Teveel nadenken - waarom?

quote:

Op donderdag 8 januari 2009 23:20 schreef Cmonv het volgende:
Hallo allemaal,

En Hoi PCP,

ik vind dat je een hoop goeie dingen schrijft en hopelijk helpt het een paar mensen.
Ik ben het niet overal mee eens, maar over het algemeen, bravo.
Ook ik heb een periode meegemaakt dat ik veel teveel nadacht. Ik dacht dat ik er gek van werd, tot ik tot de conclusie kwam dat ik het al was. Zelfs in slaap vallen werd steeds moeilijker. Gelukkig ben ik daar nu van af, grotendeels door dezelfde denkwijze die jij aanhoudt.

.......................

Groeten,
Simon

Ook hallo

Er is idd nog veel meer dat je richting kan geven in het leven. Je beseffen hoe wonderbaarlijk het leven is, is 1 vd belangrijjkste dingen. Mensen beseffen zich niet hoe wonderbaarlijk, onwaarschijnlijk, bijna belachelijk het is dat wij hier zijn. Wanneer je je dat weet te beseffen dan ben je rijker dan ooit uit te drukken is in geld. Dit besef komt niet door je mee te laten sleuren in het moderne leven maar door idd eens stil te staan bij alles. Zoals jij al zei, zet je mp3-speler eens uit en kijk eens goed om je heen.

Ook alles dat al is uitgelegd door de wetenschap is nog steeds wonderbaarlijk. We doen soms of het heel normaal is dat alles uit elementaire deeltjes is opgebouwd, dat er krachten zijn die samen te vatten zijn in formules, dat er honderdenmiljarden sterren zijn in het heelal, dat alles waarschijnlijk is ontstaan door 1 grote ontploffing die voortkwam uit een "plek" die kleiner is dan 1 enkele zandkorrel (de oerknal).

Ondanks dat we verklaringen hebben gevonden voor veel van de mysterie om ons heen, dat neemt nog niet de mysterie weg. Mensen, vooral in NL, kloppen zichzelf op de borst omdat ze nuchter zijn. Nuchterheid kan erg praktisch zijn in het dagelijks leven, maar het moet niet ons vermogen om ons te verwonderen om de wereld om ons heen in de weg gaan staan.

Die verwondering, dat is waar echte rijkdom te vinden is hoe zweverig dat ook mag klinken. En die verwondering is voor iedereen toegankelijk zo gauw je je er maar voor open stelt. De wetenschap is geweldig, want het stelt ons in staat om ons op een dieper niveau te verwonderen over die wondere wereld om ons heen. Ik raad dan ook iedereen aan om zoveel mogelijk docu's te kijken over de wetenschap. Er zijn er ontzettend veel te vinden en er zijn er vast wel een paar die je liggen en die ook voor de leek toegankelijk zijn.

Ken je iemand die lesgeeft in natuurkunde? Dring er op aan dat die persoon meer docu's laat zien tijdens de les of dat er SO's worden gegeven over een docu die op een dvd is gebrand en door elke leerling thuis bekeken moet worden. Ik wou dat die stijl van lesgeven bij mij op school meer werd gehanteerd. Misschien was ik dan uiteindelijk wel natuurkunde gaan studeren, omdat ik het zo onwijs interessant vind allemaal. Daar komt bij dat de wetenschap ons heeft bevrijd van dogma en ons de weg moet wijzen naar de toekomst. Wetenschappelijk onderwijs wordt niet genoeg gewaardeerd in onze maatschappij, onder andere door de manier waarop het wordt onderwezen.

Laat het niet alleen droog zijn maar probeer ook zoveel mogelijk het wonderlijke te benadrukken van datgene wat de wetenschap beschrijft. Dat is iets dat ik heel erg gemist heb tijdens mijn schooljaren. En ik ben ervan overtuigd dat als dat gebeurd was, dat ik dan op jongere leeftijd al anders in het leven had gestaan.

Dit was even een zijweggetje en ik schrijf wat er in me opkomt, maar ik denk dat dit bovenstaande wel degelijk belangrijk is.

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 01:40 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik ben de kracht van het nu ook aan het lezen en dat helpt me wel in deze matige/slechte tijden. Ik merk dat het 'vinden' van het nu steeds beter gaat etc.

quote:

Maar nu nog een TVP, ik lees het topic helemaal door (al is die OP wel een monster..)

Wacht maar tot je op de volgende pagina's komt

quote:

Op vrijdag 9 januari 2009 01:49 schreef Druuna het volgende:
En wat als dit nu gewoon bij je hoort?

Dat is iets wat de meesten denken, dat het gewoon bij iemand hoort. Maar echt slimme mensen zijn kritisch en onderzoekend dus wat let ons om te onderzoeken of dit nou echt gewoon bij ons hoort of niet? Er zijn aanwijzingen voor dat het misschien niet gewoon bij ons hoort en aangezien mensen nieuwsgierig en onderzoekend zijn moeten we die mogelijjkheid bekijken.

quote:

Ik sprak ooit enkele mensen die dus nooit nadenken, dat vond ik echt vreemd.

In dit geval zijn nadenken en denken dan ook verschillende dingen. Nadenken is in mijn ogen meer gericht op een probleem en het vinden van een oplossing. In dit topic gaat het vooral over dat andere denken: het dwangmatige, niet oplossingsgerichte denken.

quote:

Op zaterdag 10 januari 2009 00:36 schreef Man-E-Faces het volgende:
heh, dus de observeerder is nogsteeds het verstand?

Het verstand is een onderdeel van de observeerder. Het is wat veel om alles te lezen, maar eerder in dit topic heb ik een vergelijking gemaakt tussen het verstand en de observeerder en de timmerman en zijn hamer. Die relatie is eigenlijk hetzelfde.

De timmerman is niets zonder zijn hamer. Zonder zijn hamer kan hij zijn brood niet verdienen en hij en zijn gezin kunnen dan dus niet overleven. Dus je zou kunnen zeggen dat de timmerman niets is zonder zijn hamer, eigenlijk is zijn hamer zijn alles. Zijn hamer is zo belangrijk voor hem dat hij de hamer onbewust begint te verafgoden en stukje bij beetje wordt de hamer steeds machtiger tot het moment dat het de macht vd timmerman heeft overgenomen. De timmerman denkt dan dat hij zijn hamer is en luistert daardoor naar zijn hamer. Alleen het probleem hierbij is dat de hamer alleen voor bepaalde dingen ontworpen is.

Zo'n acht uur per dag is de hamer heel nuttig tijdens het werk dat de timmerman doet. Daarbuiten heeft de hamer eigenlijk niets te zoeken. Wat weet een hamer bjivoorbeeld van relaties, geld, geluk en liefde? Maar omdat de timmerman zich met zijn hamer identificeert omdat hij niets is zonder zijn hamer, gaat de hamer zich ook met deze dingen bemoeien. Of je zou kunnen zeggen dat de hamer na het werk nog doorblijft gaan met timmeren terwijl dat niet meer hoeft. Tijdens het eten, het tv kijken, enz. blijft de hamer op en neerslaan en verstoort zo het leven vd timmerman. Maar de timmerman heeft dit niet door omdat hij zijn hamer volgt als een slaaf omdat hij denkt dat hij de hamer is.

Zo is het in grote lijnen ook met de observeerder en het verstand. Het verstand is het instrument vd mens dat zo machtig is dat het de macht heeft overgenomen. Het verstand creeert een ego, een BEELD van jezelf en daar identificeer je mee. Maar deze identiteit is nog steeds je verstand, je instrument. Maar dat instrument moet door jou, de observeerder, gebruikt worden ipv andersom. De observeerder moet zich gaan beseffen dat het zich identificeert met het alsmaar doorratelende verstand. Wanneer deze identificatie doorbroken wordt, herpakt de observeerder de macht. Het verstand is dan weer een instrument of een onderdeel van jou ipv dat je het beschouwd als alles wat je bent.

Zoals al eerder gezegd, je hebt het verstand niet constant nodig. Sommige mensen geloven dat ze niet kunnen ophouden met denken. Er zou geen realiteit of bewustzijn bestaan zonder gedachten. Maar je zintuigen werken nog steeds wanneer je gedachtenstroom stilstaat. Voor observatie zijn echt geen gedachten nodig. Gedachten kunnen de observatie betekenis geven, ze kunnen het proberen uit te leggen. Maar observatie zelf kan heel goed bestaan zonder gedachten. Je observeert dan gewoon zonder te oordelen over datgene wat je ziet. Je kijkt niet meer door een scherm van gedachten naar de wereld. Maar je observeert gewoon, je ziet, je hoort, je voelt, je proeft, je ruikt. Punt.

Er hoeft echt geen gedachte door je hoofd te gaan van: "dit smaakt zuur". Het smaakt zuur, dat is de observatie en dan pas volgt de gedachte, dan pas wordt de ervaring gelabeld. Wanneer je dit kunt uitschakelen, dit constante labelen of het tegelijkertijd nadenken over totaal andere dingen tijdens een observatie, dan zul je dus alleen observeren. En geloof mij, dat is een heerlijke staat van zijn. Even geen gedachten en niets anders dan pure observatie. Wanneer je dat doet ervaar je alles als voller, of dat nou kleur, geur, smaak, geluid of gevoel is. Er is namelijk geen gedachte die de ervaring degradeert tot een mentaal labeltje. Het is dan gewoon wat het is en het wordt niet geanalyseerd. Wanneer je bijvoorbeeld sex hebt en gaat analyseren waar je mee bezig bent dan verdwijnt het plezier al snel.

Ik hoop dat het met dit voorbeeld en verdere uitleg iets duidelijker is

[ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 10-01-2009 03:32:35 ]

Wat trouwens ook wel grappig is, is dat ik mn fotografisch geheugen kan trainen doordat ik mn gedachtenstroom stil kan zetten. Je observeert bijv. een rij nummers zonder daarbij te denken en naarmate ik dit steeds vaker doe, hoe beter mijn fotografisch geheugen wordt. Niet dat het nu echt ver ontwikkeld is, maar het is een stuk beter dan eerst.

En laat het nou net zo zijn dat bewezen is dat chimpansees een veel beter fotografisch geheugen hebben dan mensen. Zou dit komen doordat chimpansees een nog niet zo'n ver ontwikkeld verstand hebben als wij? Een verstand dat alsmaar doorratelt en echte pure observatie daardoor in de weg staat? Ik denk dat dat zeker wel met elkaar te maken heeft. Chimpansees kunnen namelijk ook veel slechter plannen omdat ze dus niet zo'n ontwikkeld verstand hebben als wij.

[ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 10-01-2009 03:33:41 ]

quote:

Op zaterdag 10 januari 2009 17:37 schreef PeoplesFernandez het volgende:


maar word je er niet moe van om telkens in the now proberen te blijven? ik vind het ook helemaal niet erg om te dagdromen of niet in the now te zitten als ik er maar niet negatieve gevoelens van krijg.

Het gaat idd niet vanzelf dus je zult er vooral in het begin redelijk wat energie in moeten steken. Wat voor mij erg goed werkt is eerlijk zijn. In het boek Radical Honesty wordt een andere weg gegeven om de macht van je verstand te verminderen, namelijk goudeerlijk zijn over zoveel mogelijk dingen. Je ego is bezig met het overleven in de sociale wereld en hoe belangrijker je het vindt wat anderen van je denken hoe meer macht je het ego geeft. Wanneer je gewoon eerlijk bent over alles, saboteer je het ego. Wanneer je eerlijk bent is er geen reden meer om een bepaald beeld van jezelf in stand te houden.

In het begin is dit heel moeilijk, maar tegelijkertijd is het ook spannend. Ik was iemand die veel leugentjes voor eigen bestwil vertelde. Dat doe ik nu bijna niet meer. Ik voel me daardoor vrijer. En mensen die er niet mee om kunnen gaan, mooi, want dan wil ik ook niet met die persoon omgaan. Eerlijkheid staat in mijn ogen voor respect, beleefdheid is eigenlijk respectloos. Wanneer je beleefd bent tegen iemand ipv dat je de waarheid zegt dan zeg je eigenlijk: "Jij bent te zwak om met de waarheid om te gaan en om jou daartegen te beschermen doe ik maar beleefd".

Eerlijk zijn is praktischer in het dagelijks leven en ook leuker omdat mensen het soms niet verwachten dat je zo direct bent. In het nu leven zoals dat in de kracht vh nu wordt beschreven, dat doe ik op momenten dat ik alleen ben en even niets te doen heb.

Even een mooie quote van Eckhart Tolle:

"When you are present in this moment, you break the continuity of your story, of past and future.

Then true intelligence arises, and also love.

The only way love can come into your life is not through form, but through that inner spaciousness that is Presence.

Love has no form."

En nog een leuke die ik tegenkwam op het net:

Yesterday is history, tomorrow is a mystery, today is a gift, that's why it's called the present!