Wie heeft er allemaal geen contact meer met hun ouders??

Heb je hier al over gesproken met een psycholoog, TS? Het lijkt me dat dit best wel een impact heeft op je heeft gehad.

Wat een verhalen hier zeg ! Niemand bang dat dit nog ergens ooit bij jezelf naar buiten komt ? Iemand die nog hoop heeft dat het ooit goed komt ? Als ik zo bot opzij was gezet op jonge leeftijd, zou ik mijn ouders voor mijn gevoel nooit meer willen zien, maar het blijven toch je ouders ...

quote:

Op maandag 2 maart 2009 19:18 schreef bijdehand het volgende:
Sommige van die ouders die jullie hier beschrijven zou ik koelbloedig kunnen vermoorden... om je kinderen zó in de steek te laten terwijl je er zelf voor gekozen hebt, bah bah.

Vermoorden niet, maar ik zou ze nooit meer willen zien. Maar wat Gootsteen ook zegt, het blijven toch je ouders, het zou ergens bij me knagen denk ik.

quote:

Op dinsdag 3 maart 2009 16:46 schreef BlaZ het volgende:

[..]

Moet wel zeggen dat je veel geduld hebt met je vader na dit alles.

Weet je wat het is? Roepen van "ik verbreek het contact" is vaak een poging tot het tegenovergestelde, om te proberen die ander in te laten zien dat de maat vol is. Probleem is dat het dan ook extra pijnlijk is als de andere partij dan reageert met "lijkt me een prima idee!" en dat verwacht ik dus en dan heb ik het natuurlijk weer gedaan. Die keren dat ik niet bij machte was de kar ff te trekken wb contact werd mij dat ook kwalijk genomen (je verzint het ook eigenlijk niet he). Daarnaast is het contact al minimaal, dus waarom zou je een extra drama ervan maken. Aan de andere kant jeukt het ontzettend om hem eens goed de waarheid te zeggen, maja, de kinderen he...

quote:

Op maandag 2 maart 2009 02:06 schreef angel1984 het volgende:
Op mijn 15de zei mijn moeder tegen mij dat ze weg wou gaan bij mijn vader omdat hij haar altijd geslagen had, toen ik 16 was verhuisde ze met haar nieuwe vriend naar de andere kant van het land, helaas was er geen plaats voor mij in de nieuwe woning, en mijn moeder vertelde me dat ze al 15 jaar voor mij gezorgd had en zich dus ook al 15 jaar opgeofferd had voor mij, en het nu genoeg was geweest en ze voor zichzelf ging kiezen, met andere woorden.. ze ging weg.. en ik bleef bij mijn vader achter, ook hierna wou mijn moeder geen contact meer met mij, ze zei dat ik te lastig was en dat ze nu een nieuw leven had waar ik niet in hoorde, ik hield toendertijd nog heel veel van mijn moeder en ik was er kapot van.

Alsof ik het verhaal van mijn ex lees Zijn moeder heeft hem op zijn 9e bij zijn vader afgezet en gezegd 'Ik heb de eerste 9 jaar van zijn leven voor hem gezorgd en nu doe jij 9 jaar". Is weggegaan en nooit meer wat van zich laten horen. Zijn ouders waren toen al 8 jaar uit elkaar. Vervolgens kwam mijn ex dus onder de hoede van een vader die hij niet kende en een stiefmoeder die weggelopen was uit sprookjesboeken (een boze stiefmoeder dus). Na vele jaren mishandeling heeft zijn vader hem in een internaat gestopt omdat hij er geen zin meer in had. En het was een rijke vent met veel aanzien op zijn werk en niemand wist dat hij een kind had

Maar hoe kan een moeder het over haar hart halen om haar kind achter te laten bij een man waar ze bij weggaat omdat hij haar altijd sloeg Ik kan daar echt met mijn verstand niet bij.

Ik heb geen tips of ervaringen voor je, ik heb fantastische ouders waar ik met hart en ziel van houd en zij houden enorm veel van mij. Eigenlijk zoals het normaal zou moeten gaan. Maar als ik de reacties in dit topic lees dan moet ik echt bijna huilen. Helaas heb ik jaren geleden geconcludeerd dat er leuke en rotte mensen bestaan op deze wereld. En beide groepen krijgen kinderen

Mijn moeder heeft ook jaren lang geen contact meer het maar ouders gehad. Door dingen die in het verleden gebeurt zijn. Nu leeft alleen mijn oma nog en die is dement nu heeft mijn moeder er voor gezorgt dat mijn oma in een verzorgingstehuis zit enzo. Zoiets doen lijkt mij heel erg moeilijk iemand verzorgen die je in het verleden van alles heeft aangedaan.
Eigenlijk heb ik daar wel bewondering voor. Ik zou het waarschijnlijk niet kunnen.

Gadverdamme wat een walgelijke ouders hebben sommigen hier.
En dan te bedenken dat ze eigenlijk nooit een straf zullen zien. Doet me denken aan zo'n aardige quote:
"Any fool with a dick can make a baby, but only a real man can raise his children."

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 12:04 schreef waht het volgende:
En dan te bedenken dat ze eigenlijk nooit een straf zullen zien. Doet me denken aan zo'n aardige quote:
"Any fool with a dick can make a baby, but only a real man can raise his children."

Zit die niet (ook) in Boyz In Da Hood ?
_{Net als : the pill won't keep your dick from falling off}

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 12:53 schreef elcastel het volgende:

[..]

Zit die niet (ook) in Boyz In Da Hood ?
_{Net als : the pill won't keep your dick from falling off}

Daar ken ik hem ook van.

quote:

Op dinsdag 3 maart 2009 21:32 schreef Knipoogje het volgende:
. En mijn broer kon weinig anders dan het accepteren.
....
Maar ja, op straffe van scheiding mag hij natuurlijk geen partij kiezen voor zijn moeder.

Je broer heeft een ruggegraad van elastiek.....

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 13:13 schreef zwaaibaai het volgende:

[..]

Je broer heeft een ruggegraad van elastiek.....

Ja echt sneu he

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 13:13 schreef zwaaibaai het volgende:
Je broer heeft een ruggegraad van elastiek.....

Dat vinden wij ook ja. Kind is ook van hem immers. Als hij op zijn strepen staat en zegt dat hij zijn dochter gewoon zo nu en dan mee wil nemen naar zijn ma, dan zou je verwachten dat zijn vrouw dat gewoon moet accepteren. Maar 'zij voelt zich daar niet zo prettig bij' ... en nu hebben ze dus 'samen' besloten dat het 'beter is' als hun dochter niet in contact komt met zijn moeder ivm 'de spanning'

Alsof zo'n kind daar wat van merkt de eerste 4-5 jaar. Maar in ieder geval hebben ze de kans ontnomen om ooit nog een normale band op te bouwen tussen kleinkind en oma. Ontzettend wreed vind ik zoiets.

Ik sta eigenlijk ook op het punt om m'n contact met m'n ouders te verbreken, maar het is eigenlijk omdat m'n vader ongeloof dom is en daarnaast een kuttemperament heeft (breekt dingen, schreeuwt vaak, etc.), maar m'n moeder die zou ik dan wel weer missen als ik begeleid kamer zou wonen.

staat een beetje op een laag pitje, bel af en toe nog weleens naar mn ouders en ga af en toe langs, verder hebben ze geen flauw idee wat ik allemaal uitspook (ook niet dat ze er naar vragen, itt mijn zus die wel een "interessant" leven heeft met haar koophuis en universitaire opleiding..)

Bij mij lag het niet aan mijn ouders maar aan mij. Ben na een hoop gezeik op mijn zestiende vertrokken, en nooit meer teruggekomen. Ben nu bijna 30, en heb de dingen gedaan die ik als puber besloot te gaan doen met mijn leven. In m'n eentje dus, maar hoe vaker ik terugkijk, hoe beter ik weet ik dat ik onredelijk ben geweest, en een onmogelijke puber.

quote:

Op donderdag 5 maart 2009 00:02 schreef PrinceLu het volgende:
Bij mij lag het niet aan mijn ouders maar aan mij. Ben na een hoop gezeik op mijn zestiende vertrokken, en nooit meer teruggekomen. Ben nu bijna 30, en heb de dingen gedaan die ik als puber besloot te gaan doen met mijn leven. In m'n eentje dus, maar hoe vaker ik terugkijk, hoe beter ik weet ik dat ik onredelijk ben geweest, en een onmogelijke puber.

Heb je nu niet zoiets van, ik wil weer contact met ze? Je bent nu volwassen en je hebt een hoop geleerd.

quote:

Op donderdag 5 maart 2009 00:11 schreef Kinz het volgende:

[..]

Heb je nu niet zoiets van, ik wil weer contact met ze? Je bent nu volwassen en je hebt een hoop geleerd.

Liever niet. Een goed gesprek over gevoelens is niet mogelijk in mijn familie, en eerlijk gezegd mis ik ze niet, ook al is er geen sprake van rancune. Ze hebben eens via mijn broer laten weten dat ze ook voorlopig geen behoefte te voelen de relatie nog te lijmen. Het is naar mijn gevoel wel goed zo. Mijn ouders zijn religieuze mensen, maar ook heel koud, stijf. Als kind kon ik dat moeilijk accepteren, wat resulteerde in mijn onredelijkheid en haat, en nu begrijp ik dat ik het type mens ben dat juist een ander soort mensen om zich heen moet verzamelen dan dat mijn ouders zijn.

quote:

Op woensdag 4 maart 2009 22:29 schreef Knipoogje het volgende:
Alsof zo'n kind daar wat van merkt de eerste 4-5 jaar.

Ja dat merkt een kind van 4 jaar en ouder zeker wel, zij het dat ze de signalen op een andere manier interpreteren.

Maar dat is een andere discussie.

ik heb geen contact meer met mijn vader. lees je hier: Ondraaglijke situatie.

het is écht kut :S

Ik heb contact met beide ouders bewust verbroken.

Hele geschiedenis is wat erg lang maar in grote lijnen:
Mijn vader is een van de slechtste vaders die je jezelf kan wensen. Hij kon zijn handen niet thuis houden. Zowel bij zijn kinderen als bij mijn moeder. Hij was daar al meerdere keren voor berecht (hij deed het ook bij de vrouw voor mijn moeder) en vanaf mijn 8e (toen hij weer gearresteerd werd voor onder andere huiselijkgeweld) heb ik hem niet meer gesproken. Hij is daarna ook nooit meer terug gekomen. Iets wat voor mij een ideale oplossing leek.

Maarja dan heb je nog een moeder. Een moeder die mij de schuld gaf van alles wat mijn vader gedaan had (ook al deed hij het bij zijn vorige vrouw ook al en was ik toen dus nog niet eens geboren) En dat hield ik nog jaren vol. Ook omdat ik weinig keuze had ik kon nergens heen. Uiteindelijk barste de bom bij mij toen ik 17 was. Ik was zat om overal de schuld van te krijgen. Jarenlang alle negatieve dingen te horen en dat liet ik op dat moment ook weten. Dat leidde er dan ook toe dat ik 6 weken later op straat stond en het zelf maar moest uitzoeken.

Sinds dat moment heb ik geen woord meer met haar gewisseld. Wel contact gekregen met andere zussen en broers van mij waardoor ik nog meer informatie kreeg (van dingen die ik eigenlijk al wist maar nooit gelijk in kon krijgen omdat andere altijd mijn moeders kant koos)

Vorig jaar is ze overleden en ben ook bij crematie geweest om mijn jongste zusje te steunen. Maar heb tot op de dag van vandaag nog geen moment spijt van contact kwijt te zijn. Vooral ook omdat beide geen enkele goede basis voor mij kunnen en zullen zijn.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 00:39 schreef RPG het volgende:
Ik heb contact met beide ouders bewust verbroken.

Hele geschiedenis is wat erg lang maar in grote lijnen:
Mijn vader is een van de slechtste vaders die je jezelf kan wensen. Hij kon zijn handen niet thuis houden. Zowel bij zijn kinderen als bij mijn moeder. Hij was daar al meerdere keren voor berecht (hij deed het ook bij de vrouw voor mijn moeder) en vanaf mijn 8e (toen hij weer gearresteerd werd voor onder andere huiselijkgeweld) heb ik hem niet meer gesproken. Hij is daarna ook nooit meer terug gekomen. Iets wat voor mij een ideale oplossing leek.

Maarja dan heb je nog een moeder. Een moeder die mij de schuld gaf van alles wat mijn vader gedaan had (ook al deed hij het bij zijn vorige vrouw ook al en was ik toen dus nog niet eens geboren) En dat hield ik nog jaren vol. Ook omdat ik weinig keuze had ik kon nergens heen. Uiteindelijk barste de bom bij mij toen ik 17 was. Ik was zat om overal de schuld van te krijgen. Jarenlang alle negatieve dingen te horen en dat liet ik op dat moment ook weten. Dat leidde er dan ook toe dat ik 6 weken later op straat stond en het zelf maar moest uitzoeken.

Sinds dat moment heb ik geen woord meer met haar gewisseld. Wel contact gekregen met andere zussen en broers van mij waardoor ik nog meer informatie kreeg (van dingen die ik eigenlijk al wist maar nooit gelijk in kon krijgen omdat andere altijd mijn moeders kant koos)

Vorig jaar is ze overleden en ben ook bij crematie geweest om mijn jongste zusje te steunen. Maar heb tot op de dag van vandaag nog geen moment spijt van contact kwijt te zijn. Vooral ook omdat beide geen enkele goede basis voor mij kunnen en zullen zijn.

Hoe is het contact nu met de rest van je familie? Dus je zusje (zussen) en broers? Zijn jullie na het overlijden van je moeder bij elkaar gekomen, of is er niets veranderd t.o.v. jullie relatie voor haar dood?

Sinds mijn moeders dood heb ik contact met mijn zusje.
Ik had daarvoor al contact met mijn 3 oudere zussen en oudere broer.

Mijn zusje heeft sinds de crematie ook eindelijk contact met haar andere zussen en broer waarvan ze dus 2 zussen en de broer al absoluut niet kon zien omdat onze moeder elk contact verbood sinds heel jongs afaan.

quote:

Op woensdag 11 maart 2009 01:04 schreef RPG het volgende:
Sinds mijn moeders dood heb ik contact met mijn zusje.
Ik had daarvoor al contact met mijn 3 oudere zussen en oudere broer.

Mijn zusje heeft sinds de crematie ook eindelijk contact met haar andere zussen en broer waarvan ze dus 2 zussen en de broer al absoluut niet kon zien omdat onze moeder elk contact verbood sinds heel jongs afaan.

Ik vraag me dus oprecht of hoe dat dan gaat, je hebt elkaar jaaaaren niet gezien. En dan is het ineens "Hoi, ik ben je zusje en jij bent m'n broer. Hoe heet je?"

ofzoiets?