Ouders van Prachtige Engeltjes (15)

quote:

Op zondag 4 januari 2009 13:37 schreef sombie het volgende:
Vivi, jij laat toch ook foto's van je kind zien op internet, aan mensen die geen emotionele binding met hem hebben?

MarMar, ik wil je heel veel sterkte wensen.

Ik vind persoonlijk dat er wel wat verschil zit tussen foto's van een levend kind en van een kind wat niet meer leeft .

Nogmaals, dat vind ik zoiets teers en gevoeligs dat het voor MIJ niet goed zou voelen. Ik begrijp dat ook niet waarom ik zo nodig overtuigd moet worden van het tegendeel. Iedereen moet doen wat hij of zij zelf wil in die situatie, maar ik heb mijn EIGEN gevoel erbij. Dat mag toch ook, zeker?

Ik wil je helemaal niet overtuigen van het tegendeel maar alleen laten zien dat het niet zo'n wereldvreemd verlangen is om je kind te laten zien. Zolang je niet weet wat het is om je kind te verliezen, denk ik ook niet dat je je echt kunt voorstellen wat je zo'n situatie zou doen.

quote:

Op zondag 4 januari 2009 13:40 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik vind persoonlijk dat er wel wat verschil zit tussen foto's van een levend kind en van een kind wat niet meer leeft .

Nogmaals, dat vind ik zoiets teers en gevoeligs dat het voor MIJ niet goed zou voelen. Ik begrijp dat ook niet waarom ik zo nodig overtuigd moet worden van het tegendeel. Iedereen moet doen wat hij of zij zelf wil in die situatie, maar ik heb mijn EIGEN gevoel erbij. Dat mag toch ook, zeker?

Hmm, je begon wel erg stellig met dat je het maar raar vind dan krijg je tegengas, dat mag toch ook zeker???

Lieve Vivi, ik begrijp je best, ik zag het eerst zelf ook zo, maar met de kanttekening dat ik er niet over kon oordelen omdat ik het nooit had meegemaakt.

Je maakt echter nu twee veronderstellingen...
1) dat Jeff al overleden was op de foto's.. waar heb ik dat gezegd??? (oke, het komt nu verdomd cynisch mijn bek uit, maar dat lukt me even niet anders)
2) Het is niet zomaar een hompje vlees, het is een volmaakt mooi mannetje, erg klein, maar een mooi lief kindje!
3) Je kan niet van te voren weten hoe je zou reageren op zoiets heftigs en eerlijk, ik hoop dat je er nooit hoeft achter te komen hoe je daadwerkelijk zou reageren.

*edit*

quote:

Op zondag 4 januari 2009 13:47 schreef Vivi het volgende:

[..]

Nou, ik leef samen met iemand die het heeft meegemaakt dus ik kan me wel wát bij die emoties voorstellen hoor.

En toch Vivi, neem het maar van me aan, kan je voorstellingsvermogen maar tot zover gaan en kan je het pas echt weten als je het hebt meegemaakt.

Stom voorbeeld misschien, maar vergelijk het eens met verliefdheid, kan je iemand die dat nooit heeft ervaren uitleggen wat het is?
Kon je zelf daadwerkelijk invoelen wat het was tot je een keer echt hartebrekend verliefd geweest was?

Snap je wat ik probeer te zeggen?

No offence intended, maar ik neem aan dat je dat wel al begrijpt.

quote:

Op zondag 4 januari 2009 13:46 schreef MarMar het volgende:

[..]

Hmm, je begon wel erg stellig met dat je het maar raar vind dan krijg je tegengas, dat mag toch ook zeker???

Lieve Vivi, ik begrijp je best, ik zag het eerst zelf ook zo, maar met de kanttekening dat ik er niet over kon oordelen omdat ik het nooit had meegemaakt.

Je maakt echter nu twee veronderstellingen...
1) dat Jeff al overleden was op de foto's.. waar heb ik dat gezegd??? (oke, het komt nu verdomd cynisch mijn bek uit, maar dat lukt me even niet anders)
2) Het is niet zomaar een hompje vlees, het is een volmaakt mooi mannetje, erg klein, maar een mooi lief kindje!
3) Je kan niet van te voren weten hoe je zou reageren op zoiets heftigs en eerlijk, ik hoop dat je er nooit hoeft achter te komen hoe je daadwerkelijk zou reageren.

Het wordt steeds gekker hier, nu heb ik al beweerd dat het een hompje vlees was

Nogmaals, ik benadruk al een paar keer dat ik het zoiets teers en gevoeligs vind dat IK er anders mee om zou gaan. Maar wat voor jou goed voelt moet je zelf weten, dat zei ik toch ook al.

quote:

Op zondag 4 januari 2009 13:49 schreef Vivi het volgende:

[..]

Het wordt steeds gekker hier, nu heb ik al beweerd dat het een hompje vlees was

Nogmaals, ik benadruk al een paar keer dat ik het zoiets teers en gevoeligs vind dat IK er anders mee om zou gaan. Maar wat voor jou goed voelt moet je zelf weten, dat zei ik toch ook al.

Meis, ik zeg niet dat jij dat gezegd hebt!

Lees mijn vorige post even.

quote:

Op zondag 4 januari 2009 13:49 schreef MarMar het volgende:

[..]

En toch Vivi, neem het maar van me aan, kan je voorstellingsvermogen maar tot zover gaan en kan je het pas echt weten als je het hebt meegemaakt.

Stom voorbeeld misschien, maar vergelijk het eens met verliefdheid, kan je iemand die dat nooit heeft ervaren uitleggen wat het is?
Kon je zelf daadwerkelijk invoelen wat het was tot je een keer echt hartebrekend verliefd geweest was?

Snap je wat ik probeer te zeggen?

No offence intended, maar ik neem aan dat je dat wel al begrijpt.

'Tuurlijk is het anders als het je eigen vlees en bloed is. Toch denk mijn partner er net zo over als ik, terwijl het wel ZIJN vlees en bloed is/was. Dus zo raar is mijn zienswijze ook weer niet. En, om je vergelijking met de liefde even voort te zetten, iedereen gaat weer anders om met liefdesverdriet .

En wmb is dit het laatste wat ik erover zeg.

Meiden toch, wat maakt het nu uit wel of geen foto's van een kindje laten zien.....

Er is hier al zoveel lief en leed in dit topic, laten het we het dan niet nog erger maken dan dat het is.

quote:

Op zondag 4 januari 2009 13:49 schreef Vivi het volgende:

[..]

Het wordt steeds gekker hier, nu heb ik al beweerd dat het een hompje vlees was

dat zegt ze helemaal niet

MarMar, ik heb de foto's bekeken..ik schrok er van, zo klein en toch al zo jullie kindje
Sterkte met alles nu.

quote:

Op zondag 4 januari 2009 13:51 schreef Vivi het volgende:

[..]

'Tuurlijk is het anders als het je eigen vlees en bloed is. Toch denk mijn partner er net zo over als ik, terwijl het wel ZIJN vlees en bloed is/was. Dus zo raar is mijn zienswijze ook weer niet. En, om je vergelijking met de liefde even voort te zetten, iedereen gaat weer anders om met liefdesverdriet .

En wmb is dit het laatste wat ik erover zeg.

Precies dat en ik kan me ook nog voorstellen dat het voor een papa anders is dan voor een mama, want hoe je het wend of keert, een papa is geen mama en andersom...

Nu voordat ik weer gezeik over me heen krijg (en nee viv, dat is beslist niet tegen jou gericht(
Ik vind niet dat een papa meer of minder waard is dan een mama, ik vind alleen wel dat een papa iets anders is dan een mama, als dat niet zo was, hadden mannen wel baarvaders.

Voor de duidelijkheid Vivi, ik ben niet boos ofzo, daarom probeer ik je ook een beetje uit te leggen hoe het voor mij is, voor zover het uberhaupt uit te leggen valt.

Maar je zei het zelf al, het is voor een ieder anders en er is geen goed of slecht daarin, dus erover discusseren heeft al helemaal geen zin.

MarMar, misschien heb je het al gezegd en heb ik er overheen gelezen maar is Jeff nu bij jullie thuis?

quote:

Op zondag 4 januari 2009 13:52 schreef _Bar_ het volgende:
Meiden toch, wat maakt het nu uit wel of geen foto's van een kindje laten zien.....

Er is hier al zoveel lief en leed in dit topic, laten het we het dan niet nog erger maken dan dat het is.

Inderdaad. Ik vind het niet gepast een discussie te voeren over het waarom een moeder de behoefte heeft foto's van haar overleden kindje te tonen.

Iedereen verwerkt het anders, maar niemand doet het fout, je kunt niks fout doen. Zolang je maar volgens je eigen gevoel te werk gaat.

quote:

Op zondag 4 januari 2009 14:09 schreef Raissa het volgende:
MarMar, misschien heb je het al gezegd en heb ik er overheen gelezen maar is Jeff nu bij jullie thuis?

Nee, we hebben Jeff in het ziekenhuis gelaten voor verder onderzoek. Vanwege de hele voorgeschiedenis, maar ook omdat misschien ooit iemand anders daar nog eens wat aan heeft.
We hebben op onze manier wel heel mooi afscheid genomen, hij heeft de hele nacht bij ons gelegen in een mooi mandje met het dekentje om en sochtends zijn onze moeders er nog bij geweest.
Daarna hebben we met zijn tweetjes nog even afscheid genomen tot we vonden dat het goed was.. je moet toch loslaten hoe moeilijk dat ook is en het voelde goed, voor zover dat kan.

Over een paar weken krijgen we zijn as in een urntje van het ziekenhuis, we zijn van plan om een hangertje te laten maken met een beetje as erin, zodat we het altijd een stukje bij ons kunnen dragen zonder dat dat meteen voor iedereen zichtbaar hoeft te zijn.

quote:

Op zondag 4 januari 2009 15:29 schreef MarMar het volgende:
We hebben op onze manier wel heel mooi afscheid genomen, hij heeft de hele nacht bij ons gelegen in een mooi mandje met het dekentje om en sochtends zijn onze moeders er nog bij geweest.

Wat lijkt me dat moeilijk, om daarna je kindje los te moeten laten...

quote:

Op zondag 4 januari 2009 15:31 schreef Moonah het volgende:

[..]

Wat lijkt me dat moeilijk, om daarna je kindje los te moeten laten...

Was het ook, het liefst hield ik hem gewoon alleen maar vast, maar ik weet dat dat niet kan.
Het was te moeilijk geworden als hij ook nog mee was gegaan naar huis, ergens ben ik wel blij dat eigenlijk alles zich afgespeeld heeft in het ziekenhuis van begin tot einde, dan hangt thuis de herinnering niet te bitter.

Afscheid en datgene los moeten laten zijn nooit de gemakkelijkste dingen,ben wel "blij"te lezen dat het voor jullie goed voelde.

sterkte voor de tijd die komen gaat

Maffe lieve meid, trek je het nog allemaal een beetje?

nu komt straks mijn grote meid van 9 thuis.. en de kleine van 2 maar die hobbelt er wel doorheen.

De oudste weet nog van niets, die was bij haar vader toen we erachter kwamen en we vonden het geen goed idee het haar te vertellen terwijl ze niet bij ons was.
Straks moet dat dus nog.. ik heb geen idee hoe, ik heb me ook voorgenomen dat niet van te voren te plannen maar gewoon op mijn gevoel af te gaan.

Ik zie er wel vreselijk tegenop, hoe vertel je dit aan een kind van negen? Ze is te oud en te wijs om haar er buiten te houden en dat voelt ook niet goed voor ons, we kunnen niet even het kaartje en de kaarsjes verstoppen en doen alsof alles oké is..

Mijn hemel, dat is een lastige klus MarMar. Succes, maar het lukt je vast....

Weet je zeker dat dit het beste is? Dat je Jeff niet zelf wil laten cremeren, dat je erbij wil zijn??
Dat deel is (uit eigen ervaring, ik ben nooit bij iets van afscheid of crematie geweest destijds) wel erg belangrijk voor je verwerking.

Ik wens je heel veel sterkte bij het vertellen en voor de tijd die nog komt !

Dank je Bluezz en ja, ik weet het zeker.

Ik wil hem herinneren zoals ik hem in mijn armen heb gehad en zoals hij er vredig bij lag tot het laatste moment dat wij hem zagen.
We hebben hem laten gaan, we moesten hem vroeg of laat toch laten gaan.
Het beeld wat we nu hebben als laatste willen we koesteren als dierbare herinnering.

quote:

Op zondag 4 januari 2009 15:54 schreef MarMar het volgende:
Dank je Bluezz en ja, ik weet het zeker.

Ik wil hem herinneren zoals ik hem in mijn armen heb gehad en zoals hij er vredig bij lag tot het laatste moment dat wij hem zagen.
We hebben hem laten gaan, we moesten hem vroeg of laat toch laten gaan.
Het beeld wat we nu hebben als laatste willen we koesteren als dierbare herinnering.

Ok Mar, ik was gewoon wat bezorgd daarover !
Hoe voel je je trouwens? Lichamelijk?

quote:

Op zondag 4 januari 2009 15:58 schreef Bluezz het volgende:

[..]

Ok Mar, ik was gewoon wat bezorgd daarover !
Hoe voel je je trouwens? Lichamelijk?

Ontzwangerend.. af en toe een krampje.. "gewoon" als een kraamvrouw, alleen van onderen veel minder last..

verder nog hetzelfde, de kwaaltjes zijn niet opeens als sneeuw voor de zon verdwenen, dat zal de tijd moetem uitwijzen.

Over twintig minuutjes zijn mn meiden er weer..

Ik voel een enorme knoop in mn maag!

quote:

Op zondag 4 januari 2009 14:17 schreef nummer_zoveel het volgende:

[..]

Inderdaad. Ik vind het niet gepast een discussie te voeren over het waarom een moeder de behoefte heeft foto's van haar overleden kindje te tonen.

Waar moet het dan, een nieuw topic openen? Eerlijk gezegd vond ik het niet zo 'naar' van Vivi. Want wat ik me afvraag over foto's van zo'n kleintje, en dan de mensen die het willen zien, is dat wel oprecht of nieuwsgierigheid, we weten natuurlijk best allemaal wel hoe een kindje van die zwangerschapsduur er uit ziet en anders idd google. Ik weet dat het lijntje erg dun is tussen nieuwschierig zijn en oprecht zijn, ik denk dat als ik zou vragen om de foto dat het dan uit nieuwsgierigheid is, omdat het MarMar is, die ik 'maar' zo af en toe over fok! voorbij zie schuifelen.

MarMar, ik kan je in ieder geval wel oprecht sterkte wensen, wat een enorm vreemde situatie moet dit voor jullie zijn, maar het vertellen aan je kind.. zwaar.. sterkte met alles.

quote:

Op zondag 4 januari 2009 16:49 schreef moussy het volgende:

Want wat ik me afvraag over foto's van zo'n kleintje, en dan de mensen die het willen zien, is dat wel oprecht of nieuwsgierigheid, we weten natuurlijk best allemaal wel hoe een kindje van die zwangerschapsduur er uit ziet en anders idd google.

Dat dacht ik dus ook...

Ik kreeg echt een "ramptoerisme" gevoel bij het lezen van een "ik ben gewoon nieuwschierig naar hoe groot een kindje van 18 weken is"-post. Om die reden een foto opvragen, nee dat gaat er bij mij echt niet in. Komt zo respectloos tegen MarMar over ook nog eens... En lijkt me een opmerking van een kind, geen volwassene.

Ik zou zelf de foto's nooit online zetten of delen, net wat Vivi zegt veel te teer... maar MarMar's gevoel en uitleg kan ik bij haar dan plaatsen, als ze zegt gewoon haar kindje te willen delen als moeder.

Heel veel sterkte MarMar Lijkt me erg moeilijk om aan je oudste te gaan vertellen.

Toch maar even n update van deze kant.
Veel inloop gehad hier afgelopen 2 dagen, en nu eindelijk tijd om even rustig te zitten en n korte samenvatting van de afgelopen dagen te geven.

Donderdag begin van de middag is Yoeri thuis gekomen vanuit het ziekenhuis.
Lief en ik hadden besloten om zowieso de 1e dag geen bezoek te ontvangen op ouders/schoonouders na, om ons zelf de kans te geven het allemaal tot ons door te laten dringen en foto's voor de fotoboeken te maken (welke niet online zullen komen overigens)
Blij dat ik was dat Yoeri thuis is, zo moeilijk is het als het "echt" tot je doordringt.

Vrijdag
Hoop inloop, veel condoleances en n hoop mormonen.

Zaterdag en Zondag
Wederom veel inloop, kraamzorg die me "compleet vergat", Grote slaaptekort want slaap kan ik bijna niet vatten.
Mn schoonouders lijken practisch wel bij ons in te wonen voor me gevoel, t beklemt terwijl ik weet dat ze er zijn voor ons, t liefst loop ik een bos in om eens heerlijk te gaan schreeuwen en gillen.. t kan alleen niet. Mn schoonmoeder belt de huisarts omdat ze me verdenkt van PND, ehm hallo stom mens.. we zijn ons kind verloren, beetje logisch dat ik down ben en me afzonder huh Mja de huisarts komt en geeft wat slaap medicatie zodat ik weer op krachten kan komen, hij vind me op n zombie lijken.. En bedankt he !

Vandaag
Vandaag hebben we t gehad met de "extreme inloop" en kunnen de mensen die niet langs gekomen zijn in de afgelopen dagen pas morgen afscheid nemen tijdens de uitvaart.
Er is slechts 1 uitzondering en dat is voor een tante die vanuit het buitenland komt en voor vandaag pas een vlucht naar Nederland heeft kunnen krijgen voor vandaag en eind van de middag aankomt, die slaapt vannacht bij mijn schoonouders. (deze tante is ook de reden dat het de 6e dag is geworden ipv de standaard 5)
Hetgeen waar ik naast verdriet veel woede en onbegrip voor heb is wederom mijn eigen ouders, niets gehoord of gezien van ze. Ze weten wat er gebeurd is aangezien mijn vriend ze 30 december heeft gebeld en alles heeft uitgelegd. Ondanks dat ik t weet, blijft het gewoon pijn doen.

Maar goed genoeg voor nu, Ik wil een ieder bedanken voor de lieve berichtjes op de vlindersite en hier op het forum natuurlijk. Ook ben ik geloof ik vergeten mensen een krachtig en gezond 2009 te wensen, dus bij deze.
Liefs en een dikke knuf
Maffe

Lieve Maffe
Veel sterkte, en kracht de komende tijd

quote:

Op maandag 5 januari 2009 11:26 schreef maffemuts het volgende:
Hetgeen waar ik naast verdriet veel woede en onbegrip voor heb is wederom mijn eigen ouders, niets gehoord of gezien van ze. Ze weten wat er gebeurd is aangezien mijn vriend ze 30 december heeft gebeld en alles heeft uitgelegd. Ondanks dat ik t weet, blijft het gewoon pijn doen.

Ik had het gevoel dat mijn keel werd dichtgeknepen bij dit stukje.. wat vreselijk onmenselijk dat ze niets laten horen. Ook al heb ik geen idee wat er de reden voor is, dit is afschuwelijk (en ook !)

Lieve maffe.. ik denk aan jullie.. en brand morgen een kaarsje voor jullie kleine man!

Lieve maffe, wat een hectische, moeilijke dagen. Ik hoop dat je toch ook zelf nog hebt kunnen 'genieten' (kan zo gauw geen beter woord vinden) van het thuis hebben van Yoeri en dat je ook tijd voo rjullie hebt gehad om afscheid te nemen.

Jullie zijn in mijn gedachten, zeker ook morgen

de tijd om afscheid te nemen is altijd te kort helaas, maar we doen onze best vrij za en zo was "opendag" (zo voelde t dus n beetje sorry) en Donderdag en vandaag zijn voor ons.
t blijft te kort voor je gevoel.

Maffemuts ook hier nog steeds in mijn gedachten ga vanmiddag even naar de stad Gent en zal een kaarsje laten branden voor Thijs en voor jullie Yoeri

Maffemuts, wat een verhaal veel sterkte weer, die laatste momenten zo samen..

Ach, maffe, wat rot dat je zoveel tegenstand ondervindt uit je omgeving, je zou dit op je eigen manier moeten kunnen beleven. En dan die harteloze reactie van je ouders ... heel veel sterkte gewenst

Maffe een dikke knuffel voor jou nogmaals.

Marmar van harte gefeliciteerd met je zoontje maar tegelijkertijd ook gecondoleerd met dit enorme verlies. Jij ook heel veel sterkte de komende tijd.

Tico ik vind het ronduit genant dat je het nog zegt ook dat het uit nieuwsGierigheid is. Zou het ten eerste nooit willen en als het dan zo nodig moet dan alvast niet op deze manier het uiten.

Ik begrijp Vivi ook wel maar MarMar kan ik ook heel goed begrijpen dus het is echt hoe je er zelf in staat.

maffemuts, ik weet niks zinnigs te zeggen dus ik hou het even bij een hele dikke

Maffemuts, knuf!!!

quote:

Op maandag 5 januari 2009 13:05 schreef Mibos2 het volgende:
Maffe een dikke knuffel voor jou nogmaals.

Marmar van harte gefeliciteerd met je zoontje maar tegelijkertijd ook gecondoleerd met dit enorme verlies. Jij ook heel veel sterkte de komende tijd.

Tico ik vind het ronduit genant dat je het nog zegt ook dat het uit nieuwsGierigheid is. Zou het ten eerste nooit willen en als het dan zo nodig moet dan alvast niet op deze manier het uiten.

Ik begrijp Vivi ook wel maar MarMar kan ik ook heel goed begrijpen dus het is echt hoe je er zelf in staat.

Ik ga me wel zitten schamen bij de rest van de groep.

Ik heb de foto's vol bewondering bekeken. Het zijn toch foto's van een papa en mama met hun prachtige zoontje. En natuurlijk kan ik ook googlen, maar wie weet wat voor gruwelbeelden ik dan krijg. Daar zit ik dus niet op te wachten. Verder zegt MarMar ook duidelijk dat Jeff wel degelijk heeft geleefd, dus ging ik er maar vanuit dat hij op de foto's niet dood was.

Sorry als ik zo respectloos overkom, dat was helemaal niet mijn bedoeling.

De rest die het heeft gezien heeft het niet zo plat gezegd volgens mij dat het uit nieuwsgierigheid was dacht ik?

Iedereen zijn manier van vragen zullen we dan maar zeggen maar ik vond het vrij bot en inderdaad respectloos tegenover MarMar. Het had vriendelijker gestaan als je gezegd had van ik wil ze wel zien als zijnde steun of meedeleven zeg maar. Maar ik kan het ook helemaal verkeerd hebben.

Maar goed weer over op het topic nu.

quote:

Op maandag 5 januari 2009 15:17 schreef Mibos2 het volgende:
De rest die het heeft gezien heeft het niet zo plat gezegd volgens mij dat het uit nieuwsgierigheid was dacht ik?

Iedereen zijn manier van vragen zullen we dan maar zeggen maar ik vond het vrij bot en inderdaad respectloos tegenover MarMar. Het had vriendelijker gestaan als je gezegd had van ik wil ze wel zien als zijnde steun of meedeleven zeg maar. Maar ik kan het ook helemaal verkeerd hebben.

Maar goed weer over op het topic nu.

Ik doelde meer op de groep die MarMar voor leugenaar uit hebben gemaakt.

Maar ik heb er genoeg over gezegd.

MaffeMuts, jeetje wat een vreemde dagen beleef jij nu, en alle die nog volgen komende tijd...
Ik weet niet, en hoef niet te weten wat er mis is tussen jouw ouders en jou, maar wat verschrikkelijk verdrietig dat ze juist bij zoiets ingrijpens het compleet af laten weten.
Fijn dat je tante wel komt. Ik hoop dat er genoeg lieve mensen zijn om jullie twee te steunen

Maar daar hoorde jij toch niet bij en bovendien ik heb niet alles gelezen ook... Net wat je zegt. Genoeg erover!!!

Tsjonge, gaat het nou nog steeds hier door

Ik vind eigenlijk iedereen die hier maar over die discussie door blijft gaan behoorlijk respectloos, maar that's me

Ik wil iedereen hier heel veel sterkte wensen, vooral op dit moment ook MarMar en ook maffemuts en hun familie

quote:

Op maandag 5 januari 2009 15:24 schreef senesta het volgende:
Tsjonge, gaat het nou nog steeds hier door

Ik vind eigenlijk iedereen die hier maar over die discussie door blijft gaan behoorlijk respectloos, maar that's me

Ik wil iedereen hier heel veel sterkte wensen, vooral op dit moment ook MarMar en ook maffemuts en hun familie

Dat ja...

Laat het maar gewoon aan mij over hoe ik me moet voelen of zou voelen of denk over hoe mensen mij iets vragen over mijn kind...
Denk er maar gewoon wat van, maar het hoeft niet allemaal uitgesmeerd en uitgemeten... dit is een plek om onze engeltjes te gedenken en van ze te houden als vaders en moeders.

Maffe weet niets anders toe te voegen...

Marmar, hoe ging het vertellen aan je andere kids?

Tan, ik moet ook deze dagen veel aan jou/jullie denken. Nog 3 dagen tot je eerste jaartijd...

hoe was het met je dochters gisteren? viel het een beetje 'mee' ?

quote:

Op maandag 5 januari 2009 15:17 schreef Mibos2 het volgende:
De rest die het heeft gezien heeft het niet zo plat gezegd volgens mij dat het uit nieuwsgierigheid was dacht ik?

Iedereen zijn manier van vragen zullen we dan maar zeggen maar ik vond het vrij bot en inderdaad respectloos tegenover MarMar. Het had vriendelijker gestaan als je gezegd had van ik wil ze wel zien als zijnde steun of meedeleven zeg maar. Maar ik kan het ook helemaal verkeerd hebben.

Aan de andere kant vind ik het wel weer eerlijk van Tico. En ik geloof ook niet echt dat ze het zo bedoelde, al snap ik nog steeds niet waarom mensen zoiets willen zien als het kindje niet van een dierbare is tenminste.

Maar ik snap Marmar en haar trots op haar kindje ook wel hoor, ik zou het zelf alleen anders aanpakken, niet via internet iig).

Maar bovenal wil ik haar en Maffemuts nogmaals veel sterkte wensen!

Maffemuts veel sterkte