Nederlands spreken gaat mij wat vreemd af.
Nederlands schrijven voelt nog vreemder.
Als er grammatica en spellings fouten zijn, sorry daar voor.
Het kost mij erg veel moeite om te switchen daar ik Engels het liefst spreek en ik in Australie dit van harte lust kan doen.
Verbazingwekkend hoe snel Nederlands naar de achtergrond word gedrukt.
Zal ook heel wat worden als ik weer in Nederland aan kom en het ook echt weer moet gaan spreken.
Maar goed, na deze mededeling zal ik een poging wagen om een mooie Nederlandse post van mijn laatste belevenissen te maken.
Daar gaan we.
Ik ben inderdaad aangekomen in Melbourne op de Black Saturday.
Vliegtuig moest omvliegen vanwege de branden.
Flinke turbulentie... alles was grijs door de rook... de rechter motor maakte ineens een harde knal alsof deze ontplofte.
Brand lucht drong het vliegtuig binnen.
Mensen die links en rechts aan het overgeven waren.
Het was best een heftige vlucht.
Vloog midden door de ellende.
Maar ben met een ruige landing alsnog veilig aan de grond gekomen.
Heb o.a vorige week gekampeerd en ben met de auto door 11 kilometer aan verbrand Australie gereden.
Dat zag er echt vreemd uit.
Alsof je op een andere planeet was.
Alles verbrand.
Tot aan de borden langs de weg toe waar wij op reden.
Op de kampeer locatie in het bos dwarelde nog wat as op mijn arm van een bosbrand niet ver bij ons vandaan.
Op het randje en in de buurt van al die branden?
Ik denk dat dit jullie vraag wel beanwoord heeft!
Veel gedaan sinds mijn laatste post hier.
Teveel om op te noemen.
Een paar hoogte punten te noemen:
- The Great Oceane road (prachtig) en daar o.a een helicopter vlucht gedaan
- The Grampians (adembenemend prachtig) en daar o.a op een quad bike door de natuur gecrossed met links en rechts kangaroo's om ons heen tijdens de rit
- Phillip Island en daar s'nachts uit de zee in ene allemaal pinguins met een volle visbuik het strand op zien waggelen richting een natuur gebied op het eiland.
- Geknuffeld met echte (grote) kangaroo's up close and personal
Woesndag ga ik eindelijk paardrijden door de grote Australische landschappen voor 2 uurtjes.
Dit kon eerst dus niet door de branden en gevaar dat er heerste.
Nu is het weer veilig waar ik en Wombie wilden gaan paardrijden.
Tevens staan uiteraard alle boven genoemde avonturen op foto en film.
Een ononderbroken 9 minuten scene vanuit de helicopter, het geknuffeld worden door een kangaroo en mooie foto's van het quad bike avontuur.
Ben tevens helemaal verliefd op kangaroo's.
Naast paarden heb ik een nieuw favoriet dier hoog in de lijst staan.
Was ik maar eerder naar een park gegaan waar ik bij kangaroo's kon zijn.
Kan de hele dag wel met ze door brengen.
Heb ook een mooie bloedende kras op mijn arm aan het avontuur over gehouden.
Knuffelen met een kangaroo is best ruig gezien de grote scherpe klauwen.
Maar was wel super cool.
Die dieren ga ik heel erg missen.
Sowieso zal ik Australie denk ik wel heel erg gaan missen.
Aan de ene kant is het fijn om naar huis te komen om de film te gaan maken en iedereen weer te zien en mijn verhalen te kunnen vertellen.
Aan de andere kant voel ik mij nog steeds ongekend thuis hier en zie ik mijzelf niet alleen (snel) wederkeren, maar ooit op een dag zie ik mij gerust er ook naar toe immigreren.
Geen plek op de wereld waar ik mij zo erg heb thuis gevoeld in alle 26 jaren dat ik op deze planeet besta.
En ik ben toch wel her en der geweest binnen Nederland en Europa zelf.
To be continued...