Teveel nadenken - waarom?

Hallo Probably_on_pcp

Heb het boek gekocht, zal het binnenkort gaan lezen. Las hier volgens mij iets over de term pijnlichaam. Wat wordt daar mee bedoeld?
Ben er zelf erg van overtuigd dat je je piekeren/denken los kan laten door naar je lichaam te gaan. Dus weer je basale emoties voelen en dat eerlijk uiten. Dus niet meer leven uit schuld/schaamte/op wat de ander wel niet van je zal vinden/angst voor wat er allemaal wel niet kan gebeuren etc.
Maar dat zijn best langzame processen als je al je hele leven anders doet. Gedragsverandering gaat langzaam, vooral omdat je hele lichaam zich al gevormd heeft naar die overtuiging. Als je altijd je boosheid hebt weggedrukt, zal je die misschien niet eens meer voelen.

Als ik die term pijnlichaam dan lees, vermoed ik dat het daarmee te maken heeft. Alle spierspanning die je gebruikt om je gevoel weg te drukken levert een strak/gespannen lichaam op. Klopt dit een beetje?

quote:

Op zaterdag 21 februari 2009 11:51 schreef Goldmund het volgende:
Als ik die term pijnlichaam dan lees, vermoed ik dat het daarmee te maken heeft. Alle spierspanning die je gebruikt om je gevoel weg te drukken levert een strak/gespannen lichaam op. Klopt dit een beetje?

Hoi Goldmund

De term pijnlichaam snapte ik ook niet precies. In het boek De kracht van het nu in de praktijk wordt het me ook niet zeer duidelijk. Tolles meest heldere beschrijving vind ik zelfs nog zweverig; deze is als volgt.

quote:

Wrok, haat, zelfmedelijden, schuldgevoel, boosheid, depressie, jaloerzie enzovoort .. zijn allemaal vormen van pijn. ... Deze opgehoopte pijn is een veld van negatieve energie dat je lichaam en geest in bezit heeft genomen. Als je het ziet als een onzichtbare opzichzelfstaande entiteit, zit je er niet ver naast. Het is het emotionele pijnlichaam. ... Het pijnlichaam wil dat je het niet direct waarneemt en herkent. Op het moment dat je het waarneemt, ... is de identificatie doorbroken.

Als ik het goed opvat zijn pijnlichamen dus mentaal/emotionele blokkades die je voor jezelf hebt opgeworpen. Het woord opzichzelfstaande vind ik in deze context in ieder geval fout. Je hebt immers zelf deze pijnen veroorzaakt en onderhoudt ze ook zelf. Persoonlijk kan ik dat dus niet als iets zien dat los van me staat. Verder kan ik niet uit ervaring spreken, want ik ben nog geen pijnlichaam tegengekomen. Misschien moet dat nog komen, misschien niet omdat ik mezelf accepteer zoals ik ben. Één ding weet ik wel, als je in het nu bent is dat zeker niet altijd een leuke tijd maar wel heel leerzaam.

Succes

Klinkt wederom zeer bekend. In het gesprek bij de psycholoog had ik al aangegeven dat ik me 24/7 gespannen voel en nooit het idee heb dat ik 'vrij' leef, maar dat alles verplicht is. Met deze uitleg snap ik het al iets beter

Herkenbaar. Herken je onderstaande misschien ook?

's Ochtends als je wakker wordt denken hoe je over een paar minuten uit bed zal stappen,
terwijl je uit bed stapt denken of je zometeen je haar moet wassen,
terwijl je douchet denken wat je aan zal trekken,
terwijl je je kleren aandoet denken wat je zo zal eten,
terwijl je aan het eten bent denken hoe laat je weg zal gaan,
terwijl je de deur dichtdoet...

afijn je snapt het punt.

quote:

Op zaterdag 21 februari 2009 13:38 schreef Cmonv het volgende:
Herkenbaar. Herken je onderstaande misschien ook?

's Ochtends als je wakker wordt denken hoe je over een paar minuten uit bed zal stappen,
terwijl je uit bed stapt denken of je zometeen je haar moet wassen,
terwijl je douchet denken wat je aan zal trekken,
terwijl je je kleren aandoet denken wat je zo zal eten,
terwijl je aan het eten bent denken hoe laat je weg zal gaan,
terwijl je de deur dichtdoet...

afijn je snapt het punt.

- 's morgens reken ik meestal uit hoe lang ik idd nog kan liggen, terwijl ik aan de andere kant al direct de drang voel om er uit te moeten gaan
- met semi-coupe gilette hoef ik me gelukkig weinig zorgen te maken over mijn haar
- ik heb dat voor het douchen al uitgezocht... tijdens het douchen is mijn hoofd een kookpan van gedachtes, maar gelukkig niet meer over wat ik aan moet trekken
- wat ik moet eten... dat probleem heb ik alleen als ik boodschappen ga halen, daarna is de keuze beperkt tot wat ik in huis heb, en das meestal niet zo heel veel
- en ja de klok continu in de gaten houden hoort er ook bij (en ondanks dat nog geregeld te laat komen, omdat je andere gedachtes heb die je nog ff moet checken)

maar ja ik snap je punt wel

quote:

Op zaterdag 21 februari 2009 13:51 schreef uppie83 het volgende:

[..]
...
maar ja ik snap je punt wel

En daar werd ik dus helemaal van.

En eigenlijk is het ook gewoon een vorm van gestoordheid. M'n aandacht lag voor de helft in de toekomst met bijna alles wat ik deed. Niet gewoon even een plan maken, nee al bijna letterlijk doordenken wat er gaat gebeuren. Achteraf snap ik daar niets van. Maar het is ook een soort van collectieve waanzin, want iedereen die ik goed genoeg ken doet het in min of meerdere mate.

Misschien heb jij het ook, en ik kan je zeggen.. door minder in de toekomst te leven wordt je echt een stuk vrijer. Zelf mediteer ik ook regelmatig, maar dat hoef je nieteens te doen om al wat effect te merken. Gewoon meer aandacht houden op waar je nu mee bezig bent. I'm lovin' it

quote:

Op zaterdag 21 februari 2009 13:59 schreef Cmonv het volgende:

[..]

En daar werd ik dus helemaal [ afbeelding ] van.

En eigenlijk is het ook gewoon een vorm van gestoordheid. M'n aandacht lag voor de helft in de toekomst met bijna alles wat ik deed. Niet gewoon even een plan maken, nee al bijna letterlijk doordenken wat er gaat gebeuren. Achteraf snap ik daar niets van. Maar het is ook een soort van collectieve waanzin, want iedereen die ik goed genoeg ken doet het in min of meerdere mate.

Misschien heb jij het ook, en ik kan je zeggen.. door minder in de toekomst te leven wordt je echt een stuk vrijer. Zelf mediteer ik ook regelmatig, maar dat hoef je nieteens te doen om al wat effect te merken. Gewoon meer aandacht houden op waar je nu mee bezig bent. I'm lovin' it

Het komt er idd op neer dat je niet echt leeft omdat je met je hoofd continu al in de toekomst zit. Alles wat je doet plan je al 20 stappen vooruit. Alles waar je nu mee bezig bent heb je nog maar voor de helft aandacht voor.

quote:

Op zaterdag 21 februari 2009 12:34 schreef Cmonv het volgende:

[..]

Hoi Goldmund

De term pijnlichaam snapte ik ook niet precies. In het boek De kracht van het nu in de praktijk wordt het me ook niet zeer duidelijk. Tolles meest heldere beschrijving vind ik zelfs nog zweverig; deze is als volgt.
[..]

Als ik het goed opvat zijn pijnlichamen dus mentaal/emotionele blokkades die je voor jezelf hebt opgeworpen. Het woord opzichzelfstaande vind ik in deze context in ieder geval fout. Je hebt immers zelf deze pijnen veroorzaakt en onderhoudt ze ook zelf. Persoonlijk kan ik dat dus niet als iets zien dat los van me staat. Verder kan ik niet uit ervaring spreken, want ik ben nog geen pijnlichaam tegengekomen. Misschien moet dat nog komen, misschien niet omdat ik mezelf accepteer zoals ik ben. Één ding weet ik wel, als je in het nu bent is dat zeker niet altijd een leuke tijd maar wel heel leerzaam.

Succes

Dat vele piekeren waar jullie het over hebben, heb ik nu niet zo veel meer. Had dat eerst ook sterk. En maar nadenken over wat er allemaal kan gebeuren... pfff erg vermoeiend.

Doe zelf emotioneel lichaamswerk. Soort yoga-oefeningen waar je langer in de oefeningen blijft om je spierspanningen los te laten. Hoofdlijnen zijn goed ademen, geluid geven aan het gevoel en je basale emoties weer voelen en laten gaan. Het gaat er vanuit dat je die basale emoties met spierspanningen hebt onderdrukt. Mensen hebben drie kompassen waar ze op kunnen leven. Je hoofd (dit zijn denkers/piekeraars/goed in analyseren etc), de ander (ik zeg dit maar niet, want dan vindt de ander me niet meer aardig etc) en als derde je buik. En je raadt het al. Dat laatste is het goede kompas.

quote:

Wrok, haat, zelfmedelijden, schuldgevoel, boosheid, depressie, jaloerzie enzovoort .. zijn allemaal vormen van pijn. ... Deze opgehoopte pijn is een veld van negatieve energie dat je lichaam en geest in bezit heeft genomen. Als je het ziet als een onzichtbare opzichzelfstaande entiteit, zit je er niet ver naast. Het is het emotionele pijnlichaam. ... Het pijnlichaam wil dat je het niet direct waarneemt en herkent. Op het moment dat je het waarneemt, ... is de identificatie doorbroken.

Dat eerste herken ik wel. Die overlevingsstrategieën gaan in je lichaam zitten en zijn geen oprechte basale emoties. Wrok heb je bijvoorbeeld als je iemand niet goed je boosheid hebt getoond. Daarna ga je dus in wrok hangen. Eigenlijk heel oneerlijk naar jezelf en naar die ander.
Boosheid vind ik een goede emotie. Het laat je grenzen zien. Het laat zien waar jij voor staat.

Maar of ik die dingen die hij noemt ook een opzichzelfstaande entiteit vind weet ik niet zo goed. Het is in elk geval een overlevingsstrategie die je ooit hebt geleerd om niet je ware gevoel te tonen. Als je dat ware gevoel weer gaat volgen zullen die vanzelf verdwijnen.

Geen idee of mensen met het volgende wat kunnen. Het is een populair boek, maar laat je daar svp niet door afschrikken. Dit boek/onderwerp heeft intussen ook wat fans, maar desalniettemin een intressante benadering voor onze beleving.

Handboek voor Spiegelogie.
ISBN 9789072455451

Het lijkt op een misplaatste spellingswijze, maar spiegelogie gaat wel degelijk over het menselijk reflecterend vermogen en de gevolgen hiervan.

Heel veel van de materie hier in het topic komt erg overeen met het boeddhisme.

Een aantal boeddhistische opvattingen;

quote:

Soms wordt in boeddhistische kringen met wedergeboorte niet verwezen naar het opnieuw (in een volgend leven) geboren worden na de dood. In dat geval verwijst het naar het ontstaan van een gevoel van 'ik', 'mijzelf', of 'ego' in het bewustzijn (of de geest). Sommige westerse boeddhisten hebben niet veel geloof in het bestaan van een leven na de dood. Deze mensen hebben echter wel vaak een groot vertrouwen in de leer van 'anatta' of niet-zelf, en passen het begrip wedergeboorte toe op het ontstaan van het zelf-concept in de geest.

quote:

Jaag niet achter het verleden aan.
Verlang niet naar de toekomst.
Het verleden is niet meer.
De toekomst is nog niet begonnen.

quote:

Bij zijn prediking legde de Boeddha steeds sterk de nadruk op het pad van heiliging. Wijsgerige kwesties liet hij met opzet onaangeroerd. Wel kwamen nu en dan jongeren tot hem met de vraag: Is de wereld eindig of niet-eindig, tijdelijk, of eeuwig; zijn ziel en lichaam verschillend of niet verschillend? Maar hierop gaf hij geen antwoord, want een uitspraak daaromtrent bevorderde zijns inziens niet de wandel in heiligheid. Hij vergeleek dergelijke vragers met iemand, die getroffen was door een vergiftige pijl en zijn wond niet wou laten behandelen voor hij alle bijzonderheden wist omtrent de schutter en het schot. "Wat zou het einde zijn? Dat de man aan zijn wond zou sterven." Al de aandacht van zijn volgelingen drong hij samen op dit ene punt: hoe komt de mens tot verlossing uit deze wereld van lijden. En daartoe gaf hij als weg aan: de zuivering van gemoed en denken.

quote:

Op maandag 23 februari 2009 16:41 schreef EggsTC het volgende:
Heel veel van de materie hier in het topic komt erg overeen met het boeddhisme.

Een aantal boeddhistische opvattingen;
[..]


[..]


[..]

Klopt ja. Buddhisten proberen met zenmeditatie dan ook gedachten onder controle te krijgen en rust in hun hoofd.

Ik heb t boek bijna uit (Tolle), maar heb echt moeite met het lezen van het laatste gedeelte. Ik kan mijn aandacht er moeilijk bij houden en moet steeds teruglezen omdat ik het niet begrijp...
Bij het lezen van het eerste gedeelte voelde ik me direct rustiger, maar nu lijkt die uitwerking weer verdwenen te zijn.. Herkenning iemand??

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 11:07 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik heb t boek bijna uit (Tolle), maar heb echt moeite met het lezen van het laatste gedeelte. Ik kan mijn aandacht er moeilijk bij houden en moet steeds teruglezen omdat ik het niet begrijp...
Bij het lezen van het eerste gedeelte voelde ik me direct rustiger, maar nu lijkt die uitwerking weer verdwenen te zijn.. Herkenning iemand??

Misschien had je in het begin nog hoop dat het boek wat met je zou doen, maar merk je aan het einde dat er toch niet zoveel is veranderd als je zou willen?

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 11:07 schreef NouMooiNiet het volgende:
Ik heb t boek bijna uit (Tolle), maar heb echt moeite met het lezen van het laatste gedeelte. Ik kan mijn aandacht er moeilijk bij houden en moet steeds teruglezen omdat ik het niet begrijp...
Bij het lezen van het eerste gedeelte voelde ik me direct rustiger, maar nu lijkt die uitwerking weer verdwenen te zijn.. Herkenning iemand??

Ja, hier nog eentje. Ik moet me echt er doorheen worstelen op dit moment en Tolle begint me meer en meer te irriteren zelfs. Dit ook vanwege zijn steeds vaker voorkomende verwijzingen naar God, als overtuigd niet-gelovige heb ik daar wat moeite mee. Nu weet ik wel dat hij er niet een man met een baard mee bedoelt die op ons neerkijkt, maar eigenlijk alles om ons heen. Ik heb een wat natuurkundigere en nuchtere kijk op de wereld. Die hele term "het Ongemanifesteerde" begrijp ik ook totaal niet, het lijkt zelfs dat, hoe meer hij erover vertelt, hoe minder ik ervan lijk te begrijpen. Ik snap ook niet echt welke richting hij daarmee op wil.

Het is natuurlijk ook geen boek wat je woord voor woord hoeft te geloven. Ik weet ook niet precies wat hij bedoeld met dat God of Zijn, misschien wel verlichting zoals in Boeddhisme/Hindoeïsme? Maar dat is ook niet echt vreselijk interessant, want dat hoef je niet te geloven om de rest van het boek toe te kunnen passen. Als je een boek wil lezen wat je van kaft tot kaft kan gaan geloven zonder zelf onderzoek te doen, dan kan je beter de Bijbel pakken. Of nog beter, de Koran. Het mooie van het boek van Tolle is dat er technieken instaan die je gewoon toe kan passen om in dit leven gelukkiger te zijn. Dingen die je kan toetsen. Ik gok dat ook Tolle het ermee eens zou zijn dat je nooit wat geloven zonder zelf de waarheid daarvan te hebben ingezien.

Helemaal mee eens Cmonv, ik heb er ook gewoon alleen het - voor mij - bruikbare eruit gehaald.

Ik tvp even, en wel onder iemand met Larry Bird in z'n signature!

Ik ben voor de zoveelste keer de afgelopen tijd wakker geworden in met pure irritatie en depressie over mijn levenssituatie.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ikzelf gewoon extreem veel waarde hecht aan sommige dingen. Mijn psychiater had het zelfs over iets dwangmatigs. Ik ben nu al 3 maanden (oid) bezig met mij positief in te stellen en proberen in het nu te leven.

Nu is mijn levenssituatie zo erg veranderd dat ik er gewoon depressief van begin te worden. Ik verlang terug naar hoe ik het een half jaar geleden had. Het was een comfort-zone waar ik altijd wist waar ik aan toe was en waar ik geluk kon vinden in de dingen van alledag.

Nu ik zoveel heb verloren roept Eckhart Tolle mij eigenlijk op om het allemaal te accepteren. Maar hoe kan ik een situatie accepteren die ik haat? Het lukt me steeds vaker om mij rustig en enige vreugde te voelen in simpele situaties als in de trein zitten en fietsen, maar dat gevoel slaat terwijl ik het voel telkens weer over naar andere gevoelens. Ben ik zo neurotisch?

Ook lees ik veel dat veel mensen veel pijn moeten hebben gehad voor ze tot de acceptatie overgaan, of komt deze pijn tijdens de acceptatie en vergeving? Ik heb de laatste maanden veel pijn gevoeld en dat aanvankelijk keihard bevochten met mijn verstand, tot ik letterlijk op hol sloeg en dacht dat ik psychotisch zou worden etc.

Nu, maanden verder weet ik al dat ik veel bereikt heb, ik ben rustiger en vrolijker maar ik zou mezelf niet gelukkiger noemen dan ik toen was. Eckhart heeft het over mislukking in het leven. Ik voel mezelf op dit moment in de mislukking-levenssituatie.

Hoe gaat dat, alles opgeven, vergeving krijgen, accepteren, compleet in het nu zijn. Ik heb nog eens Eckharts verhaaltje aan het begin van het boek gelezen. Hij ging compleet insane waarna hij maanden lang de kracht van het nu ontdekte.

Ik ben me er van bewust dat je dit niet moet willen bereiken. Dan heb je immers een doel wat je verstand wilt bereiken en waar je uiteindelijk weer eens onderuit van gaat.

Ik hoop maar gewoon dat ik er iets van leer en er sterker uitkom met veel wijsheid in een betere levenssituatie.

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 15:14 schreef Dunckie het volgende:
Ik tvp even, en wel onder iemand met Larry Bird in z'n signature!

.

Ik hoop trouwens wel op een deel 2

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 15:25 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Ik ben voor de zoveelste keer de afgelopen tijd wakker geworden in met pure irritatie en depressie over mijn levenssituatie.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ikzelf gewoon extreem veel waarde hecht aan sommige dingen. Mijn psychiater had het zelfs over iets dwangmatigs. Ik ben nu al 3 maanden (oid) bezig met mij positief in te stellen en proberen in het nu te leven.

Nu is mijn levenssituatie zo erg veranderd dat ik er gewoon depressief van begin te worden. Ik verlang terug naar hoe ik het een half jaar geleden had. Het was een comfort-zone waar ik altijd wist waar ik aan toe was en waar ik geluk kon vinden in de dingen van alledag.

Herkenbaar, ik heb aan t begin van dit topic een beetje mijn situatie uitgelegd, heb met een 'vriendengroep' gebroken en daarna werd alles heel leeg. Ik besefte dat het beter was om in die 'depressie' te blijven zitten, dan terug te gaan naar die 'comfort'zone' die me ook niet gelukkig maakte. Een paar weken geleden ben ik toch weer met die mensen omgegaan en er is alleen maar meer ellende uit voortgekomen. Nu heb ik voor mezelf definitief gebroken met hun en naarmate ik dat boek las, ben ik erop gaan vertrouwen dat ik op de juiste weg ben en vertrouw ik erop dat ik de juiste mensen ontmoet die goed voor me zijn.
Dus misschien is het niet leuk om in die nare toestand te verkeren, maar groeit er iets veel mooiers uit.

quote:

Nu ik zoveel heb verloren roept Eckhart Tolle mij eigenlijk op om het allemaal te accepteren. Maar hoe kan ik een situatie accepteren die ik haat? Het lukt me steeds vaker om mij rustig en enige vreugde te voelen in simpele situaties als in de trein zitten en fietsen, maar dat gevoel slaat terwijl ik het voel telkens weer over naar andere gevoelens. Ben ik zo neurotisch?

Ik denk dat je te hard probeert, het moet meer vanzelf gaan, en als t een keer fout gaat, dan gaat t de volgende keer misschien wel goed. Zo doe ik dat ook. Jammer dat mn gedachten soms afdwalen, maar ikweet ook ondertussen dat er periodes zijn dat ik me wel fijn voel.

quote:

Ook lees ik veel dat veel mensen veel pijn moeten hebben gehad voor ze tot de acceptatie overgaan, of komt deze pijn tijdens de acceptatie en vergeving? Ik heb de laatste maanden veel pijn gevoeld en dat aanvankelijk keihard bevochten met mijn verstand, tot ik letterlijk op hol sloeg en dacht dat ik psychotisch zou worden etc.

Die pijn komt voor de acceptatie. Denk ik.

quote:

Hoe gaat dat, alles opgeven, vergeving krijgen, accepteren, compleet in het nu zijn. Ik heb nog eens Eckharts verhaaltje aan het begin van het boek gelezen. Hij ging compleet insane waarna hij maanden lang de kracht van het nu ontdekte.

I wish...

quote:

Ik ben me er van bewust dat je dit niet moet willen bereiken. Dan heb je immers een doel wat je verstand wilt bereiken en waar je uiteindelijk weer eens onderuit van gaat.

Ik hoop maar gewoon dat ik er iets van leer en er sterker uitkom met veel wijsheid in een betere levenssituatie.

Me too.

Succes!!

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 13:38 schreef Cmonv het volgende:
Het is natuurlijk ook geen boek wat je woord voor woord hoeft te geloven. Ik weet ook niet precies wat hij bedoeld met dat God of Zijn, misschien wel verlichting zoals in Boeddhisme/Hindoeïsme? Maar dat is ook niet echt vreselijk interessant, want dat hoef je niet te geloven om de rest van het boek toe te kunnen passen. Als je een boek wil lezen wat je van kaft tot kaft kan gaan geloven zonder zelf onderzoek te doen, dan kan je beter de Bijbel pakken. Of nog beter, de Koran. Het mooie van het boek van Tolle is dat er technieken instaan die je gewoon toe kan passen om in dit leven gelukkiger te zijn. Dingen die je kan toetsen. Ik gok dat ook Tolle het ermee eens zou zijn dat je nooit wat geloven zonder zelf de waarheid daarvan te hebben ingezien.

Nee, dat snap ik, maar als ik een hoop tekst zit te lezen waar ik geen hout van snap en niet eens begrijp waar de auteur met dat stuk tekst heen wil, snap ik wel dat iemand niet weet wat je er nu precies mee moet. Ik ben juist heel erg voor het zelf onderzoeken en juist daardoor ben ik het ook steeds minder eens met Tolle. En die technieken die jij noemt, die mis ik juist. Ja, wat meditatie/ontspanningsoefeningen, maar die kun je ook overal op internet al vinden. Misschien lees ik erover heen, maar ik krijg de indruk dat het juist ineens moet gebeuren, dat je het inziet of niet en als dat laatste het geval is, wordt het langzaam een vervelend boek. Volgens mij heb jij het wel ingezien en daarom zie je er het positieve van in. Een boek als "Denk je sterk" bevat veel meer zinnige technieken om gelukkiger te zijn, ook veel meer toepasbaar op het dagelijks leven.

Je zegt trouwens dat dat "Zijn" niet bijster interessant was, maar daar wordt in ongeveer driekwart van het boek naar verwezen. Het is iets dat niet in woorden te vatten is, iets heel abstracts dus en daar kan ik dus helemaal niets van maken. Heb altijd al veel moeite gehad met abstracte dingen. Als ik iets kan visualiseren vind ik dingen vrij eenvoudig te begrijpen, kan ik dat niet, gaat het volledig aan me voorbij. (toch bleek laatst uit een assessment dat ik goed was in abstracte opgaven, iets dat ik zelf totaal niet herkende )


Gaat er iemand ook een deel 2 openen?

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 17:39 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Ok, ik had De Kracht van Het Nu in de praktijk gelezen en daar kwam van dat Zijn niet zoveel terug. Daarop had ik wat ik zei gebaseerd, maar als in de Kracht van het Nu dat Zijn veel terug komt, kan ik me voorstellen dat dat irritant is. In de kracht van het Nu in de praktijk staan ook niet super veel praktische dingen, maar opzich is het een leuk boekje.

quote:

Op zaterdag 28 februari 2009 18:15 schreef Cmonv het volgende:

[..]

Ok, ik had De Kracht van Het Nu in de praktijk gelezen en daar kwam van dat Zijn niet zoveel terug. Daarop had ik wat ik zei gebaseerd, maar als in de Kracht van het Nu dat Zijn veel terug komt, kan ik me voorstellen dat dat irritant is. In de kracht van het Nu in de praktijk staan ook niet super veel praktische dingen, maar opzich is het een leuk boekje.

Ja, en dat komt dus in de Kracht van het NU juist heel veel naar voren, denk dat dat ook het grote verschil is tussen beide boeken.

Maarr, ik geloof dat ik gisteren mijn eerste "Kracht van het nu"-moment heb gehad. Ik werd me ineens bewust van dingen die ik zag die er altijd al waren, maar die ik altijd gewoon als aanwezig aannam. Klinkt ook vaag misschien, maar bijvoorbeeld de straatverlichting buiten: ik weet dat die lantaarnpalen er zijn, maar nu werd ik me pas bewust van de vormgeving, hoeveel er eigenlijk op het plein hiervoor stonden enz. Maar ook de bomen, hoe groot ze waren en dat het er meer waren dan ik eigenlijk dacht. Zelfs mijn strontlelijke vooroorlogse badkamer vond ik een bepaalde schoonheid hebben en iets anders uitstralen dan anders. Eigenlijk een vreemde gewaarwording, maar het gaf inderdaad een goed gevoel op de een of andere manier. Is dat nu het gevoel dat Tolle beschrijft in "De kracht van het nu"? Ik weet het natuurlijk niet zeker, ik ervaar het ook niet zo sterk zoals hij het beschrijft (misschien overdrijft hij er ook een beetje in om het interessanter te maken voor de lezer), maar ik denk dat het toch iets soortgelijks was.

Maar hoe ik daar gekomen was?: gewoon eerst even alle apparaten uit die je elk moment proberen af te leiden (TV uit, radio uit, PC uit) en het licht dimmen zodat je zintuigen zich ook echt kunnen focussen op alles. En verder even helemaal de tijd proberen te vergeten, wetend dat je tijd zat hebt dus dat je je geen zorgen hoeft te maken over de tijd. En vervolgens gewoon waarnemen, niets gehaast doen en proberen elke spier in je lichaam te ontspannen. Tolle beschrijft het ook in zijn boek dat stilte een poort is naar die toestand. Stilte is ook iets dat we in deze maatschappij bijna niet meer kennen, ik moest ook echt een beetje wennen aan die stilte. Maar bijkomend: ik lijk het boek nu ook beter te begrijpen dan voorheen.

Het klinkt misschien heel erg zweverig, maar dat was het juist niet. Er kwam een bepaalde energie vrij, die veel zinvoller gebruikt kan worden. Vandaag heb ik dit ook nog een beetje door laten werken in mijn werk. Cmonv en p_o_p herkennen jullie iets soortgelijks?

_{Nog eentje en dan is het topic vol, wie maakt de nieuwe?}