Jeetje, veel van jullie hebben het niet makkelijk gehad (of nog steeds niet)... Het is wat veel om overal op in te gaan, maar hulde voor iedereen die er uit gekomen is! En ook al zit je nog niet goed in je vel, ik vind dat iedereen goed bezig is. Jullie kunnen iig goed omschrijven wat er mist of wat er dwarszit. Dat is volgens mij de belangrijkste stap voor verandering! Go girls / boys!!
Hier ook wel het nodige meegemaakt. Nergens echt bijhoren op de middelbare school vond ik niet leuk. Echt gepest werd ik niet, maar ik had wel altijd het idee dat er over me geroddeld werd zodra ik klasgenoten zag fluisteren en lachen ofzo... Zal wel meegevallen zijn, maar toch. De laatste 2 jaar voelde ik me beter op mijn plek en had ik meer vrienden. Iedereen wilde opeens wél naast me zitten als er een repetitie gemaakt moest worden, daar was ik wel goed voor... Ik was waarschijnlijk ook gewoon te braaf. Ik word ook té graag aardig gevonden, iets dat ik wel probeer te veranderen. Het is gewoon niet realistisch. Toen ik naar de uni ging, paste ik opeens wel in de groep. Wat een fijne ervaring was dat, zeg! Wat dezelfde interesses al niet met een groep kunnen doen!
En op mijn 16e overleed mijn vader, na zeker een jaar in het ziekenhuis gelegen te hebben. Hij had een zeldzame ziekte, komt 1 op de miljoen keer voor. Als het eerder was ontdekt, had hij nog kunnen leven. Dat is iets waar ik wel een tijdje mee heb geworsteld, maar nu heb ik er meer vrede mee. Dokters zijn ook maar mensen. Wat ik nog wel steeds moeilijk vind, is de manier waarop hij gestorven is. Op het laatst was hij al eigenlijk geen mens meer. Alleen nog maar machines, zelfs een speciaal bed omdat hij enorme doorligwonden had. Beademing, allerlei infusen, enz. Bah. En je hield toch hoop, tegen beter weten in, en de klap was echt hard toen hij toch overleed. Maar ik ben zo trots op hem, hoe hij tot het laatst heeft gevochten, het was duidelijk dat hij nog niet wilde sterven.
Maar goed, het is nu ruim 8 jaar later, en het blijft natuurlijk verdrietig, maar het heeft mij, mijn moeder en zussen wel dichter bij elkaar gebracht. Ik heb geleerd wat wilskracht is en dat het leven waardevol is. En er blijven natuurlijk mensen die veel ergere dingen hebben meegemaakt.