PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 14

quote:

Op maandag 23 maart 2009 16:04 schreef Green1 het volgende:
Is er iemand die wat herkent in mijn verhaal? Met dat afgeleid raken enzo? Ik word er soms gewoon niet goed van

Ik ken het deels, maar ik stop niet. Gewoon door blijven gaan. Wat betreft schaken tegen de computer, dat doe ik nou ook. Zoiets moet je opbouwen. Begin bij het laagste niveau. Als het saai wordt, je hebt al heel vaak op dat niveau gespeeld en meestal gewonnen, probeer je een niveau hoger totdat je dat onder de knie hebt. En zo ga je door. Als je de gelegenheid hebt, wissel het af met schaken tegen echte spelers. Dan blijkt nog beter hoe je vooruit gaat.

Tjsa als een vorm van PDD hebt, dan ben je goed zuur in de maatschappij. Wat mij betreft gaat dit systeem morgen op de helling. Arbeidsmarkt ! Wie heeft dit walgelijke, achterlijke systeem systeem ooit bedacht??

Wat een achterlijke cultuur heerst in dit land? Alleen mee mogen doen als je perfect gezond in elkaar steekt?

Wat een bekrompenheid die hier regeert.

De maatschappij draait nou eenmaal op de gemiddelde mens en is dus ingesteld op de wensen en kunnen van de gemiddelde mens. Aan de ene kant is dat inderdaad kortzichtig maar aan de andere kant zou ik ook niet weten hoe het anders zou moeten.

Het meest vervelende nog wel is dat de maatschappij gebouwd is op succes. Zonder diploma's en zonder maatschappelijke status ben je dus in de ogen van velen minder waard. In principe als je er vanuit gaat dat iedereen gelijke kansen heeft gekregen is dit theoretisch wel waar. Alleen juist bij mensen met een autistische stoornis of een gebrek aan opvoeding/liefde in de jeugd ontbreekt er een belangrijk fundament/bouwsteen wat nodig is voor volledige acceptatie in de maatschappij. Gevolg is dus dat je voor je gevoel en ook voor het gevoel van de gemiddelde mens je anders bent en dus je al snel opgescheept zit dat je je continu moet bewijzen.

Buiten de boot vallen is een lastig dubbelzijdig zwaard. Immers; je kan alleen ECHT succesvol zijn als je je van de andere kunt onderscheiden, meer risico durft te nemen en buiten de standaard conventies kunt denken. Een middenmoter heeft simpelweg de capaciteit niet en anders wel niet het lef. Aan de andere kant zijn er talloze voorbeelden van bijzondere mensen die gewoon ondergesneeuwd raken door de uitstoting/niet-volledige acceptatie van de grote groep regerende middenmoters.

Don't get mad. Get even.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 17:43 schreef EchtGaaf het volgende:
Tjsa als een vorm van PDD hebt, dan ben je goed zuur in de maatschappij. Wat mij betreft gaat dit systeem morgen op de helling. Arbeidsmarkt ! Wie heeft dit walgelijke, achterlijke systeem systeem ooit bedacht??

Wat een achterlijke cultuur heerst in dit land? Alleen mee mogen doen als je perfect gezond in elkaar steekt?

Wat een bekrompenheid die hier regeert.

Nu ik er wat meer over gelezen hebt, blijkt een pervasieve ontwikkelingsstoornis inderdaad een zeer vervelende aandoening te zijn. Autisme is bijzonder complex, en geldt als een onzichtbare handicap. Ik sluit niet eens uit dat je met bijvoorbeeld schizofrenie beter af kunt zijn, al hangt het wel af van de vorm.

De problemen met autisme beginnen al op de basisschool:
Twee jaar geleden inventariseerde het Onderwijsblad meningen van leraren basisonderwijs over Weer samen naar school. Op de ‘moeilijkheidsbarometer' scoorde autisme op een schaal van 1 tot en met 5 met 4,22 het hoogst. Lesgeven aan autisten vindt men zwaar. Moeilijker dan lesgeven aan kinderen met adhd, gedragsproblemen en verstandelijke handicaps.

Bron: Het Onderwijsblad

In ieder geval vind ik het een goede post van EchtGaaf, ik denk veel autistische mensen met deze innerlijke onvrede leven. Ik heb inderdaad weinig maatschappelijke status, maar weet naar mijn doen toch vrij goed in deze wereld mee te draaien.

Het opbouwen en onderhouden van vriendschap is voor autistische mensen ook moeilijk, terwijl bij veel andere beperkingen het opbouwen van een netwerk soepeler verloopt. Ik heb vorig jaar iemand met PDD-NOS ontmoet die buiten de familiekring helemaal geen sociaal contact heeft. Ondanks ik zelf een lichte vorm van autisme heb, kan ik moeilijk met hem overweg, omdat ik het niet gewend ben.

Op een autismesoos voelen mensen met PDD zich beter begrepen en vinden bovendien erkenning van hun beperking. Daar is de druk om je voortdurend te moeten bewijzen waarschijnlijk een stuk geringer. Maar ik kan me voorstellen dat mensen met een vorm van autisme ook graag verder willen kijken dan hun ‘eigen straatje’.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 18:10 schreef Lemmiwinks het volgende:
De maatschappij draait nou eenmaal op de gemiddelde mens en is dus ingesteld op de wensen en kunnen van de gemiddelde mens. Aan de ene kant is dat inderdaad kortzichtig maar aan de andere kant zou ik ook niet weten hoe het anders zou moeten.

Het meest vervelende nog wel is dat de maatschappij gebouwd is op succes. Zonder diploma's en zonder maatschappelijke status ben je dus in de ogen van velen minder waard. In principe als je er vanuit gaat dat iedereen gelijke kansen heeft gekregen is dit theoretisch wel waar. Alleen juist bij mensen met een autistische stoornis of een gebrek aan opvoeding/liefde in de jeugd ontbreekt er een belangrijk fundament/bouwsteen wat nodig is voor volledige acceptatie in de maatschappij. Gevolg is dus dat je voor je gevoel en ook voor het gevoel van de gemiddelde mens je anders bent en dus je al snel opgescheept zit dat je je continu moet bewijzen.

Buiten de boot vallen is een lastig dubbelzijdig zwaard. Immers; je kan alleen ECHT succesvol zijn als je je van de andere kunt onderscheiden, meer risico durft te nemen en buiten de standaard conventies kunt denken. Een middenmoter heeft simpelweg de capaciteit niet en anders wel niet het lef. Aan de andere kant zijn er talloze voorbeelden van bijzondere mensen die gewoon ondergesneeuwd raken door de uitstoting/niet-volledige acceptatie van de grote groep regerende middenmoters.

Don't get mad. Get even.

Helemaal met je eens.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 18:15 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Nu ik er wat meer over gelezen hebt, blijkt een pervasieve ontwikkelingsstoornis inderdaad een zeer vervelende aandoening te zijn. Autisme is bijzonder complex, en geldt als een onzichtbare handicap. Ik sluit niet eens uit dat je met bijvoorbeeld schizofrenie beter af kunt zijn, al hangt het wel af van de vorm.

Tjsa, ik weet ook niet wat erger is..... Het is inderdaad bar moeilijk. Ik vind het sociale leven sowieso ene grote poppenkast van ongeschreven regels. Het liefst ben ik dan gewoon alleen.

quote:

De problemen met autisme beginnen al op de basisschool:
Twee jaar geleden inventariseerde het Onderwijsblad meningen van leraren basisonderwijs over Weer samen naar school. Op de ‘moeilijkheidsbarometer' scoorde autisme op een schaal van 1 tot en met 5 met 4,22 het hoogst. Lesgeven aan autisten vindt men zwaar. Moeilijker dan lesgeven aan kinderen met adhd, gedragsproblemen en verstandelijke handicaps.

Bron: Het Onderwijsblad

Dat zegt inderdaad genoeg over de complexiteit.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 18:35 schreef sempron2400 het volgende:
In ieder geval vind ik het een goede post van EchtGaaf, ik denk veel autistische mensen met deze innerlijke onvrede leven. Ik heb inderdaad weinig maatschappelijke status, maar weet naar mijn doen toch vrij goed in deze wereld mee te draaien.

Dank

quote:

Het opbouwen en onderhouden van vriendschap is voor autistische mensen ook moeilijk, terwijl bij veel andere beperkingen het opbouwen van een netwerk soepeler verloopt. Ik heb vorig jaar iemand met PDD-NOS ontmoet die buiten de familiekring helemaal geen sociaal contact heeft. Ondanks ik zelf een lichte vorm van autisme heb, kan ik moeilijk met hem overweg, omdat ik het niet gewend ben.

Geeft mij heel veel stress. Ook met familie is het gewoon koorddansen. Ik vind het maar wat een poppenkast.

quote:

Op een autismesoos voelen mensen met PDD zich beter begrepen en vinden bovendien erkenning van hun beperking. Daar is de druk om je voortdurend te moeten bewijzen waarschijnlijk een stuk geringer. Maar ik kan me voorstellen dat mensen met een vorm van autisme ook graag verder willen kijken dan hun ‘eigen straatje’.

Ik ken het dilemma. Aan de ene kant is zo'n soos natuurlijk een warm bad. Aan de andere kant is het niet de echte harde wereld....

quote:

Op zondag 22 maart 2009 23:30 schreef Stupendous76 het volgende:
Vraag:
Hoe gaan jullie met eerlijkheid om?
Is dat iets wat 'gewoon' is, kan je liegen, hoe sta je tegenover onrecht, etc.?

Ik kan zeer slecht tegen onrecht. Ik heb een bloedhekel als mensen mij niet de waarheid vertellen. Laatst nog, tweedehandse speakers gekocht. Verkoper had op 2 punten keihard gelogen, bleek achteraf....

Het lijkt soms wel dat je niemand meer kan vertrouwen, omdat liegen als de gewoonste zaak van de wereld wordt beschouwd?

Wat onrecht betreft: er is 1 politicus die ik niet kan zien of luchten: Mark Rutte van de VVD. Hij vind het "normaal"dat de zwakste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Hij pleit steeds maar weer om te bezuinigen op de sociale zekerheid maar van de rijken vraagt hij geen of amper offers.

Een draak van een vent is het.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 20:34 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ik kan zeer slecht tegen onrecht. Ik heb een bloedhekel als mensen mij niet de waarheid vertellen. Laatst nog, tweedehandse speakers gekocht. Verkoper had op 2 punten keihard gelogen, bleek achteraf....

Het lijkt soms wel dat je niemand meer kan vertrouwen, omdat liegen als de gewoonste zaak van de wereld wordt beschouwd?

Wat onrecht betreft: er is 1 politicus die ik niet kan zien of luchten: Mark Rutte van de VVD. Hij vind het "normaal"dat de zwakste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Hij pleit steeds maar weer om te bezuinigen op de sociale zekerheid maar van de rijken vraagt hij geen of amper offers.

Een draak van een vent is het.

Dat een verkoper liegt is niet zo verrassend.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 18:35 schreef sempron2400 het volgende:
In ieder geval vind ik het een goede post van EchtGaaf, ik denk veel autistische mensen met deze innerlijke onvrede leven. Ik heb inderdaad weinig maatschappelijke status, maar weet naar mijn doen toch vrij goed in deze wereld mee te draaien.

Het opbouwen en onderhouden van vriendschap is voor autistische mensen ook moeilijk, terwijl bij veel andere beperkingen het opbouwen van een netwerk soepeler verloopt. Ik heb vorig jaar iemand met PDD-NOS ontmoet die buiten de familiekring helemaal geen sociaal contact heeft. Ondanks ik zelf een lichte vorm van autisme heb, kan ik moeilijk met hem overweg, omdat ik het niet gewend ben.

Op een autismesoos voelen mensen met PDD zich beter begrepen en vinden bovendien erkenning van hun beperking. Daar is de druk om je voortdurend te moeten bewijzen waarschijnlijk een stuk geringer. Maar ik kan me voorstellen dat mensen met een vorm van autisme ook graag verder willen kijken dan hun ‘eigen straatje’.

Ik heb buiten mijn familie ook geen sociaal contact.. maar dat komt ook omdat ik zoiets heb "van mij hoeft het niet meer"

quote:

Op maandag 23 maart 2009 20:34 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]


Wat onrecht betreft: er is 1 politicus die ik niet kan zien of luchten: Mark Rutte van de VVD. Hij vind het "normaal"dat de zwakste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Hij pleit steeds maar weer om te bezuinigen op de sociale zekerheid maar van de rijken vraagt hij geen of amper offers.

Een draak van een vent is het.

Heb je ergens een filmpje of een interview waarin hij dat zegt? Ik kan me dat niet nl. niet voorstellen

quote:

Op maandag 23 maart 2009 18:15 schreef sempron2400 het volgende:

[..]

Nu ik er wat meer over gelezen hebt, blijkt een pervasieve ontwikkelingsstoornis inderdaad een zeer vervelende aandoening te zijn. Autisme is bijzonder complex, en geldt als een onzichtbare handicap. Ik sluit niet eens uit dat je met bijvoorbeeld schizofrenie beter af kunt zijn, al hangt het wel af van de vorm.

De problemen met autisme beginnen al op de basisschool:
Twee jaar geleden inventariseerde het Onderwijsblad meningen van leraren basisonderwijs over Weer samen naar school. Op de ‘moeilijkheidsbarometer' scoorde autisme op een schaal van 1 tot en met 5 met 4,22 het hoogst. Lesgeven aan autisten vindt men zwaar. Moeilijker dan lesgeven aan kinderen met adhd, gedragsproblemen en verstandelijke handicaps.

Bron: Het Onderwijsblad

Je kan beter 2 benen missen of compleet gestoord zijn dan dat je iets hebt wat niet 1-2-3 blijkt.
(Tenminste, in onze maatschappij. In andere maatschappijen lijkt het mij wat normaler te gaan.)

quote:

Op maandag 23 maart 2009 20:34 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ik kan zeer slecht tegen onrecht. Ik heb een bloedhekel als mensen mij niet de waarheid vertellen. Laatst nog, tweedehandse speakers gekocht. Verkoper had op 2 punten keihard gelogen, bleek achteraf....

Het lijkt soms wel dat je niemand meer kan vertrouwen, omdat liegen als de gewoonste zaak van de wereld wordt beschouwd?

Wat onrecht betreft: er is 1 politicus die ik niet kan zien of luchten: Mark Rutte van de VVD. Hij vind het "normaal"dat de zwakste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Hij pleit steeds maar weer om te bezuinigen op de sociale zekerheid maar van de rijken vraagt hij geen of amper offers.

Een draak van een vent is het.

Ik volg af en toe je topic in POL

quote:

Op maandag 23 maart 2009 21:11 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Ik volg af en toe je topic in POL

Dat is altijd goed natuurlijk

quote:

Op maandag 23 maart 2009 20:47 schreef Green1 het volgende:

[..]

Heb je ergens een filmpje of een interview waarin hij dat zegt? Ik kan me dat niet nl. niet voorstellen

Hij zegt dat niet zo letterlijk. Maar volg zijn opvatting maar eens. Hij lijkt aardig, maar verkijk je er niet op.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 21:11 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Je kan beter 2 benen missen of compleet gestoord zijn dan dat je iets hebt wat niet 1-2-3 blijkt.
(Tenminste, in onze maatschappij. In andere maatschappijen lijkt het mij wat normaler te gaan.)

Dat vind ik wel kloppen. Als je klassiek autistisch bent krijg je tenminste snel hulp. Als je stoornis van Asperger hebt... is de kans groot dat je een zuur leven hebt omdat dingen niet goed gaan en je niet begrijpt waarom je anders bent (dit kan tot depressie leiden). Zodra je weet dat je autistisch bent is de kans op een mooi leven wel een stuk groter.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 20:33 schreef EchtGaaf het volgende:

[..]

Ik ken het dilemma. Aan de ene kant is zo’n soos natuurlijk een warm bad. Aan de andere kant is het niet de echte harde wereld....

Dat laatste is uitgerekend de reden dat mijn voorkeur niet naar een dergelijke vorm van sociaal contact uitgaat. Het praten over autisme kan naast een gevoel van (h)erkenning ook een deprimerende werkening hebben. Het kan naar mijn idee confronterend zijn om (bijvoorbeeld) te bemerken dat je gesprekspartner dezelfde obsessie blijkt te hebben. De ‘echte, harde wereld’ biedt voor mij een grotere variëteit aan mogelijkheden. Daar hoef ik bijvoorbeeld geen rekening te houden met prikkels. Verder vind ik het fijn om ook met extraverte mensen om te gaan.

We leven in een maatschappij die op prestaties is gericht, zou dat een voordeel kunnen zijn van profileren in de ‘reële wereld’ (voor zover mogelijk) in plaats van in een autismegemeenschap?

quote:

Op maandag 23 maart 2009 22:44 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

Dat vind ik wel kloppen. Als je klassiek autistisch bent krijg je tenminste snel hulp. Als je stoornis van Asperger hebt... is de kans groot dat je een zuur leven hebt omdat dingen niet goed gaan en je niet begrijpt waarom je anders bent (dit kan tot depressie leiden). Zodra je weet dat je autistisch bent is de kans op een mooi leven wel een stuk groter.

Daar staat tegenover dat mensen met klassiek autisme beperkte mogelijkheden hebben. Met de stoornis van Asperger is de kans wel vrij groot dat je tussen wal en schip valt. Met name voor volwassenen bestaat goede hulpverlening nog niet zo lang: de meeste onderzoeken en begeleidingsvormen zijn op kinderen gericht.

quote:

Op maandag 23 maart 2009 20:45 schreef Green1 het volgende:

[..]

Ik heb buiten mijn familie ook geen sociaal contact.. maar dat komt ook omdat ik zoiets heb "van mij hoeft het niet meer"

Dit heb ik dus met werk, na de zoveelste afwijzing op grond van mijn manier van communicatie (was in november 2007). Inmiddels zit ik gelukkig in een iets betere functie en heb ik ondersteuning van een bureau dat gericht is op mensen met autisme. Dus misschien komt het over enkele jaren toch nog goed...

quote:

Op maandag 23 maart 2009 22:44 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

Dat vind ik wel kloppen. Als je klassiek autistisch bent krijg je tenminste snel hulp. Als je stoornis van Asperger hebt... is de kans groot dat je een zuur leven hebt omdat dingen niet goed gaan en je niet begrijpt waarom je anders bent (dit kan tot depressie leiden). Zodra je weet dat je autistisch bent is de kans op een mooi leven wel een stuk groter.

Dat laatste leidt zeker niet tot altijd meer begrip. Mensen begrijpen het gewoon niet.... En de maatschappij is 0,0 ingesteld op mensen met een dergelijke handicap. Geen werkgever die in de rij staat en met open armen ontvangt. Die wil alleen ubermenschen die zoveel mogelijk geld binnen brengen. Wat een ziekelijke drive is dit kapitalisme gestoeld. In 1 woord verderfelijk gewoon!

Het is zo ongeveer net zoiets als vroeger met gym als er gekozen moet worden ! Voor jou 1000 anderen, want de maatschappij is door en door verzadigd met talent. Er zijn altijd mensen die beter zijn dan jij, dat geld voor de meesten maar in het bijzonder voor mensen met een handicap.

Alleen daarom walg ik van de arbeidsmarkt. Walgelijk principe is het. Markt is voor eieren en niet om mensen op de marktplaats te verhandelen, waar je asjeblief moet spelen of je ergens mag werken. ( een enkeling daargelaten, ik heb ook een broer die op de voorste rang van de arbeidsmarktwahalla zit)

Omdat in deze maatschappij slechts gestoeld is op het principe van the winner takes it all, heb ik het gevoel een achterhoede gevecht te voeren.

Ik weet niet hoe jullie dat ervaren.

[ Bericht 1% gewijzigd door EchtGaaf op 24-03-2009 11:05:10 ]

quote:

Op maandag 23 maart 2009 18:35 schreef sempron2400 het volgende:
ik denk veel autistische mensen met deze innerlijke onvrede leven.

Het opbouwen en onderhouden van vriendschap is voor autistische mensen ook moeilijk, terwijl bij veel andere beperkingen het opbouwen van een netwerk soepeler verloopt.

Op een autismesoos voelen mensen met PDD zich beter begrepen en vinden bovendien erkenning van hun beperking. Daar is de druk om je voortdurend te moeten bewijzen waarschijnlijk een stuk geringer. Maar ik kan me voorstellen dat mensen met een vorm van autisme ook graag verder willen kijken dan hun ‘eigen straatje’.

Waarom praat je voortdurend over autisten in de derde persoon? Alsof je aanschouwt wat ze meemaken in plaats dat je zelf worstelt met alle narigheden waar je het over hebt. Ik dacht dat je zei dat je het zelf ook had? Je klinkt meer als een psychiater. Waar komt dat door?

Ik heb redelijk mee kunnen komen op de arbeidsmarkt door gewoon niet te zeggen wat er aan de hand was. Nu ik het een paar keer wel gezegd heb en me heb voorgenomen om er vanaf nu eerlijk over te zijn, vraag ik me af of ik nog steeds wel een baan zou kunnen vinden De economische crisis vertroebelt het beeld. Krijg ik geen baan omdat er niets is of omdat mensen me veroordelen op het labeltje? Voorlopig is het niet zo belangrijk, omdat ik eigenlijk toch geen tijd heb om te werken, maar ik maak me er wel zorgen over. Zodra ik weer terug ben van vakantie wil ik eigenlijk toch echt weer werk hebben.

quote:

Op dinsdag 24 maart 2009 11:26 schreef Black_Tulip het volgende:

[..]

Waarom praat je voortdurend over autisten in de derde persoon? Alsof je aanschouwt wat ze meemaken in plaats dat je zelf worstelt met alle narigheden waar je het over hebt. Ik dacht dat je zei dat je het zelf ook had? Je klinkt meer als een psychiater. Waar komt dat door?

Misschien heeft hij het zelf niet?

Het kan zijn dat iemand in de derde persoon gaat praten omdat hij of zij eea best confronterend en of pijnlijk kan ervaren. Best herkenbaar.

quote:

Op dinsdag 24 maart 2009 11:36 schreef sander-3 het volgende:

[..]

Misschien heeft hij het zelf niet?

Hij heeft meerdere malen gezegd dat hij zelf ook een lichte mate van autisme heeft.