Bewust kinderloos, in de 30 en nu?

quote:

Op dinsdag 3 maart 2009 21:20 schreef Babbelzz het volgende:
hoho, we willen ze alle 2 niet...

Ok. Dat stond er niet bij, vandaar.....

quote:

Op maandag 2 maart 2009 21:48 schreef teknomist het volgende:
Wat is de zin van het leven als je je niet voortplant? Doel van het leven is voortbestaan van de soort.

WTF

quote:

Op dinsdag 3 maart 2009 19:51 schreef Vivi het volgende:

[..]

Nou, wat denk je.... "Goh, wat leuk zeg!"


Moeilijk he.

.

Jaja, en dan ook nog zoiets als *goh wat een mooie vlek? *

quote:

Op dinsdag 3 maart 2009 21:20 schreef Babbelzz het volgende:
hoho, we willen ze alle 2 niet...

Dan laten jullie je allebei steriliseren.

Mensen die de Opzij lezen.

Ik herken het wel.

Zelfs bij mijn zus.

Tot 2 jaar geleden vond ze het ook vreselijk als bijna elk gesprek over de kinderen van dr vrienden ging en alles.
Toen raakte ze zelf zwanger... en rara wat gebeurd er nu... Vrijwel elk gesprek wat ze voert gaat over die blaag.

Tis verder een prima jochie hoor, een l*l van een pa heeft hij wel maar ja daar heeft hij zelf niet voor gekozen..


Ben zelf geprezen met veel vrienden die BK zijn. (toch wel een voordeel van lesbisch zijn )
Met de stellen die wel kids hebben gaat het wel vaak over die ratjes... Maar gelukkig bij een weekend weg oid houden ze er ook wel rekening mee dat anderen geen kids hebben. Komt doordat ze in de minderheid zijn denk ik

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 00:50 schreef CasB het volgende:
Mensen die de Opzij lezen.

ik wil net zeggen dat mensen dat in 2009 nog durven te lezen. Nou wil ik ook niet weten wat er in dat artikel staat. Alsof mannen altijd maar het voortouw moeten nemen bij sterilisatie "omdat het makkelijker is".

Sowieso is sterilisatie wel een dom iets als je het doet voor je 40e en je geen kinderen hebt. je kan van gedachten veranderen.

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 01:50 schreef Synthesist het volgende:

[..]


Sowieso is sterilisatie wel een dom iets als je het doet voor je 40e en je geen kinderen hebt. je kan van gedachten veranderen.

dit vindt ik nu zo'n ongelooflijke dooddoener he, dat gezeur altijd over van gedachten veranderen zodra het over kinderen gaat.
ik hou niet van honden en dat gaat er moeiteloos in bij iedereen, ik heb nog nooit in mijn leven de opmerking gehad 'dat ik ze vast wel leuk ga vinden als ik ouder wordt'
of 'dat ik nog niet de juiste man heb getroffen want dat ik dan wél honden wil' of inderdaad 'dat ik dat nog niet kan weten'.
hoezo?! ik weet wat ik wil en wat ik niet wil, als het over andere dingen gaat gelooft iedereen je meteen, dan ben je wel uitstekend in staat om te weten wat je wil of niet wil, maar bij kinderen moet er opeens getwijfeld worden aan mijn eigen wel doordachte mening.
ik weet al vanaf mijn 14de dat ik geen kinderen wil, ik ben bijna 38 en wil ze nog steeds niet, maar toch zodra het over kinderen gaat is het opeens; 'dat kun je nu nog niet weten, daar ga je misschien nog over van gedachten veranderen'

heel vermoeiend vind ik dat, gelukkig wordt het nu steeds minder en hoera hoera, nog 2 jaar en dan zit die magische 4 in mijn leeftijd, ik gok dat ik dan definitief van dat gezeur af ben.

Ja, honden zijn hetzelfde voor mensen als kinderen

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 08:39 schreef Five_Horizons het volgende:
Ja, honden zijn hetzelfde voor mensen als kinderen

Tuurlijk joh! Da's toch het eerste wat je doet, kijken of hij op jou of op je partner lijkt?

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 08:46 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Tuurlijk joh! Da's toch het eerste wat je doet, kijken of hij op jou of op je partner lijkt?

Is het bij honden ook zo dat 10% van de vaders eigenlijk de vader niet is, trouwens?

Maar on topic: als ik op vakantie ga, zet ik m'n kinderen ook in het bos met een touw aan een boom

beetje begrijpend lezen is blijkbaar ook een kunst...

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 09:10 schreef WRH het volgende:
beetje begrijpend lezen is blijkbaar ook een kunst...

Nee. Ik ben het met je eens dat mensen zich niet te bemoeien hebben met de persoonlijke keuzes die je maakt, maar dat je de reacties van mensen op het niet nemen van een hond vergelijkt met het al dan niet willen van kinderen, dan vind ik dat niét logisch, omdat dat echt heel wat anders is.

Het is wel een dooddoener dat men zegt dat je wel van gedachten verandert of dat je dat niet weet. Dat kán inderdaad, maar het is jouw keuze.

dan lees je nog steeds niet begrijpend, ik maak nergens de vergelijking tussen kinderen en honden of het nemen van kinderen of honden, ik maak de vergelijking tussen de ene mening / smaak / besluit wel accepteren en de andere niet.
maar misschien is dat onderscheid te subtiel.

(volgens mij denken we er evengoed hetzelfde over, ik vind het alleen even jammer dat als ik iets staaf met een verhelderende vergelijking er direct weer gedacht wordt dat ik kinderen met honden vergelijk, hetgeen ik nergens doe en nogal simpel vind, net zoiets als op letterlijke woordjes 'pakken', ook zo'n discussie onwaardig iets)

ik vind honden leuker dan kinderen en ik heb het al niet zo op honden

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 09:31 schreef WRH het volgende:
dan lees je nog steeds niet begrijpend, ik maak nergens de vergelijking tussen kinderen en honden of het nemen van kinderen of honden, ik maak de vergelijking tussen de ene mening / smaak / besluit wel accepteren en de andere niet.
maar misschien is dat onderscheid te subtiel.

(volgens mij denken we er evengoed hetzelfde over, ik vind het alleen even jammer dat als ik iets staaf met een verhelderende vergelijking er direct weer gedacht wordt dat ik kinderen met honden vergelijk, hetgeen ik nergens doe en nogal simpel vind, net zoiets als op letterlijke woordjes 'pakken', ook zo'n discussie onwaardig iets)

Je maakt een denkfout. Het nemen van een hond is een rationeel, dan wel deels emotioneel besluit. Het nemen van een kind kan deze componenten ook hebben, maar er is daarnaast een biologische component. Vandaar dat het niet vergelijkbaar is.

Als je geen hond wilt, zal dat niet snel veranderen, het is een rationeel/emotioneel besluit. Dat je geen kinderen wil als je 14 bent zegt niets over het feit of dat je hele leven zo blijft. De opmerking van mensen is dus begrijpelijk, maar voor jou als rationeel mens niet minder irritant.

Ik heb ook een aantal vriendinnen die al kids hebben en ik (nog) niet.Was altijd heel blij voor ze als er weer eentje zwanger was maar ik heb dan ook blijkbaar geluk met m'n vriendinnen.Zei praten wel over hun kids en ik over mijn dingen,maar niet overdreven veel,gewoon wat er in elkaars leven gebeurd en waar je je mee bezig houd,als je elkaar gewoon in elkaars waarde laat is er toch niks aan de hand.Mischien niet zo vaak meer maar we doen nog steeds leuke en gezellige dingen,ook zonder kids.Als er iemand trouwens net zwanger is of bevallen vind ik het niet zo raar dat ze het daar veel over hebben,ik zou het eerder vreemd vinden als ze er (bijna)niks over zouden vertellen.Tegen goed vrienden zou ik het trouwens ook zeggen als ze echt nergens anders meer over kunnen praten,dat moet ook kunnen.

quote:

Op maandag 2 maart 2009 20:47 schreef Babbelzz het volgende:
Herkennen jullie dit ook? Hoe gaan jullie er mee om?

Och, ik heb niet zoveel problemen met mensen uit onze omgeving, zij het vrienden, zij het broers en zussen, die kinderen krijgen/hebben en daar regelmatig over praten. Dat maakt nu eenmaal deel uit van hun leven, en een aantal van die kids zijn nog leuk ook.

Wij zijn ook kinderloos, al is dat niet per se gewenst, en wat míj vooral de strot uitkomt is dat je steeds geacht wordt je te verantwoorden voor je kinderloosheid, en dan niet alleen tegenover je echte naasten, maar ook kennissen, collega's etc.

"WAAAAAAAT, heb jij nog geen kinderen?, waarom niet? Jullie zouden zulke leuke ouders zijn! Hoezo ligt dat moeilijk? Gewoon doen, joh, hartstikke leuk!!!"

Daar reageer ik nu, merk ik, een stuk lomper op.

V.

[ Bericht 0% gewijzigd door V. op 04-03-2009 13:21:41 ]

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 13:02 schreef Verbal het volgende:

Wij zijn ook kinderloos, al is dat niet per se gewenst, en wat míj vooral de strot uitkomt is dat je steeds geacht wordt je te verantwoorden voor je kinderloosheid, en dan niet alleen tegenover je echte naasten, maar ook kennisen, collega's etc.

Yep, dat is veel irritanter dan foto's van echo's en bevallingsverhalen

Gelukkig heb ik die ervaringen niet meer sinds ik op de vraag "hebben jullie geen kinderen" nee antwoord en meteen erbij zeg dat dit imo helaas is (of zoiets)

Mensen snappen tegenwoordig erg snel dat je dan niet door moet vragen En als mensen tóch doorvragen dan is dat of uit oprechte interesse en wil ik wel iets duidelijker zijn, of uit nieuwsgierigheid en dat kap je meteen af.

Familie en vrienden die wel kinderen hebben weten natuurlijk hoe en wat en die gaan en prima mee om vanaf het begin .. en nee we snappen elkaar niet altijd, en ja sommige mensen zijn veranderd maar dat probeer ik steeds meer naast me neer te leggen ipv mij te blijven ergeren.. jammer maar zo is nu eenmaal dus dan maak je er of het beste van zoals het nu is, of de wegen scheiden op een gegeven moment.. ook klote maar zulke dingen gebeuren nu eenmaal.

Andersom is het ook niet altijd makkelijk; ken mensen die soms kunnen verzuchten wat een leuke dingen wij toch doen samen... dat kunnen zij niet meer en wij wel.. dat geeft ook een ander beeld waar de meeste mensen geen last van hebben want: leuk voor ons... maar sommigen misschien wat meer, want: wij hebben meer vrijheid en kunnen meer doen. Tismaar net hoe je alles bekijkt denk ik.

Oh, dat vind ik erg herkenbaar. Ik vind het zo'n vervelende vraag, want ik ben te aardig (te Vlaams )om direct 'die willen we niet' te antwoorden, maar onderwijl voel ik me toch ongemakkelijk als die vraag wéér opduikt.

O, maar die vraag krijg je ook als je wel kinderen hebt, dat maakt daarbij niet uit.