De kunst van het loslaten van je ex #71!!!

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 11:43 schreef thestoryofus2009 het volgende:
ze heeft nu al met een ander gezoend, godver!!!

godver godver godver!

Oh gozer niet leuk voor je.
Hoe ben je daar achter gekomen als ik vragen mag?

Lijkt mij echt erg om te horen.
Hou je sterk man!

mijn god, waarom, waarom.

ik zei altijd tegen der dat ik bang was om van mensen te houden, bang dat dit soort dingen gebeuren, bang dat mensen dingen zeggen die ze niet menen.

ik vertelde hoe ik kapot ging toen een ex na 2 weken een ander had, zou ze nooit doen.

en ik vertrouwde haar, ik heb me helemaal gegeven al die angsten laten gaan en dan fucking dit.

waarom heb ik dit weer.

3 dagen nadat het uit is, en nee ze was niet bezopen.
en ja, het is ook deels mijn schuld aangezien ik al een vermoeden had.
ik haat het om gelijk te krijgen.

hahaha, zo sta je naast het sterfbed van je moeder, zegt je vriendin dat ze altijd van je houdt, je nooit in de steek zal laten en samen oud word.
zij was het die me vertelde dat ik mensen moest vertrouwen en dat niet iedereen zo was.
ze zei tegen mij gisteren nog dat ze de eerste maanden, eerste lange periode geen ander zou nemen, niet zou kleffen en ze zei dat ze dat ook niet van mij zou verwachten.

ze loog keihard tegen mij.

ik vertrouw niemand meer, ik geloof niemand meer, menselijk ras is het smerigste wat er hier op aarde rond loopt. bah bah bah

mmm, ik had bij een beslissing altijd al mijn twijfels. maar ik dacht dat het goed was voor haar.
kan er niet teveel over vertellen maar omdat ik zo van der hield heb ik mijn eigen graf gegraven.

ik zou nu moeten neuken met alles wat vast en los zit maar ik kan het niet meer. ik snap mensen werkelijk niet meer en haar niet meer.

ze heeft 6 jaar lang tegen me gelogen en ik heb alles voor haar gedaan.
man, wou haar zelfs in mijn testament zetten zelfs toen het uit was.

ik heb nooit tegen der gelogen, ben nooit gemeen geweest, nooit vreemd gegaan, nooit gedacht aan vreemd gaan, heb nooit een kwaad woord over haar gesproken.

het enigste wat ik fout heb gedaan is zielsveel van haar houden en dat misschien teveel tonen.
maar als dat binnen een relatie niet kan dan hoef ik nooit meer een relatie.

ik kan niet beschrijven hoe ik me voel maar de dood van mijn moeder was minder erg dan dit, hoe bizar dat ook klinkt.

ik mis mama nu wel. gewoon dat ze me troost, zit hier te huilen als een klein kind.
dat tentamen word ook niks meer.
ga zo maar naar mijn vader.

mijn god, ik voel me zo ellendig

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 12:15 schreef thestoryofus2009 het volgende:
mmm, ik had bij een beslissing altijd al mijn twijfels. maar ik dacht dat het goed was voor haar.
kan er niet teveel over vertellen maar omdat ik zo van der hield heb ik mijn eigen graf gegraven.

ik zou nu moeten neuken met alles wat vast en los zit maar ik kan het niet meer. ik snap mensen werkelijk niet meer en haar niet meer.

ze heeft 6 jaar lang tegen me gelogen en ik heb alles voor haar gedaan.
man, wou haar zelfs in mijn testament zetten zelfs toen het uit was.

ik heb nooit tegen der gelogen, ben nooit gemeen geweest, nooit vreemd gegaan, nooit gedacht aan vreemd gaan, heb nooit een kwaad woord over haar gesproken.

het enigste wat ik fout heb gedaan is zielsveel van haar houden en dat misschien teveel tonen.
maar als dat binnen een relatie niet kan dan hoef ik nooit meer een relatie.

ik kan niet beschrijven hoe ik me voel maar de dood van mijn moeder was minder erg dan dit, hoe bizar dat ook klinkt.

Dat zou ik ook moeten doen maar ik snap je helemaal het zo moeilijk.
Moeilijk als de ander al een stap of misschien een paar stappen verder is dan jij.
Inderdaad onze exen zijn vrij maar wij zijn dat ook!

Ik zou me ook echt beroerd voelen als mijn ex nu met iemand anders weet ik veel wat zou doen.
Ik leef met je mee!

@Chev: jij hebt wel goede tips, bedankt!

ga zo maar naar het tentamen, hoop niet dat ik in tranen uitbarst.

ik hoop dat "vandaag" nog komt en die der visie eens kan geven ...

2 jaar lang een relatie, 6 jaar de beste maatjes...wie kan ik nog vertrouwen...

Probeer je te concentreren op je tentamen, ik weet dat het moeilijk is.
Ik heb het gevoel dat niemand meer te vertrouwen is ook.
Maar dat komt denk ik vanzelf weer terug.

Ik probeer nu ook gewoon voorruit te kijken dat is echt het beste.
Ik weet hoe jij je voelt heb het ook maar hoe gek het ook klinkt probeer het gewoon.
Ga sporten, dan spreek je ook andere mensen en kan je het er misschien ook met hun over hebben.

Wel blijven praten he!

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 11:52 schreef Chev het volgende:

[..]

Succes daarmee
[..]

Omdat ze weer vrijgezel is, misschien wel half bezopen en behoefte had aan wat aandacht
Zij kan nu doen en laten wat ze wilt want ze is weer 'vrij' net als jij.Vaak afreageren om je ex op die manier uit je systeem te krijgen ,werkt alleen niet en geeft alleen een grote kater Erg pijnlijk om er achter te komen en voelt als een behoorlijke trap na ,maar geeft in mijn beleving ook een beetje het aard van het beestje weer,gewoon zwak en triest

Een zoen of een neukertje zegt helemaal niks, behalve dat ze zelf niet weet wat ze wil en dat nu aan het uitzoeken is.denk ik ook,geen actie uit liefde maar wanhoop en onmacht

Ik hoorde een paar dagen wat grappigs op de radio over waarom er bijna geen stripclubs zijn waar mannen optreden, en wel waar vrouwen optreden, de reden:

Als mannen een vrouw wil zoenen of naakt wilt zien moeten ze daar onwijs veel moeite voor doen, als een vrouw een man wil zoenen of naakt wil zien dan hoeft ze dat alleen maar vaak genoeg te vragen en dan is er altijd wel eentje klopt,vaak erg lastig om ze op afstand te houden en af te wijzen

Conclusie: De verleiding voor een vrouw is volgens mij vele malen groter dan voor een man over het algemeen.Ja,denk ik dus ook ,maar je bepaald nog altijd zelf waarneer je iemand dichtbij laat komen ,de eerste zoen na mijn ex[6mnd na breuk] heeft mij laten inzien dat ik er totaal niet aan toe was,enorme kater van gehad,ik kijk vooruit,maar na een lange relatie is het erg moeilijk om weer verliefd te worden en vertrouwen te geven aan een ander

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 12:39 schreef thestoryofus2009 het volgende:
ga zo maar naar het tentamen, hoop niet dat ik in tranen uitbarst.

ik hoop dat "vandaag" nog komt en die der visie eens kan geven ...

2 jaar lang een relatie, 6 jaar de beste maatjes...wie kan ik nog vertrouwen...

Logisch dat je nu zo negatief denkt ! Harde klap,rouwen om je moeder en nu dit Ik weet hoe moeilijk het is om iemand te verliezen die je erg dierbaar was helaas ,ook wat voor een invloed dit kan hebben op je relatie
Heftig allemaal,maar ik hoop dat je blijft posten hier en zoveel mogelijk bezig blijven,dicht bij je gevoel zijn .
Ik duim voor je tentamen !

ik heb het gevoel alsof niet alleen mijn moeder is overleden maar ook het meisje waar ik van hou.
ik snap niet waarom ze zo weinig respect voor me heeft opeens.
van mezelf weet ik dat ik niet de gemakkelijkste ben door mijn angsten en wantrouwen en toch zijn die gevoelens altijd dat wat me beschermd heeft. ik vertrouwde nooit mensen om deze redenen.

maar als iemand mijn hart en vertrouwen wint kan ik meer geven dan menig ander en blijf ik altijd trouw.
ben voor haar naar een stad in het buitenland gereisd om haar te laten zien hoe bijzonder ze is en dat ik alles voor haar doe. heb daar iets begraven voor later, voor als het ooit goed mocht komen.
en gewoon haar te laten zien dat er iemand is die altijd klaar voor haar staat, die haar lief heeft zoals ze is en die altijd met een glimlach naast haar zal ontwaken, vroeger, nu en later.

ik was zelfs van plan om iets als de mount everest te beklimmen als ik weer in normale conditie was.
maar goed, ik voel me een complete achterlijke kloot idioot dat ik nog van mensen hou, eerlijk ben en durf te strijden voor iets dat ware liefde is.

ik weet niet wat er mis is in mijn hoofd, waarom dingen telkens fout gaan, waarom ik zo denk.

lijkt wel alsof ik alle liefde van mensen absorbeer totdat de persoon geen liefde meer kent en ik lijk te verdrinken.

ik heb ook geen zin om psychologische spelletjes te spelen zoals je dat vaak in datingcurcussen en zo ziet "hoe versier ik de vrouw en behoud ik haar". ik wil gewoon eerlijk zijn en gewoon heel simpel iemand lief hebben zonder al die achterlijke rotzooi. kennelijk is dat te moeilijk...

ik durf dit ook niet tegen mijn vader of anderen te vertellen die ik ken.
schaam me kapot...en op de een of andere manier wil ik haar nog beschermen.
ik zou haar nu ook met een mailtje aan der ouders, familie, vrienden en iedereen helemaal ten gronde kunnen richten.
ik weet alles van haar, wat haar angsten zijn en onzekerheden, ik heb foto's van haar.
ze zou kapot gaan, er zou niks van haar overblijven.
maar goed, ik hou van haar en ik kan nu dus al die ellende en rotzooi zelf slikken en hopen dat ik er niet kapot aan ga.

Dat wil je ook niet TSOU, en dat zou je eer te na zijn ook. Wraak lost niets op en geeft uiteindelijk geen verlichting.

Kun je haar niet vermijden, een poos, niet naar haar Hyves, gooi haar uit je msn, vertel gezxamenlijke vrienden dat je niet wil weten hoe het met haar gaat, ga niet nar plaatsen waar je groot risico loopt haar tegen te komen. Dingen als mailtjes en foto's en andere zaken op een stickje pletteren en bij iemand in bewaring geven. Oogkleppen op, een paar weken. Maakt het makkelijker dan steeds haar weer zien en die mooie tijd terugomhooghalen. Daar is het de tijd nog niet voor, dat komt wel als je korstjes hebt gegroeid over de wonden die nu zo rauw en open zijn.

Sterke *kusjekroel*

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 13:24 schreef thestoryofus2009 het volgende:
ik heb het gevoel alsof niet alleen mijn moeder is overleden maar ook het meisje waar ik van hou.
ik snap niet waarom ze zo weinig respect voor me heeft opeens.Weet ik,mijn ex was ook direct na de breuk weer aan het kloten met andere meisjes,ja,dubbel rouwproces ,dacht ook dat mij ex zoiets nooit mij aan zou doen,erg egocentrische aktie
van mezelf weet ik dat ik niet de gemakkelijkste ben door mijn angsten en wantrouwen en toch zijn die gevoelens altijd dat wat me beschermd heeft. ik vertrouwde nooit mensen om deze redenen.Het zelde probleem,vertrouwen vaak beschadigd,na het overlijden van 2 dierbare flink op mijn bek gegaan .Mar ik ben er sterker van geworden en dat wordt jij ook ,geef jezelf die tijd die nodig is

maar als iemand mijn hart en vertrouwen wint kan ik meer geven dan menig ander en blijf ik altijd trouw.
ben voor haar naar een stad in het buitenland gereisd om haar te laten zien hoe bijzonder ze is en dat ik alles voor haar doe. heb daar iets begraven voor later, voor als het ooit goed mocht komen.
en gewoon haar te laten zien dat er iemand is die altijd klaar voor haar staat, die haar lief heeft zoals ze is en die altijd met een glimlach naast haar zal ontwaken, vroeger, nu en later.

ik was zelfs van plan om iets als de mount everest te beklimmen als ik weer in normale conditie was.
maar goed, ik voel me een complete achterlijke kloot idioot dat ik nog van mensen hou, eerlijk ben en durf te strijden voor iets dat ware liefde is.Nee,je bent een kanjer,verlaag jezelf niet,dit zegt zoveel over wie jij en zij is en in het leven staat. Je moet van jezelf houden ,jij bent het belangrijkste nu

ik weet niet wat er mis is in mijn hoofd, waarom dingen telkens fout gaan, waarom ik zo denk.

lijkt wel alsof ik alle liefde van mensen absorbeer totdat de persoon geen liefde meer kent en ik lijk te verdrinken.Je relatie was niet evenwichtig meer ,maar niet daardoor te veel twijfelen aan jezelh!

ik heb ook geen zin om psychologische spelletjes te spelen zoals je dat vaak in datingcurcussen en zo ziet "hoe versier ik de vrouw en behoud ik haar". ik wil gewoon eerlijk zijn en gewoon heel simpel iemand lief hebben zonder al die achterlijke rotzooi. kennelijk is dat te moeilijk...Prima houding om gelukkig te worden en zijn

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 13:45 schreef mspoez het volgende:
Dat wil je ook niet TSOU, en dat zou je eer te na zijn ook. Wraak lost niets op en geeft uiteindelijk geen verlichting.

Kun je haar niet vermijden, een poos, niet naar haar Hyves, gooi haar uit je msn, vertel gezxamenlijke vrienden dat je niet wil weten hoe het met haar gaat, ga niet nar plaatsen waar je groot risico loopt haar tegen te komen. Dingen als mailtjes en foto's en andere zaken op een stickje pletteren en bij iemand in bewaring geven. Oogkleppen op, een paar weken. Maakt het makkelijker dan steeds haar weer zien en die mooie tijd terugomhooghalen. Daar is het de tijd nog niet voor, dat komt wel als je korstjes hebt gegroeid over de wonden die nu zo rauw en open zijn.

Sterke *kusjekroel*

Dat ga ik nu ook proberen
Bedankt!

Oke, sinds iedereen zijn of haar verhaal verteld moet ik toch even mijn hart hier luchten.

Ik heb mijn ex-vriendin leren kennen via hyves. Ik had ongeveer 7 maand met haar, maar gister is daar een abrupt einde aan gekomen.
Ze was hiervoor al 's vreemdgegaan maar dat heb ik haar gegeven, maar deze keer had ik sinds Zaterdag al een conflict met haar omdat wij al voor de 3de keer bij elkaar terug waren gekomen nadat ze het de eerste keer, totaal onverwachts, ineens uitmaakte. Toen ben ik bij haar langs geweest en op mijn knieën gesmeekt voor een tweede kans, dit heeft geholpen. Maar toen stelde ze principes en die verliepen in mijn doen nogal moeizaam. Moeizaam in de zin van dat ik haar daarvoor elke dag smste, belde en probeerde te zien wat lang niet altijd lukte maar we zagen elkaar sowieso 5 dagen in de week. Dit wilde ze niet meer, ze wou meer ruimte van mij.
Dit lukte mij in eerste instantie niet dus zijn we weer uit elkaar gegaan. Toen kreeg ze spijt en toen kwamen we wéér bij elkaar. Deze keer lukte het mij aardig om aan haar principes te voldoen, maar toch voelde zij zich niet op haar gemak. Toen hebben we een kleine time-out gehad maar toch weer bij elkaar gebleven, maar ik was bang dat mijn ouders haar niet meer zouden accepteren dus ik was bang het hun te vertellen.
Hier zat zij veel meer mee dat ik zelf dacht, ik wou haar om raad vragen over hoe ik het mijn ouders het beste kon vertellen dat we weer iets hadden. Maar afgelopen zaterdag barstte ze in huilen uit (tijdens het uitgaan), en ze zei dat ze hier heel erg mee zat dat ik het niet tegen mijn ouders had verteld. Ik had dit op zich niet zien aankomen en ik probeerde haar terug te winnen wat naar mijn zeggen aardig lukte.
Maar toen liet ze vanaf maandag niks meer van haar horen maar we hadden toch best een goed gesprek zondag en zaterdagavond. En toen zag ik haar online op hyves, want ze was niet te bereiken op haar mobiel want die was stuk zei ze en ze was niet online op msn, dus sprak ik haar aan.

Ik vroeg of ze mijn smsjes had gehad waarna zij zei dat haar mobiel kapot was gegaan. Toen vroeg ik aan haar of ze het leuk zou vinden of ik even bij haar langs wou komen maar daar had ze geen behoefte aan. Toen vertelde ze, op een enorm botte manier, dat ze niet meer wou en dat ze geen medelijden met mij had. Na een paar discussies die uiteindelijk niks hebben opgeleverd heeft ze mij geblokt op hyves. Ik heb vervolgens aan een vriend gevraagd of hij even aan iemand wou vragen of die kerel iets met mijn ex wou hebben en toen zei hij dat hij de dag ervoor al 11 uur, dus van 1 uur smiddags tot 12 uur savonds bij haar was geweest. Ik ben nu emotioneel helemaal in de war en ze was mijn eerste echte vriendin. Ik ben nu 18 en zij is 15, had leeftijdsverschil hier iets mee te maken?

Dat bovenste heb ik dus gedaan. En volgens mij werkt het, in ieder geval een heel klein beetje. Aan haar denken is onvermijdelijk, maar er is even niets in mijn omgeving wat een directe herinnering oproept. Ook alle contactmogelijkheden (telefoonnummer, msn, hyves) verbroken. Ben zo toch minder snel geprikkeld aan haar te denken.

ik ben qua karakter een piekeraar en denk over heel veel dingen teveel na.
dat geeft voordelen maar nu dus ook nadelen.


maar ff een vraagje aan de dames.

stel dat je een vriendin hebt die een relatie van 2 jaar beeindigd, en relatie met een jongen die nooit iets fout heeft gedaan en waar je een behoorlijk heftige periode mee hebt meegemaakt.

dan opeens gaat die vriendin binnen no time klooien met een andere vent.

hoe reageer je daar als vriendin op....

(heb btw al der foto's en kaarten al van mijn kamer gehaald, nu nog email, pc foto's en wellicht hyves/msn)

quote:

Op woensdag 28 januari 2009 13:58 schreef thestoryofus2009 het volgende:
ik ben qua karakter een piekeraar en denk over heel veel dingen teveel na.
dat geeft voordelen maar nu dus ook nadelen.


maar ff een vraagje aan de dames.

stel dat je een vriendin hebt die een relatie van 2 jaar beeindigd, en relatie met een jongen die nooit iets fout heeft gedaan en waar je een behoorlijk heftige periode mee hebt meegemaakt.

dan opeens gaat die vriendin binnen no time klooien met een andere vent.

hoe reageer je daar als vriendin op....

(heb btw al der foto's en kaarten al van mijn kamer gehaald, nu nog email, pc foto's en wellicht hyves/msn)

Dat zou ik ook wel willen weten van een vrouw.
Bij mij heeft de relatie dan 7,5 jaar geduurd.
Waarom en hoe kan je dan zo snel weer met iemand anders iets doen?

Zelf kan ik daar (nog) niet met mijn hoofd bij namelijk.

[ Bericht 0% gewijzigd door 2PaCaVeLi op 28-01-2009 14:17:23 ]