MARS - De Missies! Deel 7

23-11-2009

Rivierenstelsel op Mars was groter dan gedacht



Nieuwe computerkaarten, gemaakt door wetenschappers van Northern Illinois University en het Lunar and Planetary Institute, bevestigen dat de planeet Mars lang geleden een uitgebreid netwerk van rivieren en waarschijnlijk ook een grote oceaan had.

Het idee dat er op Mars rivieren zijn geweest is niet nieuw: de eerste aanwijzingen daarvoor zijn al begin jaren zeventig gevonden. Maar uit het Amerikaanse onderzoek blijkt dat het rivierenstelsel ruim twee keer zo groot is geweest als tot nog toe werd aangenomen.

De al miljarden jaren geleden drooggevallen rivierdalen strekken zich uit over een brede gordel die ruwweg de evenaar van Mars volgt. Ze zijn hoogstwaarschijnlijk op dezelfde manier ontstaan als hun soortgenoten op aarde: ze zijn uitgesleten door regenwater dat naar de laagst gelegen delen van het planeetoppervlak stroomde. Daarbij zou een groot deel van het noordelijk halfrond onder water zijn komen te staan.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

26-11-2009

"Eén derde van Mars was ooit oceaan"


De Rover Spirit van de Nasa op Mars.

Amerikaanse wetenschappers beweren dat de planeet Mars ooit voor een derde uit een grote oceaan bestond. Dat zou de kans dat er ooit leven op de rode planeet was sterk verhogen. Mars is vanaf de zon geteld de vierde planeet in ons zonnestelsel. Dat meldt de Britse krant Daily Mail.

Rivieren
Met nieuwe softewaresystemen analyseerden de wetenschappers de oppervlaktebeelden van Mars. Ze vonden tientallen valleien en maakten de -tot nu toe- meest gedetailleerde kaart van de planeet die er bestaat. De valleien werden al voor het eerst gespot in 1971, maar zijn twee keer zo groot dan dat er toen gedacht werd.

Reusachtig
Experts van de Nasa en van de Amerikaanse universiteit van Noord-Illinois ontdekten dat de valleien ooit verbonden waren door rivieren, die van de zuidelijke hooglanden naar het noorden van de planeet stroomden. Daar kwamen ze allemaal samen in een reusachtige oceaan.

Leven
Bovendien is er ook bewijs dat het klimaat op Mars miljarden jaren geleden vergelijkbaar is dat van drogere gebieden op onze aarde. Op de rode planeet zou het regelmatig geregend hebben, waardoor de rivieren aanzwollen en de oceaan groeide. Een dergelijke natte periode vroeg in de geschiedenis van de planeet, vergroot de kans op leven. (adb)

(HLN)

26-11-2009

Toch sporen van leven gevonden in Marsmeteoriet?



Dertien jaar geleden baarden Amerikaanse onderzoekers veel opzien met de aankondiging dat zij fossiele restanten van leven hadden ontdekt in een meteoriet die naar alle waarschijnlijkheid afkomstig is van de planeet Mars. Over deze ontdekking ontstonden echter al spoedig twijfels en eigenlijk geloofde uiteindelijk niemand er meer in. Maar daar zou nu wel eens verandering in kunnen komen. Nieuw onderzoek van structuren in dezelfde meteoriet (ALH 84001) heeft opnieuw (indirecte) aanwijzingen voor bacteriële activiteit opgeleverd. En de onderzoekers denken dat hun claim ditmaal wél stand zal houden.

De nieuwe bevindingen zijn gebaseerd op uitvoerig onderzoek met een elektronenmicroscoop die geavanceerder is dan het instrument dat in 1996 werd gebruikt. Speciaal gekeken is naar kleine kristallen van het mineraal magnetiet die in de meteoriet zijn aangetroffen. De kristalletjes vertonen qua vorm sterke overeenkomsten met de magnetietkristallen die magnetische bacteriën op aarde produceren. Ook hun chemische zuiverheid duidt eerder op een biologische dan op een chemische oorsprong. Hoewel dit nog geen spijkerhard bewijs is voor voormalig leven op Mars, menen de onderzoekers dat zij nu veel sterker in hun schoenen staan dan dertien jaar geleden. Hun bevindingen zullen verschijnen in het novembernummer van het tijdschrift Geochimica et Cosmochimica Acta.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

01-12-2009

Tweede Marsorbiter valt uit



NASA's oudste ruimtevaartuig dat in een baan om de planeet Mars draait, de Mars Odyssey, heeft zichzelf afgelopen zaterdag in 'veilige modus' geschakeld. Dat wil zeggen dat alle onderzoeksinstrumenten tijdelijk zijn uitgeschakeld, totdat de orbiter nieuwe instructies krijgt.

De storing is ontstaan in het computergeheugen van de Mars Odyssey en lijkt op de panne die in juni 2008 optrad. De vluchtleiding verwacht dat het probleem nu op dezelfde manier kan worden verholpen als destijds.

De computer is inmiddels herstart en lijkt weer goed te functioneren. Dat zou goed nieuws zijn, want ook de communicatie met de Marswagentjes Spirit en Opportunity verloopt normaal gesproken via de Mars Odyssey. Zolang deze belangrijke schakel niet hersteld is, zullen zij rechtstreeks met de aarde moeten communiceren, wat meer dan tien keer zo langzaam gaat.

Overigens staat ook de andere NASA-orbiter, de Mars Reconnaissance Orbiter, al sinds augustus in de 'spaarstand'. De pogingen om deze weer tot leven te wekken verlopen moeizaam.


© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrekunde)

[ Bericht 68% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 03-12-2009 01:15:50 ]

02-12-2009

Nasa vindt 'overtuigend bewijs' van leven op Mars



De Nasa heeft het meest overtuigende bewijs tot nu toe gevonden dat er ooit (bacterieel) leven op Mars bestaan heeft. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft een meteoriet die 13.000 jaar geleden op Antarctica insloeg opnieuw onderzocht, en vond microscopische, kristalachtige structuren die zo goed als zeker gefossiliseerde bacteriën zijn vergelijkbaar met die op Aarde.

Volgens David McKay, topwetenschapper bij Nasa, is er de laatste tien jaar steeds meer bewijsmateriaal van leven op Mars. "Zo zijn er veel aanwijzingen dat er vroeger rivieren, meren en zelfs hele oceanen op Mars waren. Verder zijn er ook aanwijzingen dat er ook nu nog water aan het Marsoppervlak te vinden is.

In 1996 stelden Mackay en anderen al dat microfossielen in de meteoriet het bewijs leverden van leven, maar volgens sceptici waren de structuren gevormd door een chemisch proces en waren ze dus niet biologisch. Nieuwe, meer geavanceerde tests moeten nu bewijzen dat de meteoriet wel degelijk Mars-leven mee naar de Aarde heeft gebracht. "We voelen ons eindelijk in het gelijk gesteld", zegt McKay. (sps)

(HLN)

05-12-2009

Spirit worstelt en doet ontdekkingen



De Mars-rover Spirit zit nog altijd vast in Troy, een kuil vol Mars-zand. Na maanden studie is NASA twee weken geleden begonnen aan een "exit-strategie". Het gaat moeizaam. Sinds het begin van de uitbraakpoging heeft de rover opdracht gekregen om 9,5 meter te rijden en dat heeft een rit van 15 mm opgeleverd en ook een beweging van 5 mm de grond in. Maar bij die wielbewegingen graaft Spirit zoveel grond op, dat men iets bijzonders heeft ontdekt. Tegelijkertijd ontdekte Opportunity een heel belangrijke rots.


Spirit probeert achteruit de kuil genaamd Troy uit te rijden. Spirit's rechter achterwiel gaat niet verder, terwijl het linkerwiel zich door het zand ploegt.

Hoewel de roverbestuurders druk bezig zijn om Spirit uit Troy te krijgen, wordt er altijd ook even gekeken wat voor materiaal Spirit heeft opgegraven. Dat deed men al in 2007, toen een van Spirit's kapotte wielen een geul door de bodem groeven en het materiaal daarin opeens ijzer hydroxide tegen, een stof die gemaakt wordt in aanwezigheid van water. Men onderzoekt het materiaal waaruit het zand bestaat ook, omdat het van belang is te welk soort materiaal men te maken heeft voor de ontsnappingspoging van Spirit.

De bodem die nu door Spirit omgewoeld is, laat sulfaten zien. Sulfaten wijzen op een combinatie van vulkanisme en stoom. Men denkt dat de sulfaten gevormd zijn in stoomkanalen. En wie aan stoom denkt, denkt aan water. Wie aan water denkt, denkt aan de mogelijkheid van (microbiologisch) leven.


Een topografische kaart van Troy. Spirit staat op de rand van deze kuil.

Spirit blijkt precies op een soort grens te staan. Aan de linkerkant is de bodem sulfaatrijk, aan de rechterkant bevat de bodem de voor Mars normale concentrate sulfaat. De bovenkant van de sulfaatrijke bodem bestaat uit een soort korst. Men denkt dat deze korst ontstaan is door klimaatveranderingen. Wetenschappers denken dat wanneer een van de polen van Mars naar de zon gericht zijn, dat waterijs naar de equator gaat. Het kan er namelijk sneeuwen. Men heeft de volgende hypothese: de warme bodem onder de sneeuw zorgt ervoor dat de lagere lagen smelten. Dat water komt langs de sulfaten en neemt het in water oplosbare ijzersulfaat mee naar beneden. Wat overblijft is een korst met calciumsulfaat.

Dus ook al staat Spirit bijna stil, zelfs dan levert het wetenschap op. Maar hopelijk kan men Spirit bevrijden, want elders is nog meer wetenschap.

Ondertussen is Spirit's broer, Opportunity, nog altijd bezig met zijn lange weg naar de krater Endeavour. Onderweg kwam Opportunity drie meteorieten tegen en even leek het of de rover op 10 november nog een vierde gevonden had. Na analyse bleek deze steen, Marquette Island genaamd, toch Martiaans te zijn. Maar er blijkt iets interessants aan Marquette Island te zijn.


De rots genaamd Marquette Island is volgens Steve Squires het interessanste dat de Mars-rovers in de afgelopen 1000 sols tegengekomen is.

"Marquette Island is een van de coolste dingen die we gezien hebben in de laatste 1000 sol (sol = een Mars-dag, 24 uur 37 minuten 23 seconden)", zegt Steve Squyres, hoofdonderzoeker van het MER-project. Het vermoeden is dat Marquette Island uit de diepten van Mars opgeworpen is geweest door een inslag van een meteoriet. Het zou zomaar de steen van Rosetta kunnen zijn die ons een blik geeft in de vroege historie van Mars. "Deze rots is zo interessant en belangrijk, dat we alle tijd nemen die we nodig hebben om dit uit te zoeken", zegt Steve Squyres, "Het moet van een vergelegen krater komen. Het kan niet van Endeavour komen. Het moet recenter zijn dan dat. Het zou wel eens een monster van de Martiaanse korst kunnen zijn. En het verschilt van alles wat we tot nu toe gezien hebben. Het lijkt geochemisch gezien totaal niets te maken te hebben met Meridiani sedimenten".


De Rock Abrasion Tool heeft een gat geboord in de rots Marquette Island.

Opportunity heeft diverse instrumenten tegen Marquette Island aangehouden en het heeft de Rock Abrasion Tool gebruikt om door de buitenste laag van de rots te boren. Het gebruik van dit gereedschap is steeds een afweging, want de RAT wordt steeds botter en kan dus na elke boorpoging minder goed boren. Maar deze rots was het wel waard. Er werd weinig nikkel aangetroffen, hetgeen tot de conclusie leidde dat het in ieder geval geen meteoriet was. Wel vond men olivine en mogelijk plagioklaas en pyroxeen.

Volgende maand staan de Mars-rovers al weer zes jaar op Mars en ze zijn duidelijk nog altijd wetenschappelijk zeer relevant. Wie zal zeggen hoe lang de rovers ons nog nieuwe dingen leren over Mars? Deze auteur durft er geen geld op in te zetten.

Bronnen: Science@NASA, De MER update van de Planerary Society




(Astrostart)

08-12-2009

Mars Reconnaissance Orbiter is weer opgestart



De Amerikaanse Marsorbiter MRO is weer uit zijn 'coma'. In augustus zorgde een computerstoring ervoor dat het ruimtevaartuig zichzelf in veilige modus zette.

De vluchtleiding heeft de boordcomputer nu van nieuwe software voorzien die in elk geval moet voorkomen dat de Mars Reconnaissance Orbiter definitief uitvalt. Dat wil overigens niet zeggen dat het wetenschappelijk onderzoek alweer begonnen is. De komende dagen worden eerst alle instrumenten grondig getest.

Pas volgende week worden de normale werkzaamheden hervat.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkund)

08-12-2009

Methaan van Mars komt niet van meteorieten



In januari dit jaar ontdekten wetenschappers dat methaan in de atmosfeer van Mars steeds ververst wordt uit onbekende bron. "Leven?", dachten sommigen, maar er waren meer mogelijke bronnen: reacties tussen vulkanisch gesteente en water of meteorieten. Meteorieten zouden met zo'n hitte door de atmosfeer komen dat dit een chemische reactie opleverde met methaan als gevolg. Een nieuw wetenschapppelijk artikel sluit deze laatste factor uit. Dus rest: leven of water?

Methaan heeft een kort leven in de atmosfeer van slechts enkele honderden jaren, omdat de zon het afbreekt in CO2 en water. Op Aarde is leven of vergaan leven veruit de voornaamste leverancier van methaan. Zou methaan dus een teken van leven op Mars kunnen zijn? Om dat te beantwoorden zullen andere factoren uitgesloten moeten worden. Een onderzoek van Imperial College London zegt nu dat dat meteorieten in ieder geval te weinig methaan opleveren. Dat zeggen de onderzoekers op basis van laboratoriumstudies.


Metingen van methaan op Mars van eerder dit jaar.

Het team verhitte meteorieten in een Mars-achtige atmosfeer tot 1000 graden Celsius en mat de hoeveelheid methaan met een methode die Quantitive Pyrolysis-Fourier Transform Infrared Spectroscopy heet. De onderzoekers berekenden op basis van de gevonden hoeveelheid methaan dat meteorieten slechts 10 kilogram aan methaan per jaar produceerden, hetgeen niet in verhouding staat met de 100.000 tot 300.000 ton die nodig was om het methaan aan te vullen.

NASA en ESA wetenschappers willen in 2018 met een missie op zoek gaan naar de bron van methaan. Prettig voor hen om te weten dat ze zich op andere bronnen kunnen richten.

Bron: UniverseToday.com.

(Astrostart)

[ Bericht 69% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 10-12-2009 00:41:28 ]

11-12-2009

Marsmaantjes samen op één foto



De twee kleine Marsmaantjes Phobos en Deimos zijn voor het eerst samen in beeld gebracht. Dat is te danken aan de Europese Mars Express, die in een baan om onze buurplaneet draait.

Deze Marsorbiter heeft begin november in korte tijd 130 opnamen van het tweetal gemaakt, waardoor een filmpje is ontstaan dat laat zien hoe Phobos voor Deimos langs trekt. Phobos, de grootste van de beide Marsmanen, beweegt in een lagere baan om de planeet dan Deimos en heeft daardoor een grotere snelheid.

De unieke beelden zijn niet alleen gemaakt omdat ze er zo leuk uitzien: ze worden gebruikt om de bestaande baanmodellen van de beide maantjes verder te verfijnen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

16-12-2009

Nieuw leven voor Marslander Phoenix?



Het is niet ondenkbaar dat de vorig jaar uitgeschakelde Marslander Phoenix een tweede leven krijgt. Phoenix maakte in mei 2008 een geslaagde landing in het noordelijke poolgebied van Mars en deed daar vijf maanden onderzoek. De bittere koude van de Marswinter maakte daar uiteindelijk een eind aan. Sindsdien staat de Marslander in slaapstand, maar daaruit kan hij ontwaken.

In januari zullen technici weer gaan luisteren naar mogelijke signalen van Phoenix - vooral uit nieuwsgierigheid naar de houdbaarheid van elektronische systemen onder extreme omstandigheden. De Marslander is getest bij temperaturen van 55 graden onder nul, maar heeft nu temperaturen van ruim 120 graden onder nul meegemaakt. Hoe de zonnepanelen en de overige systemen van Phoenix zich hebben gehouden, is dan ook onzeker. De kans wordt klein geacht dat Phoenix de strenge winter heeft doorstaan, maar niet geschoten is altijd mis. Wetenschappers zijn in elk geval graag bereid om de reddende strohalm te grijpen: de plannen voor verder onderzoek liggen al klaar.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

21-12-2009

Defect wiel van Marswagentje draaide weer (even)



Het al sinds maart 2006 defecte rechter voorwiel van het Marswagentje Spirit heeft vorige week weer een paar omwentelingen gemaakt. Door het vastlopen van dit wiel moet Spirit al drie jaar achterstevoren rijden.

NASA-technici besloten om het wiel weer te activeren in een zo langzamerhand vertwijfelde poging om het wagentje, dat sinds mei van dit jaar vastzit in het Marszand, te bevrijden. Tot hun grote verrassing bleek er toch nog wat beweging te zitten in het alland afgeschreven wiel. Het maakte een stuk of tien omwentelingen en hield er toen weer mee op.

Of het wiel ooit weer zal functioneren, is nog onduidelijk. En of Spirit zich uit het zand weet los te worstelen eveneens.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

24-12-2009

Een rotstuin op Mars



NRC-columnist, fysicus en KNAW-president koos de mooiste Marsfoto’s.

Vanaf het moment dat in januari 2004 de twee gemotoriseerde robotjes Spirit en Opportunity op Mars landden en al rondrijdend de planeet gingen onderzoeken, volgden miljoenen mensen de missie online. Niet alleen kon men alle beelden bekijken die terug naar aarde werden gestuurd, er was ook de mogelijkheid om commentaar te geven. Tussen alle enthousiaste berichten in, werd ik getroffen door één zure reactie. De schrijver daarvan was teleurgesteld over het in zijn ogen geringe exotische karakter van de gefotografeerde landschappen. Was dit nu al die honderden miljoenen dollars waard? De kiezels en keien op Mars zagen er net zo uit als in zijn achtertuin.

Een kleine opmerking voor een mens, maar een reusachtige denkstap voor de mensheid. Hoe zouden vroegere culturen op deze Marsfoto’s gereageerd hebben? In de meeste kosmografieën uit de wereldgeschiedenis was zo’n alledaagse aanblik van een hemellichaam volstrekt onvoorstelbaar geweest. De sterren en planeten bestonden in die denkwerelden helemaal niet uit dezelfde materialen als waaruit alles op aarde was gemaakt. De Griekse filosofen hadden er zelfs een speciaal vijfde element voor bedacht: de kwintessens. Anders dan in onze wereld, waar de chaos regeert en dingen altijd kapotgaan, heersten in de hemelse sferen absolute orde en regelmaat. In het kristallijnen universum buiten de aarde, uitsluitend bevolkt door zuivere vormen als perfecte cirkels en bollen, was geen ruimte voor verandering of verval. Dit alles in groot contrast met de rotzooi waarmee de mens iedere dag wordt geconfronteerd.

Bekijk een serie met de mooiste Marsfoto’s


Klik hier de foto om een fotoserie te zien (popup)..


Maar hoe anders deze aanblikken van Mars. In dit opzicht had de sikkeneurige commentator groot gelijk. Het landschap op Mars ziet er maar aards uit, heel gewoontjes. De steenhopen en kiezels laten zien dat de natuur ook op verre planeten haar afbrekende werk blijft doen. Er is niets van de vermeende perfecte orde te zien. Maar daarmee zijn de Marsfoto’s niet teleurstellend. Integendeel, ze maken juist treffend hét grote inzicht van de moderne wetenschap zichtbaar: de natuurwetten zijn letterlijk universeel, ze gelden overal in het universum. De rotzooi buiten de dampkring is even groot als daarbinnen, zo niet groter.

Op het handjevol planeten en manen in ons zonnestelsel na, zal het praktisch onmogelijk zijn om andere hemellichamen, zoals andere sterren en sterrenstelsels, te bezoeken en van dichtbij te fotograferen. Maar we weten één ding zeker: al die verre streken worden door dezelfde wetten geregeerd als hier op aarde. De fijne strepenpatronen in de spectra van het verre sterrenlicht – die kosmische barcodes die alleen astronomen kunnen lezen – laten zien dat daar precies dezelfde atomen en moleculen te vinden zijn als we in onze laboratoria bestuderen, met precies dezelfde eigenschappen. Vanuit dit perspectief ziet de gehele kosmos er aards uit.

Het is een fascinerende gedachte dat een paar stukjes grond op die grotendeels onbekende planeet, honderden miljoenen kilometers ver weg, zo uitputtend bestudeerd zijn. Anders dan de foto’s mogelijk suggereren, is het geportretteerde landschap op Mars namelijk bescheiden van omvang en verhoudingen. Als deze landschappen op aarde te vinden waren – en met enige fantasie zijn ze dat ook wel – dan zou er maar weinig aandacht aan worden besteed. U zou er zo achteloos aan voorbijrijden. De kale stenen zouden niet belangrijk genoeg zijn voor een toeristische attractie, een park of zelfs maar een ANWB-bord. Ook dat aspect delen ze met menige achtertuin.

Toch zijn de duizenden foto’s die van deze bescheiden rotsen zijn gemaakt tot in de allerkleinste details bestudeerd. Liefdevol heeft iedere kiezel, barst of greppel een geografische koosnaam gekregen: Sugar Loaf Flats, White Boot, Stone Council, Last Chance, Laguna Hollow, Cape St Mary, Husband Hill, Big Bend, Methusaleh. Kleine groeven, soms door de robotjes zelf gegraven, krijgen het prestige van de Grand Canyon. Sommige kiezels stijgen naar het niveau van de hoge bergen op aarde waarnaar ze zijn vernoemd, zoals Stone Mountain in Georgia of El Capitan in Texas. Maar van deze versie van Stone Mountain kun je rustig afvallen. Hij is slechts enkele centimeters hoog. En op Mars is El Capitan maar tien centimeter. Sommige details in deze woeste vergezichten zijn slechts millimeters groot en met het blote oog nauwelijks te zien. Het is maar helemaal de vraag of er enkele vierkante meters aardoppervlak in natuurlijke staat te vinden zijn die met dezelfde detaillering zijn bestudeerd en benoemd. Zelfs de keien in de achtertuin van de teleurgestelde commentator zullen geen individuele namen dragen.

Miniaturisering is een diep menselijke manier om de wereld te bevatten. Wie heeft als kind niet een schaalmodel van de wereld gemaakt met poppetjes, speelgoedauto’s, elektrische treinen of lego? In hun symbolische waarde kunnen de gefotografeerde landschappen van Mars gezien worden als buitenaardse versies van de rotstuinen die we bij Japanse tempels vinden. Die rotstuinen zijn ook miniatuurwerelden, schaalmodellen van de Japanse archipel. De witte kiezelbedden verbeelden de grote oceanen. De gestileerde cirkels en lijnen, die de monniken er met grote precisie in trekken, suggereren de golven en stromingen. Met mos begroeide keien vormen tropische eilanden, afgeknepen heggen worden wilde oerwouden. De toeschouwer kan in enkele vierkante meters een complete wereld aanschouwen. Een simpele kei krijgt zo een symbolische betekenis.

De miniatuurbergen op Mars en de rotstuinen in Japan doen me denken aan een andere symbolische steen die gewoon in Nederland te vinden is en wel in Haarlem, in de Ovale Zaal van Teylers Museum. Daar ligt namelijk de top van de Mont Blanc. Dit zeer bescheiden stukje rots heeft Horace-Bénédict de Saussure bij de eerste beklimming in 1787 hoogstpersoonlijk van de berg afgehakt. Menigeen fronst even bij het lezen van de beschrijving van deze steen.

Want het is natuurlijk allesbehalve de top van de hoogste berg van de Alpen die daar in de vitrine ligt. Als het goed is zit die per definitie nog op de Mont Blanc. Maar dit neemt niets weg van de zeggingskracht van deze simpele steen. Wat heeft hij allemaal meegemaakt op de tocht, die ook een figuurlijk hoogtepunt van de geologie was? Hoe en wanneer is hij gevormd, en hoe heeft de aarde hem omhooggestuwd? En welke magische betekenissen werden in het jaar 1787 aan dit rotsblokje toegedicht, dat immers toen als de hoogste steen op aarde werd beschouwd? Ook dit bescheiden rotsblokje staat met zijn paar centimeter symbool voor een reuzenberg.

Zo bekeken staan deze foto’s van enkele bescheiden rotsen op Mars in een lange traditie. Ze zijn een monument voor de belangstelling en liefde waarmee het menselijk oog de wereld kan observeren en de betekenis die het menselijk verstand daaraan kan toekennen. Als we nu ook eens zoveel aandacht aan een plekje op aarde zouden besteden.

(nrc)

quote:

Op vrijdag 1 januari 2010 19:51 schreef -CRASH- het volgende:
Spirit Faces Uncertain Future as New Year Dawns

[..]

31-12-2009

Marswagentje Spirit krijgt het moeilijk



Het nog steeds in het zand verstrikt geraakte Marswagentje Spirit staat een moeilijke tijd te wachten. Op 3 januari is het precies zes jaar geleden dat Spirit een geslaagde landing op Mars maakte. Dat was het begin van een succesvol onderzoeksprogramma, dat pas negen maanden geleden met een eerste grote tegenslag te kampen kreeg. Toen zakte Spirit bijna letterlijk door het ijs, of beter gezegd: door een dunne, harde korst waaronder los zand schuilging.

De afgelopen weken zijn verwoede pogingen ondernomen om het Marswagentje uit zijn benarde situatie te bevrijden - tot nog toe tevergeefs. En de tijd dringt: de winter staat voor de deur en de zon komt steeds lager aan Spirits hemel te staan. Hierdoor neemt de hoeveelheid stroom die zijn zonnepanelen produceren sterk af. Zó sterk zelfs, dat gevreesd wordt dat er straks niet meer genoeg elektriciteit is voor de cruciale verwarming van de mobiele robot.

Als Spirit niet alsnog ontsnapt, zal een manier moeten worden gevonden om hem zodanig te kantelen dat zijn zonnepanelen meer op de zon zijn gericht. Desnoods zal worden geprobeerd om de wielen aan de noordkant dieper in het Marszand te laten wegzakken. Dan kan Spirit de lange Marswinter misschien nog net doorstaan, en vanuit zijn parkeerstand nog wat nuttig onderzoek doen.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)

04-01-2010

Mars was langer 'nat' dan gedacht



Volgens Britse onderzoekers zijn er op de planeet Mars nog veel later met water gevulde meren geweest dan tot nog toe werd aangenomen. Dat blijkt uit spectaculaire opnamen die door de Mars Reconnaissance Orbiter zijn gemaakt.

Aan de warme, natte periode van Mars zou ongeveer 3,8 miljard jaar geleden een einde zijn gekomen, toen de planeet vrijwel zijn gehele atmosfeer kwijtraakte. Uit recente opnamen van het Marsoppervlak blijkt echter dat er ook later nog warmere perioden zijn geweest. Tellingen van de aantallen inslagkraters in het 'merengebied' rond de evenaar van de planeet duiden er namelijk op dat de opgedroogde meren daar ongeveer drie miljard jaar geleden zijn gevormd.

Volgens de onderzoekers zouden de latere opwarmingen het resultaat kunnen zijn van vulkanische activiteit, meteorietinslagen of kleine veranderingen in de baanbeweging van Mars. Hierdoor zou de atmosfeer tijdelijk weer dichter zijn geworden en genoeg zonnewarmte hebben vastgehouden om het oppervlakte-ijs plaatselijk te laten smelten.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkund)

12-01-2010

NASA stuurt sonde naar Phoenix Marslander



De Mars Odyssey sonde gaat luisteren naar mogelijke maar onwaarschijnlijk geachte radiosignalen van de Mars Phoenix Lander om uit te knobbelen of de eind 2008 inactief geworden onbemande Marsverkenner op de noordelijke Marspool de winter heeft overleefd, meldt de NASA.

De Phoenix landde in mei 2008 en werkte twee maanden langer dan de voorziene drie maanden. Op zonne-energie draaiend, communiceerde het tuig op 2 november 2008 voor het laatst. Sindsdien onderging de sonde de herfst, winter en een deel van de lente op Mars. De hardware was niet voorzien om de ijzige Martiaanse winter te overleven.

Contact opnemen met Phoenix
Hoewel de NASA niet verwacht dat is gebeurd, zal de rond Mars draaiende onbemande Odyssey toch proberen contact op te nemen met de Phoenix. De Odyssey zal tijdens de drie mogelijke luisterdagen deze maand zowat tien keer per dag bovenvliegen, terwijl er nog luistercampagnes in februari en maart zijn gepland. Er valt nu evenveel zonlicht op de succesrijke Phoenix als bij de laatste communicatie want de zon zit dagelijks 17 uur boven de horizon. Bij overleven, hoort de Phoenix de ingebouwde computerinstructies op te volgen. Die bestaan in periodieke pogingen om contact te krijgen met eender welke sonde die nog rond Mars draait en dus met de Aarde.

Info verwerven over lander
Als de Odyssey toch van het tuig hoort, zal de sonde proberen het signaal vast te houden en informatie te verwerven over de status van de lander. In functie daarvan kan de NASA verdere beslissingen nemen. (belga/vsv)

(HLN)

14-01-2010

NASA fotografeert 'bomen' op Mars


De schitterende zandduinen op Mars. Foto NASA

De krachtige camera HiRISE, die cirkelt in een baan rond Mars, heeft foto's van het Marsoppervlak gezonden naar de NASA waarop precies 'bomen' te zien zijn.

De prachtige beelden tonen op het eerste zicht donkere coniferen in een duinenlandschap. De foto's zijn genomen op ongeveer 400 km van de Noordpool van Mars. De schitterende duinen die de beelden laten zien, zijn tijdens deze periode van het jaar altijd bedekt met een laagje CO2 ijs.

Opeenhopingen
Volgens de Nasa echter, zijn de 'bomen' in werkelijkheid opeenhopingen van puin veroorzaakt door aardverschuivingen. Momenteel is het immers lente op Mars en dan begint het ijs volop te smelten. Hierdoor gaat de aarde verchuiven en hoopjes vormen. (hlnsydney/kve)

(HLN)

21-01-2010

NASA maakt Marsfoto's op verzoek



Binnenkort zal HiRise, de meest geavanceerde camera aan boord van de Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), foto's maken van gebieden die door het publiek zijn aangewezen. Sinds zijn aankomst bij Mars heeft de MRO bijna 13.000 opnamen gemaakt, maar alles bij elkaar is daarbij nog geen procent van het planeetoppervlak gedetailleerd vastgelegd. Wetenschappers hebben nog duizenden gebieden op hun verlanglijstje staan, die zullen worden gefotografeerd zodra de MRO daar de kans toe krijgt. Nieuwe ideeën zijn altijd welkom: vandaar het HiWish-initiatief.

Op de HiWish-website kan iedereen een gebiedje op Mars aanwijzen dat nader onderzoek verdient. Daarbij moet echter wel een motivatie worden gegeven. Bovendien moet het voorstel passen in één van de achttien wetenschappelijke thema's waar het camerateam van de MRO zich mee bezighoudt. Tot de thema's behoren inslagprocessen, seizoenseffecten en (vroegere) vulkanische activiteit.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)