W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Rover Nears 15 Miles Of Driving On Mars
MERB total odometry now reads in excess of 23,991.43 meters (23.99 kilometers, or 14.91 miles).
by Staff Writers
Pasadena CA (JPL) Oct 15, 2010
Opportunity drove only once this past week, nearing the 24-kilometer (15-mile) odometry mark.
On Sol 2382 (Oct. 6, 2010), the rover covered over 94 meters (308 feet) on her trek to Endeavour crater. With the use of autonomous navigation, the rover collects many more data products which fill the available flash memory.
So occasionally, time has to be taken to work off this data backlog, limiting driving and other activities in the interim.
The process was delayed due to a temporary Deep Space Network antenna outage this week that prevented the uplink of a data management sequence to re-prioritize, retransmit and delete certain data products.
Driving is expected to resume as soon as the data management sequences can be executed onboard the rover. As of Sol 2388 (Oct. 12, 2010), solar array energy production was 607 watt-hours with an atmospheric opacity (Tau) of 0.518 and a solar array dust factor of 0.691.
Total odometry is 23,991.43 meters (23.99 kilometers, or 14.91 miles).
Spirit Remains Silent at Troy
Spirit remains silent at her location on the west side of Home Plate. No communication has been received from the rover since Sol 2210 (March 22, 2010).
The project is listening for Spirit with the Deep Space Network and Mars Odyssey orbiter for autonomous recovery communication from the low-power fault case, and conducting a "Sweep and Beep" strategy to stimulate the rover in the case of a mission clock fault.
Improving solar insolation levels should provide an environment for the rover batteries to recharge, with increasing likelihood of hearing from Spirit in the period ahead.
Total odometry is unchanged at 7,730.50 meters (4.80 miles)
bron: http://www.marsdaily.com/(...)ing_On_Mars_999.html
MERB total odometry now reads in excess of 23,991.43 meters (23.99 kilometers, or 14.91 miles).
by Staff Writers
Pasadena CA (JPL) Oct 15, 2010
Opportunity drove only once this past week, nearing the 24-kilometer (15-mile) odometry mark.
On Sol 2382 (Oct. 6, 2010), the rover covered over 94 meters (308 feet) on her trek to Endeavour crater. With the use of autonomous navigation, the rover collects many more data products which fill the available flash memory.
So occasionally, time has to be taken to work off this data backlog, limiting driving and other activities in the interim.
The process was delayed due to a temporary Deep Space Network antenna outage this week that prevented the uplink of a data management sequence to re-prioritize, retransmit and delete certain data products.
Driving is expected to resume as soon as the data management sequences can be executed onboard the rover. As of Sol 2388 (Oct. 12, 2010), solar array energy production was 607 watt-hours with an atmospheric opacity (Tau) of 0.518 and a solar array dust factor of 0.691.
Total odometry is 23,991.43 meters (23.99 kilometers, or 14.91 miles).
Spirit Remains Silent at Troy
Spirit remains silent at her location on the west side of Home Plate. No communication has been received from the rover since Sol 2210 (March 22, 2010).
The project is listening for Spirit with the Deep Space Network and Mars Odyssey orbiter for autonomous recovery communication from the low-power fault case, and conducting a "Sweep and Beep" strategy to stimulate the rover in the case of a mission clock fault.
Improving solar insolation levels should provide an environment for the rover batteries to recharge, with increasing likelihood of hearing from Spirit in the period ahead.
Total odometry is unchanged at 7,730.50 meters (4.80 miles)
bron: http://www.marsdaily.com/(...)ing_On_Mars_999.html
cool
20-10-2010
'Stuur astronauten op enkele reis naar Mars'
AMSTERDAM – De eerste mensen die afreizen naar Mars moeten genoegen nemen met het vooruitzicht dat ze niet meer zullen terugkeren op aarde. Dat stellen twee Amerikaanse professoren in een wetenschappelijke analyse.
© NASA
Een missie naar Mars is volgens natuurkundige Paul Davies van de Universiteit van Arizona en geoloog Dirk Schulze-Makuch van de Staatsuniversiteit van Washington alleen haalbaar als de eerste reizigers zich verzoenen met het idee van een enkele reis.
De kosten om astronauten weer veilig terug naar de aarde te brengen, zijn te hoog om een reis naar de rode planeet binnen afzienbare tijd uit te voeren. Dat stellen de twee deskundigen in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Cosmology.
Permanente basis
De wetenschappers zijn van mening dat een permanente basis op Mars ook de beste manier is om de planeet te koloniseren.
“Onze visie is dat de exploratie van Mars voorlopig alleen kan plaatsvinden op basis van enkele reizen”, verklaart Schulze-Makuch op nieuwssite Physorg.com. “Een mogelijke aanpak zou kunnen zijn om eerst vier astronauten te sturen, twee per ruimteschip. Zij zouden een soort missiepost moeten stichten. Een enkele reis zou de eerste stap zijn op weg naar permanente aanwezigheid van mensen op Mars.”
Columbus
Ethische bezwaren zien de onderzoekers niet voor hun plan. Volgens hen vereist het maken van een enkele reis naar Mars simpelweg een bepaalde mentaliteit.
“In feite zou het niet veel verschillen van de manier waarop de eerste ontdekkingsreizigers Europa verlieten. Zij hadden ook weinig kans op een terugkeer”, verklaart Paul Davies.
“Mensen als Columbus vertrokken misschien niet met het idee dat ze voor altijd zouden blijven op hun bestemming, maar ze namen een groot risico", aldus Davies. "Ze wisten dat er een behoorlijke kans was dat ze zouden omkomen en niet zouden terugkeren.“
Vrijwilligers
De wetenschappers zijn er ook van overtuigd dat er genoeg animo zal zijn voor een missie naar Mars zonder terugreis. Ze beweren zelfs veel collega’s te kennen die zich graag zouden wagen aan een dergelijke onderneming.
“Informele vragenrondjes na lezingen die we geven over dit onderwerp hebben herhaaldelijk aangetoond dat er genoeg vrijwilligers zijn voor een enkele reis”, schrijven Schulze-Makuch en Davies. “De beweegredenen zijn vaak tweeledig: wetenschappelijke nieuwsgierigheid en avontuurlijkheid.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Stuur astronauten op enkele reis naar Mars'
AMSTERDAM – De eerste mensen die afreizen naar Mars moeten genoegen nemen met het vooruitzicht dat ze niet meer zullen terugkeren op aarde. Dat stellen twee Amerikaanse professoren in een wetenschappelijke analyse.
© NASA
Een missie naar Mars is volgens natuurkundige Paul Davies van de Universiteit van Arizona en geoloog Dirk Schulze-Makuch van de Staatsuniversiteit van Washington alleen haalbaar als de eerste reizigers zich verzoenen met het idee van een enkele reis.
De kosten om astronauten weer veilig terug naar de aarde te brengen, zijn te hoog om een reis naar de rode planeet binnen afzienbare tijd uit te voeren. Dat stellen de twee deskundigen in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Cosmology.
Permanente basis
De wetenschappers zijn van mening dat een permanente basis op Mars ook de beste manier is om de planeet te koloniseren.
“Onze visie is dat de exploratie van Mars voorlopig alleen kan plaatsvinden op basis van enkele reizen”, verklaart Schulze-Makuch op nieuwssite Physorg.com. “Een mogelijke aanpak zou kunnen zijn om eerst vier astronauten te sturen, twee per ruimteschip. Zij zouden een soort missiepost moeten stichten. Een enkele reis zou de eerste stap zijn op weg naar permanente aanwezigheid van mensen op Mars.”
Columbus
Ethische bezwaren zien de onderzoekers niet voor hun plan. Volgens hen vereist het maken van een enkele reis naar Mars simpelweg een bepaalde mentaliteit.
“In feite zou het niet veel verschillen van de manier waarop de eerste ontdekkingsreizigers Europa verlieten. Zij hadden ook weinig kans op een terugkeer”, verklaart Paul Davies.
“Mensen als Columbus vertrokken misschien niet met het idee dat ze voor altijd zouden blijven op hun bestemming, maar ze namen een groot risico", aldus Davies. "Ze wisten dat er een behoorlijke kans was dat ze zouden omkomen en niet zouden terugkeren.“
Vrijwilligers
De wetenschappers zijn er ook van overtuigd dat er genoeg animo zal zijn voor een missie naar Mars zonder terugreis. Ze beweren zelfs veel collega’s te kennen die zich graag zouden wagen aan een dergelijke onderneming.
“Informele vragenrondjes na lezingen die we geven over dit onderwerp hebben herhaaldelijk aangetoond dat er genoeg vrijwilligers zijn voor een enkele reis”, schrijven Schulze-Makuch en Davies. “De beweegredenen zijn vaak tweeledig: wetenschappelijke nieuwsgierigheid en avontuurlijkheid.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA wil binnen enkele tientallen jaren andere hemellichamen gaan koloniseren. Het 'Hunderd Year Starship'-programma moet astronauten voorgoed naar andere planeten brengen.
De eerste planeet die het ruimtevaartagentschap in het vizier heeft is Mars. "Ik denk dat we zo rond 2030 op de manen van Mars zullen zitten", vertelt onderzoekshoofd Pete Worden van de NASA.
Het programma heeft nog 'slechts' een budget van iets meer dan een miljoen dollar. Daar dit lang niet genoeg is om een ruimtemissie naar de manen van Mars op touw te zetten, zijn de Amerikanen op zoek naar externe geldschieters. "Een paar weken geleden vroeg Google-oprichter Larry Page me wat het zou kosten om mensen op enkele reis naar Mars te sturen. Ik antwoordde dat we daar ongeveer tien miljard dollar voor nodig zouden hebben, waarop hij vroeg of het voor een of twee ook kon. Nu hebben we dus een kleine discussie over de prijs", zo vertelt Worden.
De eerste planeet die het ruimtevaartagentschap in het vizier heeft is Mars. "Ik denk dat we zo rond 2030 op de manen van Mars zullen zitten", vertelt onderzoekshoofd Pete Worden van de NASA.
Het programma heeft nog 'slechts' een budget van iets meer dan een miljoen dollar. Daar dit lang niet genoeg is om een ruimtemissie naar de manen van Mars op touw te zetten, zijn de Amerikanen op zoek naar externe geldschieters. "Een paar weken geleden vroeg Google-oprichter Larry Page me wat het zou kosten om mensen op enkele reis naar Mars te sturen. Ik antwoordde dat we daar ongeveer tien miljard dollar voor nodig zouden hebben, waarop hij vroeg of het voor een of twee ook kon. Nu hebben we dus een kleine discussie over de prijs", zo vertelt Worden.
Beneath the gold, the bitter steel
29-10-2010
Verse Marsgeulen niet door water gevormd
Uit analyse van opnamen die met de Mars Reconnaissance Orbiter zijn gemaakt, blijkt dat sommige van de verse geulen op de planeet Mars door kooldioxide-ijs zijn ontstaan. Tot nog toe werd de mogelijkheid opengelaten dat er water in het spel was.
Amerikaanse onderzoekers hebben een aantal zandduinen op Mars in de gaten gehouden en erop gelet in welk seizoen deze geulvorming vertonen. Vergelijkbare geulen ontstaan op aarde door stromend water, maar op Mars lijkt dat niet het geval te zijn. Daar vindt de geulvorming steeds in de winter plaats, als al het aanwezige water stijf bevroren is.
Het lijkt erop dat de geulen ontstaan door de winterse aangroei van kooldioxide-ijs. Wellicht zijn ze het gevolg van lawines die optreden als zich (te) veel kooldioxide-ijs op een duin heeft afgezet. Een andere mogelijkheid is dat zulke lawines het gevolg zijn van het sublimeren (het rechtstreeks in damp overgaan) van kooldioxide-ijs.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Verse Marsgeulen niet door water gevormd
Uit analyse van opnamen die met de Mars Reconnaissance Orbiter zijn gemaakt, blijkt dat sommige van de verse geulen op de planeet Mars door kooldioxide-ijs zijn ontstaan. Tot nog toe werd de mogelijkheid opengelaten dat er water in het spel was.
Amerikaanse onderzoekers hebben een aantal zandduinen op Mars in de gaten gehouden en erop gelet in welk seizoen deze geulvorming vertonen. Vergelijkbare geulen ontstaan op aarde door stromend water, maar op Mars lijkt dat niet het geval te zijn. Daar vindt de geulvorming steeds in de winter plaats, als al het aanwezige water stijf bevroren is.
Het lijkt erop dat de geulen ontstaan door de winterse aangroei van kooldioxide-ijs. Wellicht zijn ze het gevolg van lawines die optreden als zich (te) veel kooldioxide-ijs op een duin heeft afgezet. Een andere mogelijkheid is dat zulke lawines het gevolg zijn van het sublimeren (het rechtstreeks in damp overgaan) van kooldioxide-ijs.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Silica on a Mars Volcano Tells of Wet and Cozy Past
PASADENA, Calif. — Light-colored mounds of a mineral deposited on a volcanic cone more than three billion years ago may preserve evidence of one of the most recent habitable microenvironments on Mars.
Observations by NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter enabled researchers to identify the mineral as hydrated silica and to see its volcanic context. The mounds’ composition and their location on the flanks of a volcanic cone provide the best evidence yet found on Mars for an intact deposit from a hydrothermal environment — a steam fumarole, or hot spring. Such environments may have provided habitats for some of Earth’s earliest life forms.
“The heat and water required to create this deposit probably made this a habitable zone,” said J.R. Skok of Brown University, Providence, R.I., lead author of a paper about these findings published online today by Nature Geoscience. “If life did exist there, this would be a promising type of deposit to entomb evidence of it — a microbial mortuary.”
No studies have yet determined whether Mars has ever supported life. The new results add to accumulating evidence that, at some times and in some places, Mars has had favorable environments for microbial life. This specific place would have been habitable when most of Mars was already dry and cold. Concentrations of hydrated silica have been identified on Mars previously, including a nearly pure patch found by NASA’s Mars Exploration Rover Spirit in 2007. However, none of those earlier findings were in such an intact setting as this one, and the setting adds evidence about the origin.
Skok said, “You have spectacular context for this deposit. It’s right on the flank of a volcano. The setting remains essentially the same as it was when the silica was deposited.”
The small cone rises about 100 meters (100 yards) from the floor of a shallow bowl named Nili Patera. The patera, which is the floor of a volcanic caldera, spans about 50 kilometers (30 miles) in the Syrtis Major volcanic region of equatorial Mars. Before the cone formed, free-flowing lava blanketed nearby plains. The collapse of an underground magma chamber from which lava had emanated created the bowl. Subsequent lava flows, still with a runny texture, coated the floor of Nili Patera. The cone grew from even later flows, apparently after evolution of the underground magma had thickened its texture so that the erupted lava would mound up.
“We can read a series of chapters in this history book and know that the cone grew from the last gasp of a giant volcanic system,” said John Mustard, Skok’s thesis advisor at Brown and a co-author of the paper. “The cooling and solidification of most of the magma concentrated its silica and water content.”
Observations by cameras on the Mars Reconnaissance Orbiter revealed patches of bright deposits near the summit of the cone, fanning down its flank, and on flatter ground in the vicinity. The Brown researchers partnered with Scott Murchie of Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory, Laurel, Md., to analyze the bright exposures with the Compact Reconnaissance Imaging Spectrometer for Mars (CRISM) instrument on the orbiter.
Silica can be dissolved, transported and concentrated by hot water or steam. Hydrated silica identified by the spectrometer in uphill locations — confirmed by stereo imaging — indicates that hot springs or fumaroles fed by underground heating created these deposits. Silica deposits around hydrothermal vents in Iceland are among the best parallels on Earth.
Murchie said, “The habitable zone would have been within and alongside the conduits carrying the heated water.” The volcanic activity that built the cone in Nili Patera appears to have happened more recently than the 3.7-billion-year or greater age of Mars’ potentially habitable early wet environments recorded in clay minerals identified from orbit.
NASA’s Jet Propulsion Laboratory, a division of the California Institute of Technology, Pasadena, manages the Mars Reconnaissance Orbiter for NASA. Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory provided and operates CRISM, one of six instruments on the orbiter. For more information about the Mars Reconnaissance Orbiter, visit: http://www.nasa.gov/mro
Bron: http://www.themartian.net(...)-tells-wet-cozy.html
[ Bericht 1% gewijzigd door Mindblower2k4 op 04-11-2010 19:38:29 (pic) ]
PASADENA, Calif. — Light-colored mounds of a mineral deposited on a volcanic cone more than three billion years ago may preserve evidence of one of the most recent habitable microenvironments on Mars.
Observations by NASA’s Mars Reconnaissance Orbiter enabled researchers to identify the mineral as hydrated silica and to see its volcanic context. The mounds’ composition and their location on the flanks of a volcanic cone provide the best evidence yet found on Mars for an intact deposit from a hydrothermal environment — a steam fumarole, or hot spring. Such environments may have provided habitats for some of Earth’s earliest life forms.
“The heat and water required to create this deposit probably made this a habitable zone,” said J.R. Skok of Brown University, Providence, R.I., lead author of a paper about these findings published online today by Nature Geoscience. “If life did exist there, this would be a promising type of deposit to entomb evidence of it — a microbial mortuary.”
No studies have yet determined whether Mars has ever supported life. The new results add to accumulating evidence that, at some times and in some places, Mars has had favorable environments for microbial life. This specific place would have been habitable when most of Mars was already dry and cold. Concentrations of hydrated silica have been identified on Mars previously, including a nearly pure patch found by NASA’s Mars Exploration Rover Spirit in 2007. However, none of those earlier findings were in such an intact setting as this one, and the setting adds evidence about the origin.
Skok said, “You have spectacular context for this deposit. It’s right on the flank of a volcano. The setting remains essentially the same as it was when the silica was deposited.”
The small cone rises about 100 meters (100 yards) from the floor of a shallow bowl named Nili Patera. The patera, which is the floor of a volcanic caldera, spans about 50 kilometers (30 miles) in the Syrtis Major volcanic region of equatorial Mars. Before the cone formed, free-flowing lava blanketed nearby plains. The collapse of an underground magma chamber from which lava had emanated created the bowl. Subsequent lava flows, still with a runny texture, coated the floor of Nili Patera. The cone grew from even later flows, apparently after evolution of the underground magma had thickened its texture so that the erupted lava would mound up.
“We can read a series of chapters in this history book and know that the cone grew from the last gasp of a giant volcanic system,” said John Mustard, Skok’s thesis advisor at Brown and a co-author of the paper. “The cooling and solidification of most of the magma concentrated its silica and water content.”
Observations by cameras on the Mars Reconnaissance Orbiter revealed patches of bright deposits near the summit of the cone, fanning down its flank, and on flatter ground in the vicinity. The Brown researchers partnered with Scott Murchie of Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory, Laurel, Md., to analyze the bright exposures with the Compact Reconnaissance Imaging Spectrometer for Mars (CRISM) instrument on the orbiter.
Silica can be dissolved, transported and concentrated by hot water or steam. Hydrated silica identified by the spectrometer in uphill locations — confirmed by stereo imaging — indicates that hot springs or fumaroles fed by underground heating created these deposits. Silica deposits around hydrothermal vents in Iceland are among the best parallels on Earth.
Murchie said, “The habitable zone would have been within and alongside the conduits carrying the heated water.” The volcanic activity that built the cone in Nili Patera appears to have happened more recently than the 3.7-billion-year or greater age of Mars’ potentially habitable early wet environments recorded in clay minerals identified from orbit.
NASA’s Jet Propulsion Laboratory, a division of the California Institute of Technology, Pasadena, manages the Mars Reconnaissance Orbiter for NASA. Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory provided and operates CRISM, one of six instruments on the orbiter. For more information about the Mars Reconnaissance Orbiter, visit: http://www.nasa.gov/mro
Bron: http://www.themartian.net(...)-tells-wet-cozy.html
[ Bericht 1% gewijzigd door Mindblower2k4 op 04-11-2010 19:38:29 (pic) ]
cool
Mars Rovers Mission Using Cloud Computing
PASADENA, Calif. The project team that built and operates the Mars rovers Spirit and Opportunity has become the first NASA space mission to use cloud computing for daily mission operations.
Cloud computing is a way to gain fast flexibility in computing ability by ordering capacity on demand as if from the clouds and paying only for what is used. NASAs Mars Exploration Rover Project moved to this strategy last week for the software and data that the rovers flight team uses to develop daily plans for rover activities. NASAs Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif., which manages the project, gained confidence in cloud computing from experience with other uses of the technology, including public participation sites about Mars exploration.
This is a change to thinking about computer capacity and data storage as a commodity like electricity, or even the money in your bank account, said JPLs John Callas, rover project manager. You dont keep all your money in your wallet. Instead you go to a nearby ATM and get cash when you need it. Your money is safe, and the bank can hold as much or as little of the money as you want. Data is the same way: You dont need to have it on you all the time. It can be safely stored elsewhere and you can get it anytime via an Internet connection.
When we need more computing capacity, we dont need to install more servers if we can rent more capacity from the cloud for just the time we need it. This way we dont waste electricity and air conditioning with servers idling waiting to be used, and we dont have to worry about hardware maintenance and operating system obsolescence.
Spirit and Opportunity landed on Mars in January 2004 for what were planned as three-month missions. Bonus, extended missions have continued for more than six years. Opportunity is currently active, requiring daily activity plans by a team of engineers at JPL, and scientists at many locations in North America and Europe. Spirit has been silent since March 2010 and is believed to be in a low-power hibernation mode for the Martian winter.
The rover project is well suited for cloud computing, said Khawaja Shams, a JPL software engineer supporting the project. It has a widespread user community acting collaboratively. Cloud enables us to deliver the data to each user from nearby locations for faster reaction time. Also, the unexpected longevity of the mission means the volume of data used has outgrown the systems originally planned for handling and sharing data, which makes the virtually limitless capacity of cloud computing attractive.
JPL collaborated with the cloud team of Amazon.com Inc., Seattle, to plan and implement the use of cloud computing in the Mars Exploration Rover Projects daily operations. JPL developed the rover projects activity-planning software, called Maestro.
We have worked closely with multiple cloud vendors since 2007 to learn the best ways to gain the advantages of cloud computing, said Tomas Soderstrom, chief technology officer for the JPL Office of the Chief Information Officer. To implement JPL CIO Jim Rinaldis vision of renting instead of buying capacity, we pragmatically look past the hype about cloud computing to find the practical, cost-efficient real mission applications. The Mars Exploration Rover projects use of clouds is one example of this results-oriented partnership. More will follow.
In support of the federal Open Government Initiative, which increases public access to data collected by the federal government, JPL collaborated with the cloud team at Microsoft Corp., Redmond, Wash., to launch the Be a Martian website in November 2009. The site enables the public to participate as citizen scientists to improve Mars maps and take part in Mars research tasks. At this site http://beamartian.jpl.nasa.gov more than 54,000 people have signed up to be Martian citizens and analyze data.
For another early use of cloud computing, JPL worked with the cloud team at Google Inc., Mountain View, Calif. The Google cloud served a project in which JPL and computer science students at the University of California, San Diego, developed an educational application enabling fifth- and sixth-graders to tag labels onto images from Mars spacecraft.
In addition to establishing a private cloud and working with Amazon, Google and Microsoft, JPL has also collaborated with other vendors of public cloud computing. Soderstrom said, We defined a cloud-oriented architecture to use clouds as an extension of our own resources and to run the computing and storage where it is most appropriate for each application.
The extended missions of Spirit and Opportunity have provided a resource for testing innovations during an active space mission for possible use in future missions. New software uploads giving the rovers added autonomy have been one example, and cloud computing is another. JPL is currently building and testing NASAs next Mars rover, Curiosity, for launch in late 2011 in the Mars Science Laboratory mission. This rover will land on Mars in August 2012.
Shams said, The experience we gain using cloud computing for planning Opportunitys activities may be valuable when Curiosity reaches Mars, too.
JPL, a division of the California Institute of Technology in Pasadena, manages the Mars Exploration Rover Project and the Mars Science Laboratory Project for NASAs Science Mission Directorate, Washington. For more information about these projects, see http://marsrovers.jpl.nasa.gov and http://mars.jpl.nasa.gov/msl .
bron: http://www.themartian.net(...)cloud-computing.html
PASADENA, Calif. The project team that built and operates the Mars rovers Spirit and Opportunity has become the first NASA space mission to use cloud computing for daily mission operations.
Cloud computing is a way to gain fast flexibility in computing ability by ordering capacity on demand as if from the clouds and paying only for what is used. NASAs Mars Exploration Rover Project moved to this strategy last week for the software and data that the rovers flight team uses to develop daily plans for rover activities. NASAs Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif., which manages the project, gained confidence in cloud computing from experience with other uses of the technology, including public participation sites about Mars exploration.
This is a change to thinking about computer capacity and data storage as a commodity like electricity, or even the money in your bank account, said JPLs John Callas, rover project manager. You dont keep all your money in your wallet. Instead you go to a nearby ATM and get cash when you need it. Your money is safe, and the bank can hold as much or as little of the money as you want. Data is the same way: You dont need to have it on you all the time. It can be safely stored elsewhere and you can get it anytime via an Internet connection.
When we need more computing capacity, we dont need to install more servers if we can rent more capacity from the cloud for just the time we need it. This way we dont waste electricity and air conditioning with servers idling waiting to be used, and we dont have to worry about hardware maintenance and operating system obsolescence.
Spirit and Opportunity landed on Mars in January 2004 for what were planned as three-month missions. Bonus, extended missions have continued for more than six years. Opportunity is currently active, requiring daily activity plans by a team of engineers at JPL, and scientists at many locations in North America and Europe. Spirit has been silent since March 2010 and is believed to be in a low-power hibernation mode for the Martian winter.
The rover project is well suited for cloud computing, said Khawaja Shams, a JPL software engineer supporting the project. It has a widespread user community acting collaboratively. Cloud enables us to deliver the data to each user from nearby locations for faster reaction time. Also, the unexpected longevity of the mission means the volume of data used has outgrown the systems originally planned for handling and sharing data, which makes the virtually limitless capacity of cloud computing attractive.
JPL collaborated with the cloud team of Amazon.com Inc., Seattle, to plan and implement the use of cloud computing in the Mars Exploration Rover Projects daily operations. JPL developed the rover projects activity-planning software, called Maestro.
We have worked closely with multiple cloud vendors since 2007 to learn the best ways to gain the advantages of cloud computing, said Tomas Soderstrom, chief technology officer for the JPL Office of the Chief Information Officer. To implement JPL CIO Jim Rinaldis vision of renting instead of buying capacity, we pragmatically look past the hype about cloud computing to find the practical, cost-efficient real mission applications. The Mars Exploration Rover projects use of clouds is one example of this results-oriented partnership. More will follow.
In support of the federal Open Government Initiative, which increases public access to data collected by the federal government, JPL collaborated with the cloud team at Microsoft Corp., Redmond, Wash., to launch the Be a Martian website in November 2009. The site enables the public to participate as citizen scientists to improve Mars maps and take part in Mars research tasks. At this site http://beamartian.jpl.nasa.gov more than 54,000 people have signed up to be Martian citizens and analyze data.
For another early use of cloud computing, JPL worked with the cloud team at Google Inc., Mountain View, Calif. The Google cloud served a project in which JPL and computer science students at the University of California, San Diego, developed an educational application enabling fifth- and sixth-graders to tag labels onto images from Mars spacecraft.
In addition to establishing a private cloud and working with Amazon, Google and Microsoft, JPL has also collaborated with other vendors of public cloud computing. Soderstrom said, We defined a cloud-oriented architecture to use clouds as an extension of our own resources and to run the computing and storage where it is most appropriate for each application.
The extended missions of Spirit and Opportunity have provided a resource for testing innovations during an active space mission for possible use in future missions. New software uploads giving the rovers added autonomy have been one example, and cloud computing is another. JPL is currently building and testing NASAs next Mars rover, Curiosity, for launch in late 2011 in the Mars Science Laboratory mission. This rover will land on Mars in August 2012.
Shams said, The experience we gain using cloud computing for planning Opportunitys activities may be valuable when Curiosity reaches Mars, too.
JPL, a division of the California Institute of Technology in Pasadena, manages the Mars Exploration Rover Project and the Mars Science Laboratory Project for NASAs Science Mission Directorate, Washington. For more information about these projects, see http://marsrovers.jpl.nasa.gov and http://mars.jpl.nasa.gov/msl .
bron: http://www.themartian.net(...)cloud-computing.html
cool
Function Analysis Drives the Development of a Concept Mars Rover
SANTA MONICA, CAHumans have walked on the Moon, and inevitably, according to NASA, humans will tread the Red Planet as well, possibly by 2037. An ergonomist and an industrial designer pondered the challenges of the Martian environment and developed an award-winning concept rover that could someday transport and house astronauts on the surface of Mars. The rover is described in an article to be published in
Ergonomics in Design: The Quarterly of Human Factors Applications.
Using a human factors/ergonomics method called function analysis, part of a larger systems approach, Steven Casey and Gregg Montgomery considered the functional requirements of a future Mars exploration rover for use by people instead of robots. A number of questions needed to be answered before they could begin their design, these among them:
What functions will the system perform?
For what kinds of users is the system being designed?
How will the system be used, and how might the system be misused?
What might the user-system interfaces look like?
They conceptualized a vehicle that could withstand the extreme cold of Mars, with its pervasive dust, ultraviolet radiation, and seasonal storms. Features of the concept rover include a nuclear power source; enhanced handling and traction on Martian soil; robust, ceramic-matrix composite walls; maneuverability and visibility; lightweight, foldaway controls; and modular flexibility.
Illustration copyright: Montgomery Design International, Inc., 2008.
Conducting a function analysis early in the system development process is critical in ensuring that the vehicle can meet the demands of the environment and the users while also accommodating constraints such as expense, weight, and shape.
Casey and Montgomerys concept Mars exploration rover received the GOOD DESIGN Award by the Chicago Athenaeum: Museum of Architecture and Design together with The European Centre for Architecture Art Design and Urban Studies. Future rovers may not resemble their rover concept in all details, but function analysis is certain to be part of the design, development, testing, and usability studies that theoretically should generate similar results and ensure the safety and comfort of the Mars explorers.
bron: http://www.themartian.net(...)cept-mars-rover.html
SANTA MONICA, CAHumans have walked on the Moon, and inevitably, according to NASA, humans will tread the Red Planet as well, possibly by 2037. An ergonomist and an industrial designer pondered the challenges of the Martian environment and developed an award-winning concept rover that could someday transport and house astronauts on the surface of Mars. The rover is described in an article to be published in
Ergonomics in Design: The Quarterly of Human Factors Applications.
Using a human factors/ergonomics method called function analysis, part of a larger systems approach, Steven Casey and Gregg Montgomery considered the functional requirements of a future Mars exploration rover for use by people instead of robots. A number of questions needed to be answered before they could begin their design, these among them:
What functions will the system perform?
For what kinds of users is the system being designed?
How will the system be used, and how might the system be misused?
What might the user-system interfaces look like?
They conceptualized a vehicle that could withstand the extreme cold of Mars, with its pervasive dust, ultraviolet radiation, and seasonal storms. Features of the concept rover include a nuclear power source; enhanced handling and traction on Martian soil; robust, ceramic-matrix composite walls; maneuverability and visibility; lightweight, foldaway controls; and modular flexibility.
Illustration copyright: Montgomery Design International, Inc., 2008.
Conducting a function analysis early in the system development process is critical in ensuring that the vehicle can meet the demands of the environment and the users while also accommodating constraints such as expense, weight, and shape.
Casey and Montgomerys concept Mars exploration rover received the GOOD DESIGN Award by the Chicago Athenaeum: Museum of Architecture and Design together with The European Centre for Architecture Art Design and Urban Studies. Future rovers may not resemble their rover concept in all details, but function analysis is certain to be part of the design, development, testing, and usability studies that theoretically should generate similar results and ensure the safety and comfort of the Mars explorers.
bron: http://www.themartian.net(...)cept-mars-rover.html
cool
Mooie posts beste Mindblower, keep it up 
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Billionaires wanted for starship plan
For some billionaires, space travel is a cause worth big bucks. The examples range from Virgin Group chairman Richard Branson, who’s putting together what’s likely to be the first suborbital spaceline, to Amazon.com founder Jeff Bezos, who is backing the publicity-shy Blue Origin space venture (and benefiting from NASA funding).
But how far are deep-pocketed space fans willing to go? Pete Worden, the director of NASA’s Ames Research Center, recently hinted that billionaires are being recruited to kick in contributions for a deep-space mission known as “the Hundred Year Starship.” The idea builds on the long-discussed concept of sending people on one-way missions to space destinations, in hopes of jump-starting colonization of the final frontier.
Worden is quoted as saying NASA has already committed $100,000 to the project, with the Pentagon’s Defense Advanced Research Projects Agency providing another $1 million in funding. His comments, made at the Long Now Foundation’s “Long Conversation” event on Oct. 16 in San Francisco, were reported by KurzweilAI’s Amara D. Angelica.
Worden said NASA and DARPA have “just started” the project. “We also hope to inveigle some billionaires to form a Hundred Year Starship fund,” he was quoted as saying.
“The human space program is now really aimed at settling other worlds,” he said. “Twenty years ago, you had to whisper that in dark bars and get fired.”
Actually, quite a few people have been talking about the idea, although deep-space colonization has not previously been mentioned as part of NASA’s official space vision. Two researchers discussed the options for one-way trips to Mars this month in the Journal of Cosmology, and at this month’s International Astronautical Congress in Prague,experts reviewed the possibilities for interstellar trips.
Worden said he has discussed the potential price tag for one-way trips to Mars with Google co-founder Larry Page, telling him such a mission could be done for $10 billion. “His response was, ‘Can you get it down to $1 [billion] or $2 billion?’ So now we’re starting to get a little argument over the price,” Angelica quoted Worden as saying.
When it comes to sending colonists to other planetary systems, Page and his fellow billionaires shouldn’t expect a quick return on their investment. “If we expect to be sending hundreds of people out to colonize another planet, we’re really talking about something that’s going to take 100 years or more to really make happen effectively,” Derrick Pitts, chief astronomer at the Franklin Institute in Philadelphia, said on MSNBC today.
Click on the video above to hear the whole discussion, then add your comments below.
Update for 3:30 p.m. ET Oct. 27: The Tau Zero Foundation was established to support private initiatives on interstellar flight. Last week the head of the foundation, former NASA researcher Marc Millis, wrote an exclusive piece for msnbc.com on the progress being made toward missions beyond our solar system. Here are Millis’ thoughts on the “Billionaires Wanted” announcement:
“I was surprised to see the announcement. I just left NASA due in large part to the indifference within NASA toward anything beyond the von Braun visions, including advanced propulsion research and interstellar missions. That work was active in the late 1990s, but got ‘differed’ (the euphemism at the time for ‘canceled’) around 2003. With my retirement, I’m devoting more time now to our Tau Zero Foundation for research and education toward interstellar flight that has more operating flexibility than when I was at NASA.
“That this announcement came from Pete Worden, however, was less surprising, since he has been getting Ames to delve into all sorts of interesting things beyond NASA’s ‘business as usual.’ Their dealings with Google is one example. Singularity University is another.
“Supporting the 2009 International Space University Summer Session is yet another, especially considering how such things were viewed within’s NASA culture during and after the Dan Goldin years.
“I recall discussions from our own NASA Glenn management to the effect that ’we can’t do that (novel working relations and ISU support) and don’t know how Worden’s doing it.” I applaud Pete Worden for being able to embark on such novel approaches, especially realizing the difficulty of doing so in the NASA culture.
“That said, I was confused as to why DARPA would be interested in star flight, why they would turn to Worden for such a thing, and why the technology cited as an example of relevance was only ‘microwave thermal propulsion.’ I did not recognize the names of the cited experts as the ones that I know who work on that topic (such as Frank Mead, Jim Benford, etc.) That idea has been around for a long while and is not really at the top of the list for ‘interstellar’ approaches. It is surprising to see these new folks as the focal point.
“Regarding the level of DARPA support, $1 million might sound like a lot to the layman, but it’s really only enough for one focused task or a handful of smaller research tasks. That is not much in the grand scheme of things. Also, NASA contribution of $100K is enough for about a half-year of labor. For NASA in such lean times, that is actually a modest overture to the topic.
“For a comparison, during my years with the NASA Breakthrough Propulsion Physics project (1996-2002), we were able to leverage around $1.6 million in total spread over seven years to assess about a dozen approaches, produce 16 peer-reviewed articles. Then, using volunteers and discretionary time thereafter, we managed to compile the book ‘Frontiers of Propulsion Science.’ It felt really good to accomplish that.
“But the part of the news that really threw me for a loop was for Worden, as a NASA official, to suggest philanthropic support. I was not allowed to do that as NASA.
“That’s a great idea — in fact, that is precisely what my Tau Zero Foundation is trying to do. We’re taking the approach of first building a repertoire of progress to demonstrate that we can indeed take on the challenge. I want the people who donate to know that their funds go to the folks who can make real progress. I’m proud of all the progress that our volunteers have been making in that regard.
“I really should compile a list of all the publications resulting from their work (add to the to-do list).
“If, and when, billionaire philanthropists do want to contribute toward star flight, I hope they shop around first.”
Bron: http://www.themartian.net(...)d-starship-plan.html
For some billionaires, space travel is a cause worth big bucks. The examples range from Virgin Group chairman Richard Branson, who’s putting together what’s likely to be the first suborbital spaceline, to Amazon.com founder Jeff Bezos, who is backing the publicity-shy Blue Origin space venture (and benefiting from NASA funding).
But how far are deep-pocketed space fans willing to go? Pete Worden, the director of NASA’s Ames Research Center, recently hinted that billionaires are being recruited to kick in contributions for a deep-space mission known as “the Hundred Year Starship.” The idea builds on the long-discussed concept of sending people on one-way missions to space destinations, in hopes of jump-starting colonization of the final frontier.
Worden is quoted as saying NASA has already committed $100,000 to the project, with the Pentagon’s Defense Advanced Research Projects Agency providing another $1 million in funding. His comments, made at the Long Now Foundation’s “Long Conversation” event on Oct. 16 in San Francisco, were reported by KurzweilAI’s Amara D. Angelica.
Worden said NASA and DARPA have “just started” the project. “We also hope to inveigle some billionaires to form a Hundred Year Starship fund,” he was quoted as saying.
“The human space program is now really aimed at settling other worlds,” he said. “Twenty years ago, you had to whisper that in dark bars and get fired.”
Actually, quite a few people have been talking about the idea, although deep-space colonization has not previously been mentioned as part of NASA’s official space vision. Two researchers discussed the options for one-way trips to Mars this month in the Journal of Cosmology, and at this month’s International Astronautical Congress in Prague,experts reviewed the possibilities for interstellar trips.
Worden said he has discussed the potential price tag for one-way trips to Mars with Google co-founder Larry Page, telling him such a mission could be done for $10 billion. “His response was, ‘Can you get it down to $1 [billion] or $2 billion?’ So now we’re starting to get a little argument over the price,” Angelica quoted Worden as saying.
When it comes to sending colonists to other planetary systems, Page and his fellow billionaires shouldn’t expect a quick return on their investment. “If we expect to be sending hundreds of people out to colonize another planet, we’re really talking about something that’s going to take 100 years or more to really make happen effectively,” Derrick Pitts, chief astronomer at the Franklin Institute in Philadelphia, said on MSNBC today.
Click on the video above to hear the whole discussion, then add your comments below.
Update for 3:30 p.m. ET Oct. 27: The Tau Zero Foundation was established to support private initiatives on interstellar flight. Last week the head of the foundation, former NASA researcher Marc Millis, wrote an exclusive piece for msnbc.com on the progress being made toward missions beyond our solar system. Here are Millis’ thoughts on the “Billionaires Wanted” announcement:
“I was surprised to see the announcement. I just left NASA due in large part to the indifference within NASA toward anything beyond the von Braun visions, including advanced propulsion research and interstellar missions. That work was active in the late 1990s, but got ‘differed’ (the euphemism at the time for ‘canceled’) around 2003. With my retirement, I’m devoting more time now to our Tau Zero Foundation for research and education toward interstellar flight that has more operating flexibility than when I was at NASA.
“That this announcement came from Pete Worden, however, was less surprising, since he has been getting Ames to delve into all sorts of interesting things beyond NASA’s ‘business as usual.’ Their dealings with Google is one example. Singularity University is another.
“Supporting the 2009 International Space University Summer Session is yet another, especially considering how such things were viewed within’s NASA culture during and after the Dan Goldin years.
“I recall discussions from our own NASA Glenn management to the effect that ’we can’t do that (novel working relations and ISU support) and don’t know how Worden’s doing it.” I applaud Pete Worden for being able to embark on such novel approaches, especially realizing the difficulty of doing so in the NASA culture.
“That said, I was confused as to why DARPA would be interested in star flight, why they would turn to Worden for such a thing, and why the technology cited as an example of relevance was only ‘microwave thermal propulsion.’ I did not recognize the names of the cited experts as the ones that I know who work on that topic (such as Frank Mead, Jim Benford, etc.) That idea has been around for a long while and is not really at the top of the list for ‘interstellar’ approaches. It is surprising to see these new folks as the focal point.
“Regarding the level of DARPA support, $1 million might sound like a lot to the layman, but it’s really only enough for one focused task or a handful of smaller research tasks. That is not much in the grand scheme of things. Also, NASA contribution of $100K is enough for about a half-year of labor. For NASA in such lean times, that is actually a modest overture to the topic.
“For a comparison, during my years with the NASA Breakthrough Propulsion Physics project (1996-2002), we were able to leverage around $1.6 million in total spread over seven years to assess about a dozen approaches, produce 16 peer-reviewed articles. Then, using volunteers and discretionary time thereafter, we managed to compile the book ‘Frontiers of Propulsion Science.’ It felt really good to accomplish that.
“But the part of the news that really threw me for a loop was for Worden, as a NASA official, to suggest philanthropic support. I was not allowed to do that as NASA.
“That’s a great idea — in fact, that is precisely what my Tau Zero Foundation is trying to do. We’re taking the approach of first building a repertoire of progress to demonstrate that we can indeed take on the challenge. I want the people who donate to know that their funds go to the folks who can make real progress. I’m proud of all the progress that our volunteers have been making in that regard.
“I really should compile a list of all the publications resulting from their work (add to the to-do list).
“If, and when, billionaire philanthropists do want to contribute toward star flight, I hope they shop around first.”
Bron: http://www.themartian.net(...)d-starship-plan.html
cool
09-11-2010
"Nederlandse gemeente krijgt Marsbasis"
De Pathfinder van Nasa, hier aan het werk op Mars.
Er zijn concrete plannen voor een 'Mars Dome' in de Nederlandse gemeente Noordwijk. Ruimtevaartorganisatie Estec wil er zelf nog niets over kwijt, maar er is al een plek waar karretjes kunnen worden uitgetest op een 'Marsachtige' ondergrond. Dat zegt wethouder Leendert de Lange in het Leidsch Dagblad.
Nog geen bouwvergunning
De Europese ruimtevaartorganisatie ESA, waarvan het Noordwijkse Estec het hoofdkantoor is, werkt sinds vorig jaar oktober samen met de Amerikaanse NASA.
Een bouwvergunning voor een 'Mars Dome' is nog niet aangevraagd. (ad/tw)
(HLN)
"Nederlandse gemeente krijgt Marsbasis"
De Pathfinder van Nasa, hier aan het werk op Mars.
Er zijn concrete plannen voor een 'Mars Dome' in de Nederlandse gemeente Noordwijk. Ruimtevaartorganisatie Estec wil er zelf nog niets over kwijt, maar er is al een plek waar karretjes kunnen worden uitgetest op een 'Marsachtige' ondergrond. Dat zegt wethouder Leendert de Lange in het Leidsch Dagblad.
Nog geen bouwvergunning
De Europese ruimtevaartorganisatie ESA, waarvan het Noordwijkse Estec het hoofdkantoor is, werkt sinds vorig jaar oktober samen met de Amerikaanse NASA.
Een bouwvergunning voor een 'Mars Dome' is nog niet aangevraagd. (ad/tw)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Bringing a Bit of Mars Back Home
If there is evidence of life on Mars, it will be found in the planet’s rocks. And as most scientists who study Mars will tell you, the best way to learn about martian rocks is to bring a few back to Earth.
NASA has long had plans for a sample-return mission to Mars. In the 1990s such a mission was on the agency’s active to-do list, with sample return planned to occur as early as 2008.
But the failure of two successive Mars missions, Mars Climate Orbiter and Mars Polar Lander, led NASA to rethink its entire Mars-exploration strategy, scrapping sample return as a near-term goal.
AMASE Co-I Pamela Conrad (center) and PI Andrew Steele (r) discuss the best location for obtaining a core sample from a calcium carbonate rock. Credit: Henry Bortman
Now, however, talk of sample return is once again in the mix. While no project has yet been funded, ideas about how it might be accomplished are under serious discussion. One such idea calls for the launch in 2018 of a rover, tentatively dubbed MAX-C (Mars Astrobiology Explorer-Cacher), tasked with collecting some twenty rock and dust samples.
MAX-C would store these samples in a sealed container, which years later would be retrieved by a second rover and launched into orbit around Mars. A third spacecraft would then capture the orbiting cache and return it to Earth.
Although MAX-C is still only a proposal, work has begun to build and test prototypes of drilling and caching systems that could make it a reality. Last month, a group of scientists and engineers traveled to Mono Lake, California, in the company of a six-wheeled rover named Pluto, to field test one of these systems.
Taking part in the field test were several engineers, members of the robotics team that developed the coring and caching system at NASA’s Jet Propulsion Lab (JPL), and scientists from AMASE (Arctic Mars Analog Svalbard Expedition), a NASA-funded group that for the past several years has explored Mars-analog sites on the Arctic island of Svalbard.
Part of AMASE’s charter is to test instruments for Mars-rover missions; in past years they have tested instruments for NASA’s Mars Science Laboratory and the European Space Agency’s ExoMars rovers.
Mono Lake was chosen as a test site, explained AMASE co-investigator Pamela Conrad, who coordinated the field test, both because of the site’s accessibility, and because of the “variety of interesting evaporite minerals found there,” including some unusual calcium-carbonate formations.
On Mars, ancient evaporite deposits, left behind billions of years ago by evaporating water, are widely thought to be among the best places to look for evidence of past martian life.
Mono Lake is also “pretty otherworldly, Conrad added. “When you are doing a field test, you’re not just doing an analog for a certain set of chemical characteristics or a certain set of physical characteristics, you’re also doing an analog for the strangeness of it all.” She stressed that in a field test, it’s good to get out of one’s comfort zone, to encounter the unexpected.
Onboard the rover were two interrelated instruments designed and developed at NASA’s Jet Propulsion Lab (JPL): an experimental caching subsystem, referred to as the “SHEC” (Sample Handling, Encapsulation and Containerization), and a newly designed drill, mounted on a multi-jointed robotic arm.
The SHEC was comprised of a carousel containing four hollow drill bits, as well as a squat round container – roughly the size and shape of a 50-pack of blank CDs – in which were stored 19 hollow metal cylindrical sleeves, each about the width and length of a stubby human index finger.
At the start of each coring operation, the SHEC inserted an empty cylinder into one of the bits, and the bit was attached to the drill.
The rover then drove up to a target rock and positioned the bit at the desired location. As the bit chewed a ring-shaped hole into the rock, a sample of the rock was forced up into the cylinder, much the way an apple core is forced up into a kitchen coring tool as you press down on it.
JPL’s prototype sample-collecting rover drills into a rock along the shore of Mono Lake. Credit: Henry Bortman
The SHEC then capped and stored the filled cylinder and the bit was returned to its carousel, to be used again in a subsequent coring operation.
Although the final version of the system will be automatic from end-to-end, during the Mono Lake field test some steps required human intervention.
Considering that, prior to the Mono Lake test, the drilling and caching system had been tested only in a warm, cozy lab at JPL, field operations went exceptionally smoothly.
“When we’re in the lab,” said Paulo Younse, the JPL mechanical engineer who built the SHEC, “it’s just nice room temperature the whole entire time. Everything works exactly the same.”
But “we were running at 5 to 10 degrees Celsius (41 to 50 degrees Fahrenheit) outside in the morning. We actually had to put hand warmers on the [rover's] cameras to keep them warm.” One team member also had to strap a set of spare batteries around his waist to prevent them from getting too cold.
Although at times the group was forced by bad weather to work indoors, the test was successful because it provided an opportunity for interaction between the scientists and engineers.
“There has to be more of an interface between scientists and engineers to understand each other in the development process of a mission like Max-C,” said Andrew Steele, principal investigator for AMASE.
“Scientists must concentrate on the important parts of what they want to achieve, their important hypotheses, and how they want to test them, at an early enough stage to feed it into [the engineers] during the development process.”
In particular, during hardware development, the engineers had no immediate need to focus on cleanliness. “When we’re testing hardware we just run all the motors, do all the operations. We don’t necessarily go through all the swabbing and test procedures,” Younse explained.
But part of the design of the field test was to more closely mimic what operations on Mars would be like. Because the goal of the proposed MAX-C rover will be to retrieve rock samples that will help determine whether or not there was ever life on Mars, it will be critically important that any parts of the sampling and caching system that come in contact with martian rock and soil be free of contaminants from Earth.
So during field operations, a significant amount of time was spent cleaning even microscopic amounts of contaminants from drill bits and sample cylinders, and then verifying that they were, indeed, clean.
Despite the weather, operations exceeded the expectations of nearly everyone involved. Often in a preliminary field test, hardware breaks, software is glitchy, and the scientists spend a lot of time standing around waiting for the engineers to fix things. At Mono Lake, however, both hardware and software worked almost flawlessly.
Two problems that did crop up were the result of coring into rocks that differed substantially from those previously tested in the lab. One was that, unlike the test samples used in the lab which had smooth surfaces, the calcium carbonate rocks at Mono Lake had rough, irregular surfaces that made the drill bit jump around so violently the entire rover shimmied in response.
Eventually, though, the bit chipped away enough material to create a smooth-surfaced depression that could guide the bit deeper into the rock.
A second surprise was the effect of moisture inside some of the rocks. When the rover drilled into these rocks, wet, pulverized material collected inside the cylinder, turning to a thick, sticky clay that caused the drill bit to jam.
Neither of these problems was insurmountable, however, and the lessons learned from them will contribute to refinements in the next iteration of the drill-system hardware.
Both the drilling and caching systems are currently being revamped, and the revised hardware will hopefully be ready in time to test this summer when the AMASE team makes its annual trek to Svalbard.
bron: http://www.themartian.net/missions/bringing-bit-mars-home.html
If there is evidence of life on Mars, it will be found in the planet’s rocks. And as most scientists who study Mars will tell you, the best way to learn about martian rocks is to bring a few back to Earth.
NASA has long had plans for a sample-return mission to Mars. In the 1990s such a mission was on the agency’s active to-do list, with sample return planned to occur as early as 2008.
But the failure of two successive Mars missions, Mars Climate Orbiter and Mars Polar Lander, led NASA to rethink its entire Mars-exploration strategy, scrapping sample return as a near-term goal.
AMASE Co-I Pamela Conrad (center) and PI Andrew Steele (r) discuss the best location for obtaining a core sample from a calcium carbonate rock. Credit: Henry Bortman
Now, however, talk of sample return is once again in the mix. While no project has yet been funded, ideas about how it might be accomplished are under serious discussion. One such idea calls for the launch in 2018 of a rover, tentatively dubbed MAX-C (Mars Astrobiology Explorer-Cacher), tasked with collecting some twenty rock and dust samples.
MAX-C would store these samples in a sealed container, which years later would be retrieved by a second rover and launched into orbit around Mars. A third spacecraft would then capture the orbiting cache and return it to Earth.
Although MAX-C is still only a proposal, work has begun to build and test prototypes of drilling and caching systems that could make it a reality. Last month, a group of scientists and engineers traveled to Mono Lake, California, in the company of a six-wheeled rover named Pluto, to field test one of these systems.
Taking part in the field test were several engineers, members of the robotics team that developed the coring and caching system at NASA’s Jet Propulsion Lab (JPL), and scientists from AMASE (Arctic Mars Analog Svalbard Expedition), a NASA-funded group that for the past several years has explored Mars-analog sites on the Arctic island of Svalbard.
Part of AMASE’s charter is to test instruments for Mars-rover missions; in past years they have tested instruments for NASA’s Mars Science Laboratory and the European Space Agency’s ExoMars rovers.
Mono Lake was chosen as a test site, explained AMASE co-investigator Pamela Conrad, who coordinated the field test, both because of the site’s accessibility, and because of the “variety of interesting evaporite minerals found there,” including some unusual calcium-carbonate formations.
On Mars, ancient evaporite deposits, left behind billions of years ago by evaporating water, are widely thought to be among the best places to look for evidence of past martian life.
Mono Lake is also “pretty otherworldly, Conrad added. “When you are doing a field test, you’re not just doing an analog for a certain set of chemical characteristics or a certain set of physical characteristics, you’re also doing an analog for the strangeness of it all.” She stressed that in a field test, it’s good to get out of one’s comfort zone, to encounter the unexpected.
Onboard the rover were two interrelated instruments designed and developed at NASA’s Jet Propulsion Lab (JPL): an experimental caching subsystem, referred to as the “SHEC” (Sample Handling, Encapsulation and Containerization), and a newly designed drill, mounted on a multi-jointed robotic arm.
The SHEC was comprised of a carousel containing four hollow drill bits, as well as a squat round container – roughly the size and shape of a 50-pack of blank CDs – in which were stored 19 hollow metal cylindrical sleeves, each about the width and length of a stubby human index finger.
At the start of each coring operation, the SHEC inserted an empty cylinder into one of the bits, and the bit was attached to the drill.
The rover then drove up to a target rock and positioned the bit at the desired location. As the bit chewed a ring-shaped hole into the rock, a sample of the rock was forced up into the cylinder, much the way an apple core is forced up into a kitchen coring tool as you press down on it.
JPL’s prototype sample-collecting rover drills into a rock along the shore of Mono Lake. Credit: Henry Bortman
The SHEC then capped and stored the filled cylinder and the bit was returned to its carousel, to be used again in a subsequent coring operation.
Although the final version of the system will be automatic from end-to-end, during the Mono Lake field test some steps required human intervention.
Considering that, prior to the Mono Lake test, the drilling and caching system had been tested only in a warm, cozy lab at JPL, field operations went exceptionally smoothly.
“When we’re in the lab,” said Paulo Younse, the JPL mechanical engineer who built the SHEC, “it’s just nice room temperature the whole entire time. Everything works exactly the same.”
But “we were running at 5 to 10 degrees Celsius (41 to 50 degrees Fahrenheit) outside in the morning. We actually had to put hand warmers on the [rover's] cameras to keep them warm.” One team member also had to strap a set of spare batteries around his waist to prevent them from getting too cold.
Although at times the group was forced by bad weather to work indoors, the test was successful because it provided an opportunity for interaction between the scientists and engineers.
“There has to be more of an interface between scientists and engineers to understand each other in the development process of a mission like Max-C,” said Andrew Steele, principal investigator for AMASE.
“Scientists must concentrate on the important parts of what they want to achieve, their important hypotheses, and how they want to test them, at an early enough stage to feed it into [the engineers] during the development process.”
In particular, during hardware development, the engineers had no immediate need to focus on cleanliness. “When we’re testing hardware we just run all the motors, do all the operations. We don’t necessarily go through all the swabbing and test procedures,” Younse explained.
But part of the design of the field test was to more closely mimic what operations on Mars would be like. Because the goal of the proposed MAX-C rover will be to retrieve rock samples that will help determine whether or not there was ever life on Mars, it will be critically important that any parts of the sampling and caching system that come in contact with martian rock and soil be free of contaminants from Earth.
So during field operations, a significant amount of time was spent cleaning even microscopic amounts of contaminants from drill bits and sample cylinders, and then verifying that they were, indeed, clean.
Despite the weather, operations exceeded the expectations of nearly everyone involved. Often in a preliminary field test, hardware breaks, software is glitchy, and the scientists spend a lot of time standing around waiting for the engineers to fix things. At Mono Lake, however, both hardware and software worked almost flawlessly.
Two problems that did crop up were the result of coring into rocks that differed substantially from those previously tested in the lab. One was that, unlike the test samples used in the lab which had smooth surfaces, the calcium carbonate rocks at Mono Lake had rough, irregular surfaces that made the drill bit jump around so violently the entire rover shimmied in response.
Eventually, though, the bit chipped away enough material to create a smooth-surfaced depression that could guide the bit deeper into the rock.
A second surprise was the effect of moisture inside some of the rocks. When the rover drilled into these rocks, wet, pulverized material collected inside the cylinder, turning to a thick, sticky clay that caused the drill bit to jam.
Neither of these problems was insurmountable, however, and the lessons learned from them will contribute to refinements in the next iteration of the drill-system hardware.
Both the drilling and caching systems are currently being revamped, and the revised hardware will hopefully be ready in time to test this summer when the AMASE team makes its annual trek to Svalbard.
bron: http://www.themartian.net/missions/bringing-bit-mars-home.html
cool
The Secrets Of Ancient Martian and Terrestrial Atmospheres
Chemists at UC San Diego have uncovered a new chemical reaction on tiny particulates in the atmosphere that could allow scientists to gain a glimpse from ancient rocks of what the atmospheres of the Earth and Mars were like hundreds of millions years ago.
Their discovery also provides a simple chemical explanation for the unusual carbonate inclusions found in a meteorite from Mars that was once thought by some scientists to be evidence of ancient Martian life.
We never knew before how the atmosphere could be trapped in carbonate, said Mark Thiemens, dean of UC San Diegos Division of Physical Sciences who headed the team of scientists that detailed its discovery in this weeks early online edition of the Journal of the Proceedings of the National Academy of Sciences.
This chemical reaction, which takes place on the surface of aerosols in the atmosphere, not only provides us with an understanding of how these carbonates can form on the Earth and Mars. It gives us a new tool to better understand climatechange, as our planet warms and becomes more dusty.
Robina Shaheen, a postdoctoral researcher in Thiemens laboratory, discovered the chemical reaction and detailed its importance in the Earths atmosphere after four years of painstaking experiments in which she found a higher than expected proportion of oxygen 17 isotopes in the carbonates found on dust grains, aerosols and dirt from various parts of the world.
Martian meteorites, such as ALH84001, which was once thought to exhibit evidence of extraterrestrial life, have carbonates with similarly high oxygen 17 anomalies.
Scientists have long attributed those anomalies to photochemical processes involving ozone and carbon dioxide in the thin atmosphere on Mars, which is bathed by intense ultraviolet radiation.
But after finding similar anomalies on terrestrial carbonates formed in atmospheric aerosols, Shaheen surmised they might be the result of another chemical process more common to both planets.
She analyzed in painstaking detail in the laboratory and in the Earths atmosphere how ozone molecules interacted with oxygen-bearing mineral aerosols from dust, sea spray and other sources to form hydrogen peroxide and carbonates containing this same oxygen-isotope anomaly.
What she found is that the tiny little layer on the outside of the grain is where this chemistry all happens, said Thiemens. Its the ozone in the atmosphere mixing with water and carbon dioxide that drives a completely different kind of chemistry, one thats not in any of the models.
While current models of atmospheric processes assume that the mixing of large volumes of gases drives the chemistry of the Earths atmosphere, the UCSD chemists think their discovery may force a rethinking of this idea, particularly as the Earths atmosphere becomes warmer and more dusty, providing more opportunities for this sort of chemistry to take place on aerosols.
You can do chemistry on a grain thats a lot quicker and easier in many respects than is possible in other atmospheric processes, said Thiemens.
Shaheen, who analyzed the carbonates in the Martian meteorite ALH84001 and found that they could have been formed on aerosols in ancient Martian atmosphere, said that NASAs Phoenix lander recently detected carbonates associated with particulates in the dusty atmosphere of Mars. We think it might be this same mechanism that is operating, she added.
Besides understanding current and future atmospheric processes on the Earth and Mars, the new discovery offers the possibility of mining information about the Earths atmosphere, particularly its oxygen levels, from carbonates found in ancient rocks millions of years ago, far beyond the time period from which scientists can now obtain information about the ancient atmosphere from ice cores.
The development of this new tool to probe ancient atmospheres could be the most significant aspect of the UCSD chemists discovery.
Weve found a new way to measure the earths atmosphere for time periods when we previously could not do it, said Thiemens. What happened to ozone and oxygen levels 65 million years ago during the Cretaceous-Tertiary period when the dinosaurs and many other forms of life were killed in a mass extinction? Who died first? Did the food chain disappear before the dinosaurs?
What happened 251 million years ago during the Permian-Triassic period, the most severe extinction of life on Earth, when 85 percent of life disappeared and no one knows why? Theres no record of what happened in the atmosphere. But if you can find a record of what happened to oxygen levels, you can answer questions like that.
Other researchers at UCSD involved in the study in Thiemens laboratory were undergraduates Anna Abramian and John Horn. The research was partially supported by grants from National Aeronautics and Space Administration, the National Science Foundation and the UC San Diego Chancellors Associates.
Source: http://www.marsdaily.com/(...)Atmospheres_999.html
Chemists at UC San Diego have uncovered a new chemical reaction on tiny particulates in the atmosphere that could allow scientists to gain a glimpse from ancient rocks of what the atmospheres of the Earth and Mars were like hundreds of millions years ago.
Their discovery also provides a simple chemical explanation for the unusual carbonate inclusions found in a meteorite from Mars that was once thought by some scientists to be evidence of ancient Martian life.
We never knew before how the atmosphere could be trapped in carbonate, said Mark Thiemens, dean of UC San Diegos Division of Physical Sciences who headed the team of scientists that detailed its discovery in this weeks early online edition of the Journal of the Proceedings of the National Academy of Sciences.
This chemical reaction, which takes place on the surface of aerosols in the atmosphere, not only provides us with an understanding of how these carbonates can form on the Earth and Mars. It gives us a new tool to better understand climatechange, as our planet warms and becomes more dusty.
Robina Shaheen, a postdoctoral researcher in Thiemens laboratory, discovered the chemical reaction and detailed its importance in the Earths atmosphere after four years of painstaking experiments in which she found a higher than expected proportion of oxygen 17 isotopes in the carbonates found on dust grains, aerosols and dirt from various parts of the world.
Martian meteorites, such as ALH84001, which was once thought to exhibit evidence of extraterrestrial life, have carbonates with similarly high oxygen 17 anomalies.
Scientists have long attributed those anomalies to photochemical processes involving ozone and carbon dioxide in the thin atmosphere on Mars, which is bathed by intense ultraviolet radiation.
But after finding similar anomalies on terrestrial carbonates formed in atmospheric aerosols, Shaheen surmised they might be the result of another chemical process more common to both planets.
She analyzed in painstaking detail in the laboratory and in the Earths atmosphere how ozone molecules interacted with oxygen-bearing mineral aerosols from dust, sea spray and other sources to form hydrogen peroxide and carbonates containing this same oxygen-isotope anomaly.
What she found is that the tiny little layer on the outside of the grain is where this chemistry all happens, said Thiemens. Its the ozone in the atmosphere mixing with water and carbon dioxide that drives a completely different kind of chemistry, one thats not in any of the models.
While current models of atmospheric processes assume that the mixing of large volumes of gases drives the chemistry of the Earths atmosphere, the UCSD chemists think their discovery may force a rethinking of this idea, particularly as the Earths atmosphere becomes warmer and more dusty, providing more opportunities for this sort of chemistry to take place on aerosols.
You can do chemistry on a grain thats a lot quicker and easier in many respects than is possible in other atmospheric processes, said Thiemens.
Shaheen, who analyzed the carbonates in the Martian meteorite ALH84001 and found that they could have been formed on aerosols in ancient Martian atmosphere, said that NASAs Phoenix lander recently detected carbonates associated with particulates in the dusty atmosphere of Mars. We think it might be this same mechanism that is operating, she added.
Besides understanding current and future atmospheric processes on the Earth and Mars, the new discovery offers the possibility of mining information about the Earths atmosphere, particularly its oxygen levels, from carbonates found in ancient rocks millions of years ago, far beyond the time period from which scientists can now obtain information about the ancient atmosphere from ice cores.
The development of this new tool to probe ancient atmospheres could be the most significant aspect of the UCSD chemists discovery.
Weve found a new way to measure the earths atmosphere for time periods when we previously could not do it, said Thiemens. What happened to ozone and oxygen levels 65 million years ago during the Cretaceous-Tertiary period when the dinosaurs and many other forms of life were killed in a mass extinction? Who died first? Did the food chain disappear before the dinosaurs?
What happened 251 million years ago during the Permian-Triassic period, the most severe extinction of life on Earth, when 85 percent of life disappeared and no one knows why? Theres no record of what happened in the atmosphere. But if you can find a record of what happened to oxygen levels, you can answer questions like that.
Other researchers at UCSD involved in the study in Thiemens laboratory were undergraduates Anna Abramian and John Horn. The research was partially supported by grants from National Aeronautics and Space Administration, the National Science Foundation and the UC San Diego Chancellors Associates.
Source: http://www.marsdaily.com/(...)Atmospheres_999.html
cool
Sensor on Mars Rover to Measure Radiation Environment
About eight months before the NASA rover Curiosity touches down on Mars in August 2012, the missions science measurements will begin much closer to Earth.
The Mars Science Laboratory missions Radiation Assessment Detector, or RAD, will monitor naturally occurring radiation that can be unhealthful if absorbed by living organisms. It will do so on the surface of Mars, where there has never before been such an instrument, as well as during the trip between Mars and Earth.
This instrument, shown prior to its September 2010 installation onto NASA's Mars rover Curiosity, will aid future human missions to Mars by providing information about the radiation environment on Mars and on the way to Mars.
RADs measurements on Mars will help fulfill the missions key goals of assessing whether Curiositys landing region on Mars has had conditions favorable for life and for preserving evidence about life. This instrument also will do an additional job. Unlike any of the nine others in this robotic missions science payload, RAD has a special task and funding from the part of NASA that is planning human exploration beyond Earth orbit. It will aid design of human missions by reducing uncertainty about how much shielding from radiation future astronauts will need. The measurements between Earth and Mars, as well as the measurements on Mars, will serve that purpose.
No one has fully characterized the radiation environment on the surface of another planet. If we want to send humans there, we need to do that, said RAD Principal Investigator Don Hassler of the Boulder, Colo., branch of the Southwest Research Institute.
Whether the first destination for human exploration beyond the moon is an asteroid or Mars, the travelers will need protection from the radiation environment in interplanetary space. Hassler said, The measurements we get during the cruise from Earth to Mars will help map the distribution of radiation throughout the solar system and be useful in mission design for wherever we send astronauts.
RAD will monitor high-energy atomic and subatomic particles coming from the sun, from distant supernovas and from other sources. These particles constitute the radiation that could be harmful to any microbes near the surface of Mars or to astronauts on a Mars mission. Galactic cosmic rays, coming from supernova explosions and other events extremely far from our own solar system, are a variable shower of charged particles. In addition, the sun itself spews electrons, protons and heavier ions in solar particle events fed by solar flares and ejections of matter from the suns corona. Astronauts might need to move into havens with extra shielding on an interplanetary spacecraft or on Mars during solar particle events.
Earths magnetic field and atmosphere provide effective shielding for our home planet against the possible deadly effects of galactic cosmic rays and solar particle events. Mars, though, lacks a global magnetic field and has only about one percent as much atmosphere as Earth. Just to find high-enough radiation levels on Earth for checking and calibrating RAD, the instrument team needed to put it inside major particle-accelerator research facilities in the United States, Europe, Japan and South Africa.
An instrument on NASAs Mars Odyssey orbiter, which reached Mars in 2001, assessed radiation levels above the Martian atmosphere. Current estimates of the radiation environment at the planets surface rely on modeling of how the thin atmosphere affects the energetic particles, but uncertainty in the modeling remains large. A single energetic particle hitting the top of the atmosphere can break up into many particles a cascade of lower-energy particles that might be more damaging to life than a single high-energy particle, Hassler noted.
The 1.7-kilogram (3.8-pound) RAD instrument has an upward-pointing, wide-angle telescope with detectors for charged particles with masses up to that of iron. It can also detect secondary neutrons coming from both the Mars atmosphere above and Mars surface material below. Hasslers international RAD team includes experts in instrument design, astronaut safety, atmospheric science, geology and other fields.
Southwest Research Institute, in Boulder and in San Antonio, Texas, and Christian Albrechts University, in Kiel, Germany, built RAD with funding from the NASA Exploration Systems Mission Directorate and Germanys national aerospace research center: Deutschen Zentrum für Luft- und Raumfahrt. The team assembling and testing the Mars Science Laboratory spacecraft at NASAs Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif., installed RAD onto Curiosity last month for the late-2011 launch.
RAD measurements during the trip from Earth to Mars will enable correlations with instruments on other spacecraft that monitor solar particle events and galactic cosmic rays in Earths neighborhood, then will yield data about the radiation environment farther from Earth.
Once on Mars, the rovers prime mission will last a full Martian year nearly two Earth years. A one-time set of measurements by RAD would not suffice for determining the radiation environment on the surface, because radiation levels vary on time frames both longer than a year and shorter than an hour. Operational planning for Curiosity anticipates that RAD will record measurements for 15 minutes of every hour throughout the prime mission.
Radiation levels probably make the surface of modern Mars inhospitable for microbial life. The measurements from RAD will feed calculations of how deeply a possible future robot on a life-detection mission might need to dig or drill to reach a microbial safe zone. For assessing whether the surface radiation environment could have been hospitable for microbes in Mars distant past, researchers will combine RADs measurements with estimates of how the activity of the sun and the atmosphere of Mars have changed in the past few billion years.
The primary science goal of Curiosity is to determine whether its landing site is, or ever was, a habitable environment, a place friendly to life, said JPLs Ashwin Vasavada, deputy project scientist for the Mars Science Laboratory. That involves looking both for conditions that would support life as well as for those that would be hazardous to life or its chemical predecessors. Natural, high-energy radiation is just such a hazard, and RAD will give us the first look at the present level of this radiation and help us to better estimate radiation levels throughout Mars history.
JPL, a division of the California Institute of Technology in Pasadena, manages the Mars Science Laboratory Project for NASAs Science Mission Directorate, Washington. For more information about the mission, see http://mars.jpl.nasa.gov/msl/ .
bron: http://www.themartian.net(...)ion-environment.html
About eight months before the NASA rover Curiosity touches down on Mars in August 2012, the missions science measurements will begin much closer to Earth.
The Mars Science Laboratory missions Radiation Assessment Detector, or RAD, will monitor naturally occurring radiation that can be unhealthful if absorbed by living organisms. It will do so on the surface of Mars, where there has never before been such an instrument, as well as during the trip between Mars and Earth.
This instrument, shown prior to its September 2010 installation onto NASA's Mars rover Curiosity, will aid future human missions to Mars by providing information about the radiation environment on Mars and on the way to Mars.
RADs measurements on Mars will help fulfill the missions key goals of assessing whether Curiositys landing region on Mars has had conditions favorable for life and for preserving evidence about life. This instrument also will do an additional job. Unlike any of the nine others in this robotic missions science payload, RAD has a special task and funding from the part of NASA that is planning human exploration beyond Earth orbit. It will aid design of human missions by reducing uncertainty about how much shielding from radiation future astronauts will need. The measurements between Earth and Mars, as well as the measurements on Mars, will serve that purpose.
No one has fully characterized the radiation environment on the surface of another planet. If we want to send humans there, we need to do that, said RAD Principal Investigator Don Hassler of the Boulder, Colo., branch of the Southwest Research Institute.
Whether the first destination for human exploration beyond the moon is an asteroid or Mars, the travelers will need protection from the radiation environment in interplanetary space. Hassler said, The measurements we get during the cruise from Earth to Mars will help map the distribution of radiation throughout the solar system and be useful in mission design for wherever we send astronauts.
RAD will monitor high-energy atomic and subatomic particles coming from the sun, from distant supernovas and from other sources. These particles constitute the radiation that could be harmful to any microbes near the surface of Mars or to astronauts on a Mars mission. Galactic cosmic rays, coming from supernova explosions and other events extremely far from our own solar system, are a variable shower of charged particles. In addition, the sun itself spews electrons, protons and heavier ions in solar particle events fed by solar flares and ejections of matter from the suns corona. Astronauts might need to move into havens with extra shielding on an interplanetary spacecraft or on Mars during solar particle events.
Earths magnetic field and atmosphere provide effective shielding for our home planet against the possible deadly effects of galactic cosmic rays and solar particle events. Mars, though, lacks a global magnetic field and has only about one percent as much atmosphere as Earth. Just to find high-enough radiation levels on Earth for checking and calibrating RAD, the instrument team needed to put it inside major particle-accelerator research facilities in the United States, Europe, Japan and South Africa.
An instrument on NASAs Mars Odyssey orbiter, which reached Mars in 2001, assessed radiation levels above the Martian atmosphere. Current estimates of the radiation environment at the planets surface rely on modeling of how the thin atmosphere affects the energetic particles, but uncertainty in the modeling remains large. A single energetic particle hitting the top of the atmosphere can break up into many particles a cascade of lower-energy particles that might be more damaging to life than a single high-energy particle, Hassler noted.
The 1.7-kilogram (3.8-pound) RAD instrument has an upward-pointing, wide-angle telescope with detectors for charged particles with masses up to that of iron. It can also detect secondary neutrons coming from both the Mars atmosphere above and Mars surface material below. Hasslers international RAD team includes experts in instrument design, astronaut safety, atmospheric science, geology and other fields.
Southwest Research Institute, in Boulder and in San Antonio, Texas, and Christian Albrechts University, in Kiel, Germany, built RAD with funding from the NASA Exploration Systems Mission Directorate and Germanys national aerospace research center: Deutschen Zentrum für Luft- und Raumfahrt. The team assembling and testing the Mars Science Laboratory spacecraft at NASAs Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif., installed RAD onto Curiosity last month for the late-2011 launch.
RAD measurements during the trip from Earth to Mars will enable correlations with instruments on other spacecraft that monitor solar particle events and galactic cosmic rays in Earths neighborhood, then will yield data about the radiation environment farther from Earth.
Once on Mars, the rovers prime mission will last a full Martian year nearly two Earth years. A one-time set of measurements by RAD would not suffice for determining the radiation environment on the surface, because radiation levels vary on time frames both longer than a year and shorter than an hour. Operational planning for Curiosity anticipates that RAD will record measurements for 15 minutes of every hour throughout the prime mission.
Radiation levels probably make the surface of modern Mars inhospitable for microbial life. The measurements from RAD will feed calculations of how deeply a possible future robot on a life-detection mission might need to dig or drill to reach a microbial safe zone. For assessing whether the surface radiation environment could have been hospitable for microbes in Mars distant past, researchers will combine RADs measurements with estimates of how the activity of the sun and the atmosphere of Mars have changed in the past few billion years.
The primary science goal of Curiosity is to determine whether its landing site is, or ever was, a habitable environment, a place friendly to life, said JPLs Ashwin Vasavada, deputy project scientist for the Mars Science Laboratory. That involves looking both for conditions that would support life as well as for those that would be hazardous to life or its chemical predecessors. Natural, high-energy radiation is just such a hazard, and RAD will give us the first look at the present level of this radiation and help us to better estimate radiation levels throughout Mars history.
JPL, a division of the California Institute of Technology in Pasadena, manages the Mars Science Laboratory Project for NASAs Science Mission Directorate, Washington. For more information about the mission, see http://mars.jpl.nasa.gov/msl/ .
bron: http://www.themartian.net(...)ion-environment.html
cool
23-11-2010
'Mars is veilig'
NIJMEGEN - Stel dat er bacteriën op de planeet Mars zijn, dan is het zeer onwaarschijnlijk dat ze schadelijk en ziekmakend zijn voor de mens.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Een bemande Marsmissie is daarom veilig, stellen infectiedeskundigen aan het UMC St. Radboud in Nijmegen. Overigens kan het nog jaren duren voordat zo'n bemande missie naar de rode planeet kan plaatsvinden.
De bevindingen zijn gepubliceerd in het novembernummer van NASA's wetenschappelijke tijdschrift The Journal of Cosmology, zo werd dinsdag bekendgemaakt.
© ANP
(nu.nl)
'Mars is veilig'
NIJMEGEN - Stel dat er bacteriën op de planeet Mars zijn, dan is het zeer onwaarschijnlijk dat ze schadelijk en ziekmakend zijn voor de mens.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Een bemande Marsmissie is daarom veilig, stellen infectiedeskundigen aan het UMC St. Radboud in Nijmegen. Overigens kan het nog jaren duren voordat zo'n bemande missie naar de rode planeet kan plaatsvinden.
De bevindingen zijn gepubliceerd in het novembernummer van NASA's wetenschappelijke tijdschrift The Journal of Cosmology, zo werd dinsdag bekendgemaakt.
© ANP
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-11-2010
's Werelds gehardste wezentje kan op Mars overleven
Piepklein maar onverwoestbaar: de Tardigrade.
Een piepklein maar bijzonder taai creatuurtje werd door wetenschappers aangeduid als de aardbewonder die het meeste kans maakt om een vlucht naar Mars en het verblijf daar te overleven. En die ontdekking bezorgt de vorsers aardig wat kopzorgen.
De Tardigrada, die ook wel onder de namen waterbeertje of beerdiertje bekendstaat, is een wezentje van ongeveer een millimeter groot, dat omnivoor is en over het algemeen in mos leeft. Wetenschappers verbaasden zich al langer om de taaiheid van het opvallende beestje, in zoverre zelfs dat sommigen opperen dat het buitenaards is van oorsprong.
Tijdens recente testen, waar een Marslandschap werd nagebootst, bleek het diertje zijn harde reputatie probleemloos waar te maken. "Bij dat onderzoek bleken de waterbeertjes de levensvorm te zijn die daar het meeste kans op overleven maakt", zegt Adam Johnson, doctoraatsstudent aan de Indiana University en hoofdauteur van een onderzoek dat in vakblad 'Icarus' zal worden gepubliceerd.
Extreme kou en UV-straling
Johnson en zijn collega's onderwierpen tijdens hun onderzoek enkele van de sterkste levensvormen op Aarde gedurende 40 dagen aan zeer extreme omstandigheden, om de situatie op Mars zo realistisch mogelijk na te bootsen.
De ondergrond was afkomstig van steriel gemaakte basaltrots, die in een glazen observatieruimte werd geplaatst. Vervolgens werden in die ruimte Mars-achtige omstandigheden nagebootst, zoals UV-straling en extreme koude. "Tot onze verbazing bleken de organismen die het best tegen de koude bestand zijn, als eerste dood te gaan", zegt de onderzoeker. "UV-straling bleek dan weer minder schadelijk voor de organismen dan we dachten. Zodra ze zich in de bodemkorst bevinden, al is het zeer ondiep, lijken ze daartegen bestand. Het meeste leven droogde uiteindelijk gewoon uit door de onleefbare omstandigheden in onze nagemaakte Marsbodem."
Alles in gegooid
Er werden bacteriën uit de Siberische permafrost, ééncelligen uit zout water in Mexico en gistachtige organismen uit de Canadese poolgebieden getest, maar die gaven allemaal de geest. De Tardigrade overleefde. "We stopten alle organismen die we konden vinden in het experiment", zegt Johnson. "De meeste onderzoeken focussen op eentje, maar wij gooiden er alles in wat we konden vinden."
De opmerkelijke overlevingsdrang van de Tardigrada zorgt in elk geval voor problemen wat een potentiële Marsreis betreft. "Als we per ongeluk zulke kleine verstekelingen meesturen met het materiaal op Marsreis, en die diertjes overleven daar ook, dan kan dat de verkeerde indruk wekken dat er ginds leven is", zegt Johnson. "Het is echt vitaal dat onze Marsrobots steriel zijn. In een nog erger scenario zullen 'onze' Tardigrada het leven uitroeien dat in de Marsbodem aanwezig is." (hlnsydney/tw)
(HLN)
's Werelds gehardste wezentje kan op Mars overleven
Piepklein maar onverwoestbaar: de Tardigrade.
Een piepklein maar bijzonder taai creatuurtje werd door wetenschappers aangeduid als de aardbewonder die het meeste kans maakt om een vlucht naar Mars en het verblijf daar te overleven. En die ontdekking bezorgt de vorsers aardig wat kopzorgen.
De Tardigrada, die ook wel onder de namen waterbeertje of beerdiertje bekendstaat, is een wezentje van ongeveer een millimeter groot, dat omnivoor is en over het algemeen in mos leeft. Wetenschappers verbaasden zich al langer om de taaiheid van het opvallende beestje, in zoverre zelfs dat sommigen opperen dat het buitenaards is van oorsprong.
Tijdens recente testen, waar een Marslandschap werd nagebootst, bleek het diertje zijn harde reputatie probleemloos waar te maken. "Bij dat onderzoek bleken de waterbeertjes de levensvorm te zijn die daar het meeste kans op overleven maakt", zegt Adam Johnson, doctoraatsstudent aan de Indiana University en hoofdauteur van een onderzoek dat in vakblad 'Icarus' zal worden gepubliceerd.
Extreme kou en UV-straling
Johnson en zijn collega's onderwierpen tijdens hun onderzoek enkele van de sterkste levensvormen op Aarde gedurende 40 dagen aan zeer extreme omstandigheden, om de situatie op Mars zo realistisch mogelijk na te bootsen.
De ondergrond was afkomstig van steriel gemaakte basaltrots, die in een glazen observatieruimte werd geplaatst. Vervolgens werden in die ruimte Mars-achtige omstandigheden nagebootst, zoals UV-straling en extreme koude. "Tot onze verbazing bleken de organismen die het best tegen de koude bestand zijn, als eerste dood te gaan", zegt de onderzoeker. "UV-straling bleek dan weer minder schadelijk voor de organismen dan we dachten. Zodra ze zich in de bodemkorst bevinden, al is het zeer ondiep, lijken ze daartegen bestand. Het meeste leven droogde uiteindelijk gewoon uit door de onleefbare omstandigheden in onze nagemaakte Marsbodem."
Alles in gegooid
Er werden bacteriën uit de Siberische permafrost, ééncelligen uit zout water in Mexico en gistachtige organismen uit de Canadese poolgebieden getest, maar die gaven allemaal de geest. De Tardigrade overleefde. "We stopten alle organismen die we konden vinden in het experiment", zegt Johnson. "De meeste onderzoeken focussen op eentje, maar wij gooiden er alles in wat we konden vinden."
De opmerkelijke overlevingsdrang van de Tardigrada zorgt in elk geval voor problemen wat een potentiële Marsreis betreft. "Als we per ongeluk zulke kleine verstekelingen meesturen met het materiaal op Marsreis, en die diertjes overleven daar ook, dan kan dat de verkeerde indruk wekken dat er ginds leven is", zegt Johnson. "Het is echt vitaal dat onze Marsrobots steriel zijn. In een nog erger scenario zullen 'onze' Tardigrada het leven uitroeien dat in de Marsbodem aanwezig is." (hlnsydney/tw)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-12-2010
Amerikaanse Marssonde nadert duurrecord
Midden volgende week bereikt de Amerikaanse Mars Odyssey een mijlpaal. De Marssonde heeft dan langer gewerkt dan al zijn voorgangers.
De Mars Odyssey werd op 24 oktober 2001 in een baan om Mars gebracht. Op 15 december aanstaande is dat precies 3340 dagen geleden, en daarmee passeert hij het duurrecord van zijn voorganger, de Mars Global Surveyor, die van 11 september 1997 tot 2 november 2006 in bedrijf was.
De belangrijkste ontdekking die de Mars Odyssey op zijn naam heeft staan, is die van de grote hoeveelheden bevroren water dicht onder het Marsoppervlak. Daarnaast vormt hij een belangrijke schakel in het radioverkeer tussen de beide Marswagentjes Spirit en Opportunity en de aarde. Deze functie moet hij ook gaan vervullen bij de volgende mobiele Marslander Curiosity, die in augustus 2012 wordt gelanceerd.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Amerikaanse Marssonde nadert duurrecord
Midden volgende week bereikt de Amerikaanse Mars Odyssey een mijlpaal. De Marssonde heeft dan langer gewerkt dan al zijn voorgangers.
De Mars Odyssey werd op 24 oktober 2001 in een baan om Mars gebracht. Op 15 december aanstaande is dat precies 3340 dagen geleden, en daarmee passeert hij het duurrecord van zijn voorganger, de Mars Global Surveyor, die van 11 september 1997 tot 2 november 2006 in bedrijf was.
De belangrijkste ontdekking die de Mars Odyssey op zijn naam heeft staan, is die van de grote hoeveelheden bevroren water dicht onder het Marsoppervlak. Daarnaast vormt hij een belangrijke schakel in het radioverkeer tussen de beide Marswagentjes Spirit en Opportunity en de aarde. Deze functie moet hij ook gaan vervullen bij de volgende mobiele Marslander Curiosity, die in augustus 2012 wordt gelanceerd.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-12-2010
Marssonde Odyssey breekt record
De Amerikaanse onbemande Marsverkenner heeft vandaag het record op zijn naam gebracht van het langst rond de Rode Planeet werkende ruimtetuig. Dat meldt het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA.
De Mars Odyssey beëindigde om 02.55 uur Belgische tijd zijn 3.240ste dag in een baan rond het hemellichaam. Daarmee onttroondde de sonde de eveneens Amerikaanse Mars Global Surveyor, die van 1997 tot 2006 rond Mars cirkelde.
Doorgeefluik
De Odyssey zoekt niet alleen voortdurend naar tekenen van leven, maar dient ook als doorgeefluik bij de communicatie tussen de Amerikaanse Marsjeeps Spirit en Opportunity enerzijds, en de vluchtleiding in Pasadena anderzijds. Beide jeeps hebben hun geplande levensduur overdonderend overschreden.
De Odyssey vond in 2001 waterstof onder het oppervlak van Mars.
De nieuwe recordhouder bestudeert ook nog steeds seizoenswijzingen en maakte de meest gedetailleerde kaarten ooit van onze buurplaneet. Het tuig moet ook de volgende Amerikaanse landingsmissie op de Rode Planeet ondersteunen, het Mars Science Laboratory in 2012. (belga/svm)
(HLN)
Marssonde Odyssey breekt record
De Amerikaanse onbemande Marsverkenner heeft vandaag het record op zijn naam gebracht van het langst rond de Rode Planeet werkende ruimtetuig. Dat meldt het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA.
De Mars Odyssey beëindigde om 02.55 uur Belgische tijd zijn 3.240ste dag in een baan rond het hemellichaam. Daarmee onttroondde de sonde de eveneens Amerikaanse Mars Global Surveyor, die van 1997 tot 2006 rond Mars cirkelde.
Doorgeefluik
De Odyssey zoekt niet alleen voortdurend naar tekenen van leven, maar dient ook als doorgeefluik bij de communicatie tussen de Amerikaanse Marsjeeps Spirit en Opportunity enerzijds, en de vluchtleiding in Pasadena anderzijds. Beide jeeps hebben hun geplande levensduur overdonderend overschreden.
De Odyssey vond in 2001 waterstof onder het oppervlak van Mars.
De nieuwe recordhouder bestudeert ook nog steeds seizoenswijzingen en maakte de meest gedetailleerde kaarten ooit van onze buurplaneet. Het tuig moet ook de volgende Amerikaanse landingsmissie op de Rode Planeet ondersteunen, het Mars Science Laboratory in 2012. (belga/svm)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
02-01-2011
Chinezen en Russen sturen ruimtesonde naar Mars
China en Rusland hopen in oktober van dit jaar een ruimtesonde naar Mars te sturen voor onderzoek. Staatsmedia meldden zondag dat China in 2013 nòg een onbemande missie naar de rode planeet wil uitvoeren, ditmaal geheel zelfstandig.
Een Rus die deelneemt aan een oefening voor een Mars-reis
De lancering van de Yinghuo-1 stond aanvankelijk op het programma voor oktober 2009.
Mars maan
Om onbekende redenen werd de missie toen afgeblazen. Als alles nu wel volgens plan gaat, wordt de ruimtesonde met een Russische raket gelanceerd, samen met het Russische landingsvoertuig Phobos Grunt. Dit apparaat heeft als taak deeltjes mee te nemen van Phobos, de grootste van Mars' twee manen.
Met de missie willen de twee landen wetenschappelijk onderzoek doen naar Mars. Eén van de doelstellingen is om meer te weten te komen over het ijs op de planeet.
Water
Een grote vraag daarbij is wat er precies is gebeurd met het vloeibare water dat vermoedelijk ooit in overvloede aanwezig was op de planeet. Eerder bewijs daarvoor is verzameld door Amerikaanse Marslanders.
Yinghuo, de naam van de sonde, betekent letterlijk 'vuurvlieg'. Het woord is ook verwant aan een oud-Chinese benaming voor Mars.
Door Arne Hankel
(Elsevier)
Chinezen en Russen sturen ruimtesonde naar Mars
China en Rusland hopen in oktober van dit jaar een ruimtesonde naar Mars te sturen voor onderzoek. Staatsmedia meldden zondag dat China in 2013 nòg een onbemande missie naar de rode planeet wil uitvoeren, ditmaal geheel zelfstandig.
Een Rus die deelneemt aan een oefening voor een Mars-reis
De lancering van de Yinghuo-1 stond aanvankelijk op het programma voor oktober 2009.
Mars maan
Om onbekende redenen werd de missie toen afgeblazen. Als alles nu wel volgens plan gaat, wordt de ruimtesonde met een Russische raket gelanceerd, samen met het Russische landingsvoertuig Phobos Grunt. Dit apparaat heeft als taak deeltjes mee te nemen van Phobos, de grootste van Mars' twee manen.
Met de missie willen de twee landen wetenschappelijk onderzoek doen naar Mars. Eén van de doelstellingen is om meer te weten te komen over het ijs op de planeet.
Water
Een grote vraag daarbij is wat er precies is gebeurd met het vloeibare water dat vermoedelijk ooit in overvloede aanwezig was op de planeet. Eerder bewijs daarvoor is verzameld door Amerikaanse Marslanders.
Yinghuo, de naam van de sonde, betekent letterlijk 'vuurvlieg'. Het woord is ook verwant aan een oud-Chinese benaming voor Mars.
Door Arne Hankel
(Elsevier)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-01-2011
Marsbodem bevat toch organische stoffen
Meer dan dertig jaar geleden kwamen wetenschappers tot de conclusie dat de beide Viking-landers, die de Marsbodem aan een chemisch onderzoek hadden onderworpen, geen duidelijk bewijs hadden gevonden voor de aanwezigheid van organische verbindingen. Maar nieuw onderzoek wijst erop dat die stoffen er wel degelijk zijn.
Het nieuwe onderzoek werd opgezet nadat de Marslander Phoenix in 2008 ontdekte dat de bodem van de planeet Mars veel zogeheten perchloraten bevat - zouten die een sterk oxiderende werking hebben en de aanwezigheid van organische stoffen kunnen maskeren. Analyse van bodemmonsters uit de Atacamawoestijn in Chili, waaraan perchloraten waren toegevoegd, heeft nu opmerkelijke overeenkomsten aan het licht gebracht met de resultaten van Viking-landers.
Volgens de onderzoekers wijst dat erop dat de Viking-landers destijds toch organische stoffen op Mars hebben opgespoord, zij het in geoxideerde vorm. Ze benadrukken echter dat dit niet automatisch betekent dat er vroeger leven is geweest op onze buurplaneet. Het Mars Science Lab, dat eind dit jaar wordt gelanceerd, zal waarschijnlijk meer duidelijkheid kunnen geven over de samenstelling van de Marsbodem.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Marsbodem bevat toch organische stoffen
Meer dan dertig jaar geleden kwamen wetenschappers tot de conclusie dat de beide Viking-landers, die de Marsbodem aan een chemisch onderzoek hadden onderworpen, geen duidelijk bewijs hadden gevonden voor de aanwezigheid van organische verbindingen. Maar nieuw onderzoek wijst erop dat die stoffen er wel degelijk zijn.
Het nieuwe onderzoek werd opgezet nadat de Marslander Phoenix in 2008 ontdekte dat de bodem van de planeet Mars veel zogeheten perchloraten bevat - zouten die een sterk oxiderende werking hebben en de aanwezigheid van organische stoffen kunnen maskeren. Analyse van bodemmonsters uit de Atacamawoestijn in Chili, waaraan perchloraten waren toegevoegd, heeft nu opmerkelijke overeenkomsten aan het licht gebracht met de resultaten van Viking-landers.
Volgens de onderzoekers wijst dat erop dat de Viking-landers destijds toch organische stoffen op Mars hebben opgespoord, zij het in geoxideerde vorm. Ze benadrukken echter dat dit niet automatisch betekent dat er vroeger leven is geweest op onze buurplaneet. Het Mars Science Lab, dat eind dit jaar wordt gelanceerd, zal waarschijnlijk meer duidelijkheid kunnen geven over de samenstelling van de Marsbodem.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
ExoMars Drill Tested for 2018 Mission
The European Space Agency (ESA) ExoMars Drill is devised to acquire soil samples down to a maximum depth of 2 metres, in a variety of soil types. The video shows footage from tests of a prototype drill. This mission was originally planned to launch this year on a Russian booster but has been delayed to launch on two American Atlas V boosters in a larger mission in 2016 and 2018.
The ExoMars Drill is devised to acquire soil samples down to a maximum depth of 2 metres, in a variety of soil types. Its main function is to penetrate the soil, acquire a core sample (reference is 1 cm in diameter x 3 cm in length), extract it and deliver it to the inlet port of the Rover Payload Module, where the sample will be distributed, processed and analyzed by the Analytical Laboratory Drawer.
The ExoMars Drill embeds the Mars Multispectral Imager for Subsurface Studies (Ma-Miss onward) which is a miniaturised IR spectrometer devoted to the borehole exploration.
Drill design
The Drill is being designed to penetrate in different type of soils envisaged on Mars with the operational lifetime required by the ExoMars mission scenarios, which include the completion of 7 experiment cycles and at least 2 vertical surveys down to 2 metres (with four sample acquisitions each). This means that a minimum number of 17 samples shall be acquired and delivered by the Drill for subsequent analysis.
Drill elements
The Drill Unit consists mainly of the following elements:
A Drill Tool – About 700 mm long, equipped with the sample acquisition device, inclusive of a shutter, movable piston, position and temperature sensors, etc.) and with Ma_Miss tip components (optical fibre, lamp, window, reflector).
A set of (3) Extension Rods – About 500 mm each, designed to extend the penetration length to 2 metres. They are provided with electrical contacts and guarantee the transmission of the optical signal to the Ma_Miss spectrometer, located in the upper part of the Drill Unit.
A Rotation-Translation Group – Including the sliding carriage motors and sensors, the gear mechanisms, the Ma_Miss optical rotary joint.
A Drill Box Structure- Including the clamping system for the rods (rod magazine group), and the automatic engage-disengage mechanism for the rods. On the drill box structure the Ma_Miss spectrometer and the drill proximity electronics are installed.
A back-up Drill Tool – For non-nominal situations.
The Drill Unit is supported by a dedicated positioning system, capable of deploying it from its storage position on the front of the Rover chassis to its operational position, orthogonally to the terrain, and to allow the delivery of the acquired soil sample to the SPDS inlet port.
The Drill positioning system will also be equipped with an emergency jettison device, to be used in case the unit would remain blocked in the terrain, endangering the Rover mobility and the continuation of the mission.
The Drill Unit materials and assembly, integration and verification (AIV) approach will be compatible with the class IVb planetary protection directives applicable to the ExoMars Mission.
Bron: http://www.themartian.net(...)or-2018-mission.html
The European Space Agency (ESA) ExoMars Drill is devised to acquire soil samples down to a maximum depth of 2 metres, in a variety of soil types. The video shows footage from tests of a prototype drill. This mission was originally planned to launch this year on a Russian booster but has been delayed to launch on two American Atlas V boosters in a larger mission in 2016 and 2018.
The ExoMars Drill is devised to acquire soil samples down to a maximum depth of 2 metres, in a variety of soil types. Its main function is to penetrate the soil, acquire a core sample (reference is 1 cm in diameter x 3 cm in length), extract it and deliver it to the inlet port of the Rover Payload Module, where the sample will be distributed, processed and analyzed by the Analytical Laboratory Drawer.
The ExoMars Drill embeds the Mars Multispectral Imager for Subsurface Studies (Ma-Miss onward) which is a miniaturised IR spectrometer devoted to the borehole exploration.
Drill design
The Drill is being designed to penetrate in different type of soils envisaged on Mars with the operational lifetime required by the ExoMars mission scenarios, which include the completion of 7 experiment cycles and at least 2 vertical surveys down to 2 metres (with four sample acquisitions each). This means that a minimum number of 17 samples shall be acquired and delivered by the Drill for subsequent analysis.
Drill elements
The Drill Unit consists mainly of the following elements:
A Drill Tool – About 700 mm long, equipped with the sample acquisition device, inclusive of a shutter, movable piston, position and temperature sensors, etc.) and with Ma_Miss tip components (optical fibre, lamp, window, reflector).
A set of (3) Extension Rods – About 500 mm each, designed to extend the penetration length to 2 metres. They are provided with electrical contacts and guarantee the transmission of the optical signal to the Ma_Miss spectrometer, located in the upper part of the Drill Unit.
A Rotation-Translation Group – Including the sliding carriage motors and sensors, the gear mechanisms, the Ma_Miss optical rotary joint.
A Drill Box Structure- Including the clamping system for the rods (rod magazine group), and the automatic engage-disengage mechanism for the rods. On the drill box structure the Ma_Miss spectrometer and the drill proximity electronics are installed.
A back-up Drill Tool – For non-nominal situations.
The Drill Unit is supported by a dedicated positioning system, capable of deploying it from its storage position on the front of the Rover chassis to its operational position, orthogonally to the terrain, and to allow the delivery of the acquired soil sample to the SPDS inlet port.
The Drill positioning system will also be equipped with an emergency jettison device, to be used in case the unit would remain blocked in the terrain, endangering the Rover mobility and the continuation of the mission.
The Drill Unit materials and assembly, integration and verification (AIV) approach will be compatible with the class IVb planetary protection directives applicable to the ExoMars Mission.
Bron: http://www.themartian.net(...)or-2018-mission.html
cool
12-01-2011
De mars van de rovers
Marsrovers ‘Spirit’ en ‘Opportunity’ vieren deze maand hun zevende verjaardag, hoewel het eigenlijk niet zeker is of Spirit het überhaupt nog wel doet. Eind 2011 wordt hun opvolger ‘Curiosity’ gelanceerd. Wat hebben de rovers tot nu toe bereikt en wat staat ons nog te wachten?
Ruimtevaartliefhebbers hielden massaal hun adem in toen op 4 januari 2004 een in luchtkussens verpakt pakketje werd neergelaten op het oppervlak van de planeet Mars. In het pakketje zat het eerste deel van een tweeling die wereldberoemd zou worden: de Marsrover ‘Spirit’, drie weken later gevolgd door de identieke ‘Opportunity’. De twee landden op verschillende delen van Mars en zouden volgens planning zo’n drie maanden lang rondrijden om foto’s te maken en monsters te nemen van onze buurplaneet. De drie maanden werden uiteindelijk zeven jaar, en de twee rovers werden één van de grootste successen van de ruimtevaart.
Pionier
De twee Mars Exploration Rovers waren niet de eerste robots op de rode planeet. Hun voorganger Sojourner had al metingen gedaan aan de bodem en atmosfeer van Mars. Maar Sojourner was klein, kwetsbaar en niet erg mobiel. Toen het thuisfront in september 1997 na een kleine drie maanden het contact met de eerste rover verloor had hij in totaal drie rotsen geanalyseerd. Met een maximumsnelheid van één centimeter per seconde is de kleine Sojourner nooit verder dan 500 meter van zijn landingsplaats geweest. Maar het succes van Sojourner maakte de weg vrij voor een duurder en ambitieuzer project: Spirit en Opportunity.
Sojourner, ter grootte van een bierkrat, bestudeert hier de rots Yogi. Afbeelding: © NASA/JPL
.Eeneiige tweeling
Vanaf het begin was duidelijk dat het Spirit niet meezat. Op 21 januari 2004, zeventien dagen na zijn landing en nog voordat zijn broertje Opportunity het Marsoppervlak zou bereiken, stopte Spirit plotseling met communiceren. Een dag later werd een signaal van de rover opgevangen: hij kon weliswaar nog wel transmissies van de aarde ontvangen, maar omdat hij ‘dacht’ kapot te zijn reageerde hij niet meer.
De programmeurs op aarde stonden toen voor de lastige taak om de robot op een andere planeet weer aan de praat te krijgen, voordat Spirit al zijn energie zou verbruiken of oververhit zou raken. Het bleek uiteindelijk om een softwarefout te gaan, waardoor Spirit aan één stuk door opnieuw aan het opstarten was. Gelukkig kon zijn programmatuur vanaf aarde worden aangepast, zodat hij alsnog kon beginnen aan zijn Marsreis.
Spirit en Opportunity zijn een identieke tweeling. Hun verschillende landingsplaatsen zijn zo gekozen dat ze samen zoveel mogelijk verschillende informatie kunnen verzamelen. Afbeelding: © NASA/JPL
.Opportunity intussen landde per ongeluk zo’n 25 kilometer van zijn eigenlijke bestemming, midden in een donkere en bijzonder interessante krater. NASA noemde het een ‘hole in one’: Opportunity zou deze mooie krater immers nooit ontdekt hebben als hij netjes op de goede plaats terecht was gekomen. De tweede rover ging zonder enig probleem aan het werk.
Spirit en Opportunity maakten talloze, inmiddels wereldberoemd geworden foto’s van het Marsoppervlak. Ze verpulverden stukjes Marssteen op verschillende plaatsen om de samenstelling ervan te analyseren. Ze zagen wolken en sporen van water en wisten ons keer op keer te verrassen met bijzondere vondsten op de rode planeet. De geschatte drie maanden waarin de twee rovers hun metingen zouden doen bleken maar het begin te zijn van hun langdurige missie. De zonnepanelen die de wagentjes van energie voorzien raakten weliswaar verduisterd door Marsstof, maar kleine wervelwindjes (dust devils) die over het oppervlak van de planeet suizen bliezen beide rovers weer schoon. Pas in 2009 kreeg één van de wagentjes te maken met een mankement dat niet meer hersteld kon worden.
Pechvogel
Wederom bleek Spirit de pechvogel: onder een stuk normaal uitziende Marsgrond bleek een laag zacht materiaal te zitten waar de wielen van de robot weinig grip op hebben. Spirit groef zijn eigen wielen in en kon niet meer bewegen. Het missieteam op aarde maakte in een laboratorium een simulatie van Spirits situatie en probeerde een manier te vinden om hem uit de losse grond te sturen. Dat was deels succesvol: het lukte om Spirit zo te draaien dat zijn zonnepanelen in de goede richting staan om hem van energie te voorzien. Helaas moest het missieteam na een paar maanden accepteren dat het niet zou lukken om Spirit ooit weer uit zijn kuil te krijgen. De rover zou vanaf januari 2010 door het leven gaan als stationair onderzoeksplatform.
Modellen van de drie generaties Mars rover. Sojourner had het formaat van een bierkrat, Spirit en Opportunity zijn zo groot als een koelkast en Curiosity wordt zo groot als een flinke auto. Afbeelding: © NASA/JPL
.Op 30 maart 2010 ging Spirit in winterslaap. Tijdens de koude Marswinter is er niet genoeg zonlicht om het wagentje in werking te houden, dus laat hij alleen de noodzakelijke standbyprocessen draaien. Normaal gesproken overwintert een rover op een helling die veel zonlicht krijgt, maar doordat Spirit niet meer kan bewegen kon hij niet naar zo’n gunstige plaats toe rijden. Het lijkt erop dat hij daardoor niet genoeg energie zal hebben verzameld om zijn systeem draaiend te houden. Pogingen om met Spirit te communiceren zijn sinds maart 2010 niet gelukt. Het missieteam blijft nog tot het hoogtepunt van de Marszomer, maart 2011, proberen om contact met Spirit te krijgen. Als dat niet lukt betekent dat na ruim zeven jaar en 7,7 kilometer het einde van de eerste Mars Exploration Rover.
Afbeelding: © XKCD
Met Opportunity gaat het stukken beter. De tweede rover heeft er al 26,5 kilometer op zitten. In april 2005 leek het even mis te gaan toen de rover met zijn wielen vast kwam te zitten in een zandduin, maar de stuurkunsten van zijn missieteam maakten hem in juni van dat jaar weer los. Inmiddels is de robotarm van Opportunity niet meer inklapbaar, maar dat betekent enkel dat de robot iets voorzichtiger bestuurd moet worden dan voorheen. In december 2010 reed Opportunity de Santa Maria-krater binnen, waar hij op dit moment bezig is met het oprapen en analyseren van bodemmonsters.
Groter, beter en sneller
Na maar liefst zeven jaar doet één van de twee Mars rovers het dus in ieder geval nog prima, maar hun opvolger staat toch al klaar om het stokje over te nemen. Eind 2011 lanceert NASA een nieuwe missie naar Mars, het Mars Science Laboratory. Een onderdeel daarvan is een nieuwe rover, zo groot als een SUV (waar Spirit en Opportunity nog vergelijkbaar waren met een flinke koelkast).
Curiosity – want zo heet de nieuwe rover – is groter, beter en sneller dan zijn voorgangers. Hij heeft een laser aan boord waarmee hij stukjes steen kan verpulveren om zo razendsnel de samenstelling vast te stellen. Door zijn grotere afmetingen en robuuste aandrijfsysteem zal Curiosity minder last hebben van onregelmatigheden in de Marsbodem. Zijn missie? Vaststellen of Mars leefbaar kan zijn…
Curiosity (hier een model) wordt eind 2011 gelanceerd. Afbeelding: © NASA/JPL
.Na Sojourner, die bewees dat afstandsbestuurbare robots op Mars kunnen functioneren, en Spirit en Opportunity die baanbrekend wetenschappelijk werk deden op onze buurplaneet, is het dus nu aan Curiosity om te bepalen of we iets kunnen met Mars. De geplande duur van zijn missie is één jaar, maar als hij net zo uitmuntend presteert als zijn voorgangers kunnen we nog veel leren van de metingen die hij gaat uitvoeren. Als het aan de ruimtevaartorganisaties ligt zal Curiosity bovendien één van de laatste robotische reizigers zijn die Mars bezoekt voordat de eerste mens er voet aan de grond zet.
(Kennislink)
De mars van de rovers
Marsrovers ‘Spirit’ en ‘Opportunity’ vieren deze maand hun zevende verjaardag, hoewel het eigenlijk niet zeker is of Spirit het überhaupt nog wel doet. Eind 2011 wordt hun opvolger ‘Curiosity’ gelanceerd. Wat hebben de rovers tot nu toe bereikt en wat staat ons nog te wachten?
Ruimtevaartliefhebbers hielden massaal hun adem in toen op 4 januari 2004 een in luchtkussens verpakt pakketje werd neergelaten op het oppervlak van de planeet Mars. In het pakketje zat het eerste deel van een tweeling die wereldberoemd zou worden: de Marsrover ‘Spirit’, drie weken later gevolgd door de identieke ‘Opportunity’. De twee landden op verschillende delen van Mars en zouden volgens planning zo’n drie maanden lang rondrijden om foto’s te maken en monsters te nemen van onze buurplaneet. De drie maanden werden uiteindelijk zeven jaar, en de twee rovers werden één van de grootste successen van de ruimtevaart.
Pionier
De twee Mars Exploration Rovers waren niet de eerste robots op de rode planeet. Hun voorganger Sojourner had al metingen gedaan aan de bodem en atmosfeer van Mars. Maar Sojourner was klein, kwetsbaar en niet erg mobiel. Toen het thuisfront in september 1997 na een kleine drie maanden het contact met de eerste rover verloor had hij in totaal drie rotsen geanalyseerd. Met een maximumsnelheid van één centimeter per seconde is de kleine Sojourner nooit verder dan 500 meter van zijn landingsplaats geweest. Maar het succes van Sojourner maakte de weg vrij voor een duurder en ambitieuzer project: Spirit en Opportunity.
Sojourner, ter grootte van een bierkrat, bestudeert hier de rots Yogi. Afbeelding: © NASA/JPL
.Eeneiige tweeling
Vanaf het begin was duidelijk dat het Spirit niet meezat. Op 21 januari 2004, zeventien dagen na zijn landing en nog voordat zijn broertje Opportunity het Marsoppervlak zou bereiken, stopte Spirit plotseling met communiceren. Een dag later werd een signaal van de rover opgevangen: hij kon weliswaar nog wel transmissies van de aarde ontvangen, maar omdat hij ‘dacht’ kapot te zijn reageerde hij niet meer.
De programmeurs op aarde stonden toen voor de lastige taak om de robot op een andere planeet weer aan de praat te krijgen, voordat Spirit al zijn energie zou verbruiken of oververhit zou raken. Het bleek uiteindelijk om een softwarefout te gaan, waardoor Spirit aan één stuk door opnieuw aan het opstarten was. Gelukkig kon zijn programmatuur vanaf aarde worden aangepast, zodat hij alsnog kon beginnen aan zijn Marsreis.
Spirit en Opportunity zijn een identieke tweeling. Hun verschillende landingsplaatsen zijn zo gekozen dat ze samen zoveel mogelijk verschillende informatie kunnen verzamelen. Afbeelding: © NASA/JPL
.Opportunity intussen landde per ongeluk zo’n 25 kilometer van zijn eigenlijke bestemming, midden in een donkere en bijzonder interessante krater. NASA noemde het een ‘hole in one’: Opportunity zou deze mooie krater immers nooit ontdekt hebben als hij netjes op de goede plaats terecht was gekomen. De tweede rover ging zonder enig probleem aan het werk.
Spirit en Opportunity maakten talloze, inmiddels wereldberoemd geworden foto’s van het Marsoppervlak. Ze verpulverden stukjes Marssteen op verschillende plaatsen om de samenstelling ervan te analyseren. Ze zagen wolken en sporen van water en wisten ons keer op keer te verrassen met bijzondere vondsten op de rode planeet. De geschatte drie maanden waarin de twee rovers hun metingen zouden doen bleken maar het begin te zijn van hun langdurige missie. De zonnepanelen die de wagentjes van energie voorzien raakten weliswaar verduisterd door Marsstof, maar kleine wervelwindjes (dust devils) die over het oppervlak van de planeet suizen bliezen beide rovers weer schoon. Pas in 2009 kreeg één van de wagentjes te maken met een mankement dat niet meer hersteld kon worden.
Pechvogel
Wederom bleek Spirit de pechvogel: onder een stuk normaal uitziende Marsgrond bleek een laag zacht materiaal te zitten waar de wielen van de robot weinig grip op hebben. Spirit groef zijn eigen wielen in en kon niet meer bewegen. Het missieteam op aarde maakte in een laboratorium een simulatie van Spirits situatie en probeerde een manier te vinden om hem uit de losse grond te sturen. Dat was deels succesvol: het lukte om Spirit zo te draaien dat zijn zonnepanelen in de goede richting staan om hem van energie te voorzien. Helaas moest het missieteam na een paar maanden accepteren dat het niet zou lukken om Spirit ooit weer uit zijn kuil te krijgen. De rover zou vanaf januari 2010 door het leven gaan als stationair onderzoeksplatform.
Modellen van de drie generaties Mars rover. Sojourner had het formaat van een bierkrat, Spirit en Opportunity zijn zo groot als een koelkast en Curiosity wordt zo groot als een flinke auto. Afbeelding: © NASA/JPL
.Op 30 maart 2010 ging Spirit in winterslaap. Tijdens de koude Marswinter is er niet genoeg zonlicht om het wagentje in werking te houden, dus laat hij alleen de noodzakelijke standbyprocessen draaien. Normaal gesproken overwintert een rover op een helling die veel zonlicht krijgt, maar doordat Spirit niet meer kan bewegen kon hij niet naar zo’n gunstige plaats toe rijden. Het lijkt erop dat hij daardoor niet genoeg energie zal hebben verzameld om zijn systeem draaiend te houden. Pogingen om met Spirit te communiceren zijn sinds maart 2010 niet gelukt. Het missieteam blijft nog tot het hoogtepunt van de Marszomer, maart 2011, proberen om contact met Spirit te krijgen. Als dat niet lukt betekent dat na ruim zeven jaar en 7,7 kilometer het einde van de eerste Mars Exploration Rover.
Afbeelding: © XKCD
Met Opportunity gaat het stukken beter. De tweede rover heeft er al 26,5 kilometer op zitten. In april 2005 leek het even mis te gaan toen de rover met zijn wielen vast kwam te zitten in een zandduin, maar de stuurkunsten van zijn missieteam maakten hem in juni van dat jaar weer los. Inmiddels is de robotarm van Opportunity niet meer inklapbaar, maar dat betekent enkel dat de robot iets voorzichtiger bestuurd moet worden dan voorheen. In december 2010 reed Opportunity de Santa Maria-krater binnen, waar hij op dit moment bezig is met het oprapen en analyseren van bodemmonsters.
Groter, beter en sneller
Na maar liefst zeven jaar doet één van de twee Mars rovers het dus in ieder geval nog prima, maar hun opvolger staat toch al klaar om het stokje over te nemen. Eind 2011 lanceert NASA een nieuwe missie naar Mars, het Mars Science Laboratory. Een onderdeel daarvan is een nieuwe rover, zo groot als een SUV (waar Spirit en Opportunity nog vergelijkbaar waren met een flinke koelkast).
Curiosity – want zo heet de nieuwe rover – is groter, beter en sneller dan zijn voorgangers. Hij heeft een laser aan boord waarmee hij stukjes steen kan verpulveren om zo razendsnel de samenstelling vast te stellen. Door zijn grotere afmetingen en robuuste aandrijfsysteem zal Curiosity minder last hebben van onregelmatigheden in de Marsbodem. Zijn missie? Vaststellen of Mars leefbaar kan zijn…
Curiosity (hier een model) wordt eind 2011 gelanceerd. Afbeelding: © NASA/JPL
.Na Sojourner, die bewees dat afstandsbestuurbare robots op Mars kunnen functioneren, en Spirit en Opportunity die baanbrekend wetenschappelijk werk deden op onze buurplaneet, is het dus nu aan Curiosity om te bepalen of we iets kunnen met Mars. De geplande duur van zijn missie is één jaar, maar als hij net zo uitmuntend presteert als zijn voorgangers kunnen we nog veel leren van de metingen die hij gaat uitvoeren. Als het aan de ruimtevaartorganisaties ligt zal Curiosity bovendien één van de laatste robotische reizigers zijn die Mars bezoekt voordat de eerste mens er voet aan de grond zet.
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
18-01-2011
SAM gaat op Mars op zoek naar bouwstenen van leven
In de clean room van NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena is het instrument SAM (Sample Analysis at Mars) met succes geplaatst aan boord van Curiosity - een nieuwe Marsauto die eind 2011 gelanceerd wordt en in augustus 2012 op Mars moet aankomen.
Curiosity (oorspronkelijk Mars Science Laboratory geheten) zal gedetailleerd onderzoek doen naar de geologie en de mineralogie van de rode planeet, met als belangrijkste doel het beantwoorden van de vraag of er ooit micro-organismen op Mars geleefd hebben.
SAM - het grootste van de tien instrumenten aan boord - zal op drie verschillende manieren gaan speuren naar organische moleculen op Mars: verbindingen van onder andere koolstof en waterstof, die beschouwd worden als de fundamentele bouwstenen van het leven.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
SAM gaat op Mars op zoek naar bouwstenen van leven
In de clean room van NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena is het instrument SAM (Sample Analysis at Mars) met succes geplaatst aan boord van Curiosity - een nieuwe Marsauto die eind 2011 gelanceerd wordt en in augustus 2012 op Mars moet aankomen.
Curiosity (oorspronkelijk Mars Science Laboratory geheten) zal gedetailleerd onderzoek doen naar de geologie en de mineralogie van de rode planeet, met als belangrijkste doel het beantwoorden van de vraag of er ooit micro-organismen op Mars geleefd hebben.
SAM - het grootste van de tien instrumenten aan boord - zal op drie verschillende manieren gaan speuren naar organische moleculen op Mars: verbindingen van onder andere koolstof en waterstof, die beschouwd worden als de fundamentele bouwstenen van het leven.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
20-01-2011
Magnetisch veld Mars door planetoïden verwoest
Een model opgesteld door Canadese astronomen wijst erop dat één grote inslag op Mars niet voldoende kan zijn geweest om het magnetische veld van de planeet uit te schakelen. Daar was een snelle opeenvolging van enkele tientallen planetoïden voor nodig.
Ooit had Mars een magnetisch veld zoals de aarde - dat blijkt uit sporen van magnetisme aan het planeetoppervlak. Ongeveer vier miljard jaar geleden moet het zijn verdwenen, waarschijnlijk door een oorzaak van buitenaf.
Het Canadese model laat zien dat één inslag onvoldoende zou zijn om de stromingen in het vloeibare metaal in de kern van Mars zodanig te verstoren, dat het magnetische veld dat zij opwekken permanent uit te schakelen. Na zo'n inslag zou het magnetische veld zich binnen honderd miljoen jaar hebben hersteld. Om het veld helemaal uit te schakelen, moet zich binnen een periode van enkele honderden miljoenen jaren een reeks van zeker twintig inslagen hebben voorgedaan.
Een magnetisch veld beschermt een planeet tegen de energierijke deeltjesstraling van de zon. Op aarde was deze factor cruciaal voor het ontstaan van leven.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Magnetisch veld Mars door planetoïden verwoest
Een model opgesteld door Canadese astronomen wijst erop dat één grote inslag op Mars niet voldoende kan zijn geweest om het magnetische veld van de planeet uit te schakelen. Daar was een snelle opeenvolging van enkele tientallen planetoïden voor nodig.
Ooit had Mars een magnetisch veld zoals de aarde - dat blijkt uit sporen van magnetisme aan het planeetoppervlak. Ongeveer vier miljard jaar geleden moet het zijn verdwenen, waarschijnlijk door een oorzaak van buitenaf.
Het Canadese model laat zien dat één inslag onvoldoende zou zijn om de stromingen in het vloeibare metaal in de kern van Mars zodanig te verstoren, dat het magnetische veld dat zij opwekken permanent uit te schakelen. Na zo'n inslag zou het magnetische veld zich binnen honderd miljoen jaar hebben hersteld. Om het veld helemaal uit te schakelen, moet zich binnen een periode van enkele honderden miljoenen jaren een reeks van zeker twintig inslagen hebben voorgedaan.
Een magnetisch veld beschermt een planeet tegen de energierijke deeltjesstraling van de zon. Op aarde was deze factor cruciaal voor het ontstaan van leven.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-01-2011
Mars Express maakt nieuwe closeups van Phobos
De Europese planeetverkenner Mars Express, die al sinds december 2003 in een baan om de rode planeet draait, maakte op 9 januari jongstleden opnieuw een scheervlucht langs Phobos, de grootste van de twee kleine maantjes van Mars. De kleinste afstand bedroeg slechts ca. 100 kilometer - vier keer de gemiddelde middellijn van Phobos. De Europese ruimtevaartorganisatie ESA gaf vandaag een aantal closeups van Phobos vrij, waaronder een stereo-opname (die bekeken moet worden met een rood/groene bril) en een foto waarop de landingsplaats van de toekomstige Russische ruimtesonde Phobos-Grunt is gemarkeerd.
© Govert Schilling
(allersoversterrenkunde)
Mars Express maakt nieuwe closeups van Phobos
De Europese planeetverkenner Mars Express, die al sinds december 2003 in een baan om de rode planeet draait, maakte op 9 januari jongstleden opnieuw een scheervlucht langs Phobos, de grootste van de twee kleine maantjes van Mars. De kleinste afstand bedroeg slechts ca. 100 kilometer - vier keer de gemiddelde middellijn van Phobos. De Europese ruimtevaartorganisatie ESA gaf vandaag een aantal closeups van Phobos vrij, waaronder een stereo-opname (die bekeken moet worden met een rood/groene bril) en een foto waarop de landingsplaats van de toekomstige Russische ruimtesonde Phobos-Grunt is gemarkeerd.
© Govert Schilling
(allersoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
03-02-2011
Noordelijk Marslandschap vertoont veranderingen
Zandduinen bij de noordpool van Mars, waarvan lang gedacht werd dat ze volkomen statisch waren, blijken zowel geleidelijke als plotselinge veranderingen te vertonen. Dat blijkt uit beelden van de Mars Reconnaissance Orbiter (Science, 4 februari).
Wetenschappers beschouwden het duinengebied - dat lang geleden werd gevormd, toen de winden op Mars veel sterker waren dan nu - als onveranderlijk. Maar opnamen die met tussenpozen van enkele jaren zijn gemaakt, vertellen een heel ander verhaal. De veranderingen op de 'voor- en na-opnamen' zijn verrassend groot, zowel in aantal als in omvang. Op sommige plaatsen zijn honderden kubieke meters zand het duin af gegleden.
Volgens onderzoekers van de universiteit van Arizona, kunnen de zandverschuivingen worden toegeschreven aan het in de loop van de seizoenen smelten en weer aangroeien van kooldioxide-ijs en lokale windvlagen die blijkbaar sterker zijn dan atmosferische modellen voorspellen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Noordelijk Marslandschap vertoont veranderingen
Zandduinen bij de noordpool van Mars, waarvan lang gedacht werd dat ze volkomen statisch waren, blijken zowel geleidelijke als plotselinge veranderingen te vertonen. Dat blijkt uit beelden van de Mars Reconnaissance Orbiter (Science, 4 februari).
Wetenschappers beschouwden het duinengebied - dat lang geleden werd gevormd, toen de winden op Mars veel sterker waren dan nu - als onveranderlijk. Maar opnamen die met tussenpozen van enkele jaren zijn gemaakt, vertellen een heel ander verhaal. De veranderingen op de 'voor- en na-opnamen' zijn verrassend groot, zowel in aantal als in omvang. Op sommige plaatsen zijn honderden kubieke meters zand het duin af gegleden.
Volgens onderzoekers van de universiteit van Arizona, kunnen de zandverschuivingen worden toegeschreven aan het in de loop van de seizoenen smelten en weer aangroeien van kooldioxide-ijs en lokale windvlagen die blijkbaar sterker zijn dan atmosferische modellen voorspellen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-02-2011
Verband tussen inslagen en stromend water op Mars
AMSTERDAM - Onderzoek aan vijf meteorieten die afkomstig zijn van de planeet Mars heeft uitgewezen dat kosmische inslagen geleid hebben tot kortstondige waterstromen en mineraalafzettingen.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Wetenschappers van de Universiteit van Leicester hebben vijf zogeheten nakhlieten bestudeerd (inclusief het prototype, de El-Nakhla-meteoriet, die honderd jaar geleden, in 1911, in Egypte neerkwam en daarbij een hond doodde) - meteorieten waarvan vaststaat dat ze afkomstig zijn van de planeet Mars.
De Marsstenen zijn waarschijnlijk de ruimte in geblazen bij een zware inslag op de planeet, waarbij een krater met een middellijn van enkele kilometers gevormd moet zijn.
In de vijf nakhlieten werden afzettingen van onder andere klei en carbonaat gevonden, die gevormd moeten zijn onder invloed van vloeibaar water. Dat ondersteunt de hypothese dat ondergronds ijs in de Marsbodem smolt als gevolg van de energie van kosmische inslagen.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
(nu.nl)
Verband tussen inslagen en stromend water op Mars
AMSTERDAM - Onderzoek aan vijf meteorieten die afkomstig zijn van de planeet Mars heeft uitgewezen dat kosmische inslagen geleid hebben tot kortstondige waterstromen en mineraalafzettingen.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
Wetenschappers van de Universiteit van Leicester hebben vijf zogeheten nakhlieten bestudeerd (inclusief het prototype, de El-Nakhla-meteoriet, die honderd jaar geleden, in 1911, in Egypte neerkwam en daarbij een hond doodde) - meteorieten waarvan vaststaat dat ze afkomstig zijn van de planeet Mars.
De Marsstenen zijn waarschijnlijk de ruimte in geblazen bij een zware inslag op de planeet, waarbij een krater met een middellijn van enkele kilometers gevormd moet zijn.
In de vijf nakhlieten werden afzettingen van onder andere klei en carbonaat gevonden, die gevormd moeten zijn onder invloed van vloeibaar water. Dat ondersteunt de hypothese dat ondergronds ijs in de Marsbodem smolt als gevolg van de energie van kosmische inslagen.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
12-02-2011
Drie proefkonijnen 'landen' op gesimuleerd Mars
© afp
Drie deelnemers aan het Mars-500 experiment in Moskou zijn vandaag op de Rode Planeet 'geland', zo heeft het Russische persbureau Interfax gemeld.
Retourtje
Mars-500 is een experiment in het Instituut voor Medische en Biologische Problemen, gespecialiseerd in de medische en psychologische kant van ruimtereizen. Zes mensen simuleren er vanaf 3 juni gedurende 520 dagen geïsoleerd in een container met onder andere een lab, een woonruimte en een minituin, nagenoeg alle aspecten van een retourtje naar onze buurplaneet: een heenreis van 250 dagen, een verblijf van 30 dagen op Mars en een terugreis van 240 dagen.
Noodprocedures
Vandaag is er 'geland' op het oppervlak van de Rode Planeet, nadat het ruimtetuig op 1 februari in "een baan rondom Mars was gekomen". Bij de landing waren drie deelnemers betrokken: de Rus Aleksandr Smolevski (33), de Italiaan Diego Urbina (27) en Wang Yue (27) uit China. Zij moeten het oppervlak van Mars verkennen en drie keer op gesimuleerd Marsterrein stappen om in de eerste plaats te zoeken naar water. Bovendien moet het trio noodprocedures uittesten, bijvoorbeeld bij een zandstorm of een meteorenregen.
Drie deelnemers bleven in het moederschip: de Russische gezagvoerder Aleksei Sitev (38), de Russische arts Soekhrob Kamolov (32) en de Fransman Roman Charles (31). Urbina en Charles nemen deel namens het Europese Ruimtevaartbureau ESA. Ze hebben respectievelijk een gitaar en elektronische percussie meegenomen om zich te ontspannen. De Belg Jerome Clevers haalde het net niet bij ESA.
Elke deelnemer aan het internationaal experiment ontvangt 100.000 dollar. De eerste "Marswandeling" is voor maandag gepland. (belga/ep)
(HLN)
Drie proefkonijnen 'landen' op gesimuleerd Mars
© afp
Drie deelnemers aan het Mars-500 experiment in Moskou zijn vandaag op de Rode Planeet 'geland', zo heeft het Russische persbureau Interfax gemeld.
Retourtje
Mars-500 is een experiment in het Instituut voor Medische en Biologische Problemen, gespecialiseerd in de medische en psychologische kant van ruimtereizen. Zes mensen simuleren er vanaf 3 juni gedurende 520 dagen geïsoleerd in een container met onder andere een lab, een woonruimte en een minituin, nagenoeg alle aspecten van een retourtje naar onze buurplaneet: een heenreis van 250 dagen, een verblijf van 30 dagen op Mars en een terugreis van 240 dagen.
Noodprocedures
Vandaag is er 'geland' op het oppervlak van de Rode Planeet, nadat het ruimtetuig op 1 februari in "een baan rondom Mars was gekomen". Bij de landing waren drie deelnemers betrokken: de Rus Aleksandr Smolevski (33), de Italiaan Diego Urbina (27) en Wang Yue (27) uit China. Zij moeten het oppervlak van Mars verkennen en drie keer op gesimuleerd Marsterrein stappen om in de eerste plaats te zoeken naar water. Bovendien moet het trio noodprocedures uittesten, bijvoorbeeld bij een zandstorm of een meteorenregen.
Drie deelnemers bleven in het moederschip: de Russische gezagvoerder Aleksei Sitev (38), de Russische arts Soekhrob Kamolov (32) en de Fransman Roman Charles (31). Urbina en Charles nemen deel namens het Europese Ruimtevaartbureau ESA. Ze hebben respectievelijk een gitaar en elektronische percussie meegenomen om zich te ontspannen. De Belg Jerome Clevers haalde het net niet bij ESA.
Elke deelnemer aan het internationaal experiment ontvangt 100.000 dollar. De eerste "Marswandeling" is voor maandag gepland. (belga/ep)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-02-2011
Deelnemers aan Mars-500 experiment wandelen opnieuw virtueel op Mars
© afp
Twee deelnemers aan het internationaal Mars-500 experiment hebben een tweede virtuele wandeling op het Marsoppervlak gemaakt. Dat meldt het Instituut voor Biomedische Problemen in Moskou, dat zich om de medische en pyschologische kant van bemande ruimtevaart bezighoudt en in wiens infrastructuur de Marsvluchtsimulatie plaatsvindt.
De Rus Aleksander Smolejevski en de Chinees Wang Yue werkten 45 minuten op een gesimuleerd Marsoppervlak, gehuld in een Russisch Orlan-ruimtepak. Zij namen onder andere bodemstalen.
Maandag was de Rus met de Italiaan Diego Urbina een eerste keer uit de container gestapt die de landingscapsule simuleert die vorige zaterdag op Mars was 'geland'. Binnenkort is er een derde en laatste 'Marswandeling'. Drie andere deelnemers aan de proef bevinden zich in een moederschip dat zogezegd rond de Rode Planeet is beginnen wentelen.
Bedoeling van de proef is 520 dagen in volledige isolatie van de buitenwereld een volledig retourtje Mars na te bootsen. Een Fransman en een Italiaan nemen namens het Europese Ruimtevaartbureau ESA deel. Een Belgische kandidaat viel net uit de boot. (belga/sam)
(HLN)
Deelnemers aan Mars-500 experiment wandelen opnieuw virtueel op Mars
© afp
Twee deelnemers aan het internationaal Mars-500 experiment hebben een tweede virtuele wandeling op het Marsoppervlak gemaakt. Dat meldt het Instituut voor Biomedische Problemen in Moskou, dat zich om de medische en pyschologische kant van bemande ruimtevaart bezighoudt en in wiens infrastructuur de Marsvluchtsimulatie plaatsvindt.
De Rus Aleksander Smolejevski en de Chinees Wang Yue werkten 45 minuten op een gesimuleerd Marsoppervlak, gehuld in een Russisch Orlan-ruimtepak. Zij namen onder andere bodemstalen.
Maandag was de Rus met de Italiaan Diego Urbina een eerste keer uit de container gestapt die de landingscapsule simuleert die vorige zaterdag op Mars was 'geland'. Binnenkort is er een derde en laatste 'Marswandeling'. Drie andere deelnemers aan de proef bevinden zich in een moederschip dat zogezegd rond de Rode Planeet is beginnen wentelen.
Bedoeling van de proef is 520 dagen in volledige isolatie van de buitenwereld een volledig retourtje Mars na te bootsen. Een Fransman en een Italiaan nemen namens het Europese Ruimtevaartbureau ESA deel. Een Belgische kandidaat viel net uit de boot. (belga/sam)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-03-2011
Vroegere Marsatmosfeer deels in gesteenten opgeslagen
Een groot deel van de voormalige dichte atmosfeer van Mars is waarschijnlijk terechtgekomen in het gesteente op de planeet. Dat blijkt uit onderzoek van gebieden op Mars waar diepliggend gesteente door grote inslagen is komen bloot te liggen.
Op verschillende plaatsen op Mars zijn door het inslaan van planetoïden grote kraters ontstaan, waardoor gesteenten tot op diepten van vijf kilometer zichtbaar zijn geworden. Onderzoek met een instrument van de ruimtesonde Mars Reconnaissance Orbiter wijst uit dat deze gesteenten carbonaten bevatten - verbindingen met koolstof en zuurstof.
Het is niet voor het eerst dat er op Mars carbonaathoudende mineralen zijn aangetroffen. Maar de nu opgespoorde mineralen vertonen een grotere variëteit dan eerdere vondsten. Dat wijst erop dat er in een ver verleden een grootschalige productie van deze gesteenten heeft plaatsgevonden.
Volgens de onderzoekers zijn de nieuwe vondsten in overeenstemming met het idee dat Mars vroeger een dichte atmosfeer had, die rijk was aan kooldioxide. In combinatie met het water in de voormalige oceanen en meren op de planeet zou dat tot de vorming van carbonaten hebben geleid.
Overigens is dat hoogstwaarschijnlijk niet de enige oorzaak van de uitdunning van de Marsatmosfeer geweest. Er is ook veel kooldioxidegas onder invloed van de zon de ruimte in ontsnapt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrnkunde)
Vroegere Marsatmosfeer deels in gesteenten opgeslagen
Een groot deel van de voormalige dichte atmosfeer van Mars is waarschijnlijk terechtgekomen in het gesteente op de planeet. Dat blijkt uit onderzoek van gebieden op Mars waar diepliggend gesteente door grote inslagen is komen bloot te liggen.
Op verschillende plaatsen op Mars zijn door het inslaan van planetoïden grote kraters ontstaan, waardoor gesteenten tot op diepten van vijf kilometer zichtbaar zijn geworden. Onderzoek met een instrument van de ruimtesonde Mars Reconnaissance Orbiter wijst uit dat deze gesteenten carbonaten bevatten - verbindingen met koolstof en zuurstof.
Het is niet voor het eerst dat er op Mars carbonaathoudende mineralen zijn aangetroffen. Maar de nu opgespoorde mineralen vertonen een grotere variëteit dan eerdere vondsten. Dat wijst erop dat er in een ver verleden een grootschalige productie van deze gesteenten heeft plaatsgevonden.
Volgens de onderzoekers zijn de nieuwe vondsten in overeenstemming met het idee dat Mars vroeger een dichte atmosfeer had, die rijk was aan kooldioxide. In combinatie met het water in de voormalige oceanen en meren op de planeet zou dat tot de vorming van carbonaten hebben geleid.
Overigens is dat hoogstwaarschijnlijk niet de enige oorzaak van de uitdunning van de Marsatmosfeer geweest. Er is ook veel kooldioxidegas onder invloed van de zon de ruimte in ontsnapt.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrnkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-03-2011
Marsmissie in gevaar door geldgebrek'
AMSTERDAM - Een gezamenlijke Marsmissie van de Verenigde Staten en Europa dreigt niet door te gaan vanwege een gat in de begroting. Dat blijkt uit een nieuw rapport.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
De Amerikaanse en Europese ruimtevaartorganisaties NASA en ESA hebben een overeenkomst gesloten om in 2018 twee robotverkenners te sturen naar de rode planeet.
De Amerikanen komen echter ongeveer een miljard dollar (0,7 miljard euro) tekort om de missie te kunnen bekostigen. Dat heeft het onafhankelijke onderzoeksorgaan US National Research Council berekend, zo meldt BBC News.
Minder instrumenten
De onderzoekers adviseren de NASA om de kosten van de missie omlaag te brengen, bijvoorbeeld door minder instrumenten te gebruiken. Wanneer dit niet lukt, moet de missie mogelijk helemaal worden geschrapt.
Voor de Marsmissie maken zowel de Verenigde Staten als Europa een Marsrover. De verkenners worden gelanceerd met één raket, waardoor beide partijen de brandstofkosten kunnen delen.
Stenen verzamelen
De Europese rover ExoMars gaat boringen verrichten op Mars en zal zoeken naar levensvormen.
De Amerikaanse robotverkenner Max-C moet stenen verzamelen, die op aarde kunnen worden geanalyseerd.
Als de Amerikaanse missie niet doorgaat, moet de Europese ruimtevaartorganisatie ESA alle brandstofkosten zelf betalen. De kans is groot dat daar geen geld voor is en dat ook de lancering van de Europese Marsrover dan wordt afgelast.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Marsmissie in gevaar door geldgebrek'
AMSTERDAM - Een gezamenlijke Marsmissie van de Verenigde Staten en Europa dreigt niet door te gaan vanwege een gat in de begroting. Dat blijkt uit een nieuw rapport.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
De Amerikaanse en Europese ruimtevaartorganisaties NASA en ESA hebben een overeenkomst gesloten om in 2018 twee robotverkenners te sturen naar de rode planeet.
De Amerikanen komen echter ongeveer een miljard dollar (0,7 miljard euro) tekort om de missie te kunnen bekostigen. Dat heeft het onafhankelijke onderzoeksorgaan US National Research Council berekend, zo meldt BBC News.
Minder instrumenten
De onderzoekers adviseren de NASA om de kosten van de missie omlaag te brengen, bijvoorbeeld door minder instrumenten te gebruiken. Wanneer dit niet lukt, moet de missie mogelijk helemaal worden geschrapt.
Voor de Marsmissie maken zowel de Verenigde Staten als Europa een Marsrover. De verkenners worden gelanceerd met één raket, waardoor beide partijen de brandstofkosten kunnen delen.
Stenen verzamelen
De Europese rover ExoMars gaat boringen verrichten op Mars en zal zoeken naar levensvormen.
De Amerikaanse robotverkenner Max-C moet stenen verzamelen, die op aarde kunnen worden geanalyseerd.
Als de Amerikaanse missie niet doorgaat, moet de Europese ruimtevaartorganisatie ESA alle brandstofkosten zelf betalen. De kans is groot dat daar geen geld voor is en dat ook de lancering van de Europese Marsrover dan wordt afgelast.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
09-03-2011
Succesvolle Marsorbiter is jarig
Op 10 maart is het precies vijf jaar geleden dat de Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) in een baan om onze rode buurplaneet werd gebracht. De ruimtesonde heeft sinds die tijd veel informatie verzameld over de (klimaat)veranderingen op Mars. Alles bij elkaar gaat het om 131 terabit aan informatie, waaronder 70.000 foto's - meer dan alle overige interplanetaire ruimtemissies bij elkaar.
In feite heeft de MRO zijn wetenschappelijke doelen drie jaar geleden al bereikt. Maar omdat de orbiter nog steeds goed functioneert, is zijn missie twee keer verlengd, voor het laatst in 2010.
Behalve wetenschappelijk onderzoek doet de MRO ook ondersteunend werk voor andere Marsmissies. Zo houdt hij het weer in de gaten in de landingsgebieden van de Marswagentjes Spirit en Opportunity (de laatste heeft hij onlangs vanuit de ruimte gefotografeerd). Verder helpt hij bij het vinden van een geschikte landingsplek voor het volgende Marswagentje, Curiosity, dat in augustus 2012 moet aankomen.
Amerikaanse Marsonderzoekers zijn momenteel overigens bepaald niet in een feeststemming. De nog latere, gemeenschappelijk Amerikaans/Europese Marsmissie die voor 2018 op het programma staat, kampt met ernstige budgettaire problemen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Succesvolle Marsorbiter is jarig
Op 10 maart is het precies vijf jaar geleden dat de Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) in een baan om onze rode buurplaneet werd gebracht. De ruimtesonde heeft sinds die tijd veel informatie verzameld over de (klimaat)veranderingen op Mars. Alles bij elkaar gaat het om 131 terabit aan informatie, waaronder 70.000 foto's - meer dan alle overige interplanetaire ruimtemissies bij elkaar.
In feite heeft de MRO zijn wetenschappelijke doelen drie jaar geleden al bereikt. Maar omdat de orbiter nog steeds goed functioneert, is zijn missie twee keer verlengd, voor het laatst in 2010.
Behalve wetenschappelijk onderzoek doet de MRO ook ondersteunend werk voor andere Marsmissies. Zo houdt hij het weer in de gaten in de landingsgebieden van de Marswagentjes Spirit en Opportunity (de laatste heeft hij onlangs vanuit de ruimte gefotografeerd). Verder helpt hij bij het vinden van een geschikte landingsplek voor het volgende Marswagentje, Curiosity, dat in augustus 2012 moet aankomen.
Amerikaanse Marsonderzoekers zijn momenteel overigens bepaald niet in een feeststemming. De nog latere, gemeenschappelijk Amerikaans/Europese Marsmissie die voor 2018 op het programma staat, kampt met ernstige budgettaire problemen.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
30-03-2011
Nieuw Marswagentje krijgt geen 3D-camera
AMSTERDAM - Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA gaat niet in op het idee van Hollywood-regisseur James Cameron om het nieuwe Marswagentje Curiosity uit te rusten met een hoge resolutie 3D-zoomcamera.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
In plaats daarvan wordt de mobiele onderzoeksrobot, die komende zomer gelanceerd moet worden, voorzien van een camera met telelens en een groothoekcamera.
Cameron opperde zijn idee een jaar geleden, toen de beide conventionele camera's al klaar waren. Na lang aandringen besloot NASA zijn idee alsnog in overweging te nemen, maar nu is besloten dat er te weinig tijd is om de geavanceerde 3D-camera grondig te testen.
Dat wil overigens niet zeggen dat Cameron uit het veld geslagen is. Hij is er stellig van overtuigd dat zijn 'Avatar-technologie' voor toekomstige ruimtemissies zal worden gebruikt.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
(allesoversterrenkunde)
Nieuw Marswagentje krijgt geen 3D-camera
AMSTERDAM - Het Amerikaanse ruimteagentschap NASA gaat niet in op het idee van Hollywood-regisseur James Cameron om het nieuwe Marswagentje Curiosity uit te rusten met een hoge resolutie 3D-zoomcamera.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
In plaats daarvan wordt de mobiele onderzoeksrobot, die komende zomer gelanceerd moet worden, voorzien van een camera met telelens en een groothoekcamera.
Cameron opperde zijn idee een jaar geleden, toen de beide conventionele camera's al klaar waren. Na lang aandringen besloot NASA zijn idee alsnog in overweging te nemen, maar nu is besloten dat er te weinig tijd is om de geavanceerde 3D-camera grondig te testen.
Dat wil overigens niet zeggen dat Cameron uit het veld geslagen is. Hij is er stellig van overtuigd dat zijn 'Avatar-technologie' voor toekomstige ruimtemissies zal worden gebruikt.
© NU.nl/Allesoversterrenkunde.nl
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
21-04-2011
Dichtheid Marsatmosfeer kan sterk fluctueren
Uit radarmetingen van de Mars Reconnaissance Orbiter blijkt dat de dichtheid van de atmosfeer van Mars sterk kan fluctueren. In het ijs aan de zuidpool van de planeet blijkt namelijk veel meer kooldioxide opgeslagen te zijn dan gedacht. De gemeten hoeveelheid is voldoende om, bij verdamping, de Marsatmosfeer bijna tweemaal zo dicht te maken als hij nu is (Science, 22 april).
Omdat de stand van de rotatie-as van Mars enigszins varieert, zijn er soms perioden dat de zuidpoolkap tijdens de zomer sterker wordt opgewarmd dan nu. De laatste keer dat dit gebeurde, is ongeveer 600.000 jaar geleden. Het is dus aannemelijk dat de Marsatmosfeer destijds aanzienlijk dichter was dan nu, en dat over niet al te lange tijd opnieuw zal zijn.
Tijdens perioden van verhoogde atmosferische dichtheid winnen de winden op Mars aan kracht, waardoor de stofstormen op de planeet in hevigheid en aantallen toenemen. Bovendien zorgt de verhoogde luchtdruk ervoor dat op meer plaatsen op Mars in de zomermaanden water in vloeibare toestand kan bestaan. Op dit moment is de Marstmosfeer dermate ijl, dat bevroren water bij opwarming direct in damp verandert.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrnekunde)
Dichtheid Marsatmosfeer kan sterk fluctueren
Uit radarmetingen van de Mars Reconnaissance Orbiter blijkt dat de dichtheid van de atmosfeer van Mars sterk kan fluctueren. In het ijs aan de zuidpool van de planeet blijkt namelijk veel meer kooldioxide opgeslagen te zijn dan gedacht. De gemeten hoeveelheid is voldoende om, bij verdamping, de Marsatmosfeer bijna tweemaal zo dicht te maken als hij nu is (Science, 22 april).
Omdat de stand van de rotatie-as van Mars enigszins varieert, zijn er soms perioden dat de zuidpoolkap tijdens de zomer sterker wordt opgewarmd dan nu. De laatste keer dat dit gebeurde, is ongeveer 600.000 jaar geleden. Het is dus aannemelijk dat de Marsatmosfeer destijds aanzienlijk dichter was dan nu, en dat over niet al te lange tijd opnieuw zal zijn.
Tijdens perioden van verhoogde atmosferische dichtheid winnen de winden op Mars aan kracht, waardoor de stofstormen op de planeet in hevigheid en aantallen toenemen. Bovendien zorgt de verhoogde luchtdruk ervoor dat op meer plaatsen op Mars in de zomermaanden water in vloeibare toestand kan bestaan. Op dit moment is de Marstmosfeer dermate ijl, dat bevroren water bij opwarming direct in damp verandert.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrnekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
26-04-2011
'Binnen twintig jaar mensen op Mars'
AMSTERDAM – De oprichter van het commerciële ruimtevaartbedrijf SpaceX stelt zichzelf tot doel om binnen tien tot twintig jaar de eerste mensen naar Mars te brengen.
© NASA
Volgens Elon Musk - die SpaceX in 2002 oprichtte - zal zijn bedrijf binnen drie jaar de eerste mensen de ruimte in lanceren. Daarna zullen al snel de eerste vluchten naar de rode planeet volgen.
“We zullen uiteindelijk helemaal naar Mars gaan”, verklaart hij in de Wall Street Journal. “In het beste geval zal dat nog tien jaar duren, in het slechtste geval vijftien tot twintig jaar.”
SpaceX is een commerciële ruimtevaartorganisatie. In principe kan iedereen die betaalt straks mee met de ruimtemissies van het bedrijf, zo meldt nieuwssite Physorg.com.
Spaceshuttle
“Ons doel is om het vervoer van vracht en mensen te faciliteren naar andere planeten”, aldus Musk. “Het is de keuze van onze klanten of ze meegaan of niet.”
Op dit moment werkt SpaceX aan een vervangend ruimtevoertuig voor de spaceshuttle van de NASA, die later dit jaar met pensioen gaat. Het bedrijf heeft een contract van 75 miljoen dollar gewonnen om dit voor elkaar te krijgen.
Capsule
De spaceshuttle Atlantis maakt in juni waarschijnlijk de laatste vlucht van het spaceshuttleprogramma. De Amerikaanse regering wil dat ruimtemissies na die vlucht deels zullen worden overgenomen door commerciële bedrijven.
SpaceX heeft vorig jaar al een onbemande capsule de ruimte in gelanceerd en teruggebracht naar de aarde.
Toekomst
Ook heeft het bedrijf een nieuw lanceersysteem voor ruimteschepen ontwikkeld. Dit systeem is uitgerust met de raketmotor Falcon Heavy die volgens Musk kan worden beschouwd als de krachtigste ter wereld.
"Een toekomst waarbij de mensheid de mogelijkheid heeft om verschillende sterren en planeten te verkennen is erg inspirerend”, aldus Musk. “Wij willen graag helpen om dit mogelijk te maken.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
'Binnen twintig jaar mensen op Mars'
AMSTERDAM – De oprichter van het commerciële ruimtevaartbedrijf SpaceX stelt zichzelf tot doel om binnen tien tot twintig jaar de eerste mensen naar Mars te brengen.
© NASA
Volgens Elon Musk - die SpaceX in 2002 oprichtte - zal zijn bedrijf binnen drie jaar de eerste mensen de ruimte in lanceren. Daarna zullen al snel de eerste vluchten naar de rode planeet volgen.
“We zullen uiteindelijk helemaal naar Mars gaan”, verklaart hij in de Wall Street Journal. “In het beste geval zal dat nog tien jaar duren, in het slechtste geval vijftien tot twintig jaar.”
SpaceX is een commerciële ruimtevaartorganisatie. In principe kan iedereen die betaalt straks mee met de ruimtemissies van het bedrijf, zo meldt nieuwssite Physorg.com.
Spaceshuttle
“Ons doel is om het vervoer van vracht en mensen te faciliteren naar andere planeten”, aldus Musk. “Het is de keuze van onze klanten of ze meegaan of niet.”
Op dit moment werkt SpaceX aan een vervangend ruimtevoertuig voor de spaceshuttle van de NASA, die later dit jaar met pensioen gaat. Het bedrijf heeft een contract van 75 miljoen dollar gewonnen om dit voor elkaar te krijgen.
Capsule
De spaceshuttle Atlantis maakt in juni waarschijnlijk de laatste vlucht van het spaceshuttleprogramma. De Amerikaanse regering wil dat ruimtemissies na die vlucht deels zullen worden overgenomen door commerciële bedrijven.
SpaceX heeft vorig jaar al een onbemande capsule de ruimte in gelanceerd en teruggebracht naar de aarde.
Toekomst
Ook heeft het bedrijf een nieuw lanceersysteem voor ruimteschepen ontwikkeld. Dit systeem is uitgerust met de raketmotor Falcon Heavy die volgens Musk kan worden beschouwd als de krachtigste ter wereld.
"Een toekomst waarbij de mensheid de mogelijkheid heeft om verschillende sterren en planeten te verkennen is erg inspirerend”, aldus Musk. “Wij willen graag helpen om dit mogelijk te maken.”
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Na het zien van de docu-serie Mars Rising, zie ik ons nog niet zo snel naar Mars toegaan:quote:Op woensdag 27 april 2011 09:02 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
26-04-2011
'Binnen twintig jaar mensen op Mars'
AMSTERDAM – De oprichter van het commerciële ruimtevaartbedrijf SpaceX stelt zichzelf tot doel om binnen tien tot twintig jaar de eerste mensen naar Mars te brengen.
....
"Een toekomst waarbij de mensheid de mogelijkheid heeft om verschillende sterren en planeten te verkennen is erg inspirerend”, aldus Musk. “Wij willen graag helpen om dit mogelijk te maken.”
http://science.discovery.(...)rising/episodes.html
We moeten nog heel wat technologische vorderingen maken voordat zo'n missie haalbaar wordt of in ieder geval een acceptabele veiligheidsmarge heeft.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Ik geloof helemaal niet dat die wagentjes op mars ziten, de Arizona desert lijkt er net zo op.
If not now, then when.
quote:
Ik geloof helemaal niet dat die wagentjes op mars ziten, de Arizona desert lijkt er net zo op.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-05-2011
Wetenschappers kiezen landingsplek op Mars
AMSTERDAM – De NASA organiseert deze week een bijeenkomst voor wetenschappers die advies zullen uitbrengen over een toekomstige landingsplek voor de Marsrover Curiosity.
© NASA
De lancering van Curiosity zal in november plaatsvinden tijdens de Mars Science Laboratory missie. Volgend jaar zomer moet de marsrover landen op de rode planeet en bodemonderzoek gaan verrichten.
De vraag is alleen nog waar de robot dat onderzoek gaat uitvoeren. Na de bijeenkomst van deze week zal een team van deskundigen een keuze maken uit vier mogelijke landingsplekken, zo meldt nieuwssite Physorg.com.
Vier locaties
Op dit moment zijn er nog vier locaties in de race. De eerste mogelijke landingsplek is Eberswalde, een krater met een diameter van 65 kilometer aan de zuidkant van Mars waar vroeger een rivierdelta doorheen liep. Mogelijk zijn hier overblijfselen van micro-organismen te vinden.
Een andere mogelijke locatie is Holden Crater, een 140 kilometer brede krater in de zuidelijke hooglanden van de rode planeet. Waarschijnlijk heeft ook dit gebied vroeger onderwater gestaan.
Klimaatgeschiedenis
Ook Gale Crater wordt als een optie beschouwd. Dit is een krater van 150 kilometer in een bergachtig gebied met kleiafzettingen die waarschijnlijk informatie bevatten over de klimaatgeschiedenis van Mars.
De laatste landingsplek die de wetenschappers overwegen, is Mawrth Valley, eén van de oudste valleien op Mars, eveneens met kleiafzettingen.
Precisielanding
De Marsrobot Curiosity zal als eerste voertuig een precisielanding maken op de rode planeet. Tot nu toe konden landingsplaatsen op Mars maar heel globaal worden bepaald, met een marge van ongeveer zeventig kilometer. Een nieuwe landingstechniek moet daar verandering in brengen.
Het is de bedoeling dat Curiosity wordt neergelaten op Mars vanuit een lander die met behulp van retroraketten zo veel vaart mindert in de dampkring dat het gevaarte enige tijd vlak boven het oppervlak van de rode planeet zal blijven zweven.
Met een kabel moet het rijdende laboratorium vervolgens netjes met zijn wielen naar beneden op de vooraf bepaalde landingsplek worden neergelaten.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Wetenschappers kiezen landingsplek op Mars
AMSTERDAM – De NASA organiseert deze week een bijeenkomst voor wetenschappers die advies zullen uitbrengen over een toekomstige landingsplek voor de Marsrover Curiosity.
© NASA
De lancering van Curiosity zal in november plaatsvinden tijdens de Mars Science Laboratory missie. Volgend jaar zomer moet de marsrover landen op de rode planeet en bodemonderzoek gaan verrichten.
De vraag is alleen nog waar de robot dat onderzoek gaat uitvoeren. Na de bijeenkomst van deze week zal een team van deskundigen een keuze maken uit vier mogelijke landingsplekken, zo meldt nieuwssite Physorg.com.
Vier locaties
Op dit moment zijn er nog vier locaties in de race. De eerste mogelijke landingsplek is Eberswalde, een krater met een diameter van 65 kilometer aan de zuidkant van Mars waar vroeger een rivierdelta doorheen liep. Mogelijk zijn hier overblijfselen van micro-organismen te vinden.
Een andere mogelijke locatie is Holden Crater, een 140 kilometer brede krater in de zuidelijke hooglanden van de rode planeet. Waarschijnlijk heeft ook dit gebied vroeger onderwater gestaan.
Klimaatgeschiedenis
Ook Gale Crater wordt als een optie beschouwd. Dit is een krater van 150 kilometer in een bergachtig gebied met kleiafzettingen die waarschijnlijk informatie bevatten over de klimaatgeschiedenis van Mars.
De laatste landingsplek die de wetenschappers overwegen, is Mawrth Valley, eén van de oudste valleien op Mars, eveneens met kleiafzettingen.
Precisielanding
De Marsrobot Curiosity zal als eerste voertuig een precisielanding maken op de rode planeet. Tot nu toe konden landingsplaatsen op Mars maar heel globaal worden bepaald, met een marge van ongeveer zeventig kilometer. Een nieuwe landingstechniek moet daar verandering in brengen.
Het is de bedoeling dat Curiosity wordt neergelaten op Mars vanuit een lander die met behulp van retroraketten zo veel vaart mindert in de dampkring dat het gevaarte enige tijd vlak boven het oppervlak van de rode planeet zal blijven zweven.
Met een kabel moet het rijdende laboratorium vervolgens netjes met zijn wielen naar beneden op de vooraf bepaalde landingsplek worden neergelaten.
© NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-05-2011
Mars zeer snel gevormd
Mars is waarschijnlijk zeer snel ontstaan, in pakweg 2 miljoen jaar. Dit volgt uit een analyse van radioactieve stoffen in meteorieten die afkomstig zijn van Mars, en die vergeleken zijn met andere meteorieten. Dit betekent dat Mars waarschijnlijk een soort van planetaire embryo is, die geen grote botsingen heeft ondergaan tijdens zijn ontstaan.
Grotere aardse planeten zoals de aarde en Venus zijn waarschijnlijk ontstaan uit het botsen en samensmelten van planetaire embryo's van de omvang van Mars. Dit proces heeft zo'n 50 tot 100 miljoen jaar geduurd. Uit het feit dat Mars veel sneller is ontstaan, volgt dat hij waarschijnlijk zelf nog zo'n embryo is.
© Edwin Mathlener (www.dekoepel.nl)
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 70% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 26-05-2011 08:39:22 ]
Mars zeer snel gevormd
Mars is waarschijnlijk zeer snel ontstaan, in pakweg 2 miljoen jaar. Dit volgt uit een analyse van radioactieve stoffen in meteorieten die afkomstig zijn van Mars, en die vergeleken zijn met andere meteorieten. Dit betekent dat Mars waarschijnlijk een soort van planetaire embryo is, die geen grote botsingen heeft ondergaan tijdens zijn ontstaan.
Grotere aardse planeten zoals de aarde en Venus zijn waarschijnlijk ontstaan uit het botsen en samensmelten van planetaire embryo's van de omvang van Mars. Dit proces heeft zo'n 50 tot 100 miljoen jaar geduurd. Uit het feit dat Mars veel sneller is ontstaan, volgt dat hij waarschijnlijk zelf nog zo'n embryo is.
© Edwin Mathlener (www.dekoepel.nl)
(allesoversterrenkunde)
[ Bericht 70% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 26-05-2011 08:39:22 ]
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
25-05-2011
NASA geeft Marsjeep Spirit op
© reuters
De NASA stopt vandaag de pogingen om nog contact te krijgen met de Marsrobot Spirit die zich op het oppervlak van de Rode Planeet bevindt, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau bekendgemaakt.
De laatste communicatie met de jeep, die op 3 januari 2004 landde, dateert van 22 maart 2010. Bij de serie pogingen om weer contact te krijgen, hoopte men ook dat de robot weer zou ontwaken dankzij een toenemende hoeveelheid zonne-energie na de harde Marswinter, die veelal gepaard gaat zonder zonlicht.
Temperatuur
Vermoedelijk heeft het zeswielig wagentje de voorbije winter koudere interne temperaturen ondergaan dan in eender welk van de voorgaande zes jaren op Mars. De koude kan talrijke vitale componenten en connecties hebben beschadigd.
Missies
De ingenieurs hadden de laatste maanden weinig hoop om weer te communiceren met de Spirit. De NASA wil nu communicatie-uitrusting voor de Spirit gebruiken voor het eveneens onbemande Mars Science Laboratory dat in november wordt gelanceerd.
Oorspronkelijk zou de missie van de Spirit maar drie maanden duren. De enkele weken later gelande tweelingbroer Opportunity doet wel nog aan actieve exploratie van onze buurplaneet. (belga/sg)
(HLN)
NASA geeft Marsjeep Spirit op
© reuters
De NASA stopt vandaag de pogingen om nog contact te krijgen met de Marsrobot Spirit die zich op het oppervlak van de Rode Planeet bevindt, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau bekendgemaakt.
De laatste communicatie met de jeep, die op 3 januari 2004 landde, dateert van 22 maart 2010. Bij de serie pogingen om weer contact te krijgen, hoopte men ook dat de robot weer zou ontwaken dankzij een toenemende hoeveelheid zonne-energie na de harde Marswinter, die veelal gepaard gaat zonder zonlicht.
Temperatuur
Vermoedelijk heeft het zeswielig wagentje de voorbije winter koudere interne temperaturen ondergaan dan in eender welk van de voorgaande zes jaren op Mars. De koude kan talrijke vitale componenten en connecties hebben beschadigd.
Missies
De ingenieurs hadden de laatste maanden weinig hoop om weer te communiceren met de Spirit. De NASA wil nu communicatie-uitrusting voor de Spirit gebruiken voor het eveneens onbemande Mars Science Laboratory dat in november wordt gelanceerd.
Oorspronkelijk zou de missie van de Spirit maar drie maanden duren. De enkele weken later gelande tweelingbroer Opportunity doet wel nog aan actieve exploratie van onze buurplaneet. (belga/sg)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
06-06-2011
Amateur-astronoom ontdekt "bewoond gebouw" op Mars
Een Amerikaanse amateur-astronoom beweert nog maar eens een bewijs gevonden te hebben van 'iets' op Mars. Met een YouTube-filmpje wil David Martines aantonen dat er een mogelijk bewoond gebouw op de planeet staat. De video is alvast een internethit.
Met Google Earth's Mars Explorer zoomt Martines in op een wit, cilindervormig object, dat volgens de sterrenkijker meer dan 200 meter lang en zo'n 46 meter breed is. Martines doopte het 'ding' tot 'Bio Station Alpha', "omdat ik vermoed dat er iets in heeft geleefd of nog leeft". Hij voegt eraan toe dat een object van die omvang heel uitzonderlijk is.
"Hopelijk geen wapen"
"Het zou een elektriciteitscentrale kunnen zijn, of een biologische afsluiting, of een veredelde garage. Laten we hopen dat het geen wapen is. Maar wie het daar ook neerpootte, die had er een bedoeling mee. Ik kan me niet voorstellen waarom iemand op Mars zou willen leven."
Volgens Martines is het onwaarschijnlijk dat de NASA er iets mee te maken heeft. "Ik denk niet dat ze al dat materiaal ongezien naar boven zouden krijgen", gokt hij. "Ik betwijfel zelfs of de NASA hier überhaupt van op de hoogte is." Martines is nu op zoek naar een beeld met een hogere resolutie, als dat al bestaat.
Zichtbaar voor iedereen
Hij zegt dat de coördinaten van het Bio Station Alpha de volgende zijn: 71 49'19.73"N 29 33'06.53"W. Iedereen die dezelfde software heeft, kan het zelf met eigen ogen zien.
Sceptici vergelijken de 'vondst' van Martines met het beruchte 'Marsgezicht' dat uiteindelijk een rotsformatie bleek te zijn, bekeken vanuit een ongewone hoek. Meteen duiken ook al de eerste parodieën op het net op. Dat ziet u in het filmpje onderaan. (hlnsydney/jv)
(HLN)
Amateur-astronoom ontdekt "bewoond gebouw" op Mars
Een Amerikaanse amateur-astronoom beweert nog maar eens een bewijs gevonden te hebben van 'iets' op Mars. Met een YouTube-filmpje wil David Martines aantonen dat er een mogelijk bewoond gebouw op de planeet staat. De video is alvast een internethit.
Met Google Earth's Mars Explorer zoomt Martines in op een wit, cilindervormig object, dat volgens de sterrenkijker meer dan 200 meter lang en zo'n 46 meter breed is. Martines doopte het 'ding' tot 'Bio Station Alpha', "omdat ik vermoed dat er iets in heeft geleefd of nog leeft". Hij voegt eraan toe dat een object van die omvang heel uitzonderlijk is.
"Hopelijk geen wapen"
"Het zou een elektriciteitscentrale kunnen zijn, of een biologische afsluiting, of een veredelde garage. Laten we hopen dat het geen wapen is. Maar wie het daar ook neerpootte, die had er een bedoeling mee. Ik kan me niet voorstellen waarom iemand op Mars zou willen leven."
Volgens Martines is het onwaarschijnlijk dat de NASA er iets mee te maken heeft. "Ik denk niet dat ze al dat materiaal ongezien naar boven zouden krijgen", gokt hij. "Ik betwijfel zelfs of de NASA hier überhaupt van op de hoogte is." Martines is nu op zoek naar een beeld met een hogere resolutie, als dat al bestaat.
Zichtbaar voor iedereen
Hij zegt dat de coördinaten van het Bio Station Alpha de volgende zijn: 71 49'19.73"N 29 33'06.53"W. Iedereen die dezelfde software heeft, kan het zelf met eigen ogen zien.
Sceptici vergelijken de 'vondst' van Martines met het beruchte 'Marsgezicht' dat uiteindelijk een rotsformatie bleek te zijn, bekeken vanuit een ongewone hoek. Meteen duiken ook al de eerste parodieën op het net op. Dat ziet u in het filmpje onderaan. (hlnsydney/jv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-06-2011quote:
06-06-2011
Amateur-astronoom ontdekt "bewoond gebouw" op Mars
Een Amerikaanse amateur-astronoom beweert nog maar eens een bewijs gevonden te hebben van 'iets' op Mars. Met een YouTube-filmpje wil David Martines aantonen dat er een mogelijk bewoond gebouw op de planeet staat. De video is alvast een internethit.
Met Google Earth's Mars Explorer zoomt Martines in op een wit, cilindervormig object, dat volgens de sterrenkijker meer dan 200 meter lang en zo'n 46 meter breed is. Martines doopte het 'ding' tot 'Bio Station Alpha', "omdat ik vermoed dat er iets in heeft geleefd of nog leeft". Hij voegt eraan toe dat een object van die omvang heel uitzonderlijk is.
"Hopelijk geen wapen"
"Het zou een elektriciteitscentrale kunnen zijn, of een biologische afsluiting, of een veredelde garage. Laten we hopen dat het geen wapen is. Maar wie het daar ook neerpootte, die had er een bedoeling mee. Ik kan me niet voorstellen waarom iemand op Mars zou willen leven."
Volgens Martines is het onwaarschijnlijk dat de NASA er iets mee te maken heeft. "Ik denk niet dat ze al dat materiaal ongezien naar boven zouden krijgen", gokt hij. "Ik betwijfel zelfs of de NASA hier überhaupt van op de hoogte is." Martines is nu op zoek naar een beeld met een hogere resolutie, als dat al bestaat.
Zichtbaar voor iedereen
Hij zegt dat de coördinaten van het Bio Station Alpha de volgende zijn: 71 49'19.73"N 29 33'06.53"W. Iedereen die dezelfde software heeft, kan het zelf met eigen ogen zien.
Sceptici vergelijken de 'vondst' van Martines met het beruchte 'Marsgezicht' dat uiteindelijk een rotsformatie bleek te zijn, bekeken vanuit een ongewone hoek. Meteen duiken ook al de eerste parodieën op het net op. Dat ziet u in het filmpje onderaan. (hlnsydney/jv)
(HLN)
Weer niks: 'Bio Station Alpha' is storing kosmische straling
Ja lap, weer niks! Wie dacht dat David Martines écht een of ander blauw-wit-rood-gestreept gebouw op Mars had ontdekt, moeten we nu alweer bruusk uit dromenland wekken. De wetenschap heeft immers hard geoordeeld: het gaat om een storing van de kosmische straling. Stomweg gezichtsbedrog dus.
Het filmpje van Martines op YouTube met zijn 'vondst' op Google Earth's Mars Explorer bereikt de kaap van 1 miljoen geïnteresseerde kijkers. Dat is op zich erg straf. Maar van bewering van de amateur-astronoom dat 'Bio Station Alpha' een bewoond gebouw op Mars zou zijn, laat de wetenschap geen spaander heel.
Alfred McEwen, planetair geoloog aan de universiteit van Arizona, zegt dat het in werkelijkheid om een storing gaat. "Het lijkt op een voorwerp in een lineaire streep, veroorzaakt door een kosmische straal", zei hij aan Space.com.
Van straal tot cilinder
De kosmische energie van sterren kan interfereren met de beeldsensor van een camera, met elektrische ladingen in pixels als gevolg. In de juiste hoek kan de energie verscheidene pixels op rij beïnvloeden en zo een heldere streep vormen. Geconverteerd naar een jpeg-document, wordt dit uitgesmeerd en lijkt het confuus. Een beetje zoals cilinders. Daar heb je ze dus, de cilinders van Martines...
McEwen verwijt Martines niks, maar wijst met de vinger naar Google. Zij zouden dit allemaal moeten weten en ze moeten de bron van zulke beelden vermelden. De foto's kunnen van eender welke telescoop of satelliet komen. "De mensen van Google moeten documenteren wat ze in godsnaam uitvoeren."
Voilà, allemaal de schuld van Google! Wij dachten persoonlijk aan een ruimtebar op Mars - een Marsbar dus - mét Belgisch trapistenbier... Veel interessanter dan dat gezichtsbedrog, toch? (hlnsydney/jv)
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
05-06-2011
Mars bleef klein dankzij zwalkende Jupiter
De geringe massa en afmetingen van de planeet Mars zijn mogelijk veroorzaakt door het zwalkende gedrag van de reuzenplaneet Jupiter in de begindagen van het zonnestelsel. Dat blijkt uit gedetailleerde computersimulaties, uitgevoerd door een internationaal team van astronomen onder leiding van Kevin Walsh van het Planetary Science Institute in Tucson, Arizona.
Mars is veel kleiner en lichter dan de aarde en Venus. Eerdere simulaties van het ontstaan van de aardse planeten hadden moeite om dat verschil te verklaren. Walsh en zijn collega's, die hun resultaten donderdag publiceerden in Nature , denken nu dat het migratie-gedrag van Jupiter de boosdoener is.
De baan van de reuzenplaneet heeft grote veranderingen ondergaan toen het zonnestelsel nog jong was. Eerst bewoog hij naar binnen toe (misschien wel tot de omgeving van de huidige baan van Mars), als gevolg van wrijving met het resterende gas in de schijf waaruit de planeten ontstonden. Daarna migreerde Jupiter weer naar buiten, door de zwaartekrachtswisselwerking met Saturnus.
Tijdens dat migratieproces (dat ook is waargenomen in planetenstelsels bij andere sterren) moet Jupiter een grote verstorende invloed uitgeoefend hebben op de verdeling van de zogeheten planetesimalen - de kleine brokstukken van zwaardere elementen waaruit de aardse planeten zouden samenklonteren. Uit de nieuwe computersimulaties blijkt dat de kleine massa en afmetingen van Mars op deze manier goed te verklaren zijn.
Volgens de astronomen verklaart het nieuwe model ook het bestaan en de soms onverwachte eigenschappen van de planetoïdengordel - een band van overgebleven planetesimalen die zich nu tussen de banen van Mars en Jupiter bevindt.
© Govert Schilling
(allesoversterrekunde)
Mars bleef klein dankzij zwalkende Jupiter
De geringe massa en afmetingen van de planeet Mars zijn mogelijk veroorzaakt door het zwalkende gedrag van de reuzenplaneet Jupiter in de begindagen van het zonnestelsel. Dat blijkt uit gedetailleerde computersimulaties, uitgevoerd door een internationaal team van astronomen onder leiding van Kevin Walsh van het Planetary Science Institute in Tucson, Arizona.
Mars is veel kleiner en lichter dan de aarde en Venus. Eerdere simulaties van het ontstaan van de aardse planeten hadden moeite om dat verschil te verklaren. Walsh en zijn collega's, die hun resultaten donderdag publiceerden in Nature , denken nu dat het migratie-gedrag van Jupiter de boosdoener is.
De baan van de reuzenplaneet heeft grote veranderingen ondergaan toen het zonnestelsel nog jong was. Eerst bewoog hij naar binnen toe (misschien wel tot de omgeving van de huidige baan van Mars), als gevolg van wrijving met het resterende gas in de schijf waaruit de planeten ontstonden. Daarna migreerde Jupiter weer naar buiten, door de zwaartekrachtswisselwerking met Saturnus.
Tijdens dat migratieproces (dat ook is waargenomen in planetenstelsels bij andere sterren) moet Jupiter een grote verstorende invloed uitgeoefend hebben op de verdeling van de zogeheten planetesimalen - de kleine brokstukken van zwaardere elementen waaruit de aardse planeten zouden samenklonteren. Uit de nieuwe computersimulaties blijkt dat de kleine massa en afmetingen van Mars op deze manier goed te verklaren zijn.
Volgens de astronomen verklaart het nieuwe model ook het bestaan en de soms onverwachte eigenschappen van de planetoïdengordel - een band van overgebleven planetesimalen die zich nu tussen de banen van Mars en Jupiter bevindt.
© Govert Schilling
(allesoversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
07-06-2011
Lente op zuidpool van Mars
Met de Europese planeetverkenner Mars Express, die acht jaar geleden werd gelanceerd en eind 2003 in een baan rond Mars aankwam, is een nieuwe gedetailleerde foto gemaakt van het zuidpoolgebied van de Rode Planeet.
De opname beslaat een gebied van enkele honderden kilometers groot, op ca. duizend kilometer afstand van de zuidpool. Het linker deel van de foto (zuid is links op de foto; noord is rechts) is nog grotendeels bedekt door ijsafzettingen, die overigens grotendeels schuil gaan onder een laagje donker stof.
Uit radarmetingen van Mars Express blijkt dat de ijslaag hier slechts 500 meter dik is - een direct gevolg van het feit dat het inmiddels voorjaar is op het zuidelijk halfrond van Mars. Dichter bij de pool bedraagt de dikte van de ijslaag bijna vier kilometer.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Lente op zuidpool van Mars
Met de Europese planeetverkenner Mars Express, die acht jaar geleden werd gelanceerd en eind 2003 in een baan rond Mars aankwam, is een nieuwe gedetailleerde foto gemaakt van het zuidpoolgebied van de Rode Planeet.
De opname beslaat een gebied van enkele honderden kilometers groot, op ca. duizend kilometer afstand van de zuidpool. Het linker deel van de foto (zuid is links op de foto; noord is rechts) is nog grotendeels bedekt door ijsafzettingen, die overigens grotendeels schuil gaan onder een laagje donker stof.
Uit radarmetingen van Mars Express blijkt dat de ijslaag hier slechts 500 meter dik is - een direct gevolg van het feit dat het inmiddels voorjaar is op het zuidelijk halfrond van Mars. Dichter bij de pool bedraagt de dikte van de ijslaag bijna vier kilometer.
© Govert Schilling
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
08-06-2011
Nieuwe Marsmissie komt in tijdnood
Het Marswagentje Curiosity, dat eind dit jaar moet worden gelanceerd, kampt met technische en financiële problemen. Dat blijkt uit een intern NASA-onderzoek, waarvan de resultaten woensdag zijn bekendgemaakt. De lancering van Curiosity is al enkele malen uitgesteld, wat de kosten van de Marsmissie flink heeft opgedreven. En om verdere vertraging te voorkomen, moet er waarschijnlijk nóg eens 44 miljoen dollar bij.
De bouw van Curiosity heeft heel wat meer voeten in de aarde dan die van zijn succesvolle voorgangers, Spirit en Opportunity. Het nieuwe Marswagentje is vier keer zo zwaar, moet veel grotere afstanden afleggen en heeft twee keer zo veel meetapparatuur aan boord. Ook is hij uitgerust met een nieuw type stroomvoorziening en een hovercraftachtig landingsgestel. De kosten van al dat moois zijn inmiddels opgelopen tot 2,5 miljard dollar - 56 procent meer dan aanvankelijk de bedoeling was.
Volgens plan zou de lancering van de nieuwe Marsmissie ergens tussen 25 november en 18 december van dit jaar moeten plaatsvinden. Of dat tijdschema wordt gehaald, is nog maar de vraag. Zo zijn er nog problemen met de software van Curiosity en blijkt het chemische laboratorium waarmee de Marsrover wordt uitgerust nog niet goed te werken.
NASA blijft vol goede moed. Dat moet ook haast wel, want als het lanceervenster van dit jaar niet wordt gehaald, moet het vertrek van Curiosity weer twee jaar worden uitgesteld, wat het project nog eens een half miljard dollar duurder zou maken.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Nieuwe Marsmissie komt in tijdnood
Het Marswagentje Curiosity, dat eind dit jaar moet worden gelanceerd, kampt met technische en financiële problemen. Dat blijkt uit een intern NASA-onderzoek, waarvan de resultaten woensdag zijn bekendgemaakt. De lancering van Curiosity is al enkele malen uitgesteld, wat de kosten van de Marsmissie flink heeft opgedreven. En om verdere vertraging te voorkomen, moet er waarschijnlijk nóg eens 44 miljoen dollar bij.
De bouw van Curiosity heeft heel wat meer voeten in de aarde dan die van zijn succesvolle voorgangers, Spirit en Opportunity. Het nieuwe Marswagentje is vier keer zo zwaar, moet veel grotere afstanden afleggen en heeft twee keer zo veel meetapparatuur aan boord. Ook is hij uitgerust met een nieuw type stroomvoorziening en een hovercraftachtig landingsgestel. De kosten van al dat moois zijn inmiddels opgelopen tot 2,5 miljard dollar - 56 procent meer dan aanvankelijk de bedoeling was.
Volgens plan zou de lancering van de nieuwe Marsmissie ergens tussen 25 november en 18 december van dit jaar moeten plaatsvinden. Of dat tijdschema wordt gehaald, is nog maar de vraag. Zo zijn er nog problemen met de software van Curiosity en blijkt het chemische laboratorium waarmee de Marsrover wordt uitgerust nog niet goed te werken.
NASA blijft vol goede moed. Dat moet ook haast wel, want als het lanceervenster van dit jaar niet wordt gehaald, moet het vertrek van Curiosity weer twee jaar worden uitgesteld, wat het project nog eens een half miljard dollar duurder zou maken.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ik blijf het opmerkelijk vinden dat de planeet Mars ondanks alles nog steeds niet door de mens kan worden bewoond.
22-07-2011
NASA kiest landingsplaats voor volgende Marsrover
In augustus 2012 landt een nieuw mobiel laboratorium op de planeet Mars. En vandaag heeft NASA bekendgemaakt waar precies. De bestemming van het Mars Science Laboratory, beter bekend onder haar bijnaam 'Curiosity', is de voet van een berg in de 154 kilometer grote inslagkrater Gale.
De krater is geselecteerd vanwege zijn gelaagde bodemstructuur, die erop wijst dat het terrein regelmatig onder water heeft gestaan. Volgens Marsonderzoekers is het zelfs niet ondenkbaar dat de omstandigheden ter plaatse geschikt waren voor het ontstaan van microbieel leven. Of dat inderdaad zo is, zal Curiosity overigens niet met zekerheid kunnen vaststellen. Wel kan de Marsrover organische stoffen opsporen die kenmerkend zijn voor levende organismen.
Curiosity is twee keer zo lang en meer dan vijf keer zo zwaar als haar voorgangers Spirit en Opportunity. Ze is uitgerust met tien wetenschappelijke instrumenten. Haar vertrek staat gepland voor eind november van dit jaar.
Ondertussen werkt NASA overigens al aan een volgende Marsmissie, die voor eind 2013 op het programma staat: Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN (MAVEN). Het ontwerp van deze missie, die de hoge atmosfeer van onze buurplaneet gaat onderzoeken, is vorige week - na drie jaar voorbereiding - goedgekeurd.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
NASA kiest landingsplaats voor volgende Marsrover
In augustus 2012 landt een nieuw mobiel laboratorium op de planeet Mars. En vandaag heeft NASA bekendgemaakt waar precies. De bestemming van het Mars Science Laboratory, beter bekend onder haar bijnaam 'Curiosity', is de voet van een berg in de 154 kilometer grote inslagkrater Gale.
De krater is geselecteerd vanwege zijn gelaagde bodemstructuur, die erop wijst dat het terrein regelmatig onder water heeft gestaan. Volgens Marsonderzoekers is het zelfs niet ondenkbaar dat de omstandigheden ter plaatse geschikt waren voor het ontstaan van microbieel leven. Of dat inderdaad zo is, zal Curiosity overigens niet met zekerheid kunnen vaststellen. Wel kan de Marsrover organische stoffen opsporen die kenmerkend zijn voor levende organismen.
Curiosity is twee keer zo lang en meer dan vijf keer zo zwaar als haar voorgangers Spirit en Opportunity. Ze is uitgerust met tien wetenschappelijke instrumenten. Haar vertrek staat gepland voor eind november van dit jaar.
Ondertussen werkt NASA overigens al aan een volgende Marsmissie, die voor eind 2013 op het programma staat: Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN (MAVEN). Het ontwerp van deze missie, die de hoge atmosfeer van onze buurplaneet gaat onderzoeken, is vorige week - na drie jaar voorbereiding - goedgekeurd.
© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)
(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Ben jij serieus?quote:
Ik blijf het opmerkelijk vinden dat de planeet Mars ondanks alles nog steeds niet door de mens kan worden bewoond.
Hopelijk kan Curosity dit jaar nog weg...
gr gr
Het kan wel, het is alleen duur en moeilijk.quote:
Ik blijf het opmerkelijk vinden dat de planeet Mars ondanks alles nog steeds niet door de mens kan worden bewoond.
Beneath the gold, the bitter steel
