Even een
lompe binnenvaller korte update na wat afwezigheid hier:
Met mij gaat het niet goed, ik ben de laatste weken meer in het ziekenhuis dan thuis, dus vandaar dat er geen posts zijn geweest.
(Ook de toestand of ik wel werkelijk "echt" ben heeft me niet verder gemotiveerd om te schrijven, simpelweg omdat ik gewoon niet meer durf...
Ik heb ook het idee dat ik niet meer van die stempel nep af kom, en dat alles dat ik zal schrijven nonstop onder een vergrootglas komt en het altijd met argusogen bekeken zal worden. En daarom weet ik ook niet hoe ik hier nog verder moet posten. En ik vind het erg jammer, want ik voelde me hier altijd echt thuis tussen zoveel lieve users. Dus ik probeer het nu bij wat simpele posts te houden, puur over het medische van mij en de baby, om zo nog af en toe te schrijven hoe het gaat, maar de rest hou ik gewoon voor me. Ook zal ik niet meer zo vaak schrijven als eerst. Ik hoop echt dat dat niet verkeerd, bot of naar overkomt op "jullie". En ook dat dit niet weer een hele discussie oplevert. Wie weet dat ik na de geboorte wat meer zal gaan schrijven.M'n nieren doen het steeds slechter en de pijn is voor mij niet meer vol te houden, ik weet vaak niet hoe ik 1 nacht of dag doorkom. Ik trek het behang bijna van de muur door de pijn en omdat de pijn zo erg is slaap ik niet en ben ik soms 30 uur wakker, met als gevolg dat ik een zombie ben, ik loop op m'n laatste adem. En door het gebrek aan slaap vlammen m'n nieren op. Ik dacht dat ik met een aantal opnames (en bijbehorend infuus om de pijn en nieren rustig te houden) de laatste weken zo uit kon zingen in het ziekenhuis, maar ze willen me niet meer aan het infuus zetten, omdat ik in de laatste weken van de zwangerschap zit.
De pijn van de nieren lijkt op heftige weeën en dus zijn ze bang dat ik straks met weeën rondloop en "we" allemaal denken dat het gewoon de nieren zijn. M'n buik rommelt ook, dus teveel tekenen om me zoveel mogelijk "nuchter" te houden en eigenlijk de pijn maar te laten voor wat het is.
Vanavond krijg ik weer een prik zodat ik een keer een goeie nacht door kan slapen, hopelijk zodat de nieren wat rustiger worden en ik iets minder last heb. S'ochtends mag ik dan hopelijk weer naar huis.
Inmiddels heb ik aangekaart hoe ik de laatste weken door moet en of een inleiding mogelijk is. Ik wilde heel graag de 40-42 weken "gewoon" uitlopen, maar na 22 weken met zoveel pijn rond te lopen + geen slaap is mijn lichaam gewoon op en moet ik dat idee maar aan de kant zetten. Ik heb genoeg energie nodig voor na de geboorte.
Morgen heb ik een vervangende gyn en de week erop is m'n eigen gyn weer terug en gaan we bespreken hoe en wanneer inleiding mogelijk is. Ik ben alleen bang dat het weer een getouwtrek/jojo over-en-weer word, want sommige gyns zien me het liefst nog steeds langer doorlopen, en ik begrijp héél goed hoe huiverig ze ermee zijn, maar ik vraag me echt af of je er dood bij neer moet vallen om ingeleid te worden.
Verder kwakkelt de baby behoorlijk, ik heb al veel CTG's gehad, omdat ik de baby te vaak de hele dag niet meer voelde en de hartslag veel te onregelmatig was (ipv "mooi variabel") of gewoon nonstop te langzaam.
Maar na lange CTG's is het telkens dan toch weer oke, alleen moet ik het goed in de gaten houden. Verder weinig vruchtwater wat ook goed in de gaten gehouden word.
Verder wil ik de meiden van de pm's even onwijs bedanken, sorry dat ik niet snel genoeg elke keer heb kunnen reageren, maar ik ben dus vaker in het ziekenhuis dan thuis. Dankjewel voor de lieve woorden en steun. Als ik dus niet snel reageer weten jullie ook waarom...Happyme; wat onwijs verdrietig nieuws

Heel veel sterkte toegewenst en een hele dikke knuffel

Ik hoop dat het verder goed gaat met iedereen, ik kan nu helaas niet helemaal gaan bijlezen.