Een beetje lang, maar ik moet dan ook 52 topics inhalen

.
quote:
In verità il loro numero appare molto più basso dei quasi 1.300 morti, oltre a circa 5.000 feriti, riportati dagli uomini di Hamas e ripetuti da ufficiali Onu e della Croce Rossa locale. «I morti potrebbero essere non più di 500 o 600. Per lo più ragazzi tra i 17 e 23 anni reclutati tra le fila di Hamas che li ha mandati letteralmente al massacro», ci dice un medico dell’ospedale Shifah che non vuole assolutamente essere citato, è a rischio la sua vita. Un dato però confermato anche dai giornalisti locali: «Lo abbiamo già segnalato ai capi di Hamas. Perché insistono nel gonfiare le cifre delle vittime? Strano tra l’altro che le organizzazioni non governative, anche occidentali, le riportino senza verifica. Alla fine la verità potrebbe venire a galla. E potrebbe essere come a Jenin nel 2002. Inizialmente si parlò di 1.500 morti. Poi venne fuori che erano solo 54, di cui almeno 45 guerriglieri caduti combattendo».
Bovenstaande is een stukje uit de
Corriere della Sera , een heel artikel over de Hamas en de recente oorlog.
Het komt er in bovenstaande quote in het kort op neer dat een Gazaanse arts van het Shifa ziekenhuis tegenover de krant toegeeft dat de geraporteerde cijfers over doden en gewonden zwaar overtrokken zijn, dat er waarschijnlijk tussen de 500-600 doden zijn gevallen, waarvan het overgrote merendeel jonge kerels van tussen de 17-23 die door Hamas als kanonnenvoer regelrecht de dood zijn ingestuurd.
Men refereert hier ook aan de zware overdrijvingen na de gevechten in Jenin in 2002: men had het over 1500 doden, waar het uiteindelijk 'maar' om 54 ging, waarvan 45 strijders waren.
Mijn commentaar: in Jenin bleken uiteindelijk ruim 83% van de doden strijders te zijn. In een dichtbevolkt gebied wist de IDF 'slechts' minder dan 17% burgerslachtoffers te maken.
Als we die getallen naar nu vertalen, krijg je het volgende: laten we de hoogste schatting van de dokter nemen, 600; 83.3% hiervan is 500 combattanten, blijven er nog 100 non-combattanten over.
Voor een strijd die door de Hamas in de bevolkingsgebieden is getrokken (tegen de Conventie van Geneve, maar wie hoor je daarover?), vind ik dat verrekte laag.
Begijp me niet verkeerd: iedere onschuldige dode is er een teveel, of het nu een Israeli, Palestijn, Chinees, Senegalees, Indonesier of Eskimo is, maakt me geen moer uit. Ik wilde alleen even met cijfers aantonen dat de IDF geprobeerd heeft zo min mogelijk onschuldige slachtoffers te maken, iets waar de Amerikanen, Russen, en zelfs de NAVO en VN-troepen nog wat van kunnen leren.
quote:
Op donderdag 22 januari 2009 00:39 schreef Kees22 het volgende:[..]
Die inbreker van Wheelgunner is natuurlijk wel degene die het huis binnenvalt en de rechtmatige bewoner berooft: de joden.
Bovine excrementen.
Je houdt zo van vergelijkingen, laten we het eens naar Amsterdam verplaatsen. Op een gegeven moment worden de Amsterdammers eruit geknikkerd, omdat Hongarije is binnengevallen en een verdeel- en heers-politiek op nahoudt. Een handjevol Amsterdammers is er altijd blijven wonen, maar het overgrote merendeel is niet-Amsterdams. De eens zo glorieuze stad raakt in verval en gaat de geschiedenisboeken in als 'ooit zo mooi Amsterdam'. De Hongaarse overheerser geeft het ook een andere naam: Igen City. Na een tijd komen er een paar gekke Amsterdammers terug, kopen een paar bouwvallen en beginnen die op te knappen. Een andere groep komt en begint met de grachten te dreggen. Er komen er meer en meer. Langzaamaan krijgt de stad haar kleur en glorie terug. De Igenezen, ten minste het deel niet-originele Amsterdammers die er lange tijd heer en meester waren beginnen te morren: "Hé, hou eens op, zo is dit onze stad niet meer! Wegwezen! Jullie jatten onze huizen!" Maar de originele, verdreven Amsterdammers gaan door met bouwvallen kopen en opknappen, nieuwe huizen bouwen, wegen aanleggen, grachten verfraaien etc. Dan beginnen de Igenezen de ruiten van die nieuwe en opgeknapte huizen te gooien, hier en daar een fikkie, weer fietsen in de gracht lazeren etc. Uiteindelijk besluiten de Amsterdammers om zich te verdedigen. De Igenezen roepen de hulp van de andere Hongaren in de regio verspreid om steun te bieden, hetgeen ze ook doen. Maar ... de Amsterdammers houden stand. De internationale gemeenschap beluit uiteindelijk om een deel Amsterdam te noemen, onder leiding van Amsterdammers, en een deel Igen City, onder leiding van Igenezen. Amsterdam wil wel, Igen City en de andere Hongaren niet. Amsterdam wint de strijd, een deel van de Igenezen vluchten/worden verdreven, het merendeel echter blijft in Amsterdam wonen, want het is toch ook hun stad. Igen City bestaat nog steeds niet als souvereine stad, het wordt nu bestuurd door de Hongaarse regering in Wageningen. Zo nu en dan oorlog met Amsterdam, want de Hongaren willen helemaal geen Amsterdam of Amsterdammers hebben. Maar ondertussen wordt Amsterdam afgeschilderd als provocateur en barbaar, omdat ze Amsterdam 'ten koste van Igen City en de Igenezen' tot bloei hebben gebracht. In plaats van dat de Hongaren zich gaan bezighouden met het tot bloei brengen van Igen City en en economische onafhankelijkheid van de Igenezen, gaat alle tijd, energie en geld verloren aan pogingen om Amsterdam met de grond gelijk te maken. Men weet de publieke opinie zo te bespelen, dat Amsterdam de schuld krijgt van de economische malaise van de Igenezen.
Tot zover de allegorie.
Er hebben hier in Israel altijd mensen van allerlei groeperingen gewoond: Joden, Christenen, Moslims, Druzen, Bedouin, Cherkezen etc.
Vanaf midden 19de eeuw zijn er langzamerhand weer meer en meer Joden hiernaartoe gekomen. Ze hebben land gekocht van mensen die maar al te graag voor teveel geld aan een stelletje gekken wilden verkopen. Op een gegeven moment vond het Moslim-deel van de bevolking dat het Joodse deel van de bevolking teveel groeide en begon zich hiertegen te verzetten; maar niet door geen land meer te verkopen. Nee, aan de ene kant geld verdienen en aan de andere kant strijden. Want handel en oorlog sluiten elkaar niet uit. Uiteindelijk heeft de internationale gemeenschap besloten om beide groeperingen souvereiniteit te verlenen, ieder zijn eigen gebied. Dat heeft het Moslim-deel niet geaccepteerd, die wilden alles. in die oorlog van 1948 is voor de eerste en laatste keer sprake geweest van verdrijving. Maar zelfs toen zijn niet rücksichtlos alle Arabieren d'eruit gegooid, een groot deel van de bevoking heeft kunnen blijven en heeft
volledig Israelisch staatsburgerschap gekregen.
Maar ik durf te wedden dat ik het helemaal verkeerd begrepen heb ...
quote:
Op donderdag 22 januari 2009 00:46 schreef Kees22 het volgende:[..]
Het oude testament staat vol met oproepen tot oorlogvoeren tegen tegenstanders. Tot volledig vernietigen van hele volksstammen. Ik heb net een stukje bewaard van een tekst die daaraan refereert:
[..]
Met plezier zou ik de brontekst in het Hebreeuws van dat artikel willen zien, ik heb het gevoel dat een aantal dingen niet helemaal accuraat vertaald zijn.
quote:
Op donderdag 22 januari 2009 00:57 schreef Kees22 het volgende:[..]
Nee, klein duimpje kan niks eisen, de facto. Dus als klein duimpje de eerste stap zet, wordt er over hem heen gewalst.
Israel zegt steeds dat toegeven of terugtrekken door de Palestijnen opgevat wordt als zwakte. En dat dat de reden is dat Israel altijd maar terugvalt op geweld.
Wat is er mis met het aangaan van diplomatieke betrekkingen, lobbiën etc. met de Palestijnen? Het is niet dat Israel niet weet waar de pijnpunten zitten/zaten.
Dus dat is precies de reden dat ik van de sterkste verwacht dat hij zich inhoudt.
[..]
Sinds 2000 wordt het zuiden van Israel vanuit de Gaza strook met raketten bestookt. In 2005 is Israel, terwijl de raket-bestokingen doorgingen, uit de Gaza-strook vertrokken. Nu was er geen bezetting meer. Maar men ging door met de raket-beschietingen, intensiveerde ze zelfs. Way to go, dat is echt de manier van Klein Duimpje om te laten zien dat je de eerste stap van de grote reus waardeert en kijkt hoe je een volgende stap kunt zetten richting vrede. Na acht jaar heeft Israel pas besloten om grootschalig de terreur vanuit de Gaza strook aan te pakken. Welk ander land laat zich acht jaar lang beschieten zonder grootschalig terug te meppen? Dit had men kunnen doen door de hele boel plat te bombarderen en later de grote wals eroverheen. Nee, dat heeft men niet gedaan. Ondanks de moeilijke omstandigheden zijn er relatief weinig doden in het algemeen en burgerslachtoffers in het bijzonder gemaakt.
Toen Israel zich in 2000 uit Zuid-Libanon terugtrok, werd dit door Hezbollah als een overwinning beschouwd, hetgeen leidde tot de tweede intifada in 2000 en de oorlog in 2006. De terugtrekking uit Gaza in 2005 leidde tot bijna dagelijkse raket-beschietingen op de zuidelijke woongebieden van Israel en de oorlog die we net afgesloten hebben. Let wel, niet Israel was de eerste die zich na een terugtrekking tot de wapens wendde ...
quote:
Op donderdag 22 januari 2009 09:09 schreef _Milan_ het volgende:Tiesemans, hoe rijm je jouw waarden met het gebruik van buitensporig geweld door Israel? Dan heb ik het niet over geweld maar over BUITENSPORIG geweld. De reactie van de overige landen was toch overduidelijk niet?
Zie mijn eerdere posts hierover.
Tevens, houd er rekening mee dat Hamas zich in de bevolkte gebieden ophield, ze hebben bewust de strijd tussen onschuldige burgers willen laten plaatsvinden.
quote:
Op donderdag 22 januari 2009 09:24 schreef _Milan_ het volgende:[..]
[..] de lokale bevolking in kampen te drijven, achter muren, prikkeldraad, checkpoints? [..]
Kom eens kijken waar ik werk. Ramla/Lod zijn gemengde steden, waar Joden en Arabieren samenleven. Niks geen prikkeldraad, checkpoints, muren (anders dan huismuren) of wat dan ook.
quote:
Wat is je wereldvisie toch verknipt man.
Laat ik het hiermee nou eens roerend eens zijn

.
quote:
Op donderdag 22 januari 2009 10:30 schreef Viajero het volgende:[..]
er wordt wel opgeroepen oa homosexuelen, mensen die mosselen eten en mensen die kleding van gemixte stoffen dragen te vermoorden.
Oh ja? Waar dan?
quote:
Op donderdag 22 januari 2009 11:40 schreef NorthernStar het volgende:[..]
Het Christendom is het nieuwe testament. De moraal die daar gepredikt wordt staat vaak haaks op die van het oude. In het oude testament komt een uberwrede god naar voren die bijna sadistisch genoegen in moord en doodslag schept. Mededogen komt niet in zijn woordenlijstje voor. Jezus heeft het daarentegen over een god van liefde die geweldloosheid en zorg voor anderen hoog in het vaandel heeft. Ze zijn bijna compleet tegenovergesteld.
Eeuwenlange anti-semitische christelijke hersenspoeling.
Het aantal sociale regels, zowel naar Joden als niet-Joden toe, stijgt vele malen uit boven de opdrachten om oorlog te voeren.
Kijk overigens ook eens tegen einde van Deuteronomium, waarin de regels voor oorlogvoering gegeven worden: je belegert een stad alleen als die zich vijandig tegen je opstelt. daarna moet je ze twee keer de vrede bieden. Als ze het twee keer geweigerd hebben, dan pas mag je aanvallen. Maar de eerste regel is: het moet defensief zijn.
quote:
"I have no problems with God. It's his fanclub that scares the shit out of me."

quote:
Op donderdag 22 januari 2009 14:40 schreef Viajero het volgende:[..]
In het Oude Testament wordt het volk Israel meermaals door God opgedragen om complete volken uit te roeien.
Dat gold voor de 7 volkeren die daar op dat moment woonden en die zich dusdanig misdragen hadden dat God ze wilde straffen.
Tevens gold dit voor de Amalekieten, wiens essentie het was om Israel te vernietigen.
Dit gold toen, niet nu. Die volkeren bestaan niet meer, het Joodse volk heeft dus nergens meer de opdracht om een ander volk uit te roeien.
Er zijn voldoende discussies of dit nu echt zo is geweest, wat de reden was, waarom wij etc. In ons humanistische denken past dit moeilijk.
Zelfs als het een verzinsel is en geen Godsopdracht was, dan was het in die tijd heel gewoon om het overwonnen volk af te maken of te verdrijven, zonder scrupules. Maar daarvoor hoeven we nog niet eens zover terug in onze geschiedenis. Zegt Srebrenica u nog iets? En dat nog wel onder het oog van Karremans en Voorhoeve, tssss ...
We will have peace with the Arabs when they love their children more than they hate us. (Golda Meir)