Opvoeden: OUD weet raad!

quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 21:04 schreef sjak het volgende:
Maar dat is een andere discussie toch?
Hier gaat het over dingen waar je tegen aan loopt met het opvoeden.

De mensen die zo onbeschoft zijn dat ze op straat tegen je roepen "goh, vader is er zeker vandoor?" hadden best wat beter opgevoed mogen worden

On topic: hoe denken jullie over het opvoeden van andermans kinderen? Ik weet dat het vreselijk taboe is, maar er zijn zeldzame momenten (op één hand te tellen hoor ) dat ik het niet heb kunnen laten.

Voorbeeld één: ik was een jaar of 14 en we zaten op een terrasje in een dierentuin een broodje te eten. Het stikte er van de eenden die over het terras scharrelde en bij iedereen zaten te bedelen. Aan het tafeltje naast ons zat een gezin met een heel irritant jochie dat de eenden zat te pesten door een stukje brood boven hun kop te laten bungelen en het dan steeds net op tijd weg te trekken. Dit deed hij zeker een kwartier lang en ik zat me er zo vreselijk aan te ergeren dat ik meneer een venijnige blik toewierp en hem toebeet: "Hey joh! Ga iemand van je eigen grootte treiterenl!"
De ouders deden alsof ze me niet hoorde, het jongetje ging gewoon door en ik kreeg van mijn eigen ouders een standje dat ik me niet met de opvoeding van anderen moest bemoeien. Ik kan daar achteraf wel inkomen, maar wat moest ik me inhouden om dat rotjoch geen klap in z'n gezicht te verkopen! Zat ik echt zo vreselijk fout?

Voorbeeld twee: deze is vrij recent, een paar maanden oud. Ik was in de bieb en twee sirenes-op-pootjes (lees: onopgevoede kleuters) waren tikkertje aan het spelen, waarbij ze de speciale speelhoek al ver achter zich hadden gelaten. Ook waren ze luidkeels aan het gillen, gooiden ze boeken om, en kon er geen excuus af als ze iemand omver walste. Ik was het zat en sprak de vader aan (die deed alsof hij niets doorhad) op het gedrag van zijn kroost. Hij haalde zijn schouders op en zei dat het 'maar kinderen' waren, waarop ik zei dat het zijn taak was om ze manieren te leren, en dat hij ze anders maar thuis moest laten tot ze hadden geleerd zich te gedragen. Hij negeerde me verder en toen voelde ik opeens iets aan mijn been trekken. Blijkbaar was ik erg geschikt als verstopplek, want ik had opeens een kleuter aan m'n been hangen die zich met geen mogelijkheid liet motiveren om los te laten. Vader stond erbij, keek ernaar en deed nog stééds niets, zelfs niet na herhaald verzoek van mijn kant. Toen was ik het zat, trok het kind aan zijn shirt van mijn been af en liep weg om een medewerker van de bieb te zoeken, terwijl pa luidkeels begon te schreeuwen dat ik 'met mijn tengels van zijn kind af moest blijven', waarop ik snauwde: 'oh, nu heeft u opeens wel aandacht voor uw kleine schreeuwlelijk? Ik heb u meerdere malen gewaarschuwd, en als u blijft weigeren uw kind van mijn been te plukken, dan moet u niet raar kijken als ik het zelf maar doe. En even voor de duidelijkheid: de volgende keer, grijp ik 'm niet bij z'n shirt, begrepen?'.

Ik vind dat ik me nog reuze in heb gehouden, en ik zou echt niet weten wat ik anders had kunnen doen. Behalve die idiote vader uit een raam kegelen dan.

Dan heb ik het denk ik niet goed geformuleerd. De beloning die ik in het vooruitzicht heb gesteld is ook haar wens. De afgelopen periode heeft voor ons gezin vooral in het teken van het ziekzijn van Maud gestaan. Ik was eigenlijk vooral met Maud bezig. Dus nu probeer ik heel erg op te letten dat Fleur ook haar aandacht krijgt.

Het meebeslissen in het wel of niet de ster verdienen, is ook meer samen de dag bekijken en zien of het goed is gegaan. En als het niet zo is, dat ook even terughalen om te zien wat er was. Zo leert ze ook waarom ze het deed. Misschien wel omdat ik even in de keuken was en ze er niet aan dacht om me te roepen.

Ik weet dat ze een grote verantwoordelijkheid voelt t.o.v. haar zus, maar wat jij zegt is ook heel raak. Ik moet meer de nadruk leggen op haar en het feit dat zij ook ons kindje is en niet alleen een grote zus van Maud. En nu ik dit schrijf vraag ik me dat dus ook af. Behandel ik haar alleen maar als grote zus. Of vooral als grote zus en te weinig als Fleur. Spijker op zijn kop. Dankje... stof tot nadenken.

@sugar. Het is echt corrigerend gedrag wat ze vertoont. Dus als Maud bijvoorbeeld op de bank staat (iets wat ze zelf ook doet). Dan hoor ik vanuit de kamer (terwijl ik bijv. op de wc zit): Maud, je mag niet op de bank staan, kom er nu af. Ik zeg je nu. Moet ik je eraf komen halen.... 1,2...als ik bij 3 ben dan haal ik je eraf hoor. 3 en NU ga je eraf. Vervolgens valpartij waarbij beide uiteraard beginnen te huilen en ik die dan wrs. geheel onterecht boos wordt.

Dit is dus het gedrag wat ik niet wil hebben. Ze mag best zeggen dat Maud iets niet mag hebben wat van haar is. Dat zijn haar spullen en daar moet Maud vanaf blijven, maar het gaat dus echt op situaties als hierboven.

De reden dat ik er voor mezelf een lijst naast heb gezet is om haar te laten zien dat ze niet alleen is met verbeterpunten. Ook mama heeft iets wat niet leuk is en moet veranderen. Misschien niet goed, maar ik had het idee dat ze het wel prettig vind om te zien dat ik ook fouten maak.

[ Bericht 31% gewijzigd door chacama op 23-01-2009 22:03:05 (reactie op suug) ]

Chacama: ik bedacht me net wel iets... het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze jouw rol als mamma overneemt, maar ben je niet bang dat het te ver door zal slaan naar de andere kant? Ik bedoel... stel dat ze zo meteen wat ouder zijn en samen alleen buiten gaan spelen en Maud doet iets waarvan jij hebt gezegd dat het niet mag (te dicht bij een drukke weg spelen, op ijs lopen dat eigenlijk nog te dun is, snoep aannemen van een vreemde...). Fleur zou daar wat van moeten zeggen ("he, daar mogen we niet komen!"), maar doet dat niet omdat ze bang is mamma te spelen? Daar zou ik wel voor waken.

quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 22:02 schreef Lente_ninja het volgende:
Chacama: ik bedacht me net wel iets... het is natuurlijk niet de bedoeling dat ze jouw rol als mamma overneemt, maar ben je niet bang dat het te ver door zal slaan naar de andere kant? Ik bedoel... stel dat ze zo meteen wat ouder zijn en samen alleen buiten gaan spelen en Maud doet iets waarvan jij hebt gezegd dat het niet mag (te dicht bij een drukke weg spelen, op ijs lopen dat eigenlijk nog te dun is, snoep aannemen van een vreemde...). Fleur zou daar wat van moeten zeggen ("he, daar mogen we niet komen!"), maar doet dat niet omdat ze bang is mamma te spelen? Daar zou ik wel voor waken.

zit ook wat in. Ik hoop eingenlijk dat als ze eenmaal doorheeft wat wel en niet kan, dat ze dat dan dus wel doet.pfff

quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 22:07 schreef chacama het volgende:

[..]

zit ook wat in. Ik hoop eingenlijk dat als ze eenmaal doorheeft wat wel en niet kan, dat ze dat dan dus wel doet.pfff

Het is vreselijk lastig, ik weet het... en ik heb niet eens kinderen.

Ik ben wel pas 22, dus de herinneringen aan mijn kindertijd zijn nog kakelvers, vandaar. OUD, komt u allen hierheen voor een zeldzame blik in het vijandelijk kamp!

Ik was (en ben ) heel beschermend betreft mijn zusje. Die kreeg van mij ook altijd flink op haar lazer als ze 'het bruggetje' over wilde (er was een klein houten bruggetje waar me niet overheen mochten als we buiten speelden), en ik sleepte haar altijd mee naar huis als de straatlantaarns aangingen en we naar binnen moesten. De regel was eigenlijk dat ik een ouder moest roepen als zusje iets verkeerds aan het doen was (als het gevaarlijk was, anders was het 'klikken' en dat mocht niet). Maar, als we naar buiten gingen en ze riepen 'let je ook een beetje op je zusje?', dan mocht ik er wel zelf iets van zeggen. Toen was ik al wel wat ouder

ja, daar schort het bij mij nog al eens aan. Positief belonen.

Misschien nog maar eens goed over nadenken. En kijken of het wel een probleem is. Dat zij zich minder verantwoordelijk voelt, is wel iets waar we aan moeten werken, maar dan zijn sterren niet de goede manier waarschijnlijk.

quote:

Op vrijdag 23 januari 2009 22:24 schreef chacama het volgende:
ja, daar schort het bij mij nog al eens aan. Positief belonen.

Misschien nog maar eens goed over nadenken. En kijken of het wel een probleem is. Dat zij zich minder verantwoordelijk voelt, is wel iets waar we aan moeten werken, maar dan zijn sterren niet de goede manier waarschijnlijk.

Als je wil dat ze zich minder verantwoordelijk voelt, moet je haar ook niet laten oordelen over jouw gedrag: dat is ook weer een vorm van verantwoordelijkheid. Ik denk dat ze probeert om een wit voetje te halen door jou te 'ontlasten' in jouw taak als opvoeder. Complimentjes geven als ze (gevaarlijk) gedrag aan jou meld en zich er verder niet ermee bemoeit, lijkt me idd een goed idee. Verder negeren als ze mamma probeert te spelen (negatieve aandacht is óók aandacht) en zeker niet Maud een standje geven waar Fleur bij is, ander zou Fleur zich nog trots kunnen gaan voelen ("zie je wel dat mamma mij véél volwassener vind dan jou?").

Maarre... heeft niemand commentaar betreft mijn post? Over het opvoeden van andermans kinderen?

Vandaag de hele dag met de meiden geweest en alles een goed en rustig bekeken. Fleur begint het echt door te krijgen. Ze heeft vandaag verschillende keren iets gemeld en daar heb ik ze ook een compliment voor gegeven. Mama, maud staat met d'r neus tegen de tv aan te kijken... Nee, dat mag bij ons thusi niet. Dus Maud even naast Fleur laten gaan zitten op de bank. En zo nog een paar keer. Het sterren zetten wil ze nu zelf, maar ik vraag haar niet om over mij mee na te denken. Ik geef gewoon aan of ik wel of niet boos ben geweest zonder reden en dan is het klaar. Ik heb in eerste instantie 7 dagen opgezet. Dus het is makkelijk af te sluiten, want ik denk dat ik met jullie tips veel verder ga komen.

Andere kids opvoeden. Tja, Ze mogen bij mij veel helpen in de supermarkt. Dus als er iemand wat van zegt, dan zeg ik wat terug. Maar ik moet ook zeggen dat ik ook wat zeg als een kind iets doet wat niet kan. Een dier pijn doen of zoiets zal ik altijd iets van zeggen. En daar krijg ik soms best een boze blik voor terug, maar dan denk ik altijd maar..als jij het niet doet, dan doe ik het wel.

Ander voorbeeld is dat ik het niet uit vind zien als een kind van 4 met een speen in zijn mond loopt te spelen/praten, maar daar zeg ik niets van, want dat is aan de ouders zelf. Maar als dat kind tegen mij een heel verhaal begint af te steken dan zeg ik dus wel: Ik versta je niet er zit nog iets in je mond.

quote:

Op zaterdag 24 januari 2009 21:28 schreef chacama het volgende:

Ander voorbeeld is dat ik het niet uit vind zien als een kind van 4 met een speen in zijn mond loopt te spelen/praten, maar daar zeg ik niets van, want dat is aan de ouders zelf. Maar als dat kind tegen mij een heel verhaal begint af te steken dan zeg ik dus wel: Ik versta je niet er zit nog iets in je mond.

Ik zag laatst bij één of ander ziekenhuis programma op TV een kind van bijna acht die nog de hele tijd rondliep met een speen, waar ook nog eens een koord met allemaal gekleurde blokjes aanhing.

De dokter vroeg wat er aan de hand was en dat kind stak een heel verhaal af, met speen-annex-windorgel nog in de mond. De dokter zei er niets van, maar plukte gewoon *plop* de speen uit z'n mond en deed droog alsof er niets gebeurd was.

Tja, opvoeden van andermans kinderen, ik vind het een lastig ding...

Als ik hier kinderen van goede vrienden heb die bv mijn (toen nog) baby zelf uit de box plukten, dan zei ik daar wel wat van. Maar dan gaat het om mijn kind's veiligheid.
Als mijn kind iets uitvreet wat niet door de beugel kan, kan ik heel prima accepteren dat een goede vriendin/kennis/familie dat corrigeren, vooral omdat daarna naar mij toe heel vaak de uitleg volgt waarom.

Van een 14 jarige op een terras zou ik dat dus echt niét pikken , net zoals ik dat niet van de tandarts (laatst een akkefietje gehad), of een wildvreemde zou doen. Jouw biebverhaal, zolang die kinderen "alleen" maar gillen en krijsen vind ik dat niet jouw taak, als ze aan je been gaan hangen mag je daar best wat van zeggen .

Zo heb ik laatst op het schoolplein een kleuter in de kladden gevat. Die stond dusdanig met het hek te gooien dat er al twee kindjes (waaronder 1 van mij) er bijna met hun hoofd tussen zaten. Opvoeder was niet in de buurt (vanwege nog meer kinderen die opgehaald moesten worden, en die situatie ken ik zelf ook ).
Kind was heeeeeeel boos, maar in zo'n geval vind ik wél dat ik in mag grijpen.

Dat herken ik ook Leah. Als de opvoeder niet in de buurt is dan zeg ik er ook iets van. En vervolgens geef ik dit ook bij de opvoeder aan.

Nou ja, het ligt er dus wel heel erg aan wát. Iemand die in de supermarkt mijn kind corrigeert kan ik niet erg waarderen, een moeder die op het schoolplein mijn peutertje ziet lopen en bedenkt dat dit ws niet klopt wel .

quote:

Op zaterdag 24 januari 2009 21:49 schreef Leah het volgende:
Tja, opvoeden van andermans kinderen, ik vind het een lastig ding...

Als ik hier kinderen van goede vrienden heb die bv mijn (toen nog) baby zelf uit de box plukten, dan zei ik daar wel wat van. Maar dan gaat het om mijn kind's veiligheid.
Als mijn kind iets uitvreet wat niet door de beugel kan, kan ik heel prima accepteren dat een goede vriendin/kennis/familie dat corrigeren, vooral omdat daarna naar mij toe heel vaak de uitleg volgt waarom.

Van een 14 jarige op een terras zou ik dat dus echt niét pikken , net zoals ik dat niet van de tandarts (laatst een akkefietje gehad), of een wildvreemde zou doen. Jouw biebverhaal, zolang die kinderen "alleen" maar gillen en krijsen vind ik dat niet jouw taak, als ze aan je been gaan hangen mag je daar best wat van zeggen .

Zo heb ik laatst op het schoolplein een kleuter in de kladden gevat. Die stond dusdanig met het hek te gooien dat er al twee kindjes (waaronder 1 van mij) er bijna met hun hoofd tussen zaten. Opvoeder was niet in de buurt (vanwege nog meer kinderen die opgehaald moesten worden, en die situatie ken ik zelf ook ).

Kind was heeeeeeel boos, maar in zo'n geval vind ik wél dat ik in mag grijpen.

Ik was 14 en fan van de PowerRangers. Wacht! Zien mijn ogen daar onrecht?! Tegen hulpeloze eenden?! Ninja to the rescue!

Tja in de bieb... kinderen horen daar gewoon niet te rennen en krijsen als een stel gestoorde bavianen, dus dan vind ik dat ik de ouder best mag aanspreken, helemáál als zo'n ettertje mij probeert te gebruiken als klimrek. Ze zijn er trouwens wel uitgetrapt door de biebmedewerker, die op een sarcastische toon pa een routebeschrijving naar de dichtstbijzijnde speeltuin gaf.

Oh, en de allerergste! Freek was als peuter echt enorm hyper. Nog afgezien van het feit dat mensen die ik niet goed kende allemaal riepen dat ie wel ADHD zou hebben (was niet zo, dat wist mijn moederhart, en de deskundigen zijn er inmiddels ook wel uit ), werd ik ooit in de bieb aan gesproken door een nogal... euhm... geitenwollen sokkenmevrouw. Met van die sandalen.

Freek klom op dat moment in de boekenkast, en ik haalde hem eruit. Waarop de mevrouw zei dat ik hem zeker te weten veel te veel tv liet kijken . Want dat kon je zo zien .

Eerlijk, ik was zo verbaasd dat ik er niet eens iets van gezegd heb....

Lente Ninja, sorry, maar in het geval van het gillen en krijsen is dat dan echt niet aan jou.

Als ze je als klimrek gebruiken wel hoor .

quote:

Op zaterdag 24 januari 2009 21:56 schreef Leah het volgende:
Nou ja, het ligt er dus wel heel erg aan wát. Iemand die in de supermarkt mijn kind corrigeert kan ik niet erg waarderen, een moeder die op het schoolplein mijn peutertje ziet lopen en bedenkt dat dit ws niet klopt wel .

In de supermarkt zal ik ook niet zo snel corrigeren. Tenzij er eentje het schap leeg aan het ruimen is of aan het kijken is of er wel voldoende koekjes in de doos zitten. Maar dat zou ik ook van een ander verwachten als die van mij dat doet en ik niet naast d'r sta.

Dan zou ik nog niet corrigeren Chaca, ik zou aan het betreffende kind vragen waar zijn mama of papa is .

Ik heb ooit ,toen ik zelf nog geen kinderen had, bij de buuv aangebeld. Dat er een kind voor de garagedeur stond te huilen.
Ja, dat wist ze .

Dan verschillen we daarin. Maar misschien komt het ook omdat ik wrs. het kind bij zijn voornaam aan kan spreken. Dorpscultuurtje hier.

en dat van die buurvrouw

quote:

Op zaterdag 24 januari 2009 22:03 schreef Leah het volgende:
Lente Ninja, sorry, maar in het geval van het gillen en krijsen is dat dan echt niet aan jou.

Als ze je als klimrek gebruiken wel hoor .

De bieb is een plaats waar je je rustig moet houden, dat staat zelfs op de borden. Ik vond het ook weer zo cru om meteen bij een medewerker te gaan 'klikken' en het leek me beleefder om eerst pa even aan te spreken (misschien was 'ie zodanig verdiept in een boek dat hij het gewoon niet doorhad?). Maar ja, ik kon ook niet van te voren weten dat pa's opvoedkundig IQ blijkbaar niet boven kamertemperatuur uitkomt

Kinderen aanspreken leek me ook geen optie, aangezien het niet mijn taak is ze op te voeden.

Normaal praten en af en toe een giechel moet kunnen, zeker in de speelhoek. Maar als ze 'sirenetje' gaan spelen door het hele gebouw, dan heb je als ouder gewoon een enorme plaat voor je hoofd.

Maar goed, volgende keer geen voordeel van de twijfel en direct naar een medewerker? Ik kon ze toch moeilijk gewoon hun gang laten gaan: ik ga niet hoofdpijn en doofheid riskeren omdat een of andere lamlul te lui was om zijn kinderen normaal fatsoen bij te brengen.

quote:

Op zaterdag 24 januari 2009 22:02 schreef Leah het volgende:
Oh, en de allerergste! Freek was als peuter echt enorm hyper. Nog afgezien van het feit dat mensen die ik niet goed kende allemaal riepen dat ie wel ADHD zou hebben (was niet zo, dat wist mijn moederhart, en de deskundigen zijn er inmiddels ook wel uit ), werd ik ooit in de bieb aan gesproken door een nogal... euhm... geitenwollen sokkenmevrouw. Met van die sandalen.

Freek klom op dat moment in de boekenkast, en ik haalde hem eruit. Waarop de mevrouw zei dat ik hem zeker te weten veel te veel tv liet kijken . Want dat kon je zo zien .

Eerlijk, ik was zo verbaasd dat ik er niet eens iets van gezegd heb....

Heerlijk dat soort opmerkingen. Hoewel ik me kan voorstellen dat je inderdaad op zo'n moment te overdondert bent om iets scherps terug te roepen. _{ik heb twee dagen later altijd keischerpe opmerkingen klaar}

Lente Ninja, ik snap dat je je er mega aan stoort hoor, en voordat ik zelf ouder (als in leeftijd )werd had ik er ook zeker wat van gezegd. Inmiddels ben ik zover dat ik dat een probleem van de medewerkers vind, dwz zolang ik zelf mijn boeken uit kan zoeken zal het me worst wezen als een kind dat niet het mijne is de tent afbreekt .

Nogmaals, als ze aan je been gaan hangen is het wel jouw probleem, en doe je er dus iets aan.


HuupHuup, ik ben ook idd niet op mijn mondje gevallen, maar ik was echt sprakeloos . Later bedacht ik me bv dat ik die mevrouw had moeten zeggen dat ie overgevoelig was voor papiermijt, dan had ze me vast een goed middeltje (bij voorkeur zelf gekweekt uiteraard) aan de hand gedaan

quote:

Op zaterdag 24 januari 2009 22:30 schreef Leah het volgende:
Lente Ninja, ik snap dat je je er mega aan stoort hoor, en voordat ik zelf ouder (als in leeftijd )werd had ik er ook zeker wat van gezegd. Inmiddels ben ik zover dat ik dat een probleem van de medewerkers vind, dwz zolang ik zelf mijn boeken uit kan zoeken zal het me worst wezen als een kind dat niet het mijne is de tent afbreekt .

Nogmaals, als ze aan je been gaan hangen is het wel jouw probleem, en doe je er dus iets aan.

Ik krijg er hoofdpijn van en omdat ik ADHD heb, kan ik me al zo slecht concentreren

Ik snap gewoon niet hoe het kan dat ik als ADHD-er me als kleuter wél wist te gedragen in plaatsen waar dat moest, terwijl gezonde kinderen tegenwoordig rustig de tent mogen afbreken omdat het *zielige bambi ogen* nog maar kinderen zijn!

Mja, dan is zo'n ouder bij mij toch echt aan het verkeerde adres

Als ik zo'n keel had opgezet, dan hadden mijn ouders me al mijn peuterboekjes laten terugzetten en waren we meteen naar huis gegaan. Reken maar dat ik heel snel leerde dat de bieb niet gelijk stond aan de Apenheul.

EDIT aanvulling: overigens vind ik wel dat die geitenwollensok te ver ging, Leah. Je was tenslotte al bezig je kind uit de kast te halen en ze had het ook wel op een normale manier kunnen zeggen. Als jij doet alsof het kind niet van jou is of, nog erger, je doet gezellig mee en klimt ook op een kast, dan zijn alle regels van tafel natuurlijk

[ Bericht 1% gewijzigd door Lente_ninja op 24-01-2009 23:07:12 ]

Chacama, mijn oudste heeft (had, het gaat tegenwoordig beter) er ook een handje van mijn middelste te corrigeren, incl. straf. Elke keer als ik dat merkte, vertelde ik hem dat hij best mag zeggen dat zij dat niet mag doen. Luistert ze daar niet naar, dan mag hij dat tegen mij komen vertellen, maar hij mag niet tegen haar gaan schreeuwen of aan haar gaan trekken, duwen o.i.d.