 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ik weet het niet, en ik durf het ook niet echt te vragen. Ik heb ook vaak het gevoel dat mensen mij negeren om een of andere reden of dat ze me er alleen bij willen voor gezelligheid of als ze niemand hebben etc.

Ik was net bij een een kennis (weet niet of ik hem een vriend moet noemen, zie hem niet heel vaak maar we chillen wel eens) en met nog iemand anders. Ik twijfelde om het te vertellen maar vertelde toch maar dat ik aan de medicatie zou gaan. Ze reageerden negatief en zeiden dat je van medicatie een ander persoon wordt en dat ik zelf mijn problemen onder ogen moet komen te zien.

Maar ik héb mijn problemen al zovaak proberen zelf te handelen en dat kan ik gewoon niet meer aan. De laatste maanden heb ik zoveel energie gemaakt om mezelf overeind te houden dat de energie gewoon is opgeraakt. Als zo weinig mensen me steunen blijf ik maar malen over de gedachte of ik me niet gewoon aanstel en dat ik het zelf zou moeten kunnen handelen. Maar dit probeer ik al zo lang.

Zielig verhaal, maar het is gewoon frustrerend weinig steun te krijgen

Je moet ook niet verwachten - vind ik zelf dan - dat iedereen positief reageert op medicatie bij iemand die niet als een doorgeslagen gek overkomt op de ander. Dit is een soort basale reactie die bij veel mensen is ingebouwd en is eigenlijk ook niet raar. Dat ze er met je over willen praten is toch al een soort 'steun'?

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 01:51 schreef TheVotary het volgende:

[..]

Je moet ook niet verwachten - vind ik zelf dan - dat iedereen positief reageert op medicatie bij iemand die niet als een doorgeslagen gek overkomt op de ander. Dit is een soort basale reactie die bij veel mensen is ingebouwd en is eigenlijk ook niet raar. Dat ze er met je over willen praten is toch al een soort 'steun'?

Misschien wel, maar mijn eindeloze gedachten maken er weer van een mug een olifant. Ik ben ook iemand die heel erg twijfelt. Ik wil een aantal mensen mensen hun waardering voordat ik de doorslag durf te maken. Maar dat is in dit opzicht dus niet het geval en ik zal maar op mezelf proberen te rekenen. Ik sta er zelf namelijk wel erg achter.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 01:39 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ik weet het niet, en ik durf het ook niet echt te vragen. Ik heb ook vaak het gevoel dat mensen mij negeren om een of andere reden of dat ze me er alleen bij willen voor gezelligheid of als ze niemand hebben etc.

Ik was net bij een een kennis (weet niet of ik hem een vriend moet noemen, zie hem niet heel vaak maar we chillen wel eens) en met nog iemand anders. Ik twijfelde om het te vertellen maar vertelde toch maar dat ik aan de medicatie zou gaan. Ze reageerden negatief en zeiden dat je van medicatie een ander persoon wordt en dat ik zelf mijn problemen onder ogen moet komen te zien.

Maar ik héb mijn problemen al zovaak proberen zelf te handelen en dat kan ik gewoon niet meer aan. De laatste maanden heb ik zoveel energie gemaakt om mezelf overeind te houden dat de energie gewoon is opgeraakt. Als zo weinig mensen me steunen blijf ik maar malen over de gedachte of ik me niet gewoon aanstel en dat ik het zelf zou moeten kunnen handelen. Maar dit probeer ik al zo lang.

Zielig verhaal, maar het is gewoon frustrerend weinig steun te krijgen

Dat gevoel dat je het al zo lang alleen hebt geprobeerd en het niet meer volhoudt ken ik wel. dat had ik ook toen ik aan de AD begon. (ook citalopram trouwens). Als je er zelf achter staat dan zou ik er gewoon voor gaan. Er zijn altijd voor- en tegenstanders van medicatie, en mensen kunnen niet in jouw gevoel kijken hoe jij je precies voelt. Ik heb toen ik ermee begon ook van een aantal mensen hele kritische vragen gehad over de medicatie, maar ik vond het niet vervelend, het hielp me ook wel om op een rijtje te krijgen wat ik erbij voelde en er juist meer achter te staan.
Zoals iedereen al zegt, het is geen wondermiddel, ik heb nu nog wel eens dips (lees maar eens terug in het topic), maar ik begrijp dan sneller waar het door komt, en vooral de kleine tegenslagen zijn zoveel beter te handlen. Succes als je begint, het begin zal even wennen zijn ivm bijwerkingen, maar die nemen daarna weer af.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 10:52 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Dat gevoel dat je het al zo lang alleen hebt geprobeerd en het niet meer volhoudt ken ik wel. dat had ik ook toen ik aan de AD begon. (ook citalopram trouwens). Als je er zelf achter staat dan zou ik er gewoon voor gaan. Er zijn altijd voor- en tegenstanders van medicatie, en mensen kunnen niet in jouw gevoel kijken hoe jij je precies voelt. Ik heb toen ik ermee begon ook van een aantal mensen hele kritische vragen gehad over de medicatie, maar ik vond het niet vervelend, het hielp me ook wel om op een rijtje te krijgen wat ik erbij voelde en er juist meer achter te staan.
Zoals iedereen al zegt, het is geen wondermiddel, ik heb nu nog wel eens dips (lees maar eens terug in het topic), maar ik begrijp dan sneller waar het door komt, en vooral de kleine tegenslagen zijn zoveel beter te handlen. Succes als je begint, het begin zal even wennen zijn ivm bijwerkingen, maar die nemen daarna weer af.

Dank je wel. Ik sta de laatste tijd zo slecht in mijn schoenen dat een rotopmerking letterlijk mijn dag kapot kan maken enzo. Voor de bijwerkingen heb ik standaard 2x oxazepam per dag.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 12:59 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Dank je wel. Ik sta de laatste tijd zo slecht in mijn schoenen dat een rotopmerking letterlijk mijn dag kapot kan maken enzo. Voor de bijwerkingen heb ik standaard 2x oxazepam per dag.

Ik heb precies hetzelfde! 1 rotopmerking van een collega en heel mijn dag is verpest. Ik moet soms praten met zo'n psycholoog, maar toch blijf ik wel met een kutgevoel zitten.
Tsja, voor een gesprek kan ik ook niet altijd terecht omdat ze zelf altijd volgepland staat.

Wat ik hoop te bereiken van AD's is dat ik minder afhankelijk wordt van anderen, en me assertiever kan opstellen.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:19 schreef F04 het volgende:

[..]

Ik heb precies hetzelfde! 1 rotopmerking van een collega en heel mijn dag is verpest. Ik moet soms praten met zo'n psycholoog, maar toch blijf ik wel met een kutgevoel zitten.
Tsja, voor een gesprek kan ik ook niet altijd terecht omdat ze zelf altijd volgepland staat.

Wat ik hoop te bereiken van AD's is dat ik minder afhankelijk wordt van anderen, en me assertiever kan opstellen.

heel herkenbaar, dat had ik ook. zelfs een reactie van de psych die neutraal bedoeld was kon al zorgen dat ik de keer daarna mn mond dichthield. Denk dat dat een beetje bij het depressief zijn hoort ofzo. Maar dat wordt beter als je je weer beter gaat voelen.

wel raar trouwens,sinterklaaskapoentje, dat je oxazepam krijgt voor de bijwerkingen van AD. is dat normaal? Ik heb het niet gehad en vond het ook niet nodig. ik was vooral misselijk in het begin en daarna duizelig. en gespannen spieren die heb ik nog steds, maar om daar nou oxazepam voor te gaan slikken lijkt me wel wat heftig. of heeft het bij jou een andere reden?

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:19 schreef F04 het volgende:

[..]

Ik heb precies hetzelfde! 1 rotopmerking van een collega en heel mijn dag is verpest. Ik moet soms praten met zo'n psycholoog, maar toch blijf ik wel met een kutgevoel zitten.
Tsja, voor een gesprek kan ik ook niet altijd terecht omdat ze zelf altijd volgepland staat.

Wat ik hoop te bereiken van AD's is dat ik minder afhankelijk wordt van anderen, en me assertiever kan opstellen.

Erg kut is dat indd. Vooral als je weet dat het nergens voor nodig is enzo en daardoor weer een nieuwe twijfel ontstaat. Eindeloze gedachten. Ik wás opzich erg assertief en onafhankelijk maar door een gebeurtenis een paar maanden terug ben ik steeds meer in een neerwaardse spiraal terecht gekomen waar vechten niet meer werkte.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:38 schreef Murmeli het volgende:

[..]


wel raar trouwens,sinterklaaskapoentje, dat je oxazepam krijgt voor de bijwerkingen van AD. is dat normaal? Ik heb het niet gehad en vond het ook niet nodig. ik was vooral misselijk in het begin en daarna duizelig. en gespannen spieren die heb ik nog steds, maar om daar nou oxazepam voor te gaan slikken lijkt me wel wat heftig. of heeft het bij jou een andere reden?

Ik weet het niet. De psych had het erover dat ik óf het kon nemen als ik me echt niet lekker voelde, óf standaard 2 keer per dag. Ik weet niet of het een speciale reden heeft.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:42 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Ik weet het niet. De psych had het erover dat ik óf het kon nemen als ik me echt niet lekker voelde, óf standaard 2 keer per dag. Ik weet niet of het een speciale reden heeft.

dan zou ik dat eerst navragen voor je het gaat slikken.
(ik zou eigenlijk zeggen: niet nemen als het niet nodig is, maar omdat ik geen deskundige ben denk ik dat het beter is als je het navraagt).

nou ja andere optie is gewoon doen wat de psych gezegd heeft, want misschien werkt mijn mening weer verwarrend...

in ieder geval sterkte. en we horen wel hoe het gaat. in ieder geval mensen zat hier met ervaring dus je kan jeverhaal altijd kwijt.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:46 schreef Murmeli het volgende:

[..]

dan zou ik dat eerst navragen voor je het gaat slikken.
(ik zou eigenlijk zeggen: niet nemen als het niet nodig is, maar omdat ik geen deskundige ben denk ik dat het beter is als je het navraagt).

nou ja andere optie is gewoon doen wat de psych gezegd heeft, want misschien werkt mijn mening weer verwarrend...

in ieder geval sterkte. en we horen wel hoe het gaat. in ieder geval mensen zat hier met ervaring dus je kan jeverhaal altijd kwijt.

Dat heb ik inderdaad nodig Ik ga nu ff de stad in en vanavond een feestje, kijken of ik me goed op me gemak kan voelen. Ik ga maandag trouwens beginnen aan de medicijnen.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:39 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Erg kut is dat indd. Vooral als je weet dat het nergens voor nodig is enzo en daardoor weer een nieuwe twijfel ontstaat. Eindeloze gedachten. Ik wás opzich erg assertief en onafhankelijk maar door een gebeurtenis een paar maanden terug ben ik steeds meer in een neerwaardse spiraal terecht gekomen waar vechten niet meer werkte.

Oja dat onzeker worden over je gedrag omdat je weet dat het niet nodig is ken ik ook... Probeer straks een keer om dat als eerste af te leren, want daar heb je niks aan.
Ik heb bijv de neiging om soms om niks echt helemaal uit mn slof te schieten en te gaan vloeken. meestal in het luchtledige maar soms ook wel tegen mensen. dat is natuurlijk behoorlijk genant gedrag. het is gelukkig door de AD ook minder (en ook doordat ik beter in mn vel zit) maar het gebeurt soms nog wel (afgelopen week nog). niet dat ik me er dan niet meer voor schaam, ik baal er wel van, maar ik probeer niet kwaad op mezelf te worden, want daar wordt het echt alleen maar erger van...

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 13:50 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Dat heb ik inderdaad nodig Ik ga nu ff de stad in en vanavond een feestje, kijken of ik me goed op me gemak kan voelen. Ik ga maandag trouwens beginnen aan de medicijnen.

goed van je dat je nog naar een feestje gaat!! Leg jezelf niet teveel druk op om het leuk te hebben. Dat je gaat is al hartstikke positief. Dus als je het dan ook nog leuk gaat hebben is het helemaal super, maar als het niet lukt: so be it. volgende keer beter.

maandag beginnen dus. nog 2 daagjes nuchter door het leven, hihi. Begin jij ook met halve dosis? ga je het savonds of overdag nemen? en ben je er zenuwachtig voor of niet?

ik begon toen met een halve en heb een uur ofzo op de bank zitten wachten of ik iets zou voelen. toen ben ik maar gaan afspreken met een vriendin. Ik daarheen fietsen maar toen voelde ik me toc hwel raar en heel misselijk. Dat rare gevoel dat bleef dus nu neem ik ze savonds. kan ik lekker in bed stoned liggen wezen

Ik heb hier sinds een week good old prozac gekregen, maar durf er nog niet aan te beginnen vanwege de bijwerkingen. Ben alleen maar bang dat tijdens de beginperiode ik alleen maar nog dieper in de put zak. Aan de andere kant denk ik toch weer dat de medicatie een voordeel op lange termijn hebben.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 14:00 schreef Murmeli het volgende:

maandag beginnen dus. nog 2 daagjes nuchter door het leven, hihi. Begin jij ook met halve dosis? ga je het savonds of overdag nemen? en ben je er zenuwachtig voor of niet?

ik begon toen met een halve en heb een uur ofzo op de bank zitten wachten of ik iets zou voelen. toen ben ik maar gaan afspreken met een vriendin. Ik daarheen fietsen maar toen voelde ik me toc hwel raar en heel misselijk. Dat rare gevoel dat bleef dus nu neem ik ze savonds. kan ik lekker in bed stoned liggen wezen

Oh, ik dacht dat ik de enige was die zich daar een week over heeft lopen drukmaken.

Ik probeer die AD voor misselijkheid en draaiierigheid (later ontstaan vooral door het niet kunnen omgaan met die continue misselijkheid). Probleem is natuurlijk dat ik nou al nauwelijk kan werken, hoe moet het dan de eerste weken met medicijnen gaan?

Ik ben maar voor 's avonds gegaan (10 mg paroxetine). Juist om er zo weinig mogelijk last van te krijgen gedurende de dag. Tot een paar uur na innemen merkte ik ook niet erg veel. Later in de nacht wat last van vaak wakker worden en misselijkheid. Dat laatste heb ik nu ook de hele dag maar dat had ik sowieso heel regelmatig. Weet dus niet precies hoeveel ik daadwerkelijk aan die pil kan toeschrijven.

quote:

Op zaterdag 14 maart 2009 14:45 schreef F04 het volgende:
Ik heb hier sinds een week good old prozac gekregen, maar durf er nog niet aan te beginnen vanwege de bijwerkingen. Ben alleen maar bang dat tijdens de beginperiode ik alleen maar nog dieper in de put zak. Aan de andere kant denk ik toch weer dat de medicatie een voordeel op lange termijn hebben.

Ik heb precies hetzelfde (alleen paroxetine i.p.v. fluoxetine). Ik ben maar begonnen om de reden die je noemt in de laatste zin.