Ik ben er nog
Ben al een poosje niet online geweest en heb niet bijgelezen, maar ik kom me hier toch weer even melden hier.
Het gaat eigenijk niet zo goed

Ben dag en nacht aan het overgeven en zit nu echt in de survival-modus. Het lukt me bijna niet om te eten en wat er wel ingaat komt er meestal vrij snel weer uit. En daarna gaat het gewoon verder waardoor ik momenteel de hele dag door gal proef
Drinken is het grootste probleem, dat vocht wil gewoon echt niet binnen blijven. Gelukkig loopt mijn blaas leeg als ik over mijn nek ga, krijgt moeders voor moeders tenminste nog
iets van me binnen
Maandag bij de verloskundige geweest en over 2 weken de 1e echo. Dinsdag naar de osteopaat geweest die via mijn schedel probeerde mijn maag wat te kalmeren. Daarop volgde een heerlijk rustige nacht met veel slaap en een dag waarop ik me best goed voelde! Helaas sinds vannacht weer waardeloos...
De osteopaat gaat samen met zijn vrouw (die is homeopathe) voor me op zoek naar een middeltje dat ik kan nemen om mijn hormoonspiegel wat te stabiliseren en te zorgen dat ik zowel geestelijk als lichamelijk lekkerder in mijn vel kom te zitten.
Voor nu is het echt overleven. Elke dag die voorbij is is weer een dag minder dat ik moet afzien en een stap dichterbij het zien van dat kleintje in mijn buik
Het is slopend om te functioneren terwijl je letterlijk 24 uur per dag je best te doen je kots in te houden, verzwakt door slaap-, voedsel-en vochttekort, daarbij de zorg dragen voor een dreumes, 3 dagen werken en dan ook nog eens zorgen dat het huis enigszins bewoonbaar blijft. En proberen me zo min mogelijk te laten beinvloeden door dat constante donderwolkje boven mijn hoofd.
Oh ja, en ik moet natuurlijk ook genieten van de zwangerschap
Pfff.... nog niet eens 9 weken en ik heb al een paar keer wanhopig gedacht
Dit doe ik nooooooooit meer!En ik moet nog zo ontzettend lang
Bedankt voor alle lieve, bezorgde berichten
Misschien dat ik later op de dag nog wat ga bijlezen
.... met gevoel voor drama....