quote:
Je haat hem of je houdt van hem. Ik placht mijzelf een Ajacied te noemen, dus is de laatste optie voor mij van toepassing.
In het Nederlandsche voetballandschap is echter de haat dat als primair gevoel ge-uit wordt. In elk stadion, minus de eigen ArenA natuurlijk, wordt de aanvaller uitgefloten en -gescholden door de plaatselijke aanhang.
Op zich is dat nog enigszins te begrijpen. (Blinde) Clubliefde autoriseert om alles en iedereen wat niet dezelfde kleuren verdedigt aan te vallen. Maar dat overkomt in principe elke voetballer.
Er is echter bij mijn weten geen enkele speler in Nederland waar zo massaal, door zowel publiek, tegenstanders alswel de (sport-)media op afgegeven wordt als bij Luis Suarez.
De hetze was een tijdje geluwd maar nu lijkt het weer wat op te laaien. Zomaar wat voorbeelden: Voetbalcommentatoren beginnen steevast bij aanvang van de wedstrijd met het benoemen van het kwaad dat mogelijk gaat geschieden met een vanzelfsprekendheid alsof het het op en weer ondergaan van de zon betreft.
Of laatst, bij de wedstrijd tegen Slavia Praag; Commentator van dienst, Jan Roelfs, kon na de gelijkmaker -versierd en benut door Suarez- over niets ander meer praten dan die misselijke duikeling, dat Ajax zich eigenlijk moest schamen dat het een onverdiende punt pakte en dat het toch wel een grote schande was.
Dan, in het kerstnummer van VI, Bennie Wijnstekers (inderdaad: Wie???) mijmert in de rubriek 'Anno' over de confrontatie met "de irritante" Frank Vercauteren - u weet wel, van de vuistslag van Wim Kieft- tijdens de WK '86 play-offs tegen België. En passant meldt hij; "...zo'n Luis Suarez van Ajax bijvoorbeeld, ja, ik zou hem wel een beetje opzoeken". En tot slot Henk van Stee, die in aanloop naar de wedstrijd van zijn De Graafschap tegen Ajax het vuurtje nog wat op stookte door te stellen bang te zijn voor de schwalbes van Luis en de heren arbiters oproept meer en beter op te letten zodra Suarez de bal heeft, want hij zou zomaar eens kunnen gaan liggen.
Waarom moet Suarez zo nadrukkelijk gezocht worden? Waarom wordt Luis voor alles wat mooi en lelijk is uitgemaakt en verkettert en wordt als een rasduikelaar als bijvoorbeeld Michael Mols een penalty of vrije trap plus de bijbehorende gele kaart voor zijn tegenstander bij elkaar acteert, deze geprezen voor zijn sluwheid?
Is het jaloezie en angst wellicht? Jaloezie omdat stiekem iedereen wel een type-Suarez in zijn ploeg wil hebben (een kwestie van "we hurt the hardest what we love the most") en angst voor het wapen van de schwalbe. Want een wapen is het, dat vallen van Suarez. Het is een kwaliteitswapen dat tot perfectie is geslepen door de meester zelf.
Het mag dan wel een pak gele kaarten gekost hebben, hij pakte ze wel in het belang van de club. Want elke versierde én benutte penalty of vrije trap is zeker in het belang van Ajax op jacht naar de titel.
Het is misschien niet chic of des Ajax', maar de wil om te allen tijde te willen winnen is dat wél. En dat is wat Luis in overvloede heeft: De wil om te winnen. Ten koste van alles. Kan het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks.
De schwalbe is een kwaliteit van Luis die gekoesterd zou moeten worden en niet verfoeid. Je moet dat ook niet al te veel willen veranderen. Het hoort bij hem zoals een aanvallend systeem met vleugelaanvallers bij Ajax hoort.
Luis Suarez. Je haat hem of je houdt van hem. Ik hou van hem en zolang het kan, geniet ik nog van al zijn strapatsen. Want voor je het weet is ook hij van de Nederlandse velden verdwenen...
Op zaterdag 10 juni 2023 14:52 schreef GGMM het volgende:Eigenlijk is elke prijs die in het voetbal gewonnen wordt terug te leiden naar het Ajax-DNA