Spinvis #13 Limonadeglazen Kamermuziek

quote:

Op zaterdag 22 januari 2011 02:52 schreef liesje1979 het volgende:
Maar dit is vast geen sc topic.

quote:

Spinvis verdwaalt graag

Deze week ging de nieuwe theatervoorstelling van Spinvis in première: De Weerman.

Zaterdag is de Utrechtse artiest met zijn vierkoppige band te gast in het Chassé Theater in Breda. De titel van zijn nieuwe theaterprogramma verzon hij al een klein jaar geleden. Omdat een show nu eenmaal ruim van te voren een naam moet hebben. Het was Erik de Jong (Spinvis) opgevallen dat zaken als regen, sneeuw en zonneschijn vaak in zijn teksten voorbij kwamen.

"Het weer is vaak een mooie metafoor van alles wat er aan komt en wat je niet kunt beheersen. Wordt het onheil of juist iets prettigs? Het is een instrument om die onzekerheid mee uit te drukken. De Weerman is een programma met voor de helft splinternieuwe liedjes. Het was de bedoeling dat mijn nieuwe cd nu af zou zijn. Dat is niet gelukt. Het gaat langzaam dit keer. Liedjes schrijven is voor mij ook een spelletje herschikken. Eén zin per dag, dan heb je al een goede dag. Nieuw is voor mij dat ik straks in het theater in het openbaar aan het schaven ben. Zinnetjes inpassen tot alles op zijn plaats valt. De hele tijd staan de antennes open. Ik kijk tv en dan hoor ik weer een zin: Hij heeft de kogel opgevangen. Daar kan ik dan weer wat mee. Tot het moment dat het klaar is, want op een gegeven moment moet je stoppen."

In De Weerman zitten ook een aantal oudere liedjes die Spinvis wat minder vaak speelde. Hij treedt aan met vier muzikanten, allemaal multi-instrumentalisten. "Ieder nummer bezit een andere arrangement, een andere kleur. Er zitten ook veel hoorspelelementen in het programma. Ik maak graag hoorspelen. Het heeft te maken met verbeeldingskracht. Je vertelt een verhaal met heel weinig middelen: voetstappen, regendruppels, fluitende vogels, spelende kinderen. De voorstelling is als het ware één lange soundtrack, zoals je dat wel vaker in de jaren zestig hoorde. Beeld en geluid vloeien in elkaar over, al zijn de beelden dit keer in een abstractere vorm aanwezig. Ik heb vaker met video's tijdens optredens gewerkt, maar ik heb gemerkt dat mensen dan hun aandacht moesten verdelen. Dat werkte toch minder goed dan ik hoopte, vandaar dat ik nu het accent meer op één ding leg. De beelden worden op vitrages geprojecteerd en vormen één beeld met de band. Je hoeft dus niet meer met jee ogen heen en weer te gaan."

De zanger/muzikant/componist heeft nooit een strategie voor ogen hoe hij 'het product Spinvis' in de markt moet zetten. Hij verdwaalt graag in zaken, doet alles wat hem boeit en zijn paden kruist. Hij voelt zich soms als een kind in een snoepwinkel, al beseft hij dat ook daar een gevaar in schuilt.

Erik de Jong maakt bijna zijn hele leven muziek, hij kwam pas in 2002, op 41-jarige leeftijd, met het debuut van Spinvis naar buiten. Hij is in de jaren erna uitgegroeid tot een veelzijdig artiest. Hij werkt met zeer diverse muzikanten en aan vaak heel diverse opdrachten en projecten.

"Morgen word ik 50 jaar. Ik heb me de laatste tijd vaak afgevraagd wat ik nu eigenlijk wil. Ik heb inderdaad veel verschillende dingen gedaan, ook in combinatie met theatrale aspecten, tijdens optredens. Ik ben tot de conclusie gekomen dat er één ding is dat ik echt het liefste wil: 3-minuten-popliedjes maken. Van alle kunstvormen is dat de mooiste, voor mij. Dat is wat ik ben, dat is waar ik uit besta. Daar wil ik de rest van mijn leven aan wijden, al klinkt dat meteen wel erg zwaar. Beeld en muziek zijn één ding. Muziek is tegenwoordig ook kijken, sinds YouTube. De software waar ik mijn filmpjes mee maak is dezelfde als waar ik mijn muziek mee maak."

Hij voelt zich geen performer, dat theatrale boeit hem steeds minder. "Als de muziek goed is en de tekst is goed, dan hoef je niet, zoals vaak wel gebeurt, met gezichtsuitdrukkingen en gebaren de emoties extra te benadrukken. Als het genoeg is, is het genoeg. Je moet vooral eerlijk zijn. Ook op een podium. Eigenlijk ben je een oplichter op zoek naar waarachtigheid. Zo voel ik dat. In dat stadium bevind ik me nu. Als kind leer je gedrag aan; het ragfijne sociale spel. Maar dat is iets anders dan waarachtigheid. Op een podium staan met 500 mensen die naar je kijken, dat is een soort laboratoriumsituatie. Ik was laatst in de Notre Dame in Parijs. Er was orgelspel en gezang. Je wist niet waar de organist zich bevond en de zangeres stond tussen een van de bogen te zingen. Je zag haar gezicht niet. Haar stem en zijn spel vulden de ruimte. Daarmee moesten ze de toeschouwers raken. Dat deden ze ook. Het feit dat er niets te zien was, maakte het eigenlijk nog mooier. Zo zie ik muziek maken. Natuurlijk, optreden met een bandje is tof. Maar het echte werk is het verzinnen, het opnemen."

Spinvis is onrustig en onverzadigbaar. Hij heeft zelfs het gevoel dat de tijd in zijn nek ademt.

"Het is een vloek dat god wil dat een mens maar 70 of 80 jaar wordt. Daar heb ik niet genoeg aan…"

http://www.bndestem.nl/al(...)-verdwaalt-graag.ece

quote:

Weinig nieuws bij Spinvis

^{door Erik Krebbers. donderdag 17 februari 2011 | 18:55}

ZWOLLE - Met een ruim twee uur durend liedjesprogramma struint Spinvis wederom de theaters af. Spinvis, de raadselachtige popknutselaar uit Nieuwegein, die alweer negen jaar geleden debuteerde met een opmerkelijk album. Inmiddels zijn er zes platen van zijn hand verschenen en had de zevende nu in de winkel moeten liggen. Die deadline is niet gehaald, maar het heeft Erik de Jong (Spinvis ware naam) er niet van weerhouden om De Weerman toch ten tonele te voeren.

Het is maar de vraag, of dat een goede zet is. Want Spinvis laat in dit programma bepaald niet het achterste van zijn tong zien. Slechts een kwart van de twintig liedjes bestaat uit nieuw materiaal en dat is aanmerkelijk minder dan gehoopt. Maar omdat voorspelbaarheid en Spinvis onverenigbare grootheden zijn, wijkt het tekstorakel in het goed bezette Odeon regelmatig uit naar wat oudere en minder gespeelde composities.

Zoals het korte, instrumentale Mike Clark, dat fraai overgaat in Ik Wil Alleen Maar Zwemmen, de variant op Vicious van Lou Reed. Soundtracks van films als Vox Populi en Man Zkt Vrouw komen voorbij, maar het genot is toch het grootst als herkenbare stukken de monumentale theaterzaal vullen. Goochelaars & Geesten en Astronaut zijn sferische openers die in de ijle en elektronische geluidssetting optimaal tot hun recht komen. Ronnie Gaat Naar Huis rockt wat meer, Het Laatste Wonder werkt naar een mooie climax toe.

Daar blijven spaarzame nieuwelingen als De Grote Zon en Overvecht bij achter. Samen met het tekstuele geraaskal van Lotus Europa halen zij de vaart uit het tweede deel van De Weerman en slaat de verveling toe. En dat is een kwalificatie die Spinvis onwaardig is.

POPMUZIEK
Spinvis - De Weerman
Gezien: Odeon Zwolle 16/10
Nog te zien: Meppel 2/3, Zutphen 17/3, Deventer 31/3

http://www.destentor.nl/a(...)euws-bij-Spinvis.ece