Zwangerschap en geboorte deel 440

Jelief, veel succes en zet hem op, ik gooi wat voor je neer, ik hoop dat het snel doorzet!

Diaan; ik duim dat het voor jou nu ook snel gaat beginnen!

Raissa (& Milanese); van harte met de geboorte van Mila! Wat spannend dat het ineens zo snel is gegaan, ik schrok even toen ik je berichtje las. Fijn dat alles verder goed is met haar en ook met jou! Ik hoop dat ze héél snel naar huis mag zodat jullie van haar kunnen gaan genieten

Juttertje & man; van harte gefeliciteerd met Odin, wat een mooie aparte naam! Een hele fijne kraamtijd toegewenst!

Bass-Miss & man; gefeliciteerd met jullie dochter Elodie , wat een wolk van een meid!

Kersjes; een hele dikke virtuele knuffel voor jou, ik hoop dat alle ellende snel wat afneemt, zodat je eindelijk weer wat meer mens gaat voelen. Hou je taai hè!

Verder zag ik nog een hoop mooie echo's voorbij komen van o.a Vicky Wat leuk een zusje voor Amber!

Mefke, van harte en welkom, wat supernieuws!

Happyme; jij ook gefeliciteerd, joepie!

Alle andere net-zwangere dames ook gefeliciteerd!

Huuphuup; wat heerlijk een goeie echo , geniet ervan!

MissSly; de 12 weken mijlpaal, wat mooi en bijzonder Ik word er helemaal blij van, t'is julie zo gegund

Ik ben na een week weer thuis en het gaat hier nog steeds niet goed, of eigenlijk nog slechter.
Nachtenlang met spoed weer naar het ziekenhuis gegaan, omdat de pijn in de nieren niet te doen meer was. (Voorheen ook meestal 1 kant, nu beide nieren). Na een echo bleek dat de problemen na mijn zwangerschap niet voorbij zullen zijn en daar ben ik aardig van geschrokken. Hoe nu verder weten we nog niet, allemaal even afwachten. Het valt rauw op m'n dak omdat steeds gezegd is dat het tijdelijk was.
Verder vraag ik me af hoeveel ik nog kan hebben, t'is echt een achtbaanrit steeds... alle ziekenhuisopnames, midden in de nacht er heen, zoveel pijn, alles stress ervan. Ik heb helemaal geen last van hormonen, maar als je dan weer midden in de nacht de taxi instapt en het ziekenhuis inloopt en alleen bent dan valt het gewoon zwaar en voel je je zo eenzaam.
Afgelopen weekend voelde ik de baby 24 uur helemaal níet meer. Daarna bleek bij CTG's dat het ritme ook veel te afwisselend was. Maar uiteindelijk ging het weer beter. (Hoop dat dat zo blijft nu).
Daarna lag ik zelf bij een CTG voor m'n gevoel tegen een epilepsie-aanval aan, werd helemaal niet lekker en toen ik op de knop voor de zuster drukte moest ik 10 minuten wachten tot er iemand kwam, ik ben zelden zo bang geweest. Tot nu toe geen epilepsie aanvallen gehad en normaal heb ik er geen angst voor, maar tijdens de zwangerschap vind ik het doodeng, het idee dat je hersenen kortsluiting maken terwijl je leven in je buik hebt. Als ik "eruit lig" wat moet de baby dan...
Gister een groeiecho gehad en de baby is nog steeds wat aan de dunne kant (papa en mama zijn ook allebei lang en aardig dun, dus niet verwondelijk dat het niet een al te dik kindje is), maar nog binnen de curve gelukkig. Wel is het vruchtwater aan de mindere kant, dat is iets dat me niet lekker zit. Ik hoop dat ze dat goed in de gaten houden. (Ik meen me te herinneren dat ik hier wel eens gelezen heb dat je dan minder snel over tijd "mag" lopen?).
Al met al dus weer een roerige week gehad, ik moet echt even de fut uit m'n tenen vandaan trekken om mentaal niet helemaal weg te zakken, ik doe m'n best iig.
Ook al heb ik nog zoveel pijn in m'n nieren en lijf, toch hoop ik de 40 weken te halen, ook al is het verdomd zwaar, maar ik hoop dat de baby gewoon zo lang mogelijk goed kan groeien in m'n buik. Dan zet ik liever nog even m'n tanden op elkaar.
Echt veel genieten in de zwangerschap heb ik helaas nog niet gedaan, maar ik heb nog een week of 7 te gaan, nu zit het kindje nog in m'n buik, dat blijft speciaal, ongeacht hoeveel complicaties en stress het met zich meebrengt.
Het is niet vanzelfsprekend en ergens ben ik ook wel trots dat ik het nog tot nu toe allemaal doorstaan heb en dat dat kleine leventje in m'n buik nog "gewoon" verder groeit ondanks alle complicaties in mijn lijf. (Ik kan het gevoel niet helemaal omschrijven en m'n uitleg is altijd weer heerlijk helder )
Nou tot zover weer m'n heerlijk positieve update zoals gewoonlijk

Ik ga morgen even verder bijlezen, ik loop weer zo erg achter, even kijken hoe het met iedereen gaat!

carmella .. ikweet even niet anders te zeggen dan een hele dikke en een voor je moed, kracht en dapperheid om dit alles, hoe zwaar het ook is, toch vol te houden met een ongelofelijk positivisme ... meid ik heb echt bewondering voor je

Carmella, ik vind je zo sterk! Wat moet het vreselijk moeilijk zijn, maar wat ben je al een end op weg. 7 weken nog, hopelijk zijn het er wat minder! Sterkte meid.

Nou, daar sluit ik me van harte bij aan DMJO! Jeetje Carmella, wat een ellende joh....

Ik vind het zo sneu dat niemand je bij kan staan. Kan je vriend dat wel op bezoek komen als je bv een week in het ziekenhuis ligt? Ik begrijp wel dat sommige mannen echt rottige banen kunnen hebben soms (de mijne had ook niet echt een fijn baantje toen de jongste geboren werd, qua vrij zijn enzo), maar ik hoop toch echt dat jullie dat nog wel een klein beetje samen kunnen doen?

Carmella wat moet je toch allemaal doorstaan meid! Petje af hoe jij je er onder houdt

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 23:14 schreef Carmella het volgende:
-knip-
Nou tot zover weer m'n heerlijk positieve update zoals gewoonlijk

Je hoeft hier echt geen knipoog achter te zetten, hoor. Ondanks dat het helaas weer een vreselijk verhaal is, klink je geen ogenblik zeurderig. Je klinkt sterk en positief en ik heb enorme bewondering voor je. Dat je niet kunt genieten van je zwangerschap vind ik alleen maar logisch; het is eigenlijk gewoon een lijdensweg.

Is er dan niemand die iets voor je kan doen? Je gezelschap houden, je opzoeken in het ziekenhuis, weet ik het. Ik vind het echt zo naar dat je dit alles ook nog eens alleen moet doen. Wanneer kwam je vriend thuis?

In ieder geval een hele dikke en veel sterkte.

Ah Carmelia, wat een verhaal weer. Ik vind het echt zo knap hoe je ermee omgaat, je komt zo sterk over elke keer! Heel veel sterkte!

Carmella, pfoeh petje af hoor voor hoe je het allemaal doet. Hou vol heel veel sterkte!

môge.
Geen baby en zelfs geen krampen, ik heb als een blok geslapen als je de intermezzo's van een blaffend kind niet meetelt Zo goed geslapen zelfs dat ik nu 'uitgeslapen' ben, klaar voor een nieuwe dag wachten. Ik denkdatwe vandaag maar ergens heen moeten gaan als afleiding.

Carmella, iksluit mij aan bij de anderen. Wat een verhaal weer en wat ga je er (hier iig) sterk mee om. Ik baal echt dat je niet in de buurt woont!

Carmelle, jeetje zeg meid! Ik sluit me aan bij de anderen!!

Jelief, wat jammer dat het niet heeft doorgezet.
Dat wachten is echt saai, ik moet nog 10 dagen. Volgens mij ben ik tegelijk met Fruppel uitgeteld? Elke dag denk ik: zal het vandaag?? En als ik iets voel dan denk ik dat het begonnen is.

Maar tot nu toe nog steeds niets. Ook geen afscheiding of slijm(prop).
Inderdaad, afleiding zoeken is wel een goed idee.

Ook van mij een goedemorgen en een nacht weer heel (te) goed geslapen. Gisterenmiddag/avond wel wat krampen gehad, maar die zetten niet echt door helaas

Carmella, jeetje wat een verhaal weer zeg. Ik vind je ook erg moedig en krachtig overkomen en verbaas me erover dat je dat allemaal grotendeels in je eentje redt. heel veel sterkte de laatste weken

Ik ga vandaag ook afleiding zoeken: om 12 uur moet twan voetballen in de zaal, daarna boodschappen doen en op visite bij mn ouders... genoeg afleiding denk ik maar.

Jee Carmella, wat al eerder is gezegd hou je je echt taai! Respect voor je kracht en de manier waarop je er mee om gaat. Hoop dat deze leidensweg niet al te lang meer voor je duurt.

Carmella..pff..wat heb jij enorm veel pech. En je blijft er zo rustig onder. Sterkte voor de komende weken!

Diaan en Jelief, succes met wachten vandaag.

Hier was er gisteravond even paniek. Ik lag op mijn zij op de bank en kreeg ineens enorme pijn in zij/buik. En ik had echt het gevoel dat het helemaal misging. Daarna onder de douche gestaan en werd het beter. Vervolgens het bed in, weer enorm pijn. En dat is eigenlijk de hele nacht niet weggegaan. Om een uur of twee mijn bed uit en een beetje rekken en strekken, flink wat knakjes in mijn rug en toen was de pijn weg..effe dan.
Maar goed, voor mij wel de bevestiging dat het gewoon iets (zenuwtje?) is dat klem zit. Zal dus wel fysio worden komende week, effe doorzetten, dan komt het goed. Heb zoiets de vorige keer ook gehad, maar wat minder heftig. Tis ook aan de kant waar mijn baarmoeder naar toe gekanteld ligt, dus eigenlijk ook niet raar.
Maar pfff, alleen al het idee dat het weer mis zou gaan was voldoende voor dikke tranen. _{(ooo en dan alleen in het donker in je bed met een snurkende vent naast je, in je borsten gaan lopen prikken, zo van: "doet het nog pijn?". )}

Jelief en Diaan, gaan jullie eens even afleiding zoeken en doen alsof er helemaal niet bijna een baby komt. Misschien heeft dat wel het gewenste effect

Ik had gisteren een down-dagje, maar gelukkig is dat weer over. Ik had het nog niet eerder gehad, dus ik vond het maar raar. Toen ik gistermiddag op babybytes.nl keek naar twaalf weken _{ik kijk daar trouw iedere week wat er te vertellen is over de nieuwe week} stond er:

Je kan je op dit punt emotioneel en verdrietig voelen. Dit is normaal, en het is een gevolg van het toenemende hormoonniveau in je lichaam..

Knap he, dat mijn lichaam zelfs volgens het boekje de dip verzorgt?

Opzich is het ook een geruststellende gedachte, dat het normaal is om je een keer een beetje down te voelen en dat dat er gewoon bij hoort!

Hmm de zwangere dames doen het wel rustig aan he Eerst een babystorm en nu niks!

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 10:25 schreef mefke79 het volgende:
.....
Maar pfff, alleen al het idee dat het weer mis zou gaan was voldoende voor dikke tranen. _{(ooo en dan alleen in het donker in je bed met een snurkende vent naast je, in je borsten gaan lopen prikken, zo van: "doet het nog pijn?". )}

Ik kan me je onzekerheid voorstellen hoor. Maar dit klinkt inderdaad als iets van een beklemming. Hou het in de gaten en anders inderdaad aan de bel trekken.

Hier hoef ik niet eens in mijn borsten te prikken, als ik geen bh aan heb dan verga ik bijna van de pijn en het wordt alleen maar erger

Miss_sly; doe ik ook hoor, dat volgen van die week tot week verhaaltjes. Erg leuk

Ik heb wat kunnen bijlezen.
Er zijn weer baby's geboren! En nieuwe zwangeren erbij!
Super, gefeliciteerd allemaal
Ook dames met goed echo's gefeliciteerd!

Carmella, wat een domper dat je na de zwangerschap nog steeds last zult blijven houden

Diaan en Jelief, sterkte met de laatste loodjes. Hopelijk komt er gauw wat schot in de zaak.

En voor de rest vergeet ik steeds waar ik op wilde reageren

Dank allemaal voor de adviezen. Emesafene zetpillen gebruik ik al, die doen echter niet zoveel.
Op advies van de vrouw v.d. osteopaat (itt wat ik dacht is ze dus geen homeopathe maar mesologe) ben ik sinds vandaag begonnen met 50 mg extra vitamine B6 te slikken. Volgens haar zouden mijn klachten te maken kunnen hebben met een tekort daaraan. 2 tabletten per dag en met 2 weken moet ik verschil gaan merken. Als het idd datgene is wat zij denkt althans. Nou ja, ik ben bereid alles te proberen. We wachten dus nog even af.

Ik zou idd ook alles proberen Kersjes!

Mefke, eng hoor, het is zo begrijpelijk dat je zo onzeker bent.

Carmella, dikke kus vanuit hier.
Ik sluit me bij de andere meiden aan, als er iemand juist niet zeurderig is ben jij het wel dame!

Jemig Kersjes 2 weken? Ik kan me goed voorstellen dat je zoiets hebt van "2 weken? Ik wil iets wat nu,NU, NUUUU gaat helpen". 2 weken duurt zo lang als je je ellendig voelt.


Carmella wat knap dat je ondanks alles nog je hoofd zo overeind houdt. Ik kan weinig toevoegen aan bovenstaande posters, heel veel sterkte!

Kersjes succes met deze poging ik hoop echt dat je snel weer een beetje boven jan bent

Carmella allereerst wat fijn om wat van je te horen, maar tjee wat een verhaal weer en waar haal je de kracht vandaan om toch nog zo nuchter te blijven en zo positief over te komen, echt petje af hoor.
Vreselijk dat ze je hebben verteld dat de klachten na de zwangerschap niet over zullen zijn, ik hoop voor je dat het niet te grote gevolgen zal hebben en dat je nieren niet blijvend beschadigd zullen zijn.
Maar het ergste vind ik wel dat ik zo vaak lees dat je veel van deze ellende alleen moet dragen, en dat vind ik zo triest en zwaar ik zou wel zoals vele anderen hier dichterbij je willen wonen dan kon ik eens een bezoekje afleggen. Dit zijn geen dingen die je alleen zou moeten dragen.

Lois, vorige keer heb ik dit de hele zwangerschap door gehad. Echt t/m de persweeen aan het kotsen geweest. Maar ja, toen kon ik het me nog enigszins veroorloven om me regelmatig in mezelf te keren en me veel bezig te houden met jammeren en huilen van ellende en ongemak
Nu wil ik eens een zwangerschap waar ik ook van kan genieten, zonder dat al die negatieve gevoelens de overhand krijgen. En daarbij heb ik nu natuurlijk een gezinnetje
M. heeft het de vorige keer best moeilijk gehad met me, dat wil ik hem nu besparen.
En dan natuurlijk Devin... dat lieve jochie kan en mag natuurlijk niet te veel meekrijgen hoe moeilijk het vaak is. Het is al erg genoeg dat hij tegenwoordig met me meedoet op de wc. Gaat hij naast me zitten op zijn hurken, kreungeluidjes maken

Ssserpente, je staat erbij hoor!

Tis ook wel eng hoor BE, maar van de andere kant, zolang ik maar loop en sta gaat het wel, zitten is te doen op een goede stoel en liggen...liggen is een ramp. Gelukkig heb ik een goede fysio waar ik meestal snel terecht kan en die de vorige keer me gerustelde met "als je eerder was gekomen, had ik het eerder kunnen oplossen". Dus ik ga maandagochtend meteen aan de bel trekken. Dan maar de planning op het werk omgooien.
En voor nu kijken of een badje helpt.

Tjemig Kers, tis echt niet fijn zo voor jou. Maar hoe is het met je gevoel, gaat dat beter?

Carmella
Kersjes
Mefke Ik schrok van je! Ik hoop dat het weer helemaal goed gaat met je, en dat het goed blijft gaan! Ik heb hoop op je gevestigd...

Zow veilig terug van voetbal, IKEA en boodschappen doen. Even zitten en dan zo naar mn ouders... heb de tip gehad op voetbal om bitter lemon te gaan drinken, ga dat maar eens proberen. Nee heb je, ja kun je krijgen.

Kersjes en Mefke, voor jullie allebei een dikke knuffel

Bizar dit trouwens...

[ Bericht 12% gewijzigd door Diaan73 op 17-01-2009 16:28:40 ]

Ik hou het wel bij een week of 40 Diaan.

Nog een horde genomen vandaag.We waren nog niet helemaal blij met de tekst van het geboortekaartje, vanmorgen aan de ontbijttafel een goede tekst uitgekozen en Mike heeft het kaartje helemaal afgemaakt. Nu nog eens kijken of we misschien morgen de naam op de muur kunnen maken, daarna kan ik écht niks meer verzinnen dat nog af moet.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:57 schreef Kersjes het volgende:
Dank allemaal voor de adviezen. Emesafene zetpillen gebruik ik al, die doen echter niet zoveel.
Op advies van de vrouw v.d. osteopaat (itt wat ik dacht is ze dus geen homeopathe maar mesologe) ben ik sinds vandaag begonnen met 50 mg extra vitamine B6 te slikken. Volgens haar zouden mijn klachten te maken kunnen hebben met een tekort daaraan. 2 tabletten per dag en met 2 weken moet ik verschil gaan merken. Als het idd datgene is wat zij denkt althans. Nou ja, ik ben bereid alles te proberen. We wachten dus nog even af.

Da's wel pech dat die pillen niet werken. Hopelijk werken die vitamine B6 tabletten. Zo geniet je niet van je zwangerschap als je altijd letterlijk kotsmisselijk bent. Sterkte.

Wij zijn vanmiddag even stiekem in de Prenatal wezen neuzen. Beetje rondsnuffelen, maar heb nog niets durven kopen. Jeetje, je kunt daar echt helemaal leeglopen zeg. En die luierprullebakken handig lijkt me? of misschien werkt het wel helemaal niet. Ik ben verliefd op de Bugaboo cameleon, maar Marky vind de Stokke mooi. Daar zijn we dus nog niet uit

Op de terugweg weer een vreselijke hormonenaanval. Discussie en ik barst in janken uit. Nu vind ik nog steeds dat ik gewoon gelijk heb, maar om zo onbedaarlijk te gaan janken, dat doe ik normaal noooooit.

[ Bericht 0% gewijzigd door happyme28 op 17-01-2009 17:02:44 ]

Ik moet zeggen dat ik tijdens de zwangerschap juist milder ben, en alles wel best vind. Ik word alleen emo van dierenleed, en kinderleed enzo.

Happy er is een topic over luieremmers ergens...

Ik wilde nog zeggen tegen kersjes dat ik een collega had die een vitamine B tekort had tijdens de zwangerschap en daarvoor zelfs injecties met vitamine b kreeg, weet niet of dat 6 of 12 was. Wellicht kun je hierover je licht nog opsteken bij de huisarts.

Kersjes, ik heb tegen mijn misselijkheid cyclyzine tabletjes gebruikt (wel op recept van de huisarts).... misschien helpt dat? Mij hebben ze iig goed geholpen. Succes!

Kan iemand mij vertellen waar ik het topic over luieremmers kan vinden?

[ Bericht 19% gewijzigd door mikoxx op 17-01-2009 18:18:16 ]

Wij hebben vandaag een kamertje besteld!! Helemaal blij!! Hij is wit met bruin (hout), supermooi! (vinden wij natuurlijk..!) En we hebben ook meteen 2 maxicosi's besteld met isofix systeem. Wel een dure aanschaf, maar t lijkt ons straks met een tweeling wel enorm handig! Het wordt nu wel echt hoor... .. we gaan de 17e week alweer in... !!

Hier Mikoxx ervaringen met een luieremmer

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 11:57 schreef Kersjes het volgende:
Ik heb wat kunnen bijlezen.
Er zijn weer baby's geboren! En nieuwe zwangeren erbij!
Super, gefeliciteerd allemaal
Ook dames met goed echo's gefeliciteerd!

Carmella, wat een domper dat je na de zwangerschap nog steeds last zult blijven houden

Diaan en Jelief, sterkte met de laatste loodjes. Hopelijk komt er gauw wat schot in de zaak.

En voor de rest vergeet ik steeds waar ik op wilde reageren

Dank allemaal voor de adviezen. Emesafene zetpillen gebruik ik al, die doen echter niet zoveel.
Op advies van de vrouw v.d. osteopaat (itt wat ik dacht is ze dus geen homeopathe maar mesologe) ben ik sinds vandaag begonnen met 50 mg extra vitamine B6 te slikken. Volgens haar zouden mijn klachten te maken kunnen hebben met een tekort daaraan. 2 tabletten per dag en met 2 weken moet ik verschil gaan merken. Als het idd datgene is wat zij denkt althans. Nou ja, ik ben bereid alles te proberen. We wachten dus nog even af.

Als het dat inderdaad is, weet dan ook dat het gespoten kan worden, ik kan me voorstellen dat veel slikken voor jou nu ook geen pretje is met die misselijkheid! (En het effect is groter als het gespoten wordt )

Iedereen bedankt voor de hele lieve berichtjes, dat doet me echt goed! Ik probeer "gewoon" door te zetten en positief te blijven.

quote:

Op vrijdag 16 januari 2009 23:37 schreef Leah het volgende:

Ik vind het zo sneu dat niemand je bij kan staan. Kan je vriend dat wel op bezoek komen als je bv een week in het ziekenhuis ligt? Ik begrijp wel dat sommige mannen echt rottige banen kunnen hebben soms (de mijne had ook niet echt een fijn baantje toen de jongste geboren werd, qua vrij zijn enzo), maar ik hoop toch echt dat jullie dat nog wel een klein beetje samen kunnen doen?

Nee, m'n laatste 2 opnames ben ik ook compleet alleen geweest, de hele week... Gelukkig zijn er zusters, zodat je nog een beetje leven om je heen hebt.

Ws moet ik ook alleen bevallen en daar zie ik wel aardig tegenop. De bevalling zelf heb ik helemaal geen angst voor, maar nu ik het heel waarschijnlijk alleen moet doen vind ik het wel moeilijk. Ik zie mezelf al 15 uur met weeën alleen op een kamer liggen, als ik er al aan denk springen de tranen in m'n ogen. Emotioneel lijkt me een bevalling al heftig genoeg, maar in je uppie dat doen is toch heel anders. Ook dat je dan eenmaal met de pasgeboren baby in je armen ligt, zonder het te kunnen delen... nee zo had ik het me niet voorgesteld allemaal. Maar ja, je doet er verder niks aan, dingen zijn zoals ze zijn.
Ik heb verder geen vriendinnen die ik zou kunnen vragen om bij de bevalling te zijn. Iedereen woont te ver weg en ik zie het ook niet zitten om dat te delen, dat je daar ligt, dat vind ik echt te prive. Verder geen familie daarvoor ook, dus dan houdt het gewoon op. (Ik heb het wel al bij de gyn aangegeven en hoop dat ze, verpleegsters, me niet helemaal vergeten, stel je ligt met complicaties en je kunt zelf niks aangeven, dan is dat idee gewoon eng, normaal loopt je partner naar een zuster en kan uitleggen hoe het gaat).
Ik probeer me er nu op in te stellen dat het gewoon niet anders is, zodat het hopelijk allemaal meevalt. Ik hoop ook dat ik gewoon zó in een roes ben dat ik genoeg afleiding heb door weeën en het hele gebeuren dat ik er niet teveel mee bezig ben. En als het wel enorm tegenvalt... als ik daar nu al zo mee bezig ben zie ik het straks niet meer zitten, dus dat zet ik maar even "in de koelkast" ofzo

Carmella, ik bewonder je!

Carmella, mag ik vragen waarom je vriend niet bij de bevalling zal zijn? Dat lijkt mij wel heel heftig namelijk. _{Iedereen is natuurlijk anders, maar ik zou niet weten hoe ik het zonder mijn man had moeten doen.}
Ik vind het heel moedig hoe je alles doet! Dikke knuffel.

Carmelia, vind je een doula ook niks?

Carmella naar welk ziekenhuis ga je steedstoe? Heb je verder ook helemaal geen vriendin die er bij zou willen zijn of wil je dat zelf niet? Ik zou zo je hand vast komen houden en koude washandjes bij je brengen al zouje daar behoefte aan hebben. Vind dit zo rot voor je

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 19:17 schreef Maneki.Neko het volgende:
Carmella naar welk ziekenhuis ga je steedstoe? Heb je verder ook helemaal geen vriendin die er bij zou willen zijn of wil je dat zelf niet? Ik zou zo je hand vast komen houden en koude washandjes bij je brengen al zouje daar behoefte aan hebben. Vind dit zo rot voor je

idd. waar is dat ziekenhuis? ik wordt er helemaal naar van als ik bedenk dat je dan heel alleen bent. toegegeven, inet is niet echt, maar om nu helemaal alleen te zijn? met iedereen die hier rondhuppelt valt er vast wel te regelen dat er iemand langskomt (tenzij je dat niet wilt )

geen idee waar je woont, maar ik meld me dan wel aan hoor! als het qua vervoer doenbaar is kom ik wel

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 18:34 schreef Lois het volgende:
Hier Mikoxx ervaringen met een luieremmer

Dank je!

Carmella, misschien is het idee van Tessie wel wat...? Lijkt me lastig hoor als je het alleen moet doen.

Pfff, ik heb op het moment dat het avondeten me vaak gewoon niet smaakt en dan halverwege de avond gaan zitten snaaien...

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 08:57 schreef Shaienne het volgende:
Jelief, wat jammer dat het niet heeft doorgezet.
Dat wachten is echt saai, ik moet nog 10 dagen. Volgens mij ben ik tegelijk met Fruppel uitgeteld? Elke dag denk ik: zal het vandaag?? En als ik iets voel dan denk ik dat het begonnen is.

Maar tot nu toe nog steeds niets. Ook geen afscheiding of slijm(prop).
Inderdaad, afleiding zoeken is wel een goed idee.

Hier gebeurd ook nog helemaal niets helaas! Merk wel dat ik echt aan het aftellen ben nu.

Gewoon lekker bezig blijven, dat doe ik ook en moet zeggen dat me dat ook wel lukt en bevalt!

Succes met je laatste loodjes meis.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 19:36 schreef Fruppel het volgende:

[..]

Hier gebeurd ook nog helemaal niets helaas! Merk wel dat ik echt aan het aftellen ben nu.

Gewoon lekker bezig blijven, dat doe ik ook en moet zeggen dat me dat ook wel lukt en bevalt!

Succes met je laatste loodjes meis.

Bevalt.... hihi leuke woordspeling! Succes Fruppel!

Ik kende het begrip doula niet, maar inderdaad zou dat misschien iets zijn, Carmella?

Ik vind het ook zo naar. Ik zou je zo komen opzoeken, helpen en zelfs bij de bevalling je hand vasthouden, maar ik kan me voorstellen dat je zeker bij de bevalling niet zit te wachten op een vreemde aan je bed.

Nijna, ik herken dat dus helemaal niet. Ik heb, behalve in koffie, trek in alles, alles smaakt ook en valt prima. Ook koken gaat prima, en gedurende het koken krijg ik dan steeds meer zin in datgene wat we gaan eten; en het smaakt ook net zo goed als dat ik hoop.

Miss_sly, ik heb dus wel trek of ik kan met boodschappen helemaal staan watertanden bij het idee wat we gaan eten. Maar als het dan klaar is dan hoef ik eigenlijk niet meer zo nodig. Boterhammetjes enzo gaan er prima in en eigenlijk zijn er ook niet echt dingen die ik echt niet hoef (bij Mirte was dat satésaus *ril*). Het is ook niet elke avond, maar ik vind het wel jammer. Zal wel weer bijtrekken...

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 18:44 schreef Carmella het volgende:
Iedereen bedankt voor de hele lieve berichtjes, dat doet me echt goed! Ik probeer "gewoon" door te zetten en positief te blijven.
[..]

Ws moet ik ook alleen bevallen en daar zie ik wel aardig tegenop. De bevalling zelf heb ik helemaal geen angst voor, maar nu ik het heel waarschijnlijk alleen moet doen vind ik het wel moeilijk. Ik zie mezelf al 15 uur met weeën alleen op een kamer liggen, als ik er al aan denk springen de tranen in m'n ogen. Emotioneel lijkt me een bevalling al heftig genoeg, maar in je uppie dat doen is toch heel anders. Ook dat je dan eenmaal met de pasgeboren baby in je armen ligt, zonder het te kunnen delen... nee zo had ik het me niet voorgesteld allemaal. Maar ja, je doet er verder niks aan, dingen zijn zoals ze zijn.
Ik heb verder geen vriendinnen die ik zou kunnen vragen om bij de bevalling te zijn. Iedereen woont te ver weg en ik zie het ook niet zitten om dat te delen, dat je daar ligt, dat vind ik echt te prive. Verder geen familie daarvoor ook, dus dan houdt het gewoon op.

Jee.
Heb je echt niemand die bij de bevalling kan zijn? Ik heb het allemaal misschien niet helemaal goed gevolgd, maar waar is je partner? Heb je ruzie met je familie ofzo?
Kan me voorstellen dat je er tegenop ziet, je hebt gewoon iemand nodig die je bijstaat.
Veel sterkte, ik hoop dat het straks beter gaat met je en dat je toch een dierbare bij je hebt als de bevalling zover is.

quote:

Op zaterdag 17 januari 2009 18:21 schreef mikoxx het volgende:
Wij hebben vandaag een kamertje besteld!! Helemaal blij!! Hij is wit met bruin (hout), supermooi! (vinden wij natuurlijk..!) En we hebben ook meteen 2 maxicosi's besteld met isofix systeem. Wel een dure aanschaf, maar t lijkt ons straks met een tweeling wel enorm handig! Het wordt nu wel echt hoor... .. we gaan de 17e week alweer in... !!

hopelijk over 20 weken 2 kleine gezonde moppies in die bedjes