Slank #463 Waar Kramer de titel op gaat halen

quote:

Op zondag 11 januari 2009 12:50 schreef MariaEtcetera het volgende:

[..]


Wat betreft artsen: ik denk dat die een zekere arrogantie (als je het zo wilt noemen) MOETEN hebben, vanwege de zware beslissingen die hen soms ten deel valt. Als je in een crisissituatie je hoofd koel moet houden en moet beslissen wat het beste zou KUNNEN zijn voor je patiënt, moet je behoorlijk stevig in je schoenen staan en zeker een goed idee hebben van je eigen kunnen. Ik denk dat het niet zo zwart-wit is dat er een 'juiste' keuze is die alleen gevonden moet worden - soms laten tijd en omstandigheden dit niet toe en zal de 'best mogelijke' beslissing genomen moeten worden, en zo'n arts zal dan naar eigen kunnen zo goed mogelijk moeten handelen om de boel tot een zo goed mogelijke afloop te laten komen.
Verder ga ik er gewoon maar van uit dat artsen gewoon mensen zijn en dus een razend schuldgevoel zouden oplopen als zij iets heul stoms doen omdat ze niet opletten

Misschien heb ik ook wel teveel ziekenhuis-series gekeken

nou dit komt in elk geval wel aardig bij de realiteit in de buurt

quote:

Op zondag 11 januari 2009 12:49 schreef Greys het volgende:

[..]

Oke, dat is goed om te weten, daar twijfelde ik dus aan: Weten de doktoren wel of niet dat je donor bent als ze met je bezig zijn. Maar dat weten ze dus helemaal niet op dat moment.

Waarom denken dat ze minder moeite voor je zouden doen als je donor bent?
Je moet juist een soort van in leven worden gehouden om geschikt te zijn dus ik denk juist dat ze meer tijd er in zouden steken om je hart op gang te krijgen etc.
Maar misschien is dat wel heel naief gedacht, maar ik ga er vanuit dat doktoren ethisch handelen te allen tijde.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 12:51 schreef Beessie-Jen het volgende:

[..]

neej dat staat niet eens in je medisch dossier.

pas na de beslissing om de behandeling te staken, vragen wij aan de familie om ze weten of iemand donor was/ is, en als zij dit niet weten kan het opgevraagd worden, of laten wij de beslissing aan de familie.
maar dit is dus allemaal NA de beslissing om te staken met behandelen....

HIER zouden ze dus eens op moeten hameren, als men mensen wil overhalen om donor te worden.
Want dat vroeg ik (en velen met mij, dat weet ik zeker) me echt af, of dat in je medisch dossier staat.
Maar zoals jij het hier precies uitlegt, zo zouden ze dat eens in de voorlichting moeten gebruiken, want m.i. is daar nog véél te veel onduidelijkheid over! En zolang dat niet duidelijk is vind ik het niet zo gek dat mensen toch een tikkie huiverig zijn om dat formulier te ondertekenen.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 12:44 schreef Beessie-Jen het volgende:
en de opmerking; dat artsen denken dat ze GOD zijn, schiet mij echt in het verkeerde keelgat...(dan heb je dus echt niet door, wat de functie van arts inhoudt)

Daarmee haal ik een vriendin van me aan, die als neuroloog dagelijks met neurochirurgen om gaat. Van haar heb ik verhalen gehoord waardoor m'n nekharen overeind gaan staan en van haar komt de uitspraak dat neurochirurgen denken dat ze God zijn.

Mijn collega is z'n geheugen van voor het ongeluk compleet kwijt. Hij heeft tijdens zijn herstel een tweetal zelfmoordpogingen gedaan, waar hij nu ook niets meer van weet. Hij heeft in het eerste jaar na zijn herstel een hersenbloeding gehad, waardoor hij weer een deel van zijn geheugen kwijtraakte.

Feit is wel dat de grafiek van zijn hersenactiviteit een horizontale lijn was. En dat de neurochirurg met een aantal collega's zijn (toch al getraumatiseerde) vriendin ijskoud de keus voorlegde om over 24 uur de stekker eruit te trekken. Dat vind ik not done, 5 witte jassen tegenover een vrouw.
Korte tijd later veranderde opeens de hersenactiviteit en is mijn collega vrijwel volledig hersteld.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 12:53 schreef Beessie-Jen het volgende:

[..]

nou dit komt in elk geval wel aardig bij de realiteit in de buurt

Yee-haw.

Nee maar ik heb ECHT veel respect voor mensen die in de geneeskunde werken. Ik zou het niet kunnen, ik ben een te erge stressbal en zou denk ik teveel moeite hebben met 'falen' (bijv. een behandeling die niet aan slaat of een mislukte operatie, dat soort dingen. Zaken die heel goed fout kunnen gaan, waar artsen 'overheen' moeten stappen om verder te kunnen met hun werk. Pfoei.).

quote:

Op zondag 11 januari 2009 12:53 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:

[..]

Waarom denken dat ze minder moeite voor je zouden doen als je donor bent?
Je moet juist een soort van in leven worden gehouden om geschikt te zijn dus ik denk juist dat ze meer tijd er in zouden steken om je hart op gang te krijgen etc.

Hm. Dit vind ik een lastig gestelde vraag
Ik moest hem ook drie keer lezen. En nog weet ik het antwoord niet precies. Het is een gevoel, een angst.
Maar BJ heeft hem al aardig weggenomen. Ik wist dus niet of het wel of niet in je dossier zou staan of je donor bent, dat soort dingen.

Wie van jullie is er wel eens in de VS geweest?

M'n vriend en ik zijn langzaam begonnen onze zomervakantie te gaan plannen. We gaan dan met een auto touren door de VS en aangezien we allebei natuurverslaafden zijn hebben we besloten ons (dit keer) enkel te richten op natuurparken en andere prachtige natuur. Dus geen New York, Las Vegas of andere steden . Iemand nog tips? Er zijn zoveel opties .

quote:

Op zondag 11 januari 2009 12:54 schreef Greys het volgende:

[..]

HIER zouden ze dus eens op moeten hameren, als men mensen wil overhalen om donor te worden.
Want dat vroeg ik (en velen met mij, dat weet ik zeker) me echt af, of dat in je medisch dossier staat.
Maar zoals jij het hier precies uitlegt, zo zouden ze dat eens in de voorlichting moeten gebruiken, want m.i. is daar nog véél te veel onduidelijkheid over! En zolang dat niet duidelijk is vind ik het niet zo gek dat mensen toch een tikkie huiverig zijn om dat formulier te ondertekenen.

ja ik denk dat veel mensen ook niet weten hoe het in de praktijk allemaal gaat. Best jammer eigenlijk....
in eerste instantie gaat het altijd bij ons om levens redden van onze patienten, en daar wordt echt ALLES aan gedaan (tenzij pt dit zelf niet meer wil en een wilsbeschikking en dergelijke heeft, of een niet reanimeren verklaring)
zolang het medisch zinvol is, wordt er alles op alles gezet, en pas als de behandeling niet aanslaat en er sprake is van medisch zinloos handelen, en de behandeling derhalve gestaakt dient te worden , dan pas, (en dan nog NA een gesprek met familie) dan wordt er gekeken of je nog andere levens kunt redden middels donatie....

wat een zware kost voor de zondagochtend

ik ben gewoon donor, en ze mogen alles van me hebben, zolang ze me maar toonbaar in die kist leggen...

klaar



en ik lees mee over de USA tips, want ook wij gaan daar heen

Leuk! Ergens relatief binnenkort al of bedoel je tijdens jullie wereldreis?

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:00 schreef BlaatschaaP het volgende:
Leuk! Ergens relatief binnenkort al of bedoel je tijdens jullie wereldreis?

wereldreis, helaas..

tot die tijd is het met vakanties een beetje op houtjes bijten, omdat we vooral geld moeten sparen

BJ, wat is het toch handig dat bij dit soort kost er vaak wel iemand is die er mee te maken heeft door werk ofzo. En wat leg je het allemaal goed uit en je ziet dat je zo toch wel vooroordelen weg kan nemen.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 12:55 schreef loveli het volgende:

[..]

Daarmee haal ik een vriendin van me aan, die als neuroloog dagelijks met neurochirurgen om gaat. Van haar heb ik verhalen gehoord waardoor m'n nekharen overeind gaan staan en van haar komt de uitspraak dat neurochirurgen denken dat ze God zijn.

Mijn collega is z'n geheugen van voor het ongeluk compleet kwijt. Hij heeft tijdens zijn herstel een tweetal zelfmoordpogingen gedaan, waar hij nu ook niets meer van weet. Hij heeft in het eerste jaar na zijn herstel een hersenbloeding gehad, waardoor hij weer een deel van zijn geheugen kwijtraakte.

Feit is wel dat de grafiek van zijn hersenactiviteit een horizontale lijn was. En dat de neurochirurg met een aantal collega's zijn (toch al getraumatiseerde) vriendin ijskoud de keus voorlegde om over 24 uur de stekker eruit te trekken. Dat vind ik not done, 5 witte jassen tegenover een vrouw.
Korte tijd later veranderde opeens de hersenactiviteit en is mijn collega vrijwel volledig hersteld.

wat hier wel mis is gegaan in elk geval: de keus bij de echtgenoot neerleggen! de keuze om te stoppen met een behandeling en of inschatting maken van medisch zinvol/ zinloos handelen is altijd aan de arts en die hoort NOOIT de beslissing aan familie te geven.

en wat hier ook niet klopt: hersenactiviteit meet je op meerdere manieren, als er alleen een EEG gemaakt is, dan heb je niet volledig hersendood vast kunnen stellen,
hiervoor moet je meerdere (wettelijk vastgestelde) onderzoeken doen; met name SSEP en een koudwatertest.
Misschien dat die tests nadien gedaan zijn en daaruit WEL hersenactiviteit bleek?

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:02 schreef Dizzy-Miss-Lizzy het volgende:
BJ, wat is het toch handig dat bij dit soort kost er vaak wel iemand is die er mee te maken heeft door werk ofzo. En wat leg je het allemaal goed uit en je ziet dat je zo toch wel vooroordelen weg kan nemen.

bedankt en ik moet zo wel douchen,

krijg straks verjaardagsvisite en ik vind het ook leuk om mensen iets meer inzicht te geven in hoe het echt in de praktijk gaat.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 12:56 schreef BlaatschaaP het volgende:
Wie van jullie is er wel eens in de VS geweest?

M'n vriend en ik zijn langzaam begonnen onze zomervakantie te gaan plannen. We gaan dan met een auto touren door de VS en aangezien we allebei natuurverslaafden zijn hebben we besloten ons (dit keer) enkel te richten op natuurparken en andere prachtige natuur. Dus geen New York, Las Vegas of andere steden . Iemand nog tips? Er zijn zoveel opties .

Ja, ben eens drie weken rondgereden. San Franscisco als start- en eindpunt, en dan een ronde door de omgeving, langs allerlei prachtige landschappen, nationale (en kleinere) parken.
Ik vond het geweldig. Heel afwisselend, daar, in 3 weken. Kamperen & af en toe een motel.

Er staat een (hopelijk) heerlijke cheesecake in mijn oven! Wel een foutje gemaakt, ik heb achteraf denk ik veel eveel vanille-essence gebruikt. Op het flesje stond 10-20 ml voor 1 liter gebak. Maar ik heb er zeker 40 ml ingetieft! Oh well...Wegaan het zien!

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:05 schreef Aventura het volgende:
Er staat een (hopelijk) heerlijke cheesecake in mijn oven! Wel een foutje gemaakt, ik heb achteraf denk ik veel eveel vanille-essence gebruikt. Op het flesje stond 10-20 ml voor 1 liter gebak. Maar ik heb er zeker 40 ml ingetieft! Oh well...Wegaan het zien!

Fotoooooooooo straks en ik ben benieuwd hoe het smaakt

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:05 schreef Aventura het volgende:
Er staat een (hopelijk) heerlijke cheesecake in mijn oven! Wel een foutje gemaakt, ik heb achteraf denk ik veel eveel vanille-essence gebruikt. Op het flesje stond 10-20 ml voor 1 liter gebak. Maar ik heb er zeker 40 ml ingetieft! Oh well...Wegaan het zien!

Ik ga voor je duimen!
Ik heb van die vanille gewoon een scheut er in gegooid, geen ml gemeten ofzo en hij was heerlijk!

hmmm aventura cheeesssecake jammie

wil ook wel een foto zien eigenlijk als ie klaar is

ik ga vast ff wat hapjes snijden....

Ik heb ook zin in taart!

Gelukkig heb ik geen taart Wel kiwi's. Hmm, kiwi's.

Mijn cheesecake van laatst was mislukt. . De vulling en de zijkanten waren geweldig, maar de onderkant bleek nog niet helemaal gaar. Ik heb samen met m'n huisgenootje de vulling eruit zitten lepelen en opgegeten. .

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:02 schreef Beessie-Jen het volgende:

[..]

wat hier wel mis is gegaan in elk geval: de keus bij de echtgenoot neerleggen! de keuze om te stoppen met een behandeling en of inschatting maken van medisch zinvol/ zinloos handelen is altijd aan de arts en die hoort NOOIT de beslissing aan familie te geven.

en wat hier ook niet klopt: hersenactiviteit meet je op meerdere manieren, als er alleen een EEG gemaakt is, dan heb je niet volledig hersendood vast kunnen stellen,
hiervoor moet je meerdere (wettelijk vastgestelde) onderzoeken doen; met name SSEP en een koudwatertest.
Misschien dat die tests nadien gedaan zijn en daaruit WEL hersenactiviteit bleek?

Zo diep ging m'n collega er niet op in, grote kans dat 'ie dat vergeten is
Het is heel bizar om er met hem over te praten. Hij heeft emotioneel heel diep gezeten (ziekenhuis uitgelopen en op straat gaan liggen in de hoop overreden te worden), maar dat weet hij niet meer. Op de een of andere manier heeft hij het wel verwerkt, maar kan hij er heel open en nuchter over praten. En humoristisch, zijn gevoel voor humor is hetzelfde als vroeger.

Maar hoe werkt het dan, trekken de artsen zonder overleg met de familie de stekker eruit, om het plat te zeggen? Zoals ik het heb begrepen was het in zijn geval een overtuigende delegatie witte jassen tegenover een overspannen vrouw.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 12:56 schreef BlaatschaaP het volgende:
Wie van jullie is er wel eens in de VS geweest?

M'n vriend en ik zijn langzaam begonnen onze zomervakantie te gaan plannen. We gaan dan met een auto touren door de VS en aangezien we allebei natuurverslaafden zijn hebben we besloten ons (dit keer) enkel te richten op natuurparken en andere prachtige natuur. Dus geen New York, Las Vegas of andere steden . Iemand nog tips? Er zijn zoveel opties .

Yosemite!!

Loveli, laatst met mn vader was het idd zo dat de artsen besloten de beademing eraf te halen, en eigenlijk vrij letterlijk af te wachten tot hij overleed. Ook omdat er geen hersenfunctie meer uit de meting kwam. Dat hebben ze niet aan mij of mn zus gevraagd, dat hebben ze zelf besloten. Is denk ik maar goed geweest; ik had niet geweten wat ik moest doen. De keus tussen iemand als kasplantje laten leven in de hoop op een wonder of laten overlijden als er iig rationéel gezien geen kans meer is, ja, die is voor familie lastig te maken denk ik.

quote:

Op zondag 11 januari 2009 13:19 schreef Vivi het volgende:

[..]

Yosemite!!

Open deur!


Ingetrapt!


Edit: plaatje stuk, andere