In Memoriam

quote:

Op vrijdag 16 oktober 2009 19:19 schreef WRH het volgende:
Dat is wel mooi, dat hij lekker bij je in in zijn definitieve slaap is gevallen.

Dat is ook zo
Klinkt misschien heel morbide, maar het moment dat mijn Frits in mijn armen ingeslapen werd, dat vind ik nu achteraf echt een heel mooi moment. Dat zieke lijfje dat zich zo ontspande Ik ben blij dat ik daar bij mocht zijn, ik had hem niet graag zomaar dood gevonden of een doodstrijd moeten zien lijden

ik heb Coco helaas niet in mijn armen kunnen nemen op dat moment, omdat zij dat zelf nooit leuk vond.
Voor mijzelf wilde ik het wel maar niet voor haar.
Toen ze eenmaal echt weg was heb ik haar meteen gepakt en getroost, zowel zij als mijzelf denk ik en ik snap helemaal wat je bedoelt, ze voelde niet als een overleden kat, ze voelde gewoon (hoewel anders) als mijn lieve poes en het was goed, ze mocht het loslaten.

Zelfde met Anton die ik met kerst heb laten inslapen, daar heb ik zeker nog een uur mee gezeten en geaaid en tegen gepraat, dat was gewoon nog steeds mijn katje

Ik heb heel lang met hem rondgelopen.
Van de da naar huis, thuis , in het crematorium.
Het echte nare vond ik dat ik m daar moest achterlaten.
Ik heb er zelfs foto's van die ik niet rot vind om te zien en waarvan ik blij ben dat we ze gemaakt hebben.
Ik heb trouwens nav Frits zijn overlijden gisteren bij de Wibra een setje gekocht waarmee je afdrukjes kan maken, ik ga proberen van de andere hondjes pootafdrukken te maken. Als het niet lukt bewaar ik de setjes voor als er weer een komt te overlijden. Bij Frits heb ik wel pootafdrukjes gemaakt met een stempelkussen.
En dan nog heel goed zijn pootjes schoon gemaakt daarna, want hij haatte vieze pootjes

Het achterlaten vond ik ook vreselijk. Sanne vond het nooit leuk bij anderen, ze wilde altijd naar huis, naar d'r baasje toe. En dan moet je daar de deur achter je dichttrekken terwijl ze daar zo op een tafeltje ligt, helemaal koud... de tranen springen me weer in de ogen. Het is al bijna acht maanden geleden, maar ik mis haar nog elke dag. Had ik toen maar dat idee over pootafdrukjes gelezen...
Nu zit ik weer zowat te janken, blegh.

quote:

Op vrijdag 16 oktober 2009 20:27 schreef CherryLips het volgende:
Het achterlaten vond ik ook vreselijk. Sanne vond het nooit leuk bij anderen, ze wilde altijd naar huis, naar d'r baasje toe. En dan moet je daar de deur achter je dichttrekken terwijl ze daar zo op een tafeltje ligt, helemaal koud... de tranen springen me weer in de ogen. Het is al bijna acht maanden geleden, maar ik mis haar nog elke dag. Had ik toen maar dat idee over pootafdrukjes gelezen...
Nu zit ik weer zowat te janken, blegh.

Pffff dikke kus hoor.
Ja die pootafdrukjes, ik doe dat altijd, vaak op kaarten en zo.
Maar ik had een helder moment en dacht heej nu stribbelt ie niet tegen...
Ik ga er denk ik ooit 1 laten tattoueren, maar dat weet ik niet zeker hoor.
Tis wel een mooi formaatje, zo een piepklein lief chihuahuapootje
Ik vond dat achterlaten ook echt te erg. Ik heb hem zelf in zijn dekentje gelegd en aan die vrouw daar gegeven en gezegd dat ze hem meteen goed weg moest leggen zo, in de koeling.
Ik baalde ook echt dat ik hem niet zelf meteen in de oven mocht leggen daar.

mijn fritsje heb ik gelukkig mogen begeleiden tot het einde. Toen ie dood was was het ook onze bollie niet meer. Achterlaten vond ik niet zo moeilijk.

Damn wat kun je toch veel van zo'n beestje houden.

Het kan fritsje nooit vervangen, maar we denken over een klein rood poesje van 7 weekjes.

quote:

Op vrijdag 16 oktober 2009 20:30 schreef oh-oh het volgende:

[..]

Pffff dikke kus hoor.
Ja die pootafdrukjes, ik doe dat altijd, vaak op kaarten en zo.
Maar ik had een helder moment en dacht heej nu stribbelt ie niet tegen...
Ik ga er denk ik ooit 1 laten tattoueren, maar dat weet ik niet zeker hoor.
Tis wel een mooi formaatje, zo een piepklein lief chihuahuapootje
Ik vond dat achterlaten ook echt te erg. Ik heb hem zelf in zijn dekentje gelegd en aan die vrouw daar gegeven en gezegd dat ze hem meteen goed weg moest leggen zo, in de koeling.
Ik baalde ook echt dat ik hem niet zelf meteen in de oven mocht leggen daar.

M'n vader vond het reuze interessant allemaal, die ging vragen hoe het allemaal in z'n werk ging, en wij zaten daar van: Dit willen we helemaal niet weten! Wij hadden Sanne ook in een oude slaapzak gewikkeld die vroeger ook vaak in haar mand werd gelegd. Ik kwam laatst trouwens in de kledingkast in de garage (met alle winterjassen enzo) Sanne's oude speelsok tegen. Dat was een oude sportsok met een tennisbal erin en dan een knoop erin. Ze wilde helemaal geen dure speeltjes, niks boeide haar, als ze haar sok maar had. Dan riepen we: Zoek de sok! Zoek sok! En da werd ze gek en kwam ze weer als een gek met dat ding aanzetten. Maarja, dan pak je je herfstjas en dan ligt dat ding ineens weer voor je, ongewassen en vies enzo. M'n moeder kon hem dus niet weggooien .

quote:

Op vrijdag 16 oktober 2009 20:36 schreef CherryLips het volgende:

[..]

M'n vader vond het reuze interessant allemaal, die ging vragen hoe het allemaal in z'n werk ging, en wij zaten daar van: Dit willen we helemaal niet weten! Wij hadden Sanne ook in een oude slaapzak gewikkeld die vroeger ook vaak in haar mand werd gelegd. Ik kwam laatst trouwens in de kledingkast in de garage (met alle winterjassen enzo) Sanne's oude speelsok tegen. Dat was een oude sportsok met een tennisbal erin en dan een knoop erin. Ze wilde helemaal geen dure speeltjes, niks boeide haar, als ze haar sok maar had. Dan riepen we: Zoek de sok! Zoek sok! En da werd ze gek en kwam ze weer als een gek met dat ding aanzetten. Maarja, dan pak je je herfstjas en dan ligt dat ding ineens weer voor je, ongewassen en vies enzo. M'n moeder kon hem dus niet weggooien .

Ik heb Frits zijn speciale speeltjes ook apart liggen, en zijn tuigje, met al zn haar er nog in

Wij hadden een schat van een pers, zijn naam was Bolletje. Het was een heel klein tenger katertje dat de hele dag op schoot kon liggen. In de tijd dat ik van vroeg in de middag tot laat in de nacht achter de computer zat (ik was onder andere verslaafd aan het spel Runescape ) bleef hij uren op mijn schoot. Als hij even niet op schoot kon ging hij heel zielig op de printer zitten en mij aanstaren net zolang tot 'ie er op kon springen.
Toen ik vroeg in de ochtend naar school moest lag Bolletje 9 van de 10 keer in een hele vaste slaap. Ik hoefde maar naast hem te gaan zitten of Bolletje stond op en wankelde nog moe van de slaap meteen weer op mijn schoot.
Toen Bolletje 19 jaar oud was kocht mijn moeder er een klein poesje bij, Kitty is de naam. Kitty is ook echt een knuffelkont en ik ging steeds meer tijd aan haar besteden, meer tijd dan aan Bolletje aangezien ik niet meer zovaak bij mijn moeder kwam en hij daarom ook steeds op mijn moeders schoot lag, waar ik achteraf heel veel spijt van heb. Op een nacht werd ik wakker gemaakt door mijn moeder met de mededeling dat Bolletje was overleden. Echt vanuit het niets want hij was nog kerngezond lag hij daar opeens levenloos voor ons toilet. Op 04-01-2007 is Bolletje gestorven dus hij mocht nog net het nieuwe jaar meemaken.

Wat ik wel erg mooi vind is dat onze andere kater Krisna, die inmiddels ook al 20 is, eigenschappen van Bolletje heeft overgenomen. Bolletje was een ontzettende bedelaar die altijd om onze borden met eten heen zat te springen, in tegenstelling tot Krisna die dat nooit deed. Op dit moment moet Krisna tijdens het eten altijd even op de gang worden gezet anders vist hij het eten zo van je bord af. Ook is Krisna nu een echte schootkat geworden.

Vandaag heb ik mijn lieve schat Luca in moeten laten slapen Het beestje was nog geen half jaar oud.

Het begon allemaal twee weken geleden nadat hij en zijn broertje Gentoo de inentingen hadden gekregen. Luca werd vanaf die tijd slaperig en hij hing alleen nog maar. Alles wat hij wilde was bij mij zijn. Ik kon nergens heen zonder dat ie achter mij aanliep.
De dierenarts zei dat we plas op moesten vangen maar het lukte maar niet. Luca plaste gewoon niet toen het moest. We zijn nog een paar keer bij de dierenarts geweest maar telkens was er niks aan de hand en moesten we maar plas opvangen. Afgelopen maandag heb ik de dierenarts maar weer gebeld omdat Luca er niet beter van werd en ik nu wilde dat ze hem goed gingen onderzoeken. Nu was er opeens wel wat aan de hand, zijn vacht was plukkerig, hij was heel mager en hij voelde zich heel beroerd. Ik voelde meteen dat hij dood zou gaan maar de dierenarts wist nog van niks. Afgelopen dinsdag zou de dierenarts bloed bij Luca gaan prikken om het op te sturen naar het lab om te kijken of er iets mis was met zijn lever/nieren. Eerst een prikje in het ene pootje maar daarvan was het bloedvaatje te klein en dus liep het bloed er niet uit. Toen het andere pootje en ook daar was het bloedvaatje te klein. Er was nog één mogelijkheid: hem op laten nemen en dan bloed prikken vanuit zijn halsje. Dat hebben we dan ook gedaan. De uitslag zou vandaag of morgen komen. Zolang wilde ik niet wachten dus heb ik een echo laten maken. Helaas kwam daar uit dat hij VIP had. Een ongeneeslijke ziekte die alle organen in zijn lichaampje aantasten. Het was ongeneeslijk dus hij zou het niet overleven Ik had hem nog mee naar huis kunnen nemen maar ik heb ervoor gekozen om hem daar te laten en hem meteen te laten inslapen. Eindelijk uit zijn lijden verlossen. Hij zal worden gecremeerd. Over een week krijg ik hem terug maar dan in een potje.

Het beestje heeft het allemaal zo dapper ondergaan. Hij heeft nooit een kick gegeven bij de dierenarts, bij geen één behandeling. Hij was zo dapper, ik zal hem nooit vergeten. Het was een geweldige kat!

Lieve Luca ik mis je verschrikkelijk! Je zal altijd mijn lieve grote schat blijven! Je betekent alles voor me en het zal me heel veel moeite kosten om jouw verlies een plaatsje te kunnen geven.

Je bent geweldig!

Och..heel veel sterkte..

Zo erg altijd die jonge katjes. Gecondoleerd, en sterkte.

Veel sterkte veel te jong nog. En wat een rot ziekte is het ook.

quote:

Op woensdag 28 oktober 2009 19:54 schreef chocoladedrop het volgende:

Het beestje heeft het allemaal zo dapper ondergaan. Hij heeft nooit een kick gegeven bij de dierenarts, bij geen één behandeling. Hij was zo dapper

En wat een mooierd En wat treurig zo jong nog Heel veel sterkte toegewenst!

wat erg, ik las je andere topic, Luca bleek dus echt ziek te zijn en niet een beetje beroerd van de inenting of oormijt. wat erg dat het zo snel ging voor je.

bolletje klinkt als een super lieve poezel die een prachtig leven heeft gehad en heel veel heeft gegeven, je zult hem vast enorm missen.

Sterkte, wat een naar verhaal. Zo'n mooi jong beestje.

Heel veel sterkte chocoladedrop, een half jaar is echt veel te jong

*snik* Vanochtend vond ik Yoda dood in de kooi
Yoda was een wilde rat, gevonden als klein naakt babietje op de stoep door spelende kinderen. Opgevoed vanaf baby door mensenhanden. Vanuit de opvang is hij bij mij gekomen. Ik heb nog nooit zo een apart ratje in de kooi gehad. Hij ging hardstikke goed om met alle andere ratjes, maar heeft mij zo vaak en zoooo hard gebeten. Ik haatte hem toen. Maar respect, hij had zn vriendjes in de kooi waar hij zo lief mee omging, en buitenleven snapte ie toch niet. Yoda werd gecastreerd, het hielp niks, hij heeft de dierenarts en zijn assistente zoooo hard gebeten, dat ik me schaamde om hem weer op te halen bij twee mensen die pleisters op hun handen en armen hadden.
Yoda werd ouder en raakte door ouderdom verlamd aan zn achterhand. Hij werd liever naar ons toe, maar we wisten ook dat het einde naderde.
Dag lief speciaal ratje van me

wat lief, een ratje met een gebruiksaanwijzing. hoe oud is hij geworden?

quote:

Op donderdag 29 oktober 2009 11:03 schreef WRH het volgende:
wat lief, een ratje met een gebruiksaanwijzing. hoe oud is hij geworden?

twee en n beetje

Dag Basje

quote:

Op donderdag 5 november 2009 01:37 schreef Peter het volgende:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Dag Basje

Wat een lieverd.

Heel veel sterkte

tnx

quote:

Op donderdag 5 november 2009 01:37 schreef Peter het volgende:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
Dag Basje

Wat een liefje, heel veel sterkte