TTKLPT - JAM, JAM, He's our man, he can do what no man can!

Ik wilde boodschappen gaan doen bij de Albert Heijn, om lekkere, aparte, achterlijk dure kerstdingetjes te gaan kopen, die ze bij de supermarkt hier op de hoek (Dirk) niet hebben. Het leek me goed om vanavond nog even te gaan, omdat de winkels morgen al vroeg dicht zijn en het dan waarschijnlijk bovendien idioot druk is.

Omdat de Albert Heijn hier een eindje vandaan is ging ik met de auto. Gelukkig was er nog net één plekje vrij op het parkeerterrein achter de winkel. In de winkel bleek het ook nu al idioot druk te zijn.

Precies om 21.00 stond ik weer bij mijn auto met een goed gevulde boodschappentas. Ik drukte op het knopje van de deurvergrendeling en... niets. Ik drukte nog een paar keer, maar de auto ging niet open. Kennelijk was het batterijtje in de sleutel leeg. Stom dat zo'n ding er van het ene op het andere moment mee ophoudt; op de heenweg was er immers nog niks aan de hand geweest.

Ik probeerde de auto nog open te maken door de sleutel op de ouderwetse manier in het slot van het portier te steken, maar dat lukte om de een of andere reden ook niet. Het had ook weinig uitgemaakt. Ik had op die manier de auto misschien wel open kunnen krijgen, maar vervolgens was het alarm afgegaan en had ik de auto niet kunnen starten. Het alarm en de startblokkering schakel je namelijk ook uit via de afstandsbediening in de sleutel.

Op het bord bij de ingang van het parkeerterrein zag ik dat het om 21.30 dicht zou gaan. Er zat niks anders op dan zo snel mogelijk naar huis te lopen om de andere sleutel van de auto te halen. Misschien zou ik dat nog net kunnen redden. Twintig minuten flink doorstappen met een zware boodschappentas in mijn handen, waarvan het plastic in mijn vingers sneed.

Eenmaal thuis aangekomen ging ik als een bezetene op zoek naar die tweede autosleutel. Die moest nog ergens in één van de niet uitgepakte verhuisdozen zitten, maar welke? Een half uur later lag de vloer van de woonkamer bezaaid met allerlei spullen uit de verhuisdozen, maar de sleutel had ik niet gevonden. Tering! Tyfus! Tofu! Waar had ik die sleutel nou opgeborgen toen ik ging verhuizen?

Ik kon nog één mogelijke plek bedenken: het tasje met leerverzorgingsproducten voor het interieur van de auto. Dat ligt in de berging in de kelder. Gelukkig bleek de sleutel inderdaad daar in te zitten. Ik besloot om naar de winkel terug te gaan. Het was al wel na half tien, maar ik hoopte dat de poort nog open zou zijn of dat er nog iemand aanwezig zou zijn om de poort open te doen.

Ik nam de fiets, om de reistijd terug naar de winkel zoveel mogelijk te beperken en de kans op een geopende poort zo hoog mogelijk te houden. Mijn fiets vertoont echter een gebrek, dat nog gerepareerd moet worden: van de zeven versnelling werkt alleen de eerste. Het gaat wel sneller dan lopen, maar je trapt je een ongeluk.

Weer bij de winkel aangekomen bleek de poort van het parkeerterrein gelukkig nog open te zijn. Ook bleek dat ik met de andere sleutel probleemloos de auto kon openen. Ik heb dus mijn fiets bij de winkel gestald en ben met de auto naar huis gereden. Toen ik de auto in de parkeerkelder zette was het inmiddels al 22.05.

Daarna moest ik weer terug lopen naar de winkel, om mijn fiets op te gaan halen. Weer twintig minuten lopen, en vervolgens natuurlijk de terugweg per fiets. Het was al bijna kwart voor elf toen ik terugwas in mijn appartement.

Het was dus 23.00 voor ik een warme prak had. Bovendien ligt de vloer nu bezaaid met spul uit de verhuisdozen, dus dat moet ik morgen allemaal weer op gaan ruimen. Bovendien moet ik morgen langs de Mercedes-dealer voor een nieuwe batterijtje in de sleutel (als de andere sleutel er nu mee op zou houden, kan ik helemaal niets meer).

quote:

Op woensdag 24 december 2008 09:02 schreef Claudia_x het volgende:
k_man: !

Daarom ben ik zo blij dat ik samenwoon. Als mij zoiets overkomt dan bel ik hem gewoon en vanaf dat moment is het zijn probleem.

Als ik zou samenwonen, had ik waarschijnlijk ook even m'n vriendin gebeld of ze de andere sleutel wilde komen brengen. Dan was ik bij de auto gebleven en had in de gaten gehouden dat de poort niet gesloten werd.